DE DAG J
BUITENLAND
WITTE SCHOENTJES
De stembus van gisteren.
ELCK WAT WILS
P. W. TWEEHUIJSEM,
WIJZieiHG VEMEN lil VROEGE
AARDAPPELEN.
ZATERDAG IB JUNI 1817
4ISTE JAARGANG No. 9382
Dit nummer bestaat uit vier bladen, waar
Onder het Geïllustreerd Zondagsblad in acht
bladzijden.
EERSTE BLAD.
De Gemeentebesturen van Haarlem, Haar-
lemmerliede, Bloemendaal, Heemstede, Ben-
nebroek en Spaarndam maken bekend, dat
door den Minister van Landbouw, Nijver
heid en Handel het navolgende is bepaald:
Artikel I. De aflevering en het vervoer
van vroege aardappelen is
tot ass mat ié Juni venbodest.
Artikel 2 Het verbod, in het voorgaande
artikel gesteld, is niet van toepassing op:
a. de aflevering en het vervoer van vroege
aardappelen, gedekt door een vervoerbewijs,
afgegeven door de RijlcsOOnilMisss©
wan Toeaioht op de ¥e»*eeniging
„Groenten-centrale"
b. de aflevering en het vervoer van
vroege aardappelen welke bestemd zijn voor
de behoeften van het leger of van de ma
rine, voor zoover deze zijn afgezonden door
autoriteiten van land- of zeemacht;
c. de aflevering en het vervoer van vroege
aardappelen binnen de grenzen der ge
meente waar de aardappelen zich bevinden,
op den datum van vaststelling dezer distri
butieregeling. 483
De Chef van het Distributiebedrijf te
Heemstede maakt bekend: dat gedu
rende de week van 13—23 Junï S917j
zal worden beschikbaar gesteld
op bon no. 1, V KL-G. rijst;
2, Vj K.G. rijst;
m n 3, 1 ons gort; 1496
m p 4, 1 ons havermout;
5, 2 ons groene erwten;
H 6, 1 ons bak en braadvet;
p p p 7, 2V2 ons zeep.
De prijs van rijst (voorloop Rangoon of
Bassein) is met ingang van 18 Juni tot
nadere afkondiging vastgesteld op 10 eent
per Va K.G.
President Wilson heeft In een redevoering de
Duitsche regeerders heftig aangevallen.
De „Norddeutsche Aligemeene Zeitung" ga!
een artikel over Wilson's mededeel ingen aan
Rusland betreffende de oorlogsdoeleinden.
De Iersche gevangenen, die in verband met
den opstand in hechtenis werden gehouden, zijn
in vrijheid gesteld.
Een Staatscommissie Is ingesteld tot voorberei
ding van de herziening der loonregeling van het
spoorwegpersoneel.
Bij de stemmingen voor leden van da Tweede
Kamer zijn in 49 van de 50 districten de aftre
dende leden herkozen. In Amsterdam II moet
herstemming plaats hebben.
lige omstandigheden, dan dat daarop een con
clusie mag worden gebouwd.
Zoo heeft dan het relletje van eenige antago
nisten dit resultaat gehad dat alleen kosten voor
vele stemmingen zijn gemaakt. Maar zelfs,
wanneer het bedoeld zou zijn als een candidaten-
telling, levert de uitslag van gisteren voor de be
trokken partijen geen betrouwbaar gegeven. Wij
schatten toch dat de helft der uitgebrachte stem
men nog afkomstig zijn van de bekende midden
stof, die zich feitelijk nooit rekenschap geeft
waarom deze of gene candidaat moet worden ge
stemd, maar voor wie het feit, dat een candidaat
in de contramine staat, voldoende is om hem
hun stem te bezorgen. Wij zouden tenminste niet
gaarne aanvaarden dat in de Haarlemmermeer
een kleine 1200 kiezers tegen de Grondwetsher
ziening zijn, waar zelfs In Amsterdam in géén
district zooveel stemmen op de partij van S. yaa
Houten werden uitgebracht.
