ISIK HUL SMIT
DE WEN Hl KIK
DE OORLOG
P. J. JAHSSEfg,
HAASSGHE BRIEVEN.
FEUILLETON
KARPETTEN bij
Öinsdag I Augustus Tweede blad.
- ISO bij verlies van een oog
V (©O bij verlies van een duim
78 bij breuk van een arm of been
r m bij verlies van een wijsvinger
- SS bij verlies van een anderen vinger
BERICHTEN
OORLOG5-ALLERLEI
GROOTSTE SORTEERING
LAAGSTE PRIJZEN
Anegang, hoek Warmoesstraat
Alta betalende fibonnés op dit Blad, die
In het bezit zijn van eone Verzekeringspolis,
Min, volgens de bepalingen op de polissen
Vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor:
bij levens!, ongeschiktheid tot werker
SOO bij overlijden
bij veriies van een hand o! voet
'Oe uitkeering dezer bedragen wordt gega
randeerd door de „Holiandsche Algemeen*
(Verzekeringsbank" te Schiedam.
De vóór l October 1911 uitgegeven polioses
tijn niet geldig.
XCI.
De Kamers zijn met vacantie, 't wordt
komkommertijd en dus waag ik het niet
moer, om nu nog over politieke aangelegen
heden te schrijven. Diever gaan we vandaag
Bens met lijn 8, 9 of 10 of met een van
öe twee stoomtramlijnen 'n taxi kan de
beurs niet lijden naar het Scheveningsehe
Strand, 's Hagenaars hart klopt 's winters
In „de stad" daaronder alleen te verstaan
Öe geasfalteerde groote-winkelstraten
'e zomers echter op en om den strandboule-
•Vard. Die wandelplaats i3 zijn trots. Met
minachting ziet de oprechte Hagenaar neer
op Katwijk, [Wijk-aan-Zee, Domburg en zelfs
Op.Zandvoort, o Haarlemmer, waar niet
zoo'n mooie, sterke verdediger tegen de zee
Hoor kloek vernuft is opgeworpen. Daar ver-
Jlhaakt men zich nog in „dat viéze zand."
iWij komen nooit op het zand, dan alp
we met de kinderen uit-zijn of als we gaan
baden. Neen, zelfs dan nog niet. want
Welke Haagsehe deftigheid gaat nu met de
kinderen uit? Daar is toch d,e „bonne" of
«miss" voor. En om een bad te nemen be
hoeft men geen zand in dfO glimmende lafe-
laarejes of wit-glacé-schoentjes te krijgen,
Want dan tippelt men over d,e planken,
Hie zorgzame hand; voor ons gemak heeft
neergelegd,
„'t Is me 'n tijd," zou mijn grootmoeder
Keggen, als ze onze zomeruitspanningen zou
kunnen waarnemen, 't Goeie mensch! was
gewend, om met het paard^ntrammetje naar
ochevdningen te sukkelen en daar d.an aan
bet Badhuis „Kurhaus" kend,e men toen
toen nög niet 'n kopje thee te drinken,
Kei? gezet, want toen was er nog geen
>jaftertioon-thea" In zilveren kannetjes met
«cakes" Of „petlts-fours" maar de theestoof
chm annexis was toen nog in hooge eere.
tempora mutantur «t nos jnutamur, in
illtel
Ouzo jonge öamea zouden haar neusjes
^trekken voor dat gemoedelijkste aller
theegofijen, zij likkon liever aan haar „iccd
ëtfeam" O? zuigen „sorbets" door fijne riet
jes. „Café-giac£* of „Wiener mélange" be
ll Oor én ook tot den „bon ton."
En, zooals gezegd, zij zouden er niet aan
Henken, om in het zand.' te stappen'; zij
Koutfèn dit niet kunnen trouwens, want
baar chique toiletjes en gelakte of ver-
fulde hakjes zouden die aanraking niet best
erdragen.
