IE VILSCHE EIFKIIIK
DE OORLOG
RIJWIELBANDEN
Schagchelstraat 7-9
feuilleton
Goedkoopst Adres
BUITENLAND
UIT DE PROVINCIE
Compromissen.
Hm Ja Va tSa WÏEERj
Adv.
VERSPREIDE BERICHTEN
OORLOGS-ALLERLE!
Age" geeft er bericht van. Per stoomboot
„Morinda" is een afdeeling inlandscho politie
op het eiland aan wal gebracht met het doel
sti attend op te.reden waar dit noodig bleek.
Berichten in drie regeSs.
n in.
,2)
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Wij de onderwijebevrediging, en dan ook
aan links alle concessies op het stuk van
kiesrechthet lijkt meer en meer dat dit
de grondtoon wordt van een deel der katho
lieke pers.
„Het Centrum" sprak al in dien geest,
en „Het Huisgezin" zegt het nu bijna woor
delijk zoo.
Ons kwam dan ook ter oore, dat het zaakje
al zo u zijn afgedaan: vrouwenkies
recht zou b.v. door de Recht sche, althans
de katholieke Karrrerledeu, zonder meer wor
den geslikt, wanneer van links aan het Bi-
zonder Onderwijs wat. meer recht wordt gc-
daan....
Wij willen erop wijzen, dat hij dit politieke
„do nt des" de Rechtsehen dan weer aan het
kortste einde zouden trekken!
Want zcoals JDo Maasbode" Zaterdag,
avond in een voortreffelijk hoofdartikel op-
nierkte reeds op het stuk van het onder
wijs, is de „bevrediging" die ons wacht, niets
meer dan een compromis, waarbij wij
een deel van hetgeen wij zouden wenschen,
opofferen
Moeten wij dan vraagt het blad daar
tegenover de linksehe kiesrechtvoorstellen
in vollen omvang slikken?
Immers neen: ook daar moet dan maar
een compromis worden gezocht!
Wij hopen dat in dezen geest ook door de
leiders in de Kamer naar overeenstemming
zal worden gezocht, en dat hetgeen ons ter
oore kwam: het „slikken" van vrouwenkies
recht en al wat dies meer zij, enkel en alleen
om de onderwijsbevrediging, onjuist zal we-
zen!
Ofschoon,... al de moeite die men zich
geeft om speciaal dat vrouwenkiesrecht toch
maar niet-strijdig met de katholieke begin
selen te verklaren, wel wat te denken geeft!..
DE AMERIKAANSCHE
NEUTRALITEIT.
In dezen oorlog zijn alreeds verschillende
malen min of meer spannende momenten ge
weest over de vraag of Amerika al dan niet
neutraal zou blijven, en Duitschland al of niet
den oorlog zou verklaren.
jLü Amerika ten slotte zijn neutraliteit op
geven, of zich iiever practisch handhaven in de
bevoorrechte positie, waarin het zich bevindt?
Het is een feit, dat in en door dezen oorlog
geen land zóó in economische kracht toeneemt
als de Vereenigde Staten van Noord Amerika.
De winsten, welke de Amerikanen door den oor
log maken, zijn ontzaglijk groot, zoodat Ame
rika aan een blijvende neutraliteit veel moet ge
legen zijn. Duitschland kan zonder twijfel niets
liever wenschen. Het heeft reeds vijanden ge
noeg om naar nog een oorlog met de Vereenigde
Staten te verlangen. Ook de niet-oorlogvoeren-
de Staten zullen Amerika's neutraliteit gaarne
Zien gehandhaafd al ware het enkel om den
al ge mee n en economischen toestand.
Voor Duitschland zou een oorlog met Ame
rika beteekenen, dat de Amerikaansche vloot
zich onmiddellijk bij de Engelsche zou voegen
in zooverre dit voor Amerika met het oog op
Japan verstandig zou wezen. Het zou in ieder
geval voor Duitschland een nog scherper blok
kade met zich brengen.
