Semeente-Electriciteitsbedrjf onze Bijkantoren:! Kolendistributie K®9e»distributie g Abonnementen en Mmtentiën BUITENLAND P. W. TWEEHUIJSEN, Gasfornuis Distributie van Reparatie-Leder. In de karaktervormende jaren. Sterke Jongens- en Meisjes SCHOOLLAARZEN. Hl AARDAS S Ê3ÖT3BER 1917 42STE JAARGANG No. 9452 W m DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPENt PER KWARTAAL f 1,75; PER WEEK I3y, CENT; FRANCO PEB POST PER KWARTAAL f 2,12» Dit nummer bestaat uit twee bladen EERSTE BLAD HAARLEM Aan eledricitéitsverbruikers te HAARLEM, öehoorende tot de groep particuliere verbruikers, wordt medegedeeld, dat zij in ruil voor eiken H.L. steenkolen welke zij van hun brandstoffen-rantsoen wen- schen af te staan, over het tijdperk van 1 Octo ber 1917 tot en met 31 Makrt 1918 in totaal 880 K.W,Ui voor verwarming kunnen ontvangen. Aan hen die daartoe wenschen over te gaan, wordt verzocht hiervan bericht te zenden met vermelding van het aantal H.L. en het nummer van hun brandstoffenrantsoenkaart aan de Directie van het Gemeente-Electriciteitsbedrijf alhier. 4872 De Directeur, J. A. REUS. Weest buitengewoon zuinig met uw brandstof. District Haarlem en Omstreken (gemeenten HAARLEM, BLOEMENDAAL, BENNEBROEK, HEEMSTEDE, SCHOTEN, SPAARNDAM en HAARLEMMERLIEDE EN SPAARNWOUDE.) Zij die op een (dus niet op gaskomforen) koken, worden ver zocht hiervan vóór Donderdag 4 October per briefkaart kennis te geven aan het Brandstoffen- bureau te Haarlem, Ged. Oude Gracht 18, onder vermelding van: fl. hun naam en voorletters, b. de gemeente en de straat waarin zij wonen, c. het nummer van hun brandstoffenkaart, en d. den naam en het rangnummer van hun han delaar, voorkomende op de brandstoffenkaart. De Directeur van het Brandstoffenbureau, RE ITS MA. Weest buitengewoon zuinig met uw urandstof. Weest buitengewoon zuinig met Uw Brandstof! district Haarlem en Omstreken (Gemeenten Haarlem, Bloemendaai, Heem stede, Bennebroek, Schoten, Spaarndam en Haarlemmerliede en Spaarnwoude). 5094 De Brandstoffen-commissie maakt bekend dat de roode TOESLAOBONS VOOR 2 HJL COKES, welke dienden om cokes op te bekomen, aoodig voor spijsbereiding tot 1 October, vanaf heden niet mesr geldig zijn. Den handelaren is verboden geworden, op bedoelde toeslagbons brandstof af te leveren. Directeur ÏBrandstolfenbureau REITSMA. Weest buitengewoon zuinig met Uw brandstof. De Directeur van het Levensmiddelen- bureau te Haarlem, brengt ter kennis, dat gezinshoofden wier gezinsinkomen minder bedraagt dan f 1700.— per jaajr, in aan. merking kunnen komen voor de verstrek king van goedkoop reparatie-leder of van goedkoope reparatie. De aanvragen hiertoe moeten geschieden jlp formulieren die verkrijgbaar zijn: L voor georganiseerden bij de besturen van hunne vakvereeniging voor niet-georganiseerden by den Portier van het Levensmiddelen-bureau, dage lijks van 95 uur. >121 De Directeur voornoemd, F. DE JONGE. aDoaaanncDDnooDaaaooaunnooaannciO i voor de NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT a p kunnen voortaan ook opgegeven worden aan 5 GROOTE HOUTSTRAAT No. 15 D P. A. WESTERHOVEN, Schoterweg No. 46, g a Telefoon 326 g H. J. R001JERSJansweg 10 J. J. VAN KOLK Burgw.,h.Antoniestr o n W.TH.v.VASTENHOVEN, Ostadestraat 4 o WED. M. DE VRIES, Schouwtjeslaan 3« o WED. TH. v. VELSEN, Leidschestraat 8 n GOGaaaoonDoaBDDonDacianaaöoaoanoo Zelden zal een inzender van zijn ingezonden stuk zooveel pleizier hebben beleefd, als de achter een bescheiden A. schuilgaande eerste ontwerper van het plan om in Haarlem een Hoogere Burgerschool op te richten, die in ons no. van 10 September 1.1. de belangstelling vroeg voor deze zaak. Een dertigtal bewijzen van sympathie kwamen al spoedig op ons bureau binnen, en velen gaven nog op andere wijze van hunne belangstelling blijk, terwijl ook 't hooge kerkelijk gezag aan zijn instemming geen