'mm liUL CHRUT
BUITENLAND
BINNENLAND
WARE ADELDOM
WAT DE PERS ZEGT
FEUILLETON
Donderdag 24 Mei
Tweede Blad
HET! ZOUT MOET UIT DEN BODEM.
Onder dit opschrift bevat DE NEDERLAN
DER een «eer merkwaardig artikel, dat wij
nier in hoofdzaak laten volgen.
Woensdag] 16 Mei stond de Tweed© Kamer
ivoor een moeilijke beslissing. Het gold een
Baak, welker belang misschien nog door wei-
bigea voldoende is gevoeld en die toch staat
kundig en economisch voor de toekomst van
Nederland van groot gewicht is.
Meermalen is geklaagd over onvoldoenden
fiver en kennelijke slapheid bij ons volk,
(Waar het gold de ontginning der bronnen
van volkswelvaart en zelfstandigheid, dtoor
God in den Nedeïlandschen bodem ons ge
geven.
En zie, daar was nu aanhangig een voor
stel van de Regeering, dat de Staat zou
deelnemen aan een Vennootschap tot ont
ginning' van zoutlagen te Buur se bij Haaks
bergen in Overijssel dat den Staat zeker
Bandeel deir mogelijke winsten zou toevloeien
dat eindelijk de Staat na 16 jaren het
recht zou hebben, door naasting, het geheel©
bedrijf over te nemen.
Dat voorstel nu werd door de Tweede Ka
mer verworpen met vrij groöte meerderheid.
Als men weet, dat tot heden elk pondje
zout voor 'huishoudelijk en industrieel ge
bruik van buiten Nederland moet worden
ingevoerd, en dat tijdens dezen oorlog meer
malen gebrek aan zout dreigde als men
daarbij weet dat de personen, met wie de
Minister «aken wilde doen, technisch en fi
nancieel volkomen 'bevoegd zijn en dat zij
door vroegere werkzaamheden en opofferin
gen, zich zekeren voorkeur waardig toonden
dan «al op. het perste gezicht de genomen
beslissng iin hreeden kring verwondering, aoo
biet ergernis hebben gewekt.
De schuld van het gebeurde ligt intus-
echen 'zondör twijfel bij den bewindsman «el-
yen die het ontwerp indiende.
Het zal voor ieder vaststaan, dat hier ge
handeld moest en moet worden. Zoowel de
eisch, too mogelijk zelfstandig in onze be
hoefte aan «out te voorzien, als de wensch
onze Nederlandsche industrie uit te 'breiden
met een werk van nationale beteekenis, wet
tigen de begeerte dat de ontginning der delf-
Btoffenlaag, wier bestaan is aangetoond en
wier bewerking niet moeilijk schijnt, onver
wijld worde ter hand genomen.
Voor de ontginning van delfstoffen zijn twee
wegen aangewezen: het verleenn van con
cessie door de Regeering, op grond van de
Mijnwet, zonder dat daartoe speciale mede
werking moodig is van de Staten-Generaal,
of eigen exploitatie door den 'Staat.
De Minister Posthuma betrad geeu van
beide. 'Hij koos een derden weg, tot heden
weinig of niet bewandeld bij aoodanigen ar
beid n.l. de vorming van een vennootechap
tot ontginning, als boven omschreven, Waarbij.'
Üe Staat eigenaar blijft, deelhebber wordt
en later naasten kan.
Voor zoodanige afwijking van de wet was
Au oansuoYverking van de Staten-Generaal noo-
dig. ,2y£aar dan werd ook dit college medever
antwoordelijk voor de te nemen beslissing»
Om die verantwoordelijkheid te kunnen aan
vaarden, moest het volkomen worden inge
licht Dit nu weigerde do Minister beslist.
Do Memorie van Toelichting van nog geen
half veT druks vermeldde niets.
De Memorie van Antwoord op het oor-
loopig Verslag bevatte iets, maar aoo wei
nig, uat, iets wat zelden gebeurt, do Commis
sie van Rapporteurs zich niet voldaan ver
klaard. De ingewonnen adviezen van Gede-
Siteerde Staten van Overijssel en van den
ijnraad weiden niet overgelegd; de con-
clusiën dier adviezen werden met vermeld,
Waarom «taats-exploitatie niet gewensclit was
werd niet gezegd; waarom dan niet gewoon
concessie was verleend bleef duister; waar
om met de gekozen aanvragers was gehan
deld, en ►tiet biet, anubren, werd niet ver
klaard; op welken grond verschillende be
palingen der gesloten overeenkomst eigen
lijk l ustten, bleef een raadsel. Wel drongen
in goed uitgewerkte redevoeringen een'ge
Kamerleden daarop aan; de adviezen bof
fen zaken van technischen aard; mocht er
iets van (persoonlijken aard in staan, dan
kon zoo werd den Minister te verstaan
gegeven, dit weggelaten worden. Maar Minis
ter Posthuma weigerde botweg der Kamer
de gevraagde inlichtingen mede te deelen.