Dat het Amerikaansche leger aanstonds een
groote uitbreiding zou ondergaan, is zeker. De
vele schepen der Duitsehe handelsvloot, doe in
Amerikaansche havens toevlucht hebben ge-
zocht, zouden aanstond» voor Duitschland ver
loren' gaan. Het grootste gevolg van deze
nieuwe oorlogsverklaring zou wezen, dat door
het kapitaal-krachtige Amerika de oorlog aan
merkelijk zou worden verlengd. Amerika toch
zou, voor den oorlog op het vaste land van
Europa, in hoofdzaak financieel steunen, wat
den strijd tot het uiterste zou kunnen rekken..
en de Europeesclie staten der Entente in een
groote financieel© afhankelijkheid van Amerika
zou brengen.
Bovendien zou Amerika niet meer direct of
Indirect naar Europa uitvoeren. Mét anderen
druk zouden de kleine neutrale staten ook hier
van de gevolgen ondervinden.
4019
Zoo zou de toestand zijn, als Amerika in den
oorlog werd betrokken. Of Amerika zich zelf
gemakkelijk in den oorlog mengen zal? Wij
laten hier eenige redenen volgen, welke dit niet
waarschijnlijk maken.
Het is allereerst de vraag of de Amerikaan
sche regeering alvorens deze beslissende stap te
zetten, niet grondig rekening zal houden met
de gemengde samenstelling der bevolking. Niet
alle burgers der Vereenigde Staten zijn volbloed
Amerikanen. Van 1821 tot 1912 kwamen zich
ongeveer 24 millioen landverhuizers in Amerika
vestigen. Hiervan waren 8,03 afkomstig uit
Groot-Britannië (met inbegrip van Ierland!)
3,43 uit Italië, 2,48 uit Rusland, en 0,49 uit
Frankrijk, of totaal uit de landen, die thans de
Entente vormen 14,79 millioen. Uit Duitsch
land kwamen 5,45, uit Oostenrijk-Hongarije
3,51 en uit Turkije 0,16.' Dit ia totaal uit de
landen, die tegen de gealleerden strijden 9,12
millioen. De kinderen dezer landverhuizers zijn
wel is waar Amerikanen geworden, maar voe
len toch nog sterk me© met de nationaliteit hun
ner ouders. In Amerika moet bij een oorlogs-
verklaren hiermee rekening worden gehouden.
Voor een oorlog zou dan ook een zeer ernstig©
reden moeten bestaan. De ,,Lusitania''-kwesti©
en die van andere schepen, zou als zoodanige
reden kunnen worden aangevoerd, maar eerst
zou moeten worden uitgemaakt, dat Duitsch
land opzettelijk Amerikaansche burgers heeft
willen treffen. Dat Duitschland opzettelijk een
oorlog met Amerika zou uitlokken, kan moeilijk
worden verondersteld.
De Amerikanen zelf echter voelen te gced, dat
ook een vernietiging van de Duitsehe macht
voor hen uit algemeen politiek oogpunt niet ge-
wenscht is, wijl Engeland's macht zich dan nog
meer zou uitbreiden en in de toekomst voor
Amerika gevaarlijk zou kunnen worden. De
tegenwoordige directe winst is voor Amerika
veel verkieselijker en bovendien kan het, als
over vrede moet worden onderhandeld, wellicht
nu op meer voordeden hopen, dan het met bloed
kunnen koopen. De neutrale positie heeft 'Ame
rika in ieder geval tot nu toe, ontzaglijke win
sten bezorgd, wat zich in de toekomst terdege
zal doen gelden. De Amerikanen zijn te prac-
tische zakenmenschen om zich door een oorlo-g-
winsten te laten ontschieten, welke zij door hun
„neutraliteit'' zoo rijkelijk kunnen maken.
vijand toch reeds heeft" vernomen, dat de
„Greif", juist zulk een schip als de „Möwe"
vernietigd' is voor het er in slaagde onze
patrouille-linie te passeeren."
