NIEUWE HURL COURANT
ROBERT SURC0UF
FEUILLETON
ROND DE LITURGIE
BINNENLAND
DE HAARLEMSCHE
R.-K. VACANTIE-KOLONIE,
P. J. JANSSEN,
DE OORLOG
Zaterdag 10 Juni Derde Blad
GR00TSTE SORTEERING
LAAGSTE PRIJZEN
KARPETTEN bij
Jlnefsancg, hoek Warmoesstraat.
Episoden uit liet leven van een
KAPERKAPITEIN.
23)
een profetenspiegel.
OORLOGS-ALLERLEI
DE KOOPVAARDIJ VLOOT
IN DEN OORLOG.
Met geestdrift zwermden ze uit in de
zonnige dagen van Mei, onze flinke meisjes
eu jongens, om overal in en buiten, de stad
kaarten aan te bieden van de Haarlemsche
R. K. Vacantiekolonie. Eén dubbeltje, een
strookje opgelicht en.... men zag een bleek,
vermagerd,-spichtig gezichtje, zooals men ze
helaas in tal van gezinnen ontmoet
maar de matte oogjes wareu drooruerig ho
pend gericht op 't gezondheidsoord, ernaast
afgebeeld.
Nog 'n dubbeltje geofferd, weer 'n strookje
opgelicht en.,., betzelfde kind blikte je
dankbaar lachend toe, maar nu met oogjes,
stralend van gezonde levenslust, met wan
gen als melk erf bloed. Zóó keeren ze van
het Vaeantiehuis terug naar hun dankbaar-
gelukkige oudere, met verhoogd weerstands
vermogen, in staat de ernstige gevaren voor
bun lichaam 't hoofd te bieden.
Is bet wonder, dat onze ferme jongens en
meisjes succes hadden? De strookjes ver
dwenen snel en de dubbeltjes hoopten zich
op-
Bewonderenswaardig was de ijver en taaie
volharding der kleine zwervers: straat in,
straat uit, huis na lmis, tot ver buiten de
Mad gingen ze, vaak '11 teleurstelling, maar
iu triomf werden tenslotte leege kaarten eu
vollen buidel afgedragen.
En thans kan het Bestuur met enkel dank-
ou-t; vi aardeering voor de kleine ij-veraars
folding maken van de chitterende resul
taten. Jiijira. 590 werd aan dubbeltjes en
oenten binnengebracht, een ongedacht succes.
Zeker, wel bad het vacantie-kolomebelle-
tje zoo hier °n daar wat vaak geklingeld en
de jjver van Jan of Mietje steeg wel eens
tot 'n beetje opdringerigheid, maar het doel
was ook zoo schoon.
Bezield met dankbaarheid ook voor de
tallooze vriendelijke gevers, durfde het Be
stuur nu de lijst der vele aanvragen ter
hand nemen, om te sorteeren en een oproep
voor geneeskundige keuring rond te zenden.
Een 30-tal zwakke, teere kleintjes gaan
een volle maand duffe stadslucht en enge,
vochtige behuizing ruilen voor zonnige hei
de en geurende dennenihosschen, om met
volle teugen de gezonde, zuivere lucht in
te drinken, om op gezette tijden te wandelen,
spelen en ruston, volop eten en veel melk
drinken; alles onder de zorgzame en nauw
lettende hoede van Eerw. Zusters, die, dit
spreekt vanzelf, ook de geestelijke belangen
niet vergeten.
Te weten, dat die kinderen veel gezonder
en sterker zuUen terugkeeren, gezonder dik
wijls naar ziel en lichaam, zij ons een
vreugde, doch ernstig valt het te belreuien,
dat nog zoo vele aanvragen op zijde gelegd
moeten worden, tientallen zwakke stumper
tjes worden afgewezen. O, hoe graag hadden
we 00, 100, ja nog meer uitgezonden, maai
de kas onzer Vereeniging gedoogt het een
maal niet.
O, katholieken van Haarlem, uw liefda
digheid i« spreekwoordelijk en op vele tij
den en van vele kanten wordt of op gespe
culeerd, en toch.... ja toch rekenen wij 011s
verplicht de taak onzer Vereeniging, de
Haarlemsche B. K. Vacantiekolonie, bijzon
der onder uwe aandacht te brengen; de be
langen onzer zwakke kleinen zeer bijzonder
in uwe weldadigheidszin aan te bevelen,
't is een zaak, dubbel en dwars uwe aan
dacht, maar nog heel veel meer uwe finan-
tieele steun waard.
