DAGBLAD voor NOORD- en ZUID-HOLLAND.
Enorme voorraad ILÜIEst
NASSAULAAN 49, HAARLEM
BE OORLOG.
Het vredesaanbod der Centra
len door de Entente afgewezen
DEÏÜDE STAP.
TELEQUAfüftiEtë
Dinsdag 2 Januari 1911
41s,e Jaargang No 9226
gftterconaiss. TeiefossBnum^ers 8426 en 2741
Dit
nummer bestaat uit twee bladen
EERSTE 52LAÜ2.
AGENDA 3 janUARI
II e b o uw 8 t. Bavo Smedestr.aat 23
—Toonkunst lialf 3 Algem. Vergadering
V olksbond halt' 9 Volkszang lialf 8.
St. J o z e i's g-e z e 11 e n-v e r. Janstraat
59 Tentoonstelling Liturgische vereen, ont
werpen studieprijsvraag Hoofdaltaar.
Bisschoppelijk Museum Jansstr.
'9 geopend eiken dag van 1U5 uur tegen
betaling van 25 cents. Uitgezonderd Zater
dagen en R.-K. feestdagen.
yaiveraniwoordelijk
In onze onmiddellijke nabijheid dreigt men op
onverantwoordelijke wijze een goed deel onzer
voedselvoorziening in de war te sturen.
En dat in deze ernstige tijden, waarop gebrek
is aan alles en wij ons gelukkig prijzen met het
voedsel dat in eigen land is te verkrijgen.
He stoomvisscherij in Ijmuiden is stilgelegd
omdat.de visschers belasting moeten betalen
van de groo.ere verdiensten, die zij door de uit
oefening van hun in dezen oorlogstijd zeer
winstgevend bedrijf maken.
Dat nu is een staking zonder precedent, mee-
nen wij. Eene, die tot zeer merkwaardige gevol
gen aanleiding kan geven.
Staken, omdat men belasting moet betalen, als
olie andere burgers! Staken in 'n bedrijf, waar
van de uitoefening tot de eerste levensbehoeften
«on ons volk kan gerekend worden. Is hier geen
Vgelijking te maken met de al te zeer bekende
^orwegs taking van 1903?
'iet is te hopen dat de strijd van den arbeider
betere levensvoorwaarden
^ssen leidt. Dat zij de sympathie verliezen van
au« de burgers kan velen stakers misschien
""Maten, maar hun drijven is onverantwoord.
Da; het bedrijf der visschers in deze tijden
zeer gevaarlijk is, niemand zal het ontkennen;
dat zij voor hun werk voor het Nederlandsche
volk een zeer behoorlijk loon vorderen, k la bon-
heur. Maar die belooning moet niet gevergd
worden in den vorm van vrijstelling van eerste
urgerp lichten.
Waar moet het heen als al degenen die zich
verdienstelijk maken voor het land of een ge
waagd beroep uitoefenen, recht zouden laten
gelden op een premie in den vorm van een be
lasting-vrijstelling.
Neen; de gezonde orde dreigt op die manier
in de war te worden gestuurd
een vrede wordt opgebouwd?
Het antwoord zal nu weer aan Duitschland
zijn. De keizer heeft de gelegenheid om het mooie
gebaar, dat hij maakte, te doen groeien tot een
majestueuse getuigenis voor den vrede. Wanneer
het Duitschland met zijn eerste bod ernst is
geweest, wanneer het werd ingegeven door den
vurigen drang naar vrede, dan zal nu het laatste
woord in deze vredesactie nog niet gesproken
zijn. Dan zal Duitschland de kans willen loopen
van zwakte beschuldigd te worden, maar zich de
sympathie en dankbaarheid verwerven van héél
de wereld.
En dan verschijnen ook in de duistere toekomst
nog de figuren van Z. H. den Paus en van
Wilson.
Duitschland zette den eersten stap op den weg
naar den vrede; Wilson deed den tweeden; en
nu, eindelijk, komt het antwoord der Entente
een weigering
Op den weg naar den vrede is deze derde stap
een misstap.
Onverwacht kwam het weigerend antwoorc
Oi t. De Entente-pers, de Entente-ministers heb
ben de wereld op deze nota voorbereid.
Wel nemen wij aan dat politieke berekeningen
®an den vorm van het antwoord niet vreemd zijn.