De Duitsehe missionarissen in Engelsch-Indië
Volgens een bericht in de „Külnische Volks-
zeitung" heeft Z. H. de Paus in den loop der
laatste drie maanden van het vorige jaar
bij den Engelschen gezant bij het Vaticaan
diplomatieke stappen gedaan om voor de te
Ahmednagar, in Engelsch-Indië, geïnterneerd
de katholieke zendelingen een behandeling
overeenkomstig hun stand te verkrijgen.
Naar het schijnt heeft de Engelsche re
geering zich op die zendelingen gewroken,
omdat zij zich ter aangewezen plaatse had
den beklaagd. Onder het voorwendsel, dat de
Duitsehe xegeering alle weerbare mannen
tot den leeftijd van 55 jaar had opgeroepen,
werden alle katholieke zendelingen uit het
burgerlkamp in de erbarmelijkste barakken
van bet soldatenkamp opgesloten. Twee pa
ters verkeeren zelfs in strenge hechtenis.
Een sprong in liet luchtruim.
Er zijn volgens de „Times''-correspondent te
Parjjs, verscheiden gevallen voorgekomen, dat
kabelballons, die bij alle legers worden gebruikt
voor het doen van waarnemingen, wegdreven
over de vijandelijke linies, tengevolge van het
breken van den kabel. Ditzelfde gebeurde on
langs met een Franscho kabelballon in de buurt
van Verdun, waar ongeveer twintig van dit
soort in gebruik zijn. De ballon zwaaide plotse
ling hevig en steeg daarop tot een groote hoog
te, ondertusschen wegdrijvend naar den vijand.
Een. jonge onder-luitenant, die zich aan boord
bevond, trachtte de klep te openen, maar het
touw bleek verward. Toen verscheurde hij al
zijn papieren en na zich te hebben vastgemaakt
aan een parachute, voor zulke gelegenheid mee
gevoerd, sprong hij overboord. Hij viel 150 voet,
Voordat de parachute openging, en kwam veilig
op den grond, 300 ellen van de vijandelijke loop
graven. Op zijn verzoek is zijn naam niet door
de bladen genoemd, omdat zijn moeder meent,
dat hij geen gevaarlijken dienst verricht.
De scheuring ln de Duitsehe Soe.-üem.
part)].
De „Vörwarte" schrijft: De scheuring die
reeds lang in den boezem van de sociaal
democratische partij bestond, is thans ooik
naar buiten een feit geworden. Intnsechen
gelooven wij nog niet aan een volkomen
scheuring. Reeds hij het uitbreken van den
oorlog waren er veertien leden, die tegen alle
oorlogsuitgaven stemden, doch slechts hij
stemming in de fractie zelf. De tegenstellin
gen werden steeds grooter en het aantal
leden der minderheid steeg tenslotte tot 44
in December, waarvan er 20 in het openhaar
tegen de oorlogscredieten stemden. Met be
trekking tot den Kijksdagzitting van Vrijdag
deelt het blad nog mede, dat de minderheid
eerst kort vóór den aanvang van de zitting
aan Scheidemann, den voorzitter van de
fractie, mededeelde, dat zij voornemens was,
haar standpunt door een spreker (Haase) te
doen toelichten, aangezien zij alle reden had
om aan te nemen, dat hij vroegere gelegen-
beden de meerderheid steeds getracht heeft
tè verijdelen, dat de minderheid haar stand
punt duidelijk maakt.
De Engelsche lezing over het gevecht met
de „Greif.
In 'n communiqué van 11. Zaterdag doet de
Engelsche admiraliteit eindelijk mededeeling
van het gevecht, dat 29 Februari plaats had
in de Noordzee tusschen den „gewap enden
Duitschen „raider" (hulpkruiser) „Greif' die
als Noorsch handelsvaartuig zich voordeed"
en den Britsohen hulpkruiser „Alcantara".
„Het gevecht had het verlies van heide
schepen ten gevolge. De Duitsehe bodem werd
door geschutvuur in den grond gehoord, de
„Alcantara" waarschijnlijk door een torpedo.
Vijf Duitsehe officieren en 115 man werden
gered en gevangen genomen. Men meent dat
de geheele Duitsehe -bemanning 800 koppen
telde.