Konden sedert, de- oprichting der Vereeni
ging jaarlijks een hoogst bescheiden aantal
uitgestuurd worden, de resultaten waren
steeds zeer bemoedigend, vaak zelfs schit
terend; zoo keerden er het vorig jaar blo
zend en gezond terug met een gewiclitstóe-
nnme van zelfs 2 pond. Mogen we dit rfict
een bewijs rekenen van buitengewone ver
booging van het weerstandsvermogen dier
kleiuen, voor wie de ouders aiulers niet
kommer en angst den ruwen winter tege
moet zien. Wat een onberekenbare weldaad,
indien eens aan alle kinderen die 't zoo hard,
zoo dringend noodig hebben, een dergelijke
gezondheidskuur verstrekt kon worden! En
het zou kunnen, zij het niet voor allen, dan
toch voor velen, indien maar alle Katholie
ken, die nog iets te missen hebben diep door-
2044
>,Er zijn er nog twee; zij zijn onze gevange
nen."
1,Waarom?"
>,Zij hebben een onzer mannen gedood. Zij
'uvamen tot ons om den Pengaschar (1) terug
ie, vorderen; ik ben het opperhoofd; zij wilden
'n'j mijn goud teruggeven, maar ik verlangde
een geweer met kruit en lood. Zij wilden niet, en
toe» zij den pengadschar zagen, grepen zij hem
'hi met hem te ontvluchten. Wij traden hen in
'en weg, waarop een zijn mes trok en den zoon
hiijns broeders doorstak. Mijn broeder was er
jllet bij en daarom greep ik mijn spies en stak
e» man in de hand; hij stierf, want deze speer
111 het tapu-upas-gif gedoopt. Wij hebben de
...^.anderen gehouden; zij liggen in mijne hut,
'JghJ kunt ze zien."
mil f ,ver'laa' van het opperhoofd was zoo onge-
Jat i - men er duidelijk uit kon opmaken,
c'c volle waarheid sprak. De boden van
^^oui hadden onvoorzichtig gehandeld en de
(I) Peeraar, missionaris.
drongen waren van het goede recht an da
dringende noodzakelijkheid dezer mooie Ka
tholieke zaak. Immers, dan zouden de giften
klein en groot, ons toestroomen, dan zou het
aantal leden, donateurs en begunstigers der
vereeniging dat nu nog zoo gering is, spoe
dig stijgen tot ver over do duizend! Ja, dan
behoefden we weinigen meer teleur te stellen
Vele kleinen, die thans bijna aangewezen zijn
om vroeg te sterven of, met zwak lichaam,
-vaak ook daardoor met zwakkeren geest,
moeizaam zich door 't leven te worstelen,
zouden dan met krachtiger gezonder
lichaam, met veerkrachtiger geest blijmoedig
den strijd van 't volle leven tegemoet gaan.
Wat een heerlijke geruststelling voor zoove
le ouders. Dan behoefden we ook liet gevaar
niet te duchten dat er schuilt voor onze
Koomsclie kinderen, die nog te vaak mee
gaan naar neutrale vacantiekolonies waar
wel 't lichaam sterker wordt, maar de Roqui-
sche kinderziel door de omgeving schade
wacht.
Danmaar zoover ziju we nog niet, zegt
de bodem onzer kas, doch we hopen liet
zoover te brengen.
Katholieken van Huarlem- en Omgeving,
indien u bet waagt over de zaak na tc den
ken, dan zijt gij gewonnen voor de It. K. Vac.
Kolonie, en de secretaresse, Mej. M. Bijmolt,
Schouitjesliaan 92 zal liet heel druk krijgen
met liet in ontvangst nemen van de vele
brieven en kaarten, meldende voor welke
jaarlijkseke bijdrage men lid, donateur of
begunstiger wil worden der Haarlemsche
R. K. Vacantiekolonie.
Zoo zij het! A.
IIET LIEFDEWERK VAN
KONING ALFONSO VAN
SPANJE IN DEN WERELD
BRAND.
