K VALSCIt ERFGENAAM.
Behangselpapier
lets over tien Arbeider.
Ruime keuze
F. J. JANSSEN,
Aneganfj h. Warmoesstr-
STACSMiEUWS
KCMD m LSi0ii0ï£
BINNENLAND
FEUILLETOÜ
Adv.
cccei.
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT DE™L!,L™
va
i.
Zijn huidige toestand.
.Wat men ook moge zeggen over de gewel-
^8e stijging der loonen, de arbeider is over
het geheel wellicht in iets hetere conditie
gekomen, maar zijn toe-tand is eveneens
'a liet algemeen nog niet rooskleurig
t0 noemen.
Wij vallen met de deur in huis en onze
®erste woorden poueeren de conclusie zon
der dat daaraan esnig bewijs voorafgaat.
Dit is niet zoo vreemd als het lijkt. Want
bovenal is de meening over den toestand
der arbeiders in Nederland en in het jaar
1916, den huldigen toestand dus, een ge
volg van louter subjectief inzicht. De di
verse feiten maken op menig toeschouwer
een verschillenden indruk. De mijne nu is
boven weergegeven.
l Gij zijt niet bevoegd tot oordeelen, 'gij,
niet arbeider! zoo hoor ik zeggen. Maar hij
die zoo spreekt, heeft hij ooit gewicht ge
hecht aan de beweringen en klachten der,
zijns inziens, bij uitstek bevoegden, de ar
beiders zeif? Of zal hij dan zeggen dat het
niets minder dan natuurlijk is dat zij kla
gen.., omdat zij arbeiders zijn?
ik ben niet bevoegd? Het is waar, het
leed en de armoede der arbeiders heb ik
niet aan den ijjve gevoeld, nog niet, wij
roemen er niet op, maar zijn er dankbaar
voor, want het is vaak een groot leed en
nog vaker bittere armoede, maar in mijn
guug staat een kapstok en meer petten dan
hoeuen typeeren de bezoekers die binnen
zijn en de arbeiderswereld is mij geenszins
vreemd en ik leef ouder so.dateu-arbeiders
en ben net oor nunner klachten.
ik kan het beter weten dan menigeen
die mij zegt het niet te weten, dan menigeen
die het heelt over stijging der Loonen met
60 en 100 procent, dia bij zijn herhaald
bezoek ook telkens arbeiders vindt in.de
bioscope en zich ergere en er een maatstaf
vau maakt voor ai zijn conclusies, beter
dan menigeen die uit dó" ervaringen van een
steuncomité concluueert tot de lamlendig
heid van aile aroeiaers, beter dan zij die
uit een grondwerkersstaking het karakter
Vun alle aroeiders p.ots verfoeien, want
hunne conclusies getuigen liuu oppervlak
kigheid, maar ik durf handhaven: De hui
dige toestand, der arbeiders is niet-roos
kleurig.
Hoe durft gij het te beweren, zegt alwe
der dezelfde opponent, waar vroeger vol
staan werd .niet een uurloon van 14 cent.
Volstaat men thans niet met een uurloon
Van 21 ct.: is uit, geen rijzing v.an de helft
Vau het inkomen?
Hoezeer iedereen bij dit sommetje „ja"
Zou antwoorden, durf ik „neen" te zeggen,
Want een factor wordt vergeten: toen wa
len de arbeidsuren te veeivuidig, was de
arbeidsduur te lang en tot heil van ziel en
üwhaam vaa den arbeider is deze arbeids
duur schier overal verkort, deswegen moge
het uurteon al met 60 pCt. gerezen zijn.
Zijn inkomen, zijn weekloon niet, bij lange
biet.'
Dit moet toegegeven: het aantal verkre
gen, ik zeg niet verdiende, guldens is na
Mgeloopeu werktaak grooter geworden.
Maar een aroeider leeft niet van guldens.
Zelfs is hij niet in de gelegenheid van geld
geld. te maken of zich aoor oversparing een
«Hieuw© bron van inkomsten (pacht, huur,
.Ijente) te 'scheppen, meer dan eLders is
hier net geld geen kapitaaltje op zich maar
Zuiver waardemeter en ruilmiddel. Dat
^eekioon gaat op, gaat wekelijks schoon op
'1 huur en voeding en kleeding en zorg
Voor den ouden dag en dit laatste kan er
helaas nog vaak niet op overschieten.
