Uitkeering van drie honderd gulden.
DE DAG
WITTE SCHOENTJES
BUITENLAND
P. W. TWEEHUIJSEN,
teen Vrede.
RANTSOEÜEERING.
WOENSDAG 13 JUNI 1917
>i|STE JAARGANG No. 9360
Voor den heer D. LUIKEN te Velseroord, die tengevolge
van een hem overkomen ongeval, een been verloor, ligt het
bedrag der uitkeering, f 300.beschikbaar,
Haarlem, 13 Juni 1917. De Administratie.
Tijdvak van A3 Juni tot en met 18 Juli 1917.
De Directeur van het Gemeentelijk Levensmiddelenbureau te Haarlem
brengt ter kennis dat gedurende bovengenoemd tijdvak verkrijgbaar wordt
gesteld op broodkaart, zoowel te Haarlem als te Bloemendaal:
17e week geldig 13 Juni tot en met 21 Juni 2 pond rijst.
18e 22 Juni tot en met 30 Juni pond vet en 2 pond zeep.
19e l Juli tot en met 9 Juli I pond peulvruchten.
2Qe io Juli tot en met 18 Juli I pond gort en I ons haver-
136»
u. 'i-..i.i^r Js^aat uit twee bladen
EERSTE BLAD.
De „Eemdijk'' is in de vrije vaarzöne door
een Duitsehe duikboot vernield.
Van de fronten geeft nieuws.
In Rusland schijnt een conflict op handen
tussehen de regeering en den Raad van Ar
beiders en soldaten.
Te IJmuiden werd bericht ontvangen, dat
een stoomschip, van Zweden onderweg naar
Amsterdam, naar een Duitsehe haven is op
gebracht.
In Rotterdam en Amsterdam rijn weer
eenige schepen, w.o. enkele met ladingen
graan voor de r -gearing aangekomen.
Eerst héél aarzelend kroop het naderbij. Ge
Wilde het niet gelooven, ge wierpt het van u af!
Kom, kom, dat was immers niet denkbaar!
Drie jaren oorlog welhaast, uitgeputte vol-
keren, bloedend uit tal van diepgeslagen wonden,
hijgend om vrede en rust, en tóch zou de oorlog
oog voortduren!
Neen, neen, dat was ondenkbaar, dat kón niet.
Maar het sloop verder, het greep u naar de
keel en nu kunt ge het niet meer van u afschud
den: het bewust worden, dat het dit jaar nog
geen vrede zal zijn.
Geleidelijk is de hoop, dat het tot vrede zou
komen in 1917, gaan verdwijnen. Nóg is een
onverwacht geluk denkbaar, doch wie koel de
zaken bekijkt, de willen toetst en de toestanden
peilt, komt tot de overtuiging, dat het dit jaar
nog geen vrede zal worden.
Van de groote oorlogvoerende volkeren zijn er
op het oogenblik slechts twee die oprecht en
zonder voorbehoud den vrede wenschen, Rusland
en Oosienrijk-Hongarije.
Geen dezer beide echter schijnt bereid ter wille
van het eigen verlangen de bondgenooten in
den steek te laten.
En die bondgenooten willen den vrede niet.
Daaraan kan nog nauwelijks getwijfeld.
Zeker, het Duitsehe volk snakt naar vréde;
misschien zijn er zelfs vele Duitschers, die een
vrede willen tot iederen prijs.
Maar de meerderheid is dit zeker niet.
Een invloedrijk blad als de „Kölnische Volks-
zeitung" maakt groote propaganda voor de blij
vende bezetting van België. En vindt daarvoor
ruime instemming.
Neen, de meerderheid der Duitschers schijnt
iets te willen zien als loon voor de geweldige
inspauniug en de vele ontberingen, welke het
volk zich heeft getroost.
En de regeering is te zwak om den machtigen
invloed der al-Duitschers te weerstaan. Wij heb
ben over dezen invloed reeds veel geschreven
Het blijkt nu, dat hij nog véél verder reikt dan
iemand had durven denken.
Onlangs verscheen van al-Duitsclie zijde een
werkje „Deutschlands Zukunft bei einem guten
und bei einem schlechten Fried en''.
