NIEUWE HklilIL GUURtNT
Emailleeren van Rijwielen 3.99
WARE ADELDOM
H. J. w. d. MEER,
Schagchelstraat 7-9 bij de
n
HAAGSCHE BRIEVEN.
DE OURi-OQ
OE verscherpte duikbootoorlog
LJnHEDIElGETJES.
FEUILLETON
Woensdag 14 Februari - Tweede blad
CHL
Zooals het weder zich nu laat aanzien,
7-al het niet lang meer duren, of de Resi
dentie is weer uit haar gordel van sneeuw
en ijs verlost. Zonder leedwezen zien we
de ijsperiode heengaan. Zij, die van do koude
niets dan de Billende lijden, natuurlijk van
zelf; maar ook zij, die de ijssport beoefe
nen, omdat het welletjes was geworden, om
dat het lang genoeg geduurd heeft. Op zich
zelf zouden de afgeloopen weken tot den
idealen wintertijd mogen worden gerekend.
Dagenlang frissche koude met helderen zon
neschijn en niet te sterken wind, wat wil
de schaatsenrijder meer? Er is dan ook ge
ducht veel aan ijsvermaak gedaan. Oud eu
jong waren op de ijzers. Onze twee mooie
ijsbanen hebben schitterende zaken gemaakt;
maar ook degenen, die geen groote conribu-
pntrées kunnen betalen, konden hun
me nW ®*n(fs vele jaren herinner ik
ba non stadsgrachten zulke pret tige
bont 1 °l),everdcn. Het was een vroolijk en
jj„ sc"°uwspel en menigeen heeft a.an de
'dat eeu mooi centje verdiend. Jammer
ook menigeen zijn uitgaan dag met bui-
1 schrammen heeft moeten bezuren, om
de talloozer ernstiger ongevallen maar
niet eens te spreken. Opmerkenswaardig was
intusschen weer, welken enormen invloed het
beoefenen der gezonde sport op het overige
maatschappelijke leven had.
Schouwburgen, bioscopen en café's konden
m hup reacties geducht den invloed der ver
moeide beenen en leege beurzen merken.
Ook het vergaderingbezoek leed er duch
tig onder. Het ijsfeest is nu weer afgeloo
pen en des te erger drukt nu weer "het
troostelooze oorlogsleven. Hier in de stad is dit
ook geducht te bespeuren. Men zou jjij een
bezoek het vroolijke, hel verlichte Haagje
niet meer terug kennen. Klokke zeven gaan
's avonds alle winkellichten uit. Zoo wil het
de nieuwe verscherpte kolenbesparingsver-
ordening. En in de huisgezinnen tobt men
er over, om op allerlei manieren zuiniger
m»?.t bet licht en de warmte om te springen,
^fen moet en zal zijn verbruik tot 65 pOt.
f5 pCt. terugbrengen, niet alleen om de
kolossale verhooging der prijzen van gas en
clcctriciteit te ontgaan, maar ook om aan
het gevaar te ontkomen, dat van hoogerhand
de toevoer wordt afgesneden.
Voor menigeen een heel probleem, vooral
v°or degenen, die altijd zuinig was.
Wethouder Jansen heeft mooi praten, als
hij Zegt: „Wie zuinig was, moet nog maar
Zumiger worden," maar hij vergeet aan te
^cven op welke wijze dat kan. De beste
Methode lijkt nog: vroeg naar bal|aim^Gcen
donder dan ook, dat het 's avonds tegen 10
°f U uur op dé straten al zoo eenzaam is
als vroeser ?ang na middernacht. Het heele
taaatQohjmi>eliike ïevi0n 0611 rousach-
ti^verSring ondergaan. Of de goede gc-
Volwen daarvan zich ook nog na den nood
toestand zullen doen gevoelen? Mij dunkt
van wel. Menigeen, die er maar zorgeloos
op los geleefd heeft en geen cent wist over
t» houden voor kwade tijden, zit pijn spil
zucht pu te beschreien. Dat er in den Jaat-
ten tijd zorgeloos geleefd werd, zaj wel nie-
mand( die zijn oogen gebruikt, willen ontken
en. Zeker, de levensstandaard is geducht gc-
^?6n, maar menigeen bewoog zich in le-
ehsomstaiidiehedendie lans de ziine eigon-
hjk niet waren. In de huishouding, de kleo-
hg, het uitgaan vooral was veel overdaad
°P te merken. Spaarzaamheid werd niet lan
ger als een deugd maar als een verkeerd
heid aangemerkt.