Scheveningen is nu bij uitstek de plaats,
*)m gezien en bewonderd te worden. De fijn-
4te toiletjes van „Maison; de tBonneterie"
cf „Maison de Faris," de duurste „tailor-
Biade'a" van „Hirsch" en „Brand" zijn be-
ztemd voor het strandbezoek. Het is nu
eenmaal der Haagsehe vrouwen eigen -
of men er zich boos om maakt of niet
om alles voor het uiterlijk over te hebben.
Onze vrouwen gaan goed gekleed: en iedere
Hagenaar of hij moet al een groote Nurks
Weken heeft er heel wat zorg voor over,
•tyant dö rekeningen vallen meestal niet
mee, om zijn vrouw en dochters ü'r smaak
to laten volgen. Dat komt voor een groot
Heel, omdat we aan de omgeving van hon
derden, misschien duizenden schoone vreem
delingen gewend zijn.
In do laatste twee jaren geven de Bel
gische vrouwen den toon aan. Het moet
erkend, die dametjes weten zich te kleeden
on haar invloed is heusch geducht merk
baar. Nog altijd verleenen we hier gastvrij
heid die trouwens goed betaald wordt
aan ongeveer tien-duizend' gegoede Bel
gen. Spreekt men de eigenaars of direc
teuren onzer groote modemagazijnen, dan
zuilen zij grif toegeven, dat de Belgen hun
beste klanten zijn. ,Was vroeger Duitsch
He hoofdtaal langs ons strand, tegenwoor
dig hoort men nagenoeg niets clan Franseh.
De Belgen en Fransofien hebben aan de
badplaats 'n heel ander cachet gegeven, 'u
Sterk voorbeeld. Scheveningen heeft zijn Re
kenden „pier." Daar keek nagenoeg nie
mand naar om. Dit nieuwsgierigheid offerde
men al een3 z'n dubbeltje entrée, als men
logeetjes had, maar daar bleef het bij. Nu
is de pier het meest gefrequenteerde mon
daine milieu. In de week 's middags en
's Zondags in de morgenuren is het daar
een voortdurende pantoffelparade. Voor den
„pier" wordt tegenwoordig toilet gemaakt.
Daar viert de „flirt" haar triomfen.
Erkend moet worden, dat het er een aan
genaam zitje is. Zoo fel kan de warme
zomerzon niet stooven, of het frissche zee-
windje zorgt voor een aangenaam koeltje.
En het uitzicht is heerlijk, .waarheen men
het oog ook wendt. Rechtuit de volle, on
eindige zee, met in de verte de blanke of
bruine loggerzeilen, een zwaar donkere
rookpluim hier en ginds. Achter zich de
aanblik van de groote hotels en de lachend-
lokkende winkelgalerij, links en rechts men
langs de groenende duinen met hun zilve-
rigo zandplekken ei» tusschen door, ver tot
voorbij vuurtoren en visschershaven hier,
ginds tot aan de witte paviljoens' van Kat
wijk, ja van Noordwijk toe.
Ja, Scheveningen is mooi en blijft mooi.
[Wie een kalm en eenvoudig rustoord zoekt,
die blijve hier vandaan, maar wier. ont
spanning en vermaak aanlokken, 'die is hier
terecht. In het Seinpost-theater spelen, zin
ged en walsen de lustige „Wiener" hun
operctten-répertoire, „Oarré" viert zijn eir-
custriomfen op het GeversdeynootptJn, ter
wijl in do Kurzaal 's middags en 's avonds
René-Buton, de beroemde chef-d'cr-chestre
van „Lamoreux" den scepter zwaait over
het puikje van de Haagsehe musici. De be
roemdste Caberetiera en tières der wereld-
zingen hun liedjes in het knusse theater
zaaltje naast het Kurhaus. Tziganen- en
dameskapellen vullen met hun droeve en
vroolijke wijsjes elk groot café, terwijl de
groote restaurants hun uiterste best doen
om de menschen te doen vergeten, dat de
nacht is om te slapen.
Besteedt men den morgen aan zijn ver
kwikkend zeebad 't eenige gezonde,
dat hier te vinden is 1'dan kan men s mid
dags op de terassen van Oranje- en Palace-
hotel het tennisnet of de hockey-hoepeltjes
fereed zien staan. Voor mooie autoritten is
e omgeving hier bijzonder geschikt, ter
wijl twee of 'drie keurig! ingerichte ma
néges zorgen, dat ook de paardensport zijn
deel kan krijgen.
