GE VALSOHE ERFGENAAM.
RIJWIELBANDEN
verspreide berichten
BUITENLAND
BINNENLAND
BE OORLOG
Goedkoopst Adres
H. J. v. cfl. MEER,
Schagchelstraat 7-9 bij de Anegang
STATEN-GENERAAL
FEUILLETON
VREDE OF VERDELGINGS
OORLOG?
In de „Oesterreicliische Rundschau" heeft
de bekende professor Karl Brockihausen een
artikel geschreven, dat in Weemen zeer de
aandacht trekt. Het heet „Vrede of Verdel
gt! gsoorlog". De schrijver toont, naar van
daar aan de „N. R. C." wordt geschreven^
daarin aan, hoe deze oorlog van karakter ie
veranderd. Mocht ze in den beginne nog
werden gevoerd om veroveringen te maken,
thans is bet doel om den vijand te vernieti
gen en te laten doodbloeden. Als dat gelukt,
dan wordt Europa een levend lijk, evenals
Griekenland na den Peloponesischen oorlog.
Prof. Brockhausen maakt aan het slot van
zijn artikel de volgende gevolgtrekkingen:
lo. De verdelgingsoorlog is veel immoree-
ler en vTeeselijlker dan de oorlog om den
vijand te overweldigen. Om voor dit plan
moreel denkende mensehen te winnen, moes
ten vele groote gemoedsbezwaren worden
overwonnen. Dit giag alleen maar daardoor
dat men de tegenstanders tot barbaren stem-
pelde.
2o. Het verdelgingsplan beroxkent aan de
menscliheid in het algemeen en aan 't blanke
ras en aan Europa in het bijzonder, een on
gekend nadeel, dat strijdt tegen bet belang
van alle volken in Europa.
Is Engeland van meening dat zijn eigen
belang een verdelgingsoorlog noodig maakt
en dat dit zijn belang zwaarder moet wegen
dan de daardoor veroorzaakte schade, dan
stelt dit land zich tegenover de belangen van
het Europeesche vasteland.
3o. Het stellen van een doel dat niet door
den oorlog te bereiken is, heeft de volken
afgetrokken van hunne ware belangen en
ze verleid om voor deels onbereikbare, deels
ongewenschte droombeelden te strijden.
Schrijver zegt verder dat het wel eerlijik
maar niet verstandig van de Centralen ge
weest is om tegenover de holle phrases en
«bitterende beloften hunner vijanden niet
met gelijke beweringen voor den dag te ko
men en dat zij van bet gezond verstand der
mer.scben hebben verwacht wat hunne vij
anden <?oor „suggereeren" bereikt heibben.
Dit laatste beeft tot* gevolg gehad dat aan
de oprechte gezindheid van vele neutralen
wordt getwijfeld en dat daardoor de roeping
der neutralen om Europa voor een verdel
gingsoorlog te vrijwaren, ernstig 'bemoeilijkt
wordt. En dit is jammer, omdat er in vele
onzijdige staten toch nog menselien Zijn, die
hun objectiviteit hebben weten te bewaren.
Op dezen doet schrijver een beroep om Eu
ropa voor den ondergang te behoeden. Want
bij de Centralen is ook een partij', die den
vijand wil laten doodbloeden. Maar die is op
het oogenblik nog zeer in de minderheid,
nxaar kon wel eens meerderheid worden, als
de tegenpartij er bij blijft om haar vijanden
uit te roeien.
Critiek iu de Russische Doema.
A&n de verslagen, dor Doema-vergaderingen
in de Russische bladen wordt bet volgend© ont
leend
De afgevaardigde van de Boerenpartij Maxa-
gon sprak van den slechten toestand van den
intendance in het leger. Hij was enkele malen
aan het front geweest en hij had. soldaten en
zelfs officieren gezien, diie bijna geheel barre
voets waren. De hoogerë autoriteiten, die hij
erover gesproken had, hadden hem 1 akoniet
toegevoegd': „Er is niet veel aan te doen."
