KlttlWE 1UIL CUBIT
se en ui ksnl
P. J. JANSSEN,
tso bij verlies van een 009
- 100 bij veriies van een duim
De va! der Soc.-Democratie.
FEUILLETON
BUITENLAND
Donderdag 27 Jul!
Tweede Blad
ff 4000 bij levens), ongeschiktheid tot werker
50O bij overlijden -d
00© bij veriies van een hand ot voet
75 bij breuk van een arm of beett
GO bij verlies van een wijsvinger
£5 bij verlies van een anderen vinger
GROOTSTE SORTEERING
LAAGSTE PRIJZEN
LOBPERS bij
An®gang, hoek Warmoesstraat
OC OORLOG
de vlaamsche strijd
VERSPREIDE «ERSCHTEM
Afle betalende «bonnëe op dit Blad, die
Èhet bezit zijn van eene Verzekeringspolis,
in, volgens de bepalingen op de polissen
irmeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
uitkeering dezer bedragen wordt gega
randeerd door de „Hollandsche Algemeens
Verzekeringsbank" te Schiedam.
De vóór 1 October 1911 uitgegeven polioses
Mn niet geldig.
Het lijkt absmrd of minstens voorbarig in
dezo tijden te spreken over den val der Somaal-
Hemócratié waar hare politieke handlangers
ïooeven zeven en twintig zetels wonnen in de
Verschillende Provinciale S'aten. Maar aller
eerst wordt hier niet gesproken over de S. D.
A. p., maar over de Sociaal-Democratie, minder
iBtelsel van actie dan concreet stelsel van den
ken, en vervolgens aanwinst geen bewijs tegen
innerlijk verval daar het meer gezien is dat de
.koeveelheid slappe slierie greotér wordt door
water in den wijn te doen.
De val der Sociaal-Democratie is een weerga-
looze in de geschiedenis. Nooit kwam een
samenraapsel van denken sneller op, werkte in
en verdween. Want wij kunnen het wel zeggen:
als wijsgeerig-economisch Bteïsel is do Sociaal-
Democratie reeds dood., op nog geen vijftig-
jarigen leeftjjd gestorven, altijd een stumper
geweest, in heèl baar jeugd (tevens haar sterf
bed) gezoogd door moeder liberalisme en mèt
baar lijdend aan verval van krachten, gestorven
bij gebrek aan beginselen, aan tijdtrotseerende
waarheid.
Nog rest een wyle, hangend in de lucht zon
der stut en steun, de politieke partij, de partij
der agitatie, maar ook dit aanhangsel zal veir-
tchrompelen, verdorren, vergaan.
Wie het eerste deel van Carl Marx',, Das Ka-
pital" gelezen heeft zal het met Pierson eens
zijn: dit werk, geschreven in een kwasi-geleerd-
bargoensch, waardoor het nooit het dagelijksch
voe 9el van de arbeiders zal worden, dit werk
getuigt van vee] kennis, do bewerker heeft veel
nagedacht, maar de inhoud is dwaling, dwaling
en nog oen3 dwaling.
Marx* wijsgeerig-economisch stelsel lokte uit
tot bestrijding. Zijn stelsel is fel bestreden. En
Wijsgeerig èn economisch. Machtige denkers
hebben „das Kapital" vergiruizeld, noemen wij
slechts: Menger, von Böhm-Bawerek, Victor
Cathrein, Skelton, Chr. Gide, Treub, Windel
band, Schmoller, Philippovich, Pierson, ja, wel
ken ernstigen econoom niet, vooral op econo
misch gebied, terwijl Marx' wijsbegeerte, leeg
en hol, vernietigd is èn door vele genoemde
schrijvers, maar vooral door de geweldige macht
der R.-K. Kerk onder voorgaan der Pausen (Leo
XIII, Pius X), tegen wier mokerslagen het
wijsgeerig karton- en lijmstelsel van Marx
c.s. niet bestand kon zijn.
De soeialistenbestrijder, plichtmatig kennis
nemend van het Socialisme en zijne tegenstan
ders en b.v. Trenb's tweedelig werk over het
wijsgeerig-economisch .stelsel van Carl Marx
doorworsteld hebbend, komt tot do ontdekking
dat in de practijk deze kennis van onwaarde is,
want hij ontmoet Marx' denkwijze niet meer.