Het is dus niet waar dat, zoo de werk
man vroeger f 9 en thans f 13.50 per week
Verdient, x»'n loon met 50 pCt. gestegen is.
tiet is siecuts de vraag wat hij zich voor dat
geld kan verschaffen.
En dan boude niemand zich dom, maar
M'kenne wat hij ziet: dat èn voeding èn
kleeding èn huur vooral met schokken in
Prijs gerezen zijn.
Dat verder de arbeider meer dan vroeger
geeft en moet geven aan de instandhouding
zijner kassen, zijner strijdmiddelen om be
ter© arbeidsvoorwaarden^ welke strijd bil
lijk en natuurlijk is.
4014
En stel wij komen tot de conclusie dat
de werkman er niet op achteruit gegaan
is, was hij dan vroeger niet arm en niet in
een toestand welke verbetering behoefde?
Hij was tpvredener.
Het is waar, en ook tevredenheid is een
groote schat en ik zal nooit ophóuden te
laken dat de sociaal-democratie ais een ha-
rer voornaamste strijdmiddelen bezigde en
bezigt: kunstmatige aankweeking en ver
grooting der ontevredenheid. Wij hopen dat
men het den katholieken volksvriend nooit
"ten laste moge leggen, maar anderzijds be
denke men wel: tot behoud der tevreden
heid zijn de opbouwende factoren onmis
baar en heeft de maatschappij niet vaak alle
tevredenheidstutten bij den arbeider wegge
slagen?
Wij willen niet beweren ook maar eenigs-
zins mathematisch te kunnen bewijzen onze
conclusie: dat de liuiuige toestand der ar
beiders niet rooskleurig is, wij willen het
ook niet, want, gelijk gezegd kwamen wij
tot onze opinie door ervaring, door hooren
cn zien en ik wenschte vurig dat ieder het
ging' zien of hoorde.
Want bewonderenswaardig en heldhaftig
en sluw-economisch zijn de vrouwen der
arbeiders, die de einden aan elkaar weten
te knoopen, week na week, en extra-tegen
vallers braveeren en toch rondscharrelen
met het onrekbaar arbeidersbudget. Roe
rend doet het aan te hooren dat de kloeke
kostwinner zijn acht sigaren per week tot
vier Zondagscue heeft moeten verminderen,
daar het begrafenisfonds 10 ct. weekuit-,
gave meer vorderde.
W.at zegt u? Hij moest geheel niet roo-
ken? O wreede conclusie! Maar de man
die dat beweert weet niet dat die arbeider
een vuurwerker is, bijkomstig zij het ge
zegd: in dienst dar gemeente, en dat hij
reeds een zijner zintuigen olï-erde voor zijn
karig loon en reeds twee jaar geléden, op
bevel van moeder de vrouw, afzag van zijn
half fleschje bier, ééns per week te ge
nieten, na volbrachten' weekarbeid.
Gij stelt de zaak eenzijdig voor, hoor ik
klagen.
Het is waar. Die man heeft vrouw en
kinderen, M.aar is dit iets bijzonders?Moet
dan het loon zóó geregeld zijn, dat slechts
vrijgezellen goeden sier kunnen maken, waai
de huisvader juist te veel heeft om te
sterven en slechts genoeg om te' leven in
dien hij zich elk klein genot onthoudt?
Of durft gij zeggen: Wat doet een ar
beider ook met vrouw en kinderen?
Zoo gij dat zegt, lezer, dan ga tot hen
die smalen op een „fokpremie", ga tot de
„modernen", gij behoort niet meer bij ons.
Maar deze onmenschelijlce, onnatuurlijke
en staatsgevaarlijke conclusie kan na lo
gisch nadenken niet gesteld blijven. Of het
loon moet do f ami lie met kinderen kunnen
voeden en behoorlijk doen laven en den
vrijgezel betrekkelijk te veel geven, óf het
loon moet aangepast aan de grootte van
het gezin, aldus losser gemaakt van de
nuttigheid van den arbeid. Dit praat men
met alle gegnuif over „fokpremies," niet
weg.