Maar met neutrale oogen bezien, die smeekend
®wren naar het oogenblik dat den vrede op aaide
crugbrengt, kan men niet anders dan bejam-
Lr®ren dat de Entente geen anderen weg vond
VrL^611 door a"en gewenschten voortdurenden
r"de te veroveren.
H ^at voor bezwaren zijn er toch, zoo vraagt
u" zich af, om de toegestoken hand van
L ^schiand niet geheel te weigeren, en tenminste
aanbod om eens over den vrede te praten,
een e nemen? Wie profeteert dat men in zulk
den "nïerentie niet de grondslagen zou gevon-
sinp lld)ben voor o€n al'en bevredigende oplo»-
Gie den vrede had teruggebracht
6°^o of tenminste voor langen tijd?
Men kan niet anders, van dat standpunt be
schouwd, dan betreuren dat zelfs een bespreking
geweigerd wordt, tenminste wanneer men zich
a'et laat verblinden door holle phrasen over
«*ste schuld aan den oorlog, krenking van
v,"!s,gevoeh bescherming van kleine naties, enz
FtT+L 'f.oesdiouwd1 betreurt men de houding der
^h'e-laiiden.
>tellen f,pra'l<en van politieke berekeningen. Die
Èënigsï- tlonkere punten in een helderder licht,
zich niet ^begrijpelijk toch is dat de Entente
tot overwinnaa WelgevaUen dat Duitschland zich
troeven, ondan£rocl,flieert/ zich aldus de ®enrte
Duitschland, uit hJÏÏ® schoone beloften van
deelitren vrede te ÏÏ-laat nemen om een voor-
ËXr taar B>tot= wil
fttógai vau haar
wouwen in de overwinning w v«;
^ooimemen kenbaar te maken
J*>r te vechten, den vijand,
Jerslaan eerbied afdwingen en b^ng^tot
"Ore vredesvoorwaarden.
En daar schijnt, ook in het antwoord nanr
°nze meening de lichtstraal, die alle hooon™
vervüegen. wij weigeren te gek,ov<|
«at nu alle hoop op vrede moet worden opge-
ï^ven. De deur ligt nog niet in het nachtslot!
^,,Ueen vrede is mogelijk, zoolang het herstel'
n? geschonden rechten en vrijheden, de erken-
van het beginsel der nationaliteiten en het
fcek»Jl? f!? f Jdeine statcn n'et zal zijn ver-
hVfai 06 koop is klein, maar
het zoo onmogelijk dat op dezen basis, óok nu, I
OVERZICHT.
Van dag tot dag, van maand' tot maand
van jaar tot jaar blijft een vreeselijk we
reldgebeuren onze aandacht gaande houden.
Belangstelling voor andere grooto gebeur
tenissen is er bijna niet meer. Had er voor
heen, in vredestijd, een koningskroning plaats
dan was de aandacht van de geheele be
schaafde wereld gevestigd, op het land, de
hoofdstad, waar een dergelijke plechtigheid
plaats greep.
En thans?
De kroningsplechtigheid van het Hongaar-
sche koningspaar te Boedapest wordt haast
geen aandacht waardig gekeurd. Alleen de
oorlog en wat daarmee in verband staat
afwachtend wat dit nieuwe jaar ons brengen
aal.
Voortzetting van den oorlog of... vrede?
Bij eerste lezing van het Entente-antwoord
op het vredesaanbod der centralen krijgt men
den indruk, dat de oorlog zal worden voort
gezet en elke kans op vrede zou zijn uitge
sloten. Bij nader beschouwen echter herleeft
weer de hoop op de vredeskansen en ziet
men verlangend uit naar verdere toeschiete
lijkheid van Duitsohland en Ülens bondgenoo
ten, verlangend naar het einde van den oor
log.
Intusschen, 1 cLaas, duurt het bloedbad nog
voort en L„jft 1917 al reeds een aantaj
slachtoffers uit den oorlog opgeëischt; vooral
in Roemenië, waan de strijd nog altijd, het
hevigst woedt.
De Russen, die blijkbaar alles op het spa
zetten om de Sareth-stelling, waarop zij zul
len moeten terugtrekken, tpvoren tot krach
tige verdediging in te richten, bieden voor
de linie FocsaniBraila heftigen tegenstand.