Van een eigenlijk gezegden strijd Is dan ook
gisteren geen sprake geweest. De kansen van de
opponeerende groepen waren gering. Hun actie
trouwens was evenmin intens en bepaalde zich tot
eenige advertenties in dit en dat blad en hier
en daar een mislukte vergadering.
De katholieken hebben hun candidaten natuur
lijk glansrijk teruggebracht in de Kamer. Er
waren nog drie districten, waar zij hun zetels
moesten verdedigen; drie slechts, In de andere
had men zelfs geen poging gewaagd om de
„zittenden" te doen tuimelen. Met Breda, Eist
en Haarlemmermeer is ons aantal zetels gisteren
nu weer aangegroeid tot 25. Vooral de verkiezing
van Mr. J. B. Bomans in de Haarlemmermeer
doet ons natuurlijk oprecht genoegen.
De geheel nieuwe plicht, om, ter wille van de
Grondwetsherziening, af te zien van het stellen
van candidaten niet alleen; maar zelfs om, waar
noodig, de liberale en socialistische tegenstan
ders te steunen, is aanvaard en gisteren goed ten
einde gevoerd.
Moge de mi, waarin de verkiezingen 'dit jaar
zijn verloopen, een prikkel zijn om ons voor te
bereiden op den grooten strijd, die ons wacht voor
de eerste verkiezing onder het nieuwe kiesstelsel
der Evenredige Vertegenwoordiging.
Daarop moet van nu af aan door krachtige
actie en degelijke organisatie ons streven zijn
gericht.
Gisteren werd in nog een vijftig districten
gestemd om de uitgemaakte zaak der Grondwets
herziening te beslissen.
Wel niemand zal aan dén uitslag hebben ge
twijfeld, en inderdaad is het geloopen zooals
iedereen het gedacht had, zooals het zou, zooals
het moest loopen, Met overweldigende meerder
heid zijn alle „zittende" Kamerleden herkozen
en de Grondwetsherziening, waarvoor de nieuwe
Kamer eigenlijk gekozen is, komt er even eenstem
tpig als in de eerste lezing. Dat in Amsterdam
0 een herstemming moet plaats hebben tusschen
'den socialist Gerhard en Dr. Z. Kamerling, Al-
gegieene Staatspartij-man, ligt meer aan toeval-
WERELDBRAMQi
DE STRIJD IN HET WESTEN 8PANJÈ
AAN DEN RAND VAN DEN OORLOG? - GEEN
VREDE - EEN REDE VAN WILSON - EEN
ARTIKEL IK DE „NORDD. ALLG. ZTB." -
EEN TELEGRAM VAN VON HINDENBURG.
Behalve in het Westen heeft er op do fronten
geen enkele gebeurtenis van belang plaats gehad.
Eu wat er in het Westen, in Vlaanderen, plaats
greep is nog slechts ten halve te beoordeelen,
wijl daaromtrent alleen van Engelsche zijde mei-
ding werd gemaakt. Daar hebtoi dan, volgens
Haig's offidëele stafberkht, d« Engelsche troe
pen bezuiden en beoosten Meessen alsmede aan
weerszijden van het kanaal van Yperen naar
Koomen aanvallen gedaan, waarmee op beide
punten alle oogmerken werden bereikt. Wil na
men meer dan 150 vijanden gevangen en be
machtigden één houwitser, benevens zeven ma
chinegeweren,
In een Reuter-telegram uit het Britsche hoofd
kwartier wordt het officiëele bericht aangevuld
met de volgende mededeelingenOnze troepen
vielen ten zuiden en ten oosten van Meessen,
alsmede aan weerszijden van het kanaal Yperen-
Koomen aan. Zij braken weldra 's vijands tegen
stand en bereikten in beide vakken hun doel vol
komen. Meer dan 150 gevangenen, 1 houwitser
en 7 machinegeweren zijn in hun handen ge
vallen als gevolg van deze krijgsverrichtingen,
en den voortdurenden druk, die wij sedert den 7en
dezer op 's vijands stellingen uitoefenen. Wij
houden thans de Duitsche voorste schansen vau
de Leie tot de Warnade bezet en hebben op het
front van de Warnade tot Klein Zillebeke (d. L
een afstand van ongeveer 7 mijl) onze linie van
500 tot 1000 M. vooruitgebradit.