Zóó iwerd het voor vele Kamerleden uiterst
bezwaarlijk hun stem aan de voordracht te
geven. Het aanvaarden van verantwoorde
lijkheid zonder voldoende kennis dei' zaak
gaat niet aan, en toen in de Kamer werd
gemompeld, dat het voorstel geheel afweek
van het deskundig advies van den Mijnraad,
werd de moeilijkheid om vóór te stemmen,
nog grooter.
Van de doctrinaire voorstanders der Staats
exploitatie was natuurlijk geen medewerking
te wachten. Maar blijkens een door hen uit
gelokte stemming waren deze verre in de
minderheid. De Kamer wilde aan Staatsex
ploitatie niet aan. Had de Minister de stuk
ken overgelegd, dan ware de behandeling
een paar dagen uitgeteld, en vervolgens het
ontwerp stellig aangenomen, indien de in
lichtingen .voldoende waren 'geweest. 'Want
dat de Kamer ®elve geenszins tegen de taak
was, bleek 'genoegzaam uit den buibengewo-
nen spoed waarmee dit laat ingediende ont
werp is behandeld. Daar echter de Minis
ter onbuigzaam bleef, tegenover een billij
ken eisch der Kamer, werd het voorstel, dat
Nederland zijh eigen zout zou geven en een
bloeiende indiustrie zou brengen, met 43 tegen
21 stemmen verworpen.
Het was voor den Minister een groote te
leurstelling. Hij had verwacht, onder den
druk van den reeds gebleken zoutnood» zijn
voorstel, als spoedzaak, met vlag en wimpel
er door Do halen.etn ziet, daar lag nu
al het werk van Regeering en ondernemers,
gedurende eenige jaren opgebouwd, tegen den
grond. Ook vbor de ondernemers, en voor
den ondernemingsgeest in het algemeen, was
het een kwade dag.
Ons verblijdt de uitslag, niet om de zaak
zelve, integendeel, maar omdat het, vooral
tegenover Minister Posthuma. bet wel noo-
dig is te doen gevoelen, dat de Staten-Gene
raal, die nu eenmaal mede verantwoordelijk
zijn, niet blindelings te gehoorzamen heb
ben aan hetgeen de Regeer in g wil. Do hui
dige .tijdsomstandigheden leiden er van zelf
toe, dat de Staten-Generaal zonder steeds vol
doende voorbereiding roede werlmu tot re
geer i n g s m aat regeenwaarvpn »ij de porté©
niet geheel doorzien. Maar cie Regeoring be
hoort van den noodstani geen misbruik te
makeu. En naar onze overtuiging' was dit
hier het govs i_
Wat moet nu gebeuren?
Moet Eet hoognoodige zout In Overijssels
bodem blijven rusten? Moet dezo nieuwe knak
aan den Nederlandsehen ondernemingsgeest
worden toegebrachtWij hopen het niet» En
het is ook allerminst uooddg.
Het izout moet uit den bodem 1
Indien de Minicrer daartoo niet overgaat,
indien hij geheel de zaak laat liggen, dan
zal da&ruit blijken dat zijn wetsvoorstel, dat
nu verworpen is, enkel do strekking had
om door de Staten-Generaal te laten stem
men over een ontwerp, dat niet behoorlijk
was toegelicht, en dat de Minister zelf ge
weigerd had behoorlijk toe te lichten, bij even-
tueele mislukking zijn eigen verantwoorde
lijkheid ie dekken. Dal j? geen goede regieer
methode.
