NIEUWE HAARL. COURANT
BERG-AF.
DE DAMIAATJES
FEUILLETON
DE OORLOG
BRIEVEN UIT BEL01L™
No. 11
Vrijdag 29 December. - Tweede Blad
6)
HET VREDESVRAAGSTUK.
DE TAAK VAN DE EN-
GELSCHE VLOOT.
Begrijpen wij het goed, dan is ons nietige
Darniaatje in de verbeelding van den heer
P. H. een soort va® Engelsche tank, die
do heoio Nodorl^ndsoho va.k.howoging' in gru-
(Wordt vervolgd.)
(Van onzen eigen correspondent.)
Antwerpen 24 December 1916.
Er heeft zich een dezer dagen te Charleroi
een proces afgespeeld waarvan, tot op dit
oogenblik, door geen enkel katholiek Neder-
landsch dagblad een woord geschreven is.
De oorzaak? vermoedelijk: gebrek aan cor
respondenten in bezet-België.
Van onze katholieke dagbladen zijn er slechts
drie vertegenwoordigd. Met mijn collega van
de „Limburger Koerier" liad ik afgesproken:
wij zullen wachten met schrijven tot na de uit
spraak van het vonnis. Wat de vertegenwoor
diger van „De Maasbode" zal doen is mij on
bekend.
Ik vond het proces zeer belangrijk voor de
katholieke Nederlanders. Er was nu eens oen
praehtgelegenheid om met feiten te bewijzen
dat het alles geen goud is wat er blinkt.
Er stond dan terecht een gewezen arbeider,
zekere Pierre Dor. Ilij noemde zich zelf zeer
bescheiden: de Messias der XXe eeuw!!
De man had zijn tenten opgeslagen te Roux,
.waar hij eenige jaren na de vestiging een
reusachtig gebouw liet zetten dat hij afwisse
lend noemde: „Ecole Morale" of „Temple de
la vertu" en ook nog „Temple de la rniséri-
corde."
Dor heeft verschillende boekjes geschreven,
waaronder een dat hij titelde „Christ parle 4
nouveau" (Christus spreekt opnieuw). Die pam
fletten hebben met het werkelijk christendom
niets gemeen.
Père Dor, zoo als zijne discipelen hem afwis
selend ook al noemden, speelde ook nog min of
meer de rol van docter. Hij schreef wel geen
geneesmiddelen voor, maar hij wist de men-
schen te hypotiseeren. In zijn „deugd"-tempol
behandelde hij dagelijks 300 tot 400 menschen,
die hem voor alle mogelijke en onmogelijke
gevallen kwamen raadplegen.
Hij moest dan nu terechtstaan beschuldigd
va,n onbevoegd uitoefenen der geneeskunde,
oplichterij en aanslag op de zeden. Het laatste
punt zal ik natuurlijk onbesproken laten. Ik
wil echter zeggen dat de rechtbank hem van
deze beschuldiging bij gebrek aan bewijs heeft
moeten vrijspreken.
Het proces, dat een twaalftal dagen geduurd
heeft, heeft heel wat droevige geestestoestan
den aan ha licht gebracht.
Van de duizenden en duizenden aanhangers
van dezen nieuwen messias, waren er slechts
©en zeer klein aantal te vinden geweest die nu
eens precies aan de rechtbank wilden vertellen
wat er in die „deugd- of boetetempel" word
afgespeeld.
Die weinigen hebben zulk een schril licht op
hier lieerschende toestanden geworpen, dat men
zich afvraagtwaar leef ik nu toch wel en is
onze jaartelling inderdaad 1916??
Dor's standpunt was: de menschen moeten
zicli zedelijk verbeteren. Ik zou zeggendaar
is niets op tegen.
Wat evenwel ergerlijk is, dat was Dor's ma
nier om onder het motief van zedelijke verbe
tering, de ïnenschkeid ten eigen bate af te
zetten.
Zijn Stokpaardje wasom zicli to verbeteren
moet men zich van het geld ontdoenaal
moezen geven. Iemand die aalmoezen geeft, kan
daardoor bekend worden en bekendheid geeft
veelal ijdelbeid.daarom: geef mij de aal
moezen, ik ben tegen het gevaar bestand....
enz. enz.
