«SE IttlL. tllUIT
lit lUKIt tlFKlUl
K i. MUSSEN,
DE OORLOG
oorlogsatxerlei
HOND DE LITURGIE
lijn alscheidsgroet aan Holland i
fCüKPETYEH
Anenasisi, hoek Warmoesstraat.
FEUILLETON
i
Zaterdag 15 April Derde Blad
Nu ik tot mijn leedwezen ga vertrekken uit
Nederland, om in Engeland, in Italië, in Zwit
serland en in Frankrijk mijne zending voort te
zetten voor den maaischappelijken triomf van
jfzus' Heilig Hart, ben ik aan het Hoogwaardig
Episcopaat, de geestelijkheid en de Katholieken
'an Nederland een woord van hartelijken dauk
-chuldig, dat tevens is een daad van rechtvaar
diging,
ik was een onbekende, de vreemde Missionaris
uit een ver land van Amerika's Zuiden, die in
Nederland kwam om in een vreemde taal het
koningschap van het H. Hart in de Huisgezin
nen te prediken dat in een georganiseerde oewe-
vervulling is Vciu fllle beloften coor het
Heilig Hart zelt gedaan aan de gelukzalige
Mar^areina Maria te Paray-le-Monial. Ik
kwam, vooringenomen tegen het tand dat ik ging
bezoeken, doordat men het mij had afgeschilderd
als in den grond onverschillig, apathisch, en
koud. En zieaaar: dit land „zoo koud als ijs",
komt in beweging, in de grootste zalen der
grootste steuen van Holland is er geen plaats
genoeg voor de talloozen die komen luisteren,
niet naar een vermaarde muziekuitvoering, niet
naar een beroemd tooneelspeler, maar alleen om
te hooren spreken met liefde van den Koning der
"efde; ce Hollandsche Katholieken, die men
pathisch noemde, en koud en onverschillig voor
'Vr1 geestelijke, komen in actie: het is als een vlam
,dle triemfeerend uitslaat: het is even wonder
baarlijk als het z.g ürieksche vuur dat onder
water brandt! En overal wordt eenstemmig het
Hosanna gezongen door talrijke priesters en
ontelbare geloovigen: in Amsterdam en den
Haag, in'Rotterdam in Tilburg, in Maastricht
en 's-Hertogenbosch.' in Haarlem, in Venlo, in
Breda en in Nijmegen- overal die geweldige
ontroering, die huivering van brandend geloof
en gloeiende liefde, die de hoorders doet ontroe
ren wanneer zij den oproep hooren: „Daar is
Uw Koning. Hij moet heerschen.Uw
Rijk kome!"
Ik zal het mij ten plicht achten, wanneer ik
straks in den vreemde dit tafereel van onver-
v getelijke scnoonheid dat ik nu twee maanden
voor oogen heb gehad, als een bewonderenswaar
dig voorbeeld van diep en ernstig godsdienstig
'even zal voorhouden, ervan te gewagen hoe ge
lukkig ik in Holland s wezen ben bedrogen ge
worden en welke prachtige verrassing mij hier is
bereid!.
En ik maak mij over dezen heerlijken liefde
drang die een nationale betooging lijkt, geen
fchijn van illusies: niet voor mij waren deze
^thousiaste toejuichingen, o neen, maar voor
•iem Wien ik predikte in die groote zalen, in
die huisgezinnen die mij ontvingen, en in die
kerken: dat. Hosanna klonk voor Hem, Wiens
Hart al het hart van Holland gewonnen heeft;
die schitterende en groote victorie is de victorie
van Zijn Koningschap over Zijn welbemind volk,
ever Nederland, zoo dierbaar aan Zijn Hart.
Later zal ik in den vreemde, in alle kalmte,
too stel ik mij voor, in eenige artikelen een studie
oubliceeren over den godsdienstigen geest en de
katholieke actie in Nederland, volgens notities
cn juiste gegevens die ik op mijn apostolische
tochten in dit land heb genomen en verkregen:
in deze enkele regels is dat onmogelijk. Doch
alvorens dit artikel te eindigen, waarvan het
eenige doel is al mijn oprechté bewondering uit
te spreken voor de katholieken van Nederland,
moet ik in het kort een opmerking maken van
gewicht.
In deze groote beweging tot het H. Hart van
Jezus door den Kruistocht van Zijn Intronisatie
in de huisgezinnen zijn er drie factoren die ter
kostelijke leering in het publiek wel eens mogen
worden aangewezen.
