DE DAG
buitenland
WITTE SCHOENTJES
DISTRIBUTIE VERSCH KALFSVLEESCH.
ELCK WAT WILS
KANARIEZAAD.
O.H. Hemelvaart.
P. W. TWEEHUIJSEN,
10EKSDAG 16 MEI 1917
4ISTE JAARGANG No. 933
Dit nummer bestaat uit twee bladen
EERSTE RLAO
Wegens den feestdag van 0. H. Hemel
vaart zal da Nieuwe Haarl. Courant
morgen NIET verschijnen.
ontslagen. De minister van oorlog diende zijn
ontslag in. Thans blijkt dat ook Broessilof, de
bevelhebber aan het Gallicische en öociko, de
bevelhebber aan het Roemeensche front, ontslag
vroegen.
Vandaag viert dr. P. j. H. Cuypers te Roer
mond zijn 90sten verjaardag.
Uit Engeland komt een tegenspraak van het
Duitsch gezantschapsbericht, betreffende de be-
beweerde vermomming van Engelsche duikboot
jagers met de kleuren, welke aan de Nederland-
sche schepen voor een veilige overvaart waren
voorgeschreven, en van Duitsche zijde wordt het
Engelsche bericht tegengesproken, dat een
Duitsche vlieger betrokken zou kunnen zijn bij
den bommenaanval op Zierikzee.
Wij worden op deze wijze platgedrukt tusschen
tegenspraken en intusschen blijft „de man op
't kerkhof begraven."
De Nederlandsche regeering heeft officiéél
kennis gegeven van de ontvangst van een
Engelsch rapport betreffende het bombardement
van Zierikzee.
Verkooplokaal Üpenbaar Slachthuis.
De Rijkskanselier heeft gesproken. Hij wei
gerde zich uit te laten over
het Duitsche oorlogsdoel. Hij
verklaarde alléén geen veroveringsdoeleinden na
te streven, docli evenmin een vrede zonder an
nexatie of schadeloosstelling te wenschen. Voorts
deelde hij mede, dat de militaire toestand nog
"immer zoo gunstig was voor Duitschland als
nu.
Op het Italiaansche front is in het Karst-
gebied de groote en reeds lang verwachte slag
begonnen. De eerste berichten zijn geruststellend
voor de Oostenrijkers.
In Frankrijk ia er alweer eens wisseling in
het opperbevel. Generaal Pétain is nu opper
bevelhebber geworden, generaal Nivelle bevel
hebber eenei legergroep en generaal Foch chef
van den geticralen staf.
De vei warring in Rusland neeoit toe. De beste
generaals geven er den brui van. Roesski werd
Dat was de bekroning der verheerlijking: de
Hemelvaart van den gestorven doch herleefden
Christus.
Met smaad en verguizing was Hij overladen
Zijn tegenstrevers hadden schijnbaar hun doel
bereikt, toen Hij te sterven hing aan het schand
hout. Maar Zijn dood bleek de ontzettende
titanenslag, vreeselijker dan zelfs de mokersla
gen van de waarheid Zijner woorden.
Het Evangelie geeft dit aan in een huivering
wekkende tegenstelling.
Het Lijdensverhaal besluit met de zielsver-
bijsterende mededeeling dat een God sprak „Het
is volbracht", dat een God een diepen zucht
slaakte en stierf.
Onmiddellijk daarop, zonder overgang, volgt
het geweldige, de verplettering van ai wat zich
tegen Hem keerde in het verzet van natuur en
bovennatuur: de aarde sidderde, de rotsen
braken, het voorhang der tempels scheurde
de graven openden zich
Hoe schrompelden ze ineen de dwergen van
haat en zelfzucht, die troonden in de gestoelten
der eer van het Joodsche volk, hoe kromden ze
hun trotsche ruggen onder deze eerste zweep
slagen der Almacht.
„Deze man heeft gezegd, dat hij binnen 3
dagen uit het graf zal opstaan."
Als een obsessie lag die herinnering' op hen
Het moest eens gebeurendie aardbeving, die
dooden die opstonden en aan velen in Jeruzalem
verschenen; die honderdman, getuigend: deze
is waarlijk de Zoon Gods!
Het moest eens gebeurenHoe zou het volk in
Hem gelooven, hoe zouden zij, de machtigen en
de leiders des volks, worden weggeslingerd van
hun hooge zetels!.