In het vergaderlokaal waren dan ook twee
vfferbussen in de muren gemetseldéén
voor de rijken en één voor de armen om te
geven. Toch kwamen er nog wel eens grappen
makers cok, want een der getuigen verklaarde:
in de offerbus der rijken vond men nog wei
eens brcokknoopen.
Dat er velen waren die aan de eigen „verbe
tering" arbeidden, bewijst wel het feit dat de
man, dio zijn „affaire" in 1909 begon, reeds
op het einde van liet jaar 1912 te Roux zijn
tempel kon openen dio aan bouwkosten vijf en
vijftig duizend francs had gevorderd en dat
terwijl hij zelf vóór dien tijd slechts een luttel
bedrag als eigendom bezat.
De massa beschouwde hem als „de Messias
der XXe eeuw," men ging nog veel verder.
Getuigen a charge, die nu in vijandschap met
père Dor leven, verklaarden, voor do rechtbank,
in hem te zien: den gereancameerden Christus.
Een titel die Der, vermoedelijk uit bescheiden
heid, nooit van zich afgeworpen heeft. Men
fcpralc onder elkander zeer veel over hen als
over „Le Christ" (De Christus).
Is het niet droevig een getuige, ook al een
vijand van Dor, op een opmerking van den
president te hooren verklarenwat zou men
den goeden God (i.e. Dor.) niet geven!
En als men dan een getuige hoort verkla
ren dat Dor, de gereïncarneerde Ohristus, aan
hem, een vermogend man, zou verklaard heb
ben wij hebben vroeger in een ander bestaan
samengeleefd en zijn daar gelukkig geweest
en dat hij, getuige, daarop belangrijke geld
sommen zou gegeven hebben, dan is het wel
droevig zulke feiten in een land to mceten
vaststellen waarvan men zoo gaarne zou wil
len gelooven dat het een „katholiek" land is.
Nog een ander had hem voel g'eld gegeven,
cmdat Dor „de goedo God" was. Versta mij nu
wel: dit waren allen getuigen a charge, men
schen dio thans met dien kwakzalver cp voet
van oorlog staan. Menschen die zich hadden
laten bewerken om een klacht tegen hem in
te dienen.
De door de verdedigers gedagvaarde getuigen
a décharge deden verklaringen die effen af
verbluffend waren.
Een vrouw verklaarde dat haar man, die tien
jaar ziek was, genezing vond op liet zelfde
oogenblik dat zij „den Christus" over hem
sprak.
Een andere Eva zeideik neem hem voor een
man even bekwaam als Christus!... Dor had zijn
verdediging opgedragen aan twee advocaten:
Mr. Morichar van Brussel en Lucien Lebeau
van Charleroi.
Mr.Morichar is hier een beroemdheid....
hij heeft dan ook succes gehad. Hij pleitte voor
Dor enkel over de onzedolijkheidsbeschuldigting
en wiat hem voor dat punt te doen vrij spreken.
Mr. Lucien Lebeau is door dit proces een
beroemdheid geworden. Hij hoeft bewezen met
welk oen succes de vrijmetselarij in België anti
katholieken kweekt met behulp der door de
stad Brussel ondersteunde Brusseloohe Hooge-
school.
Die advocaat wilde de rechtbank overtuigen
dat Dor's zaakje eigenlijk een godsdienst is;
dat men de menschen in Engeland voor zulke
feiten niet zou vervolgen. Hij beweerde dat er
in Engeland en Amerika zooveel van dat aoort
secten waren en dat een Engelschman of een
Amerikaan in zulke verschijnselen niets geen
bijzonders zien (in afzetterijen niet? öorr.)
Het is niet noodig dat ik mij verder in die
pleitrede verdiep't Is genoeg als ik zeg:
de man had sucoes, enorm succes, omdat hij
anti-katholieke propaganda miaakte.
Tijdens de behandeling van het proces heb
ben er zeer veel manifestaties plaats goh ad.
Aanvankelijk waren het enkel blijken van sym
pathie voor „den Christus»," later ontstonden
er contra-manifestaties en zoo zijn er verschil
lende botsingen voorgevallen waar do politie
de massa, met de getrokken sabel, uiteen moest
drijven. De publieke tribunes waren overvol.