V£K#Rc!U£ BERICHTE*
ONGEDIPLOMEERDE TANDHEELKUN
DIGEN IN HET ENGELSCHE LEGER,
De .JPalil Mali Gazette" maakt ©ene saroafi-
taache opmerking over liet feit. dat het aantal
tandartsen Mi het Enreleöhe lezer met raondeo-
dian 5443 l>echraa#t. tearwuJ de Duite-aae sie-
necskundigo dienst elechts over 1200 tandart
sen beschikt, en bii het Fransohe lesser 1000
tandartsen dienst do-en. Het blad ergert zioh
over dlit feit, aangezien 2000 dor EngeLsche
tandartsen van miiMtairen leeftijd zijn. en
slechts 454 hunner werkelijk gediplomeerde
tandheelkundigen riin
EEN VERKLARING VAN
TERES J TSJENKO.
De minister van buitenJandoohe zaken Te-
rosj tsjenko stond den vertegen woccdigers dar
Rurache pers een onderhoud toe. waarin hii
verklaarde zieli met de verklaring. der nieuwe
voorloop!#» regeering volkomen te kunnen
vereend gen.
in den loop van hot gesprek verklaarde hii
dat Rusland de gieheele wereld een rechtvaar
digen vrede wenaohte to schenken, een vrede
die «een volk kwetst .en na den oorkn. niot de
haat en ontvreemding wekt die moet opkomen
wanneer het eene volk zich ten koste van het
andere verrijkt. Dit treurige voorbeeld hebben
wij in 1870 aanschouwd, De wonde d'ie Duitaoh-
iand Frankrijk toebracht, bleef 45 jaren open.
De hoop van do bewonera van Elzas-Lotharin-
«en op een betere toekomst is tot dusver nou
niet gestorven. Thans hebben Mi het recht om
op het verwezenlijken van hun ideaal te hopen.
Krenkingen en onrechtvaardigheid worden niet
vergeten. Geweld kweekt haat, en dat wil het
bevrijd© Rusland noch voor zich, nooli voor
anderen.
Teresdtsjenko verklaarde voorts met trots te
kunnen conatiatoeren, dat hoe zeer de meeniin-
«en rn de democratische partij ook mogen ver
schillen, er geen enkele partii of veneend «i*
bestaat, die zooals dit in het reaotionnaire Rus
land het geval was, een afzonderlijken vrede
zou willen.
Ik weet echter, dat een quaestic a» talrijke
pro©pen der democratie iu öpstund kan bren-
gen, het is een quaestiie die den hartstocht ont
ketent. Toch goloof ik dat: ik er ronduit mijn
meening over moet zeggen, omdat hel Russi
sche volk het recht heeft to verwachten, dr.t
d'e voorloopi-ge regeering het niets dan de
waarheid zal zeggen.
De Russische democratie vreest, dat zii, ge
bonden door de oude verdragen, voor annexio-
metiische doeleinden die haar vreemd zijn. g;-
bruikt zal worden. Dit verontrust haar revol u-
tionnair vertrouwen en doet haar geestdrift
vermi ndoreh
Vandaar ook de wensch om a-lle door de oud©
regeoring gesloten verdragen bekend te make
Ik geloof, dat de gevoelens diie tot dien
wensch geleid hebben, van h-ooge mensohelii'k-
heid getuigen, en ik ben er van overtuigd, dat
men de vraag geheel verkeerd heeft opgevat..
Dit diende de Russische democratie te begrij
pen.
DE STRIJD IN DE LUCHT
Op een morgen met een stralend blauwen
hemel zoo verhaalt de Berlijnsche correspon
dent van het „Hbld." die de streek tusschen Lens
en Atrecht bezocht reden we in drie auto's
van Douai in de richting Vitry en Artois. In de
lucht wiegelden de plompe kabelballons bij tien
tallen, de logge, onbeholpen worsten. We waren
vlak onder een dezer ballons, toen plotseling
vier Engelsche vliegers aangesnord kwamen,
direct koers zettende naar een der captifs. De
Duitsche afweerkanonnen begonnen onmiddellijk
te blaffen, te keffen en te brommen. Aan den
hemel bloeiden in een ommezien dozijnen witte,
wattige bloemen. De situatie op den weg werd
niet zoo heel aangenaam. Een shrapnellsplinter
of kogel en we reden met de auto's midden
door den regen kan gevaarlijke schrammen en
builen veroorzaken. En de bodem of ontsteker
van het projectiel is in den regel harder dan de
meest stevige neutrale schedel.
Twee van de vier vliegers konden door de be
schieting van den grond' het doel niet bereiken.
