iitUIE II18L CQUUNT
ÏE5S5i™mEÏÏwir
k berg-af.
P. J. JANSSEN
De Raad van Haarlem.
GE 0&KLO3
karpetten en Tafèlkleeden
FEUILLETON
MUM® BE UTHR&3E
Zaterdag 27 Januari Derde blad
JT tet teim
^ECSANGi hk« ^armoessii*'
SORTEER^O
OOEtLOGS-ALLERLEI
EEN WINTERNACHT IN
LOOPGRAVEN.
DE UNIE.
Niettegenstaande de oud-liberalen zware
"■"gen hebben gekregen waardoor zij hun
s®ntal raadsleden zagen vórm in deren met
*n v. Sty mm. Kruseman, Hulswit, en de
ftoie, grootste liberale partij in den lande,
Not leuwcnaandeel der verhezen niet droeg,
bestaat toch de groote Fopkiaansehe fractie
to den Raad slechts met vier leden: Schram,
We.tholt, Schranders en dr, Timmer. De
laatste is voorzitter der U.-L. kiesverceni-
£iug.
S o h r a m, W. L„ geboren 18 Nov. 1852. is
isi jaren en in zittingsduur toevallig op drie
na hel oudste lid van den Raad, waarin hij
gekomen ia na zeker liet alleroudste en aller-
hardnekkigst tribune-publiek te hebben uit
gemaakt. Zijn eigenaardige wijze van vechten
voer Zondagsheiliging op zijn manier zou ons
onna act weinige bewondering doen verlie
zenhetwelk hij ons haast met zijn Drankbe-
1 tiding afdwingt. Schram sluit sinds een
l^n1' huwelijken en doet dit beter dan wel-
l.eto verwacht, was. In de laatste vergado-
oUl6 had de heer Schram ruzie met den Bur
gmeester over dobbelsteentjes. In 1917 krijgt
10 heer Schram mogelijk ruzie met zijn kk~
j®rs m district II. Want hij zit al vanaf 1899.
k herinner mij een uitlating van de aard-
''hpelvrouwen in den Raad toen de heen
Breda Kleijnenberg iets resumeerde: hoe is
Kosmogelijk!
He heer Selireuders is niet altijd libe
raal van het unie-soort geweest. Deze unieke
bankiermaar laten wij opschieten, want
de Gasthuispromotors W entholten Dr.
Timmer zijn zeker onze aandacht ten volle
waard.
Het is alleen de vraag of zij er op gesteld
zijn onder dit rubriekje besproken te worden.
Wij gelooven het niet en willen dan ook
eindigen volgens bun verlangenwat jam
mer is, want er viel wat goeds te zeggen.
RAADSLID.
HERINNERINGEN UIT DE
EERSTE DAGEN VAN
DEN STRIJD.
Men scbryft ons uit Berlijn:
In Duitschland en in Engeland (in Frankrijk
''.in het slechts enkele particuliere personen, in
Rusland is het een groep in de omgeving der
Haritsa) bestaan comité's, die openlijk en of-
'b-icel sedert het begin van den oorlog ideeële
®n materieele hulp ve-rleenen aan de vreem-de-
"igen in deze landen, die als burgers van vfj-
ji'.'lelijke staten cvenzoo wcerlooze a's onschul-
?igo offers van den wereldoorlog zijn. Deze
is van verschillenden aard en strekt zich
vau den oorlog door Zwifserache bemiddeling
de UQojkrect van Fransche moeders wier kinde-
rcn met vaneantie in het'Noorden van Frank
rijk en België waren, en die taal nocli teeken
meer va,n hen hoorden, tot de oor en der Duit
sehe vrouwen drong, hebben dezen met de hulp
van het comité bet ondanks het oprukken der
legers en de daarmee verbonden bezwaren
weten door te zetten bh' de militaire overheid
dat alle Fransche kinderen beneden 13 jaar in
drie maanden tijds in België bijeengezocht en
"aar Zwitserland gebracht werden vanwaar
'■'j naar hun woonplaatsen terugkeerden.