Deze is een zoete herinnering voor den Socia
list, een herinnering.terwijl Marx stierf
te Londen vóór 30 jaren 1
Teleurgesteld neemt de Katholieke practicus
een ander werk ter hand, hem lokt de titel
„Kkelton's Socialism, a critical analyse" en
al weder komt hjj tot hetzelfde resutaat: totaal
Sverbodig. Dat socialisme is morsdood!
Pierson zeide terecht: de Suoialisienbeatrij
ders zijn de beste kenners van het Socialisme,
maar wij mogen er bij voegenzij maken zich
warm om een ijskoud lijk.
Dit zjjn geen woorden, dit zijn feiten-
Ga tot de Socialisten en sloof u uit Marx'
wijsgeerig denken te weerleggen, tast aan het
historisch-materialisme. Men verstaat u niet.
Waarover raaskalt de man? Gij vecht tegen
windmolens, of nog erger: tegen een geest 1
Gij neemt-u voor in den vervolge practiseher
te zijn en dit onderwerp vermijdend slechts
Marx' meerwaard e-tlieorieën aan te val
len? Ongeloofelijk 1 Maar gij bereikt hetzelfde
resultaat. Ge kunt ook over den Mammouth
gaan spreken
Maar gij znlt hen over den Ideaalstaat atta
queeren, gij zult Bebol's „Paradis auf Erden"
te vuur en te zwaard.... houd op, want géén
socialist gelooft aan die Toekomststaatmallig-
heidgij gaat n zelf belachelijk maken.
Hoe wonderijk. Maar nóg rest n één grond
zuil te omwoelende S. D. A. P. is toch wezen
lijk internationaal!..En zie: de ooróog 1914..
houd op, houd alstublieft op, ziet gij de rooden
niet glimlachen? Zij hebben lak aan „de Inter
nationale", zij hebben hun cosmopolitisché zuil
onbewogen zien ineenstorten.
Gij zucht, vurige Katholiek, gloeiend van
geestdrift om het Socialisme te bestrijden, gij
geeft het op, want uw vijand schijnt ongrijp
baar. Niet opgevenDe zaak is zoo eenvoudig.
Gij trekt uwe conclusies: wat gij voor Soeialis-
lismo hieldt, is niet langer de leer der Socialis
ten. Juist. Maar u w phantastisch, Socialisme
van 1010 is toch do leer van Marx, Engels,
I>ebel, Liebknecht Senior, en gedeeltelijk ook
/an Bernstein en Vollmar! Maar gij waandet
deze doctrine nog levend in Scheidemann, Lede-
bouT, en zelis Liebkecht Junior? Dat is verkeerd
gedacht. Gij waandet een nu. Troelstra, mr.
Mendels, mr. Sannes, dr. van Leeuwen en an
dere proletariëi s nog terend op de restjes van
hun propheet Marx? Nu komt gij mij een grap
penmaker voor, of een onnoozel wicht. Zij heb
ben larie aan Carl t En Kautsky kan alleen nog
maar dienen als Tedder in den nood (Troelstra
minister inl91.3 ODech om dit allesniet getreurd
Katholieke SocialistenbesJ.rijder. Gij trekt uw
tweede conclusie: Het Socialisme is dood. De
Socialistische pol'tieke agitatie doedelt nog een
wijle verder, maar is de maat kwijt en verloopt
strata in gejammer. Trek uw derde conclusie,
strijd!listigexmanAls gij vechten wilt kunt gij
met, het einde beginnen en gij gaat uwe broeders
voorlichten over den val der Soc.-Democratie.
Vangt aan met do sectie van het „roode
doode lijk".
Rembrandt's „OnPeedkund'ge Les" sta u
voor oogen.
Haarlem. Mr. BOMANS.
3012
ren kijk op den feitelijken samenhang der
dingen, maar in dit opzicht kan men zich
toch moeilijk vergissen als men als toe
komst van Polen een herleving van het na
tionale volksbestaan en een wedersamerivoe-
gen van de deelen van ons land aanneemt.
Onze verhouding tot onze veroveraars heb
ben wij nu in vrij duidelijke woorden uit
eengezet. De Rijkskanselier heeft „de op
lossing van de Poolsche kwe tie door de
centrale mogendheden" aangekondigd.