Vooreerst de invloed der Katholieke Pers, die
i haar groote plicht van het Apostolaat zoo voor-
treffelijk heeft begrepen en met een geestdrift,
coven mijn lof verheven, heeft weten te vervullen.
Uwe journalisten zijn werkelijk de eerste, wakkere
„Kruisvaarders" geweest die het beloofde land
van Nederland door bet Hart van Jezus hebben
veroverd. Hun duizendmaal dank!
De tweede factor is geweest de Nederlandsche
clerus, uwe priesters. Een land heeft zulke pries
ters als het verdient te hebben. Welnu, ik durf
het volmondig zeggen dat de Nederlandsche
priesters de bloem zijn van den Europeeschen
clerus. Ik heb hen van dichtbij gezien, bij hun
werk en in de intimiteit van hun kerken, ik heb
hen gezien aan het altaar en op- den kansel der
waarheid.En ik heb uitgeroepen: „Gelukkig
Yan Nederland, uw gewelf wordt ge-
door het Katholieke huisgèzin en door de
GROOTSTE SORTEERInq
LAAGSTE PRIJZEN.
5014Adv-
„H. Eucharistie, die twee groote bronnen van het
„goddelijk leven in de wereld en in de Kerk; gij
„hebt herders, priesters, die iu den letterlijken
„zin des woords bewonderenswaardige Levieten
„zijn, even eenvoudig en waardig als geleerd,
„even vol toewijding als ze gesticht zijn door
„bovennatuurlijke genade!"
Een volk dat bogen kau op zulk een clerus,
is een uitverkoren volk„Zóó heeft God niet aan
ieder volk gedaan!" en zoolang uw volk dezen
grooten schat heeft, kan het niet omkomen, noch
door koude, noch door honger
En eindelijk: deze groote overwinning van de
Intronisatie van het H. Hart, die op dit oogen-
blik een duidelijk feit is in Nederland, is nog
mede veroorzaakt door een anderen factor,
krachtiger en beslissender dan de beide genoem
de: zij is een geheel bovennatuurlijk werk, de
practische en tastbare verwerkelijking van het
Evangelie van barmhartigheid, dat te Paray-le-
Monial is geopenbaard. Jezus Zélf heeft op
besliste wijze verzekerd aan de gelukzalige Mar-
garetha Maria: „Ik zal regeeren door de almacht
van Mijn Hart, trots Satan en de wereld, als
men maar gelooft aan Mijne liefde!" De apos
telen der goede Pers, de priesters en de geloo
vigen zijn op hun knieën gezonken voor wat
Leo XIII noemde „het nieuwe Labarum van het
Hart van Jezus" en zij hebben uitgeroepen: „Ja
Heer, wij-geloovenKoning, wees gegroet
Gij zijt de Heer!" Na zulk een acte van geloof
moest wel volgens de goddelijke wet de heilige
overwinning volgen, die de Katholiciteit van
Nederland nu zelve constateert met bescheiden
verwondering en heerlijke christelijke vreugde.
Ik vertrek met droefheid, want een apostel ver
laat niet zonder spijt een arbeidsveld zoo vrucht
baar als dat van Nederland.
Maar ik hoop eens terug te komen in dit
schoone „koude" land, waarvan de oogenschijn-
lijke koelheid slechts is groote ernst, welks bran
dend geloof en brandende liefde mij met even
veel oprechtheid als bewondering doen uitroe
pen: Nederland is éénig! Ziedaar dan ook in
één zinnetje het troostrijke verslag, dat ik weldra
aan Zijne Heiligheid den Paus zal uitbrengen,
p. MATEO CRAWLEY-BOEVEY, SS. CC.
Alg. Directeur der Intronisatie.
P.S. Terwijl ik hartelijk dank zeg aan de
ZeerEerw. Heeren Geestelijken en aan de leden
der verschillende Congregaties, die terecht het
werk der Intronisatie als een kostbaar goed be
schouwen, voor hunne medewerking en hun geest
drift, moet ik tevens mijn broederlijken dank
brengen aan mijn beminde medebroeders, de
Paters der H.H. Harten, van Grave, die reeds
zoo ernstig bezig warer. het koningschap van
het H. Hart in de huisgezinnen te vestigen. Aan
hen, en in het bizonder aan den volijverigen
ZeeTEerw. Pater Joachim te Ginneken, die tot
Directeur van het Werk der Intronisatie is be
noemd, mijn groote dank
Meerssen, April 1916.