De strijd wordt in Vlaanderen aue, al i» het
dan niet meer op zulk een groote schaal als
eenige dagen geleden, nog altijd voortgezet. En
in tusschen zijn er teekenen waar te nemen, dat
ook in de buurt van Craonne, dus op het Fraa-
scha front, de strijd opnieuw dreigt te ontbran
den, alsook op enkele punten van het Italiaan-
sche front.
Uit Spanje komen; wèer verontrustende be
richten. Men weet, dat daar de meeningen sedert
eenigen tijd vnj gunstig gestemd zijn jegens de
geallieerden, hoewel voorheen Spanfe's neutrali
teit eerder verdacht werd van Duitsche gezind
heid dan wel van gevoelens voor de Entente.
Thans verneemt de „Daily Telegraph" uit Rome,
dat volgens aldaar uit Madrid ontvangen par
ticuliere benchten waarschijnlijk binnenkort in
grijpende wijzigingen zuilen komen in Spanje's
buitenlandsche politiek. De strooming
aan het hof e a gunste van
Spanjes interventie aan de
zijde van d e g a i i e r d en wordt
da gel ij ks sterker.
Al bnkelo maden hebban we herinnerd aan'
de tteekenen die er op wijzen, dat wlJvoorlooK-
pig den vrede nog niet tegemoet gaan.
De rede, welke president Wilson 1.1. Don
derdag! heert gehouden voor oen groote vader
landlievende (vergadering to Washington, Bin
als die van de „Nordd. AJlas.
Ztg. die er op volgden, aljn er nieuwe be
wijzen voor. Wilson heeft namelijk;
het Ameri'vaanache volk gewaarschuwd, dat
Duitóoh.and, nu het zijn voor da hand liggend
veroveringsplan groot»ndeels heeft uitgevoerd,
onderhandelt over een nieuwen verradariijken
vrede, die bestemd is een ©inde aan den
oorlog te maken, terwijl het zijn aanvalslust
nog niet heeft opgegeven. Da president haal
de nog eens de aanrandingen op, dia die
Vereenigde Statten in dein oorlog hebben ge
dreven en zei, dat verwezenlijking van
Duitechland's oorlogsoogmerken ,ten sloftte
moet gelijk staan met een grondige onttake
ling van do heele wereld.
Wij zijn zeid© hij ons nu scherp be
wust zooals wie al wisten, voor we ons in
den oorlog mengden, dat wij niet de vijlan-
dèn zijn van het Duifechte violk en 'dit even
min onze vijand is. Het heeft dezen afschu-
welijken oorlog niet te weeg gebracht nodb
begeerd.' en evenmin gewenscht, dat wiiji 'daar
in zouden worden meegesleurd, En wij zijn
ons vaag bewust, dat wjij strijden voor aljn
Baak, gelijk het dit f» eeniger tijd1 aal in
zien zoo goed als wij voor onz» éigen zaak
vechten. De oorlog werd ingezet door da mili
taire leiders ,van Duitschl'and, die zich' even
eens leiders van Dostenrijk-Hbngarij'e toon
den. 25e beschouwden de naties löiïfer als
dienstbare lichamen, die z» door geweid ©I
kuiperij konden voegen of omkoopen overeen
komstig hun eigen doel. Zo achtten de klei
nere staten en de volken, die door geweilJdl
overvleugeld konden warden inzonderheid hun
natuurlijke werktuigen ter overhcersching. 55e
waren van plan, eten gebied van militaire Duit
sche macht en politiek toezicht over het
midden, van Europa en aan gtene zijde van de
Middeliandsohe Ziee naar jjet hart van Azië
uit te breiden. .Daarbij moest Oostienrijk-Hon-
glarije evenzeer als werktuig dienen ais Ser
vië, (Bulgarije ten Turkije.