Zoo gaat de mensch, die geld heeft, of
die doet alsof, hier het „saison" door. Mon
eet en drinkt, mén laoht en speelt, alsof het
leven niets dan pret is ,of do wereld slechts
vreugde biedt.
En nog zit men, verward door de drukte
en soezend van de zon aan. zijn „gobler",
of 'daar klinkt toch ook hier de wanklank
eensklaps luid op. Het zijn de schreeuwstem
men der kran ten venters: „I/JEcho Beige",
„Berliner Tageblatt" „Daily Telegraph."
En de zon, die neigt tot ondergaan, kleurt
de toppen der duinen en de kruinen der
golven gloeiend rood. En 't wordt voor het
nu sombere oog alles als een meer van
bloéd. De wereldbrand woedt voort en. het
kermen der gewonden en het gereutel der
stervenden smelten samen tot een helle-
symphonie, die het sleepend' „Mimi d'a-
mour" van. het roodgevest tziganenorkestje
overstemt.
Scbevemngen, mondaine luxe-badplaats bij
den aanvang van het derde oorlogsjaar I De
ernstige mensch kan geen verstrooing en
vergetelheid vinden bij zoo groote misère op
duizend! uren. afstands. En hij gaat zijns
weegs.
Den Haag, 29 Juli '10.
DE HUID VAN DEN
BEER....,
Hot bekende Engelsohe orgaan de „Nation"
bevat twee artikelen onder hetzelfde opschrift:
„Do vooruitzichten van een overeenkomst."
In 't eerste artikel behandelt de schrijver wat
Engeland bij een toeko-mstigen vrede zou kun
nen eiachen, Deze eéachen zijn:
lo. dat België als onafhankelijke staat volko
men hersteld wordt. Duitsehland moet het
schadeloosstellen en deze schadeloosstelling!
moet niet alleen geschieden in den vorm van
een geldelijke schatting maar ook door deleve
ring van materiaal, waardoor, al het verwoeste
weer hersteld kan worden. Het zelfde geldit
yoor de districten van noord-Frankrijk, welke
thans door de Duitechers bezet zijn.
2o. Elzas-Lotharingen moeten aan Frank
rijk teruggegeven worden,,want 'daardoor "alleen
kunnen de offers, welke Frankrijk heeft ge»
bracht, worden goedgemaakt. Dit wat de rege
ling der grenzen in het weeten aangaat. Nadere
regelingen kunnen noodzakelijk blijken en het
zal van het verloop van den oorlog afhangen
hoe b.v. de situatie van Luxemb urg weidt.
3o. in het oosten moet men zich houden aan
de belofte welke groot-vorst Nicolaas bij hot
uitbreken van den oorlog gaf. Indien de geal
lieerden winnen, zal Polen weer als een natie
hersteld worden.
Wat er omtrent het toekomstig lot van Kon-
stantinopel en den toegang van de" Zwarte Zee
i9 bepaald, weet thans nog niemand. In elk
geval moet men 3 onbetwistbare punten in
aanmerking nemen:
Het eerste is, dat geen Britsche belangen ge
schaad worden indien Rusland zich een positie
verzekert, door mi lde! waarvan het toegang zal
krijgen naar de Middellandsche Zee.
Het tweede is, dat, indien Rusland, vóórdat
Duitsehland ineenstort, Konstantinopel gewa-
pender hand verovert, geen natie ter wereld
moeite zal doen om het daaruit weer te ver
drijven.
En het derde punt i«, dat vermoedelijk geen
duurzame vrede mogelijk zal zijn, indien Rus
land niet Konstantinopel in zjjn bezit krijgt.
Evenmin weet men welke voorwaarden wer
den aanvaard voor Italië's steun aan de bond1-
genooten. In elk geval kan men zeker zijn, dat
men Italië meer beeft beloofd dan de prins
von Bülow het niet onedelmoedig voor de hand
having van de neutraliteit aanbood.