De uitgever van dit werkje voegde bij zijne
uitgave een circulaire, waarin het volgende
wordt medegedeeld:
„Een groote partij is door het Groote
Hoofdkwartier en het Ministerie van Oorlog
aangekocht. Excellentie Von Ludendorff
heeft 8000 stuks, welke de uitgever te zijner
beschikking stelde, in het leger laten uit
deden. Nog pas geleden zonden wij 7000
gratis-exemplaren naar de lazareths. De
Minister van Oorlog aanvaardde dit ge
schenk onder den grootsten dank en zorgt
voor een doelmatige verdeeling. Van den
kant van het leger, de scholen en de fabrie
ken, zijn reeds vele duizenden exemplaren
besteld, om ze in hun kringen te laten
ronddeelen."
1 heruit blijkt dus, dat de hoogste legerauto-
riteiten de al-Duitsche propaganda voor een
Duitschen vrede met kracht steunen.
Tegelijkertijd blijven 's Keizers redevoeringen
in het al-Duitsche teeken staan. Z. M. heeft op
nieuw gesproken over een vrede, die door
Duitschland zal worden gedicteerd.
Zóó is de toestand in Duitschland.
In Frankrijk is de stemming al niet veel beter.
Het land van Lodewijk den Heiligen en
Jeanne d'Arc heeft ontzettende offers gebracht,
en de oorlogsmoeheid heeft er zeer zeker een
hoogen graad bereikt.
Maar toch zou de overgroote meerderheid der
Franschen zich uit alle macht verzetten niet
alleen tegen een vrede die de Duitsehe macht
zou vermeerderen, doch zelfs tegen vredesonder
handelingen, zoolang de vijand in het land staat,
Dit bleek reeds uit de verbitterde rede van
Ribot en de overweldigende meerderheid, die hem
bijval schonk.
Maar nóg treffender bewijzen het de stemmen,
die opklinken uit den boezem des volks zelf.
Wij hebben voor ons liggen de „Gaulois", die
een bericht bevat over een protest, dat een
groep zwaar gewonden uit naam
van een groot aantal makkers heeft gericht tot
Maurice Barrès en waarijn op de scherpste wijze,
die denkbaar is, wordt stelling genomen tegen
het voornemen van sommige socialisten om naar
Stockholm te gaan.
Is het mogelijk, zoo vraagt het protest,
dat, in de harde oogenblikken, welke wij
doorleven, zulk een denkbeeld ook maar kon
opkomen in Fransche hersenen. Kan men
het wagen te willen onderhandelen met de
Boches? Met hen die vrouwen en kinderen
vermoorden? Met hen die de gewonden af
maken? Het oogenblik om te onderhandelen
met onze beulen is niet daar, nu de graven
onzer dooden nog versch gedolven zijn,
Laat men in de eerste linie de meening
onzer makkers gaan vragen. Als er zijn die
van den oorlog genoeg hebben, zouden zij
het moeten zijn, en niettemin zijn wij er
zeker van, dat zij tot het einde toe zullen
vechten.
Welken vrede wij willen?,
Door de wapenen moeten wij hem afdwin
gen, en wij verminkten, wij zullen nog ge
reed staan en fier zijn aan het vaderland
het weiuige bloed dat ons overblijft te mogen
offeren.
Wjj moeten hun onzen wil opleggen en niet
ons buigen voor hun wil.
Deze van haat gloeiende oproep is geteekend
door een 50-tal mannen, waarvan de lichtst-
gewonde nog een arm of een been mist. „Arme
oorlogswrakken" noemen zij zichzelf.
Waar bij deze lieden de stemming nog zóó
is, kan van een vredesverlangen, dat ook tot
nationale offers bereid is, moeilijk sprake wezen.
En in Engeland?
Als er een land is, dat van geen vrede wil
hooren, dan is het Engeland, De Engelschen zijn
een eigenaardig volk.
De oorlog was reeds maanden aan den gang,
en nóg kon men te Londen en ia andere Engel-
sche steden komen, zonder dat er over gesproken
werd.
Maar hoe anders is het au.
Met een geweldige energie zet het geheele
wereldrijk zich schrap; de historische Engelsche
koelbloedigheid verlaat Albion niet, zelfs wan
neer een hoogst gevaarlijke aanval wordt gericht
op de hartader van zijn bestaande scheepvaart.
Zonder zich een oogenblik den ernst Van den
toestand te ontveinzen, bespreekt de Engelsche
pers het onderzeesche gevoar en de voedselvoor
ziening. En de koele Engelsche koppen zinnen,
op middelen tegen het gevaar, alsof het een aca
demisch vraagstuk gold en niet het bestaan eener
natie.