Te Berlijn in de eerste plaats droomde men
daarvan, teeide Wilson verder. Daarmee ver
wierp men ten eenanmaia het denkbeeld van
ras-solidariteit. De voorkeur der volken had
niets in te brengen bjj( het beraamde samen
snoeren van eenheden uit het oogpunt van
ras en politiek, die alleen door geweld te
zamen toonden blijven. Hst is niet makkelijk
om de begeerte naar vrede te begrijpen, die
Berlijn ►leeft getoond sinds de .val was uit
gezet. !Al een jaar of langer wordt in Duitsch
iand over vrede gesproken, niet een vrede
op zijn eigen initiatief, maar op
initiatief der naties, ten opzichte waarvan
het nu denkt aan de bovenhand te zijn. De
Duitsche regeering heeft nog andere belang
rijke panden in handen behalve, dat ze nog
een stuk van beteekemis van frankrijk be
zet houdt, waarop haar greep langzaam ver
slapt en feitelijk geheel België. De Duitsche
legers benauwen Rusland. Duitschiand kan
niet vooruit en durft niet achteruit. Het wil
den koop gesloten hebben vóór het te laat is.
Indien zij slagen zijn Duitschiand en de
Uit Haarlem's grijs verleden,
BET BELEG EN DE VEROVERINO VAN
DAMIATE IN 1218 EN 1219.
VI.
(Vervolg.)
Mr. van Oosten de Bruijn verhaalt het helden
feit verder als volgt, volgens de gegevens van
Meester Olivier van Keulen
't Was de Iwee-en-twintigste van Oogstmaand,
dat deeze storm-gevaartens, met overgroote
tooeite, tegen den stroom op, tot digt aan den
toren, gebrctgt wierden, en men was gereed, om
ter mede störm te loopen, wanneer (toen) de
belegerden hoven op den muur van den toren een
r hevig Grieks vuur maakten, dat daar door
neergelaalen brug vlam vatte, en, vermits ter
Aanstonds te veel volk toeschoot, om den brand
w blusschen, door de te groote zwaarte instortte,
en alle de daarop zich bevindende krijgsluiden
Jammerlijk verpletterden, of verdronken, waaron
der de Vaandrig van den Hertog van Oostenrijk
geteld wierd. Dit voorval, gelijk 't die van binnen
zeer vervrolijkte, benam niet weinig den moed
der belegeraren: maar de Vriezen, uitvinders
én aanvoerders dier gevaartens, lieten 't by den
ttusten proef niet blijven, maar deeden nadat de
«cnaade hersteld, en d'eerste schrik bedaard was,
«énen tweeden aanval, waarin zij 't geluk hadden
van 't vuur spoediger te blusschen, en boven op
dt muuren van de toren met weinige mannen
Pest te vatten, onder welken zekere Vries zich
®et een werktuig gewapend had, volkomen gelijk
aan een dorsvlegel, maar geheel van ijzer, waar
mede hij op de verweerders dapper inviel, en
veelen 't brem uit 't hoofd deed spatten of andere
ledematen aan stukken sloeg, en, in 't kort, rond
om zich zoo veel ruim baan maakte, dat de
Christenen zich eerlang van 't bovenste gedeelte
van den toren meesters zagen. Dan de bezetting
maakte van binnen een sterk vuur, om de vyanden
wederom van den toren te verdrijven, doch, ver-
mids de geenen, die beneden den muur bestook
ten, nu sterker krachten konden aanvoeren, om
dat zy voor de pylen en steenen van de beleger
den op de bovenste verdieping niet meer ie vree-
zen hadden, moesten eindelijk de verweerders 't
opgeeven, en ruimden, na 't sluiten van een ver
drag, waar by zy hun leeven bedongen, deeze
sterkte in, waar door de Christenen van de gan-
sche voorstad van Damiate, alsmede van den
keten, die de rivier afsloot, meester wierden, en
een ongelooflijken overvloed van allerhanden
voorraad vonden. Op deeze wijze was de weg ge
baand, om 't beleg nader by de stad te brengen en
dezelve nauwer in te sluiten. Daarin vond men
echter daaglyks grooter zwaarigheid en moeilijk
heden, ornaat de sterkte van de plaats niet toeliet
schielyk stonn te loopen, en haar met geweld, of
by verrassing, in te neemen.