De toekomst van de noordelijke en oostelijke
kusten van de Adriatisohe £ee, zal een van de
meeat moeilijke vraagstukken van den oorlog
vormen, want hierbij komt geen nationaliteit
in het spel en strategische en economische be
langen geven vaak gricgeuieud tot conflicten.
Echter is het niet onmogelijk, dat" er termen
worden gevonden waarmede zoowel de Italia
nen als de Slaven het eens zijn.
Het herstel van Servië en de uitbreiding van
zijn gebied moéten evenzeer worden gewaar
borgd als het herstel van België. Indien Roe
menië aan den oorlog- deelneemt, zal Transyl
vania voor Oostenrjjk-Hongarije veirloren.
raken. Dalmatië, Croatië en Bosnië zullen ver
moedelijk ook ophouden met deel uit te maken
van de Donau-monarchie.
V/at voor soort van staat uit de zuidelijke
Slavischo naties gevormd kan worden, moet
blijken uit de ontwikkeling van den oorlog. De
toekomst van het Duitsche koloniale rijk is
duidelijker. Hier gelden alleen de beginselen
van veiligheid en schadeloosstelling. Nationa
liteit komt niet ter sprake. Duitsehland heeft
voor imperiale overheersohing gespoeld en ver
loren, en de prijs zal betaald moeten worden.
Zoo zullen vermoedelijk de aardrijkskundige
hervormingen zajn, zegt de schrijver in de
„Nation".
Er blijven 2 andere vragen van groot belang
over. De eerste is of de handelsstrijd zal moe
ten worden voortgezet; die andere is of men
hopen kan dat tengevolge van den voraohrik-
kelijken oorlog, een internationals waarborg
zal kunnen gevonden worden, waardoor alle
landen, de onzijdige inbegrepen, zullen over
gaan tot beperking van hun bewapening.
Schrijver acht het voortzetten van een han
delsoorlog gevaarlijk en daarom niet aan te
raden. Wat het tweede punt betreft, meent hij
dat juist door den oorlog zelf de atgomeene
ontwapening onmogelijk geworden is.
In het tweede artikel bespreekt dezelfde
schrijver dc voorwaarden, welke Duitsehland
mogelijk zal kunnen aanvaarden. Hij begint
met er op te wijzen dat I t gaheele oorlogvoe
rende vasteland thans in tv. jaren tijd8 ong>e.
veer 15 mallioen man verliezen heeft g leden,
waaronder vermoedelijk 3 millioen dooden en
een goijk aantal mannen, die voor hun gehoele
leven invalide of gebroken zijn.
Hij zegt verdre, dat niemand de geheime plan
nen van een der oorlogvoerende, staten weet,
want allen bluffen en allen nemen aan, dat
het gebluf van de anderen een uiting ia Van
hun werkelijke bedoelingendaarom zal men
die bedoelingen eerst nauwkeurig loeren ken
nen wanneer men in algemcene termen tot een
overeenkomst gekomen is»
Het Pruissisehe militainsmo had 3 doelein
den, zegt hij: de annexatie van de rijke kool-
,en ijzerdistricten van België en noord-hrank-
r«k, het verkrijgen van een vlootbaaia aan het
Kanaal, en het maken V631 cen «doorgang?' door
Servië naar Turkije*
Dat België en Servië hersteld moeten worden
Mjjft buiten kijf; Frankrijk zijn gob eel o
bezette gebied terug! moot krijgen eveneens.
Over de anderen puf4®11 va!t «oh ter nog te
praten. Italië moet afrien van zijn volledige
controle van beide kusten van Adriatische
zee, waardoor de marlt»®®1® toekomst voor elk
ander ras van midden-buropa zon worden af
gesneden.
De grootste opoffert»^.zou moeten gebracht
Worden door Rusland. ZÜn eisen om Konstan
tinopel en de zeeëngten te bezetten i« in de
eerste plaats strategisch en heeft niets met na
tionaliteit te maken. In praktijk zou het ook
moeilijk rijn overeen te brengen met het be
ginsel van de onafhankelijkheid der Balkan
volken. Men zou een middenweg kunnen vinden
door oen sterke internationale contróle over de
zeeëngten. Indien Rusland de kusten dier eng
ten niet bezat, moet het toch in elk geval zeker
heid hebben dat cKe engten nooit tegen Rus
land gesloten zullen worden.