De Russen en nog een klein gedeelte vat)
het Roemeensche leger wijken sleohts stap
voor stap terug. Zelfs terwijl' zij ten oosten
van de Buzeu reeds terugtrokken, boden zi,
ten .Westen van die rivier en ten Noorden
van Rimnlcu-Sarat nog verbitterden tegen
stand, die, op verschillende plaatsen eerst na
hevige gevechten kon worden gebroken.
Ook op de westelijke grens van Moldavië
en op den anderen vleugel van het Roe
meensohe front, in de Dobroedsja, hebben
verwoede gevechten plaats en dringen de
centralen nog maar zeer langzaam vooruit.
Tooh schijnt het ons toe, dat Braila, dat
nu van twee kanten uit ernstig wordt be
dreig-d an tot op 18 E.M. door de centralen
genaderd is, in groot gevaar verkeert.
In Griekenland to opnieuw «en nota van de
Entente aan de regeering te Athene over
handigd, waarin verschillende eischen weer
worden gesteld als voldoening voor de mili
taire acties op 1 en S December tegen de
geallieerden.
nota der vijandelijke mogendheden, die op de
geallieerden de verantwoordelijkheid wil werpen
en die de overwinning van de Centrale mogend
heden proclameert. De geallieerden kunnen deze
dubbel onjuiste bewering, die voldoende zou zijn
om elke poging tot onderhandeling tot onvrucht
baarheid te doemen, niet erkennen,
HET VREDESVRAAGSTUK.
Oeliik Vrijdag ia Londen werd verwacht, is
Zaterdag het antwoord der Entente-sta ten op het
vredes-aanbod der Centrale mogendheden ver
schenen, waarvan de tekst luidt als volgt:
iv» regeeringen van Rusland,
De verbonden
'rankrijk, Engeland, Japan, Italië, Servië, Bel
gië, Montenegro, Portugal en Roemenië, vereend
voor de verdediging van de vrijheid der volken
en getrouw aan de opgenomen verplichting om
niet afzonderlijk de wapens neder te leggen, heb
ben besloten collectief te antwoorden op de zoo
genaamde vredesvoorstellen, die haar vanwege
de vijandelijke regeeringeni zijn medegedeeld door
tussehenkomst van de Vereenigde Staten, Spanje,
Zwitserland en Nederland.
Alvorens eenig antwoord te geven wenschen de
verbonden (Entente-) regeeringen krachtig'op te
komen tegen twee essentiëele beweringen in de
De geallieerde naties ondergaan gedurende
dertig maanden een oorlog, die zij met alle
kraent hebben getracht te vermijden en heb
ben door hare daden getoond hoe groot hare
vredesgezindheid is. Ook thans is die gezind-
heitl nog even groot als in 1914.
Na de schending van zijne overeenkomsten,
kan Duitschlands wooid niet ajs basis dicnien
voor het herstel van deft vrede, dien het verbroken
heeft. Een voorstel zonder venn-yiduig' v<'m voor
waarden voor de opening der onderhandelingen
is geen vredesvoorstel. Hét beweerde voorstel, dat
allen inhoud en nauwkeurigheid mist en dat de
Keizerlijke regeering in omloop gebracht heeft,
gelijkt niet zoozeer op een vredesvoorstel als op
een gewone oorlogsmanoeuvre.
Ter conferentie te Den Haag was het de Duit-
sche gedelegeerde die elk voorstel tot ontwape
ning van de hand wees. In 1914 was het Oosten-
rijk-Hongarije, dat na aan Servië een ultimatum
zooals nooit te voren is gesteld, te hebben ge
richt, aan dit land den oorlog verklaarde, on
danks de onmiddellijk verkregen voldoening. De
centrale mogendheden wezen daarna alle pogin
gen van de Entente, om aan het plaatselijk con
flict een vredelievende oplossing te geven, van de
hand. Het aanbod van Engeland tot het houden
van een conferentie, het voorstel van Frankrijk
tot benoeming van een Internationale commissie,
het verzoek van scheidsrechterlijke behandeling,
door den Czaar van Rusland aan den Duitschen
Keizer gedaan, de overeenkomst, die tusschen
Rusland en Oostenrijk tot stand was gekomen
op den dag- vóór het conflict uitbrak, al deze
der gevolg. België werd overvallen door het rijk
dat zijn neutraliteit had gewaarborgd en dat
zich niet ontzag te proclameeren, dat verdragen
vodjes papier zijn en dat nood wet breekt.