En de Enge-lsche staatsburgers, die zonder
"dit- te weten soms al een kwart eeuw in
b'uitschland waren en nu plotseling als „Engel-
»"hen" ontdekt werden, de Finnen, die als Rus-
kche onderdanen moeilijkheden hadden om
"aar hun land terug te keer en, de eerst© En-
Sckohe gevangenen in Döberitz dia religieuze
v"ïlangena hadden, al deze menschen leerden
d'in zegen kennen van een eerst,^ nog kleine
Sr"ep van onverschrokken lieden die zich luid
zonder zich door nationaliteitsargumenten
te laten afschrikken, het werkdadige evangelie
der nienaebenliefde bekenden. Men kan zich
Llians, nu (j© meeste gemoederen nog slechts, en
1 o\ oral van het overheerschende verlan-
gen naai rede vervuld zijn, niet meer voorstel
len wat oen pogen van dezen aard in den be-
,ginne beduidde. -.7
'J'ocb was dit streven van de aanvang: af in
nationaal belang. Het was een natuurlijke
Uiting juist uit meegevoel met de gevangen
ei«cn landslieden in den vreemd© de vreeemden
1,1 bet eigen land te helpen. De eer der eigen
6800
'natie berustte immers ook in dit. werk bij den
gedsteHjken en zode-lijken wed-grijo der volkeren
die tcnslptte ook een der grondslagen van den
\V e'relds tv ij d vó nn t
'f' spreekt vanzelf dat dit r-<"
voor liet eerst in het openbaar verslag gaf over
zijn werk, veel van wat het doet niet aanstippen
ken. Wat onder do hand door bemiddeling van
menschenvrïenden tusschen de vijandige re
geeringen geschiedt om het wederzijdsch lot
de onschuldige slachtoffers tb verlichten, leent
zich vaak om militaire en politieke redenen
niet voor openbaarmaking. Eerst n.a den oorlog
zal men kunnen overzien wat hier in stilte
werd gepraesteerd.
Wanneer men. vlak voor het begin van het
donkerste stadium van den oorlog, groote
kooplieden, koningen uit Hamburg, een tole
rant standpunt hoort innemen, dnt op de nood
zakelijkheid wijst de oude relaties zoo spoedig
mogelijk na den strijd weer aan te knoöpen,
roert dat ons niet. De materieele drijfveeren
voor zulke opvattingen liggen te-zeer voor de
hand. Doch dat het mogelijk ia, thans, nu de
door de weigering der vijanden om vrede te slui
ten veroorzaakte scherpe strijd losbreken gaat,
in Duitschland in een bijeenkomst van een paar
honderd menschen zonder tegenspraak de
woorden te hooren dat de ethische achtergrond
der overwegingen des vijanden hier ook niet
steeds juist begrepen is, dat moet men een
prachtig teeken van goéden wil noemen.
Ook enkele dingen uit do eerste oorlogsdagen
of liever uit de spannende dagen toen oorlog ol'
viede nog aan de punti van het zwaard hing,
kwamen bij deze gelegenheid ter sprake. Zi.j zijn
het vermelden waard. Een geestelijke, die met
vele ambtsbroeders uit den vreemde van 15
Augustus in Constanz een congres meemaakte,
hoorde van do grijze groothertogin Louise van
Salen op den bewusten Vrijdag toen de zware
onweeerswolk die over de wereld hing zich
steeds meer verdichtte, hoe zij juist een tele
gram van den keizer had ontvangen met de
woordenNog is er hoop." En toen de mo
narch die 40 jaar den vrede handhaafde als
eeniige heer sell er in Europa wien dit gelukte,
haar toch de catastrophe melden moest, zeide
deze door haar geheel© volk zoo beminde vor
stin: „onze liefde-gezindheid i§ onveranderlijk
en blijft in ons har* bestaan, al gaan wijzelvén
nu me© in den oorlogstijd."
En het was op uitdrukkelijk bevel des keizers
da,t de Fransche deelnemers aan het bcdcolde
congres die onder de wapenen geroepen wer
den, een escorte kregen dat hen midden tus
schen de oprukkende troepen door, veilig
bracht tot aan de Fransche grens.
EEN GEVECHT IN DE
LUCHT.