En zij vertrouwden op physieke macht, de
onnoozelen. De macht van het zwaard moes
het beletten, deze „Man" mocht niet opstaan.
Maar het geweld van den Paaschmorgen spotte
met dé stumperige muggenkracht van soldaten-
staal; open brak en barstte en daverde los het
graf in de rots, de ademtocht van den Verrezene
wierp als een samoem de levende voorzorgen
ter aarde, waarmede sluwe berekening een
„Doode", die gevreesd werd, had omringd.
Toen zou de macht van het geld een cirkel
van den dood des Zwijgens trekken om het her
rezen leven.
O, luttelheid van menschelijke berekening! Het
Woord van den Verrezene zou klinken tot de
eindpunten der aarde en het Heelal vervullen
van de glorie dés Woords.
De triomftocht van het herwonnen Leven der
wereld was onhoudbaar als de bandjir eener
boeien verbreken de rivier.
De heerlijkheid des Lichaams, in den stralen-
den luister van het Glorielicht, vernietigde de
kluisters der stoffelijkheid en bekroonde in den
zwier der stormende Hemelvaart van den Men-
schenzoon, den triomftocht dei zegepralende
Opsianding uit het Graf,
Deze bekroning van de verheerlijking na de
versmading is de heerlijke troostvolle waarheid,
het sterkende Mysterie des Geloofs, waarvan wij
heden de glorierijke herinnering vieren.
Zij is het onderpand onzer verheerlijking, het
zegel van aller Christenen vertrouwen in de uit
eindelijke overwinning van het Leven op den
Dood, van de Waarheid Gods op de Leugen der
Wereld.
Laat vrij de Satan van menschenwijsheid en
geldsmacht thans zijn bloedige triomfen vieren,
straks komt toch de Verrijzenis tot het Leven en
de Vaart ten Hemel, voor allen die Hem volgen
langs de harde wegen der vernedering naar de
sombere grafspelonken des Doods.
In dit vertrouwen klinke op in verdubbelde
feestvreugd, alle rampen ten spijt, de jubelklank
van ons Allelujah op den stralenden dag van
des Heeren Vaart naar den Vader des Lichts,
Die troont in de heerlijkheid van het ook ons be
loofde erfpand des Hemels'
P.
WORDT HET VREDE
Deze bange hartbaklemmende vraag
zweefde weer eens op aller lippen, toen be
kend werd, dat de Duitsche Rijks-Kanselier
een rede zou houden over de oorlogsdoelein
den der Centrale Rijken, waarbij het ge
rucht wilde, dat hij den tegenstanders zeer
vèr zou tegemoetkomen.
Helaas deze verwachting is vrijwel den
bodem ingeslagen en het antwoord op de
bange vraag van millioeneu zal wel moeten
luiden: Er is weinig hoop!
Zooals men weet, zou de redevoering een ant
woord zijn op interpellates van conservatieve èn
van socialistische zijde betreffende het oorlogs
doel.
Voor de Conservatieven sprak R ö-s i c k e, die
begon te wijzen op de vérgaande concessies der
regeering aan de sociaal-democraten.
De regeering van Oostenrijk-Hongarije liet in
de pers uitingen verspreiden, waarin de meenin
gen dezer partij worden gedeeld. De kanselier
en Czernin wijzen beide op de overeenstemming.
Men kan dus aannemen, dat de regeering ook in
dit geval de soc.-detn, wenschen tegemoet kwam.
Dat komt ook overeen met de meening der buiten-
landsche pers. Sclieidemann verklaarde in 1916
te Breslau, dat men stellig kon aannemen, dat
de kanselier, ten minste in den geest, de opvat
ting der partij deelt. Daarop kwam een voor
zichtig démenti in de Norddeutsche. Toch berie
pen ae soc.-democraten zich, wat hun meening
betreft, herhaaldelijk op den kanselier. Deze on
duidelijkheid moet uit den weg worden geruimd.
Wij houden het besluit der sociaal-de
mocratische partij voor zóó bijzonder nood
lottig, omdat het niet-nationale of zelfs anti
nationale belangen vertegenwoordigt (instem
ming rechts, rumoer links). De methode der soc.-
democratie verlengt den oorlog. De Entente
hoopt op onze oneemgheid. Wilson wil geen
vrede met de Hohenzollerns, maar in de Duitsche
harten is het monarchaal gevoel te diep gewor
teld, dan dat de laagheid der Entente of van
Wilson die zou kunnen uitroeien.