Voor het tegenwoordige berusten de aanbie
dingen van Duitschland op een uitsluitend Euro
peesche oorlogskaart, die slechts een uiterlijk en
tijdelijk beeld van den toestand geeft en niet van
den werkelijkera van de vijanden. Een vrede, die
gesloten ZOU worden uitgaande van deze gege
vens, zou alleen in het voordeel der aanvallers
zijn, die gemeend hebbende hun dOel in twee
maanden te bereiken, na twee jaren bemerken,
dat zij het nooit zullen bereiken.
Voor de toekomst eischen de verwoestingen,
veroorzaakt door de oorlogsverklaring van
Duitschland, de ontelbare aanslagen, door de
Duitschera en zijn bondgenooten gepleegd op
oorlogvoerenden' en neutralen; straffen, herstel
en waarborgen. Duitschland ontwijkt zoowel het
een als het ander.
In werkelijkheid is het voorstel slechts een
poging, die berekend met het oog op het ver
loop van den oorlog en ten slotte een Duitschen
vrede op te leggen. Het heeft ten doel de open
bare meening in de geallieerde landen te ver
warren. Deze echter heeft ondanks alle gedane
Opofferingen' reeds met bewonderenswaardige
warmte geantwoord het zinledige van de ver
klaringen van Duitschland! in het licht gesteld.
Hot voorstel wil de openbare meeuing in
Duitschland en de verbonden landen, die reeds
zoo zwaar beproefd «in door hun verliezen, zoo
zwaar geleden hebbeh door de economische be
perkingen en verpletterd zijn door de buitenge
wone inspanning, die van hun volken geëischt
wordt, weder opbeuren.
Het tracht ae openbare meening in de neu
trale landen om den tuin te leiden, die reeds
sedert lang gevestigd is ten aanzien van de ver
antwoordelijkheid en te helderziend is om de
plannen van Duitschland te begunstigen door de
verdediging der menschelijke vrijheden op te
geven. Het poogt ten slotte reeds vooraf in de
oogen van de wereld nieuwe misdaden van den
onderzeeërsoorlog, pe deportaties, de tewerkstel
lingen en de inlijving van vreemdelingen tegen
hun eigen landen, de schendingen der neutrali
teit, te rechtvaardig60-
Met volkomen besef van den ernst, maar'i
ook van de eischen Van het oogenblik WEI
GEREN DE REGEERINGEN HER GEAL
LIEERDE STATEN, onderling nauw ver
bonden en in volkomen overeenstemming inet
hun volken, DE AANNEMING VAN HET
VOORSTEL zonder oprechtheid eu zondeit
strekking en verkj''ren z(] nogmaals, dat er
geen vrede mogelijk is zoolang zij niet ver
zekerd zijn van liet herstel van de geschonV
den rechten en vrijheden en de erkenning
van liet beginsel der nationaliteiten en het
vrije voortbestaan der kleine Staten en zoo
lang het niet zeker is, dat een regeling zal
worden getroffen, die van dien aard zal zijn,
dat zij definitief de oorzaken zal wegnemen,
die de volken zoo luug hebben bedreigd en do
ecnige doeltreffende waarborgen geeft voor
de veiligheid van de wereld.
De geallieerde mogendheden wenschen ten
slotte de volgende overwegingen in het licht te
stellen, die over den bijzonderen toestand waarin
België na twee en een half jaar oorlögvoerens
verkeert, handelen. Op grond van internationale
tractaten, welke door vijf groote Europeesche
mogendheden, waartoe ook Duitschland behoor
de, genoot België vóór den oorlog een bijzonder
voorrecht, dat zijn grondgebied onaantastbaar
maakte en het onder garantie van de mogend
heden buiten de Europeesche geschillen stelde.
België is echter onder minachting dezer verdra
gen het eerst door Duitschland aangevallen.