Merkwaardig is zeker de heftig© critiek, die
de rechterzijde op de taktiek van de regeering
bij mo-nde van baar leider Poerisjkewiitsj uit
gebracht heeft. „Ieder die liet heil van zijn land
begeert, dient de waarheid te zeggen, zei do deze
afgevaardigde. Niemand kan ontkennen, dat
veranderingen noodzakelijk zijn. In de slechite
atmosfeer van thans kan men niet langer leven.
En behalve voor hervormingen in het binnen-
landsch bestuur komt do leider van de rechter
zijde ook op voor het lot van de in den oorlog
gewonde soldaten. Vervolgens richt hij een
oritiek tegen de herhaaldelijke wisseling van
ministers en hij klaagt er over dat er zoo weinig
eenheid in de regeering is. Maar het merkwaar-
Adv. 4019
digste is wel een uitlating over de Poolsohe
quaestie, die wij hier woordelijk laten volgen:
Het lot der Polen is vreeselijk. Eens veelde ik
mij hun vijand! (Beweging). Maar het jaar,
dat ik aan bet front vertoefd heb,, heeft een
wijziging in mijn oordeel gebracht. Ik voel mij
nu de grootste vriend van de Poolsohe bevol
king. Men geeft da Joden de schuld van de
slechte toestanden, die er in ons land bestaan.
Ik haat de Joden. In dat opzicht zijn. mijn mee-
ningen niet veranderd. Maar ik kan toch niet
erkennen, dat d© Joden de ware schuldigen
zijn."
Een afgevaardigde van. de (vrije) arbeiders
partij protesteert er tegen, dat de censor ge
deelten geschrapt heeft uit de redevoeringen
van sommige afgevaardigden. Alleen de passage
had hij mogen schrappen, die een gevaar van
den militairen toestand opleverden. Een gelijke
critiek op het beleid van den censor werd uit
gebracht door de «fgevaadigden van de kadiet-
tenpartij.
Nog meer bijzonderheden over de „Möwe."
Een der leden van de bemanning van het
stoomschip „Flamenco" van d© Paoifio Stoom
vaartmaatschappij, welk schip door de „Möwe"
tot zinken werd gebracht, heeft eenige bijzon
derheden aangaande d© „Möwe" medegedeeld,
die nog niet bekend zijn en thans door de Daily
News" worden gepubliceerde
Vhiteway, zoo heet de man, vertelde, dat de
„Pcwe" een schip is van ongoveo- 8900 ton.
Hij was verwonderd te ontdekken, dat vrijwel
alle leden van de ongeveer 300 man sterke bo
nis: ring Engelsch konden sprensn. Zeer Velen
van hen waren kapitein», stuurliedun. en inge
nieurs geweest, die handel hadden gedreven, op
Engelsche havens en op Engeseh© schepen
De eerste ingenieur van de prijtbemanning!,
dio aan boord van de „Westburen" werd gezet
diende op de Ansonialyn, en Whiteway had
vroeger kennis met hem gemaakt. Andere zee
lieden herkenden ook leden van de bemanning
der „Möwe."
Haar snelheid was 17 knoopen, hetgeen Whi
teway wist te schatten" door haar snelheid tij
dens haar vergeefsche jacht op een mailboot
van de Fransche (Zuid-Amerikalijn. Zij loste
two© schoten op dit schip, maar kon het niet
bijhouden en moest haar jacht staken.
Enkele leden van de bemanning vertelden,
dat zij op den tweeden Kerstavond in een
sneeuwstorm zee kozen.Na iedere ontmoeting,
met een Briitsck schip werd de „Möwe" van de
waterlijn tot de toppen der masten met een ge
heel ander© kleur geverfd en ook andere vernn-
rlngen werden aangebracht ter misleiding.
De Duiteohe bemanning trad menaohlievend
op. Teen zy gvewaar werd, da.t de boot van de
„Tkmenco" kapsij-ide, ijlden zijn naar de plaats
en «telden alle» In het werk om de inzittenden
te redden.