Daarenboven hadden de belegeraars van de
jaarlykse overstrooming der rivier veel te lijden,
en moesten gedoogen, dat de Sultan, die met een
sterk leger niet ver van Damiate stond, telkens
nieuwen toevoer van leevensmiddelen, en versch
voik, over eene schipbrug, aan d' andere zijde
van 't eiland, waarop de stad stond, tot verster
king der bezettelingen binnen brogt, en hen daar
mede in staat stelae, om de belegering langer te
kunnen verduuren. Evenwel kwam men die zwaa-
righeden te boven, want de Nyl keerde eerlang
weder binnen zijne oevers, en ue Vriezen hadden
de stoutheid vau met één enkel vaartuig op de
schipbrug af te gaan, en 't geluk van met weinig
manschap dezelven in te neemen, schoon die door
een goede bezetting verdedigd wierd. Hiermede
werd de schipbrug, en dus ook de gemeenschap
met 't leger van den Sultan afgesueeden, en de
stad ook van die zijde ingeslooten. Mechi Kemels,
aldus noemt Olivier deezen Sultan, van andere
schrijvers Meledin geheeten, hield zich met zijn
leger binnen de verschansingen ia hoope dat
Damiate 't wel zoo lang zouwd' uithouden, tot
dat, in 't volgendt jaar. de gewoone overstroo
ming der rivier den Christenen zouwde nood-
zaaken 't beleg van zeiven op te breeken. Deeze
dit oogmerk van 't Turkse legerhoofd bevroe
dende, deedeu hun best, om hem tot 't leveren
van eenen slag te noodzaken, waar toe zij hem
telkens, maar te vergeefs, uitdaagden, tot dat
eindelijk, o.p Sint Jan onthoofd, dat is op den
29sten van Oogstmaand, des jaars 1219, de
belegeraars 't besluit naamen, om met hun groot
ste macht 't Turkse leger in deszelfs verschan
singen aan te tasten. De Sultan liet hier op de
tenten opneeinen en scheen te willen te rug trek
ken, zoo dat de aanvallers de legerwallen zonder
moeite of gevaar beklommen. Maar de Sultan,
ziende eene wanorder onder d' aanvallende ben
den, veroorzaakt door een misverstand, en ver
schil tusschen de bevelhebbers, viel hen, zoo on
verwacht en dapper op 't lijf, dat zij geen tijd
hadden hunn' ontsnoerde benden in order te her
stellen, en, met groot verlies, verdreeven wierden.
Echter vervolgde de Sultan zijn behaald voordeel
niet, maar liet in tegendeel de Christenen zeer
gunstige voorwaarden tot een vergelijk aanbie-
werold te gronde gericht, als zh niet slagen
jé Duitschiand gered ea aal de wereld in
vredte kunnen leven, zij zal sioh ten bat» van
den vrede kUrrnen veréeniaen en Duitschiand
zal daaraan kunnen meedoen. Begrijpt gij
nu de nieuwe vredfeS-intrteie en waarom de
heerschers In Duitechland niet aarzelen elk
middel dat suöces belooft te gjebruikea?
Da Russische revolutionairen zullen afge
sneden zijn van allé hulp en medewerking
van westelijk Eurexv en een tegen-revolutie
aal worden aangewakkerd en gesteund.
Duitschiand zelf zi&l zich' dan zijn kans op
vrijheid zien ontgaan en geheel Europa zal
zich weter gaan wapenen voor een volgenden
oorolg.
Deze sinistere intrigue wordt hier te Jande
niet minder ijverig geleid dan in Rusland
en in elk land van Europa, waar de agenten
en de li rij vers van de keizerlijke Duitsche
regeering op succes kunnen hopen.