HET ENGELSCHE OOR
DEEL OVER DE MACHT
TER ZEE.
VERSPREIDE BERICHTEN
de eerste bom.
CCCIV.
BISSCHOPSWIJDING. ZALVING VAN-
HET HOOFD.
In liet Oude Testament werden den priesters
slcehts de duimen der handen gezalfd, doch den
hoogepriesters daarenboven, evenals den koning,
het hoofd. Ook de profeten ontvingen zulk een
zalving. Daarom heette de goddelijke Verlosser,
Die de waardigheid en de genade van liooge-
priester, Koning en proleet iu den hoogsten
graad bezatChristus, d. i. de Oezulfde bij uit
nemend luid. Welnu, ook de bisschop is niet
slechts priester, maar opperpriester, heelt daar
enboven als geestelijk koning gezag over het
volk, hem toevertrouwd, is eindelijk profeet of
leetaar, op wien de H. Geest is nedergedaald,
evenals op Hem. Die bij lsaïas spreekt: „De
geest des Heeren rust op Mij, daarom heeft Hij
rriij gezalfd: om aan armen liet Evangelie te
prediken, heeft Hij mij gezonden, om te genezen,
die vermorzeld zijn van harte!" Derhalve be-
Liamt het, dat ook den bisschop bij zijne wijding
het hoofd worde gezalfd.
Nadat dan uit eerbied voor het II. Chrisma
het hoofd des wijdeiings met een linnen doek is
omwonden, bidt de Wijder, terwijl hij diens kruin
geheel en ai zalft: „Worde uw hoofu gezalfd en
gewijd met hemelsche zegening In den naam des
f Vaders en des t Zoons en des Heiligen f
Geestes. Amen. De vrede zij met u Eu met
uwen geest!"
Als de Wijder vervolgens zijn handen heeft
gereinigd, staat hij wederom op van zijn zetei,
legt gelijk bij iedei volgend gebed dat recht
streeks tot God gericht wordt den mijter af
en bidt andermaal, dat dc uitwerkselen door de
zalving beteekend op den wijdeling mogen ueder-
dalen, dat God hem in nederigheid en oprecht
heid doe wandelen voor Zijn aanschijn, hem den
schuldenaar doe worden van wijzen en oiiver-
standigen, opdat hij vrucht moge' inoogstcn van
aller voortgang. Daarna heft de Wijder aan en
liet koor vervolgt: „Zalve- uitgegoten op het
hoofd, zalve, die nedervloeit op den baard, dec
baard van Aaron, die nedervloeit op den boord
van.zijn gewaad." Na deze antiphoon volgt de
132e Psalm, terwijl na ieder vers de antiphoon
wordt herhaald:
„O hoe goed en aangenaam is het ols broeders
te zamen wonenHet is gelijk zalve uitgego
ten op het hoofd, die nedervloeit op den baiud,
den baard van Aaron, die nedervloeit op den'
boord vau zijn gewaad Het is gelijk de dauw
vau (den berg) Hermoa. die nederdaalt op Sion's
heuvel (Jeruzalem). Want daar schenkt de
Heer Zijn zegen en leven tot in eeuwigheid!"
In dezen beurtzang herdenkt de Kerk dank
baar den overvloedigen zegen, welke zoo even op
het hoofd des nieuwen Aarons is uitgestort en
nedervloeit tot op zijue kleederen, d. i. die van
het hoofd den bisschop afdruipt op pries
ters en geloovigen. Tevens schildert deze psaltn
op dichterlijke wijze de vreugde, welke den leden
en den hoofden der Kerk is bereid, wanneer zij
in vrede en liefde als broeders santen wonen.
Want de olie op het hoofd beteekent, volgens den
H. Gregorius, de liefde in de ziel, waardoor men
niet alleen God bemint, doch ook den naaste
gelijk zichzelf.
28)
Misschien was deze <lag nog zwaarder
'ooi den ouden man dan voor Anny,
die nog overtuigd was van. Lionel's onschuld, ter
wijl hij niets had om zich te troosten. O, hoe had
hij vroeger tot God gebeden, dat de kleinzoon
terug mocht komen, iiij mocht dan wezen, wie
het ook zijn zou. Een huichelaar, een ellendeling,
een moordenaar misschien, wiens smaad mis
schien door ieder blad van Groot Brittanje open
baar gemaakt zou worden! En hoezeer beminde
hij hem, dien schoonen, tieren kleinzoon! Welk
een trotsche plannen had hij ontworpen voor hem
cn voor zijne kinderenWas Lionel aan een ziekte
gestorven, was hij als soldaat op het slagveld
gevallen, het zou niet half zoo verschrikkelijk
geweest zijn, als nu.