De Belgische regeering wil daarom nadruk
kelijk het doel vaststellen, waarvoor België nooit
opgehouden heeft aan de zijde der Enten te-mo-
gendheden te strijden voor de zaak van het recht
en van de gerechtigheid, België heeft altijd
nauwkeurig de plichten nagekomen die zijn neu
traliteit het oplegde. Het heeft de wapenen op
gevat om zijn geschonden onafhankelijkheid en
neutraliteit te verdedigen en trouw te blijven aan
zijne internationale verplichtingen.
In den Rijksdag lieeft de rijkskanselier erkend,
dat deze overval een onrechtvaardige daad en
strijdig met het volkenrecht was en zich in naam
van Duischiand verbonden, dat te herstellen.
Sedert twee en een haif jaar ruïneert Duitsch
land België met deze onrechtvaardigheid, die nog
wreed verergerd wordt door de ooriogspraktijken
en de bezetting, die de hulpbronnen van het land
uiiput, zijn nijverheid verwoest en zijn steden en
dorpen. Vermeerdert zij de terechtstellingen en
opsluitingen. Op het oogenblik, dat Duitschland
van vrede spreekt, deporteert en brengt het tot
slavernij Belgische burgers bij duizenden.
België had vóór den oorlog geen ander ver
langen dan in goede overeenstemming met alle
naburen te leven. Zijn koning en zijn regeering
hebben slechts één doel, herstel van den vrede en
het recht, maar zij willen slechts een vrede, die
aan hun land rechtmatige vergoeding en waar
borgen voor veiligheid, in de toekomst verzekert.
De pers over hét Entente-
antwoord,
Natuurlijk wordt het antwoord der Entente op
het vredesaanbod der Europeesche middenstaten,
zoowel in de binnen- als buitenlandsche pers
druk besproken. En zoowel in de Fransche als
'Engelsche beschouwingen wordt het regeerings-
document met groote instemming begroet. Uit
die beschouwingen, waarin voornamelijk wordt
gewezen op het feit, dat het antwoord een afwij-
-■'•itf ia vaa het vredesaanbod, blijkt echter todl
ook dat de deur nog niet geheel in het slot IS
geworpen en dat voor de Centralen nog de gele
genheid is opengelaten een nader geformuleerd
voorstel te doen. Wegens plaatsgebrek moeten
wij ons tot slechts een paar aanhalingen bepalen.
De „Manchester Guardin" o. a. zegt, dat de
geallieerden geen vrede kunnen sluiten op den
grond van de tegenwoordige oorlogskaart, zonder
feitelijk hun nederlaag te ericennen en de oog
merken prijs te geven, waarvoor zij ten oorlog
zijn getrokken. Duitschland moet zich in een an
dere stemming tot ons richten en met andere voor
stellen, voor wij ernstig kunnen beraadslagen
over de voorwaarden voor een duurzamen vrede.
Misschien kan de tijd daar niet voor aanbreken,
voor de oorlogskaart gewijzigd is.
Het blad herhaalt dan, dat de geallieerden
voor hun voorwaarden en niet aileen voor de
overwinning moeten vechten en hoopt, dat die
voorwaarden in het antwoord aan Wilson mede
gedeeld zullen worden.
De „Maasbode", die in de antwoord-nota van
de Entente eveneens een weigering ziet om op
het vredesaanbod in te gaan, is toch ook van
meaning, dat de deur nog op eens kiertje is
opengehouden.
Het blad schrijft:
En dan dringt zich dadelijk de vraag op, of
de gealliëerden door het suggestief-krasse afwij
zen van het vredes-aanbod der centralen ook de
vredes-onderhandelingen geheel hebben afgesne
den en de deur tot den vrede geheel hebben
toegeworpen.
De gealliëerden stooten de hand, door de cen
tralen geboden, af. En zij doen het zoo krachtig,
dat zij den indruk wekken, niet de minste geneigd
heid te bezitten tot eenige toenadering. Maar dat
is de indruk, dien de suggestief opgestelde nota
maakt.
In werkelijkheid betuigen de gealliëerden niet
alleen negatief, maar ook positief, dat zij tot den
vrede geneigd zijn.
Het gebeurt in een enkel zinnetje slechts, waar
in zij verklaren, dat zij vóór het uitbreken van
den oorlog door hun daden hunne gehechtheid
aan den vrede hebben getoond en dat deze ge
hechtheid nu even krachtig is als in 1914.