Het vraagstuk van Elzas-Lotharingen zal
vermoedelijk het best worden opgelost door een
volksstemming. Wat Polen betreft, het herstel
van een onafhankelijken staat is zeker meer in
overeenstemming met het Europeesohe libera
lisme, dan het scheppen van een autonoom
Polen onder Russische overheersohing. Boven
dien zou Polen een bufferstaat vormen, die nog
meer een waarborg zou zijn tegen het Prul»,
aische militairisme.
Dit alles is slechts een betrekkelijk gematigd
psogramma, zoo gaat de schrijver voort, dat
echter groote en onwelkome veranderingen
geland. „Verdensgang," een blad dat anders
de Entente goedgezind is, valt het Britecho ge
zantschap heftig san omdat het geen vinger
uitgestoken heeft, om deze onrechtvaardige
maatreegJen op te heffen. „Morgenbladet*
schrpft, dat niet alleen de toe van levens
middelen, maar ook transporten .an grondstof
fen, die voor verderen uitvoer niet in aanmer-
fcmg komen, door Engeland worden belet. Op
deze wijze, zegt het blad, worden de handels
betrekkingen van Duitsehland met de neutra
len versterkt en het is de beste manier om den
Duitschen handel een eerste plaats in Scandi
navië te verzekeren.
Dé Paus en de Romeinsehe kwestie.
Onlangs heeft dr. Karl Hoeber in de ver
een ging van academisch gevormde Katho
lieken te Kenlen eene redevoering gebonden
over bovengenoemd onderwerp. Deze rede ia
thans als brochure bij Baehem te Keulen
vrschenen.
Naar aanleiding van een vraag van den
uitgever, meldt de ..Koln. Volksztg.", werd
uit Rome een schrijven ontvangen, dat de
15
Satyrick verhaal van Mark Twain.
(Uit het Amerikaanech).
Het stuk was zoo mooi gesteld, dat zijne oogen
tr vochtig van werden. Thans zeide hij bij ziéh-
*elf: „Wat ik nu doen moet, is zoo klaar als de
®jag. Mylord Berkeley is nu dood laat hem
blijven. En dat nog we] op eene eervolle
^re gestorven: d,;t zal de ramp voor mijn
V; cer lichter te dragen maken. En ik behoef mij
|JU niet meer tot den Araerikaanschen preten
dent te wenden. Ja, niets kan beter zijn dan de
manier waarop de zaak nu geloopen is. ik heb nu
maar een nieuwe naam aan té nemen en een
te ;W 'evcn te beginnen, zonder op adel of titels
Sieunen. Thans doe ik mijn eersten ademtocht
«n werkelijke vrijheid: en hoe flink en verkwik-.
*e°d en bezielend is deze. Eindelijk ben ik een
man, een man, die volkomen gelijk met zijn buur
•"an staaten door deze alleen, zal ik mij tegen-
hpf* de were!d t°t verheven standpunt ver-
jeiten, of zal ik zinken en uit het gez'cht ver-
iW$nen' Pit is werkelijk de schoonste dag mijns
v^na djg 8t€eds zijn licht over mijn hoofd zal
VIII.
„Groote God! Is het mogelijk, Hawkins
De ochtendeditie ontviel aan de trillende han
den van den kolonel.
„Wat is er?"
„Bij is verdwenen! de jeugdige, de begaaf
de, de edelste van zijn doorluchtig geslacht! ver
dwenen in de vlammen P
„Wie?"
„Mijn kostelijke, jeugdige bloedverwant
Kirkcudbright Llanover Majoribanks Sellers
Burggraaf Berkeley, de zoon en erfgenaam van
den onrechtmatigen Rossmore."
„Loop heen!"
,,'t Is waar 't is maar al te waar."
„Wanneer?"
„Vannacht."
„Waar?"
„Hier te Washington zelf, waar hij gisteravond
uit Engeland is aangekomen, zooals de courant
zegt,"
„Och kom 1"
„Het logement is afgebrand."