De „Washington Post" van 14 Mei bevat een
treffend artikel over koning Alfouso van Span
je en zijn liefdewerk, waardoor duizenden moe
ders, door heel Europa, iu staat werden gesteld,
bericht te ontvangen van zonen, met wie in
deze vrecselijke tijden alle andere gemeenschap
werd verbroken.
Het groote werk van verlichting van het leed
en de angst, door den oorlog veroorzaakt, dat
koning Alfonso van Spanje op zich nam, wordt
door een Engelsehe dame to Madrid als volgt
geschetst
Het koninklijk paleis ia Madrid is in den
loop eener veelbewogen geschiedenis liet tooneel
geweest van tal van vreemde gebeurtenissen,
maar lieden vinden daar dingen plaats die, zoo
zij al niet de belangstelling zullen gaande
maken van den historicus, niet kuuneu nalaten
een bi ij venden indruk te maken in menig tehuis,
heel Europa door.
Op zekeren dag, een jaar zoowat geleden,
richtte Zich'een moeder, in haar wanhoop, tot
koning Alfonso, om zijn hulp in te roepen, om
haar' vermisten zoon, een soldaat) te vinden. De
Koning won door bemiddeling van ziju gezant
to Berlijn inlchtngen in en de vermiste zoon
werd gevonden. Do goede.daad kon niet vertxn-
gen blijven on van do zijde van alle oorlogvoe
rende natiën, in velerlei talen, begonnen gaan
deweg brieven in te komen, waarin men Zijne
Majesteit, bij een of ander smartelijk zoeken, om
bijstand smeekte. De Koning zijn edel moedigen
aard getrouw, vatte het liefdewerk met een wil
lig hart op; het werd met aanmerkelijk succes
beloond en de brieveu-stroom nam meer en meer
in omvang toe.
■In liet paleis werd onder leiding van Don
Emilio de Torres, 's Konings bijzonderen ge
heimschrijver, een bureau opgericht, dat, aan
vankelijk klein, steeds grooter afmetingen is
gaan aannemen.
Geen twee brieven zijn gelijk van inhoud. Het
verzoek kan een officier of mindere gelden, van
wien het laatst gehoord word op een slagveld,
gelegen tusschen Vlaanderen en de BoekoWina,
of tussehen de Oostzee en Mesopotamië: een
andermaal ecu zoekgeraakte familie in de be
zette gewesten van Frankrijk of België, om een
gewond soldaat, dien men tracht los te krijgen;
een vreoordeeld non-combattant voor wie'n men
genade afsmeekt, of om bericht omtrent een
lang verdwenen kind. Onverschillig wie de aan
vrage doet zonder onderscheid worden alle
met dezelfde liefde te woord gestaan.
Ieder verzoek wordt met volledige toelichting
aan den Spaansclien gezant te Berlijn of te
Ween en gezonden en bereikt door lussclien-
komst van een dezer hecren de Dnitsche of de
Oostenrijkscho regeering.
Hel antwoord wordt, zoodra het is ingeko
men, met een begeleidend eii in welgekozen
woorden gesteld schrijven aan requestrant toe
gezonden, veelal voorafgegaan door' een tele
gram, wanneer liet nieuws verblijdend is en,
indien het slecht, nieuws bevat, vergezeld van
Maleiers getergd.
„En. wat verlangt gij thans voor den pengad
schar?" vroeg Surcouf.
„Dat wat ik gezegd heb, want ik spreek niet
met twee tongen. Maar de doode njoet gij ons
betalen."
„Hij is iceds betaald, want gij hebt zijn moor
denaar gedood; maar loch sta ik u tóe een prijs
te vorderen."
„Dat zal zijn vader doen, die bij zijn lijk in
de hut zit. O ij zult met ons mede moeten gaan."
„Belooft gij ons volkomen zekerheid?"
„Ja. Gij zult mijne gasten zijn."
Zij werden verder stroomopwaarts gevoerd,
tot zij een dal bereikten, onder welks bootnen de
hutten der Dajakkeré stonden. In de grootste
daarvan, die aan het opperhoofd behoorde, zou
de raadsvergadering plaats hebben, waartoe de
aanzienlijksten bijeenkwamen. Ook de broeder
van het opperhoofd verscheen; hij had zich met
allerlei teekenen van zijn rouw behangen en
bleef tijdens de geheele beraadslaging sprakeloos
zitten. Natuurlijk begeerde Surcouf in de aller
eerste plaats den missionaris en de beide boden
te zien. Aan deze begeerte werd onmiddellijk
voldaan.