Die regeering heeft hier veel woordvoer
ders zoowel hoog- als laaggeplaatst». Zij tre
den met beleid op, zü houden zich binnen
de perken der wet, zij verkondigen de libe
rale 'doeleinden van hun meesters en zij
verklaren idat dat een buitenlandsche oorlog
is, die het Amerikaanscho gebied, noch de
Amerikaansche instellingen in gevaar kan
brengen. Zij' hebben het redurig over Enge
land en praten over Engelnaü's eerzucht om
zijn economise"!!© heerschappij over geheel
die wereld te vestigen, «ij. beroepen zich. op
onee oud» traditie om alleen te staan en
trachten hét gezag der regeering te onder
mijnen miet valsche betuigingen van trouw,
Maar zij zullen geen vooruitgang maken. Hun
valschheid verraadt hen in alle opzichten.
Ito heele wereld kent deze feiten.
Voor ons was maar één weg open. Wij
zijh dien ingeslagen en we© den enkeling
of de groep menschen, die zich in onzen
weg zal trachten te stellen, nu wij' ons be
sluit genomen hebben, nu elk beginsel, dat ons
ter hartó gaat, moot verdedigd en beveiligd
worden voor dei redding van do natie, wij
zijn bereid pin ons te verdedigen voor de
vierschaar der geschiedenis. Onze vlag zal
nieuw© lauweren verwierven.
Ook de scherp© toon van het artikel van
do „Norddeutsche 'A,1M Ztg." in antwoord op
de mededeelin'g van Wilson aan Rusland over
A,merika's oorlogsdoeleinden, getuigt van
steeds verminderend© kans op een gpoedlgen
argemeenen vrede. 1
In dit artikel wordt .Wilson verweten,, dat,
waar hij thans beweert aan den oorlog te zijn
gtaan deelnemen om de wereld van den aan-,
val eener autocratische macht te bevrijden,
hij1 volkomen de vroeger door htem zelf ver
kondigde beginselen verzaakt
Volgens ziln eigen vroegere verklaringen
was tol Zijn toetreding alleen het feit oor
zaak; dat de Auterikaansch© scheepvaart in
hei D.u!.tsohö afgesloten gebied door den on-
beperkten duikbootoorlog in gevaar weid ge-
braoht.
Weliswaar, too lezen wij dan verder, was
dit motief op. den duur zwak, want van En
geland had Amerika zich elke mogelijk» wil
lekeur laten welgevallen. Thans, waar er
kans is in de gunst te komen bij het nieuw©
vrije Rusland, is het teneenenmala onvol
doende. Vandaar thans het groote woord:
„Amerika to den oorlog begonnen om de
Duitsche autocratie van 3» .baan te ruimen."
Deze bewering staat in tegenspraak met de
feiten en maakt uitgesproken door Wilson
een des te wonderlijker Jndruk, waar deze
zelfde Wlison bij zijn oorlogsverklaring blijkt
geeft van een autocratische macht, waarover
de vroegere Ozaar van Rusland amper be
schikte. Daarbjj geeft hjj, .gelijk hij reeds
meermalen vroegen had gedaan, ook thans
te verstaan, dat zijn strijd tegen onz or ook
toe moet dienen, in Duitschiand zelf vrij»
instellingen te scheppen.
Ook over do ooraaken van den oorlog laat
Wilson zioh verleiden tot beweringen, die
hem vroeger volkomen vreemd waren, die hij
echter thans noodig heeft om den oorlogs
brand in Rusland feller te doen laaien. Wil
son kwam plotseling tot de ontdekking, dat
regeering op regeering in Duitschamd door
haar invloed of openlijke verovering van ge
bied nieuwe mazen knoopte bij het net der
intrigue, dat, ter bevrediging van de Duit-
seho machtsbegeerte, die zich oen gebied van
Berlijn tot voorbij Bagdad droomde; geslagen
moest worden om niets minder dan de vrij
heid en vrede der wereld.