De Entente sipreekt van „nationale
grondslagen". De heele wereld e ;ont de
noodzakelijkheid den Poolschen staat te her
nieuwen.
Onze allereerste, meeet-principicele eiseh
js: onafhankelijkheid.
En hij dat woord denken wij aan onze ver
bonding tot Rusland.
Van belang is ook het «ehrijven in het
Warscharische blad „Mysl Polska" over de
finaneieele zijde van Polen, als zelfstandigen
staat. Het blad heeft. nml. een schema voor
het budget van een onafhankelijk Polen
ontworpen, waarbij het met ziin berekenin
gen uitging van den hestaanden toestand.
De Pölen betalen thans aan de landen, waar
van zij onderdaan zijn, jaarlijks een bedrag
566,900,000 roebel. Hiervan uitgaande, komt
men tot het resultaat, dat een onafhankelijk
Polen zichzelf uitstekend zou kunnen bedrui
pen. en wel op de volgende wijze:
Begrootingspost Roebel Kopeke
per inw.
3,600-000 0.63 15
POLEN-S TOEKOMST.
De „Kurjar Zaglebia" in Sosnowice,
schrijft over de toekomst van Polen o.a, het
volgende:
Door den loop der gebeurtenissen is ons
land door de centrale mogendheden bezet
geworden. Maar nimmer hebben wti dit alis
een blij venden toestand aangezien. De oorlog
strékt zich nit over geheel Europa, over
twee derden ven de aarde en niemand is in
staat te voorspellen, wat het resultaat er
van zal zijn.
Duitschland heeft hij monde van den Rijks
kanselier herhaaldelijk verklaard, dat het
den oorlog alleen «tot verdediging van zijn
eigen bestaan én zijn eigen vrijheid voert"
dat het „den oorlog niet veroorzaakt heeft
en dien slechts aanziet als een dringend ge
vaar, waaraan het tegenstand moest bie
den." Maar tegelijk verklaart het ook, dat
deze oorlog oude afspraken tussehen de na
ties behoort te beëindigen, en alle strijdvra
gen definitief moet regelen.
De eoalitiegroep heeft speciaal op het ge
wichtige probleem der nationaliteiten den
nadruk gelegd. Op die wijze zii.n over en
weer verklaringen gegeven, dat de interna-
tiaonalc verhoudingen op een behoorlijke
wijze dienen geregeld te worden en dat de
kleine naties recht hebben op een ongehin
derde ontwikkeling. Wij zijn dn» vast over
tuigd, dat zij die thans ons land bezetten,
niets meer zijn dan tijdelijke gasten en dat
zij op de genoemde en nog andere gronden
ook nooit iets meer kunnen zijn. Dat de
toestand in Polen slechts van voorbijgaan-
den aard is, heeft Doitsehland bij monde
van een zoo met verantwoordelijkheid spre
kend persoon als den Rijkskanselier uitdruk
kelijk erkend.
Het schijnt, dat wanneer de hemel wete
wat voor veranderingen er nog zullen plaats
grijpen, één ding in geen geval daadwerke
lijke wijzigingen zal ondergaan. Dat ééne is
de toekomst van Polen.
Optimisme benevelt dikwijls «en foelde*
Civiele lijst-
Oppergerechtshof en
Eekenkamer
Parlement
300.000 0.05
1.4G0 000 0.25
Min. van Bnitenl. Zaken 1.600,000 0.28
Min. van Binn. Zaken 20,400,000 3.60
Min. van Eeredienst 9,000,000 1.59
Min. van Post en Tei. 24,000,000 4.23
Min. van Oorlog 120,000.000 21.17
Min. van Onderwijs 48,400,060 8.47
Min. van Financiën 76 800.000 13.54
Min. van Publ. Werken 139,200,000 24.55 580
Min. v. Handel en Arbeid 18,000,600 3.18 75
Min. van Justitie 27.000,000 4.77 113
Min. van Landbouw 19,200.000 3.39 80
Openbare Schuld enz. 58,000,000 10.30 242
1
6
7
85
38
10O
500
200
320
Satyrick verhaal van Mark Twain.
(Uit het Amerikaansch).