Met vreugde zou hij zijn groot vermogen er
«an gegeven, en in zijn oude dagen nooddruft
geleden hebben, wanneer hij Anny s standvasiig
geloof in Lionel's onschuld had kunnen deelen.
TWEE-EN-TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
De rechtzaal was bereids tjokvol toen sir Elliot
en Anny binnen kwamen. Het geval had natuur
lijk in de gansche, omgeving groote sensatie ge
wekt en zelfs uit Londen waren tal van nieuws
gierigen aanwezig. Ook Mary Davenport was
met haar vader en haar verioofde verschenen en
natuurlijk ook Percy Walford, die, de onafschei
delijke bloem in het knoopsgat, met zichtbaar
welbehagen plaats nam. toen Annys oog toe
vallig op hem viel, wendde zij haar blik snel af,
terwijl Walford met een ironisch lachje zijn snor
opstreek.
Anny en sir Elliot waren natuurlijk het mid
delpunt van aller belangstelling toen zij plaats
namen op de stoelen, die mr. Rymer voor hen
gereserveerd had. De meeste aanwezigen ken
den hen, velen waren zelfs intieme bekenden
of vrienden, ledereen wist, dat het donker-
gekleede meisje de bruid van den beschuldigde
was en menigeen richtte zijn oogen met deel
neming op haar doodsbleek aangezicht.
Lenige minuten later werd de beschuldigde
binnen gevoerd. Waarschijnlijk had nooit te
voren zulk een beeldschoone man op deze plaats
voor dén rechter gesiaan. Zelfs de laatste slape-
looze nacht had zijn edele trekken niet kunnen
misvormen. Zijn verschijning maakte éen zicht
baren indruk op het pubuek. Anny zag, hoe zijne
oogen in de zaal naar iets zeehien, totdat zij op
haar bleven rusten en zij wisselaen een langen
blik vol liefde en vertrouwen. Dar wendde de
jonge man het hoofd af. Zijn houding was kalm
en zelfbewust.
De zitting begon. Hpc ongelooflijk kwam het
Anfly voor, dat het werkelijk Lionel, haar brui
degom was, die daar terecht stond op beschul
diging van'een ontzettende misdaad. Hoe lang
zij dezen dag ook had zien aankomen, toch kon
zij zich thans de werkelijkheid niet indenken.
Iedereen had haar voorspeld, dat het bijwonen
der zitting een marteling voor haar zou zijn,
maar zij vond liet tfog erger, dan zij gevreesd
had. Angstig en toch begeerig, luisterde zij naar
ieder woord, menigmaal brak het zweet haar uit
alle poriën/maar dan weer, wanneer een woord
ten gunste van Lionel gezegd werd, haalde zij
verruimd adem.
De meest belangwekkende getuige was Percy
Walford. Kalm en gelaten stond hij op, toen
hij aan de beurt was, maar deze rust was slechts
voorgewend. Het uur der afrekening was geko
men thans wilde hij Lionel met rente den slag
in 't aangezicht terug betalen en wilde hij met
volle teugen genieten van zijn wraak. Hij
vertelde Je geschiedeuis vau zijn ontmoeting aan
liet si rand met de vermoorde dame en gaf
daarna antwoord op enkele vragen door oen
president aan hem gericht.
„Zei de vrouw, aat hét huwelijk iu Chicago
voltrokken werd?"
„Ja, edelachtbare."
„Gaf zij ook een beschrijving van haar echt
genoot?"
Dit was een gewichtige vraag en onder het
publiek ontstond eenige beweging. Anny hield
den adetn in. De beschuldigde vestigde ziju
blauwe oogen strak op den getuige, alsof hij
zeggen wilde: „Lieg, als je durft."
Walford hield den blik uit. Hij ging op den-
zeifden onverschilligen toon voort, terwijl een
nauw merkbaar glimlachje om zijn lippen
speelde.
„Jawel. Zij beschreef hem als een knappen,
grooten man met blond haar en blauwe oogen,
ongeveer 26 jaren oud."
Anny's gezicht werd uog bleekcr, terwijl sir
Elliot het hoofd boog.