Zij wijzen dan ook de band van de centralen
af, niet omdat zij, zooals uit hun pose zou moeien
blijken, niet met de centralen willen onderhan
delen, maar omdat zij in dit vredes-aanbod zoo
als het hun door de centralen gedaan is, geen
uitnoodiging tot den vrede wü'en zien. „Een aan
sporing, zonder voorwaarden, om vredesonder
handelingen te openen., is geen vredesaanbod,"
zoo heet het in de noia.
Wat de kern van het antwoord betreft, moet de
volle en eenige nadruk vallen op de omschrijving,
dat de geallieerden weigeren rekening te houden
met een voorstel „zonder oprechtheid en zonder
draagkracht."
De mogelijkheid is opengelaten, dat Duitsch
land nader aantoont, dat zijn voorstel de noodige
oprechtheid en de noodige draagkracht heeft. En
te wijder is die mogelijkheid opengelaten, omdat
de voorwaarden, die de „gealliëerden voor een
dergelijk vredesvoorstel aangeven, wat de voor
naamste punten en de grooie algemeenheid be
treft, ook door Duitschland worden erkend. De
gealliëerden bevestigen opnieuw, zoo heet het in
de nota, dat er geen vrede mogelijk is, zoolang
het herstel der geschonden rechten en vrijheden,
de erkenning van het beginsel der nationaliteiten
en van het vrije bestaan der kleine staten niet
zullen zijn verzekerd, zoolang de noodige waar
borgen niet gegeven zijn voor een blijvenden
vrede.
Verklaring van den Bulgaar-
sciien eerste-minister.
In het Sobranje (BuJgraarsch parlement)
P W TWPTHillKP&i
Barteljorisstraat 27
TEL£FaOiU 1/iJ. 6028
heeft de minister-president Badoslawof aau
het einde van de beraadslaging over de be
groeting van buitenlandsche zaken, nadat de
sprekers van de oppositie het woord hadden
gevoerd Zaterdagavond, de volgende verkla
ring ver den algemeenen toestand van Bul
garije afgelegd: Ik ver-zeker u dat de zaak
van Bulgarije gezegevierd heeft. Aan hen die
beweren dat wij veel vragen, antwoord ik,
dat wij geen chauvinisten zijn, maar de aspi
raties van de Bulgaarsclie volken kennen.
Uit liet manifest der konings bij de oorlogs
verklaring kent gij de aspiraties van Bulga
rije en ik ben niet verplicht, om ieder spre
ker te antwoorden.
Sprekende over het vredesaanbod, ver
klaarde hij, dat bet aanbod met geestdrift
ontvangen was, ook in onzijdige landen: „Na
Zwitserland en de Skandiuavische landen,"
zeide bij, „verneem ik, dat ook Nederland en
Spanje aanstalten maken den stap van presi
dent Wilson te ondersteunen."
Wat het bondsgeiiootseliap betreft, zeide
hij dat dit niet verzwakt was.
„Wij zijn bereid vrede te sluiten, want wij
willen een einde aan den oorlog maken. Wij
zullen concessies doen in naam van di
menschheid en tot heil van alle naties.
Aan het einde van zijn rede verklaarde
Radeslawof: Ik bezit stukken, ten bewijze
dat onze vijanden onze rechten op datgene
vsat wij vragen erkennen.
De verfklaringen van Radosdawof werden
met levendige toejuichingen ontvangen,
Daarna werd de begrooting van buitenland
sche zaken goedgekeurd.
&ORTË Ë£EBSCS4TEfii
Huldiging van Fransche legerleiders. Er R
te Parijs een comité opgericht, dat een eere
degen en maarschalksstaf aan Joffre zal aan
bieden en een degen aan Nivelle en de Castel-
nau als bewijs van erkentelijkheid en bewon
dering. Er z,al een inschrijving geopend wor
den.
Geen Engelsche scheopvaartbcriehlen. Vol
gens de Engelsche bladen, heeft de admirali
teit verboden na den 23sten December nog
eenige scheepsvaartberichten te publiceeren,
behalve seheepsongolukken. Deze maatregel ia
getroffen ten einde den vijand, alle inlichtin.
gen, welke hem voor zijn onderzeeërsoorlog
van dienst zouden kunnen zijn te onthouden.