Eugelsclie krijgsgevangenen in Duitschland,
J. Jackson, van het Amerikaansche gezant
schap te Berlijn, heeft aan het departement
van buitenlandsche taken te Londen rap
port uitgebracht over bezoeken, die hij' had
ondernomen naar hospitalen in Aken en Keu
len, waar Britsche krijgsgevangenen ver
pleegd worden. Uit het ter plaatse ingestelde
onderzoek bleek, dat de behandeling', die deze
verpleegden ondervinden, geen .reden geeft
tot klachten. Slechts één man meende, dat
hij in het hospitaal waar hij! reeds drie
maanden 'verbleef verwaarloosd was. Het
onderzoek gold een man of honderdvijftig,
w. o. tal van officieren.
Een der gekwetste officiereu «zelf een
vlieger vertelde aan Jackson, dat hij wist,
dat Duitsche vliegers, die boven de linies
der geallieerden Vlogen, daar briefjes lieten
vallen, waarin Jjet lot vermeld werd van
Fransche of Engelsche vliegers, die binnen
do Duitsche linies waren gedaald of neerge
schoten.
Bulgarije ey Roemenië.
De „Vossische Zeitüng" verneemt uit So
fia: Inlichtingen, welke hier in diplomatieke
kringen ontvangen zijn, melden dat de kui
perijen van de diplomaten van de Entente
in Roemenië veel grooter zijn en veel meer
uitwerking hebben dan totdusver bekend was
gewórden. Men kan daarom verwachten, dat
de dezer dagen hier verwachte Roemeensche
gezant met belangrijke lastgevingen op fcjjn
post zal terug keeren, waardoor de betrekkin
gen tusschen Roemenië en Bulgarije vermoede-
lij k in een beslissend stadium «uilen ko
men.
ZWEDEN.
De onzljdigheidspolitiek.
In 't Zweedsche parlement beeft bij de ver
kiezingen voor de algemeen© raden Trygger,
do leider der rechterzijde, verklaard: de le
vensbelangen van Zweden eisohen de handha
ving der onzijdigheid. De onzijdigen, voegde
hij daaraan toe, moeten zich zoowel van den
economieehen als van dén militairen oorlog
verre honden.
Verklaringen in gelijken geest zijn afge
legd door Lindman, door den minister-pre
sident en den vroegeren minister van finan
ciën Adelsvard. Deze laatste achtte het bui
ten twijfel dat de regeering haar onzijdig-
heidepolitiek strikt zal handhaven en dat de
groote meerderheid van den Rijksdag beslo
ten ia haar daarbij te steunen.
Berichten in drie regel s-
De toestand van Z.Em. Kardinaal Gotti is
zeer emstg geworden. De H. Sacramenten der
«tervenden zijn hqm toegediend.
—•In de Alpen van Opper-Itaiië zijn reusachtige
lawinen naar beneden gekomen- Te Ardesko
zijn 14 huizen bedelven en 11 pereenen gedood.
Ook in Cadore had een groot lawine-onge
luk plaat». Een lawine heeft hert dorp Oltrghe
bedolven. Vele personen worden vermist.
De lawine-ongevallen houden aan. Het
reddingswerk wordt in verschillende «treken
door nieuwe lawinen zeer bemoeilijkt.
De Engelsche minister Asquitli is lijdende
aan bronchitis, zoodot hij rijn kamer moet
houden en niet in het Lagerhuis kan komen.
In Sawtry (Engeland) is een echtpaar 67
jaar getrouwd en heeft 29 kleinzoons en 1 ach
terkleinzoon aan het front. Ook 'n record!
George von Köller, oud-voorzitter van
den Pruisischen Landdag, ia op 93-jarigen leef
tijd gestorven.
In een ijzergieterij te Haspe in Westfalen
ia een ketel met vloeibaar ijzer gesprongen»
8 arbeiders zijn zwaar, 7 liobt gewond.
In de omgeving van Venetië, Florence,
Ancona en Treviso ia Zondag een lichte aard
beving gevoeld, die 25 seconden aanhield.