Man, vrouw en kinderen, hot arbeiders
gezin, moeten behoorlijk kunnen loven, matig
maar toch niet met ontzegging van alle
gepaste ontspanning en niet.met vreezevoor
den ouden dag. Als de arbeider aan de
gemeenschap aiies geeft wat hij kan geven,
zijn arbeid, dan moet de gemeenschap hem
geven een behoorlijk en redelijk bestaan,
hern en zijn gezin.
Dit is minimum-eisch.
Aan dien eisch wordt nog niet steeds
voldaan.
En zoolang daaraan niet voldaan is mag
de toestand der arbeiders, in het algemeen,
niet rooskleurig genoemd.
Zoolang ook blijft hun strijd, om betere
arbeidsvoorwaarden rechtvaardig en alles
zins logisch.
En wie dien strijd weerstreeft handelt
deswegen niet rechtvaardig en zondigt te
gen de logica, voor zoover er inderdaad
nog onbillijke toestanden zijn en de strijd
gestreden wordt om rechtzetting van die
onbillijkheid en wel met gewettigde mid
delen.
De arbeidersverdediger wordt veel ge
smaad. Moge dit artikel en die volgen ve
len doen begrijpen waar het om gaat eu
hem tot medestanders maken.
Haariem. Mr. BOMANS.
SOHOENMAKEKSPATROOA S.
Op de te Groningen voortgezette alge-
rneene vergadering van den hied. Bond van
Schoenmakerspatroonsvereenigingen is be
sloten tot instelling van een Bondsdiploma
voor Schoenmakers op orthopadisch gebied.
De ex .mencommissie zal bestaan uit 4 per
sonen 't examen zal drie dagen vorderen.
Daar ten gevolge van den oorlogstoestand
het daarvoor van regeeringswege in uit
zicht gestelde subsidie is achterwege geble
ven, zal het examengeld vrij hoog gesteld
..moeten worden.
LEVENSMIDDELEN-VOORZIENING.
Door de' Permanente Oommissie voor cri
sismaatregelen uit de Christelijke Arbei
dersbeweging (samengesteld uit: Ned. Werk
lieden-Verbond „Patrimonium"; Federatie
van R.K. Werkl. Vereenigingen; Chr. Nat.
Werkmansbond; Ned. Luth. Werkliedenver
bond; Bureau voor de R.K. Vakorganisatie
en Chr. Nat. Vakverbond) is een adres
den Minister van Landbouw aangeboden,
waarin wordt verzocht zoodanige maatrege
len te nemen (beperking van uitvoer etc.),
dat aardappelen, groenten, spek en zooveel
mogelijk ook andere levensmiddelen tegen
redelijke prijzen komen onder het bereik
van de Nederiandsche arbeiders.
Kras.' Op een kantoor te Rotterdam
hebben twee kantoorbedienden van onder
scheidenlijk 17 en 21 jaar uit een met
bankpapier gevulde portefeuille een bank
biljet van f 1000 gekaapt. Het biljet is in
de woning van een hunner teruggevonden.
De daders deelden nj-jde dat zij het voor
nemen hadden voor eigen rekening met het
geld handel te beginnen. 'Reeds hadden zij
papier en .enveloppen met een eigen fir-
mahoofd laten drukken.
UIT KATHOLIEKE ARBEIDERSKRINGEN.
„Haarlemmer,'' die al méér lezenswaardige
stukjes heeft geschreven in de „Volksbanier''
over Haarlemsche toestanden, is daar deze week
weer aan het woord. Hij zegt ditmaal het vol
gende
„In den laatsten tijd is hier ter stede iets
niet in den haak. Men solt met den werkman.
Onze burgemeester gewaagde van. „weder nor
male tijden" en.alles is nog steeds ve el te
duur. Het Steuncomité zet de uitkeeringen stop,
terwijl or nog voldoende „trekbaren" zijn, enz.
„Achteraf blijkt nu, dat de heeren van het
Steuncomité optraden als „eensores morum,"
als zedenmeesters. Dat parasiteerende werkvolk
werd te lui, liet werd gedemoraliseerd, en om ze
vlug en mobiel te maken, wordt het honger-
zwaard getrokken, om het boven hun hoofden
.te zwaaien. Weineen! de vrouwen en kinderen
moeten maar zien aan den kost te komen. Men
treft onschuldigen en goeden om een handjevol
gelukzoekers, waren dat zijn het. Onschuldigen.
d.w.z.. de vrouwen en kinderen van ben, die in
derdaad een „prikkel" 'tot den arbeid noodig
hebben. Goeden, d.w.z. mannen, die zoolang mo
gelijk zonder steun zich hebben willen hand
haven. het ten slotte nifg,«>eor konden. Zij, dift
boven den arbeidersstand staan, taxeeren den
arbeider te iaagr, eg dat zot kwaad bloed'.