11)
^eegde haar bril met de meest mogelijke be
nardheid af, terwijl zij aldoor voortpraatte,
den brief toen open en begon overluid te
RowenaIvanhoe school. Donderdag.
Beste Mama Rossmore,
Och, wat was dat een blijdschap, dat kan
ke£nipcn. Ze hadden altijd hare neuzen over
L iaken °Pgetrokken, weet u; en ik had
aL volivu00 foec' mogelijk uit weten te rèd-
HpP' n M rl?!1''11;- dat het a' wa* grools en
vfllu 1 j i.' aanspraak -op een gra
ventitel te kunen maken maar als dat zóó ver te
zoeken was, dan gaf het ook niet al te veel Wel
nu, het telegram maakte sensatie! De bode kwam
de groote zaal binnen en riep overluid uit- Een
telegram voor Lady Gwendolen.Sellers!"'en nu
had u eens moeten zien, welk eene uitwerking dit
°P al die trofsche aristocraten had. Ik zat "Juist
In een hoek alleen, dat is daar waar Assche-
Poefster behoort. Ik nam het telegram aan en
jas het en trachtte flauw te vallen, en ik
'ad dit ook wel kunnen doen, als ik er op voor
bereid was geweest, maar het kwam zoo onver
wachts, begrijpt ir maar fk deed, wat mij
het eerst in de gedachten kwamik bracht mijn
zakdoek naar mijne oogen en vloog al snikkende
naar mijne kamer, waarbij ik het telegram,
schijnbaar bij ongeluk, liet vallen. Ik liet een
klein hoekje voor mijn oog vrij juist groot ge
noeg om den troep naar het telegram te zien
grijpeni en zette daarop mijne'vlucht voort,
schijnbaar met een gebroken hart, maar werke
lijk zoo blij als een engel.
Toen kwamen de condoleantievisites, en ik moest
het aanbod, de kamer van Miss Augusta Tem-
pleton Ashniore Hamilton daarvoor zoolang te
gebruiken, aannemen, omdat de toevloed zoo
groot was en er iu mijn kamertje geen plaats
voor drie menschen is. En nu moet ge weten,
dat het eerste meisje, dai bij mij kwam om mij
te troosten, dat dwaze schepseltje van Skimper-
ton was, dat mij altijd zoo schandelijk had be
handeld en zich steeds op den voorgrond gesteld
had, omdat een voorvader van haar een Mc Al
tisten was.
Maar dé grootste zegepraal van alles was
raad eens! Maar u kan 't nooit raden. Het was
dit Die kleine gekkin en twee anderen hebben er
altijd over gekibbeld, wie het recht had om vóór
te gaan volgens den maatschapjjel ijken rang
Ieder van haar maakte namelijk aanspraak op
het recht om het eerst van tafel op te staan, en
dus bleef geen van haar ooit tot aan het einde,
maar ging 'al in het midden van het diner weg
Totaal Rb. 566,9001,000 100.00 23.62
Ofschoon ddt schema natuurlijk vóór het
in toepassing komt veranderingen zal heb
ben te ondergaan, bewijst het toeh reeds dat
Polen uitstekend financieel op eigen beenen
zou kunnen staan.
der VLA1FNGEN.
De et van Brussel," waaraan wij al
meer een en ander ontleenden over den
strijd, welken do Vlamingen hebben te voe
ren voor de zelfstandigheid van hun be
staan en tegen het, drijven van uitgewe
ken stambroeders, die onder den druk van
Fransche en Engelsche overhecrsching de
Viaamsche belangen verwaarloozen bevat in
het nummer van 1.1. Zaterdag een artikel
over, wat het blad noemt, „Monetische(n)
onzin."