Doch de beide andere stoorden zich niet aan de
schrapnells, waarvan zij steeds minder last
kregen, naarmate zij dichter bij de worst kwa
men, omdat de Duitschers toch niet op den eigen
ballon konden schieten. Zij snorden naar den
captif en waren in een oogenblik, waar zij zijn
wilden. De een vlak er boven, de ancier beneden.
De ballon moest er aan gelooven, dat was duide
lijk. De Duitsche officier die er in zat. sprong
dan ook uit den gondel, zoodra hij zekerheid
had, dat geen redding meer mogelijk was. Van
vier honderd meter hoogte
De parachute ontplooide hij zich en na den
duizelingwekkenden val van de eerste seconden,
gleed hij in een matig tempo omlaag. Juist op
tijd, want nauwelijks was hij uit den ballon ge
wipt, of er sloeg een grooie, gele vltm uit. tn
in een oogenblik was er niets meer. Geen ballon
en geen vlam. Alleen een verschroeide mand.
De vlieger boven vloog naar de Engelsche
linie terug. De andere echter zag in de drie
auto's, waarin hij natuurlijk Duitsche officieien
vermoedde, nog een goed doel voor zijn machine
geweer en tak-tak-takte er lustig op los. De ko
gels flitsten als zilveren pijltjes in een boog
door de lucht
Zoo'n bejegening was tegenover neutrale
journalisten onvriendelijk. Die, om complicaties
te voorkomen van volkenrcchtelijken aard en
ook wel van corporeelen heil en dekking
zochten tegen den muur van een huis aan den
weg, waarheen de auto's zoo snel mogelijk gere
den waren. En die het niet onaangenaam von
den, dat inmiddels een Duitsch vliegtuig ver
schenen was om der. indringer te verjagen, wat
hem gelukte.
vVe spraken later den officier, die uit de gon
del gesprongen was en zonder zich te bezeeren
een anderhalf kilomeicr verder landde. De val
schermen functionneeren inderdaad uitnemend
Wanneer vlak boven den grond geen harde wind
blaast behooren verwondingen been en enkel
breuken tot de hooge uitzonderingen bij de
toch altijd onzachte aanraking van de voeten
met den bodem.
De jonge luitenant vertelde zoo kahn, alsot
hij niet een kwartiertje geleden werkelijk een
groote gebeurtenis achter den rug had. Er
bleef hem niet veel keus, wel? Van twee kwaden
moest men het minste kiezen. En tijd om te den
ken wordt je niet gelaten. Is de vlieger pal bo
ven of onder je, dan moet je er uit. En de val
van de eerste seconden, voor de parachute zich
ontvouwt, is zoo razend snel, dat je ook niet
denkt. Je komt niet tot bezinning voor je gaat
zweven. En dan weet je, dat je gered bent
Men liet mij een kogel zien, waannee de
captif in brand geschoten worden. Een gewone
revolverpatroon, doch met een kleine lading
phosphorus - en enkele kleine gaten in den
mantel die onmiddellijk vlam vat, zoodra
de kogel uit de huls schiet, doordat er lucht bij
den nhosnhorus komt. Een korte vlam, maar ge
noeg om'de omhulling en hel gas te doen ont
branden Met brandkartetsen werkt men met
meer. De brandkogels zijn pracüschcr en ze
kerder.
gewond:
In de Daily Mail" beschrijft -een correspon
dent wat W medegemaakt heeft bii oen raid op
een loopgraaf.
Voor niii ligt oen klein stukje metaal in
oen kartonnen doosje. Het ia uit het onbekend©
tot mü gekomen en beeft rniin geheel en levens
loop veranderd. Het heeft me vreugd© en smart
gebracht, hot heeft- mü naar verschillende
nieuwe plaatsen gevoerd, die ik nog nooit had
gezien; het heeft mii ook een massa vrienden
gegeven.
Ofschoon het is „made in Germaav" koester
ik er oen zekere genegenheid voor.
Ik herinner me nog goed den avond, woaroi
ik het kreeg. De maan scheen helderhet land
was bedekt met sneeuw en ijs, toen wii uit onze
loopgraaf kwamen en naar Duitsche liinie kro
pen. Wij kwamen daar veilig aan. verrichtten
onze taak en waren met eenige souvenirs uit
de gedekte schuilplaat9©*» van den vijand op den
terugweg, toen hfi zijne kanonnen op ons
richtte.