NEDERLAND OP DEN GROOTEIN
OCEAAN.
Men deelt uit San Francisco aan het „Hbld."
het volgende mede:
De Groote of Stille Oceaan was tot op
heden de eenige Oceaan, die niet doov Hol-
landsche schepen in geregelden dienst werd
bevaren, de „missing link" van onze Holland-
scbe zeevaart. Voortaan kan nu een patrio-
tiscb aangelegde Nederlander de reis'om Üe
wereld maken onder zijn eigen vlag.
Sedert de Amerikaansche lij n „The Pace-
fio Mail", einde 1915 werd opgeheven, was
de geheele stoomvaart tusschen de „Far Eist"
en Amerika in handen der Japanners.
Op den achtsten Februari arriveerde hier
het Nederlandsche stoomschip „Arakan", der
Stoomvaart Maatschappij „Rotterdamsche
Lloyd," onder bevel van kapitein S. van Ron-
kel. Dit feit is d&arpm van beteekenis, om
dat hiermede de eerste uitreis was volbracht
in de onlangs opgerichte Jaca-Pacific Lijn.
De drie deelnemers aan dezen nieuwen
stoomvaartdienst zijn de scheepvaart-maat
schappijen „Rotterdamsche Lloyd," „Neder
land" en „Java-China-Japan-lijn."
De reisroute der nieuwe lijn is Java—
Makassar Manilla Nagasaki— San Fran
cisco. Tusschen Java en de Philippijncn was
tot nog toe vrijwel geen verbinding en leid
de de weg. over Singapore of Hongkong; wat
natuurlijk een reusachtige omweg beduidde.
Te Manilla was men dan ook zeer verheugd
over deze nieuwe verbinding; de Philippijn-
sche gouv.-gen. Harrison en onze consul te
Manilla, de heer P. K. A.- Veerkamp van
Embden, hebben zich er veel moeite voor
gegeven.
Als een staaltje hoe ons Ned.-Indisoh gou
vernement deze verbinding iwenscht te be
nutten, diene, dat zijnentwege aan onzen con
sul te Manilla geconsigneerd werden vijftig
zakken Javaansehe aardappelen, om dit pro
duct bekend te doen worden en export naai'
de Philippijnen uit te lokken.
Vermeldingswaard is nog do bijzonder har
telijke ontvangst, die het eerste schip te
Nagasaki ten deel viel. De autoriteiten al
daar waren zeer ingenomen met het feit,
dat hunne haven in het reisplan was opgeno
men, en daar in Nag'asiki zoowel op de uit-
als op de thuisreis gebunkerd wordt, is dit
voor die plaats van niet geringe beteekonis;
Twee schepen in de maand, die ieder gemid
deld 1500 ton steenkolen innemen, dat maakt
een aardig1 bedrag' per jaar.
Na aankomst van de „Arakan" begaven
zich burgemeester en wethouders aan boord
om den kapitein te complimenteeren. De
waarnemende burgemeester, de heer H. Fu-
kada, voerde het woord in het Japansch. Na
mens het gemeentebestuur werden den kapi
tein een paar kostbare Japansche vazen aan
geboden.
Daarna bood, met een toespraak, de heer
Sawaj'ama, president der Nagasaki Kamer van
Koophandel, namens dit lichaam kapt. Van
Ronkel twee antieka bloempotten met Ja
pansche dwergboomen aan. In zijn rede deed
hij uitkomen de historische belangen, die zijne
stad aan de Hollanders verbonden. Zoo her
innerde hij o.a., dat van het jaar 1637 af tot
1859 de Hollanders de éénige vreemdelingen
waren aan wien vergund was in Japan han
del te drijven, dat hun als vestigingsplaats
Nagasaki was aangewezen en dat in genoemd
tijdperk van ruim 200 jaren de Hollandsche
vlag steeds aldaar had gewapperd. Verder aei-
de hij, dat toen het Tokogoewa Gouverne
ment zijn eerste scheepswerf aldaar vesfig-
de ïn 1856, het Koninklijk besluit vermeldde,
dat uitsluitend Nederlandsche ingenieurs daar
aan verbonden mochten worden, hetgeen zoo
bleef tot in 1877 toen deze werf werd over
genomen door de tegenwoordige eigenaars,
the Mitsu Bishi Dockyard.