twijfel liet. De zaak is aan het rollen, de Hoogere Burgerschool zelve moge nog in een nevelig verschiet liggen; de vereeniging, welke zich ten behoeve harer oprichting zal vormen, schijnt reeds van nabij te bespeuren. Onzerzijds hebben wij gedaan, wat we meenden verplicht te zijn in een* zóó belangrijk* zaak. Wij hebben degenen die ons het meest bevoegd leken ten deze een oordeel uit te spreken, in ons blad aan het woord gelaten. Maar we meenen nu ook onder eigen vlag op het doel te moeten aanzeilen beter gezegd aanstoomen, want er zijn hier onzes inziens zóó groote belan gen in het spel, dat een krachtige en snelle beweging naar het gestelde doei noodig mag heeten. 't Is waar: het Lager Onderwijs is van vèr zich uitstrekkende beteekenis. Het ploegt en egt den bodem der kinderziel, het werpt de eerste zaden daarop, het kweekt de goede gewoonte aan. Maar de zielkundige wetenschap en de ervaring gaan hand aan hand om te bewijzen, dat het kind van 12 k 13 jaren, dat de lagere school verlaat, o zoo weinig weerstandskracht heeft tegen het geweld der geestesstroomingen, die aan onze huidige maatschappij het beeld geven van de branding eener fel bewogen zee. In de werkplaats, ki de vergaderzaal, op de straat, in de gelegenheden tot vermaal, overal stormen als in een dwarrelwind twijfelzucht, ongeloof, ontevredenheid en de geest van verzet op die kinderziel aan, di* al van een zeer bijzondere makelij moet zijn, om zich tegenover dit geweld, zonder vreemde hulp, staande te houden. Te teer en t* kneedbaar nog om reeds de steenen plooi eener vaste overtuiging te kunnen aannemen, is die kinderziel toegankelijk voor het schijnschoon en de schijnredenen, die hun geweld op haar beproeven; en zéér, zeer vaak heeft het alleen nog maar geboetseerde, nog niet in marmer gebeitelde beeld van zulk een jonge ziel, in evenveel maanden de trekken verloren, die er na een arbeid van 6 jaren door zorg en kennis in waren gelegd. Alom wowit de dringende noodzakelijkheid gevoeld, om het 12- k 13-jarige kind niet over te laten aan zichzelf, als het op dien leeftijd reeds den strijd des levens moet binnengaan. De zorg der geestelijk* overheid voor patronaten, voor het R.-K. voortgezet lager onderwijs, voor R.-K. M.U.L.O. onderwijs heeft wél haar goede redenen; en de droeve ervaringen der snijdende werkelijkheid waren zeker niet noodig om haar in deze richting te stuwen. Hadden de groote financlêele zorgen voor het Lager Onderwijs het niet belet, zeker zou eerder alles zijn aangewend om, vooral in onze steden, den jongen en het jonge meisje tusschen de 13 en 18 jaar den ruggesteun van het Katholieke Onderwijs en de Katholieke opvoeding in eenigerlei vorm te verzekeren. We zijn nu zoover ten opzichte van de kinderen des volks en zelfs ook voor een belangrijk deel der middenklassen, wier kinderen geen beroep kiezen, dat verdere studie eischt. Wat de hoogere kringen betreft, zijn daar de voortreffelijke onderwijsinrichtingen van Katwijk. Nijmegen, Rolduc, voorzoover de ouders uit deze kringen een kostschoolopvoeding voor hun kinderen wenschen. Over deze groepen heen strekt zich echter een breede zoom uit van ouders, die ófwel de kosten eener kostschoolopvoeding niet kunnen dragen, en dus hun kind niet laten studeeren dan wel aan een z.g.n neutrale H. B. S., ófwel de kosten wel kunnen dragen, doch een opvoeding in den huiselijken kring de voorkeur geven en dan genoodzaakt zijn eveneens van een neutrale H. B. S. gebruik te maken. En zoo gebeurt het dat velen, die later maatschappelijk leidende functies zullen beklee- den, opleiding en opvoeding ontvangen van de veelal niet-Katholieke leeraren eener neutrale H. B.S., waar het onderwijs niet zelden al dë bekende merkwaardigheden vertoont van een door een ongeloovigen en sceptischen g eest gefiltreerde neutraliteit; Deze Katholieke kinderen worden dus in