Reeds heeft Lloyd George verklaard, dat de
Duitsehe verwachtingen van de duikbootactie het
grootste fiasco zullen worden, van alle tegen
vallers die Duitschland reeds ondervond,
Hy schijnt gelijk te krijgen.
Zienderoogen vermindert de tot zinken ge
brachte tonnenmaat; de afweermiddelen tegen de
duikbooten schijnen meer en meer doel te treffen.
Maar deze zijn slechts een van de middelen,
die Engeland tegen het dreigende gevaar aan
wendt. Het gebruikt nog twee andere middelen:
le. de vermeerdering der wereldtonnenmaat dooi
de hulp van Amerikaansche staten, die de geïn
terneerde Duitsehe stoomschepen in beslag
nemen en door vêrsnelden aanbouw; 2e, de ver
hooging der landbouwproductie ra Engeland zelf.
De hulp der Vereenlgde Staten, Brazilië en
eenige kleinere Amerikaansche Staten bracht
reeds, alléén als gevolg van de in-beslag-neming
der Duitsehe schepen, welhaast 1 mlllioen ton
opnieuw in de. vaart. Bovendien liet Amerika
alléén In Mei 21 nieuwe schepen van stapel
loopen en zouden er nog spoedig 35 volgen.
Engeland zelf doet daar zeker niet voor onder.
Italië en Frankrijk werken eveneens uit alle
macht en 'de neutrale scheepsbouw zit al evenmin
stil.
Wat Het andere middel betreft, in Engeland en
Ierland zijn reeds 500,000 nieuwe velden bebouwd
en de minister van Landbouw vernacht dat in
September 1917 de oogst reeds van dien aard
zal wezen, dat Engeland zich door de moeilijk
heden kan Heenslaan. In 1918 zullen er 3 rnil-
lioen acres bebouwd zijn en zal Engeland
genoeg voortbrengen voor zijn geheele leger en
zijn geheele bevolking, zoo'dat het dan voor zijn
voedselvoorziening geen schepen meer noodig
heeft.
En men heeft reeds uitgerekend, 'dat zelfs bij
een blijvend succes van den duikbootoorlog, als
gedurende de eerste maanden, de scheepsruimte
nog voldoende zal zijp om tot in 1918 de voed
selvoorziening te verzekeren.
Er is dan ook in Engeland, afgezien van
kleine groepen, geen vredesneiglng te bespeuren.
Nog dezer dagen is een naar aanleiding der
Russische revolutie heiegde vredesdemonstratie
van arbeiders te Leeds totaal misgeloopen.
Verschillende plaatselijke vakvereenigingen
hadden reeds tevoren, hoezeer zij ook met de Rus
sische revolutie sympathiseerden, in verband met
het pacifistisch karakter verklaard, dat zij niets
met de demonstratie uitstaande wenschten te
hebben.
Al heel spoedig werd het bekend, dat de meer
derheid der vergadering die door ongeveer 8000
personen werd bezocht, tegenstanders waren van
een voorbarigen vrede. De oppositie begon met
het verdringen van de pacifistische sprekers en
het aanheffen van de nationale hymne. Ten slotte
werden de verschillende spreekgestoelten bestormd
vanwaar in plaats van de pacifistische resoluties
die men van plan was den volke kond te doen,
oorlogsgezinde resoluties weerklonken, die met
veel geestdrift werden aanvaard.
Wie dfeze feiten uit de verschillende landen
onder dei oogen ziet en or rekening mede
houdt dat da door, de revolutie veroorzaakte
militaire onmacht der. Russen het anders waar
schijnlijke overwicht der Entente heeft te
niet gedaan, zoodat de tegenstanders elkaar
vrijwel in (evenwicht houden, kan zich niet
langer vleien met de hoop, dat het in 1917
nog tot vrede zal komen.
Het is goed en noodig ook voor ons, Neder-
anders, de vredesverwachting prijs te geven
en ons in alles voor te bereiden op een nieuw
oorlogsjaar. 1 P.
Ook dit zij een reden om zich de moeite
van een stembusgang te getroosten.
11 Nog eenige districten.
Er zijn in deze omgeving nog eenige distric
ten, waarvoor een aansporing om te gaan stem
men niet overbodig mag heeten.