Het blad schrijft:
De druktemakende Antwerpsehe vluchte
ling en dagbladschrijver Monet, die tegen
woordig aan. de beruchte Amsterdamschc
„Telegraaf' zijn scheldproza levert, pakt
telkens weer uit met de onbekookte bewe
ring dat het onmogelijk is, dat de Vlamingen
in België verdrukt zijn, vermits zij ds meer
derheid dér bevolking uitmaken en stem
recht hebben evenals de Walen. „Voor den
oorlog hadden de Vlamingen eenvoudig het
lot, dat ze zichzelf verkozen hadden, en dat
zal na den oorlog' weer zoo wezen," aldus
de onzinrijke Monet, volgens wien de
Vlamingen bovenmate tevreden zijn met de
Belgische toestanden, vermits het zoo ge
makkelijk is om er betere te scheppen.
indien alléén Monet in bovenvermelden
zin sprak, zouden wij ons niet veel moeite
getroosten om zijn broeiaels te ontzenuwen,
maar zijn vriend en mod a - regeer irigsknecht
Van Cauwelaert heeft zich reeds in denzelf
den zin geuit en op den d'uur zou al dat
vluchtelingengebazel hunne heldere hoofden
in de war'brengen, zoodat een beetje weer-
lecnng het behoud van een gezond even
wicht wel zal begunstigen-
Wanneer men zich aan staatkunde laat
ffeleaen liggen, en d« viaamsche Beweging
fs volop en van de zuiverste staatkunde,
is het volstrekt noodig dat men ten mmste
ïenig, mnwebepiPP8" v.n „ctologie b,
zit. Wie nu eenigs^f op de hoogte is vau
deze belangrijke ^nschap, weet, dat de
geschiedenis als*0'lfionu ^'e ^oestan-
den talrijke voorberdden aangeven van vol
ken welke door een minderheid' ver
drukt worden. Daar^ ÏK v h?er Au"
Monet naar allen schijn met het minste be
sef noch vermoeden.
Heeft hij zich daa afgevraagd
hoe het mogelijk 1-» «at tegenwoord^ en
kele duizenden D»1*«fn geweldige
bevolking als die va In bedwang
kan houden? Volg^ A^net.srelt immers
de getalsterkte de w und-Afrika zijn
nm aan w hnnfd vafl de an(feren te komen. Wel
Ju fa mh een dag honderd te hebben
vchoudeT - ik nToest nog in den rouw gaan,
geiiouden ik aan dé tafel, en toen
verscheen ,|rje bleven nti aan tafel zit-
wat denkt ge. De Gwendolen opgestaan
ten wachten totdat b
heid heeft gel,ad. wt'ViTommif V™ "j",
nieuwen naam kwani- J. 1 '§ea kwam dit
uit medelijden voort, h j weer uit andere
beweegredenen. Zij U..Z1.®, daarvan
niet uit aangeborencn welwillendhrid, maar uit
aangeleerden bescheid Ik heb ze d;e ge-
eZoodra ik kan'k°m JJjhai8- Zeg aan pa, dat
ik even veel van hem houa ais vau mijn nieuwen
tjaam. Ik weet mij niet sterker uit te dukken. Welk
eene gelukkige gedach -J, mi telegram te zen
den! Maar dergelijke mvauen zijn bij hem geen
zeldzaamheid.
Ontvang de groet van
w liefhebbende dochter
Gwendolen.
Hawkins greep naar den brief en keek
dien in.
„Een mooie hand, zeide hen, „en vol bezie
ling. Zij heeft een helder hoofd."
„Óch, dat hebben ze allemaal de Sellersen.
Dat is te zeggen, dat zouden ze hebben, als er
waren. Zelfs die arme Latheressen zouden een
ook de Boeren In de meerderheid en zy
hebben stemrecht, in dezelfde mate als de
Britten, en toeh weten wij dat de toestanden
ginder allesbehalve voordeeL. zijn voor on
ze taalgenooten, van wie men niet zeg
gen kan, dat bet hun a:.n moed en wils
kracht mangelt. De waanwijze Monei heeli
niei het minste benul van de verpletterende
macht van den modernen staat. De middelen
van d at ingewikkeld organisme zijn zoo
gvuldig en uitgebrsid, dat het met één
ma t. u zend ontevredenen in bedwang
houut. i 06 zou het anders mogelijk zijn, dat
Lngecand de baas is en blijft in Indië Egyp
te en in zooveel andere wereldstreken?
Maar, za. kf hier misschien tegenwer
pen, al die mach: is gegrondvest op ruw
wapengeweld en de Vlamingen worden niet
in toorn géhouden met kanonnen en gewe
ren. In schijn zou hij daarmee gelijk heb
ben, maar indien de Vlamingen beproefden
met eigen handen iets aan de bestaande toe
standen te veranderen, zouden zij spoedig
ondervinden dat er gendarmen én soldaten
bestaan om zulks te beletten.