Waar hoorde men nog van opleggen van
winkelvoorraad? De huisvrouwen vonden dat
alles veel te lastig. Verwend als men in do
'groote steden is door de leveranciers, "die
immers overal direct voor zorgden. Dat het
tegen veel hoogere prijzen ging, daarom be
kommerde men zich niet. En als de nood.
aan den man kwam, dan stond de overheid
dadelijk klaar om bij te springen. Geen of
weinig schoolgeld, kinderkleeding en voe
ding, uitkeering van werkloozenkas of arm
bestuur. Zoo scharrelde men dan den moei
lijken tijd door, om, zoo gauw er weer wat
Verdiend was, er weer lustig op los te fuiven.
-A prés nous le déluge.
Maar de vloed van honger, kouae, encode
In aaeriei vorm neert nu menigeen overva^n
cn misschien de oogen geopend voor éigen
tekortkoming. Bij de meesten geeft het ech-
ter niet veel. Men moet hét gemor maar
hooren. De eenvoudigste man van de straat
kraait zijn kritiek op regeerings- en -gemeen
tebeleid luide uit. Dat een en ander ideaal
zou zijn geweest, zal ook ik niet beweren,
want de gevolgen duiden op onvoldoendheid
der maat regelen. Erkend dient toch echter
te worden, dat de moeilijkheden reusach
tig waren. Wie van de schreeuwers zou lust
hebben om minister Posthuma's opvolger te
zijn? Om van bezit van de noodige capaci
teiten nog niet eens te spreken.
Ook het college van Burgemeester en Wet
houders kan zijn vreugde wél aan. Vroeger
waren dat eere-ambten. Tegenwoordig ver
moorden zij de ongelukkige "dragers. Eer?
Wat voor eer legt men tegenwoordig nog
in niet dl die lidmaatschappen van openbare
colleges? Men wordt niet anders dan gekriti
seerd, gehoond, bespot, uitgejouwd. Het ge
tal van degenen, die zich beschikbaar stel
len, wordt ld an ook van jaar tot jaar groo-
ter. En de meeste liefhebberij komt dan nog
door de presentiegelden, honoraria, pensioe
nen of andere faveurs. Adres aan do ver
hoogde tractemeuten der Kamerleden, die nog
altijd zonderling genoeg „schadeloosstelling"
fieetenaan het tersluiks ingevoerde pensi
oentje; aan de presentiegelden van allerlei
colleges en commissies. Onze burgemeester
heeft bv.. nu al een salaris van vijftien dui
zend gulden, onze wethouders van vijf dui
zend gulden met na 5 jaren een pensioen
van f 2500. Daar wordt natuurlijk op ge-
Jasd, meer dan dat er oprecht verlangd wordt,
pm net gemeen best belangeloos te dienen.
En die hooge vergoedingen hebben het aan
zien van het ambt gedrukt, naar beneden
gebaald.
„Ze worden er toch voor betaald," flat
is het eerste, wat de kritiek e\ch. laat ont
vallen.
Zoo is het hier, zoo zal het elders ook
wel zijn. En wat er dan nog meer gezegd
of liever verdacht gemaakt wordt. Men moet
het ontevreden volk maar hooren 1 Over hooge
en lagere autoriteit, tot zelfs over Hare Ma
jesteit de Koningin toe. Het was dan oók vol
strekt niet toeval, dat de workloozenbetoo-
ging, waarvan reeds een en ander in ons
blad is meegedeeld, juist haar weg wilde
nemen langs straten, waar hooggeplaatste*
wonen De route was V00raf in overleg mot
de politie opgemaakt. Maar de anarchie in
die kringen houdt zich natuurlijk aan afspra
ken niet. En zoo wilde de stoet dan ook naar
het Noordeinde langs het Paleis van de Ko
ningin.
Waarom? Om de Koningin te beduiden,
dat er "honger en koude wordt geleden?
Daarvan is Zij natuurlijk voldoende op
de hoogte. Hare Majesteit doet waarlijk wat
Zij kan. Zij zelf gaf altijd een voorbeeid van
zuinigheid en spaarzaamheid. Zoo zelfs dat
daarop vaak bittere kritiek werd geleverd.