Een verblindende vlam sloeg vóór mü om
hoog. Ik bad een gevoel alsf ik viel. Een zwarte
wolk omhulde mü. Een onbekende hand schoen
mij naar de aarde te trekken en ©en zware
ijzeren pot op mijn hoofd te do-ukken. De bodem
vtan dien pot draaide snel rond en spoot vlam
men uit. Ik vroeg mijzelf af of ik wr' oon't weer
zou opstaan. Allerlei voorvallen uit :aiin leven
kwamen In mijn geheugen terug. Zou ik hier
«terven Zou mijn lichaam hier bevriezen tot
een leeHjke dooda-hi «roglyph en zouden onver-
•oibiMlige voeten er overheen trappen! Dit wa
ren de laatste gedachten, waarvan ik mü be
wust ben. Zoo kreeg ik het stukje metaal.
Tk hoorde een sitem. die als van heel ver weg
klonk. Uit' d© nevelen die mijn geest omhulden,
begonnen langzamerhand helderder begrippen
te voorschijn te komen. Geleidelijk kwam ik
in een toestand van halfbewustheid. Mijn geest
was buitengewoon werkzaam. maag mijn
lichaam sliep. Zonder in staat te zijn mii te be
wegen, gevoelde ik dat iemand mdin hoofd op
tilde. Onwillekeurig strekte ik miin hand uit
om d'ie te steunen op den arm van iemand, die
naast mii knielde alsof lui voor mü bad.
„Hij is dood" zed öan atom. Miin hand scheen
vanzelf terug te vallen. Miin naar steun zoe
kende vingers betastten het been van een man
die naast mij zat. Zijne oogen staafden in de
mijne.
„Laat los. Het le gebroken," zeide ML
Duizelig kwam ik overeind1: ik gevoelde dat
iemand mü eteunde.
„Kom mee daar heen," ging de stem. verder.
Half loopenid, half meegesleurd volgde ik
hem. Ik beproefd© te spreken, maar kon niet.
Ik zag nu dat er een groote nood© veeg liep
over mijn jas. Ik gevoelde hef warme bloed
langs mijn gezicht vloeien, maar pün gevoelde
ik niet. Ik wisf niet prooi as waar ik geraakt,
was, maar alleen dat het aan mün hoofd was.
Ik strompelde een loopgraaf in, die vol men-
sclicn was. Zü staarden mij uMnwisgierig aan.
Ik merkte elk dé tuiltje van iedere uitdrukking
«P. Nieuwsgierigheid, ontzetting »n afschuw
eag ik op mün weg door die loopgraaf. Al is
men nog zoo licht gewond, toöh veroorzaakt
het gezicht van een mosea bloed een -gevoel van
ontzetting ook bii den meest geharden toe
schouwer.
Toen het eer»to hulpvarband.Ik'zat tegc-i
den muur van een gedekt* schuilplaat» ge
steund. Mjjn stalen helm. miin met bloed door
trekken kap en muffler waren weggenorr
Jodium beet in mijn vleesch en Met mij ge
voelen waar de woud zat. Een noodverband
werd om mün hoofd gelogd. En zoo ging ik
naar het veldhospitaal.
Een nacht van. rusteflooze smart op ©en bren-
aard in een ondergrondsdh© schuilplaat» en
d!an d-e reis per ambulanae>-auto naar ©en tts-
boud doorzend-station. Een bed, witte lakene
en rest, d'ie aleehte onderbroken wordt door
©en bezoek aan de x-stralen-kamer. Ik kan het
goknetter van de vonken hooren en «Le de aan
dachtige gezichten, telkens verlicht door lldht-
flikkeringen, naar mü staren storen in mün
gebeente door hot verband, d* watten, vleeech
en bloed heen.
Hot operatie-theater. Ik wacht mijn beurt in
d© zaal »n zie door ©en scheur In het scherm
hat mes van den chirurg bezriig op ©en. gedaante
die daar ligt. Ik kom den pati&nt ondar don
invloed van het verdoovingsmiiddel hoo-ren
sproken. Hij kreunde, d'ooh zonder protest en
kalm. Hij gevoelde «een pijn, maar zijn ver
doofd© zintuigen gingen na wat Mi wel zou
kunnen gevoeld hebben. Ik vroew mü ai of ik
ook zoo zou doen. Toen was h©t mün beur t.
De dokter was ©en vroolük man, dl© over
kostje» en kalfje» praatte.
„Nu goed ademen", zal hü.