Wij begrijpen, dat Rusland trouw blijft aan
i bondgenootschap, maar men verwacht van
dat wij ontrouw zouden worden aan de
i .olienzollerns. Wij hebben herhaaldelijk onzen
oawrikbaren wil om te overwinnen uitgesproken,
maar het wil ons schijnen, alsof de regeering
van zulk een wil niet doordrongen is. (Storm
achtige tegenspraak hnks).
Wij voeren een verdedigingsoorlog, doch heb
ben machtsuitbreiding noodig
om de volkskracht te waarborgen, te verdedigen,
te wapenen en te versterken. Afstand doen van
schadeloosstellingen beteelcent, dat wij den last
der milliarden nog tientallen jaren moeten dra
gen. De wensch naar een opgeven dier doelein
den' geeft den vijanden een vrijgeleide om den
oorlog voort te zetten zonder iets in de waag
schaal te stellen, als zij weten, dat wij niets van
hen eischen. Een afwijzen van dien wensch door
den Rijksdag zal een aaaa van kracht zijn en
van sterken wil om een sterken vrede te bereiken
tot waarborg van de Duitsche toekomst. Het volk
verlangt een helder antwoord. (Stormachtige toe
juichingen rechts, gesis hnks).
Het vword was daarop aan den socialist
Scheidemann, die verklaarde niet aan te
sturen op een onmiddell ijken vrede, doch mét
Rösicke eischte, dat dé kanselier zou verklaren
wat hij eigenlijk wil- <j staan op hetzelfde
standpunt als 4 Augustus 1914; wij verlangen
de territoriale ongeschondenheid van Duitsch
land en den waarborg voor zijn economische
zelfstandigheid. Wij wijzen echter ook heden de
overweldiging van vreemde volkeren af. Aan
beide zijden worden de volkeren aangaande de
komende beslissing inet beloften gepaaid. Onze
taak is dit spel met het leven der volkeren open
te leggen en allen regeeringen toe te roepen: Het
is genoeg! Wij zijn overtuigd dat de Centrale
Mogendheden bij het afweren der vernietigings
doeleinden stand zullen houden, doch ook dat de
wenschen der Fransche, Engelsche en Duitsche
annexionisten onuitvoerbaar zijn. Zoo denken de
socialisten en millioenen met ons. Het geschreeuw
der veroveringspolitici zwelt aan. Vermeerdering
van gebied, geld en grondstoffen, dat kan
slechts een "nationaal georganiseerde roovers-
bende willen. (Storm van verontwaardiging
rechts).
Het betrekken van den Keizer in deze agitatie
heeft ten gevolge, dat de Keizer in het buitenland
voor den waanzin der al-Duitschers bij het uit
breken van den oorlog verantwoordelijk wordt
gesteld en aanhoudend beschimpt wordt. Een
spoedige vrede door overleg is een geluk voor
Europa. Negen en negentig procent van alle
volken zien met hoop en verlangen naar Stock
holm.
Indien Frankrijk en Engeland van annexaties
zouden afzien, Duitschland daaraan echter
vasthouden, dan hebt ge revolutie in het land.
(Storm van verontwaardiging, aanhoudend pfui-
geroep; geroep: Weg van de tribune!)
De president roept den spreker tot de orde.
(Levendige toejuichingen).
Scheidemann: Nu, zoover is het nog
niet. De vijanden zien immers niet van annexa
ties af. Eindelijk moet een voor alle partijen
rechtvaardige vrede worden gesloten.