Vooral door de hofleveranciers, die de gouden
jaren van Willem JTT nog meegemaakt heb
ben. Het hofleven doet nagenoeg niets aan
pracht en praal. Weelde, om van overdre
ven overdaad te spreken heeft er onder Em
ma en later onder Wilhelmina nooit ge-
heerscht.
In Haar dagelijksche kleeding staat Hare
Majesteit achter bij menige referendaris
vrouw. Maar wel deed en doet Hare Majes
teit veel goeds. Veel meer dan wat daarvan
in de kranten wiel eens wordt meegedeeld.
Juist dezer dagen schonk zij nog wear de
vorstelijke gift van een halven ton gouds
aan net Nat. Steuncomité. De Koningin weet
dus wel dat er veel geleden wordt, Men
behoeft het Haar waarlijk niet door rumoe
rige straatdemonstraties aan het verstand to
brengen. Toch moest ©n zou d© revotutio-
naire en anarchistische troep langs Haar
Paleis. De politie kon het niét beletten dan
door hardhandig ingrijpen, want de paaid n
en de mannen werden reeds mishandeld.
.Talrijke verwondingen zijn opgeioopen en
net btoea vloeide in letterlijken zin langs
de straat. Als de leiders en ophitsers nu
maar hun rechtmatig deel gehad hebben, maar
meestal weten die zich goed verdekt op
gesteld te houden, ais de klappen vallen.
Daardoor komt het misdad g karafc ter der
anarcnistiscnc opruierjj te beter uit. De so-
ciaai-aemocratre is traar ook met vys ya_u.
Wel is zij in de laatste jaren in haar op
treden naar buiten heel wat gematigd en
sinds er sociaal-democratische "burgemeesters
en wethouders aan het roer zijn, heeft men
wat meer eerbied gekregen voor het ambt
en wat beter inzicht in de moeilijkheden, maar
nog maar al te dikwijls wordt d© revolutio
naire ondergrond der Sociaal-Democratie naar
boven gewoeld. Wie wind zaait, zal storm
oogsten. Een pakkend voorbeeld daarvan zien
we nu weer op de vloot.
Volgens de redevoeringen der Kamerleden
zijn de nazaten van Tromp, Do Ruytar en
Piet Hein weinig meer dan een ontevreden
en oproerige bende. Zeker, men hoeft niet
blind te zijn voor de omstandigheid, dat dooi
de autoriteiten niet altijd voldoende aan
dacht is gewijd aan de stoffelijke belangen
der scheepsbevolking, maar met lots vei be le
ring alleen komt men er toch ook niet. Mr.
Bomans heeft dat op hoogst verdienstelijke
wijze in zijn Kamenedevoering openlijk uit
gesproken. Zonder godsdienst, geen gezag en
geen dr Mine; ongodsdienstigheid voert
noodwendig tot zeden ontaarding en tot an
archie.
De sociaal-democratie is niet tegen den
godsdienst, werd er altijd de goedgeloovige
menigte voorgepreekt. Wij welen wol beter,
de sociaal-democratie is krachtens haar wijs-
geerigen ondergrond wel degelijk anti gods
dienstig, maar al konden wij eens even aan
nemen, dat zij werkelijk niet tegen den
godsdienst was, wat deed zij er dan voor?
Men zie nu de gevolgen.
„Innerlijk even verwilderd, als uiterlijk cor
rect en welverzorgd," zoo toekende Mr. Bo
mans onze „Jantjes" in doorsnêe.
Is het niet diep-treurig? Aan hun Vruch
ten zal men hen kennen. Het zou goed zijn
als men den socialistischen demagogen ia Ka
mer, Staten en Gemeenteraden .wat meer hun
vruchten voorhield. Die taak is niet gemak
kelijk. Men moet er een bedaardheid en vast
beradenheid voor bezitten, zooals Mr. Bo
mans die in de Kamer ton toon spreidde.
Duys. Ter Laan, Hugenholtz en Klocrekoo-
per, ja zelfs de groote Troelstra, zij allen
waren vrijgevig met hun hoon en spot. Huil
felle interrupties waren ais giftige pijlen.
Maar Mr. Bomans liet zich door niemand of
niets afleiden. Hij «a, wat li. ij te zeggen
had en resultaat zal niet uitblijven.