„Welk logement?"
„Het New Gadsby logement!"
^„Bemelsehe goedheid 1 Dan zijn we ze beiden
«Wie beiden?"
„De Eenarmige Pete.?1
„Och ïieve hémel! Ik dathf heekataal aki
aan hem. Och, nu is ai onze hoop vervlogen."
„Och, wij kunnen hefii niet missen. We kunnen
beter een millioen g^ven verliezen dan onzen
eenigen steun en staf"
S ÏS S tn B Ar bo.cn-
gangen van het 1 ogemenH-- J zie» vluchten m
zijne onderkleederen «n b Inbaar verlamd van
schrik, en daar hij naar wtide luisteren
en hardnekkig een trap WIlde afloopen, die hem
oen zekeren dood in de armen zou voeren, werd
zijn dood zoo goed als b^chouwd."
„Die arme kerel!" zojde Hawfans met een
zucht, „en hij had z0° ,m zijn nabijheid
vrienden. Ik wou wel dat wc daar niet vandaan
gegaan varen missönea hadden wij hem
nog kunnen redden."
De graaf keek op en, z^lde érnstig:
„Dat hij dood Is, doet er minder toe. We
wisten eigenlijk niet, hoe wr) hein vinden zouden.
Nu hebben we hem voorgoed in onze macht."
„in onze macht? Hoezoo?"
„Ik zal hem belichamen.
„Rossmore, drijf den spot niet met mij! Meen
je dat werkelijk; kan je dat doen?"
„Be kan dat even zeker als je daar zit. En
ik zal het doen ook."
Geef mij je hand en laat mij het genoegen
hebben, die te drukken. Ik was op sterven na
dood, en jij hebt mij met nieuw leven vervuld.
Dop hei; o doe het gauw!"
„Er zal wel wat tijd mee verloopen. Hawkins,
caan weergeeft omtrent een der vraagstuk
ken, door dr Hoeber te berde gebracht Dit
fchrijveu luidt ak volgt:
„Wat den inhoud van uw schrijven betreft
zoo hcè ik de eer u mede te deelen, dat dé
rede van dr. Hoehor zeer schoon en hier in
er ede aarde gevallen is. Gü kunt zeer wel
de rede in bw" vorm uitgeven ook de paslage
„dat het gebied des Pausen slechts weinige
vierkante kilometers behoefde te omvatten
enz." laten staan; want slechts een werkelijk
territoriaal bezit kan den Paus die vrijheid
waarborgen, welke Hij tot uitoefening' van
Zijn hoog ambt noodig heeft. De Paus moet
werkelijk souverein zijn en niet znlk een sou-
serein, wien door de ganade van een staat
of van allo staten slechts sonvereine eere-
rechten worden toegekend: dat zou «-'.waar
dig zijn voor het Opperhoofd der KeiR. Do
interaationalL-oering der Italiaaneche waan
horgenwet zou den Pans slechts tot speelbal
maken der verschillende mogendheden."
voor de Centrale Mogendheden insluit. De ge- van leidende kringen van het Vati-
allieerden kunnen zich niet staande houden P'aflT' J -
door een economisch monopolie, waarbij zjj de
Duitsche nijverheid ontkennen en de rol, welke
Duitsehland gespoeld heeft bij het tot ontwik
keling brengen van de achterlijke landen der
aarde. Frankrijk zou het herstel van tenminste
een gedeelte van zijn verloren provincies kun
nen vergemakkelijken, indien het zijn gesloten
kolonies openstelde voor Duitschen en anderen
bnitenlandschen handel.
Op dezelfde wijze zou men Duitsehland zijn
kolonies kunnen teruggeven, indien het in
Europa concessies doet. Tenslotte is er Turkije,'
Rusland moet een onbelemmerd gebruik van de
Dardanellen kunnen maken en de menscheljjk-
boid eischt, dat Armenië onder Russische vlag
blijft. Maar, indien door het herstel van Ser
vië, de weg Berlijn-Bagdad een handelsweg en
niet een strategische weg wordt, kan men aan
Duitsehland geen economische uitbreiding in
Anatolië en Mesopotamia weigeren.