Toen de priester gebracht werd, herkende de
kapitein in hem terstond den goeden, pater Mar-
tinus. Deze bleef aan den ingang der hut staan,
blijde verrast zoovele Europeanen te zien, wier
aanwezigheid hem op eene gelukkige wending
in zijn lot kon doen hopen. Toen zijn oog op den
een betuiging vin Koning* persoonlijk mede
gevoel; in het laatste geval wordt voor het over
brengen van het smartelijk bericht, do tusschen-
komst ingeroepen van den priester of van den
burgemeester van do gemeente, waartoe de
adressant behoort, opdat de familie op zachte en
gepaste wijze zal worden-voorbereid.
Men krijgt 'n klein idee van den omvang,hetwelk
dit werk heeft aangenomen, als men verneemt,
dat uit Frankrijk alleen bijna 200,000 brieven
werden ontvangen en behandeld, en dat de uit
gaven voor porto's en telegrammen in twee
maanden tijd» ongeveer 3000 dollars beliepen.
Het is wel belangwekkend eens 11a te gaau
wat het. vorig jaar omtrent den gang van den
oorlog zooal werd voorspeld en deze voorspellin
gen dan eens te spiegelen aan de gebeurtenissen,
zooals wij die thans kennen.
Wij nemen daarvoor een aantal berichten uit
de week van 21 tot 28 Mei 1915.
Het Nooreclie blad „Tidens l'egn" meldde op
23 Mei: „Roemenië, Bulgarije en Griekenland
zullen volgens een interview van de „Tribuna"
met een Griekschen diplomaat het voorbeeld
van Italië volgen. Een. Bulgaarsch diplomaat
verklaarde, dat Bulgarije, als Roemenië ingrijpt,
zich niet neutraal kan houden."
Roemenië en Griekenland zijn nog buiten den
oorlog en Bulgarije ga| wej z;jn neutraliteit
prijs, doch koos in tegenstelling met do ver
wachting van de „Tribuna" juist de zijde der
centrale mogendheden.
Iu verband met de gevechten bij La Baasóc
schreef John. Buchan den 24sten uit het
Britsch hoofdkwartier aan de „Daily News and
Leader „Met behulp van een goede Uiclitver-
kenning, zooals wij bezitten, zullen we do zware
Duitsche houwitsers tot zwijgen brongen. Als
do artillci istisehe voorbereiding voldoende is,
zullen wij, zooals een hooge autoriteit verklaar
de, in staat zijn. om meerdere mijlen van het
land met den wandelstok in de hand in bezit te
nemen."
E11 nog altijd staan de Engelsehe, Belgische
en Franache troepen ten westen van Bassée te
wachten tot, do artilleristische voorbereiding
voldoende zal zijn.
Den 25sten Mei bevatte de „Gaidois" een
schrijven van Arthur Meyer naar aanleiding
van do Italiaanselie oorlogsverklaring; daarin
heette liet: „Dat beteekent do algemeens omme
keer, de verheffing der naties. Dat beteekent de
insluiting en spoedig geheele bedwinging van
Duitsehland."
En intuaachen dreven de Oostenrijkers de
Italianen reeds voor een groot deel terug van
het door hun bezette gebied.
In een Reut er-telegram aan de „Daily Tele
graph" werd op dezelfden datum van Gallipoli
gemeld„Alle officieren, die aan de Gallipoli-
expeditie deelnemen da-ukken zich zeer optimis
tisch uit over het wei-Jagen van de onderne
ming. Zij verklaren, dat do overwinning zoo
goed als verzekerd schijnt. Alleen de landing is
een moeilijk werk geweest. Nadat echter do
troepen aan land konden worden gezet, zou liet
Britsch leger in verbinding met de vloot onweer
staanbaar verder voorwaart» dringen."
Sedert dien hebben zij ondervonden, dat do
wederinseheping zoowat even moeilijk werk was
als de landing.
Den 26sten Mei schreef de „Figarö": „De slag
bij Przomysl duurt voort. De Duitschers zullen
in korten tijd tot het defensief zijn terugge
drongen. Elk gevaar voor Letmherg is geweken.