Ik ben vast overtuigd, dat geen vrede gesloten
kan worden, zonder dat de grenspalen worden
verplaatst. Maar dat moet met wederzijdsch
goedvinden geschieden. Leve de Vrede. Leve het
Vrije Europa. 2»
De Rijkskanselier houdt daarna de volgen
de rede:
De zooeven toegelichte interpellaties ver
langen van mij een programverklaring In
zake onze oorlogsbedoelingen. Het afleggen
van zulk een verklaring zou de belangen
van hot land niet dienen (zeer juist!) daar
om moet ik er van afzien (bijval in het
midden). Sedert den winter van 1914-1915
wordt er dan van de eene dan van de andere
zijde bij mij op aangedrongen om onze oor
logsbedoelingen zoo mogelijk tot in bijzonder
heden openlijk mee te deeten (levendige uit
roepen rechts: Neen! Neenl), ze worden ei
ken dag van rtftj verlangd (geroep rechts;
maar geen bijzqjderhedeni). Om mij tot spre
ken te dwingen werd getracht mijn zwijgen
over de oorlogsdoel-programma's der ver
schillende partijen en richtingen als instem
ming uit te leggen. Daartegen moet ik op
nieuw beslist protesteeren. Bjj het vjij laten
van de openbare besprekingen van het oor
logsdoel heb ik uitdrukkelijk laten verkla
ren, dat de regeering aan den strijd der mee
ningen niet kon deelnemen, niet zou deel
nemen. Ik ben er tegen op gekomen, dat
uit het zwijgen der regeering eenige zake
lijke conclusie omtrent haar houding zou
worden getrokken. Zoo doe ik nu weder op
de meest krachtige wijze (bijval). Wat ik
telkens over onze oorlogsdoelen kan zeggen,
heb ik hier in den Rijksdag openlijk gezegd.
Het waren algemeene grondlijnen en kon
den niet meer zijn. Maar zij waren duidelijk
genoeg (zeer juist in het centrum) om de
identificeering met andere programma's, zoo
als dit beproefd is, buiten te sluiten. En ik
heb aan deze grondlijnen tot heden vast ge
houden. Zij kwamen plechtig tot uitdruk
king in het gemeenschappelijk met onze
bondgenooten gedane vredesaanbod van 12
December 1916. (Zeer juist)
Geen meeningaverschil met de
bondgenooten.
De onlangs opgedoken bewering, dat er
in de vredeskwestie eenig meeningsverschil
met onze bondgenooten zou zijn, behoort tot
het gebied der fabelen. (Levendige, herhaal
de toejuichingen bij de middenpartijen). Ilc
constateer dit hiermee uitdrukkelijk, met de
zekerheid daarmee ook de overtuiging van
de staatslieden der verbonden mogendheden
uit 'o spre' on (bijval).
Niet onder invloed der partijen.
Ik begrijp volkomen, dat het volk harts
tochtelijk veel belang stelt in het doel van
den oorlog en in de voorwaarden voor den
vrele. Ik begrijp het verzoek, om duidelijk
heid, dat van rechts en links weder tot mij
wordt gericht, maar by het bespreken van
liet oorlogsdoel, kan voor mij slechts do
®Ë1] LEVENSELIXER VAN Dr. OUYPERS.
„Wat hebt u toch wél gedaan, meneer
Muypers," vroetóik, aldus do O, d. S.-redac
teur, van liet „Hbl.", toen ik een paar we-
5®n geleden ln een der hoogte, ruime vertrek-
van aijn Boermorndsoho woning' tegenover
«$n®en bouwmeester nat, „wat htebt u toeb
Pel gedaan om, ondanks uw 90 jaren, zoo
krachtig van lichaam en aoe frisoh van geeèt
kunnen zijn!"
SW© hadden tevoren een gesprek geveerd
vier d© vele monumenten van oude bouw-
temt, dje. dank 4l zijn bekwame leiding
diepgaand© archaieOlogjlsohe studiën ge-
v®or Itet nageslacht waren
Kf „!ïl 'aet gAgeü had hij
h RA «ij» Winneringöa apn
a vroegere ajchïwctiiur,
araan aow■j^jn onverpoosd streven ni©u-
bij niet dato
•Jh mijn vraag weg, mij oven verwonderd
-eek met een gedaan om zoo oud té
'"te?"
lk bedoel, hebt u ©en bepaalden leef-
gevolgd ör is het bloot toeval dat de
jnwken van den ouderdom bij' u zoo bijna
o 1 ffchterwiegte blijven?"
li, Sv maar vraag dan niet
v gedaan, maar lieven' wat ik achter
weg© gelaten heb."