„Een fatsoenlijke arbeider voelt géén ver
wantschap .en wil die niet met die schunnige
staak-maar-raak-menschen en afzetters, doch er
ook niet mede gelijkgesteld worden.
„Willen de andere standen over één kam ge
schoren worden? B.v. iemand is ruim 34 jaar
bij zijn parqon in dienst, de oorlog breekt uit;
4 per week minder, later weder iets meer. De
laatste anderhalf jaar verdiende de man 6 a
7 per week en met 1 Jan. j.l. word hij, na een
36-jarigen trouwen dienst, zonder middelen,
zonder steun, zonder vormen van proces aan den
dijk gezet. Mag een werkman nu op d e patróóns
schelden en ze als minderwaardige sujetten be
handelen?
„Nog een paar staaltjes nit do bloemisten-
wsreld uit 1915. Iemands moeder sterft
's morgens omtrent 5 uur; de zoon
komt dadrvoor kwart over zessen, een kwartier
te laat, hetgeen hem Zaterdags werd afgehou
denWaarom stierf dat mensch ook niet wat
vroeger op den dag? 4
„Een andere bloemist heeft een lief veremi-
gingshuisje. raakt zonder werk; vindt hat, doch
ondti voorwaarde: een huis van dan baas be
trekken. De man, ten einde raad, doet het. Ge-
passeerden zomer krijgt 'o man ontslag, het
huis mocht-ook geen dag langer door hem be
woond worden en iet9 anders was niet. te vin
den. Prachtpatroons Er valt voor „St Deus De.
dit" nog 'al een en ander op te lappon.
„Wij herhalen: mag een werkman nu óók ge-
noraliseeren Immers neen. Dat dan óók ande
ren het nalaten.
„Ten slotte onze plaatselijke Roomsehe pers.
Van nabjj weten wij hoe onze courant zich beij
vert een blad te zijn voor allen. Het is nu een
maal niet een blad voor één stand, doch een
voor alle standen. Daar wij nogal in vele krin
gen komen, vernemen wij nu eens dit, dan weder
dat onmtrent de courant. Zakelijk komt het
hierop neer: De middenstanders vinden de cou
rant te veel op de hand van den arbeider, en de
werklieden vinden juist het tegenovergestelde.
Bjj beiden is een groote fout, of liever er zijn er
twee. Ie. Ze willen in de courant opgenomen
zien, wat er zeker in zou staan, wanneer zij het
der redactie hadden opgegeven of haar er mede
in kennis hadden gesteld. 2e. Zij bedanken als
abonnó, omdat er iets niet in stond of wel an
ders in staat dan men 't zou willen; 't is to
pietlutterig om los te loepen
„Men laat zich liever door z.g. neutrale bla
den precies hetzelfde (zoo niet erger) behande
len dan door ons Roomsch partij-orgaan. Het
getuigt niet van beginselvastheid. In iedor
Rcomsch gezin behoort de Roomsehe courant.
Doet de redactie soms iets minder naar wenscli,
dan er tegen ingaan, dat deden wij ook meer
dere malen, maar nooit wegloopen''.
Wij verwijzen, bij het bovenstaande, naar het
„Alledagje" van vandaag.
AANBESTEDING.
Door regenten van het Sint Elisabeth's of
Groote Gasthuis is aanbesteed de levering
van levensmiddelen en brandstoffen, gedu
rende 3 maanden. Er waren de volgende in
schrijvers:
H. Daudey: rundvleesch 1.06, biefstuk
1.45, rundvet 1.16, ossenhaas 1.35, kalfs-
vleescli f 1.60, kalfsbiefstuk f 2, kalfsoesters
f 2 per K.G.
P. II. Hartel: rundvleesch f 1.50, biefstuk
f 1.75, rundvet f 1.30, ossenhaas f 1.85, kali's-
vleesch f 2.50, kalfsbiefstuk f 2.60, kalfsoes
ters f 2.50 per K.G.