De keizer wilde een bezoek brengen aan War
schau maar is geheel terneergeslagen terugge
keerd naar Berlijn, meldt de „Daly News". De
Duit,sobers hebben geen reserves meer om een
Russische aanval van de Pilitza, waar dagelijks
duizenden geVangenen worden gemaakt tegen
te-houden. Alle Dnitsche reserves worden 11a ar
Polen gezonden, in Galioië heeft het Russische
leger de overhand .tegenover de Duitsohers wier
artillerie zwijgt door gebrek aan munitie."
Reeds in den daaropvolgeuden Herfst., nadat
Przemysl en Romberg al lang weer waven her
overd, drongen de Duitseh-Oostenr-ijksehe troe
pen tót ver in Rusland door, vvaa de Russen nu
eindelijk trachten, bij l'arnopol, de Oostenrij
kers terug t.e drijven.
Volgens de „Daily Telegraph" van dezelf
den datum, meldde Reuter uit St. Petersburg:
„De Russische munster van Buitenlandselie
Zaken Sasonof heeft 25 Mei 1915 aan de "ver
tegenwoordigers der Pers o.m. de volgende ver
klaringen gegeven: Het ingrijpen van Italië
in den strijd zal den duur van den oorlog aan
merkelijk verkorten en van grooten invloed zijn
op de neutrale landen. Deze gebeurtenis zal
leiden tot oen toenadering van de staten wier
belangen thans uiteen schijnen te loópen. Wat
de Bulgaren betreft, er is geen politieke toe
stand denkbaar, die zoo slecht zou zijn, dat Bul
garije zich zou kunnen keeren tegen llu.-duml
kapitein viel, scheen hi[ tevergeefs zijn geheugen
Ie raadplegen.
„Ik heet Surcouf!" begon de kapitein.
„Robert Surcouf! kapitein SurcoufThans
herken ik u ondanks uw zwaren baard en uw
door de zou verbrand gelaat. Kom in mijn
armen, mijn moedige weldoener!"
De inhoud van. hun kort onderhóud laat zicli
denken. Pater Mariinus was gelukkig naar Italië
ontkomen en had dan Europa verlaten om in
Indië aan de bekeering der heidenen te arbeiden
Hij verhaalde op zijne eenvoudige wijze, dat hij
veel ongemakken verduurd had, het ergste even
wel was hem aan boord van den Eagle" weder
varen, waar men het Heilig Geloof schandelijk
gelasterd cn zijn bedienaar boosaardig bespot
had. T enslotte was hij verkocht, om bij een of
andere lijkplechtigheid als offer geslacht te wor
den. Surcouf. beloofde hem natuurlijk ziju bevrij
ding, verhaalde hem de gevangenneming van
Schooter, en de priester loofde Gods goedheid,
die hem zoo Wonderbaarlijk in zijn vroegere»
beschermer ander maa is een redder gezonden
luid.
Toen de beide boden gebracht werden, bleek
het, dat het de beide mannen van den „Valk"
waren; de aan het upas-vergift gestorvene was
derhalve de Engelsehe tweede stuurman geweest,
die, gelijk zijne metgezellen verklaarden, zoo
onvoorzichtig koen gehandeld had, om de wel
willendheid van Surcouf te 'winnen.
Nu begon de1 onderhandeling met de Dajalc-
Nóoh het een, nóeli liet andere is in de toe
komst waar gebleken: Ondanks de deelneming
van Italië aan den strijd, duurt de oorlog nog
altijd onverminderd voort en wat (le Bulgarije
betreft, tastte Sasonof ook mis: Bulgarije keer
de zich wél tegen Rusland.
Zooab uit de opmerkingen blijkt, is liet niet
moeilijk uit den toestand van nu conc'usies te
trekken in verband met bovenstaande berichten.
Et blijkt uit, dat men met voorspellingen altijd
zot-;-, voorzichtig moet zijn.
lu de „World's Work" beschrijft Frederik A.
Talbo-t de rol, die cfó Engelsehe Koopvaardij
vloot in dezen oorlog heeft gespeeld, waarin hij
o.a. zegt
In den oorlog is do naam „handelsmarine" bij
zonder juist en wel gekozen. Feitelijk omvat
die alle schepen, die de zee bevaren kunnen het
met vorsteljjken rijkdom uitgeruste passagiers
schip werkt er naast den smerig uitzienden,
vrachtzoekenden „tramp;" hier deelt de la
waaierige stoom sleepboot haar t aak met de
zeemoterboot en het rijke particuliere jacht
dobbert er achter den democratischer! st.com-
lichter aan.