De Britsche verliezen bedragen 5 officie
ren, 69 manschappen.
„Hierbij wordt opgemerkt, dat op zijde van
het schip de Noorsche kleuren waren ge
schilderd en de vijand dus boven die kleu
ren vuurde.
„Dit nieuws zoo luidt het slot der mede
deeling wordt eerst nu gepuiblieeOxl, nu
uit de Duitsehe berichten is gebleken, dat de
IETS OVER DE ZEPPELINS.
Naar bekend is, werd onlangs bij Regnéville
door de Fransche afweerkanonnen een zeppe
lin, de „L. Z.. 77," binnen de Fransche linie
naar beneden geschoten.
Het in bezit nemen van dit luchtschip, heeft
den Franschen deskundige George Prade in
staat gesteld een onderzoek te doen naar de in
richting er van en deze publiceert nu in de
„Times" een artikel over zijn bevindingen en
over eenige bijzonderheden van de zeppelin-
vloot, waaraan het volgende is ontleend:
De zeppelin ,,L. Z. 77" was ongetwijfeld een
van de nieuwste constructies, voorzien van de
modernste verbeteringen en toegerust met vijf
motoren en vijf schroeven. Ook de kubieke in
houd was grooter dan van vroeger® luchtsche
pen. De nummering. L. Z. 77 alleen reeds be
wijst dat Duitschland sinds het uitbreken van
den oorlog dus 18 maanden tijd op zijn
minst 52 zeppelings lieeft gebouwd. In het laat
st© kwartaal van 1914 werd er alle drie weken
een voltooid, op het oogenblik komt er naar
uit de cijfers blijkt iedere 10 dagen een ge
reed.
Prade kwam tot de slotsom dat de L. Z. 77
een inhoud had 30.000 M3. Ook wordt tegen
woordig een wat andere metaal-legieeriog ge
bruikt dan vroeger, n.l. een legeering van in
hoofdzaak aluminium, dat grooter stevigheid
heeft gekregen door een geringe toevoeging van
koper en zink. De vorm van de zeppelins is ook
gewijzigd. Alle vroegere zeppelins waren sym
metrisch, d.w.z. de beide uiteinden waren gelijk
van vorm. Daarentegen was de L. Z. 77, even
als de Britscke en Fransche luchtschepen aan
den voorkant veel dikker en naar den achter
kant toe spits afloopend. Zij had minder weer
stand te overwinnen en kon dus bij gelijke drijf
kracht grooter snelheid ontwikkelen. Do lijken,
of liever de overblijfselen van de lijken, die ge
vonden zijn hebben bewezen dat er een beman
ning van 23 koppen aan boord van het lucht
schip was geweest.De zeppelins,model 1914,had
den 1000 K.G. aan bommen aan boord en kon
den een afstand van 400 zeemijlen afleggen. De
L. Z. 77 had 1500 K.G. bommen (n.l. 20 pro
jectielen van onderscheidenlijk 50, 80 of 100
K.G.) aan boord. Elke bom werd in een speciale
bomwerper geplaatst, bestaande uit een haak,
die door 't aanzetten van den electrischen
stroom kon worden geopend. Do bom viel dan
door het eigen gewicht. De opening en sluiting
van de haak kon met een drukknop van uit de
kajuit worden geregeld. Het luchtschip had
geen revolverkanon aan boord, zelfs niet een
van klein kaliber. Enkel waren er zes machine
geweren, n.l. twee boven op het luchtschip,
twee vóór in .het schuitje en twee achterin.
Duitschland beschikt over ongeveer 40 zep
pelins, van welke de meeste bestemd zijn voor
patirouillevaarten boven de Noordzee en de
Oostzee en in voortdurende gemeenschap zijn
met zijn vloot en onderzeebooten.
De zee onder observatie te houden en de han
delsschepen te observeeren is de voornaamste
taak van de zeppelin#.
IN EEN DUIKBOOT.