Kleinwijn: witbrood f 19.25 per kilo, regee-
riiiigsbrood f 0.10 .per kilo, wit roggebrood
14 ct. per kilo; zwart roggebrood 14 ct. per
kilogram, beschuit 82H ct. per 100 stuks, kren
tenbroodjes 3 ct. per stuk.
II. Franken Jr.: witbrood 19.7 ct. per kilo,
legeeringsbïocd 10.94 ct. per kilo, wit rogge
brood 20 ct .per kilo, zwart roggebrood 20
ct. per kilo, beschuit 90 ct. per 100, krenten
broodjes 3 ct. per stuk.
Meynhout en Wartena: witte suiker 53 et.
per kilo, basterdsuiker 57G ct. p. kilo, stroop
29 ct. per kilo, vijst 30 ct. per kilo, vermi
celli 43 ct. per kilo, glycerinezecp 33'A ct. per
kilo, zout TA ct. pér kilo, Sunlichtzeep 14.20
per kist, idem kleine stukjes 5 per kist.
C. M. van Maas: witte suiker 54 et. per
kilo, bruine boonen 56 ct. per kilo, basterd
suiker 56'A ct. per kilo, strooi) 32 ct. per kilo,
rijst, 28 ct. per kilo, vermicelli 42'A ct. per
kilo, Fransclie stijfsel 26 ct. per kilo, glyce-
rinezeep 34'A ct. per kilo, zout 7'4 ct. per
kilo, heelo gort 20 ct. per liter, Sunlightzeep
14.50 per kist.
Wed. J. Leupén en Zn.: witte suiker 54 ct.
per kilo, basterdsuiker 58 ct. per kilo, stroop
31 ct per kilo, rijst 28 ct. per kilo, vermicelli
45 cent, per kilo, Hofmann stijfsel 38 ct. per
kilo, glycerinezeep 33 ct. per kilo, soda 16 ct.
per kilo, zout 8 et. per kilo, boter 1.85 per
kilo; hcelo gort 17.80 per H.L., Sunlight
zeep 14.50 per kist.
J. N. van 'der Weiden Lzn.: witte suiker
53 ct. per kilo, basterdsuiker 56 ct. per kilo,
stroop 2914 ct. per kilo, rijst 28 ct per kilo,
vermicelli 45 ct. per kilo, Fransehe stijfsel
32 ct. per kilo, Hoffmaunstijfsel 50 ct. per
kilo, glycerinezecp 32 ct. per kilo, zout TA
ct. per kilo, boekweitegort 20 ct per liter,
hcele gort 23 ct per liter, Sunlightzeep 13.95
pè- kist, idem kleine stukjes 4.95 per kist.
G. Kraai: harde turf 8.50 por 1000; lange
turf 8.50 per 10(H).
„De LELY".
We vestigen de aandacht op een advertentie in
dit nummer, waaruit blijkt dat de stoom-wasch-
en strijkinrichting „De Lely" aan de Delfstraat,
haar zaak van de modernste machines heeft.
Kosten noch moeiten zijn aan de inrichting ge
spaard.
MUSEUM VAN KUNSTNIJVERHEID.
liet Museum van Kunstnijverheid te Haarlem
is eigenaar geworden van het prachtige gebatikte
scherm met de parelhoenders, vervaardigd door
O W. Dysselhof, dat werd ingezonden op de
tentoonstelling „Het dier in de kunst", welke in
Natura Artis Magistra zal gehouden worden.
De tentoonstelling der fotografische opna
men van de bouwkundige werken, alsmede van
de meubelen, gemaakt naar ontwerpen van den
bekenden architect K. P. C. de Bazel, is in het
Museum van Kunstnijverheid alhier geopend-
Tevens worden er de werken van den kunstpot
tenbakker C. J. Lanooy ter bezichtiging gesteld,
beiden te samen vormen een aantrekkelijk geheel.
Zondag is de Tentoonstelling geopend van
10—4 uur.
BISSCHOPSWIJDING. LITANIE VAN
ALLERHEILIGEN.