De „Kölln. Volksztg." geeft een verhaal
van e-en aanval van een Duitseh vliegtuig op
een kabelballon. Op 11 December 191G, 3.20 uur
namiddag-, vertrokken luitenant F. en luitenant
A. in een veclitvliegtuig om een Engelselien ka
belballon bij La Croix Mamuse neer te schieten
Op 1300 M. hoogte vlogen zij over de vijan
delijke linies en vielen kort daarop den bal
lon aan op 1100 M. hoogte. ïïeti vliegtuig ge
raakte bij dezen aanval in hevig vuur van de
vijandelijke afweerkanonnende ballon werd
echter zeer snel van beneden ingehaald cn
verdween voor korten tijd in een lage wolken
bank. I -
Daarop ging het vliegtuig tot een tweeden
aanval over. Den steeds zinkenden ballon volg-
de het daarbij tot op 300 M. boven den gion
Ook deze aanval had plaats onder, voortdurend
hevig afweervuur van kanonnen en machine
geweren.
Nochtans ondernam de bemanning nog oen
derden aanval op slechts 200 M. hoogte om
ten slotte den ballon in brand te krijgen.
Toen kreeg de machine een treffer in liet ben
zine-reservoir; tegelijkertijd werd de bestuur
der door een afstuitenden kegel aan den rechter
arm gewond. Dit noodzaakte tot het opgeven
van de onderneming.
Bij het terugvliegen werden liet troepen-
kamp en de oefenende vijandelijke troepen al
lerwegen verkend. De bemanning tastte ze
aan met macbinegeweervuu-r en daalde daarbij
tot op 20 en zelfs 10 M. boven den grond.
Vijandelijk© ruiters vervolgden het vliegtuig
in de meening, dat het ieder oogenblik een
noodlanding zou doen.
De bemanning nam waar, dat enkele lieden,
waarover het vliegtuig zoo laag heenvlcog,
zich op den grond wierpen,
Tijdens hot omlaag gaan verstomde heti vij
andelijke geweervuur. Een plotseling Mallende
regen dwong tot orienteering volgens het
vompas in oostelijke richting.
4. oit daarop maakten het kwetsuur van 'den
lesluurder en het weigeren van den motor een
noodlanding noodzakelijk.
Het vliegtuig had behalve een schot door
benzinereservoir en de schroef, nog drie sche
ten in de motorkast en talrijke treffers in d'e
draagvlakten en in het hoogtestuur gekregen.
Slechts door de groote koelbloedigheid en
bekwaamheid der inzittenden gelukte het het
vliegtuig behoorlijk achter de eigen linies t'e
dóen landen. De kranige daad is in het korps-,
dag- en legerbevel mét eerste vermeld.
In de „Westminster Gazette" schrijft een
vroegere medewerker, die thans aan het front
staat
„Een salvo machinegewcervuur dat tusschen
de borstwering van de eerste loopgravenlinio
heen afgevuurd wordt, duidt het einde van den
dag aan.
Een vermoeide onderoffieior verschijnt om
den hoek en komt do verbindingsloopgraaf
doorlooperi. Hot heeft gesneeuwd en de loop
graaf verkeert in ollendigen toestand. Er is
geen plekje, dat goed in orde is, want de laat
ste dagen heeft zij een bombardement met
mijnen werpers, luchttorpedo's en andere pro
jectielen uit loopgraafgeschut ondergaan.
Vloeibare moddér spoelt er langs en boven
zijn knieën heen terwijl hij voortgaat. Hij is
alleen en in het halfduister maakt de loopgraaf
een nog ellendiger irtdvuk dan anders. Boomen
die door de krachtige ontploffinssmiddelen tot
allerlei grillig gevormde stukken uiteenge-
seheurd zijn. liggen over de loopgraaf heen, die
op verschillende plaatsen door granaatvüur in
een geschoten is. Alles in het rond ziet er mis
troostig uit,, oen waar Sodom en Gemorrha.
Achttien maanden lang heeft geen levend
wezen, in die velden geloopen. Niemand komt
cr dan do soldaten, die diepe gangen in den
grond graven, terwijl 's naelits patrouilles
steelsgowijs voortkruipend hunne moorddadige
tochten ondernemen.
Een schouwspel als ia Danto's hel, terwijl do
snijdende, mistroostig gierende wind die over
de verlaten volden blaait schijnt te zeggen, dat
hier de dood c ver al rondwaart en uit "d0
hoeken loeit, ga d© metgezel is van allen.
ltoehts ligt het kerkhof van het dorp, dut do
vijand, bezet houdt. Het is dorp meer>
want er is nauwelijks één stom op den anderen
blijven staan. De geraamten van. een paar
boomen stoken scherp tegen den gezichtseinder
af dat is alles. Het kerkhof, waar doorheen
de loopgraaf getrokken is, is het doelwit van
alle verdelgingsmiddelen van den vijand. Een
paar afgeknotte boomen en daaromheen ver
nielde grafsteenen en ijzeren crucifixen, die op
de omgewceldo aarde lig
gen en
to midden daar
van staat één groot crucifix, als door een won
der niet getroffen in die- maandenlange be
schieting, togen over. de Duitsehe linies.