Een Balkan-correspondent van het „BerL
Tagebl." heeft een tocht gemaakt in een onder
zeeboot en vertelt daarvan:
Dag en nacht gaat dezelfde zenuwmoordende
jacht op den vijand, van wien het draadlooze
toestel, dat de booten aan boord hebben, slechte
zelden iets betrouwbaars meldt, door. Weken
lang geniet de bemanning geen behoorlijk
slaap of goede voeding. Toch maakt men zioh
gewoonlijk een verkeerde voorstelling van het
leven in een duikboot. "Van de vreeselijke hitte,
waarvan zooveel verteld is, merkt men niets.
In den winter is het zelfs hevig kond in de
boot, bet is de koude van het zeewater rondom,
dia de stalen wanden spoedig naar het binnen
ste van de boot geleiden. Ook de lucht wordt
eerst na buitengewoon lange vaarten werkelijk
slecht en ongeschikt om in te ademen. In het
algemeen kan elke duikboot 's nachts, dus na ten
hoogste zestien uren, voor den dag komen en de
slecht geworden lucht met zijn zuig- en pomp-
toestel vervorschen. Op langere tochten wordt
de lucht door kali-patronen heen geperst, die
de koolstof van de met koolzuur overladen at
mosfeer vasthouden. In het ergste geval is een
druk op een kleinen hefboom voldoend. Dan
stijgen door buizen uit zuurstof-flessclien bla
zen door een klein, met water gevuld glas aan
den binnenwand van 't schip. Een tweede hef
boom regelt de hoeveelheid. Men kan deze zet
ten naar het getal menschen, die behoefte aan
zuurstof hebben. De bemanning kan drie of
vier dagen lang van kunstmatige zuurstof
leven. Menige duikbootmatroos, die zich reeds
verloren had gewaand, heeft daardoor het licht
van de zon terug gezien.
AUSTRALIË.
Een kannibalen-partU.
Eenige maanden geleden hebben de Papoe's
op Yule-island, in straat Torres, die de noorde
lijks-te punt van Australië scheidt van Nieuw-
Gumea duchtig1 gevochten. De „Melbourne
Er werd een gestreng onderzoek inve-te'd
eu daarbij kwam aan het licht, dat een van de
in het bosch wonende stammen een uitnoodi-
ging voor een dansfeest had gezonden aan
een" naburigen stam. Zij werd aangenomen
e:i Uide partijen vierden feesten verbroeder
den zich onder de gebruikelijke plechtighe
den. Maar toen de genoodigden bij het oc'n-
trTidkrieken wilden vertrekken, werden zij
door hun gastheeren aangevallen met speren,
bij:on en knotsen.
Deze onverhoedsche aanval had tengevolge
dat een kleine dertig' van de gasten werden
gedccd. De lijken bracht men naar het strand
en die kannibalen smulden terdege van den
o slim verschalkten buit.
D> aan wal gebrachte politie ging de schul
digen zoeken, maar de terreinmoeilijkheden
vertraagden hare bewegingen en terwijl zij
r.cg bezig was met het opsporen van de on
betrouwbare overwinnaars, moest de stoom
boot hare dienstreis naar Sydney voortzetten.
De onlusten onder de Russische arbeiders
nemen toe en krijgen, volgens de „Rusakoje
Slowo", weer 't vroegere terroristische karakter.
D© gouverneur-generaal van St. Peters
burg heeft d© arbeiders bij de oorlogs-industrie
bedreigd, bij opstand, ernstig te zullen staffen.
Volgens het vakblad „De Sparkasse" is er
in Februari bij de Duitsehe spaarbanken 240
millioen Mark meer ingelegd dan terugbetaald.
Tot opvolger van wijlen Mgr. Fuzet is door
den H. Vader te Rouaan benoemd de 60 jarige
aartsbisschop van Rourges, Mgr. L. E. Dubois.
Het n 1824 opgerobte Engelsche blad „The
Standard''' verschijnt niet meer. Misschien
wordt het na den oorlog weer opgericht'.
De Zwitser ache generale «taf heeft la<ngB
db grens roode vlaggen laten plaatsen om deze
beter te doen uitkomen.