Als tegendienat voor Duitsehland's toestem
ming om de bewapening .te beperken en zich
aan arbitrage te onderwerpen, moeten wij on9
zeerecht herzien, zoodat onzo macht ter zee niet
meer in botsing komt met do rechten der neu
tralen.
Sohrijver besluit met de opmerking, dat de
eerste stap, dien men thans moet doen, is dat
men zich tot Amerika als bemiddelaar wendt.
Indien Duitsehland deze grondbeginselen voor
een overeenkomst wil aanvaarden, zullen do bij
zonderheden daarvan geleidelijk wel geregeld
kunnen worden.
Bij aandachtige lezing dezer artikelen in de
„Nation" deukt men als vanzelf aan het spreek
woord van de huid van den beer, welke wordt
verdeeld, voordat de beer geeoboten is. Immer»,
niet alleen ten opzichte van de zuidelijke Sla
vische Staten en van Luxemburg, maar ook
met betrekking tot do voorwaarden, welke de
schrijver ten aanzien - n de overige staten
Btelt, moet rekening gehouden worden, met de
verdere ontwikkeling a deu oorlog.
De val van Brody.
De „Daily News" schrijft over do beteekends
van den val van Brody: Na een tijdsverloop
yan 13 maanden zijn de Russen langs dien hoofd
weg' thans opnieuw Gailcië binnengedrongen.
Brody is» nog geen 100 K.M. van Lombarg ver
wijderd en ondanks het betrekkelijk klein aan
tal inwoners (ongeveer 20.000, waarvan twee
'derde gedeelte Joden zijn) een der levendigste
handelscentra van G-alicië. Het is een stad die
dagteekent uit de 16de eeu w en er wordt voor
namelijk handel gedreven in graan en leder,
hoofdzakelijk met Rusland.
Amcrikaanseh protest tegen de Engelsehe
censuur.
De Duitsche generale staf heelt' naar men
weet een aantal onzijdige oorrespondenten,
toegelaten aan het front aan de So mme, die
vandaar hun beschrijvingen hebben gezonden.
Nu blijkt, dat die telegrammen door den Brit-
schen censor maar voor een deel, en dan nog
zeer verminkt, zijn doorgelaten.
De Amerikaanache correspondenten te Ber
lijn hebben een vergadering bijeengeroepen om
een protest te formuleoren tegen deze methode
Amerika door een eenzijdige voorstelling van
zaken te misleiden.
Noorwegen en Enge'and.
Naar de „Voes. Ztg." uit Kriatiania ver
neemt, toont de Noorsdie per» zich zeer ver
ontwaardigd over het beletten van transporten
Amerikaansch meel naar Noorwegen door En-
DE INNEMING VAN ESTREES.
In „le Journal" komt een verhaal voor
van een gewonde over de inneming van het
dorp Eetrées:
Het ie nog een zeer jeugdig kapitein.
Zeer omzichtig is de brancard, waarop hij
ligt, neergezet in de witte zaal van het Fa-
rijsche hospitaal, waar men hem de beste
zorgen wijden zal. Nog koortsig wegens de
gevechten te F..., aan hot front bij fis
Somme, vertelt hij ons levendig zijn indruk
ken.
„Do Duitschers zijn geheel en al gedemo
raliseerd door ons vuur. (Wij hadden te ma
ken met een troep jong® soldaten, die, uit
de derde loopgraaflinie te voorschijn tre-
dend., zich al over gaven, vóór dat mijn
manschappen bon nog bereikt hadden. Die
gevangenen, dio schijnen te behooren tot da
lichting 1916 of T7 hebben wij dadelijk ge
bruikt om de gewonden te vervoeren. Ik
zelve ben vervoerd geworden door twee
Duitschers, die wij voorzien hadden van den
Rooden Kruisband,.
Daarentegen hadden wij meer moeite met
do Duitschers van dp tweede linie; deze
waren ongeveer dertig jaar en gaven zich
niet zoo gemakkelijk over.
Onze artillerie-charge was ongehoord he
vig, zooals ik nog nimmer had bijgewoond.