En die schepen vervullen allen een taak, zoo
verschillend van elkaar als de vaartuigen zei
ven. Hier ploegt het passagiersschip, de trots
van den oceaan, de golven, tot de waterlijn toe
geladen met een lading oorlogsmunitie of van
den boeg tot de kiel gevuld met soldaten. Do
„tramp" die „in do zeven zeeën" den strijd met
Neptnnus heeft, gevoerd, zwerft nu voortduren 1
tusschen een haven en „ergens in cle-Noordzee",
om levensmiddelen voor de zeelieden en brand
stof voor de hongerige vuurhaarden der slag
schepen, eu manschappen been cn terug, te ver
voeren.
Weer een ander drijvend paleis is van al zijn
versierselen ontdaan oin plaats te maken voor
oindelooze rijen bedden, waarin do gebrokenen
en onbruikbaren uit de gevechtalinie overge-
brachtt worden naar do hospitalen en herstel
lingsoorden in vreedzamer streken. De stoom-
bark tsjok-tsjokt heen en weder met de regelma
tigheid van een machinedeel, steeds geladen
met munitie of onderdeden van een of ander
veruielings werktuig.
Het sierlijke jacht, het voorwerp van geest
driftige bewondering in do zeilwedstrijden' bij
O owes' of elder,s zwalkt nn vier en twintig.uren
per etmaal op den Oceaan fond, om allerlei
eigenaardige werkjes te doen, op den uitkijk te
liggen en de schepen der neutralen aan te hou
den om te onderzoeken of zij' contrabande aan
boord hebben.
Hoevele schepen er voor den dienst der Ad
miraliteit gieprest zün geworden, die nu den
witten standaard in top voeren, i» oen vraag,
die slechts de autoriteiten kunnen beantwoor
den. Officieel belmoren zij tot de Engelsehe
marine .zoadat die thans ongeveer 5000 tot 6000
bodems van allerlei aard telt. Officieel lieeten
dio alle „hulpvaaituigen." Maar de eigenlijke
oorlogsschepen wéten, dat zij nooit de hun voor
geschreven diensten zouden kunnen verrichten
zoo dio „hulpvaartuigen" er niot waren.
HOE GILBERT HIT .ZWIT
SERLAND VLUCHTTE.
De volgende bijzonderheden over de vlucht
van den Fransclien vlieger Gilbert uit Zwitser-
laud worden nog gemeld.
Toen hij op 24 Mei goed en wel uit Zurich
was ontkomen, hield hij zich een week schuil,
terwijl zijn vrienden op middelen zonnen om
hem over de grens te krijgen. Eindelijk werd
een klein dorpje aan do Fransohe grens in Op-
per-Savoie uitgekozen; dit punt is uiterst een
zaam en wordt alleen bezocht door boeren, die
hier 'telkens van hot eéne land naar het andere
gaan. Aan de andere zijdo van do Fransclie
grens wachtten vrienden van den vluchteling in
een herberg aan den weg. Op een gegeven
oogenblik verscheen een oude hoer, dio m< i-
zaam het pad afkwam 111 de richting van Frank
rijk. Toen hij do Zwitsersche grens naderde,
hielden gendarmen hem aan, maar plotseling
wierp het oudje den stok, waarop hij steunde,
weg, zette het op een lo'open eu was het volgen
de oogenblik op Frahsch grondgebied. Hier
snelde een Frausch Alpenjager toe om den
vluchteling te grijpen, maar Gilbert's vrienden
kwamen to voorschijn en riepen hem toe wie
do vluchteling was. Gilbert besteeg nu een
motorfiets eu was weldra in den trein op weg
naar Parijs cm zich bij do militaire autoritei
ten te melden.
De ontvangst van den ontsnapten Gilbert
t,0 Parijs is schitterend geweest. De trein waar
mede Gilbert reisde, kwam om 8 uur iu deu
1 11 111 m im 1nwn ir-rc- «■piiu—1—a—3—eu
kers. Het opperhoofd Karima scheen geen vriend
van omwegen te zijn en dus werd er met de
onderhandelingen niet veel tijd vermorst. Zijne
heldere, duidelijke uiteenzetting luidde;
„Wij willen over onze vijanden zegevieren en
daartoe behoeven wij wapens, gelijk cle uwe zijn.