Des morgens van af vier uur stonden de men
schen reeds voor het paleis van justitie, ten
einde toch maar toegang te krijgen.
De rechtbank heeft het met heel wat belang
stel ling tegemoet gezien vonnis gewezen.
Dor is veroordeeld
a. tot 100.00 fr. boete voor liet onbevoegd
uitoefenen der geneeskunde;
b. tot 4 maanden gevangenisstraf en 200 fr.
boete; tot 8 maanden gev. straf en 400 fr.
boete; tot een maand gevangenisstraf en tot
elf straffen van acht dagen, alles voor op
lichting.
Verder
c. tot het betalen van 500 fr. schade aan
de Soo. de Médecin van het arrondissement
Charleroi; terugbetaling vian 17.000 fr. aan
mevrouw D. en bovendien tot de betaling van
de proceskosten, ten bedrage van ettelijke
duizenden francs.
Een groot gedeelte van het publiek was zeer
ontevreden met het vonnis.
Een verschijnsel als het „Doriame" is ia Bel
gië niet vroonud.
Een zijner voor grangers, oen. oom vajx lionx,
was Antoine le Guérisenr. Ook Antoine werd
vervolgd en gestraft maar zonder succes. Zijn
affaire breidde zich met den dag uit, zelfs zoo
dat de regeering op een zeker oogenblik een
verzoekschrift ontving vooralen van 190.000
handteekeningen om het „Antainisrme" ads of-
ficieelen godsdienst te erkennen.
Antoine die zijn tenten nabij Luik had op
geslagen, is in 1912 gestorven. De zaken worden
cp dezelfden voet door de weduwe voortgezet.
Wij zullen van het Dorisme hetzelfdie alen.
Dor's bestraffing maakt hem in de oogen va®,
zijn adepten tot een soort „martelaar". Hert
bloed der martelaren.
Een vraag stel ik tool).
Deze feiten namen reeds een aanvang vóór
den oorlog en worden nog steeds voortgezet.
Waar??
In het Walenland<144r wa ar onze katho
lieke priesters het meeste bespot en gehoond
werdendiar w«,ar de Fransche gieeat het
meest tot het volk doorgedrongen is.... <144r
waar men thans spreekt over het vervolgen
onzer priesters tengevolge der bezetting.
Zou die „próeaterveawolgdiig!* geen andere
oorzaken hebben dan men wel denkt, vooral
nu da Belgische vrijmetselarij tien maal driestor
de horens opsteekt dan vóór den oorlog??
Het Dor isme is daar om de vraag gedeelte
lijk te beantwoorden.
OH. A .B.
Haar het Eransch van PIERRE GOL'RDON.
Geautoriseerde vertaling door N. J. K.
„Maar lieve man, ons huis is zoo eng en
zoo stil voor een jonkman die aan het Bar ij-
Bche leven gewend is. Hij heeft wat afleiding,
een kameraad of zoo, noodig."
En de vriend van Daniël ging maar niet
hiet weg. lederen dag ontdekte hij een be
koorlijker plekje in het dal.nog veel schoo
ner en aantrekkelijker dan de vorigen.
„Morgen kou hij het schetsen."
Langzamerhand geraakte hij op intiemen
■Voet met de geheele familie, werd hij als
öen huisgenoot beschouwd. Hij was vol eer
bied voor den heer en mevrouw. Basvoyer,
bij bewees Raymond de grootste oplettend
heidjegens Daniël gedroeg hij zich als een
beminnelijke Mentor; nu eens temperde hij
9p, zachte wijze zijn uitgelatenheid, dan weer
bracht hij hem z'n minder goede eigenschap
hen onder 't oog en deed hem verwijten dio
be vader of de moeder niet durfden uitspre
ken.
Een dagorder van den Czaar.
De Czaar van Rusland heeft, als opperbe
velhebber, aan zijn leger en vloot de vol-
Eerst had hij Siuzanna begroet gelijk men
in de wereld een meisje groet, dat men voor
't eerst tot een wals uitnoodigt. Nu keek hij
haar voortdurend ïndt bewondering aan en
putte zich uit in beleefdheden. Eén der an
deren scheen hij niet te kunnen lijden. Jac
ques Fontaubert.