Door de Duitsehe „Borromeusvereeniging"
werden in één jaar 940.252 boeken verzonden
waarvan 389.329 alssoldaten lectuur.
In Italië zullen in den a-s. Zomer twee
minister-zetels vrijkomen voor de reform-socia
listen, wijl de ministers Danino en Grippo
zullen aftreden.
De Londensehe jaarmarkt is Vrijdag geslo
ten. Het bedrag der orders die geplaatst zijn,
beloopt 1,500,000 pd. st.
In den Oranje-Vrijstaat zijn een aantal
verkiezingen voor den Provincialen Raad gehou
den. De nationalisten wonUeD overal.
De koningin van Zweden gaat op aanra
den van haar doktere naar Karlsruhe om er.
herstel harer gezondheid te vinden.
MEERMAN AAN HET WOORD
VI.
Onze poldermenschen hebben het altijd nog
dru' over de laatste wethoudersverkiezing.
Wie goed en kalm nadenkt over wat er in
Juni en Juli 1915 zooal in deze gemeente van
vrijzinnige zijde is geschreven en gewerkt
en daarmee vergelijkt, wat er nu in den ra d
door de liberale leden is gedaan, staat een
voudig versteld over wat. er gebeurd is.
In de raadsvergadering van 9 Maart is in
de plaats van den wethouder 't Hooft, die het
op een loopen zette, zoodra er voor hem werk
aan den winkel kwam gekozen de heer
Knaap.
Do- heer 't Hooft is iemand van anti-revo-
lutknairen huize, maar* werd in de laatste
aren geregeld bij belangrijke beslissingen iu
den liberalen hoek aangetroffenhij werd ook
cioor de liberale raadsleden tot hun uitver
korene gemaakt en bij het lot tot wethouder
houder gekozen.
Vroeger was hij een voorman op net ge-
fcftd der christelijke actie, doch in later tijd
werd dit anders. Als het algemeen verspreide
gcii'fht waarheid bevat, stelde hij zelfs bij
de laatste geweldig-vinnige verkiezingen in
deze gemeente zijn paard en rijtuig ter be
schikking van let well liberale propa
gandisten om kiezers naar de stembus te
rij-n.nl 1
Zco'n man moet natuurlijk eenvoudig tot de
iioc.ralen worden gerekend.
Daardoor bestond het college van burge-
ir« ester en wethouders sedert Februari 1915
int den burgemeester (anti-rev.) en twee libe
ralen 't Hooft en Kooij, waarbij nog moet wor
de u oi gemerkt, dat de heer 't Hooft door de
vrijy.nmge raadsleden was op den voorgrond
g-rsi hoven en de heer Kooij candidaat der
ïcd fsche leden van den raad.
Deze samenstelling was niet in overeen-
stemming met de partij groepeering in den
'raad; vooral niet zooals deze was samenge-
si' lv. in de maand September 1915 en er icwam
een ongedachte gelegenheid om hierin ver
bet* ring te brengen.
Dn is gebeurd qpk; want enkele weken
g-, den js de heer Knaap (anti-rev.) gekozen,
waarbij deze blijde gebeurtenis valt te boek-
siav dat Knaap niet enkel de ste mmen Jkeeft
geLact van alle aanwezige rechtsche raads
loten, maar evenzeer van alle liberale raads-
1-oen op één na, wanneer aangenomen mag
Wh j oen dat de lieer Knaap blanco heeft ge
stemd.
Velen zijn er in onze gemeente, die zich
o ver dezen uitslag hartelijk hebben verblijd,
lie ft de gegeven omstandigheden deze keu
ze -is bet meest in het gemeentebelang zijnde,
de beste achten; die zich verheugen, dat alle
nchtsche raadsleden zoo eenstemmig één lijn
iiebhen getrokken (hoe ellendig verdeeld kwa
men zij in vorige jaren dikwijls niet voor den
c:ag 1)
Van andere zijde heb ik de vier liberale
raac leden hooren prijzen over hun royale
houding, zij zijn ver in de minderheid, maar
hadden toch op "één hunner partijgenooten of
blanco kunnen stemmen. Dat zij dat niet heb
ben gedaan toont, dat zij zich boven 't „klein
gedoe" der slechte politiek weten te plaatsen
cn het gemeentebelang laten gaan boven par
tij-demonstraties.