de karaktervormende jaren, in de jaren waarin de levensovertuiging eigenlijk pas begint te ontkiemen, niet aan zichzelf overgelaten, neen, ze staan onder de leiding van een onderwijs, dat uit zijn aard de volle ontplooiing der Katholieke levensbeschouwing moet beletten en belemmeren. In Japan staat de tuinierskunst op hoogen trap. Haar grootste triomfen viert ze in het kweeken van- zoogenaamde dwergboomen. Reproducties dus op kleine schaal van boomen die volgens hun natuurlijken aard op hoogen stam een takkenwoud en schitterend bladerendak dragen. De Japansche tuinier slaagt er in de jonge plant klein te houden. Hij bindt steenen aan alle takken en past allerlei andere kunst grepen toe, en wat een eik moest worden, wordt inderdaad een eik, maar op een tiende van de ware grootte. Ziedaar het beeld van de Roomsche kinderziel toevertrouwd aan het neutraal onderwijs. Aan den stam des geloofs bindt de tuinier der neutraliteit den steen der twijfelzucht; en aan alle takken, die er van uitgaan bengelen steenen, die den vollen, rijken groei terughouden. Onderwijs in geschiedenis, natuurkunde, schei kunde, ja, in alle takken der menschelijke kennis, wordt, bezield door een Katholieke overtuiging, tot een groot loflied op den Heer der Schepping; de Katholieke levenssappen stuwen zij door de takkenkanalöls er. de zoo geleide jonge plant der Roomsche kinderziel, schiet op tot een trotschen boom, in welks schaduwkoelte zoo velen rust en opbeuring kunnen vinden. Maar als de weten- schappen worden losgemaakt van haar oor sprong, zijn het geen sappen meer die den groei bevorderen, doch de bengelende steenen van den Japanschen tuinier, die den groei beletten en die Katholieke kinderziel maken tot een dwergboom, die weliswaar nog het karakter vertoont dat haar eigen is, maar niettemin een droevig beeld is van wat zij had kunnen zijn. Nu kan de genade Gods aan dezen natuur lijken loop der dingen zeker veei veranderen; maar op deze genade te rekenen, wanneer wij van Hem de middelen krijgen om de zielen onzer kinderen het groote voorrecht eener „einheitliche" Katholiek-wetenschappelijks vorming t* verschaf fen, ware vermetel vertrouwen. Straks zal het Katholieke Nederland vrij zijn van de nu reeds veel verminderde zorg voor het Roomsche Lager Onderwijs. Maar dan wenkt een nieuwe plicht van ten minste even groote beteekenis: de zorg voor het Middelbaar en Hooger Onderwijs. Wij twijfelen er niet aan, of het zal dien plicht vervullen en Haarlem zal er een eer in stellen daarbij in de voorste gelederen te staan. Waar het 't heil hunner kinderen betreft, hebben de Roomsche ouders steeds blijk gegeven van een heerlijken offergeest. Die zai zich nu niet verloochenen. Men dient te weten, dat één onzer Roomsche scholen te Haarlem alléén ieder jaar ten minste een 10-tal leerlingen aflevert voor de neutrale H. B. S. Men dient te bedenken, dat Haarlem en Omstreken ongeveer 60,000 Katholieken telt; dat het subsidie voor de Hoogere Burgerscholen verhoogd wordt. Maar voor en boven alles dient men te beden ken, dat de waarde van één Roomsche kinderziel grooter is dan ajle sommen, die de oprichting en het onderhoud eener H. B. S. te Haarlem zouden kunnen vorderen. Dht is het kernpunt der geheeL kwestie. Wie dht goed in het oog houdt Jan bedenkt, dat het hier niet één maar tientallen van kinder zielen betreft, zal een medestrijder worden voor de stichting eener Roomsche H. B. S., zoo mogelijk zelfs van een Roomsch Lyceum te Haarlem. P. ft Het Vet. Er heerscht in den lande stijgende onrust over de vetvraag. Evenals margarine-boter is vet bijna niet of anders slechts tegen fancy-prijzen te ver krijgen. De regeering schijnt nog niet aan rant soeneering aller vetten te denken, waarschijnlijk, omdat ze zich overtuigd houdt, dat er voldoende vet in het land aanwezig is. Het gevolg echter is een vetspeculatie