Eenige dagen na zijn komst had hij hem
voor het eerst gezien. De familie maakte een
wanddeling jiaar het kasteel om Tony die
heerlijke schoonheid te laten bewonderen. Zij
liepen langs de rivier, Suzanna voorop schert
send met haar broer, Tony volgde met me
vrouw Adrien.
„Kijk, de wei van Ruettes, prachtig, hé,"
riep Daniël met z'n gewone vroolijkheid uit,
„je zoudt zeggen dat zij gemaakt is om er
een liefdesverklaring le doenl"
Suzanna's glimlach sterf weg op haar lip
pen. Daardaar had zij Jacques ge
wacht gezien,vergeefs. Hier lag de
groote acacia, waarop zij had zitten werken,
zitten droomen over haar geluk, haar lief
de
„Kijk, Jacques 1"
Boven aan het voetpad stond Jacques in
zijn jagerscostuum, hoog, onbeweeglijk als
een standbeeld. Groeten, beleefdheden werden
gewisseld.
Tony de Vandrieuil. Jacques Fontau
bert. Dit keer had Daniël op. ernstigen toon
gesproken. Het strakke, stroeve gelaat van
gende dagorder gericht: Te midden van
diepen vrede heeft Duitschland, dat sedert
lang heimelijk toebereidselen had getroffen
om alle volken a an Europa te knechten,
Ruim twee jaar gelegen plotseling Rusland
en zijn getrouwwen bondgenoot Frankrijk
aangevallen, waardoor Engeland gedwongen
werd zieh bij ons aan te sluiten en aan den
strijd deel te nemen. De volkomen minach
ting van de beginselen van het volkenrecht,
waarvan Duitischland blijk gaf en die tot
uiting kwam in de schending van de onzij
digheid van België, alsmede do meedoogen-
looze wreedheid der Duitsehers tegen de
vreedzame bevolking van de streken, die zij
hebben bezet, hebben langzamerhand tegien
Duitscliland en zijn bondgenoot, Oostenrijk,
alle groote mogendheden van Europa ver-
eenigd.
Onder den druk van bet Duitsche leger,
die tengevolge van zijn technische hulpmid
delen zeer sterk was, zijn de Russen evenals
de Fran&cJheu gedwongen geweest, om in den
loop van het eerste jaar van den oorlog een
deel van hun grensstreken aan den tetgen-
sitander te laten. Deze tijdelijke tegenslag
heeft volstrekt niet den moed van onze trou
we bondgenooten, evenmin als de onze, ge
broken. Inmiddels heeft de inspanning van
alle krachten van het land geleidelijk het
verschil tusscben onze technische hulpmid
delen en die van de Duitsehers uitgewisdht.
Doch roods vóór dat zulks het geval was, te
weten na d'en herfst van het jaar 1915, is
onze tegenstander niet meer in staat geweest
ook maar een duim Russisch terrein te ver
overen. Daarentegen heeft hij in de lente en
gedurende den zoaner van 1916 een reelks gru
welijke nederlagen geleden. Op ons heeie
front heeft hij van het offensief tot het
defensief moeten overgaan. Het is duidelijk,
dat zijn krachten uitgeput raken, terwijl die
van Rusland steeds toenemen en onvermij
delijk verder zullen toenemen.
Duitaekland veelt, dat het uur van zijn de
finitieve nederlaag is geslliagen. Het uur,
waarop hte-t al zijn inbreuken, op het recht
en al zijn wreedheden zal moeten hoeten, na
dert snel.
Zooals Duitschland, toen zijn strijdmacht
superieur was aan die van zijn buren, dezen
plotseling den oorlog verklaarde, zoo beeft
het thans, voelende dat het was venzwaikt,
plotseling aan de mogendheden, die zich tot
een onverbreeikbare groep tegen Duitschland
hebben vereenigd, voorgesteld vredesonder
handelingen te beginnen.