Uti de dagbladen heb ik evenwel begre
pen dat niet alle liberale burgers van Haar
lemmermeer er zoo over denken.
Vooral bij vele leden van de vrijzinnige
kiefvoreeniging te Hoofddorp moet -Ie ont
stemming groot wezen; zóó zelfs, dat enkele
Ik ken een jong kunstenaar, die om een arm
huwelijk op voet van vijandschap met zijn
familie kwapi. Hij woont in een ellendige
achterbuurt, waar ik bem toevallig eens aan
trof. Zijn vrouw zij was vroeger actrice
opende de deur in een armoedige morgen
japon, en sloffen aan de voeten. Haar man
Werkt voor zijn dagelijksch brood, hij schil
dert uithangborden en dergelijke. Zij noodig-
den mij uit te blijven dineeren, maar de reuk
Tan gebraden varkensvleesch en bruine boo
tten was weinig aantrekkelijk. Een paar vuile
kinderen rolden over de kamervloer en hun
"rader zag er uit, of er in zes weken geen
•cheermes over zijn gezicht gegaan was."
Anny deed onwillekeurig een schrede te-
p*g. „Ben je bang, dat ik ook in een versle
den morgenjapon en op sloffen zou loopen?"
Vr"eg zij, uiterlijk kalm.
>-Mijn beste Anny!"
'-Anders begrijp ik den zin van je ge-
60 hi eden is niet."
"alfovd maakte een ongeduldig gebaar,
bent kwaad, naar ik zie," zei hij ge
prikkeld. „Natuurlijk, een vrouw wordt altijd
kwaad, wanneer men verstandig met haar
redeneert. Anny, jij bent nog haast een
kind, en ik een ervaren man, die de wereld
kent. Ik weet, dat je aan luxe gewoon bent.
Moet ik nu zoo egoïstisch zijn om je nit je
grootvaders comfortabel huis te halen en te
plaatsen in een armoedige woning? Geloof
mij, niet voor mij, maar voor jou vrees ik
dat de ontbering te zwaar zou zijn."
Hij had zich alle moeite gegeven zoo over
tuigend mogelijk te spreken en omdat Anny
zoo gaarne geloofde aan zijn goede bedoelin
gen, gaf zij aan zijn valse he woorden een
onverdiende beteekenis.
„Ja, ik geloof je, Percy," zei ze in rustig
vertrouwen, „anders zou ik sterven van
schaamte. Maar je behoeft om mijnentwille
niets te vreezen. Ik zal graag naast jou in
minder weelderige omstandigheden leven. Je
houdt toch van mij, Percy, je bemint mij
zonder baatzucht, niet waar?" riep zij, ter
wijl zij het antwoord in zijn oogen trachtte
te lezen.
Tot zijn eer zij gezegd, dat Percy er oen
oogenblik aan dacht zijn woord te houden,
maar de geddchte aan de ontberingen, die
deze „edelmoedigheid" hem opleggen zou,
was beslissend. „Beste Anny", zei hij, „aan
mijn liefde is niets veranderd, maar ik ver
zeker je, dat onze middelen ontoereikend
zouden zijn voor 'n ©enigszins passend leven.
„Dusje rekende op mijn geld, teen je
mijn hand vroeg?"
„Nu ja, ik loochen het niet. Als mijn tante
sterft, zal ik nóg «en kleinigheid erven, mis
schien genoeg voor ons heiden. Maar zooals
de zaken nu staan, geloof mij, kan er van
een huwelijk geen sprake zijn."
Bleek als een marmeren beeld leunde An
ny tegen de sofa.
„Je hebt gelijk," zei ze dof, „een huwelijk
is onmogelijk. Het was dwaas van mij, dat ik
dat niet dadelijk inzag. Maar u liebt mij de
oogen geopend. Ik beu u daarvoor dank ver
schuldigd."