Daar staat het, te midden van al die ver
woesting- en achter liet kruis is de zon onder
gegaan en langzaam verdwijnt het licht van
den hemel.
De duisternis is gevallen en, de maan be-
sclnjnt met, haar bleek licht Niemandsland. De
hooiden o; beide mannen dié op wacht staan
zijn hel verlicht.
„Frrtz is een beetje laat met zijn avond-
„strale, zt>gt de onderofficier tot onzen ser
geant. -en uoodelijke stilte heerseht in de
lucht.
Dan.opmt een machinegeweer heti vuur, dat
over de borstwering van cle ioopgxaaf heen
gaat en nu en dan kljnkt hot geluid van do
kogels der scherpschutters, als zii op de zand
zakken afstuiten. En dan weerklinkt plotseling
langs' de gelieele linie oen oorverdoovend ge
weld en bommen, luchttorpedo's en granaten
slaap om ons lieen in den grond en barsten
uiteen.
De onderofficier drukt zicli tegen den wand
van de loopgraaf aan en bedekt zijn gezicht
mofc de over eikander gekruiste armen.
Het duurt maar kort. De onderofficier gaat
weer verder de loopgraaf door. „Iemand ge
wond?" Een paar mannen liggen in de mod
der. „Nou zegge ze nog wél, dat er geen oorlog
is," merkt een Cockney op.
En de wacht staat steeds op den uitkijk.
Het cenige geluid dat weerklinkt is liet geplas
van de modder als de onderofficier van zijne
ronde terugkeert. Dan weerklinkt weer het
machinegeweer.
Het begint te sneeuwen en Niemandsland is
spoedig bedekt met een witte wade-, waarop het
prikkeldraad scherp zwart uitkomt.
En waar is nu de schoonheid of de roem van
den oorlog, beha-Ive m den onverschrokken
geest der bewakers v te met modder gevulde
loopgraaf?
Eindelijk breekt te ag aan en is de ver
moeiende nacht wem ooi oft, „fo nacht met
zijn stoet van steno en groote gave van
den slaap.
Het lang verwac 11 joy el weerklinkt en 'de
vermoeid© mannen 011 hunne wapens bij
een en keeren terug m-1 ïunne gedekte schuil
plaatsen. Maar wacht, in de verte weerklinken
stemmen. Er ko®t .ln loopgraaf. Zelfs
M'CiNab glimlacht. D© warme thee en rum zijn
aangekomen.
- Wat ineer^f?iSnheid' -- I" con
Haagsche train- D n -1» moeten uitstap
pen om wat verdei' e brug- <jie hersteld
wordt, in een ando gen te gaan plaate
UTweé Belgische dames, keurig gekleed
bijzonder gprakfl?1^zitten.
en
^atacamorhl?eCil VaQ PIERRE. GOURDON.
29) vertaüng door N. J. K,
Weliswaar hebben ae
over heen gebulderd, we^w^^men er
geleden onder do verwoestingen vn„ Zwmr
log, maar toch staat het S aof>^'
to Ou ze praiOhfc. Het-is de getuigenis, het bewijs
Urn. oude grootheid; haar puinen vertellen en
'"igen het. Pd fabn lig- daar, doodsch,
bekoorlijkheid, zonder eenigje a&ntrek-
lijkheid
Ondanks de verbrokkelde en verweerde mu-
ren, is het kasteel het b^id van de voort-
durende jeugd: het spreekt van kunst, van
bekoorlijkheid, van moed en vein ouwen. Do
Shriek wekt slechts de herinnering op aan
overwonnen wilskracht, ft®0 eea VQr"
°est ideaal.
Het woonhuis ziet er al evon sombei uit.
P6 meubels zijn. uit het huis verdwenen.
salon ia leeg. Het plafond is viul-geei
^borden door de vochtigheid van do vallei.