Natuurlijk wil Duitschland die onderhan
delingen beginnen vóór het volledig bewijs
verlies van zijn weerstandskracht gebleken
is. Tegelijkertijd tracht het, om een
leugenachtige voorstelling te geven van
de kracht van zijn leegr, party te trek
ken van het tijdelijke succes in Roemenië,
dat nog geen tijd had gebaid!(!) er
varing te verkrijgen van de tegenwoordige
oorlogvoering. Maar al is Duitschlamd in
staat geweest den oorlog te verklaren aan
Rusland en zijn bondgenoot Frankrijk en de
ze op bet voor hen ongunstigst oogenblik aan
te vallen, thans, nu de geallieerden in den
loop van don oorlog sterker zijn geworden,
nu onder hen züeill bevinden het machtige
Engeland1 en hef edele Italië, zijn zij op hun
beurt in staat vredesonderhandelingen te
beginnen op het oogenblik, dat zij gunstig
zuilen achten, Dat oogenblik Is nog niet ge
komen. De vijand ia no4T niet verdreven uit
cl<e igreflïi exlen, waarvan hij rzloh nxees-ter Ive&ft
gemaakt. De vervulling van de taak, Rus
land door den. oorlog gesteld: het bezit van
Konstantinopel en de zeoëngten en de stich
ting van vrij Polen, samengesteld uit de
drie thans gescheiden deelen is nog niet
gewaarborgd.
Als wij nu vrede sloten, zouden wij ver
zuimen de vruchten te plukken van do held
haftige inspanning van het Russische leger
en de Russische vloot.
Die inspanning en meer nog de herinne
ring aan de dappere zonen van Rusland op
het slagveld gesneuveld, laten zelfs de ge
dachte aan vrede niet toe, eer de beslissende
overwinning Is behaald op den vijand, die de
vermetelheid had te doen alsof, gelijk het bo
ffin van den oorlog, ook Bet einde van zijn
goedvinden afhankelijk is. Ik twijfel niet
of elke trouwe zoon van het Heilige Rusland
hetzij hij dient in de rijen der dappere troe-,
pen, hetzij hij werkt in het binnenland om de
militaire kracht van het land te versterken
of zijn vredeüevenden arbeid verricht, is
overtuigd dat de vrede slechts den vijand kan
worden opgelegd nadat hij uit ons gebied
Is verdreven. Eerst als hjj volkomen versla
gen is zullen wfl en onze trouwe bondgenoo
ten goede waarborgen hebben tegen een her
haling van zijn trouweloozen aanval en de
zekerheid, dat hij door de feiten genoodzaakt
zal zijn de verplddhtingen die hij volgens het
vredesverdrag aanvaardt, na te komen.
Laat ons dus onwrikbaar zijn in het ver
trouwen op onze overwinning; dan zal de
Almachtige onze vaandels zegenen en ze op
nieuw met enverwelklbaren roem beldekken,
en ons een vrede verleenen, uw beblemdaden
waardig, een vrede, mijn dappere troepen;
waarvoor komende geslachten uw nagedach
tenis, die voor lien heilig zal zijn, zullen zo
genen.
Een tweede Amerikaansche
nota?
De Londensehe correspondent van de Man
chester Guardian meldt, volgens een part.
tel. aan de „N. R. C.'\ dat er te Londen een
tweede Amerikaansche nota ontvangen is,
ter toelichting van de vorige. De corres
pondent verneemt uit diplomatieke kringen,
dat de bewoordingen in die tweede nota niot
van dien aard zijn, dat zij de houding van de
Entente zullen wijzigen. De Entente zal niet
talmen met hare antwoorden. Engeland zal
vermoedelijk Zaterdag antwoorden. De cor
respondent voegt erbij: „Men verneemt dat
Engeland's antwoord, ofschoon het de deur
voor onderhandelingen niet toe zal slaan,
in het algemeen een he Dialing van Lloyd
George's rede zal zijn."
Engelsch-Amerikaansche.
geruchten.'
Uit New-York werd Woensdag aan de Dai
ly Tel. geseind: Washington weet misschien
beter dan Londen, lioe uien te Berlijn naar
vrede verlangt. Wij hier gelooven, d'at in
dien het denkbeeld eener vredesconferentie
wordt verwerpen, Duitschland niet zal aar
zelen, zijn verdere voorwaarden bekerd te
maken. Indien die veel redelijker mochten
zijn dan de geallieerden verwachten en een
gem ecLSch appel ijken grondslag voor een
vergelijk scheppen, dan zullen Wilson en
andere onzijdigen misschien opnieuw hun
goede diensten aanbieden.