Misschien zelfs méér noodig moet worden
genoemd dan voor Haarlemmermeer bijv.
Want te Haarlemmermeer staat een der
onzen, en voor een rechtschen zetel heeft men
gaarne een gang naar de stembus over.
Maar in Beverwijk bijv., waar het altijd zoo
scherp stond en in Zaandam, waar het een
socialist geldt, zal het menigeen eenige zelfover
winning kosten om naar de stembus te gaan.
Toch brengt niet alleen een eerlijke toepassing
van het accoord, doch ook ons eigen katholiek
belang mede, dat we dit wèl doen. Het gaat
immera om een Grondwetsherziening, die ons
de lang-omstreden onderwijs-gelijkstelling zal
brengen.
Waar dit het geval is, past geen aarzeling
om gevoelsoverwegingen en kunnen wij ditmaal
b ij uitzondering uit volle overtuiging
aanbevelen te stemmen in:
Beverwijk: Mr. L. ROODENBURG V.-D.
Hoorn: W. DE JONG U.-L.
Katwijk: Dr. J. DE VISSER C.-H.
Zaandam: J. DUYS S.D.-AP.
f f Haarlem.
Vrijdag dwingt de actie van enkele tegenstan
ders der Grondwetsherziening de Haarlemsche
kiezers tot een gang naar de stembus.
Er wordt over die stemming zóó weinig ge
sproken en er wordt ook zóó weinig gewerkt,
dat het zaak is zich te wapenen tegen verras
singen.
Ieder is overtuigd, dat de actie der Grondwets
herziening-tegenstanders tot een fiasco zal
leiden.
Ook wij gelooven dit.
Maar als ieder uit deze overtuiging de con
clusie trekt, dat het niet noodig is te gaan stem
men, zou misschien het fiasco toch niet uitblijven,
maar de tegenstander niettemin met een luttel
aantal stemmen in de Kamer gebracht kunnen
worden.
Dit dient voorkomen.
Ook door onze Katholieke kiezers.
Want ook de Katholieke partij is de Grond
wetsherziening toegedaan.
En een ruime opvatting van het getroffen
accoord brengt mee, dat de Katholieke kiezers
hun stem uitbrengen op den aftredenden afge
vaardigde, die zich voor de Grondwetsherzie
ning uitsprak.
Reden waarom wij allen R.-K. kiezers drin
gend aanbevelen hunne stem uit te brengen op
het aftredende lid:
Mr. D. FOCK.
11 E>e Eemdijk.
Dus toch!
We konden het eerst niet aannemen. Maar het
schijnt nu wel vast te staan, dat de „Eemdijk"
met graan voor de regeering op weg naar ons
land, door een Duitsehe duikboot is vernield.
Vernield niet in het door Duitschland „afge
sloten" zeegebied, doch in de open, vrije zee,
waar ook de Duitsehe regeering de scheepvaart
der neutralen toestond.
Natuurlijk weer een „vergissing".
Dergelijke vergissingen moeten echter zooda
nige gevolgen hebben, dat een veelvuldige her
haling, onze geheele voedselvoorziening, om van
ons economisch leven maar te zwijgen, zou
storen.
Derhalve moeten ze „ontoelaatbaar" heeten.
De gewone vorm van protest zou thans onvol
doende wezen.
De regeering bezinne zich op een ander mid
del van verweer.
Er zijn er te vinden, die krachtig zijn en toch
met onze neutraliteit strokeu.
f f Haarlemmermeer.
Ook in het district, dat Mr. Bomans naar de
Kamer afvaardigt, maakt een tegencandidaat
stemming noodig.
Alle hierboven aangehaalde redenen en over
wegingen gelden ook voor de stemming in het
district Haarlemmermeer.
Maar voor dit district geldt nog een andere
overweging voor de R.-K. kiezers.
Deze namelijk, dat 't hier gaat om het behoud
van een Roomschen zetel. Aanleiding te meer
voor de kiezers in dit district om op Vrijdag ter
stembus te gaan en een verpletterende meerder
heid te verschaffen aan
Mr. J. B. BOMANS.
Uit de cijfers, hier, en ook te Haarlem, moet
blijken hoe onbeduidend de actie tegen de Grond
wetsherziening is.
f f Moordenaarswerk.