Aj'een eenige ijzeren bedden maken hot
■meublement uit. Op den schoorsteen in do
eetkamer stond de in brons bewerkte pen
dule die Milocheau met zooveel eerbied ver
vulde, niet meer. Slechts het portret van den
grootvader hangt er nog. Zijn uitdrukking
lijkt nog scherper en strenger in de leegte.
De heer Adrien Basvoyer scheen verou
derd, moedeloos, afgemat. Zijn haren en baard
waren sneeuwwit, z'n kleederen verkeerden
in alordigen toestand. Onder de herhaalde
noodlottige s lagen van het ongeluk heeft me
vrouw het weinige deftige dat zij over zich
had, verloren; zij is de werkster van vroe
ger geworden. In dit huis vol ellende, in deze
samenleving met twee oude menschen, door
verdnet en tegenslag als verpletterd, leeft
Suzann* in haar Wduwenstaat.
h«W ia het echte beeld van droef-
een binpm 2W°* doofheid. Ze is als
St S ^9,wpSkwijnt, terwijl de natuur
nS ril fc? If vaa te ontbladeren wan-
herfst komt Het ©enige wezen dat
ongesmom in uitgelaten vreugde ronddartelde
was de ktoine Gerard.
Hij w>m drie jaar en stond stevig on z'n
Hii ""f r,i»k «par
1>S hoofdje, waarom
schoon de inVPr0üf6n' onlilüoS- Of
Basvoyer J ".f moeder en de oude heer
de bekoorlijkheid verrukt wa.ren over
de heer Adrien weer mjl h?ve veulJe' voelde
den angs't. J 8 a'a een bedroeven-
loons
oesde
Hij had zooveel ê^den, zooveel sch
was voor hem v'efLo gaan; nu vro
hij dat het mooie W or een nieuwe bron
van ellende zou w
Toch bracht l'6® °nSeIukkige afloop
zijner aakenkwestic."- streven van Ray
mond naar hot s0C!j f1"®'. lle® niet zooveel
verdriet en scliM"11 üe oriteerende daad
van zijn jongst J°°u'f c,
De rechtbank Se'no-departement,
toegeeflijk als ze drfi' sport van mis
daden als die hU had, had Daniël
Basvoyer vrijgesp'^ Haar hij weinig lust
gevoelde, weer Faan, zn ouders
terug te zien, had vergenoegd
om een som gelds ^jragen. .Loon was hij
naar Amerika v'e^ L Vandaar ontvin
gen de heer en mevrouw Basvoyer. enkele
brieven. Heï w* ,fv<? 0llüllde'
vol jammerlijke Cl üc' oer' verhaal over
het lUen van een mensch, die stoffelijk on
geestelijk diep is ^ef fT en' ®n de smart dat
te hooren spande M. z n dolzinnige open
hartigheid z'n moeder met. In New-York had
hij zich aangeboden als pakjesdrager, te .Was
hington was hij kellner geweest, te Phila
delphia had hij zich verhuurd bij. een rond
reizend tooneelgezeischap. Achtereenvolgens
had hij in OhioaSP d® betrekking van stal
knecht waargenomen in een Circus, in Que
bec die van koetsier. Up t oogenblik ver
diende hij z'n brood met het verkoopen van
Eh bien, on doit elianger
Pourquoi done!
Mais voyez-les eourir. On doi! j re
un autre tram.
Pourquoi done?
Le pont est cassé.
Oei, oei. Quels barbares
Rn zie daar hoe sommige Belgen, die door
de koddige wijze, waarop zij liet. Fransch zoo
wel als het Nederlandseh uitspreken, een
treurig gebrek aan beschaving ten toon
spreiden, zich soms tegenover Nederlanders
aanstellen.
Al&of het in België nooit gebeurde, dat een
tram niet rijden kon over een brug. die
hersteld wordt.
Aan heel wat landgenooten, die in den
vreemde verblijven schrijft „Vrij België"
zou men wat meer bescheidenheid mogen
aanbevelen. Die bescheidenheid zou hun
waarlijk en niet het minst aan ons land
ten goede komen.