Daar Berlijn weet, dat van de onzijdigen
in dit opzicht misschien partij kan worden
getrokken, zijn Duitsche agenfen druk bezig,
tegen de volgende maand een conferentie
van onzijdigen in Den Haag op touw te zet
ten, ofschoon deze poging, volgens mijn in
lichting, tot dusverre van officieole zijde te
Washington geen steun heeft ontvangen.
Naar aanleiding van de veelvuldige klach
ten, in do Engelsche pers en in het parle
ment tot uiting gekomen, over hot gebrek
aan prestaties van de Engelsche vloot, richt
do „Morning Post" eenige hartige woorden
tot den nieuwen minister van marine, Ed
ward Carson, in het vertrouwen, dat deze
©en geheel andere opvatting van de taak der
■vloot zal hebben dan zijn voorganger.
Men heeft zich tot dusver tevreden gesteld
met een passieve houding der vloot. De
handhaving van de blokkade beteekent, dat
geen enkel schip, welk ook, oen zeker gebied
in of uit kan gaan.
De ex-premier achtte deze blokkade voor
de hoofdtaak van de vloot, en verklaarde
evenwel tegelijkertijd, dat het onmogelijk
was voor de vloot, die taak te vervullen. En
dit is natuurlijk. Zoolang de voornaamste
vloot van den vijand blijft bestaan of niet
verlamd wordt, zal het onmogelijk blijven de
verbindingslijnen te beveiligen om de vol
gende redenen: De hoofdvloot van den vij
and bezit een beschermende macht voor een
zeker veld voor ondernemingen binnen baar
bereik en stolt daardoor de kleinere schepen
en de dui.kbooten in staat om op te treden.
Ook bezet zij en verdedigt zij de marine-
bsses, waarop de duik boo ten steunen. Indien
de hoofdvloot van den vijand vernietigd was
en z'n steunpunten waren bezet of vernield
dicor Engeland, zou de duikbootcampagne
gicotendeels, zoo niet geheel, teniet zijn ge
daan. Andere resultaten zouden zijn, het ont
roeren aan Duitschland van z'n laatste
hoop, en het bezit van do heerschappij der
zee door de geallieerde vloten, welke wegen?
ds mijnen en de duikbooten thans niet is
verkregen.
't Denkbeeld, dat wij ter zee zouden hebben
overwonnen, is daarom dus niet juist. Een
werkelijke overwinning kan alleen bestaan
in de vernietiging van de vijandelijke vloot
of in de verlamming van zijn aetie. Er kan
worden beweerd, en inderdaad is het be
weerd, dat zóólang de Duitsche vloot in de
haven blijft, zoolang ook liaar vernieling on
mogelijk is en dat, doordat zij in de havens
is, haar aotie ook is verlamd.
Inderdaad is deze tweedo onderstelling als
argument ervoor gebruikt, dat de vernieti
ging van de Duitsche vloot geheel onnoodig
is en volgons Winston Churchill op het
oogenblik ook onraadzaam. Ongelukkig
echter is nu die onderstelling, dat d,e actie
29 Dec. '16
MISVERSTAND.
We hebben onlangs in „Do Diamiaatjes"
een dingetje geschreven over een misstand
liier te Haarlem, en wel de terugkeerende
liefhebberij om op Zondag te vergaderen,
onder de uitvlucht: „Onze Vrijgestelde heeft
in de week geen tijd." Deze misstand schijnt
bij den heer P. II. redacteur van „de Vak
beweging" te hebben geleid tot een mis
verstand. Altlians hij is niet erg in zijn
hum en stuurt ons een bloemruikertje thuis
vol prikkerige roosjes. Zoo was ons ar-
Tkeltje: onwaar, onwaardig, insinueerend. Zoo
schreven we zonder konnis van zaken, in één
woord, wij krijgen eenige krachttermen te
genieten, die het polemisch talent des heeren
P. H. voortreffelijk illustreeren.
zelementen heeft gedrukt. Zoo lijkt het,
als we de vermakelijke doordraverij lezen
van de gecombineerde Bestuursvergaderingen,
van het Vakbureau, de Bur eau vergadering en,
do Hoofdbestuursvergadering en de Algem.
vergadering der vakbonden, die allemaal in
de week gehouden worden. Alsof het
daarover ging en alsof daar één mensch aan
twijfelde.