Zierikzee leerde ons van nabij de onbetrouw
baarheid kennen van waarneming uit de lucht.
Toch gaat de bommenwerperij uit hóóg zwe
vende vliegtuigen op open steden nog altijd
voort.
Nog ligt de gruwel van Karlsruhe versch in
het geheugen.
En nu was het Folkestone, dat met bommen
werd bestrooid.
Bijzonderheden over het daar gebeurde, ont
leend aan de „Daily News", vindt men elders
in dit blad.
Bij de lezing ervan huivert men voor het werk
der vliegers, die open steden bombardeeren.
Louter moordenaarswerk is dat, een Christen,
een man van eer zelfs, onwaardig.
't Is blind toeval, wanneer er ook militaire
schade wordt aangericht.
En die weegt, bij bombardement van open
plaatsen, nooit op tegen de gruwelijke gevolgen
voor vrouwen, kinderen en andere weerloozen.
Dit is de zwartste zijde van den woedenden
oorlog.
De partij, die met dezen gruwel begon, draagt
een geweldige verantwoordelijkheid.
't Is goed dit telkens te herhalen. Want het
besef voor hetgeen schandwerk is, zelfs in het
oorlogsbedrijf, dreigt geheel af te stompen door
de alledaagschheid der gruwelen.
WERELDBRAND.
STILTE DE CHAOS IN RUSLAND.
Op, geen der fronten kwam eenige wijzi
ging van beteekenis voor.
Volglens ctó Duitschers deed Engelsche ca
valerie een charge op de Duitscne Joopgra
ven ten Oosten van Moesson, .wat wel het
toppunt van dwaze menschenopofferingl zou
wezen. Wij denken dan ook eerder aan een
geforceerde verkenning.
De Italianen konden tussehen Etaciï en
Brenta niet verder wegens „atmosferische
omstandigheden." Hml
Intussohen komen via Zweden uit Rusland
berichten, dat de toestand van het leger nog
diep treurig is. De infanterie vooral moet
totaal gedesorganiseerd zijn, weigeren de loop
graven te bewaken, in massa deserteeron,
zelfs oproer maken. De voedselvoorziening is
zóó slecht, dat meer dan de helft dor paarden
zou bezweken zijn. De actie van Kerenski
is vruchteloos. De soldaten zijn den oorlog
moe en willen van geen offensief weten.
Bovendien zou er weer een breuk dreigen
tsschen de Voorloopige Regeoring en den Raad
van Arbeiders en Soldaten. Er zijn welisw-iar
ook berichten, die den toestand minder wan
hopig voorstellen; maar de eindindruk, die
zioh bij een vergelijking der berichten ves-
Barteljorisstraat 27. TEL. 1770
tisrt. is toch wel, dat Rusland in een chaos
verkeert, die een offensief optreden van zijn
legers ondenkbaar maakt.
In Engeland is men dan ook zeer onge
rust.
De „Times" geeft aan die ongerustheid
uiting. Voor het uitbreken der revolutie zegt
het bind, was de toestand van het Russi
sche leger buitengewoon gunstig. De win
ter was goed gebruikt. De verliezen van
1916 waren aangevuld, de depóts goed voor
zien, een aantal nieuwe divisies in 't leven
geroepen, de voorraa-l kanonnen en ammu
nitie werd geregeld vergroot, zoodat Rusland-
in staat werd geacht in dit jaar kraehtigen
steun te geven aan de geallieerden, zoowel
in Europa als in Azië.
Daarop werd het gelxeele velrltochtsplan
voor 1917 gegrond. Het. Fransch-Engelsch
offensief in het Westen was op een vroeg
tijdstip bepaald, teneinde een Duitschen aan
val voor te zijn, en de Russen te helpen
door alle beschikbare reserves uit Duitsch
land naar het Westerfront te lokken. Tege
lijk zou Sir Archibald Murrav op de grens
van Palestina, Sir Stanley Maude in Meso
potamia optreden, om de taak der Russen
in den Kaukasus te verlichten. Italië zou
den nieuwen aanval tegen Oostenrijk onder
nemen, België en Portugal zouden in het
Westen medewerken.
Maar de interventie der Russische legers,
die tegen een zekeren datum was vastge
steld, bleef uit. Do Russische legers weigeren
te vechten; of de desorganisatie, een gevolg
van de revolutie, is zoo groot, dat geen
kans bestaat, de Russische troepen in het
vuur te brengen.