„Ik dank u," zei de rechter, zeer bevredigd,
dat iiij een wezenlijk punt vastgesteld had.
Maar thans stond Lionel's verdediger Ingram
op, een verstandig uitziend oud lieer niet een
haviksneus en schitterende oogen."
„Er waren nog andere menschen, die met u
aten?" vroeg hij aan Walford.
„Dat is zoo."
„Hebben zij eveneens gehoord, wat dc vrouw
zeide?"
„Dat kan ik niet zeggen. Zij waren met elkan
der in gesprek."
Ingram wendde zich nu tot den rechter.
„Edelachtbare, ik zal deze getuigen voor en
na hier laten komen om te bewijzen, dat zij
niets hoorden van dc beschrijving, die de ver
moorde vrouw gaf van haar echtgenoot. Nog een
andere yraag, getuige. U zeide, dat de ver
moorde vrouw haar echtgenoot beschreef als een
blonden, blauwoogigen, knappen man. Zou deze
onbepaalde beschrijving niet op een dozijn onder
iedere twintig jonge Engelséhen passen, die men
op een wandeling iu Piccadilly of Pall-Mall
ontmoet
„Dat kan ik niet zeggen," antwoordde Wal
ford brutaal. „Ik heb op dit punt geen statis
tieke gegevens. Het lijkt tne echter toe, dat uw
conclusie een merkwaardige samenloop van om
standig heden voorop zet."
Dit was de eerste onvoorzichtige opmerking,
die aan Walford ontviel. Zij verried ziju stem
ming en ontnam aan zijn woorden haar waarde.
„Heeren gezworenen," zeide Jngram snel,
„deze getuige is vooringenomen tegen den be
schuldigde een persoonlijke aangelegenheid,
die met een dame in verabnd staat, naar ik meen.
ik laat het aan uw gevoel van gerechtigheid
zijn woorden op hun juiste waarde te schatten."
De volgende getuige was de oude huiskncch!
van sir Elliot, die met een zwaar hart zijn ver
klaringen deed.
„Ik bevond mij toevallig in de vestibule om
zeven uur iu den avond, die aan den ntoord-'
nacht voorafging, en zag meneer Hamilton mei
ziju bruid spreken. Meneer Hamilton had ziju
overjas aan en den hoed in de hand en ik
hoorde, dat hij den eerstvolgenden trein naaf
Londen nemen wilde en niet blijven kon tot na
het diner. De jonge dame wilde hem niet
laten gaan, maar hij zei, dat hij naar Londeï
moest."
(Wordt vervolgd.)
r
I.
1
j
„Overwinningen te land kunnen slechts wei
nig tót de overwinning van een grooten oorlog
bijdragen, tenzij daarnaast de macht ter zee
staat". Deze meening wordt door een medewor-
•werker van de „New-York Tribune" geuit in
een artikel in dat blad, waarin hy o.a. zegt:
„De Engelsche zee-strijdmacht heeft den oor
log, wat de zee betreft, in de eerste dagen van
den strijd gewonnen en dat, zonder dat er een
gevecht heeft plaats gehad.
Door de oorlogsverklaring was Duitsehland
een geïsoleerde natie geworden, tenminste wat
de zee-grenzen aangaat, die aan de Oost-zee
uitgezonderd. Zijn handelsvloot was als van do
zee weggevaagd of in de neutrale havens geïn
terneerd. Bijna onmiddellijk nadat de eerste
oorlogskreet weerklonken had, waren Bremen
en Hamburg verlamd en zij zijn het nu nog.
Admiraal von Spee's-eskader werd na zijn eerste
succes (het grootste ih Duitsehland's geschie
denis als zeemogendheid) vernietigd. Alle
oceanen waren open voor de handelsvloten der
geallieerden, maar gesloten voor die van
Duitsehland.
Dank züEngelancl's macht ter zee konden
honderdduizenden soldaten van Engeland en
zijne -koloniën naar Frankrijk worden overge
bracht. Engelsche versterkingen van 'n millioen
man hebben er toe bijgedragen om bet wo3telijk
front onwrikbaar te maken en alle hoop op
eene beslissing in den landoorlog daar to ver
ijdelen.
Het was de macht ter zee, die het onvoorbe
reide Engeland en het gedeeltelijk niet gereede
Frankrijk in staat gesteld heeft om de geheele
industrieele organisatie der neutrale landen,
vooral die van Amerika te gebruiken om legers
te bewapenen, zo van munitie en voorraden te
voorzien op eene schaal als waarop Engeland en
rank rijk zelf dat nooit hadden kunnen doen.