Een gebed orkeat vajj geluiden drong, in
mün oor. Eerst wekte het mü op, maar later
drukte hot mü neer. Hert dreunde in mijn hor
senen totdat ik in een heerlijk en tooetand van
werdooving geraakte.
Ik ontwaakte met ©en gevoel alsof ik heer
lijk: had geslapen. In d« kamer scheen ©en ge
dempt rood licht. Een gedaante met witte kap
kwam op dio toenen myir mi) toe en boog zich
ov-er mü heen. Ik had een gevoel alsof een
stuk lood aan de eene züde mün hoofd naar
beneden trok. En onder mijn hoofdkussen lag,
netjee ingepakt heit kleine stukje metaal uit
Du toch land."
STATEN-GENERAAL
TWEEDE KAMER.
Wij zijn onzen lezers nog do verklaring]
verschuldigd van Minister Gort v. d. Lin
den, in <fo Kamerzitting vwn Dinsdag J.l.
De Minister van Binoenlandedhe Zakon, de
heer Oort van d«r Landen, behoort niet tot
hen, die verbaasd zijn geweest, dat san hem
en aan den minstier van Oorlog ad interim
de interpellatie is gericht.
Het geheel© kabinet heeft de verantwoor
delijkheid voor den gang van zaken op zich
genomen, de definitieve oplossing der orisis
en de nauwkeurige overweging van vragen
van politieleen en mfiitairen aard, 'die bin
nen korten tijd niet tot een eind was t«
brengen.
Minder eenvoudig moet net anflwoord zijn
op de vraag waarom sgr. n Ut van zijn
75
„De Engelsche zeden willen het zoo," sprak
de jonge officier lachend. „Vindt u het niet
aardig, dokter?"
„Hm! Als men dezen avond op Savigné
Engelsche zeden volgt, zou ik, indien ik uw
leeftijd had, vooral het voorrecht aardig vin
den, dat hulst en marentakken geven."
„Een voorrecht! Welk voorrecht?" riep Sa
bine verwonderd uit.
„rle, kijk, kijk, kleintje, ge zijt onweten
der dan Christian©. Zie eens, hoe haar wan
gen op dit oogenblik met het rose japon wed-
ijvi-ivja. En welke blikken werpt zij mij
toe!bepaald alsof ik een diep geheim ver
ried. Brr!.Welnu, weet dan, dat in Enge
land een jonkman op Kerstmis een meisje
Mag omhelzen, dat onder de marentakken
doorlooptGe wordt bleek Wat komt de
gewoonte er op aan, vraag' ik u? Alleen uw
bekoorlijke prins, markies Herbert, kan zich
ten opzichte van u zulke vrijheid veroorloven,
doch
„Welter, ge zijt een spotter, een praatjes
maker zonder medelijden, onderbrak graaf
Fabien, die op. hot gelaat zijner nichv hevig
lijden las. Als ge dezen nacht uw schoenen
bij den schoorsteen zet, voorspel )k u, plat
ge er fren zweep in zalt vinden Komaan,
Sabine, zing liet Kerstlied van mevrouw Au
gusta Holmes, om dien on verbeterlijken praat
vaar den mond te stoppen. Chris tiane zal u
wel op de piano willen begeleiden en onder
wijl beginnen wij een partijtje whist te ppe-
len."
De jonge vrouw onderdrukte een zucht. Zin
gen! En den aanblik van het geluk van Chris-
tiane en Eli, zoowel als de woorden van dok
ter Weiter vervulden haar hart met diepe
droefheid
Zij maakte evenwel gfetip enkele tegenwer
ping en weldra verhief naar gloedvolle, tril
lende stem zioh te middeoM vjM» het algemeen
stilzwijgen-
Trots anges sent venus oo soir
M'apporter de bien bellies clioses'
L'un d'eux avait un enoensoir,
L'autre avait un chapeau de rosee.
tóet de wang steunende op de vlakke liand
vergat dokter Wel ter zijn spel, om te luis
teren, vooral Sabino te beschouwen. Nooit
misschien had hij haar bekoorlijker gevonden
dan dezen avond in haar japon van dit duffel
met. kant afgeaet, met kleine ruikertjes ma
rentak op de horst en in het haar gestoken;
terwijl ecj) uitdrukking van zachte zwaar
moedigheid over haar gelaat lag uitgespreid...
„Bene lieve, verbannen druidesse," fluis
terde hij gi'aaf Fabien in het oor, die aan
zijne zijde «at. Het schijnt mij' toe, dat de
Druïde zeer lang op zich wachten laat."