Sinds mensehengeheugenis was echter geen
Hoilandsch schip meer in deze haven ge
weest en het Nederlandsche consulaat al
daar wordt dan ook waargenomen door den
Engelschen consul.
Na afloop der receptie boden genoemde
autoriteiten den kapitein, officieren én pas
sagiers een dejeuner aan.
NIET AANBEVELENSWAARDIG.
Dr.. Nolens vestigt in de „Nieuwe Venl. Ot."
de aandacht op den zonderlingen gang van
zaken met de belasting-ontwerpen.
Stond mr. Treub er op, dat ideëel verband
bleef bestaan tusschen de grondslagen-wet
en de afzonderlijke ontwerpen, zijn opvol
ger knibbelt niet alleen aan het stelsel door
er de voorgestelde verhoogingen van den
accijns op wijn en op gedistilleerd uit te
lichten, maar onttrekt ook aan het geheel
den grondslag door het ontwerp betreffende
de grondslagen van het stelsel van 's Rijks
belastingen in to trekken.
Nu kan men meenen aldus dr. Nolens
dat dit bezwaar meer van theoretischen
dan van practischen aard is.
Een practisch bezwaar is echter zonder"
twijfel hierin gelegen, dat ook de Memorie
van Toelichting1 op de Grondsiagenwet mede
verdwenen is.
Naar deze Memorie wordt toch bijna voor
ieder der afzonderlijke belasting-voorstellen
verwezen.
Een gevolg' is dat de Kamer wets-ontwer-
pen onderzocht met onvolledige toelichting.
Dit bezwaar klemt te meer nu men uit
anderen hoofde weet, dat de zienswijze van
den nieuwen Minister van Financiën althans
op. enkele punten afwijkt van die van zijn
voorganger.
Dit is o.a. het geval ten opzichte van
de pensioenbclasting: en de voor de leening
1914 geheven opcenten.
Regelmatig ware het geweest dat de Ka
mer vóór het afdeelingsonderzoek in ken
nis ware gesteld met de voorgenomen wij
zigingen en dat de Toelichtingen op de af
zonderlijke wetsontwerpen waren aangevuld.
De Minister van Financiën heeft er op 2,3
Febr. 1.1. in de Eerste Kamer op gewezen
dat hij, nu hij die wetsontwerpen niet geheel
gemaakt had als het ware, die wijzigingen
niet op een achternamiddag kon aanbrengen.
Daar heeft hij van zijn kant gelijk in.
Maar de Kamer heeft ook hare rechten.
In Januari werd zij door een voorstel tot
overhaaste behandeling! in de afdeelingen
overrompeld.
Nu schijnt de Minister door het onderzoek
overrompeld te zijn.
En de Kamer is genoodzaakt tot eene wijze
.van behandeling, die niet aanbevelenswaar
dig is.
Beroept men zich op de buitengewone om
standigheden, die al zoo veel op hare reke
ning hebben, en vooral op het spoedeischen-
de, dan zij opgemerkt dat haastige spoed
zelden goed i% en dat ingrijpende wijzigin
gen een hernieuwd afdeelingsonderzoek zou
den kunnen tengevolgen hebben.
STOPZETTING VAN DEN AANVOER VAN
SINAASAPPELS.
Sedert eenigen tijd ia d© aanvoer van sinaas
appelen hier te lande totaal stopgezet, tot
groote schade ven het werkvolk, de hondorden
pakker», de venter» en de kleine winkelier», die
in deze branche te Amsterdam en Rotterdam
en ook elders in den lande hun bestaan vinder,
en van welke velen thans ten laste der Steun
comités komen.