van de ergste soort. Zoo berichtte de „Stichtsche Courant" dezer dagen: „Van een betrouwbaar handelsman verna men we, hoe het hem getroffen had, eerst voor Amsterdamsche slagerswinkels de lange iijen van geringe lieden te zien staan, die, voor een goed deel tevergeefs, trachtten een onsje vet machtig te worden, terwijl hem daarna, toen hij bij Krasnapolsky .kwam, door ver schillende handelaars zeer groote pariijen vet ten verkoop werden aangeboden, door den één twintig duizend, door den ander dertig dui zend kilogram, alsof 't zoo niets was. In gewone tijden moge de staatsregeering het onnoodig ach teen tegen levensmiddelenspeculatie ingrijpende maatregelen te nemen, in dezen tijd kan'zij zich niet langer afzijdig houden, nu het vet met kennelijk speculatieve doeleinden wordt achtergehouden en dus aan de volksvoeding onttrokken. Het komt ons voor, dat niet langer mag worden geaarzeld met een rantsoeneering van alle vetten. WERELDBRAND- DUITSCHE VOORSTELLEN TOT EEN AFZÖN- ZQNDERLIJKEN VREDE? - DE PERS OVER DE VERKLARINGEN VAN DEN RIJKSKANSE LIERENVAN KUHLMANN EENITALIAANSCH SUCCESJE. Op de zoogenaamde democratische conferentie te St Petersburg, heeft de Russische minister van Buitenlandsche Zaken verklaard, dat Duitschland pogingen aanwendde om met de Westersche geallieerden een afzonderlijken vrede te sluiten, wat „onze heldhaftige bondgenooten echter met verontwaardiging van de hand gewe zen zouden hebben. En een telegram uit Parijs d.d. 30 Sept. meldt. Alle bladen brandmerken de onwaardige ma noeuvre van Duitschland, hetwelk te verstaan geeft dat het Elzas-Lotharingën aan Frankrijk zal geven, als wij het in Rusland de vrije hand lfltCfl»" 't Is merkwaardig en zonderling, dat in het neutrale buitenland van een dergelijke „Duitsche manoeuvre" totaal niets bekend is. Zouden we hier misschien te doen hebben met een Russische list om de tanende sympathie in Rusland voor het bondgenootschap met Frankrijk en Engeland weer op te wekken? Een zoo plompe poging ware welhaast ondenkbaar; doch vanwaar dan die berichten over Duitsche voorstellen aan de Westelijke mogendheden, waarvan niemand iets kent? t In afwachting van eemge opheldering dien aangaande doen we hier de voornaamste Duitsche persstemmen vernemen over de verklaringen van Michael is en von Kühlman: De Lokal-Anzeiger zegt: De verkla ringen, die de rijkskanselier en de staatssecretaris van buitenlandsche zaken gisteren in de centrale commissie hebben afgelegd, en de beraadslaging, die daaruit is voortgevloeid, hebben, voor zoover dat mogelijk en wenschelijk was, den toestand verblijdend verhelderd. Maar het blad is ook van meening: den vrede zullen nochtans deze redevoeringen ons geen stap nader brengen. Theodoor Wolff roemt in het Berlijner T a ge b 1 a 11 de veelomvattende bekwaamheden en eigenschappen van Kühlmann, maar laat daarop volgen Na al deze complimenten moet het ons van het hart, dat zijn gisteren gehouden rede niet veel meer dan een mooie rede was, een kunst zinnig geslepen, aan alle kanten fonkelend, maar niet gevuld glas. Er kwamen voortreffelijke wendingen in voor, een zwier van denkbeelden, die getuigen van een ruimen blik. Ter beoordee ling van de kwesties, die op het oogenblik het gewichtigst zijn, bevatte zé weinig of niets. Kühlmann Kon, wou of zou den naam „België" en de andere moeilijke woorden niet uitspreken. Behendig en elegant sprak hij daarover heen. De rijkskanselier had de cischen van rechts en links kort en nuchter afgewezen; de staatssecre taris onttrok zich hoofsch aan de omklemmingen. In bizonderheden tredend, zegt Wolff: Als Kühlmann opmerkt „de Duitsche antwoord-nota heeft den wil van een flinke meerderheid der Duitschers belichaamd", dan beantwoordt dit, alle Al-Duitsche kritiek ten spijt, vast en zeker aan de feiten. Min of meer zonderling zou zijn uiting kunnen aandoen, dat