„Weiter, ge zijt onuitstaanbaar."
j Le i*m Dieu i
Au fond du edel bleu
Est chagrin lorsque
Sabino onderbrak rfich zelve: „Ik kan niet
meer," sprak ifij met haperende stem.
„Daarvan was ik zeker," mopperde de dok
ter. Onze vroolijke gezichten werken ont
zenuwend op dit kind. Die duivelsche Druïde,
waarom blijft hij zoo lang weg!"
„Neem wat rust," zei Chris tiane onder
wijl, zonder dat zij den sohijn aannam de
ontroering van haar vriendin op te mer
ken.... „Ik aal voortgaan, of liever het stuk
opnieuw beginnen; bij dezen ruil zullen de
hoorders verliezen. Vooruit kan ik een acte
van nederigheid verwekken.Bah, verdiept
in hun spel, zooals bij allen hert geval is,
zullen zij aan niets twijfelen..."
Niemand, inderdaad, zelfs de dokter niet,
scheen te bemerken, dat Sabine de piano ver
liet en onhoorbaar verdween achter do zij
den gordijnen voor zon dor vensters van de
zaal. Verborgen voor aller Wikken, steunde
zij haar brandend voorhoofd tegen het be
vroren venster en bleef een oogenblik onbe
weeglijk staan als verloren in een amar-
telijben droom.
Buiten mengde het gedonder der golven
«ich met het klokkenspel van Trouvljte en
in haar onmiddellijke nabijheid zong Qhris-
tiane met bekoorlijke uitdrukking
Noëil Noël'
Nous venons du otel
i' Jffapporter O© que tu dee ires...*)
Sabine sidderste,. K*«b Kerstmis schonk
gevoelen hoeft doen blijken in het debat.
In de eerste plaats bleek op 4 Mei niet van
een ingrijpend verschil tusschen den minister
van Oorlog en de Kamer. Reeds hierom was
niet aan te nemen dat er eeu conflict was
over de oproeping der landstorm„iaarklasre
omda.t de regeering dan had mogen verwach
ten, dat de Kamer veel vroeger haar ge
voelens omtrent deze zaak had doen blijken.
Op Mei stond de zaak anders. Toen was
er en motie van wantrouwen in den mi
nister. De Kamer kon niet in twijfel zijn
over de vraag, we'ke de consequent'» van
Öe aanneming der motie kon zijn. Was er
nu aanleiding om de regeering 'en den mi-
niseter te dekken door het s'ellen van de
kabinetskwestie?
Het komt spr. voor dat "s lands belang
daarmee ni»t gediend zou zijn. Niet ieder ge-
schil behoeft te leiden tot het stellen der.por
tefeuille- en nog minder van do kabinets»
kwestie. Het gelat hier een zaak van propor
tie. De oproeping van epn landstorm-jaar
klasse is op zichzelf van gewicht, maar ver
zinkt in het niet bij de belangrijke en gewich
tige kwesties, die de rege©ring ter oplossing
heeft.
De Kamer zou het stellen der kabinetskwes
tie als een weinig passenden dwang gevoold
hebben. Daar komt bjj, dat de minister sinds
cenigen tijd gevoelde, dat zijn positie onduur-
zaam was. De crisis was hét einde van een
reeds lang bestaande latente crisis Zij kon
worden oqgelost door een votum van wan
trouwen of van vertrouwen. De oplossing
is gekomen, en spr. had geen reden d© kabi-
nctsquaestie te stellen. De minister meent
ook. dat 't ten eenenmale overt) dig zou zijn
geweest zijn meening te zeggen zonder de
kabinetsquaestie te stellen. Geen enkel ge
wichtig vraagstuk wordt in de Kamer ge
bracht zonder beslissing van den ministerraad.
Had men echter spr.'s meening gevraagd,
dan zou hij die gaarne gezegd hebben. Als de
regeci'ing had medegedeeld, wat zij doen zou
naar aanleiding van de motie, wanneer die
zou worden aangenomen, zou zij hetzelfde ge
daan hebben, wat men in minister Bosboom
afkeurde.
Dat aou getuigd hebben van gebrek aan
deferentie voor de Kamer» De regeering
heeft na het votum der Kamer opnieuw ern
stig overwogen of 's lands belang toeliet met
den wensch der Kamer rekening to houden.