De oorzaak hiervan is aldus het „Hbld."
de eisch, vanwege de Engelsche regeering aan
de Kon. Nederlandsche Stoombootmaatschappij
gesteld, dat deze ervoor zou instaan dat niet
meer dan 26 der met haar booten aangevoer
de sinaasappelen naar Duitschland zouden wor
den uitgevoerd. De Maatschappij kou zicb hier
voor onmogelijk verantwoordelijk stellen- Pogin.
gen, ook van de zyde der Spaanech» belang
hebbenden te Valencia en te Murcin in 't werk
gesteld, om Engeland op deze eisch te doen
terugkomen, mochten tot heden niet baten.
Ook de aanvoer van sinaasappelen uit Enge
land welke naar de N. O. T. vernam heeft
opgehouden, daar Engeland den uitvoer daar
van verboden heeft, in verband met een beper
king van den sinaasappelen-invoer in Egeland
tot 60 ten einde meerdere laadruimte voor
de Engelsche schepen vry te krijgen.
De groote re booten der Kon. Ncd. Stoomboot
maatschappij, dio tot dusver zich met het
sinaasappelenvea-voer bezig hielden, worden
thans gebezigd om Regeeringsgraan uit Amerika
aan te voeren, in verband met de regeling tus
schen de Régeering en de Reederyvereenigingi,
volgens welke ds Holland-Amerikalyn 60.000
ton, de Hollandsche Lloyd 15000 en de o erige
reederijen 60.000 ton van de door de Regeering
benoodigde 136.000 ton acheepsruimte beschik
baar hebben gesteld. Dit vervoer geschiedt voor
46 per ton van La Plata.
De importeurs mn sinaasappelen zijn in tus
schen n0g doende om te trachten een oplossing
te vinden van de moeilijkheden. Deze zal echter
spoedig moeten gevonden worden, aangezien
het sinaasappelenseizoen reeds in Mei afloopt
Weder een staaltje van Engeland'» onbe
schaamd opreden ten opzichte van onzen han
del 1
Belooning. De Duitsche regeer' heeft'
door haar gezant alhier aan onze regeerlag
200 doen toekomen, ter uitreiking aan de be
manning van het Nederlandsche lichtschip
„Noord-Hinder," wegens de redding van den
luitenant Protzok en de matroos Riedil, toen
deze indertyd in d» Noordzee met hun vlieg
tuig moesten dalen.
Een burgemeester gevraagd 1 In „De
Gemeentestem" van 11 Maart 1910 komt de
volgende advertentie voor:
„Te Renesse, eiland Schouwen, prov. Zeeland,
is' vacant het ambt van burgemeester. Uit de
gemeente geen sollicitanten. Hef dorp ruim
000 zielen heeft treinverbinding, is lief ge
legen bij bosob, duin, strand en zee."
Zoover wy weten, is het nog niet vertoond,
dat sollicitanten voor het ambt van burgemees
ter by advertentie werden opgeroepen, merkt
de „Middelb. Ct." op.
Een ontploffing. D© bewoners van da
Fahrenhcitstraat en omgeving te VGravenhaca
werden giaterenochtend tegen 9 uur opgeschrikt
door een heviger knal, ten gevolge van een ont
ploffing welke plaats greep in d© chemische fa
briek van den apotheker Fudrice, in genoemde
straat. Toen een knecht van den heer F. aan
de fabriek kwam en de straatdeur op en do, had
d© ontploffing plaats. De man werd tegen oen
vat geslingerd en bekwam brandwonden. De
buitenmuur van de fabriek werd ontzet, de tus-
schenmuren stortten in. en hot dak werd geheel
uit zy'n voegen gerukt,. In een vertrek op do
bovenverdieping, waar chloor,tliyl 'wordt bc- -
waard, ontstond brand, welke door de bandweer
met twee stralen werd geblusoht. Van huizen
aan de overzijde dor straat sprongen hier en
daar ruiten stuk.
TWEEDE KAMER.
GEWISSELDE STUKKEN.
(Zitting van gisteren.)
Het leeningsontwerp.