Ongelukkig en rampzalig zijn de tijden,
welke we beleven. Voor een ieder, maar
het meest voor hem, die geen onderwerping
kent aan den wil des hemcischen Vaders; die
mort en opstaat tegen het lot der volkeren
en individuen; die alle hoop op een beter
hiernamaals heeft opgegeven.
Vorsten en Volkeren, terug tot Gotll Pan
was det vrede spoedig geteekend en was
hij blijvend en duurzaam.
's-Gravenhage 11 Februari 1917.
De houding van China.
Volgens een part telegram u-j^ d® N.R.G.
verneemt de „Morning Pos! d.d- 8 dezer uit
Tientsin, dat de opvatting"
gen te Peking thans geneigd 1® tot het afbre
ken van de betrekkingen met Duitschland.
Aanvankelijk was de meerderheid van 't Ka
binet er voor, oan niets te doen; maar na
ontvangst van de nota van Wilson kwam er
verandering in de opvattingen, en werd men
er voorstander van, zich aan te sluiten bij de
politiek der Ver. Staten. Slechts twee leden
van het Kabinet waren daar tegen.
Men verneemt dat China, alvorens de be
trekkingen met Duitschland formeel af te
breken, voornemens is, een protest te rich
ten tot Duitschland, tegen den ongob rei del-
den duikibootoorlog. Het zal van 't antwoord
van Duitschland daarop afhangen, welke
gedragslijn d® Chineesehe regeering verder
zal volgen.
De Duitsehers in Peking doen al wat in
hun vermogen ie, om van Ghinn gedaan te
krijgen, dat het een lijdelijke rol blijft spe
len,; maar indien de Entente- mogendheden
handig manoeuvreeren, zuilen deze pogingen
ver,geef sch hlijveu.
De Clhineesche pers is er over het algemeen
vóór, de betrekkingen met Duitschland af te
breken.
De Morning Post verneemt uit Sjanghai,
d.d. 9 Februari, dat de Cbineescbe bladen
melden, dat tengevolge van een conferentie
tusechen eenige ministers en de leiders van
partijen te Peking, de regeering besloten
heeft, den raad van de Vereenigde Staten
op te velgen en de betrekkingen met Duitsch
land af te breken. De Duitsche gezant zal
zijn paspoort krijgen en den 17den vrtrekken.
De Zuid-AmerikauTisehc Staten.
Het Parijsche grootblad, de „Matin", zegt
een beschouwing over het antwoord der neu
tralen op de Duitsche blokkade-verklaring,
dat geheel Zuid-Amerika zich eenstemmig
tegen Duitschland gericht heeft.
Als men de kaar van Zuid-Amerika be
ziet, kan men constateeren, dat Brazilië bij
na de helft van net vasteland besluit. Wel
nu dit land heeft v Maard, dat bij den eer
sten aanslag, wa^van zijn onderdanen zou
den te lijden be™e", een breuk onvermij
delijk zou zijn. ^n'ii, dat zich over bijna
de geheele Westkust Uitstrekt, is niet min
der energiek Se^e5 .fvenzoo Peru. Boli
via dat geen gr°° mtsche belangen heeft,
heeft zich volkomen bij het initi|tief der
Vereenigde T^esloten- Op de Oost
kust nemen waVlSUay ea Argentinië
dezelfde gevoelens waar.
Indien men daar ij bedenkt, dat talrijke
Duitsche schepen* havens van genoem
de landen ligS0" .°®te Duitsche kapita
len bij hun 0BSeÖ^n betrokken zijn,
zal men inzien da -ze landen de noodige
waarborgen bez b"Banhiin protest on
middellijk, practiseelang te verbinden.
DE KRIJGSOPERATIES IN 1916
In het „Bulletin der Alliance Fran^aise,"
dat behalve in het Fransch, ook in het Duitsch,
Engelsch, Nederlandsch, Spaans oh, Italiaansch,
Portugeesch, Grieksch. Deensch en Zweedseh,
verschijnt, wordt het volgende geschreven over
den militairen toestand in het begin van 1917
Het jaar 1916 heeft de hoop van geen der
oorlogvoerende partijen verwezenlijkt. De
macht der tegenwoordige verdedigingemaaL-
regelen heeft alle aanvallen, zelfs de best voor
bereide verhinderd, tot een beslissend resultaat
te leiden.