Steenkool gebrek. Men schrijft-uit Lim
burg- aan het „Alg. Hbld.":
Nood leert bidden, geldt thans voor den
Limburger. Terwijl de meeste dorpsbewoners
vro-eger hun steenkolen opdeden hii de karla-
ding, waarbij de fabrieksarbeiders tegen een
lager prijs geholpen werden door de fabri
kanten, die do steenkolenschuld verder ge
leidelijk inhielden van bet weekloon, hebben
in de laatste maanden tal van gezinnen geen
gelegenheid geliad den gewonen wintervoor
raad op te doeri. De oorzaak ligt eensdeels bij
de verminderde aanvoeren in het najaar en
voor het andere deel lnj het vrijwillig of ge
dwongen ontslag van tal van werklieden aan
de fabrieken, die met minder personeel kon
den volstaan.
Om in de behoefte aan brandstof te voor
zien, koopt men thans wat men maar aan
türfbriquetten uit de Peel en aan groote los
se hoogveenturven kan machtig worden, ma
teriaal dus dat goed is voor het aanmaken
van kachels of het onderhouden van een ma
tig vuur, doch dat ongeschikt en tevens te
duur is om er de thans vereischte warmte
mede op te wekken. Men vraagt zich af, waar
om de regeering niet haar reuzenvoorraden,
die zij opgeslagen heeft liggen in het mijn-
district, beschikbaar stelt. Dat de nood dringt
is duidelijk, als men weet dat in een der
groote dorpen aleen over de maand Januari
zeven wagons minder aankwamen dan waar
op men mocht rekenen.
Smokkelarij. Te Beek bij Nijmegen werd
gisteren een automobiel aangehouden door
een der aldaar gestationeerde kommiezen. In
de auto waren gezeten de vrouw en een der
dochters van den autoverhuurder A. De rit
werd door den kommies meegemaakt in de
richting van Leuth, omdat deze het zaakje
niet geheel vertrouwde, wat dan ook latei-
goed gezien bleek te zijn; immers een eind-
weegs voortrijdende werd door het trekken
aan een touw een luik geopend van den dub
belen bodem der auto en rolde een haal pe
perkorrels van 50 K. G. gewicht op den weg-.
Toen daarop door den kommies gelast werd
te stoppen, ontstond er tusschen deze en den
chauffeur een worsteling en geraakte de
auto van den dijk. Hoewel niet levensgevaar
lijk werden alle inzittenden gekwetst. Na
tuurlijk zijn dfe peperkorrels in beslag geno-
men, en werd van 't zaakje proces-verbaal
opgemaakt, meldt bet „Alg. Hbld."
Do spoorwegen en het ijs. kien schrijft
uit spoorweglcringen aan het „N. u. d. D.":
Daar in ons land in gewone omstandigheden
ongeveer 75 pCt. van heti goederenvervoer te
water geschiedt, kan men zich voorstellen, boe
enorm veel drukker nu, bij stremming van na
genoeg de geheelo binnenvaart, liet goederen
vervoer bij- de spoorwegen is.
Had m©n reeds vóór de winterdrukte te kam
pen met wagen gebrek en gebrek aan gerouti
neerd personeel, doordat er niettegenstaande
de talrijke vrijstellingen, nog velen van het
spoorwegpersoneel in militairen dienst zijn, nu
dreigt de toestand onhoudbaar te worden.
Het binnenlandsche goederenvervoer, dat de
laatste jaren vóór den oorlog zich reeds enorm
begon uit t© breiden, heeft juist gedurende
den oorlogstijd zeer groote afmetingen aange
nomen. Ycle wagens der Ncderlandsche spoor
wegen schijnen bovendien in Duitseliland ti
worden vastgehouden, terwijl het aantal Duit
sehe wagens, dat de grenzen passeert, ontzag
gelijk veel kleiner is geworden met den oorlog
en in 't bijzonder gedurende do laatste maan
den tot op ongeveer 14 van het normale is
teruggebracht.
Duitsehe kolen b.v. worden per spoor niet
meer aangevoerd, gevolg van transportgebrek
op de Dnitsclie spoorwegen, en als het vriezend
weer blijft aanhouden, zullen er in 't geheel
geen Duitsehe kolen meer aangevoerd kunnen
korden. En juist de spoorwegen hebben bijzon
derlijk' te kampen met den schralen kolentoe-
vcor, niettegenstaande Engeland steeds meer
gaat invoeren. Wol .hebben do spoorwegen suc
ces gehad met de flinke verhooging van bet
staangeld der wagens, beladen mot kolen, waar
door deze vlugger worden gelost, respectieve
lijk weder spoediger tor beschikking komen
voor andere vervoeren. Hot, Is echter slechtsj
prentbriefkaarten en als gids van toeristen
bij de Niagara.