Barteljorisstraai 27. TEL. I7ÏÜ
Het blad vraagt aan Wilson hoe hij aan
deze wetenschap komt. In den loop van liet
vorige jaar heeft Wilson ons herhaaldelijk
verklaard, dat hij zijn bemiddeling tot het
sluiten van een vrede wilde vcrieenën, maar
het niet kon doen, voor ziin herkiezing was
verzekerd. Maar ook toen deze een feit go-
worden was, kon hij niet tot een besluit ko
men, ofschoon wij hem door ons vredesaan
bod van 12 Dec. 1916 den weg op alle moge
lijke manieren hadden vergemakkelijkt.
Waarvandaan komt dan nu plotseling tie
president tier Ver. Staten aan de wetens, hap
van het „tientallen jaren lang in tri gee ren"
van Duitschiandi De driebond-verdragen, en
hun absoluut defensief karakter zijn de ge
heel© wereld bekend.
Dringend echter zouden wij Wilson willen
aanbevelen, zich door zijn bondgenoot-en de
verdragen te laten voorleggen, gesloten, vo .r
zich de leden der Entente onderling de winst
hadden, verzekerd, die den oorlog hun moest
b rongen.
Dan zal hij gewaar worden Brian 1 heeft
dit onlangs in de geheime zitting der Frau-
selie Kamers moeten toegeven dat Frank
rijk, en daarmee Engeland, Konetantinopel
aan Rusland en als tegengave Rusland aan
Frankrijk niet slechts Elzas-Lotk armgcit,
maar ook den linker Rijnoever heeft beloofd.
Voorts zal hij bemerken, dat do Entcnto
voor Kleiu-Azië een volkomen uitgewerkt
oplossingssysjteeni -heeft opgemaakt, waar
van de regeling in bijzonderheden bij de on
derhandelingen die Frankrijk en Engeland
achter den rug van Rusland voerden, Welis
waar nog steeds op moeilijkheden stuit, daar
de Italiaansche machtsbegeerte zich verder
uitstrekt dan Frankrijk en Engeland belie
ven goed te vindend-Maar des te grooter te
gemoetkoming heeft Italië daarom onder
vonden, waar het nog meer Oostemijksch-
Hongaansck gebied kreeg toegezegd, evenmin
zulks bij Roemenië het geval was geweest.
Zeer interessant zal het voor de Ver. Staten
ook zijn te vernemen, dat dergelijke belof
ten, ten kosten van den Servisch en bondge
noot ook aan Bulgarije ziju gedaan, als 'prijs
voor zijn toetreden in den oorlog aan de zij
de der Entente.
Het nieuwe Rusland heeft herhaaldelijk
verklaard, dat oogmerken gelijk deze niet
vereenigbaar zijn.
Rusland heeft veeleer zijn wenscheu gefor
muleerd in het beginsel: vrede-zonder-au-
nexatie en oorlogsschattingen.
Deze formule vormt geen enkel belet» 1
voor een vrede tusschen Rusland en de Cen
trale».
De Centrale mogendheden cn hunne bor.d-
genooten willon veeleer, volgens bciderzij t-,
sehe, vrije overeenkomst, met Rusland door
vereffening een verhouding scheppen, die
hun voortaan een vreedzaam vriendschappe
lijk leven naast elkaar voor langen duur.
waarborgt.
Wij zijn van meening, dat deze verkla
ring, zooals zij seeds uit alle manifes
taties der Verbonden Mogendheden sprak,
aan duidelijkheid die van Wilson verre over
treft.
Waar liet artikei aan do eene zijde li d
Duitsche standpunt om de oorlog voort to
zetten verdedigt, biedt het aan den anderen
kant als 't ware aan Rusland een afzonder
lijken vrede uau. Of Rusland, waar de toe
stand nog zoo onzeker en do meeningen ten
opziohte van oorlog en vrede zoo troebel
ziju, aan zulk een lokstem gehoor zal geven.'
Wij betwijfelen het nog ten zeerste.