Om den door de Gealliëeraen voorbereiden
aanval te verhinderen, heeft Duitschland van
de maand Februari af zijn groote operatie
tegen Verdun begonnen; na een eerste, schit
terend succes, vertraagde deze operatie en
kwam ze in den zomer geheel tot stilstand,
zonder zelfs de tweede verdedigingslinie van
Verdun te hebben aangetast. Onder zeer moei
lijke omstandigheden en alleen gebruik makend
van zijn oude, zware artillerie, heeft het Fran
sche teger standgehoudenhet heeft den vijand
vrceselijke verliezen berokkend en de Duit
sehers hebben Verdun niet kunnen naderen. Ten
slotte zijn de Fransche troepen weer tot de of
fensieve beweging overgegaan en hebben den
Duitsehers de forten Douaumont en Vaux weer
afhandig gemaakt, waardoor de complete gor
del van forten rondom Verdun is hersteld.
De Oostenrijkers hebben Italië op zijn zwak
ste punt aangetast, namelijk in den hoek der
provincie Trente, die indringt in de Italiaan-
sche vlakte. Ze hebben de Italiaan scha troepen
tot op den rand dier vlakte teruggedrongen;
maar worden tot staan gebracht, alvorens haar
te bereiken, en hebben weer bet grootste deel
van het gewonnen terrein verloren.
De Russen hebben Trebizonde en Erzindjan.
genomenze zijn daarbij gebleven, terwijl de
lurken, hunnerzijds vooruittrekken, Hamadan
in Perzië hebben bezet.
Vervolgens hebben de Russen in Wolhynië
de eerste Oostenrijksche linies doorbroken, een
enorm aantal gevangenen gemaakt, de Boeko
wina bezet en schenen ze welhaast Lemberg te
bedreigen. Plotseling kwamen ze tot slilstand,
De Fransch-Engelsche troepen zijn aan de
Somme tot den aanval overgegaan en hebben
er de Duitsehers in moeilijkheden gebracht; na
een aantal locale voordcelen te hebben behaald
en een zeer belangrijk aantal gevangenen te
hebben gemaakt, hebben ze hun offensieve be
weging opgegeven, zonder hun onmiddellijk
doel, Péronne en Bapaume, te hebben bereikt.
De Italianen begonnen een aanval op de
hoogvlakte van de Karst; ze hebben zich mees
ter gemaakt van Görz en zijn op dat punt nog
verder doorgedrongen. Daarbjj zijn hun krijgs
operaties gebleven.
Het leger van Saloniki heeft Monastir inge
nomen, dank zij den heldenmoed van de Servi
sche troepen. Ze hebben niet verder kunnen
gaan.
Men had gehoopt, dat het tusechenbeiden-
treden van Roemenië de kwestie in het Oosten
zou hebben geregeld. Inderdaad echter heeft
het den MiddeneuropeescJien machten, die
waren geslagen bü Verdun, in den Ka uk as us,
in Oalicie, aan de Somme, op de Karst en in
Mooedonië, veroorloofd, een succes te bob alen
door de verovering van geheel Walaohü© en
den aanval in Moldavië.
Zélfs in Afrika zijn de zaken niet afgeloo
pen: de Duitsch troepen houden stand in het
Zuid-Oosten van Duitsch Oost-Afrika.
Op zee brengt de Engelsch© blokkade
Duitschland vreeselijke nadoelen toe; maar de
Diritsdhe onderzeeërs be nadeel en hunnerzijds
®°k de schepen, die de Gealliëerden provian-
deeren.
Zoo is al]e3 hangende en duurt do afslütings-
oorlog voort.
HET SIGNALEMENT.
Juffrouw. „Mijnheer, ik zou gaarne het
portret van mijn overleden man hebben."
Portretschilder. „Heeft u een fotografie
van hem?"
Juffrouw. „Neen, maar ik bezit een sig
nalement van de politie, daar staat alles
duidelijk in."
EEN TROUWLUSTIGE DAME.
Hij: „Uw familienaam is een van de best
klinkende uit het heele land."
Zij: „Vindt U? Ik begin hem anders leelijk
moe te worden."
HEEL GOED.
Lceraar: „Het „dis" in het begin van
vreemde woorden, wil gewoonlijk zeggen, dat
iets niet is, zooals het behoort. Het „dis"
duidt dus een wantoestand aan, bijv., d sso-
nant- is wanklank, disorde is wanorde, dishar
monie, enz. Wie weet nog meer zulke woor
den te noemen?"