Ik zal u zeggen, wat gij 011s geven inoet: een
geweer met kruit en lood voor den pengadschar,
indien hij niet hier blijven wil. Blijft hij bij ons,
dan moet hij ons leeren wat wij niet weten. De
Dajakkers daar boven op het gebergte en in het
binnenland hebben geene gedachten; maar wij
erkennen, dat gij veel wijzer zijt dan wij; wij
willen van u leeren en met u een verbond sluiten.
Als gij dat doet, zal ik u stofgoud en schoone
steenen toon en, die wij in de bergen vinden en
gij zult mij zeggen hoeveel geweren, kruit en
lood, bijlen en messen gij ons daarvoor geven
kunt. Ook stoffen en kleederen zouden wij gaarne
bezitten. Dan scheiden wij in vrede en zullen
ons verheugen als gij terugkomt of ons een
bode zendt."
Surcouf werd ten hoogste verrast door dezen
even vredelievenden als winstbelovenden voor
slag.
„Dit is geen toeval, dat is Gods leiding!"
meende de priester. „De Heer heeft dit opper
hoofd bij de hand genomen om hem op het
rechte pad te voeren en mij geeft 1 lij eene vinger
wijzing voor het oord van een zegenrijke werk
zaamheid .Kapitein Surcouf, ik blijf liièr! Wilt
gij er voor zorg dragen, dat ik met de beschaafde
CCCXII.
BISSCHOPSWIJDING II. COMMUNIE.
Te samen hebben Wijder en Wijdeling het
Offer tegenwoordig gesteld op het "altaar, te-
samen gaan zij thans het Ofier voltrekken.
Na het „Domine, non sum dignus", Heer, ik
beu niet waardig!" nuttigt eerst de wijder eene
helft der geconsacreerde hostie en een gedeelte
van den geconsacreerden kets; de andere helft en
het deel, wat in den kelk blijft, zijn bestemd voor
den wijdeling. Ziet, uit eerbied voor 's Heeren
Lichaam en Bloea buigt deze het hoofd; hij
knielt echter niet evenals de nieuwgewijde pries
ter neer voor den bisschop, die hem de H. Com
munie uitreikt, want hij is den wijder vo,komen
in waardigheid gelijk, verheven tot dezelfde
orde. Deze reikt hem dan eerst de helft der
H. Hostie uit en .biedt hem vervolgens den keik
ter nuttiging. Treffend beeld der eenheid van
de verschillende bisschoppen der Kerk, zinrijke
vermaning tot de eendracht, welke hen onder
ling «teeös most verbisden! Gelijk de vele tarwe
korrels tot een brood, de vele druiven in den
wijn zijn vereenigd, zoo behooien wijder en wijde
ling, zoo behooren al ie bisschoppen, zoo benoo-
ren al hun geloovigen één te zijn van hart en
ziel, één in geloof en liefde!
Daarna nuttigen wijder en wijdeling ook te-
samen den wijn en bet water, waarmede de kelk
wordt gereinigd, doch slechts de Wijder wascht
zich de handen; hij alleen toch heeft het Lichaam
des Heeren met de vingers aangeraakt. Indien
de Wijdeling niet tegenover den Wijder scaat,
moet hij met zijn assistenien thans naar de
evangeliezijde overgaan. Beiden vervolgen dan
het nog overige gedeelte der H Mis en, hetzelfde
gebed toevoegend aan de gebeden van den dag,
smeeken zij; „Doe in ons gevoelen al de kracht
van het geneesmiddel uwer barmhartigheid (het
Lichaam en Bloed des i leerenen doe ons in
uwe goedertierenheid zóó wezen en begunstig
ons op zulke wijze, dat wij U in aïles kunnen
behagen. Door Christus, enz.!"
Bij het einde der gebeden geeft alleen de
Wijder op de gewone wijze eens bisschops den
zegen, waarna hij, den mijter op het hoofd, nog
een laatste maal gaat neerzitten voor het midden
des altaars. Tusschen de assistent-bisschoppen,
ook beiden gemijterd, nadert weer de wijde.ing,
die nog slechts de bonnet draagt, en knielt voor
hem neder; hij kemt uit zijne hand de laatste
onderscheidingsteekenen van het bisschoppelijk
gewaad ontvangen :,den mijter en de handschoe
nen.
vroegen morgen van 3 Juni aan het Gare dt
Lyon aan. Een meuschenmassa, dio op 3000 per
sonen kun ge-scliat worden, wachtte hem op en
onder een ontzaglijk enthousiasme stapte de
dappere vlieger, een weinig bleek en zeer onder
den indruk, uit zijn coupé. Hij werd toegespro
ken door de Kamerleden Puech en Lauche en
oen jonge dame bood hem een prachtige bouquet
rozen aan.