't D heelemaal geen geheim, 't is eigen
lijk zoo logisch mogelijk. Was ons voorge
slacht, dat geen spoor van slapheid ©f ver-
weekelijking kende, dat een toonbeeld wae
van soberheid en matigheid, niet veel krach
tiger ©n physiek sterker dan de tegenwoor
dige geslachten ©11 was hun weerstandsver
mogen niet vteel grooter? Voor mij L ook
soberheid steeds een eerste levenseisch ge-
weeet, 'k heb steeds bij 't in stand houden
van mijn lichaam de uiterste matigheid be-
tgaoht,' ik rook niet, 'k drink alleen maar
Wijn ais het noodzakelijk is, en nooit meer
dan een enkel glas, 'k neem geregeld eiken
dag mijn koud bad, 'k sta steeds te zee uur
op, tér wijl ik nooit vóór elven naar bed ga,
en aan dat alles schrijf ik' hot toe, dat ik ai
mijn zintuigen nog ten volle tot mijn be
schikking heb, dat ik nog werken kan van
's morgens vroeg tot (g avonds laat."
„En denkt u nog aan' 't werk Ie blijven,
ook ha pw; feest van don zestienden?"
„Ja, waarom zou ik niet? Werken zon
der ophóuden 'is naast oen sobere levens
wijze de juiste manier om frisch to blijven
tot je opgeroepen wordt voor de eeuwig
heid. En of ik er nog bij- ben, vraag dat
hierover maar," monkelde hij, .wijzende naar
de .werkplaatsen aan .do overzijde - van den
tuin, waarop wij het uitzicht hadden.
„Dan heb ik. u misschim' al to lang van1
uw werk afgehouden, lachte ik, op Taande.
„Nu, zoo erg is U'eL" stelde de bewe
gelijke man mij 8®™^' °P veer end uit zijn
stoel, om nyj te geleiden naar dj voordeur.
Maar nauwelijks had hij mij de hand ten
afscheid gegeven, of mei haastig© stappen,
0111 toch vooral niet meer tijd Ie verliezen
dan strikt noodzakelijk was, 3 Lap ie hij door
do vestibule hoen naar de deur, die uitgang
verleend© naar den to n en da daaraan gren
zend© werkplaatsen.
MISPLAATSTE monumenten.
Het borstbeeld van den Hertog van Guise
to Galais. Gelijk men weet is Calais gerui-
tuen tijd in het bezit der EugeLohen geweest
(16471558) In laatstgenoemd jaar hernam
Hertog Francois tie Guise de siad, die hem
nog steeds als haar bevrijder cert. Toen in
de vorige eeuw, na don val van Napoleon,
de Hertog) van Richelieu hot bewind voorde,
wilde de commandant dor stad diens gunst
verwerven, door een klein borstbeeld van
zijn beroemden voorvader, den Kardinaal,
vopr het stadhuis te plaatsen en de maire
vroeg toen onmiddellijk Ie Parijs een tweed
beeld aan, 0111 als pedant te dienen. Men zand
hem den „Hertog van Guis©." Ongelukkiger
wijze heeft men thans echter ontdekt, dat
het beeld, 't welk reeds zoo lang' do huide
der Gaiaihiens in ontvangst neemt, niet don
bevrijder van Dalais voorstelt, doch diens
zoon, Hendrik van Lotharingen. Maar daar
deze even geschikt is om als pedant dienst
te doen, laat men hem als vertegenwoordiger
van zijn luisteren vader nog steeds zijn plaats
voor het oude stadhuis innemen.
Het monument voor den Hertog' vu Brons
wijk te Genève. Dat is een der grootste en
kostbaarste monumenten van Zwitserland. De
rneeet democratische aller republieken hul
digt hiermede in liet centrum van e©n harer
grootste steden een onbeduidend, autocratisch
Duitsch despoot. Hertog Karei van Bronswijk,"
de „diamanten hertog" had het zoodanig bij.