Jan: „Distributie, meester."
VERSPREIDE BERICHTEN
Een Engelsche blokkade van.... Frankrjjfeï
Het Berlijnsche Wolff-bureau heeft „be
trouwbare" berichten ontvangen, volgens
welke Engeland reeds sedert geruimen tijd
met geweld het directe scheepsverkeer van
Oost-Azië naar Frankrijk verhindert. Alle
uit Oost-Azië komende schepen worden ge
dwongen Fransche havens te mijden en En-
sche havens aan te doen. Slechts Japansche
schepen hebben het durven wagen de blok
kade, die Engeland op zijn eigen bondgenoo-
ten toepast, te breken. Het betrekken van
Ubineesclie artikelen 'door Fransihe bemidde
ling is den neutralen onmogelijk gjemaakt.
De vracht over Londen bracht reeds voor
de Duitsche aankondiging der aerbiokkade
zulke groote moeilijkheden en zooveel ver
traging mede, dat de onzjjdige importeur in
den regel van den invoer afzag.
De kapitaal vernietigende oorlog.
Als gebruikelijk wanneer het parlement
toestemming wordt gevraagd voor een nieuwe
oorlogsleening, heeft Bonar Law in het Engiel-
sche Lagerhuis den financieelen toestand van
het rijk besproken en daarbij eenige cijfers
genoemd betreffende de dagelijksche uitga
ven aan oorlogskosten. Uit die getallen blijkt,
dat de dagelijksche uitgaven nu hot hoogste
punt in den oorlog hadden bereikt. Dé uit-
aven in het begin van het dienstjaar be-
roegen 4.520,000 p. st. Zij beliepen "5.710 000
p. st. in het laatste gedeelte van de periode
waarover het overzicht loopt, en zijn nu
gestegen tot 5.790.000 p. st. lien groot deel
van do toeneming was het gevolg van nieu
we uitgaven voor munitie. Er was e n ver
meerdering met ruim 1 millioen p. st. daags
voor het leger, de vloot en munitie sedert
het begin van het dienstjaar, maar men m est
bedenken, dat er nu 14 maal zooveel soldaten
aan de verschillende fronten stonden a s in
het begin van den oorlog en dat de ger.ngste
vermeerdering in de verschil lende soorten
van munitie, in vergelijking met het gemid
delde van het esrste jaar, het 28-voud ge be
droeg.
Law schatte, dat de gezamenlijke u tg .ven
voor het dienstjaar 214J m lioen p st. en 'do
de gezamenlijke uitgaven sedert hei tem
van den oorlog 420J millioen p.st. zouden
bedragen. Aan het einde van het d en tjaar
zou het toiaal van de nationale schuld tus-
schen de 8800 en 3900 mill.oen p. st b Po
pen. De voorschotten aan de geallieerden en
de overzeesche gewesten zouden ongeveer
890 millioen p.st. bedragen. Ten slott s; r k
hij eenige bemoedigende voorden over de
leening. Hij verklaarde z ker te zijn, dat
het aantal inschrijvingen grooier zou zijn
dan ooit tevoren en geloofd dat ook hel be
drag aan gejR, dat het groote publiek zou b j-
dragen, grooter zou zijn.
De Paus en de gemeenschap der naties.
Over dit onderwerp schrjjft Francois Yeuil-
lot in de „Libre Parole". Hij gaat van de
veronderstelling uit, dat de Paus indertijd
de besprekingen in Den Haag hadde voor
gezeten en dat hij als opperste scheidsrech-
jer ware gekozen vpor toekomstige geschil
len en als opperste bewaker der oorlogswet-
ten om dan te vervolgen:
Zeker, ik beweer niet, dat de zaken, al
dus geregeld, deu Euro_peeschen oorlogsbrand
onmogelijk hadden gemaakt. Doch wie zou
durven beweren, dat de kansen op vrede niet
zouden zijn gestegen?
De onderhandelaars in Den Haag stelden
hun internationalen code samen een beetje
op manier, waarop Wilson zijn gemeenschap
van naties heeft voorgesteld. Een ideaal plan,
maar zonder practische werking.