De helft van het voordeel, dat Duitsehland door
zijne betere voorbereiding llad, werd wegge
vaagd toen de Engelsche vloot bet mogelijk
maakte öm Amerika tot dé werkplaats en voor
raadschuur der geallieerden te maken.
Ondanks al de sensationeel© successen der
duikbooten der Duitchers, hebben die haar doel
niet bereikt. Zij hebben Engeland niet kunnen
isoleeren of uithongeren. De onderzeeër bestaat
niet meer als wapen in de nauwe wateren, die
de Engelsche kusten omspoelen. In de Noord
zee is zijn rol uitgespeeld on de sporadische
gevallen van succes in de Middelandsehe Zee
worden steeds minder talrijk. (1!)
Wat de oorlogsvloten betreft: in do enge zee
tusschen de Firth of Forth en het Kiel-kanaal
liggen de beide groote slagvloten elkander to
bewaken, maar de Duitsehe vloot is te hopeloos
zwak om buitengaats te komen; zij is in het
nauw gedreven, opgesloten en belegerd. Zij kan
wel naar buiten komen, evenals Cervera's vloot
bjj Santiago, maar dan wacht haar hetzelfde
lot."
En de Engelsche vloot f
Het aftreden van minister Dragoemis.
Het aftreden van den Griekschen mini» .er
van financiën, Dragoemis, zal zonder politieke
gevlogen zijn, seint de Atheensche correspondent
van do „Berliner Lokalanzeiger."
De crisis is reeds den llen April bezworen
doordat Bhallis de portefeuille voor financiën
overnam en mr. Hadjiako» in zijn plaats als
minister van justitie word benoemd. Volgens
dozen dagblad-correspondent zijn alle berichten
uit de kringen der Entente over de moeilijke
positie der regeering, die naar men daar ver
wacht tot een groote nieuwe crisis zal leiden,
volstrekt onjuist. Hij zegt dit uit officieele
bron te weten. Do regoering wil zich bij het ver
vullen van haar taak, die daarin bestaat de
Grieksche neutraliteit m6t de grootste stellig
heid en ten koste van de zwaarste offers te
handhaven, niet laten beinvlooden door de kui
perijen der Lu ten te-regeeringen, die haar op
financieel gebied moeilijkheden in den weg
trachten te leggen.
Aldus deze correspondent: Uit zijn telergam
zou men dus kunnen opmaken dat Dragoemis'
aftreden een gevolg js gewoest van financieele
moeilijkheden tüsschen Griekenland en de En
tente.
n Hugo de Groot noodig?
Den lOden April, dus j.l. Maandag, was het
333 jaar geleden dat Hugo de Groot te Delft
werd geboren. Do „Times" had er een artikel
over. Daarin heet het vooroert: „Aan vaders
zijde van Fransche afkomst zijnde, had hij zijn
nauwkeurigen geest en zijn ruimhartige belang
stelling in de monscliheid grootendeels uit de
Fransche traditie." En verder heet hot, dat de
barbaarschheid van zijn Duitsehe tijdgenooten
hem tot schrijven van zijn werken aanzetten, en
dat in den oorlog van nu oen tweede Grotius
goed werk zou doen."
Zeker, maar was do Groot niet bij uitnemend
heid do man van „de vrije zee"
De leeftijd der gevcchts-geueraals.
In de „Times" geeft oen medewerker een
staatje van den leeftijd der Duitsehe generaals,
dia gemiddeld 63.5 jaar is, van dien der Eugol-
sehen die gemiddeld 53.9 en van dien der Fran-
schen die gemiddeld 60.5 jaar is. Daar hy als
Engelse-liman de Engelsche generaals wel de
beste zal vinden, schijnt hij een voorstander van
jeugdige legeraanvoerder en waarschijnlijk
zelf jeugdig te zijn. (Pas wie oud is, beseft
goed de deugden van den ouderdom). Waren
er bij de Duitsehe generaals geen prinsen van
vorstelijken bloede, dan zou de gemiddeldo leef
tijd nog veel hooger zijn, n.l. 65.6 jaar.
Hieronder moge de leeftijd volgen van de
meest bekende generaals:
Eerst de Engelscheu: Sir D. Ilaig 55; Sir O.