Dat zij dan gebruik maken van hun kies
recht en spoedig hebben zij de meerderheid
in de Kamers. Op deze opwerping zou men
een socialist kunnen laten antwoorden, daar
het volk in alle staten de verpletterende
meerdei'heid uitmaakt en toch maar een zeer
gering aandeel heeft aan het staatsbestuur.
Van de macht der Viaamsche kiezers zou
Monet beter doen te zwijgen. Het Belgisch
kiesstelsel is inderdaad "zoo kronkelig en
bedrieglijk, dat het b.v. aan de Aalstersche
kiezers volstrekt onmogelijk zou zijn een
ui an als Woeste niet af te vaardigen zoolang
hij iu de genade staat van de kiesveroeni-
ging. En men weet, zegt het blad, dat het
overal hetzelfde is, het gansche land door.
Maar zelfs wanneer de volksvertegenwoor
diging beschermende Viaamsche wetten uit
vaardigt, komt er zoo goed als niets van
terecht. De wetten van 1878 en 1883 zijn
nog steeds niet toegepast en van de bepaling
der landkeure voor Kongo inhoudende' dat
de taalkwestie binnen de vijf jaren zou ge
regeld worden, is hoegenaamd niets in huis
gekomen, niettegenstaande het aandringen
van Viaamsche maatschappijen en volksver
tegenwoordigers. Welk middel doet Monet
ons in deze aan de hand? Wat hoop büfft er
over als de uitvoerende macht zoo onbe
schaamd den brui geeft van dé geschreven
wetten?
Indien wij na den oorlog geen vol
strekte vrijheid genieten in Vlaanderen zal
het een strijd zijn op leven en dood. De
teerling is thans geworpen en velen hebben
gezworen, niet.meer te rusten voordat net
Viaamsche volk in zijn rechten hersteld
is en het is stellig niet met bloedvergieten
en verbannen, zoo besluit het biad, dat men
de gemoederen tot bedaren zal brengen.
Millioenen granaattrechters.
Een Fransoh soldaat, die de Duitsohe aanval
len op Verdun heeft medegemaakt, beschrijft
in een brief aan een vriend te Londen die
hem aan de „Daily News" heeft afgestaan
zijne lotgevallen, waarin hij 0. m. zegt:
„klijlen en mijlen ver ziet men niets anders
dan granaattrechters, granaattrechters hij dui
zenden, vlak naast elkaar of in elkaarloopend,
klein en groot, van die, welke de 77 m,M.
maken, tot de geweldige uitgravingen, die de
42 e.M.-projectielen in den grond slaan en die
zoo diep zijn als de Thames en zoo groot als het
halve Trafalgar Square; tien karrevrachten
hooi en twintig paardm kunnen er g-emalkkelijk
in verdwijnen.
Op een zekeren dag werd ik tweemalen be
graven door de aarde, die door granaten, welke
op een meter van mij af ontploften, omhoog
geslingerd werd, maar gewond werd ik niet.
Er worden millioenen geweer- en kanonkogels
afgovuurd met het doel om menschen te dooden
en toch bereikt niet één geweerkogel uit de
10.000 zijn doel niet één uit de duizend gi ma
ten verwondt een man."
„Onze Lieve Vrouw der Loopgraven."
Do I'aiijsehe corresp. van „de Tijd" schrijft:
In Champagne hebben soldaten uit het dio
cees van Rouaaii een kerkje gebouwd onmiddel
lijk achter do linie: De kerk van Onze Lieve
Vrouw der Loopgraven. Gaat men over het
„Lieve Vrouwe-voorplein", dan bereikt men na
234 M. te ziju afgedaald het portaal, waar in
oen roaet de toewijding: „Aan O. L. V. der
Loopgraven; het.... e regiment."
Op de kerk een toren, met een klok, die loopt,
en waar 't heele regiment den tijd naar bere
kent. Tweo granaathulzen zijn klokken gewor
den, en luiden, blij om haar nieuwe beetemming.
Het haantje van den toren draait op de punt
van een oude bajonet.