Wanneer Wijder en wijdeling het Graduale
hebben gebeden, zoo zit de eerste, den mijter
oragend, neer voor het midden des altaars en
de .assistent-bisschoppen geleiden den wij de-
Erg tot hem. Na de gewone begroetingen
plaatsen zij zich tegenover eikander geiijk
vóór het begin der Mis; nogmaals houdt
dü'Wijder don wijdeling in het kort de plich
ten voor der waardigheid, die hij op het punt
staat te aanvaarden. „Een bisschop,zoo zegt
'1 ij. „moet oordeelen, verklaren, cönsa-
creeren, wijden, offeren, doopen en vormen."
Lil terwijl allen opstaan, noodigt hij de aan-
w "zigen uit tot het gebed: „D.erbare Broeders,
laten wij bidden, dat de almachtig® Gcd in
Zijne goedertiCrendheid zorge voor het heil
der Kerk. door middel van dezen Uitverkorene,
eu dat Hij hem daarom zijn genade in vollen
oxervloed schenkel" Allen antwoorden:
„Het zij zoo!" en knielen nu tezamen met
den Wijder neder.
Doch de wijdeling zelf, doordrongen van
Let gewicht der waardigheid, die hij gaat
ontvangen, werpt zich in het besef zijner
meligheid met het aangezicht plat ter aardeujr
Zóó heeft Christus willen bidden, toen het
uur zijns offers gekomen was, toen lUj ais
mensch op bijzondere wijze noodig wi de heb
ben gesterkt te worden door de kracat des
hemels. En de Kerk, die in hare handelingen
zoo gaarne de handelingen haars Bru.degoms
navolgt, laat daarom hare dienaren bij som
mige gelegenheden in diezelfde hotid.ng bid
den, dan vooral als zij door de intrede m liet
hc'il'gdom zich gehpei gaan offeren aan clou
diénst des Hoeren. En welk gebed is voor
dit gewichtig oogenblik meer gesciiikt dan
dp Groote Litanie, de Litanie van Alle hei
ligen? Ja, door verheven srneekingen tot elk
Jei drie goddelijke Personen, door vurige,
aanroepingen der Oud vaders, Aposte.en, Mar
telaars, Bisschoppen, Berijders en Maagden
smeekt Zij van Gods goedheid voor den wij
deling wijsheid en genade af, opdat hij hot
door Christin' bloed vrijgekochte volk, dat
hem zoo aanstonds zal toevertrouwd worden,
wan*dig moge bestierenl
Tegen het einde der Litanie terwijl
tl-3 wijdeling, het hart overste pt van gevoe
lens Code slechts bekend, nog voor het al
taar ter aarde ligt verheft zich de Wijd r
ei wendt zich tot hem. Den mijter op het
gezalfd hoofd, in de linkerhand de s.af, in
de volle majesteit van zijn ambt, opdat a.dus
zijn gebed tot den onzichtbaren Opperpr.es-
ter des te krachtiger moge zijn, z ngt hij op
smeekenden toon: „Dat Gij U gewaardigt
dezen Uitverkorene te zegenenI Wij b d-
i.en U, verhoor onsl antwoordt net koor..
Nog! vuriger herhaalt de Wijder: „Dat Gij U
gewaardigt dezen Uitverkorene te zefgeiieu
en te heiligen]" en wederom smeekt het
kcör: „Wij' bidden U, verhoor ons!" Nog!
een derde maal klinkt 't allerdringenst„Dit
Gij U gewaardigt dezen Uitverkorene te zef-,
genen, te iieifiigea en de wijfdenl" „Wij!
biüuen U, verhoor onsl" In stiite storten de
assistent-bisschoppen dezelfde gebeden, den
wijdeling eveneens met het kruisteeken be-
teekenende.
Bij het eindo der Litanie staan allen op.
Genoeg nu den wijdeling beproefd, genoeg,
nu gebeden, in het volste vertrouwen op God
gaat de wijding thans plaats grijpen.
.r—.-a-~ mm ff i IMIIII' luwnr-yn^—
EEN GROENTEN VEILINGSGEBOUW.
De raadscommissie in zake een groentenvei-
lingsgebouw is met haar rapport gereed geko
men in den breede gaat zij in haar rapport na
om welke redenen de oprichting van zulk een
gebouw is g'ewenscht en hoedanig 't moet worden
ingericht. Ze betoogt verder dat door de oprich
ting ervan de omzet der groenten zal worden
verhoogd en dat men het gebouw ook dienstig
zou kunnen maken voor bij afslag te verkoopen
partijen bloembollen. De Koudenhora acht zij de
meest aanbevelenswaardige plaats voor de stich
ting van het gebouw.