Wat we in ons eigen Damiaatjes schreven
was bestemd voor onze eigen leden en had
betrekking op ons eigen huis. Moeten we daar
voor misschien eerst toestemming gaan vra-
gbn op 'de „Drift" te Utrecht.
Niet iedereen toch deelt het denkbee'd van
den heer p. H., dat er op de wereld maar
een organisatie is, en dat is het vakbureau
waar de heer P. H. de lakens uitdeelt. Ook
nu weer in een zaak, die totaal buiten hem
omgaat, weerklinkt zijn bekende wijsje: Wat
VAN de Vakvereeniging is, moet IN de Vak-
vereeniging behandeld worden.
Volkomen waar, maar toepasselijker zou
het (geweest zijn, als de heer P. H. had ge
schreven: Wat VAN den Volksbond te Haar
lem is, moet IN den .Volksbond te Haarlem
behandeld worden, en daar heb ik mijn iet
wat bemoeizieken, doch overigens zeer ge-
waardeerden neus niet in te stoppen.
Nu komt natuurlijk dit stukje weer
in da „Vakbeweging" te staan met een nieuw
onderschrift, waarin de Haarl. Volksbond met
zijn beklagen8waardigen voorzitter tot Btof
zullen worden gewreven. Welnu de zege voor
den heer P,. H. zal volkomen zijn, want zelfs
dat stof zal nog aanheffen het lied der s'aven
uit den Byzantijnschen tijd: Laten wij ons
verheugen en jubelen, want het was Caesar
zelf, die ons vernederde.
JAARFEESTEN.
Waarschijnlijk zullen de Jaarfeesten van
den Bond gehouden worden op Maandag 22
Januari, 23 Jan. 25 Jan. 26, 29 en 80 Jan.
De toegangskaarten zullen aan de adres
sen bezorgd worden, zooals die in onze lijst
voorkomen.
Onze vroegere trouwe hoopers van ,De Da
miaatjes" zullen binnenkort een uitnoodi-
ging ontvangen om nog eens een avondje te
besteden aan het thuisbezorgen dor kaarten.
Het is niet mogelijk om kaarten, welke op
een bepaalden datum staan, op eon anderen
avond te gebruiken, met andere woorden,
de kaarten kunnen niet bij het bestuur van
den Volksbond verwissold worden. Dat moet
dus onderling gebeuren. Ook wijzen wij er
uitdrukkelijk op, dat op één kaart slechts één
persoon toegang heeft.
ALGEMEENS VERGADERING.
Op Woensdag 3 Januari is de eerste alge-
meene vergadering van bet nieuwe jaar.
Die is uitsluitend toegankelijk voor leden
van den Bond. Aan de orde komt onder meer
de begrooting van 1917. We rekenen op
groote belangstelling van onze leden.
AFDEELINGSVERGADERINGEN.
De besturen der Onder-Afdeelingen wor
den er op gewezen, dat hot aanbeveling ver
dient geen vergaderingen te houden tijdens
do Jaarfeesten. Zij die vaste vergaderingen
hebben zijn verplicht die vaste vergaderin
gen tijdig af t© zeggen en den nieuwen ver
gaderdag opnieuw met den kastelein te be
spreken.
AGENDA GEBOUW ST. BAVO.
Zaterdag 30 December. Witte Bios
coop, 8 uur.
Zondag 31 December. Witte Bios-
cooip, 24 en 8 uur.
Maandag Nieuwjaar. Witte Bios
coop, 24 en 8 uur.
Dinsdag 2 Januari. Particulier, zaal
3; Particulier, zaal 4 Bestuur Timmerlie
den, 8 uur Ledeif Typografen, 8'/2 uur.
Leden schilders, 81/2 uur.'
Woe nsdag 3 Januari. Toonkunst, half
drie Algem. Vergadering Volksbond, half
negon Particulier, zaal 3; Particulier, zaal
4. Volkszang, zaal 8, half acht.
Donderdag 4 Januari. Particulier
zaal 3, Particulier, zaal 4. Leden Spoor-
en Tram, acht uur Volkszang, zaal 7 en 8.
Leden Eerbied, 8 uur. Oud Papier, half
negen.
Vrij dag 5 Januari. Metaal Vertrou
wensmannen, 81/2 uur Rederijkers, 9 uur.