De mnren van het kerkje zvQ van
plaatijzer, bekleed met riet. Boven het altaar
welft zich een spitsboog, die het aan-
del draagt.
Een roerend bewijs van godsvrucht en Man'a-
liefde in het ruwe soldalenbcdrijf
De helden der koopvaardijvloot.
De „Daily Express" bevat een artikel, waaria
hulde wordt gebracht aan het werk der Engel
sche koopvaardijvloot. Het volgende is eraan
ontleend
„De schepen moeten voortdurend dienst doen.
Zoodra zij in de haven komen, moet de lading
in snel tempo aan wal gebracht en nieuwe
lading ingenomen worden, zoodat zy zoodra
mogelijk weer in de vaart zijn.
i amiiiebanden tellen in deze tijden van ge-
jaagden arbeid niet mede. Er moet voortdu-
rend aangepakt worden. De machinist heeft
moeilijkheden gehad met zyn stoomketel of
zijne1 machines moeten noodzakelijk nagezien
u orden. Maar do havenopzichter zegt, dat
dat maar wachten en het schip zoódra mogelijk
zee kiezen moet.
Zoo is het met alles gesteld en de schepen
worden naar zee gezonden in een toestand, die
het leven van allen aan boord tot een voortdu
rend eilendige gejaagdheid en spanning maakt
tot zij weder in de haven zijn.
Behalve dezo voortdurende inspanning om
het overwerkte schip zoo goed mogelijk in gang
te houden, is er ook nog allerlei opwind'ng
van anderen aard.
De vijand is er onophoudelijk op uit om tn-
gelsche schepen in den gTond te bor< n, daar
hij zeer goed weet, dat met elk ;ehip, dat naar
den bodem dor zee gezonden wordt, de - :V"
heid om voedsel aan te voeren, toeneemt.
Zijne onderzeeërs belagen met noo t Ve
derende activiteit de Engelsche koo: ?y
schepen en de doodelijbe mijnen word
overleg op hunnen weg gestrooid. Maar "9
dit alles kan den Engelachen zeeman ni^f van
ziju werk afbonden. Kalm en vastberaden
hij voort.
En dan de mannen beneden "r
Zwarte Mokers staan half naakt
plaat te scheppen, te poken a's non
ko.entremmers dragen .vlug nieuwe bra*
uit de bunkers aan en de zweetende r a-
ten, gewapend met hunne tangen en oB«»...
snellen van hier naar daar in de met stoom
gevulde trillende machinekamers en do
wat Engelsche durf en vindingriikheid kun n
bereiken om zooveel mogelijk uit hunne mr
nes te halen, d'-e zooals wij reeds za<mr t
nagezien kunnen worden als het noodie- is
Teder dier helden weet evengoed als do - nf.
ten, de stuurman, en de mannen aan de' dat
ieder oogenblik een torpedo hen in de eeuwig-
heid kan aling-eren."
rant
d^trvf
ENGELAND.
Sir Mark Sykes ministor Birrell's
opvolger?
Volgens de „Manchester Guardian" wordt
Sir Mark Sykes gedoodverfd als de nieuwe
lerscne minister en «iin bezoek op Zaterdag
aan DowningMreet lieeft de pennen der jour
nalisten in beweging gebracht. Het is be
kend, dat Asquith t n zeer hooge meeniug
koestert over de talenten van den jongen
Roomsch-Kaihoüekea unionist. Sykes heeft
zyn eerste parlementaire redevoe
ring gehouden, waarvoor hij door den pre
mier werd gecomplimenteerd.
Da slachtoffers van Shackle Don s Zuid pool
tocht.
Voor het geval dat Eraast Shackleton
er niet in zou slagen cm de 22 mannen
ieredden, die op Eiephaut Island achter
bleven, heeft de Britsche xegeering beslo
ten om een. schip in Engeland uit te rusten,
daar geen enkel behoorlijk houten schip
in de Zuid-Amerikaansehe havens beschik
baar is.
Een Engelsche maatschappij heeft een
schip, de „Discovery", de xegeering aange
boden. Dit schip i3 speciaal voor Poolreizen
gebouwd en de regeering kan er kosteloos
gebruik van maken zoolang zij het noodig
acht. Een Britsch zeeofficier, die meerdere
Poolreizen heeft gedaan, James Fairweather,
zal er gezagvoerder van zijn. Indien Shack-
leton onverrichter zake van zijn tocht te
rugkeert zal het schip onmiddellijk naar
Elephant Island vertrekken en onderweg
Shack leton aan boord nemen.