Schrijver beweert niet, dat zoo de Paus
geholpen had, in het concert der naties, de
oorlog zou zijn verbannen of ontdaan zou
worden van elke onrechtvaardigheid. Zoo
lang de menschen blijven zullen conflicten
en barbarisme blijven. Maar zoo men aan
de toekomstigen vrede het maximum van
waarborgen wil geven zoo men de oorlogen
in de toekomst binnen de grenzen wil hou
den van recht en menscbelijkheid, dan moet
men een beroep doen op het moreele gezag
van het Opperhoofd der Kerk.
Zonderling© manieren.
Onder bovenstaand opschrift schrijft do
„Msg."
In ons nummer van 9 Januari 1.1. publiceer
den wij een correspondentie uit Antwerpen over
het verlangen naar vrede in België.
Van die correspondentie heeft het "Wolff-
bureau gebruik gemaakt, op een wijze, die op
zijn minst eigenaardig genoemd moet worden.
Aan de Deensche pera werd een communiqué
gezonden, dat o.a. door „Social Demokreten"
van Kopenhagen in zijn nummer van 17
Januari werd opgenomen onder het opschrift:
„Een Belgisoh blad vraagt om een afzonderlij
ken vrede."
De aanvang van het communiqué luidt aldus:
Het Belgische blad „Maasbode" bepleit een
afzonderlijken vrede met het doel het volledig
ten onder gaan van België te verhoeden."
Zonderlinge manieren zelfs in oorlogstijd.
De rantsoeneering in Engeland.
In Engeland is, gelijk men weet, de bevolking
in haar voornaamste levensmiddelen nog niet
op rantsoen gesteld.- Wel heeft de voedsclbe-
heerder een beroep op het volk gedaan om zich
zelf te rantsoeneeren. Maandag van de vorige
bevatte den verlovingsring, die eenige
te voren met zooveel vreugde aan den
Vnnr V^n mi.ss Ei(*el was gestoken.
n, Jonkman begon een tijd van
v anhoop, van onmetelijke teleurstel-
mg, zooveel te grooter daar geen arbeid hem
verstrooiing kwam schenken.
V oor de moeder brak een tijdperk van
herleving aanl Wat kon het gewirwar van het
heden haar schelen, alsmede de ellende, welké
haar wachtte, nu zij haar zoon terugvond!....
Niets kostte het haar, 'Volstrekt niets, wat
huizend anderen iets onuitstaanbaars zou ge
weest zijn. Toen het oude hotel verkocht
Was, verliet zij Parijs. Een zegepralende glim
lach plooide haar lippen, blijdschap heersehto
111 *laar hartDe leeuwin nam haar welp
mede ©n ]Cgdo bjj zich zelve dc belofte af, dat
li lein zoo goed zou bewaken, dat zij
een de beschikking over hebben zou.
iriJs boezemde hem afgrijnzen in; het ge-
fan-rr vermoe,'de hem en de geneesheer dór
Kozè i had in het geheim tegen de markiezin
Bars? datj nadien het wonen, op het kasteel
verblijf^3 niet gebiedend werd geëischt, een
°P het land tooh noodzakelijk zou
geweest zijn om den jonkman voor eene kwij
nende ziekte te bewaren.
IV.
Er ligt in het stilzwijgen der dichte bos-
schen, in het afwisselend schouwspel van
de schoonheid der natuur een geneesmid
del opgesloten, da,t zeer goed bekend is bij
hen, die hebben geleden...
Want daar dit stilzwijgen gepaard 'gaat
met de levenswekkende en'halsemendc lucht
der hoogten, moet het lichamelijke wel zwaar
aangedaan wezen, als het den terugslag] van
het geestelijke niet meer gevoelt.
Herbert was jong en krachtig. Na 'verloop
van eenige maanden werd zijn gelaat weer
met een gezond© tint bedekt; zijne oogen
verloren hun gevoelloozen blik; zijn lippen
hunne bittere uitdrukking; hij bleef niet meer
gedurende lange uren onbeweeglijk en naden
kend in de eenzaamheid van zijne kamer,
maar met het geweer aan den riem 'over
den" schouder doorliep hij van het aanbreken
van den dag af de dichte dennebosschen in
allo richtingen, doortrok de heidevelden en
beklom de bergen.