Zij stak bem de band toe. „Het ga je goed,"
zei ze.
„Wat meen je daarmee, Anny?" vroeg Per
cy, zonder de hand aan te nemen. „Je spreekt
alsof nu alles uit is. Ik heb natuurlijk niet
bet recht van je te eiscken, dat je op mij
wacht. maar ik ik zal je 6teeds hoog
achten en op betere dagen hopen."
„Adieu", herhaalde Anny, ditmaal zonder
hem de hand te reiken. Zij scheen met onge
duld te wachten op het oogenlblik, dat hij
zou heengaan.
„Goed, als u het wenscht, vaarwel dan,
zei Percy met sombere stem, boog en verliet
de kamer.
Ontevreden op zichzelf ging hij heen. De
waardige houding van Anny had hem doen
gevoelen welk een laag karakter hü bezat.
Desniettemin was hij blij zijn vrijheid terug
te hebben, ofschoon zij hein in vergelijking
met de go-uden keten, die hij zich beloofd had,
weinig aanlokkelijk toescheen. In ieder ge
val zou hij liever in vriendschap van Anny
gescheiden zijn. Een openlijke breuk met
haar was niet naar zijn smaak.
Toen Anny alken was, voelde zij een diepe
verontwaardiging in haar opkomen. Haar
wangen gloeiden^ haar oogen fonkelden,
terwijl ze als een tijgerin heen en weer door
de kamer liep .Nog vQor eenige uren had zij
op de liefde van dezen man gebouwd als op
een rots en toch bad die lieido sleclits be
staan in bare verbeelding. En wat liet erg6te
was baar grootvader en Lionel zouden
merken, wat de man waard was, om wiens
wil zij bijna oueenigkeid met ben zon hebben
gehad. Misschien hadden zij hem reeds op
zijn juiste waarde geschat en*was de onver
wachte toestemming van grootvader slechts
daaraan toe te schrijven, dat men. hem op de
proef wilde stellen....
„Om mijn geld was het dien ellendeling
slechts te doenl" riep zij verontwaardigd uit,
„Welk een harde bekentenis voor een vrouw
en ik had hem lief, o, ik had hem zioo lief!"
Op dit oogenblik ging de deur open en
kwam Lionel binnen, glimlachend als altijd.
„Ik zag Percy Walford heengaan en ben
nieuwsgierig wanneer wo bruiloft gaan vie
ren. Nu, wanneer zal 't zijn?"
„Er zal geen bruiloft zijn," antwoordde zij
bits eu voegde er op hartstochtelijken toon
aan toe: „U wist het, anders zoudt u het niet
vragen. Ik verafschuw u ik verafschuw
ui"....
Eerst toen ze op haar eigen kamer was,
herinnerde zij zich dat zij hem als een wilde
kat voorbij gevlogen was dat zij onhoffe
lijk, ja, erger nog, dat zij kinderachtig ge
weest was. Haar uitbarsting van verontwaar
diging bad aan Lionel maar al te duidelijk
verraden, hoe zij van Percy was gescheiden.
En zonderling genoeg was haar deze gedach
te nog onverdaaglijlker, dan alles wat tevo
ren bad plaats gegrepen. „Hij weet, dat Per.
cy mij niet beminde," dacht zij. „Welk een
smaad, welk een smaad! Ik las het in rijn
oogen: oen weinig leedvermaak, een weinig
geringschatting, een weinig medelijden, zoo
als men gevoelt tegenover een kind, dat
weent om zijn gebroken speelgoed en det
alles zoo weinig opvallend, dat men geer.
reden heeft er zich kwaad om te toonen. O,
ilc. schaam mij iemand onder de oogen
komeu!"
Zij gevoelde zich diep gekrenkt. Een oogeu-
hlik slechts had haar hart geleden, snel en
volkomen waren do illusies ver'wenen. Een
zoo laag denkend merisch als 1 ercy was met
waard, dat om hem getreurd werd»
(Wordt vervolgd).