Niets van de Duitsche verdedigingswerken,
is gebleven: wij waren goed voorzien van
zwaar goechut; trouwens stukken van ander
caliber waren er eveneens. Wij hebben een
groute kracht kunnen ontwikkelen; onze bat
terijen zijn reeds vooruitgeschoven.
Ik heb de 6ensatie gehad, dat alles werd
afgespeeld volgens een te voren beraamet
plan, dat zich punt voor punt afwikkelde.
Dikwijls zolls zijn do ontvangen bevelen
voorbijgestreefd, ten gevolge van d.en moed
"onzer troepen. Zij hebben blijk gegeven van
een merkwaardige koelbloedigheid tegenover
hun zeer bekwame tegenstanders.
De Duitschers, die zich in Estrées be
vonden* hadden order gekregen, de plaats
te verlaten. Toen wij er binnen trokken*
waren de Duitschers weg; zij hadden slechts
ter verdediging drie batterijen nagelaten;
twaalf stukken van 10.6, die tot het laats
toe vuurden. De Duitsche artillerist wei
gerden zich over te geven, z« verkozen
liever op de plaats zelf te sterven.
3012
maar er is geen haast bij, niet in 't minst
in dc gegeven omstandigheden. En natuurlijk
rusten er nu op mij eenige verplichtingen die
noodwendig het eerst mijne aandacht vereischen
Deze ongelukkige jeugdige edelman
»Ja' i3> spijt mij, dat ik zoo onhartelijk
geweest hen en je mijn leedwezen nog niet heb
betuigd met dit nieuw verlies in de familie.
Natuurlijk moet je hem eerst belichamen dat
begrijp ik best."
„Ik ik nu, dat bedoelde üc eigenlijk niet,
maarwat wilde i! ook weer zeggen? Na
tuurlijk moet ik hen.' tx 'duimen. Ocha Hawkins,
eigenbelang is een hoofdtrek van het menschelijk
karakter; ik dacht aileen dat, nu de erfgenaam
van den onrechtmatigen graaf -ut den weg ge
ruimd is.Maf r je zult mij die oogenblik-
kelijke zwakheid wel vergeven en deze vergeten.
Herinner je je, dat Mulberry Sellers ooit laag
hartig genoeg was, dat de gedachte bij hén zou
opkrmen, die ei* bij mijopkwamIk zal hem
belichamen J - 'k zal dit op mijn woord van
eer deen Cil ;k zou het doen, al waren er ook
duizend erfgenamen, die aanspraak maakten op
de gestolen bezittingen der Rossmores en den
weg voor den rechtmatigen graaf voor immer
versperden 1"
„Daar sprak de eigenlijke Sellers weer."
„Hawkins, beste vriend, daar schiet me juist
wat te binnen iets, dat ik je nog heb ver
geten te zeggen, f- een zaak waarmee we heel
voorzichtig moeten zijn."
„En dat is?"
„We moeten de zaak van die belichamingen
stilhouden. Geen sikkepitje moeten we ons daar
van laten ontvallen. Om niet te spreken van d«
wijze, waarop mijne vrouw en dochter daarover
zouden denken, zouden de negers geen minuut
langer hier willen Wijven."
„Dat is waar ook. 't Is goed. dat je mij dat
gezegd heW, want ik ben van nature niet stil-
zwijgend. als ik niet gewaarschuwd ben."
Sellers strekte den arm uit en drukte op een
electrischea schelknop in den muur, wendde zijn
oog naar de deur en wachtte drukte er nog
eens op en wachtte; en juist toen Hawkins, in
in bewondering opgetogeD, de opmerking maak
te dat de kolonel de meest vooruitstrevende man
was, dien hij ooit gezien had, door zich iedere
moderne uitvinding onmiddellijk ten nutte te
maken, liet de kolonel den knop los (waaraan
geen draad bevestigd was), schelde met een
groote schel, die op de tafel stond, en maakte
de opmerking, dat bh nu die nieuwerwetsche
uitvinding al voldoende beproefd en er genoeg
van had, er bijvoegend;
(Wordt vervolgd.Jj