Jacques, de zenuwachtigheid van Tony sche
nen hem een oogenblik zijn uitgelatenheid
te doen vergeten. Nieuwsgierig, gespannen
keek Suzanna naar die beide mannen die,
onbekend met elkaar, alles behalve vriende
lijke blikken wisseldenda een hoog en breed,
met efen open, rond maai' een weinig grof ge
zicht; de ander nietig, klein, zenuwachtig,
met fijne gelaatstrelkken en wellevende ma
nieren.
„Gij gaat zeker mee, Jacques," zoide me
vrouw Adrien bemoedigend, „wij komen je
mooie kasteel eens bezichtigenl"
Hij kon niet weigeren, maar toch aarzel
de hij.
„ik zie er niet al te netjes uit," zeide
hij een beetje links, terwijl hij onangstig naar
zijn geschramde handen, zijn beslijkte laar
zen, zijn met bloed bevlekte buis keek.
Maar Vandrieul had hem al geantwoord:
„Daar zijjn wij ook buiten voor, mijnheer."
Zoo ging hot de geheele wandeling door.
Weldra heerschle er een eigenaardig geklcm-
do stemming onder het gezelschap. Men liep
stilzwijgend .tusschen de reusachtige ruïnen
door. Hun doodschheid versomberde nog den
triesten morgen. Zware klimpopranken hul
den de grijze rotspuinen in een donker kleed;
dik, zwaar mos bedekte den grond als een
groot donkergroen tapijt.
Daniël lachte niet meer, Jacques zweeg.
Mevrouw Adrien voelde zieh door een on
bestemde vrees aangegrepen. Vandrieul be
waarde zijn vreemden glimlach. En het meest
raadselachtige was dat Suzanna zich lang
zamerhand trachtte weg te cijferen.
Toen Jacques van de komst van Daniël
en zijn vriend gehoord had, besloot hij zijn
moeder te vragen nog: een dag te wachten.
Dan zouden do bewoners van de Ronce weer
hun rustig leven leden waarn de tegenwoor
digheid van een vreemdeling de uitgelaten
heid van Daniël den idyllischen vrede van
een te wachten verloving, niet zou versto-
ron. Met de kales geheel gereed in het koets
huis, den nieuwen hoed op. den kapstok,
wachtten zij den dag van den strijd af.
U had er vandaag al heen moeten gaan,"
zoi Jacques plotseling.
„Meen je?"
Mevrouw Fontaubert keek haar zoon met
toenemende ongerustheid aan. lederen dag
zag zij hem, stiller, droeviger worden en
tegelijk voelde zij haar vrees bewaarheid
worden.
Het gevaar waarvoor zij zoolang gevreesd
had, was nabij. Suzanna zag den geheelen
dag een eleganten, schoonen jonge man met
verleidende manieren.
Zou zij begrijpen, dat dit alle3 niets was
bij de degelijke hoedanigheden van Jacques?
Haar naburen hadden haar een bezoek ge
bracht. Daniël on Tony waren er bij.
En aan het bezorgde gelaat van Jacques,
aan de verlegenheid van Suzanna, van den
half spottendön, half triomfeerenden glimlach:
die om Vandrieul's mond speelde, had de
moeder bogrepen dat haar vrees, haar vage
vrees in werkelijkheid ging verkeeren.
Maar van wijken was nog geen sprake.
Wachten was niets anders dan Jacques bloot-
Stellen aan het gevaar dat die fortuinjager
want dat zag je in hem hem vóór
was, en zij bes'.oot te handelen.
Haar komst bracht de Ronce in een ware
opschudding. Moraiette geleidde haar geheim
zinnig den salon "binnen.
De luiken waren gesloten. Een portret van
Pius IX z.g. hing op bet goudgesterde be
hang te verbleeken. De meid schoof voor
mevrouw Fontaubert een grooten Voltaire-
fauteuil bij, plaatste een bankje onder haar
voeten, opende de luiken en begon vuur te
maken. Een wolk van rook vulde het lage
vertrek. De ramen moesten geopend worden
onj ©en versche luchtstroom binnen te la
ten. Toen kwam mevrouw Basvoyer, een wei-1
nig zenuwachtig, naar binnen.