Metaalgebrek in Rusland. Volgens de Zweed-
scha dagbladen bevat de Russische pers, pessi
mistische artikelen over het hecrschend gebrek
aan metaal in Ruland. Zelfs voor de oorlogs
industrie is slechts de helft van de benoodigde
hoeveelheid metaal aanwezig; voor landbouw
werktuigen hoogstens één derde. De gewon?
handelsmarkt beschikt in bet geheel niet meer
over metaal; aan de behoeften der smederijen
kan reeds eenigen tijd niet meer veldaa worden
Melkgebrek in Frankrijk. De melkinrichtin
gen te Draguignon zijn, volgens de „Matin",
wegens bet inbeslagnemen van de veevoeder-
voorraden geonodzaakt de melkkoeien als
slachtvee te verkoopen. In een protestvergade
ring werd van de Regeering onmiddellijk 60,000
centenaar hooi geëischt, daar de stad andera
zonder melk zou zijn. In Chalons-sur-Saöne is
niet eens genoeg melk voor de militaire hospi
talen aanwezig. In Grenoble is er geen botei
meer.
Rusland's imperialisme. In de „Norgy Eco
nomist" stelt, volgens een "Wolff-bericht uit
Stockholm, de beker.de Russische politicus
Nigulin als oorlogsdoel van Rusland groote
annexaties in Klein-Azië met een uitgang
naar de Middellandscihe Zee in Alexandrette.
Door de zeeblokkade heengebroken. Het sn.
„Pylos" van de Duitsche Levant-linie, dat
gedurende den oorlog te Rotterdam lag en
verleden week van daar is vertrokken, is
naar uit Hamburg wordt gemeld, behoud eu
te Emden aangekomen.
HET FRANSCfJE SLAGSCHIP „GAULOIS"
TOT ZINKEN GEBRACHT.
PARUS, 81 Dec. (Officieel). Het slagschip
„Gaulois" is den 27sten December in d#
Middellandschei Zee getorpedeerd. Vier per
sonen zijn verdronken. Het schip zonk in een
half uur tijds.
(De „Gaulois" werd in 1896 gebouwd »q
was 11.300 groot en bewapend met vier 80.fi
o.M., tien 14 c.M., aoht 10 o.M. kanonnen en
2 torpedolanceerbuizen; 18 Maart 1915 werd
de „Gaulois" bij den aapval tqgen de Darda-
nellen ernstig besohadjgd. Red.J
DE TOESTAND IN GRIEKENLAND.
De nieuwe Entente-nota.
ATHENE, 1 Jan. De Entente-nota elsoht:
Verontschuldigingen van de vjj andelijkhedeq
op 1 December en degradatie der verant
woordelijke officieren; een openbaar saluut
EiWE HURLEKCHE COOIUUir
ABONNEMENTSPRIJS j
Pet s maanden voor Haarlem en de agentschappen (kom eener gemeente)/1.60;
voor de overige plaatsen Nederland per post f 2,—per week voor Haarlem
en de agentschappen f 0,1 A; afzonderlijke nummers 0,15.
PRIJS DER ADVERTENTIÊNi
Van l5 regels f 0,75, iedere regel meer 0,15; buitenland per regel o,2w
advertentiën in de rubriek „Vraag en Aanbod" van lt regels f «.«a «Hr»
regel meer 0,10. e
Alle betalende abonné.i op dit Blad, in bet bezit van een Verzekeringspoli», zijn. volgens de bepalingen op de polissen vermeld,
f 500 bij overlijden, f 300 bij verlies van een band of voet, f 2SO bij verlies van een oog, x IfSss bij verlies van een duim
verlies van een anderen vinger De uitkeering dezer bedragen wordt gegarandeerd door de ..Hollandsche AlgemeeneVerzekerin
tegen ongelukken verzekerd voor f <50©0 bij levenslange ongeschiktheid tot werken,
X 75 bij breuk van een arm of been, f lOO bij verlie» vaneen wijsvinger, f 2ö bij
gabank" te Schiedam. (De vóór 1 October 1911 uitgegeven polivsen zijn niet geldig.)
tot
nimmer
trekt onze belangstelling- en zoo gaan wij
ten derde male een nieuwen jaarkring in,
pog^ln^cri liet £>uitschïaii<i onbeantwoord, of zon-