De Kamer hield gisteren eene korte ait-
ting, waarin aan de orde kwam het W. O.
tot het aangaan van eene geldleening of
-Ieeningen van f 125.000.000.
Met de behandeling' ervan ging niet veel
tijet heen. Er werden geene algemeen© be
schouwingen gehouden en van do behande
ling der artikelen valt alleen te melden, dal
2)
Anny's voorhoofd fronste ziek. Dé opmer
king van Walford had haar beleedigd,
„Houdt u mij voor zulk een egoist, dat ik
mijn grootvader een kleinzoon zou misgun
nen om wille van 't geld?" vroeg zij ontstemd.
„Ik zou integendeel afstand doem al» ik daar
mee aan grootvader den kleinzoon terugge-,
ven kon."
„Ik vraag u duizendmaal excuus", haastte
zioh Walford te zeggen. „Welk een dwaas
ben ikl lk had toch kunnen weten,- dat u
.niet is als andere vrouwen; dat de gedachte
aan winzucht u heelemaal vreemd ie."
MnaT Anny was haar ontstemdheid zoo
.spoedig niet meester een onbewust oompli-
toont voor haar begeleider, 'tgeèn deze spoe
dig begrep. „U hebt, naar 't schijnt, ©en ge
ringe meening van mij, meneer," zei ze zacht.
„U weet, dat het tegendeel waar is!" Wal
ford wendde 't hoofd om, zag onderzoekend
friiter zich en toen hij er zich van overtuigd
dat Anny's droom zich op 'n passenden
a^tand hield, ging hij op vurigen toon voort:.
"Ij moet weten, dat ik geen vrouw op aarde
hooger schat, dan ul Anny, reeds lang ver
langde ik er naar u dit te zeggen en thans
wilt gij kwaad op mij worden?".
Hij keek haar van ter zijde aan, om te zien
welken indruk zijn woorden op haar maak
ten en scheen over het resultaat tevreden.
Percy Walford was geen schuchter minnaar
en hield er van met brutalen moed een een
maal opgevat plan door te voeren. „Anny,"'
begon hij weer, „laat mij u een bekentenis
doen. Gij hebt reeds lang geraden, hoe innig
ik u lief heb. Anny, keer u niet van mij af,
breek mij het bart nietl"
Percy Walford bezat geen hart, doch
slechts een rekenmachine en het oog van een
beschaafd man voor een schoon, intelligent
gezicht. Anny zag dit echter niet in, zijn
uiterlijk voorkomen verblindde haar. Na wei
nige oogenblikken was bet den man der we
reld gelukt het meisje de schuchtere beken
tenis te ontlokken, dat ook zij hem lief had
en plechtig verklaarde hij daarop, dat zij
hem tot don gelukkigste aller stervelingen
maakte....
„En wanneer mag ik met uw grootvader
spreken, lieveling?" vroeg hij teeder.
Zij overlegde een oogemblik by zich zeiven
en stamelde dan: „Was het niet verstandi
ger, wanneer ik hem eerst een weinig daarop
voorbereidde? Hij heeft geen flauw vermoe
den van onze liefde, Percy 1"
Walford ging direct op dezen voorslag in.
„Zeker, dat zou verstandiger zijn. Gy verstaat
bet beter den ouden, heer naar onzen hand
te zetten! Ge gelooft toch niet, dat hij zijn
toestemming weigeren zal, Anny?"
„O neen, wat zou hij tegen u hebben Percy?
Natuurlijk zal hij mij niet gaarne missen,
maar eenmaal moet bet tooh zijn."
„Ik hoop, dat u gelijk hebt, Anny."