Haar conclusie is, dat hier geen gemeentelijke
exploitatie moet plaaats hebben, maar dat het
gebouw met toebehooren door de gemeente moet
worden gesticht, en vervolgens verhuurd tegen
nader te bepalen voorwaarden aan eene parti
culiere vereeniging, terwijl de gemeente toezicht
houdt op de wijze van exploitatie en op de kwa
liteit vau de ten verkoop aangeboden waar.
Ten slotte wordt verklaard, dat voor Haarlem
een eisch des tijds is een behoorlijk met alle voor
den handel gewenschte faciliteiten voorzien vei
linggebouw te stichten en den Raad dringend in
overweging gegeven B. en W. uit te noodigen,
zoo gewenscht, in overleg met de samenstellers
van het 'rapport, de heeren Slingenberg, Hoog,
Wentholt, Wolzak en Nagizaam, voorsteilen aan
den Raad te doen omtrent plannen, kosienbe-
l»)
"tin hem uitnoodigen, hier te komen?"
k'Dok dat staat je vrij. Maar vergeet de
voorwaarde niet: Je zult nooit meer dan
ih..u gulden per jaar hebben, ook niet na
;j'; dood."
jH'U. grootvader, alsof daaraan iets gelegen
Ik zou tevreden zijn, wanneer ik arm
moeet leven naast hem. Maar uw toestem-
en uw zegen kon ik niet ontberen."
- lr Ëliiot zag er uit, alsof hij zich slecht
zijn gemak bevond. Het scheen, dat de
Hge dankbetuigingen van Anny zijn ge-
verontrustten,
tii'i' iU müet ik je nog zeggen;" zei sir
jiot opstaande. „Je dankt dit alles aan Lio-
fyU "e goede jongen zag, dat je ongelukkig
+eQ k°u het niet verdragen je om zijnent-
tpjj 6 zien lijden. Gisterenavond verzocht hij
^em buiten de zaak te stellen en je
ti?ar vervulling te doen gaan. Jloewel
an mjj persoonlijk mishaagt," zeide
kfc^"m°eten we toch haar geluk niet in den
i n". deel je dit mee, omdat ik
dat je kwaad op hem ben-t, terwijl hij
dit toch geenszins verdiend heeft."
„Ik zal direct naai' hem toegaan, groot
vader. Ik heb werkelijk iets goeds te maken.
Hij zal wel in de bibliotheek zijn."
Een minuut later stond zij tegenoverk Lio
nel en reikte he mblozend de hand.
„Ik wilde je danken, Lionel, je begrijpt ze
ker wel waarom."
Nu zij niet meer kwaad op hem was, viel
het haar weer op, welk een knappe jonge
man hij was en welk een trouwhartige uit
drukking er lag in zijn oogen.
„Ja, ik begrijp," antwoordde hij zoo onver
schillig mogelijk. „Grootvader had nu een
maal zijn zinnen gezet op het idee, en ik kon
het niet- over mijn hart verkrijgen te weige
ren. Maar toen je weigerde werd de zaak
anders. In den grond der zaak was het idee
van grootvader dwaas. In zulk een gewichti
ge aangelegenheid moet ieder zijn eigen weg
volgen."
Wat lag er in deze verstandige redenee
ring, die als 't ware een echo was van haar
eigen argumenten, dat Auiiy zich er door ge
kwetst voelde? Plotseling werd zij veel min
der hartelijk. „Natuurlijk was het dwaas," zei
ze kort. „Maar nu is alles voorbij, Goddank."
'„Goddank ja!" herhaalde Lionel.
Anny ging naar haar kamer om Percy te
schrijven. Hoewel zij een blijde tijding had
mede te deelen, lag er een kleine plooi op
haar voorhoofd en hef duurde geruimen tijd
eer zij de juiste woorden gevonden had.
„Bij slot van rekening behoef ik hem' niet
zoo erg dankbaar te zyn>" dacht zij en met
die „hem" bedoelde zij klaarblijkelijk niet
Percy Walford. „Hij bad slechts ziju eigen
belangen op 't oog! Een geluk voor mij, dat
wij in deze zaak dezelfde meening hadden!