Gilbert verklaarde dat het zijn voornomen
was zich onmiddellijk bij zijn chef» te meiden,
zich in training te begeven en daarna zoo spoe
dig mogelijk weder den strijd in de lucht te aan.
vaarden.
WELSPREKENDE CIJFERS.
Een brochure van het Tweede Kamerlid
mr. Rutgers, die zich in de Kamerdebatten
over de Staatsbedeeling duchtig geroerd
heeft, over den St a a tspension eeri n gszwend el
ie verschenen.
Met verpletterend bewijsmateriaal wordt
daarin het roekelooze werk der Lin-keraijde
gebrandmerkt. Wordt het den kiezers voor
gelegd, dan moeten zij voelen, diep voelen wat
onrecht onze tegenstanders door de niet-
uitvoering van Talma's wetten hebben be
gaan aan Tateia, aan de arbeiders, aan 011b
volk.
Het lieeft daarom vooral beteekenis, om
dat het met voor ieder controleerbare gege
vens aantoont wat schade door de niet-uit-
voering van Talma's wet wordt beloopeu.
Een paar voorbeelden:
„De ai'beider met een loon van f 13.— die
op 48-jarigen leeftijd verzekerd wordt, en
tot. zijn 69e jaar 47 premies per jaar, en
daarna 39 premies per jaar betaalt, dus veel
werkloos is, hoeft, als hü 70 jaar oud is:
recht op f 2.— ouderdomsrente; is hij invalide
dan outvangt hij f 3,J1. 111 va 1 idi tei teren te.
Wanneer dezelfde arbeider na zijn CO ste
jaar weinig of geen premies meer betaald
beeft ton gevolge van voortdurende werke
loosheid, dan zal hij toch op 70-jarigen leef
tijd nog een Invaliditeitsrente van f 2.87 ont
vangen.-
Een arbeider, die vanaf 16 jaar verzekerd
is en wiens loon nooit boven f 8.klom,
heeft, wanneer tot 60 jaar 47 weken per jaar
premie betaald is, recht op f 2.69 Ouder
domsrente of Invaliditeitsrente op 70-jarigon
leeftijd, ook al is hij na 60 jaar voortdurend
werkeloos geweest.
Dit zijn voorbeelden van.arbeiders, die of
wereld iii gemeenschap blijf?"
„Gaarne, ik beloof het u!"
Surcouf wendde zich tot het opperhoofd:
„Gij hebt schrander en wijs gesproken, gelijk
een man, die het opperhoofd over velen worden
zal. Het land waaruit ik kom, kan u alles aan
bieden wat gij noodig hebt: bescherming tegen
uwe vijanden .wapens, kleederen, benoodigdhe-
den van allerlei aard. Uwé woorden hebben mij
tot uw vriend gemaakt. Ik za! u alles geven wat
gij verlangd hebt. Eenigen mijner lieden kunnen
heengaan 0111 het te halen. Ik zal u een geweer,
kruit en'lood voor dezen pengadschar geven,
ofschoon hij wenscht bij u te blijven. Wilt gij
hem als uw gast beschermen en bewaren, dan
zal ik buitendien nog twee geweren, drie pistolen,
drie ijzeren kookpotten, een rood en een blauw
kleed voor u, een spiegel, welke driemaal groo
ter is dan uw hoofd en nog een aantal andere
voorwerpen geven. Wilt gij mij nu het stofgoud
en de steenen toonen?"
Karima gaf een wenk en kort daarna brachten
drie wilden het gewenschte in zakjes aan. Het
stofgoud was zuiver en woog misschien wel
twintig pond en de steenen waren echte diaman
ten, verscheidene ter grootte van een dikke erwt.
„Wat verlangt gij daarvoor?" vroeg Surcouf.
„Zeg zelf wat gij denkt!"
„Goed! Ik geef u daarvoor een luister! -
een kanon."
/Wordt v.rvnlffd