Hot Iersche vraagstuk.
De Engelsche bladen hebben bijzonder
heden gebracht over de ernstige crisis, in
de Engelsche politiek, naar aanleiding van
de Ierseho kwestie uitgebroken.
Aan de hand der publicatie in de Engel
sche pers, valt omtrent, de nieuw gerezen
kwestie het volgende mede te deelen: Door
de regeering was een ontwerp tot oplos
sing van de Iersehe moeilijkheden eaamge-
hoofd hebben gehad, als zij Sellersen geweest
waren, ik bedoel volbloed Sellersen. Natuurlijk
hebben zij wel wat van het bloed der Sellersen in
zich, maar onvermengd is het niet"
Op den zevenden dag, nadat het telegram
afgezonden was kwam Washinton peinzende be
neden» om te ontbijten en kon zijne oogen ternau-
wernood gelooven. Daar stond het mooiste meisje
vóór hem, dat hij ooit van zijn leven gezien had.
't Was Sally Sellers, Lady Gwendolen; zij was
gedurende den nacht gekomen. En het kwam
hem voor, dat hare kleederen de mooiste war^
die hij ooit had gezien. 1 iet ,was 'sr°h
ochtendjapon maar hij vctDaarde dat 1-
rokee Strip nog nooit zoo iefs ele^an.s ad ge
zien. En nu begreep hij, hoe het gekomen was,
dat zulk een 100s te midaen der armoede van de
familie Sellers ontloken was: hier was de toove-
naar te werk geweest.
„Mijne dochter, majoor Hawkins, naar huis
gekomen op de tijding van de ramp, die ons ge
troffen heeft, om de oorsprongen van haar be
staan den last der smart te helpen dragen. Zij
hield dol veel van den overleden graaf aanbad
hem, Mijnheer, aanbad hem
„Maar, vader, ik heb hem ncoit gezien."
Juist, zij heeft gelijk, ik dacht aan een an
der aan hare moeder
„Zou ik dien kerel hebben aangebeden?
dien lummel, dien ezel
„Ik dacht aan mij zelf! Die edele man. wij wa
ren onafscheidelijke metge
„Hoor dat nu eens aan! Mulberry Sel....
MulRossmore 1 ik kan dien lastigen
naam nooit onthouden ik heb je eens hooren
zeggen, ik heb je wel duizendmaal hooren zeg-
zen, dat, als die arme sul
„Ik dacht toen aanaanik weet niet,
aan wien ik dacrt, en dat doet eigenlijk niets tot
de zaak af; iemand aaubad hem toch, dat herin
ner ik mij, alsof het gisteren was, tn
„Vader," viel Lady Gwendolen hem in de redef
„u heeft majoor Haw kins nog niet eens aan mij
voorgesteld; maar dat behoeft nu niet meer. Ik
kan mij u nog zer goe<l herinneren, majoor Haw
kins, ofschoon ik nog maar een klein kind was,
toen ik u de laatste maal zagen het doet mij in
derdaad veel, hee! veel genoegen, u weer te zien
en u in ons huis als een der onzen aan te treffen."
Zij eindigde hare hartelijke woorden met de hoop
uit te spreken, dat hij haar ook niet vergeten had.
Hij was bijzonder ir^cco^ien. inet dc harte-
lijkeind, waarmede zij hem ontving, enverzekerde
h.tar van 'zijn kant, dat hij zich haar nog heel
goed herinnerde, en niet alleen dit, maar nog
beter dan hij zijne eigene kinderen herinnerde,
doch dit was toch wel wat te veel gezegd; toch
wist hij zich door dezen verwarden volzin heen
te wo ré el en, daar deze toch aan het doel beant
woordde, hetgeen hiefin bestond, dat hare buiten
gewone schoonheid hem zóó overbluft had, tn t
hij niet wist, wat hij zeide, en daarom kon hij
niet met zekerheid zeggen, of h i zich haar a. dan
niet herinnerde hem tot haar vriend. V ervoigu.)