de grondslag dezer nota den vertegenwoordigers van alle partijlei ders in de bijzondere commissie aannemelijk is voorgekomen. Wel was bekend, dat alle partij leiders dezen grondslag hebben aangenomen, maar het is de vraag of de uitwerking der nota wordt verhoogd, als men naar voren brengt, dat ze Erzberger evenzeer als graaf Westarp, Streseman evenzeer als Scheidemann heeft vol daan. Ongegronde twijfel aan het doel, dat- dit document zou moeten dienen, zou zich kunnen voordoen, want men weet alles van de meenings- verschillen tusschen de partijen. Over de aanvullende verklaring van Mli- ehaelis zegt Wolff: „lk stel vast.'' zei hij, „dat de rijks regeering voor mogelijke vredeson derhandelingen do vriie hand lieeft'' en ter loops den kieschen naam aan het slot toch nog uitsprekend, voegde hij erbij: „dit geldt ook voor België.'' Inderdaad, de rijkarogee- ring heeft de vrije hand in het kader der antwoord-nota aan den Paus ze heeft 'l0 vrije hand in overeenstemming met ae vredesmotie. Wie tot een andere slotsom komt, mist voldoende logica en maakt ver keerde gevolgtrekkingen. ri W De „V o r w a t s'' maakt het erg kort., Het blad vraagt, waarom de zitting geheim wae en zegt: Wij kunnen evenwel ten stelligste verzekeren, dat in de heele zitting geen woord is gesproken, dat niet ook in het openbaar had kunnen worden gezegd en niet reeds on geveer zoo openlijk is gezegd. Het eonige geheim aan de zitting is, dat men den schijn van eheimen wilde wekken, waar er geen zijn. Verder meent de „Vorwarts'': Over het be richt zelf kan kort en bondig worden gezegd dat de regeering schijnt te hopen, dat hot nog vór den winterveldtocht tot onderhandelin gen zal komen. Ze wil die onderhandelingen en ach re door baar gehuldigde tak tick go- schikt om daartoe te komen. Indien nu bet volk in ziin verwachtingen bedrogen zou uit komen, zou een bespreking van de vraag, of deze taktiek juist gekozen was, niet te ont wijken zijn. Ze zou ten nadeele der regeering uitvallen. Ongetwijfeld is de rogeering be reid, over het herstel van de Belgische onai- Barteljorisstraat 27. TEL. IÏ7Ü 3(H6 hankeljjkheid bevredigende verklaringen al tè leggen, pIIopti wil ze dit nn nog niet doen, ofschoon het besluit van den Rijksdag en haar eigen nota aan den paus redelijkerwijze eiken twijfel novene boor antwoord uitslui ten. Kühlmann heeft gisteren getoond, dat hij een goed redenaar is, maar of hij even goed kan rekenen, moet no- 11;" en. Zijn beroep op Europa's solidariteitsbesef zal men niet zon der ontroering lezen. Het succes zal men die nen en daarnaar zal men zijn politiek van tegenwoordig heoordeelen. Wij gelooven dat^de regeering bereid is, stappen te doen, die ons nader brengen tot den wrede, zijn evenwel de meening toegedaan, dat het nu al het geschikte oogenblik ware geweest, in een heldere uiteenzetting van de Duitsche oogmerken verder te gaan al» inderdaad ie geschied. Als de regeering eerlang het stand punt wild laten varen om over België den mond te honden, behalve, dat wii niet op veroverinen uit zijn, zou ze zich van de in stemming der merderheid in den Rijksdag kunnen verzekerd honden. De argwaan ech ter, met het oog op bepaalde, evenveel la waai makende als onpopulaire stremmingen, dat ze iets, noodzakeliik tot herstel van den vrede, achterwege heeft gelaten, zou ze ern stig treffen en ten laatste te machtig worden. De „Vossisehe Zeitung'' schrijft: Wij zijn zeer verheugd, dat de rijkekanselier zich er gisteren niet toe heeft laten verleiden, nieuwe vredesaanbiecfingen te doen en dat zijn meedeeling over België, dit bij later in de commissie-vergadering (leed, louter bleef binnen de perken van wat eigenlijk van zelf sprak, al kan het ook na de te vele schomme- lingèn in den laatsten tijd menigeen voorko men, dat wij reeds belangrijke voordeelen in rechtstrpekseh vebaud met ondehhandel