Montro 56: Sir 0. Fergusson 51. De jongste
generaal is Gough die 46 jaren, de oudste Keir.
die 60 jaar telt. Dit zijn dus betrekkelijk nog
jongelui.
De Fransclien zijn over het algemeen van be
zadigder leeftijdJoftre is 64; de Castclnau 65;
Foch 65; Pétain 59; Humbert 55. De oudsto is
do 67-jarigé Langle de Gary, de jougsto is de 47-
jarige Gouraud.
De Duitsehe generaals zijn over het algemeen
oude heeren. Von Falkenhayn, de oudste, is
72; von Scholz 65; von Eichhorn 68; prins
Loopold van Beieren 70; von VVoyrsch 69; von
Linsingen 66, von Bothmer 64; von Hinden
burg 60; von Mackensen 71 von Heeringen 06;
von Eeinen 63; von Kluek 70; von Bcseler 66;
von Bülow 70 en von Below 63. De jongste gene
raals zijn de prinsen. De kroonprins van Beie
ren is 47, kroonprins Wilhelm is 34 jaar.
Een Ylaamsch aalmoezenier, die do in Frank
rijk verspreide vluchtelingen bezoekt, liccft
eenige uurtjes vertoefd bij eene Antwerpscbe
famjlie, uit de „Volleksstrot," thans in het Zui
den gehuisvest; de doch tor heeft hom, naar wij
in do „Legerbode" lezen, liet volgend kleurrijk
verhaal gedaan van den eersten zeppclintocht
boven Antwerpen.
„Seg, Meneer, waddebbekik verschoten toen
d'oerste boem viel in ons strotte: 'k ben nog
heelemaal gerenneweerd iu mark en been azzik
er on denk! 'k Haddal van twelf ure 's nachts
zoo'u ordig lawyd goort ,iets da floot in dc
loecht en dan ineens daraeher 'ne'gtoolen boef,
en ntoedef die had al gezeet
„Mor, kind, waddis da toch da tor over ons
huis vliegt? Ze zennet 't kot on 't boenter-
deeren 1"
„Och moeder," zee ik al, „zaagt na locli zoo
ni en slopt deur!"
Mor kat da nog ni gezeet of dor kwamp dor
iets af in de loecht rats over ons dak, en dan 'n
slagl... 'ne slag!... Koof! allo twee te gelijk uit
ons bed! 'k Liep nor 't venster en heel do stnmc-
nó, op 't hoeksko, was ou 't branden.
„Moeder," riep ik zoc, „no beneeë; zo boe me r-
deeren ons strot."
AUch, 't was kolossaal! Zoo bang daddik was,
Méneer, vloog ik lanksuit do „planchet1" oep.
„Heiligen Antonius, we zen doraau!", liep
moeder. „Druit de lamp uit, kind, want ze zien
ons licht! Wees gegroet!..geef ons heden!.
En die was ineens in hour japon aan don trap.
Ik scharde wat dak pakke kou, 'n sloef van moe
der en mijne paraplu, 'k gal'uen harten blaas in
de lamp, 'k stuikte mijnen grooten teen tegen
de poot van 'no stoel en in don donkere gooide
ilc m'n arme moeder bekanst van den trap.
„Lote ons bidde, moeder, want anders vliege
we de loecht in, allebei, of ze schieten ons in
stukken!.... Juiie van bencoë! zedde gij dood?
konidis lichte!.
EEN ENGELSCHE OVER
WINNING IN DE LUCHT.
Do vlieger-kommandant It. J. Bono heeft do
Distinguished Servico Oreder gekregen voor
don door hem bij achtervolging van oen vijande
lijk watervliegtuig, dat Hij 30 Engelsche mijleu
ver over zee nazetto cn tot een gevecht dwong,
betoonden moed. Bone bestuurde bjj die gele
genheid zelf slechts eene kleine land-vliegma-
ehinó.
Bone steeg, volgens het verhaal in do „Daily
Chronicle," op toen de vijandelijke machine nog
in het gezicht was. Bijna dertig mijlen ver volg
de hij die en door het, grootere stijgvermogen
zijner machine slaagde hij er in 2000 voet. boven
z(jn tegenstander te komen, die op 5000 voet
hoogte vloog. Zoo, van boven af naar zijnen
vijand neetdalond, haalde hij hem' spoedig iu en
trachtte toen, al vurende rechtstandig op diens
machine neer te duiken. Deze beantwoordde
krachtig het vuur.