Ondanks zijn voortdurende inspanning, zijn
noesten arbeid, zijn steeds meer cn meer toe-
nemendo vermaardheid, was ook Raymond
diep gevallen. De misdaad van zijn broer, de
herhaalde stakingen op de fabriek van zijn
vader hadden zijn naam geen goed gedaan.
Het ïueerendeel der kiezers had hem zijn stem
onthouden.
Men vond hem èn door geboorte èn door
belangen te nauw verwant aan degenen die
hij vervloekte. Hij had zijn zetel als afge
vaardigde verloren. Men had een geneesheer,
een kwakzalver, verkozen boven den zoon
van den industrieel.
In zijn trots gekrenkt, bedrogen in z n
eerzuchtige plannen, hield het gewezen Ka
merlid zich bezig met een werk dat veel
lager stond maar misschien nog winstgeven
der was. Hij werd propagandist. Geheel
Frankrijk doorkruiste hij, bezocht dorpen en
steden, stookte stakingen aan, stortte al z'n
gal uit over 't geestelijk cn wereldlijk ge-
Dieze zoon berokkende mijnheer Adrien door
zijn goddelooze theorieën bittere smart. Zijn
optreden had ceri aiiernoodiottigsten invloed
op de stoffelijke welvaart te Ronoe. Dank
de tusschenkomst van Jacques de Fontau-
bert en den wilden tegenstand van Vacheron
ten spijt, waren de wevers en de werksters
CCCXLIV,
INZEGENING VAN EEN NIEUW SCHOOL
GEBOUW PROCESSIE NAAR SCHOOL
- ZEGENING DER BUITENMUREN
GEBEDEN VOOR HET KRUIS
Nadat cle voorbereidende gebeden voor het
hoogaltaar der kerk verricht zijn en de on
misbare zegen des II. Geestes is afgesmeekt,
keert de Diaken zich tot cle geloovigen, ter
wijl hij zingt: „Laten wij uittrekken in vre
de!" Waarop het koor antwoordt: „In den
«aam van Christus. Ameu!"
Terstond hierop trekt de Celebrant in
plechtige processie onder het gezang der
schooljeugd en het gelui der klokken naar
het schoolgebouw, dat ingezegend moet wor
den.
Daar aangekomen ontbloeien allen het
hoofd en de Celebrant, staande voor de bui
tendeur, zingt: „Vrede zij dezen huizei En al
len, die liet bewonen." Dan heft hij de anti
foon „Asperges me" aan, die cp den toon
van een psalm door het koor vervolgt wordt:
„Besprenkel mij, o Heer, met den hysopsten-
gel; zoo word ik witter dan sneeuw. Ont
ferm U mijner, o God, naar Uwe groote ont
ferming. Eere zij den Vader, enz."
Terwijl de antifoon herhaald wordt, be-
spenkelt de Celebrant don buitenmuur ten
minste aan den voorkant van het gebouw
met gewijd water. Dan zingt hij: „De Heer
zij met u! En met uwen geest. Laten wij
bidden: Almachtige en goedertieren God, die
aan uwe priesters boven de overigen zoo-
voel girust hebt geschonken, dat alwat zij in
Uwen naam waardig en behoorlijk verrich
ten, voor Uw werk wordt gehouden, wij bid
den uwe onmetelijke goedertierenheid, dat Gij
bezoekt, al wat wij aanstonds zullen bezoeken
en dot Gij zegent, al wat wij aanstonds zullen
zegenen, en dat hij de intrede vaxi onzen
nederigen persoon, wegens de verdiensten
uwer Heiligen, de vijand vluchte, oe L gei
des vredes binnentreedt."
„Heilige Heer, Almachtige Vader, zegen op
de voorbede van de Heiligen Ignatius en
Alovsius dit huis, zegen onze intrede» zegc-ii
den intocht onzer voeten, gelijk Gij U ge-
waarrligt hebt bet liuis der Aartsvaders
Abraham, Isatik en Jacob te zegencu. Door
Christus onzen Heer. Amen."
Nu treedt men cle school binnen. Het oor-
naamste lokaal binnengaand zingt de Cele
brant wederom: „Vrede zij dezen huize.