Dat maakt den toestand zeer ernstig.
Er blijven nu nog slechts vier maanden
over, waarin de Russen voor de zaak der
geallieerden zouden kunnen optreden. Maar
in Engeland begrijpt men best, dat het niet
doenlijk is voor een groot land, midden
in den grootsten crisistijd, midden in een
wereldoorlog zijn politieke instellingen vol
komen te wijzigen, en tegelijkertijd in staat
te blijven zijn militaire actie voort te zet
ten.
Men vreest er derhalve voor. dat de Rus
sische revolutie den wereldoorlog nog met
oen jaar zal verlengen, tenzij de Russen plot
seling to.t het besef mochten komen, dat zij-
een taak te vervullen hebben...
Kerenski, en andere Russische leiders, po
gen het besef daarvan wel wakker te schud
den, maar de actie van moderne groote le
gers kan niet worden geleid met inprovisa-
tics of edelmoedige opwellingen.
De „Times" meent, dat zoo Rusland moet
worden gemeten met den maats!af van het
Westen, het moet worden beschouwd als
afgedaau, of ten minste voor dit jaar buiten
werking gesteld; cn dan zouden Engeland!
en Frankrijk daarmede rekening moeten hou
den, met het maken van schikkingen.
Maar het blad verliest ook in deze om
standigheden niet het vertrouwen op den
einduitslag en op de loyauteit van de Rus
sische regeering aan de zaak der geallieer
den.
Er zijn echter Russische uitingen, die ook
dit vertrouwen kunnen schokken; en zoo dio
meeningen veld winnen, zal Engeland een
anderen weg moeten inslaan, oui zich de
overwinning te verzekeren.
VERü^L^Ji BERICHTEN
DE ONMENSCHEUJKE LUCHTAAN
VALLEN.
De „Daily News" geeft een beschrijving 1
van den luchtaanval op "Folkestone, waarin j
het onmensohelijke van cfit oorlogsbedrijf
wordt aangetoond, 't Waren n.l. allien wcer-
looze burgers, die den dood vonden te midden j
van hun burgerlijke, huiselijke doeningi
„D'r viel een bom midden in een van da j
voornaamste winkelstraten, die door de ar-
mere fcnwoners bevolkt was. 't Was Vrijdag
voost 't grootste deel dezer mensch> ie-
taaidag. Het aal zoo wat vijf of tien minuten
vóór half zeven geweest zijn, en honderden I
vrouwen deden hun inkoopen voor de ko-
mende week, misschien een beetje uitgebrei- j
der dan de gewoonte was, in verband met
Bet aanstaande Pinksterfeest. Velen haddou
hun kinderen meegenomen, om de boodschap-»
pen te h elpen dragien, en verschillenden had-»
den den kinderwagen meegebracht, zoowel
voor de pakjes als voor de kleintjes 1
Vóór een volks groentenwinkel meer eetf
openlucht-tent, dan een gebouw stond eer»
groote menigte te wachten. Eenige men»
schen waren gewaarschuwd door de ontplof»
fingen en hadden een schuilplaats gevonden
in winkels, maar het mperendeel stond bui
ten tussehen de verschrikte groepen!.... Dé
bom viel vlak vóór den groentenwinkeL
Eén ontploffing slechts maar lw,ee ert
dertig menschen werden gedood meesf
allen vrouwen en kinderen.
Bijna IKet geheele personeel van den groen»
tenhandelaar verloor 't leven. Een der pa»
troons werd* ook door een vallende bom gedood
en zijn broeder werd gekwetst. Verscheiden#
waren meer of minder gewond en een aantal
stierf nog ia het ziekenhuis. Het tooneel va»
de verwoesting was even verschrikkelijk bh
hartverscheurend als alles in dezen oorlog!
Zelfs de zwakste verbeelding kan 't zie»
voorstellenwe zullen dus niet in bijzonder
heden treden.
Vijf en twintig tot dertig winkels ware»
gedeeltelijk vernield, en de inhoud van d<J
uitstalkasten was over den weg Uitgestrooid,
fVe hebben sinds het begin van 'den oorlog
verschillende van deze verwoestingen gezien,
door een zeppelin aangericht, maar zoowel
wat de materieele vernieling betreft als hel
dooden en gewonden, gelooven we. dB i'.e
119