De eetlust en de slaap keerden door deze
tochten terug en toen de geneesheer, die hém
te Parijs behandeld had, op zekeren dag on
geroepen op het kasteel verscheen, kon hij
in de trouwe verklaring afleggen, dat de ge
nezing volkome'1 dat deze zelfs sneller
in haar werk Was s &aan dan men had dur
ven hopen. jAn>
Doch mocht de jonKtnau zijn eerste krach
ten hebben tei'UgSj ^S'cn, mocht zijne smart
iets verloren hennen van bet bovenmatige,
dat de bedroefd®'1 fa^uzinnig maakt of ver
nietigt- toch bleef a© smart daarom piet min-
der Ln ziine ziel knagen.
Herbert was eerlijk, edelmoedig, vol geest
drift; zijn nog ^d^; baxl miss Eldel ge
kozen zooals £de:roos heat om haar
schittering en ?Ut~
goocheling was des te bitterder voor hem
ETVr hij vast geloofd had dat met
geweest, da dezQ schittering alle hoeda-
l Sengels verbonden waren. Ver-
nèö en goruïn^xl, vermoeide hij zich nu
to ïMhameliiko oefeningen, daar hij de be
valligheid en het verstand van zijn verloofde
niet kon vergeten en ook om elke gedachte
aan het verleden en de toekomst to ver-
verleden beteekende hét onherstel
bare ongeluk, do toekomst een reok3 van
smarten. Kunnen ae bloemen in de asch haar
kleuren ton toon spreidien? .Vernielt do lawine
niet alles op haar weg?
Ongodsdienstig als zijn moeder, vergat Her-
bert dat God over het lot aller wezens in
de schepping beschikt, Jge midden van oudo
ruïnen of het zand van de woestijn jdraagt
de wind een zaadje door de ruimte en weldra
opent een zoete en geurige plant hare knop
pen voor de verbaasde oogen van 'den rei
ziger
Herbert sleepte zijn last voort met een
bitterheid, een moedeloosheid, die aan het
scherpzinnig oog van 'de markiezin niet ont
snapten.
Toen een jaar op deze wijze was voorbij
gegaan en zij zag, dat hare teederheid op dit
zieke hart niets vermocht, dped zij eene
keuzo onder de jonge meisjes die pij kende
en spoorde Herbert aan een besluit te no
men. Het was noodig, zeide zij, °m hun
ouden naam in stand te houden en het huis
Barsannes zijn ouden luister terug te geven...
Zonder zelfs na te denken, antwoordde hij,
dat alle jongedames hem even onverschi lig
waren; dat het huwelijk voor 1h*f>m van p
af aan eene eenvoudige zaak w ij
gevolg zijne moedor vrij held g>
dlVrijheidbom te^handélenl" Dat was juist
wat zij verlangde. Zonder zelfs do mogelijk
heid van een weigering te voorzien zoo
zeer schenen haar zoon en zijn oudo adel
begeerlijke zaken begon zij' do noodige
stappen te lloen.
De afwijzende antwoorden volgden elkan
der op onder de met wapens voorziene zegels
der, „vrienden" van do markiezin; zij wer
den natuurlijk vergezeld door tal van op
rechte betuigingen van leedwezen, door tal
van uitdrukkingen vol toegenegjenheid, waar
onder men hetzij medelijden, hetzij boosaar-
digen spot kon raden.
Dit geveinsde medelijden, dezo verborgen
spot kwetsten de fiere dame misschien nog
meer dan de Weigeringen zelve. Zij kende
do wereld immers. TaUoozc malen had men
in den tijd van haar weelde in haar salon
of in de aristocratische salons, waarin zij
werd ontvangen, zoo edelmoedig gesi>ot met
de door het lot minder lredcelden, nooit, had
zijl evenwel kunnen gelooven, dat ook de
Barsannes voor dezen spot bereikbaar wa
ren; dat markies Herbert, liaar zoon, om
een' geldkwestie ter zijde kon worden ge
steld.
„Dat zou ik van eene vreemdelinge kun
nen begrijpen," zeide zij eeins tegen notaris
Allot, terwijl zij aan miss Eldel dacht, e na
vreemdelinge kan in zekere mate onlrekend
zijn met hetgeen wij waard zijn... -
in Frankrijk onze adellijke kwa,rt:eren n et
Bestaat er dan zooveel oude adel, dat men
een der oudste huizen van het rijk versma
den kan? Men zal er ongetwijfeld de voor-
keur aan geven de hand te reiken aan een
baron van het keizerrijk of aiui een of an.
deren vorst uit de financieele wereld!.,,.
Wij ontaarden, Allot,"
(Wordt vervolg)»/