Dat dat geschied is, wordt bewezen door het
communiqué in de bladen, waarbij de land-
etormers werden gewaarschuwd Uit. de nega
tieve beteekenis van dit. communiqué blijkt,
dat de regeering toen nog overwoog wat te
doen. Na herhaalde en ernstige overweging
is de regeering tot de conclusie gekomen,
dat 's lands belang niet toeliet naar den
wensch der Kamer te handelen.
Redenen daarvan zijn van technischen en
militairen aard pn zullen dadelijk door den
minister van Marine worden uiteen ge«zot na
mens de regeering.
De heer SCHAPER (S.-D.): Nu weet hij
daar plotseling wat vanl
De MINISTER betoogt nog, dat geen regce-
ring genoopt fs rekening te houden met alle
wenschen der Kamer. Deed zij dat. dan zou
zij ophouden rogeering te zijn. Conflicten
kunnen telkens rijzen. Meent de regeering
zich niet met den wensch der Kamer te
kunnen vereenigen, idan is het aan de Kamer
te beslissen of de zaak, waarom het gaat, van
genoegzaam gewicht ie om d© regeering het
vertrouwen op te zeggen.
De regeering kon d« opkomst dor jaar
klasse 1908 niet uitstellen. D# minister van
Marine, die geheel homogeen was met de re-
gieering, kon daarom met het interimair be
wind worde belast. Hij diende zioh te voegen
naai' de beslissing van den ministerraad. Het
zou bovendien tal zeer zonderling zijn, wan
neer de (regeering een opvolger van den mi
nister zou zoeken, die 'net oneens was met
haar. Het was onmogelijk een nieuwen minis
ter van Oorlog te benoemen, voor do op roe-
piDg plaats had; want dan zou de zaak vel te
lang geduurd hebben. Indien ven nieuw mi
nister werd benoemd, terwijl de oproeping
werd voortgeBet, zou do geheel© zaak niets
beteakend hebben. Do landstormers dienden
bovendien spoedig te weten, waar ze aan toe
waren.
De Minister van Marine (de heer RAM-
BONNET) heeft zich verheugd over de inter
pellatie. (Gelach.) Klaarheid acht ook hij ge-
wenschL Hij heeft zich dadelijk na d# beslis
sing op 10 Mei rekenschap gegeven van de
gevallen beslissing. Dit stond wel vast, dat
Eet uiterst moeilijk zou zijn met de wenschen
deir Kamer rekening te houden. De Kamer
heeft nu voor d© tweed© maal ingegrepen hj
de uitvoering van de wot van 31 Mei l9lo,
die oprooping der landstormers eischt! Mi
nisters zijn nu eenmaal geen marionetten en
de Kamer moet begrijpen, dat op sommige
gogen blikken het landsbelang primair is. Dit
«jLwi overdacht spreker op den avond der
orisis. Don volgenden morgen belde spreker
den minister van Bixmenlandsche Zaken op
en vroeg pf onvoorwaardelijke gehoorzaam
heid aan den wensch der Kamer noodzake
lijk was. Deee antwoordde ontkennend eo
spreker heeft zioh toen bereid verklaard het
interim aan Oorlog waar te nemen, indien
do ministerraad van hetzelfde gevoelen bleek.
Toon volgde sprekers benoeming.
Spreker herinnert aan het deoat over de
haar niet de gedroomd© vreugde; bracht niet
het met ongeduld verwachte schepsel tot haar;
want terwijl zij wanhopig de handen ineen-
èloeg, bekende zij het zich zelve, dat zij
tnet dit bekoorlijke, treffende, hartroerende
Kerstfeest Herbert verwachtte.
Het verleden was niet meer dnu eeu droom..,
Zij gevoelde zioh fier op haar echtgenoot,
fier op zijn strijd, op zijne plannen, tot op.
dit uur was zij ook op zijne ltordc fier ge
weest... Nu drong de twijfel haar ziel bin
nen....
Sinds de vorige week had Broeder Mar-
tialis do leiding der werken weer op zich'
genomen; maar Herbert had niet geschre
ven, Herbert was niet gekomen..
Drie engelen zijn mij hedenavond tal van
aaiilire dingen komen brengen. Een v,ui heqt
had een .wierookvat, de andere een hoed
van ro«en.
In de diepte van den blauwen hemef
wordt de goede God bedroefd.,..
KerstmiBl Kerstmis' Wij komen u uit don
hemel brengen, wat gij verlangt...
(Slot volgt.)
A
i
i t
t