zijn onderdanen verbruid, dat zij hun „Landee-
vater" over de grens joegen. Z. D. H. ves
tigde zicii met zijne millioenen in Den Haag,
waar hij het leven leidde vun een doorbrenger
en zijn vrijen tijd besteedde met het voeren
van prooessen. Hij zag niet op wat geld. Een
der bekendste rechtsgeleerde Mr. K. was
zijn raadsman ©n toon deze zijn declaratie
indiende, was de herlog woedend, dat het
bedrag zoo laag was. Waarop Mr. K. zeide,
dat zijn bediende vergeten had er een O
achter te zetten. Z. D. H. was tevreden Ton
slotte maakte men het hem te lastig en hij
vertrok naar Genève, aan welke stad hij
zijn reusachtig vermogen naliet onder voor
waarde, dal! *.et gedeeltelijk zou gebruikt
woi-dcn om een grootsch mausoleum voor den
erflater op to richten. En Genève, dat de
erfenis aanvaarde, was verplicht zich aan do
Barleljorisstraat 27. TEL. 1770
eenige richtsnoer zijn een spoedig en tege
lijk een gelukkig einde van den oorlog (le
vendige toejuichingen), meer mag ik niet'
zeggen, meer mag ik niet doen. Zooals de
dingen staan, legt de algemeer.e toestand
mij terughouding op en dus zal ik die terug
houding betrachten en ik zal mij door geen
aandrang, noch van de zijde van Scheide
mann, noch van den kant van Rösicke van
mijn weg laten afvoeren. (Daverende langdu
rige toejuichingen, handgeklap, geroep bij de
Centrumpartij: „Rösicke" is begonnen," lui
de vroolijkheid).
rk zal er mij niet van 'faTen afbrengen
door het woord, dat Scheidemann meende
op dit oogenblik, nu aan dè Aisne en bij
Atrecht het trommelvuur weerklinkt, het
volk te moeten toewerpen: de mogelijkheid
van een revolutie (luide, stormachtige toejui
chingen, handgeklap). Het Duitsche volk zal
met mij toonen, dat het dit woord niet be
grijpt. (Applaus).
Maar ook niet door de poging van Rösicke,
om het voor te stellen alsof ik onder den
invloed der sociaal-democratie zou staan. Men
verwijt mij, dat ik onder den invloed sta
van een partij. Ik sta onder den invloed
van geen enkele partij, noch van links, noch
van u. (Deze laatste woorden werden ge
sproken met het gezicht naar rechts gewend.
Geroep van rechts: Dat weten wij).
Het doet me genoegen dit te kunnen con-
stateeren. (Daverend gejubel en handgeklap).
Als ik onder den invloed van iets of ie
mand sta, dan is het onder den invloed van
mijn volk ,dat ik alleen te dienen heb, welks
zonen gemeenschappelijk om het bestaan
vechten, trouw geschaard om den keizer,
dien zij vertrouwen, en die hen vertrouwt,
liet woord van den keizer, in Augustus uit
gesproken, bestaat "nog in zijn volle onge
reptheid èn mag niet verkeerd uitgelegd
worden.
Rösicke, die zich als de speciale bescher
mer van dat woord heeft opgeworpen (zeer
goedl) heeft het antwoord, dat noodig was
om het woord van den keizer onvervalscht
te doen voortbestaan, in de Paaschboodschap
van den k eizer kunnen lezen. (Applaus).
Ik vertrouw, dat de terughouding, die ik.
mij moet opleggen het zou gewetenloos
zijn dit niet te doen door de meerder»
heid in den Rijksdag zal worden begrepeu,
evenals daarbuiten door het volk.
Toenadering tot Rusland.
Wat de Oostelijke buurman Rusland be
treft, daarover heb ik onlangs reeds gespro
ken.
Het schijnt, dat het nieuwe Rusland ge
welddadige veroveringsplannen van de hand
wijst, wat het eigen land betreft. Of het op
dezelfde wijze zijn bondgenooten zal tracn-
ten be bewerken, kan ik niet voorzien. Onge
twijfeld is Engeland met behulp van de an
dere bondgenooten bezig om met allé beschik
bare middelen te trachten Rusland ook ver
der voor den Engelschen oorlogswagen t»
spannen (luid geroep: hoor, hoor!) en de Rus
sische wenschen voor een spoedig hers:ei van
den wereldvrede te dwarsboomen.
Als Rusland echter zijn zonen voor een
verder bloedvergieten wenscht te vrijwaren,
als het voor het eigen land van alle geweld
dadige veroveringsplannen afziet, als het tot
een duurzame verhouding ten opzichte van
een vreedzame nabuurschap met ons wil go-
raken, dan spreekt het immers van zeif, dat
wij dien wensch deelen, de duurzame ver
houding voor de toekomst niet te niet mogen
doen, dat wij d© ontwikkeling niet door ei
schen onmogelijk mogen maken (stormach
tige, levendige toestemming en handgeklap),
die niet met de vrijheid en Ben wil van het
volk in overeenstemming zijn te b;engen en
do kiem zou leggen voor nieuwe vijftndsohap
tusschen ons en het Russische volk.