Von Hindenburg, de Duitsche opperbevel
hebber en strateeg van onaangevochten be
kwaamheid, schijnt eveneens nog van geen
vrede te willen weten en dus nog altijd ver
trouwen te hebben in de overwinning, welk©
hij zich voorstelde. Hij heeft daarvan opnieuw,
laten blijken in 'n antwoord-telegram aap
het onafhankelijkheidscomitó voor een DaiW
schen vrede, te Essen, waarin hij zijn iiar-|
telijken dank betuigt voor de vriendelijke
begroeting van het comité ontvangen. Slechte
denistrijden zoo zeide hij eik op zijn'
plaats, in trouw aan onzen genadige» K-eiz r
den. Hij bood den Christenen aan, indien zij 't
beleg wilden opbreeken, niet alleen 't Heilige
KruTs aan hen weder te geeven, maar ook alle de
gevangenen, die noch leevendig in 't rijk van Ba
bylonia en Damascus mogten gevonden worden,
mitsgaders 't gansche Joodse land en de stad
Jeruzalem aan hen in te ruimen, waarvau hij
daarenboven beloofde de muuren en poorten op
zijn' eigen kosten te zullen' herbouwen, gelijk ook
alles wat zijn Broeder Conradin had maten af-
breeken."
(Wordt vervolgd.)
HOE 'T ER IN OOSTENRIJK TOEGAAT.
In een telegram, uit Weenen. in de „N. R.
Ort.'* van gisteravond, over de red», welke
d© minister van financiën in het Huis van.
Afgevaardigden aldaar hoeft gehouden, lo
zen wij:
„Niemand is meer dan do minister van fi
nanciën afhankelijkvandevruoht-
bare werkzaamheid van het Par
lement.''
„De minister werd van tijd tot
tijd afgebroken doojr applaus."
Het moet dan wol een onbehagelijk gevoel
zijn voor oen minister van financiën om zoo
afhankelijk te zijn van de werkzaamheid
van liet parlement, en het laat zioh mu
ootk begrijpen, dat de elkaar opvoligeinie ka
binetten in Oostenrijk er sedert het begin
van den oorlog steeds tegen op zagen het par
lement weer bijeen te-roepon om z n vrucht
bare werkzaam'hedul te laten begin
nen!
De WANDELENDE BADKUIP.
Een typische anecdote uit deu tiiJ van hof
oude régime in Euaiand doet in Petroerrad de,
ronde. Het atemit wellicht niet geheel mot da
werkelijkheid overeen, maar ia toch leukEenig^
hospitalen in Zuid-Rusland verwachtten een in
spectie van den ohef van den gezondheidsdienst.'
Deze had bevolen, dat elk hospitaal voorzien!
moest zijn van minstens één badkuip. Nu was
in een van de door den spstirenjre bezochts
steden sleohts één hospitaal in het bezit, van h it
nuttige artikel. Ear werd*nu besloten deze bad
kuip van het eene hospitaal naar het andere
brengen en boo dsn ohef tevreden te stellen
Aanvankelijk gin.» alias aroed en de generi
prees, werkelijk zeer tevreden, de prompt'
wijze, waarop ab'n bevelen werden nagekome:
Totdat het noodlot tenslotte de bedriege;
achterhaalde: in 't laatete hoepitaal arrivee;
d© kuip Iets te laat en versoheen. toeglük mei
den generaal voor den ingang- Toen zag de
de treurige werkelijkheid. Wat daarna gebe
was voor de betrokken personen allesbohal
pledzietrig.en natuurlijk: edht Russisch 1
GESCHIEDKUNDIGE KENNIS.
De heer Di'emelhUys ngemt in de Twe-dej
Kamer een boek van J, J. Rousseau en zcsjl
dat hij zoo in strijd kwam met de proctija
van nu.
De hoer van Raalte intea'rumpoertDaar
voor is hol dan ook drie bonder d j aai
oudl.
Ja, ja van het denkend deel der n f
je het toch maar hebben!
HAARLE
53!