Hij was een weinig ernstiger geworden en
stapte een poosje zwijgend naast haar voort,
doch Anny viel dit niet op. Haar hart klopte
onstuimig van geluk; den gansehen rijkdom
van haar jonge liefde verspilde zij aan een
schurk, die harer onwaardig was, wiens lief
desbetuigingen slechts de erfgename van
millioenen golden. Anny had hem leeren
kennen ten huize van een oude schoolvrien
din, een dochter van generaal Davemport, en
van den eersten, dag af aan had zij zich bij
zonder aangetrokken gevoeld tot den schoon
gebouwden, uiterlijk-besohaafden jongen
man. Hij 6tak in haar oogon zoo gunstig af
bij d© jonge heeren uit baren kling, die zich
altijd over effecten en beursberichten en an
dere droge onderwerpen met grootvader on
derhielden. Percy was de eerste voorname
lediglooper, dien zij op haar weg ontmoette
en dit type wekto juist om zy'n nieuwheid de
belangstelling vau do erfgename van Russel
Square. Spoedig had ze haar hart aan hem
verloren en sedert eenigen tijd wachtte zij
ongeduldig op. het oogenblik, Jat hij zich
zou verklaren. En nu was dat oogenblik ein
delijk gekomen! Als in een droom ging zij
het oude huis binnen, nadat Percy aan de
deur afscheid genomen had met de belofte
des middags bij Sir Elliot officieel aanzoek
te zullen doen om haar hand.
Walfred wandelde langzaam de richting
van Piccadilly in.- „Welk .een nare buurt",
dacht hij. „Dat een rijke man als Hamilton
het hier kan uithouden! Die kooplui hebben
er geen verstand van hun geld op nobele
wijze te besteden. Als ik het had! Overigens
heb ik vandaag goed© zaken gemaakt," glim
lachte hij. „Het is honderd tegen een, dat die
kleinzoon nooit opduikt en dan is zij de
eerigste erfgename! Zy moet het zijn, want
de oude heeft geen andere bloedverwanten.
In ieder geval zal liaar bruidsgift eeu aardig
sommetje zijn. Wist ik maar nauwkeurig,
hoe groot ze zal zijn! Stellig minstens een
half millioen en meer kan men tegenwoor
dig bezwaarlijk verlangen. Bovendien is zij
een aardig vrouwtje'en wel opgevoed. Een
beetje temperament heeft ze, maar dat is
toch nog heter, dan een stompzinnig en ver
velend karakter. Wie weet krijgt ze wel een
millioen! En de kleinzoon ligt waarschijn
lijk al lang onder de aarde. Ik hoopt oprecht,
dat het zoo ie...."
Zoo peinsde Percy Walford. Arme Annyl
Dat was do man, dien zij de eerste liefde
van haar jonge hart geschonken had!
TWEEDE HOOFDSTUK.
Sir Elliot Hamilton bevond zioh in zijn par.
ticuliere kamer in de Fenchurchstraat. Om
hem heerschte eeu merkwaardige rust. Die
rust schoon uit te gaan van de donkere kleu
ren dor Turksohe tapijten en de ernstig maa
sieve mahoniehouten meubels en viel nog
meer op door het eentonige tikken der oude
staande klok en het rumoer der groote city,
dat gedampt door de ramen drong. De oude
koopman had een onderhoud gehad met den
chef der zaak, de omvangrijke corresponden
tie doorgezien en kon zich nu weer in Ruesal
Square een welverdiende rust gunnen. Maai
hij scheen geen haast te hebben naar zijn
buis terug te keeren. Zijn oog richtte zich
weemoedig op een nummer van de New-York
Herald, dat voor hem op de schrijftafel lagi
„Lionel Arthur Hamilton, zoon van Ar
thur Hamilton én Eveline Barker, wordt ver
zocht zich in verbinding te et©lien met rijn
grootvader sir Elliot Hamilton, Russel
Square 19a en Fenchurchstraat, Londen. Een
hooge belooning zal degene ontvangen, die
aanwijzingen kan geven omtrent de verblijf»
plaats van bovengenoemde."
Ook andere couranten, Engelsche en.Ame»
rikaansche, lagen op de tafel ön in alle bla»
den vond men dezen door zijn eenvoud treft
fenden oproep.
(Wordt vervolgd).
NIEUWE HAARLEMSCME COURANT ™£2* blad
v
v