ire- gen opgegeven hadden. De „Vössische Zeitung" betreurt bet dat de Rijkskanselier het parlement en de pers zoo weinig in vertrouwen neemt. Wanneer een buitenlandsch staatsman in het open baar zwijgt, is het een vanzelf sprekende ver onderstelling, 'dat hij de leiders der par tijen en clo woordvoerders der openbare mee- 'ning 'in de pers, die voortdurend nauwe voe- ufig met de regeering houden en die de regeering daarom alleen 'reeds inlichten moet, omdat zij dé regeering van morgen kunnen zijn, van zijn plannen en doelein den nauwkeurig op de hoogte stelt. Bij odS echter beduidt het zwijgen der verantwoor delijke ambtenaren dat niemand weet waar heen zij het schip van staat widen sturen. De Börsencourier zegt over cte_ vor« klaring: Stond Michaielis tegenover Duitsch land on de wereld als een man met kristal heldere inzichten over cfon oorlog en don vbede; iiad hij zücli reeds geheel ondubbelzin nig over ftet concrete richtsnoer zijn vredes doeleinden geuit, welaan dan zou zijn voorbe houd tea opzichte van België te rechtvaardi gen zijn, dan zou men weten, dat men België slechts in zóó ver niet prijsgeeft als noodig is om de ondanks hun militaire nederlagen nog niet verslagen vijanden te dwingen van hun voorwaaaden, die Duitsehland's bestaan en vrije ontwikkeling bedreigen, afstand te doen. De kanselier heeft zich evenmin conso le went getoond, anders zou hij reed-- lang die luidruchtige bewering der al-Du itschers: „de kanselier is hün man," door een krachtige te genspraak hebben weerlegd. Deze, zijn ver meende vrienden, zullen ziin rekbwar woord omtrent België met alle kracht iu hun geest uitbuiten en zullen daarmede de ophitsende pers ►or Entente een goed stuk van liaar arbeid afnemen. Dat alles had de rijkskanse lier moeten overwegen alvorens hij het woord „vrije hand" losliet, In de Doutsoha Tages zeit ung i« graaf Revenfclov in zijn als steeds gebrekkig artikel nog wantrouwend, doch hij zegt toch: het kan ons slechts voldoening geven, dat do rijkskanselier hier eindelijk in een aan dui delijkheid niet te overtreffen vorm het drei gend aandringen der .,hongorvredes"-me er lor- heid: en haar pers den mond heeft gesno rJ. Over Kühlmann is hij' ook als steeds ontevre den Van diens rede zegt hijMeer dan de Paus prijst hij1 (Kühlmann) de hongervivdes- meerderiieid in den Rijksdag en nog wé: op een wijze, dat men van zijn standpunt zeggen moet: „minder zou meer en verstandiger zyo geweest." Op overigens opmerkelijk» plaatste hij! zich ook_ Beth- evJS graaf een „eervollen" vréde. Vervolgens meent Roventtow: Zoo toont Kühlmann> rod» wederom zeer duidelijk aam hobu;. zijn eerste optreden poada, rei. dat nij een politick poogt t» verfcegen woordi gen, die mei de door den rijkskanselier aangeduide brg.nr solen, methoden en doe-leinden oaavereenigbaa» is Des te kenschetsendier is het dat Kühl mann zich zoo breedvoerig uitliet over da hormonie der leidende mannen in de rijksre- geering Doch wellicht beschouwt hij zich zelf nog niet als leidende man. Onder deze voorwaarde gelooven Wij dat hij met ayn be wering omtrent een volkomen harmonie tus schen da leidende staatslieden gelijk flee». De Frankfurter Zeiituna sohnift: Hot is te bedrijnen, dat ou dit oosrenbLik. waarop de Entente staten met mtaanderinse van de Varoeaigde Staten no* arteedis mat «P Pausedijke nota hebben geantwoord, de leidende mannen in Duitschland een zekere teruB-bou- dendlheiid in aohfc nemen- Echter^ bestond er ook in den Rijlcadajr (roede cel effenheid om over vee dat in de antwoord-nota aan den P^us sieouU diplomatiek a an ces tipt kan worden, met meer duidelijkheid en klaarheid te spreken. Dit w met (resahied en de beide redevoer intron blijven >n dat opzicht, naar ona voorkomt, zelfs Mi besclian NIEUWE HMRLEMSCHE COURANT I O n

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1917 | | pagina 1