Ik twijfel er niet aan, dat een voor beide
jaar tijen bevredigende overeenkomst getrof
fen zou kunnen woixtendie elke gedachte
aan geweld buiten sluit-, die geen prikkel,
geen ontstemming achterlaat. (Luid appl.)
De Neutraleu.
Onze militaire positie is zoo goed als z©
sedert het begin van den oorlog misschien
nog niet is geweest. (Levendige toejuichin
gen.) D© vijanden in het westen dringen
ondan)ks de vneeeelrjke verliezen niet door.
Onze duik booten werken met toenemend suo-
voorwaarde te houden!
HONDEN ALS BRUIDSCHAT.
In Mandsjoerije krijgt een meisje een aantal
vetgemeste, dik beha arde honden me'.e ten
huwelijk. Éten bruidschat van zes honden is
schraal, maar 12 honden wijst reeds op wel
vaart, en 12 dozijn honden getuigt van weel
de. De goed vetgemeste dieren wo; don in
den lo<>p van het huwelijksleven omgezet in
dekens, bont, jaohtbuizen enz.
EEN MOOI FEUILLETON
Een Australisch blad kondigt aldus zijn,
nieuw feuilleton aan„Dit verschrikkelijk
drama doet d» onverstoorbaarsten rillen; hét
verstoort don slaap dot koelste geesten, en
doet de meest soepttschen weenen. Bij de
eerste 10.000 lozers van dit werk heeft men
480 gevallen van krankzinnigheid, 960 geval
len van monomanie, 750 zelfmoorden en ICOi
spoorlooz© verdwijningen geconstateedr." '6
Is werkelijk roekeloos, om op zoodanig© wijze
zijn abonhé's er aan te wagen.
HET ERGBTE.
Kan men zich vroeg; d© grappig© an-
wijsinspccteur wel iets ergers voorstellen
dan een giraffe met een zeere keel?"
„Ja menneer," riep Keesje, „een duizend
poot met likdoorns."
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Alle betalende abonnés op dit Blad in het bezit van
een Verzekeringspolis, zijn, volgens de bepalingen op
de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd voor
4000 bij levenslange ongeschiktheid tot werken,
f 500 bij overlijden, f 300 bij verlies van een hand
of voet, f 250 bij verlies van een oog, f 125 bij
verlies van een duim, f 75 bij breuk van een arm
of been, f 800 bij verlies van een wijsvinger, f 25
bij verlies van een anderen vinger. De uitfceering dezer
bedragen wordt gegarandeerd door de „Hollandsche
Aigemeene Verzekeringsbank" te Schiedam. (De voor
October 1911 uitgegeven polissen zijn niet geldig!
De Directeur van het Levensmiddelen
bureau brengt ter kennis dat door den
Burgemeester van Haarlem eene schriftelijke
vordering is gericht aan
Vrachtrijders
Stalhouders
Houders van bedrijfs-paardea
Grutters en
Grossiers,
om uiterlijk op 18 Mei e.k. aan het Levens-
niddelen bureau in te zenden eene schrif
telijke opgave van de hoeveelheid KANA»
RIEZAAD welke ieder hunner voorhanden
heeft.
Hij verzoekt beleefd aan hen die behooren
tot een van bovengenoemde categoriën en
wien zoodanige vordering op 16 dezer niet
mocht zijn toegezonden, zich te vervoegen
aan het Levensmiddelen bureau Kamer No. 3.
De Directeur, voornoemd
603 F. DE JONGE.
Tot nader aankondiging eiken Woens
dag, Vrijdag en Zaterdag des namiddags van
2 tot 4.30 uur versch Kalfsvleesch
Verkrijgbaar op vertoon van vleeschkaart
voor Haarlem en Omstreken.
Vieesch met been 20 cent per pond
j, Gehakt en lappen 30
o? Stukjes 35
De Chef v.h. Distributiebedrijf te Heem
•tede maakt bekend dat vanaf heden voor
varkensvleesch bij de slagers op Heemstede
betrokken, geen bon» meer noodig
zijn, zij die hun vieesch uit Haarlem be
trekken, moeten voorzien zijn van vjeesch
kaarten. 60'