En allen die het bewonen." Dan met de gees
telijkheid toetredend op cle tafel, die met een
wit linuen doek is bedekt en waarop iusgchen
twee brandende kaarsen een kruisbeeld is ge
plaatst, stort hij deze gebedcu:
„Verhoor ons, heilige Heer, almac.luige
Vader, eeuwige God, en gewaardig U uit den
hemel uwen heiligen Engel te zenden, om te
bewaren, te begunstigen, te beschermen, te
bezoeken en te verdedigen al de bewoners
van dit verblijf, zoowel de leermeesters als
de leerlingen."
„Heer Jezus Christus, die tot uwe leer
lingen gezegd hebt: In welk huis gi.i^ ook
binnentreedt, begroet het zeggende: „Vrede
zii dezen huize!" Kome die rede, bidden wij,
over dit huis, dat bestemd is voor het onder
richt der jeugd en over al de bewoners, diie
hier onderwijzen en onderwezen worden.
Gewaardig TJ, Heer, hen van alle ziekte te
verlossen en te bevrijden: vervul de onder
wijzers met den geest van wetenschap, van
wijsheid en van uwe vrecze; vervul de leer
lingen met uwe genade, opdat zij datgene,
waarin zij tot hun heil en nut onderwezen
worden, met liun verstand begrijpen, in hun
hart heiwaren en praktisch beoefenen en dat
in alles uw Naam verheerlijkt worde. Ge-
waardig U dan hij onze intocht deze school
te zegenen en te heiligen en mogen binnen de
muren van dit gebouw de Engelen van uw
licht wonen en dit huis met al zijn bewoners,
leermeesters zoowel als leerlingen, bewaren
Die leeft en heerseht in de eeuwen der eeu
wen. Amen.
een hulpmaatregel gebleven; nog is ei wagen-
gebrek, vooral aan open wagens.
Het inleggen van extra-goederentreinen
gaat met het oog op den kolonnood met groote
moeilijkheden gepaard; do stations, speciaal
de groote, zullen dus niet voldoende ontlast
worden, waardoor de mogelijkheid niet is bui
tengesloten, dat zij overvol geraken, hetgeen
weder tot gevolg zal hebben, dat aldaar geer
goederen meer ten Vervoer aangenomen zullen
kunnen worden en dat. ook voor die station!
zendingen geweigerd zullen moeten worden.
Om aan de plotselinge toeneming van het'
vervoer het hoofd te kunnen bieden, heeft men
o.a. den afhaaldienst per kar te Amsterdam ge
staakt en zullen per schuit zendingen noch af
gehaald noch besteld worden.
Het personeel op de stations, vooral liet ad
ministratieve, moet nu reeds dagelijks r ren
overwerken.
Als de vorst lang aanhoudt, zal het aautal
vrijstellingen voor onder dienst zijnd personeel
noodzakelijk uitgebreid dienen te worden alt
was hot dan ook slechts tijdelijk.
weer aan het werk gegaan on hadden ge
noegen genomen mot de vijf stuivers loons-
verhooging die mijnheer Basvoyer hun aan
bood.
Maar deze, wiens gestel gebroken was doon
al den tegenstand en smart, kon zijn gezag
niet meer doen gelden. Andere moeilijkhe
den kwamen te berde, nieuwe stakingen
waren uitgebarsten. Die eerlijke vlijtige werk
lieden, tusschen wie Raymonds eerzucht het
zaad van opstand had geworpen, begonnen
de eerbied en toegenegenheid te verliezen
die zij vroeger voor hun patroon koestorden.
De geest van het oproer heersclite nu. Gelijk
de wind dio over de bergen strijkt, in ra
vijnen en holen suizelt, door populieren en
eiken ruischt, zoo ook waren de nieuwe ver
derfelijke denkbeelden doorgedrongen in Üe
gemoederen der arbeiders uit de vallei. De
hinderpalen prikkelden tot nog grooter ra
zernij. Het lichte briesje was een orkaan
geworden, die alles omwierp, met zich mede
sleurde,
.Voor hun wankelmoedige» patro-m hadden
de arbeiders hun eische.n geuit. Steeds had
mijnheer Adrien toegegeven tot nu toe.
tot nu toe, nu hij. niet meer kon. Leeningen
had hij gesloten, op z'n huis, z'n fabriek,
inboedel, op alles had hij hypotheek geno
men.
Wordt vervolgt.