Bone manoeuvred de toen om boven cn ver
volgens voor do vijandelijke machine uit te ko
rren, slaagde daar ook in' en dook vervolgens
onder zijn tegenstander door.
De Duitsehe vlieger wendde vóór het troffen
een weinig naar links en de waarnemer hing
blijkbaar dood of dood el ijk gewond tegen de
rand van zijn zitplaats.
Steeds den vijand volgend slaagde do Engel
sche vlieger er in, tot op enkele meters afstands
van den vyandelyken aylateur te komen en
vuurde een twintigtal patronen op hem af.
Spoedig daarop dook dbze byna rechtsstnndig
naar beneden, terwijl zijne machine in rook ge
huld was. Toeh was do vijandelijke bestuurder
zyno machine nog in zoo verre meester, dat hij
veilig op zeo kon dalen. Bone kon Item daar niet
aanvallen, omdat zijne machine niet voor daling
tut op het water gebouwd is en vreezende, dat
hij niet lang genoeg zou kunnen blijven vliegen
om de opstijging wan de Duitsehe machine af te
wachten, kperdo hij naar zijn uitgangspunt
terug om verslag uit te brengen.
HET MISLUKTE OFFEN
SIEF DER RUSSEN.
Do oorlogscorrespondent in het oosten, Dii-
well, schrijft d.d. 27 Maart aan de „Vorwarta":
Verschillende waarnemingen gaven don Duit
schers zekerheid; dat de Russen van plan waren
.eén aanval te doen op het Dunafront en verdor
Zuidelijk tot het Narocznieer. Toch bracht de
technische insceneering van dit offensief
oenigo verrassingen. Do Russische artillerie
paste het roffelvuur toe en verbruikte daarbij
geweldige hoeveelheden ammunitie'van ver
schillende soort, of de infanterie kwam stil
aangeslopen zonder artilleristische voorberei
ding. Amerika en Japan schijnen den Itusseu
rijkelijk te voorzien van artilleriematcriaal.
Dan bereiden de aanvallers den Duitschers een
verrassing in verband met de keuze der plaat
sen, waar zy een doorbraak probeerdon. Waar
schijnlijk in de verwachting, dat zij do Duit
schers konden overrompelen, deden do Ilussou
een aanval op de tactisch incest ongunstige
plaatsen. Het terrein is over het algemeen
slecht te overzien. Onregelmatige golving van
den bodem, hollo wegen, strooken dicht boseh,
verhinderen ecu ver uitzicht. Meren en moeras
sen liggen tusschen de forten. De Russen kozea
nu voor hun aanval precies zulke plaatsen uit,
waar zy weinig natuurlijke dekking hadden
en waar zy betrekkelijk lang te marsehetren
hadden, voordat zy by de Duitsehe stellingen
waren. Hun vermoeden door deze tactiek de
waarnemingsposten overhoop te kunnen loopen
en de waarschijnlijk dunne bezetting vau liet
front te kunnen overrompelen, bleek volkomen
verkeerd. Het verloop van het offensief was oen
volkomen échec voor do aanvallers, hot front
bleef onveranderd, maar de Russen offerden
veel ammunitie en stroomen mensclienbloeds.
Det berustte ook wel op de Russische taktiek,
die een overrompeling ten doél hud, dat op ver
schillende dagen met zeër aanzienlijke krachten
op verschillende plaatsen een aanval gedaan
werd. Mot dc aanvallen op bot Naroczmoer en
Zuidwestelijk van Dunaburg meeudon zij de op-
merkzamheid cn vcrdeeling der troepen naar dit
gebied afgoleid te hebben, zoodat oen aauval
op bet Duitsehe front, Zuidelijk vaa Dunaburg,
Westelijk vau den spoorweg, over een breed
inoorasland succes zou kunnen hebben. In dit
moerasgebied hebben do Duitschers een reeks
van vcldwaehtstellingen vooruit geschoven.
In den nacht van 22 Maart zagen deze w ach ton
het naderea van Russische colonnos in sneeuw-
mantels. Om te overrompelen, hadden do aan
vallers afgezien van een artilleristische voorbe
reiding. De poging mislukte. Plotseling regen
de het artillerie-projectielen iu bun gelederen.
En machinegeweren knel terden. De opmarsch
wérd gestaakt, de Russen gingen op de vlucht.
Hoopeu van dooden en zwaar gewonden blovea
liggen. Toch gaf do aanvaller dc hoop nog niet
i
t
|l v:
ti
:.i
-I.
Xj I-K'