Maar liij had dat niet zoo openlijk behoeven
te tooueu
TIENDE HOOFDSTUK.
Het arme meisje hield zich zelf voor heel
verstandig eu toch werd zij van den eenen
lichtmis naar den anderen gedreven. Beiden
waren barer onwaardig. Den eenen zou echter
vandaag nog het masker afgerukt worden!
Percy was niet zoo slim als de andere en
wanneer iemand hem had gezegd, dat een
derde aan de touwtjes trok om hem in bewe
ging te zetten, dan zou hij hoogst verwonderd
hebben staan kijken. De boodschap van Anny:
„Goede tijding! Kom zoo spoedig mogelijk!"
werd hem ter hand gesteld, terwijl hij ïhet
zijn vrienden den tijd doodde in een der weel
derigste restaurants. Direct nam hij een auto
en reed naar Russel Square. Zijn hart klopte
en gouden cijfers dansten voor zijn oogen.
Zou sir Elliot dan toch zijn toestemming heb
ben gegeven?"
Met stralende oogen ontving Anny liem en
bracht hem in het salon.
„Grootvader heeft zijn toestemming gege
ven," zei ze blozend. „O Percy, wat ben ik ge
lukkig!"
„Dat is een goede tijding," antwoordde Per
cy op jubelenden toon, want bij hield op dit
oogenblik inderdaad veel van Anny. En,
wanneer zal het uwe bruiloft zijn, lieveling?
Laat me niet lang wachten. Vandaag over
een week, is dat goed?"
„Zoo als je wilt, Percy," zoi Anny met
gloeiende wangen.
Hij omarmdo haar teoder. „Ik zal hét da
delijk mijn familie medeelen. Zij zullen allen
verheugd zijn."
„Ik hoop het," antwoordde Anny, en verle.
gen ging ze voort: „Maar die oude nicuschen
zijn dikwijls zoo zoo koud berekend en
ik vergat je te zeggen, Percy ik zal per
jaar sleclils 300 pond hebben."
Wanneer plotseling een bom voor zijn voe-
tcu uiteen gespat ware, Percy zou er nauwe
lijks meer verschrokken uitgezien hebben. Hij
meende aanvankelijk niet goed verstaan te'
hebben.
„Hoe?" stamelde bij. Je zoudt maar 390
pond per jaar krijgen? Eu je vertelde toch,
dat je grootvader zijn toestemming gegeven
had?"
„Dat is ook zoo, Percy, maar onder voor
waarde, dat ik afstand doo van 't vermogen,
dat hij me toegedacht lias. Hij wil het geld
voor iLonei, voor den naam der firma hij
elkaar houden."
Het gezichte van Percy werd vaalbleek, bij
scheen onbekwaam om te antwoorden en
voor de eerste maal kwam er twijfel aan zijn
bedoelingen op in liet argelooze meisje.
„Maar dat doet er niets toe, niet waar,
Percy?" vroeg zij snel met bevende stem. „Je
houdt toeh niet minder van mij, omdat ik
arm ben?"
„Natuurlijk niet," antwoordde Percy op
weinig bemoedigenden toon. „Maar ik moet
bekennen, dat die voorwaarde mij teleurstelt.
Je weet toch, dat ik zoo goed als mets bezit.
„Zeker, dat weet ik." Zij sprak met koorts
achtige haast, alsof zij het pijnlijke thema
spoedig afhandelen wilde. „Ik vind het hcele-
maal niet erg onbemiddeld te zijn en verge
noeg me, met lietgoen je mij aanbieden kunt
Overigens komt bet mij niet onmogelijk voor
van die 3600 gulden de huishouding te beta
ken. Ik zou zelfs tevreden zijn, als ik met
jou in een hut zou moeten wonen, Percy. i
Walford nam zijn hand uit die van Anny
en leunde met neergeslagen oogen tegen d«
sofa. w 1
„Een hut! Beste Anny, je spreekt als e«a
als een dweepziek, sentimenteel jong
meisje, dat zijn levenservaringen geput heelt
uit boeken en theatervoorstellingen. legem
woordig gaat liet niet meer om een hut, met
rozen omrankt, en een landelijke kost! Het
werkelijke leven is niet meer zoo romantisch.
(Wordt vervolgd.)
