OVERSCHOENEN. £>e OUDE BRON FA T. VAN VEEN BUITENLAND" P. W. TWEEHUIJSEN, i'j feuilleton umprijs Rijwielbanden. 'n PBïkmenipspier, voorzien van twee sluitzegels gemeente bloemendaal. KAARSEN. Blti Q NOVEMBER ISIV 42STE JAARGANG 9482 DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPENr PER KWARTAAL f 1,75? PER WEEK 13*/» CENT; FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2,1» PER WEEK 13% CENT; FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2,1» Dt Gemeentebesturen van HAARLEM, BLOE- JeNdaal, HEEMSTEDE, BENNEBROEK, l^RLEMMERLIEDE, SPAARNDAM en ^HOTen, brengen ter kennis, dat door den Vaster van Landbouw, Nijverheid en Handel n,aximum-kleinhandelpHjs voor RIJWIEL- ''PNBANDEN MERK E nader is 6236 ^stgesteld op f 6,15 per band. ZIJLSTRAAT 19 - HAARLEM - Kieeding en Meubelmagazïjnen. Verpakking normaal Margarine. Gemeentebesturen van HAARLEM, BLOE MENDAAL, HEEMSTEDE, BENNEBROEK; ^ARLEMMERLIEDE, SPAARNDAM- en SCHOTEN brengen ter kennis, dat door den Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel bepaalddat het met ingang van 2 November 1917 verboden zal zijn, normaal margarine, •aders verpakt dan ai te leveren. 6236 Directeur van het Levensmiddelenbedrijf BLOEMENDAAL maakt bekend, dat over baanden November en December een beperkt aantal kaarsen zal worden gedistribueerd. ^•j, die voor industrieën, klein-bedrijven, ^lallen, landbouw- en tuinbedrijven, rijwielen voertuigen kaarsen denken noodig te hebben, uoaen zich schriftelijk vóór 9 dezer *enden tot het Distributiebedrijf te OVER- BEN, onder opgave van het doel, waarvoor e kaarsen gebruikt zullen worden, en het aantal dat men tot 1 Januari 1918 meent noo- jh? te hebben. Zoomede van den leverancier w <le gemeente Bloemendaal, van wien men te betrekken. Aanvragen, ingekomen na 9 November, wor den ter zijde gelegd. oorverlichting in woningen kunnen geen ^Qrseq worden beschikbaar gesteld. 6224 Wie Van do tt Op 't zondaarsbankje. van de meer uitvoerige verslagen het geschrijf over de „Nieuwe Haari. Ct." in „De Volksstem" soms kennis genomen mocht hebben, zal wel gedacht hebben, dat "tvij ons tamelijk onbehagelijk moeten hebben S^voeld, toen ons die verslagen en dat waar dig geredigeerd blaadje onder de O ogen .kwamen. Emmers in die verslagen vindt men ver- rneM, dat èn het liberale raadslid Franckea het... Kathol ieke raadslid, van Velsen ulde brachten aan het socialistisch gemeen- e bes tuur en dat de laatste die woorden ^an hulde juist wilde brengen „als protest hr°n de bladen die het doen voorkomen zou er oncenigheid zijn tussehen den ®n den burgemeester." Dit raadslid Sm, „VolksstenT'-redactie. En dit zal aan die redactie wel duidelijk zijn als zij weet, dat het berichtje over de secretaris-benoeming aanvankelijk bestemd was voor het nummer van Zaterdag 27 October .(waarin ook een ff artikeltje „Beu" stond opgenomen), doch toen wegens plaatsgebrek moest worden uit gesteld tot Maandag, en dat deze beide stuk jes, het berichtje en het artikeltje, van 'de zelfden schrijver zijn. Doch Ln den staart zit het vergift. Aan het slot toch van haar artikeltje beroept zich de redactie op de uitlatingen van het Katholieke raadslid van Velsen, waar deze zijn protest richt tegen de bladen met hun onware berichten: „Welke bladen daar worden opgeroepen, schrijft de „Volksstem" dan, willen wij niet nagaan, maar op het dagblad dat de katholieken van Haarlem op haar wij ze inlicht, meonen wij een uitzondering te moeten maken. Uw eigen partijgenoot heeft u uitgetart, welaan wij wachten uwe bewijzen. Zelfs Zaandam's bestuur heeft recht op bewijzen uwerzijds of gij zult uw lasterpraatjes eer lijkheidshalve moeten intrekken." En dit moet dan zijn het „argumentum adi hominem", de wederlegging waardoor de tegenpartij tot zwijgen is gebracht. Toch voelen wij ons niet geslagen; geen onbehagelijk gevoel heeft zich nog van ons meester gemaakt. Want al schreeuwt de so cialistische pers het uit, dat wij het Zaan- damsche gemeentebestuur zouden hebben be lasterd', en al vermengt zich in dit koor van schorre geluiden de stem van een, ons ove rig sympathiek, katholiek raadslid, daarmee staat nog niet vast, dat wij lasterden. Wat wij in onze „Zaandamiana's" en an dera ff-artikeltjes over Zaandam's gemeen tebestuur schreven en beweerden, werd tel kens met de juiste aanhalingen uit de raads- verslagen, „Voorpost"-artikelen, pfwel uit de interviews van de heeren Ter Laan en Duys als juist gewaarborgd'. Wij kunnen ons dus, zelfs met de meeste toegevendheid, van geen onjuiste bericht geving bewust zjjn. Wil men ons dus, 't zij de „Volksstem", wethouder Duys of het Latholieka Zaandamsohe gemeenteraadslid of wie dan ook, wegens laster dat menTri?vï{i,d06U plaatS ,,emen' j, m olladige aanhalingen van wat wij schreven be wij'ze, dat wif bewust Of dan onbewust, gelasterd zouden hebben. Dan zullen wij gaarne terugnemen wat ten onrechte zou zijn gezegd. Doch zoo lang dit niet is geschied, achten wij ons ook niet verplicht iets terug te nemen van wat wij schreven. zoover, dat hij een krachtig protest booren tegen de.... „lastercampag- Bcj laatste weken in de bladen van ver- "end® richting"; en „wanneer deze bla- zoo ging hij voort naar aanlei- van deze besprekingen (in den Zaan- j 911 raad) hun onwar e berichten niet uStiemen, verklaar ik de redacties leraars". voor He t&n „Volksstem" had dan ook al waarge- eo, dat wij een anderen toon aansloe- en haalt als een „b e w ij s" daarvoor erning van Mr.' H. G. Scholten tot Zaan- bet berichtje uit ons blad over de be- Uoe V's ty gem eente-secretaris, f moeten echter die illusie, dat wij ten lehte van de socialistische drij verijen een Uru meening zijn gaan huldigen, aan het 0 ontnemen. Van een veranderden toon in 14 schrijven Is dan ook geen sprake; die verbeelding van de WERELDBRAND* DE CENTRALEN OVER DE TAGLIAMENTO WEER 6000 GEVANGENEN BIJZONDER HEDEN OVER DEN ITALIAANSCHEN TERUG TOCHT HAVAS OVER DEN SLAG AAN DEN DAMESWEG IN PALESTINA EEN RUSSISCH SUCCES IN KLEIN AZIË DE ENGELSCHE OPMARSCH IN MESOPOTAMIA Onze verwachting, dat de Italianen zich aan de Tagliamento niet snel genoeg zouden kunnen herstellen om. deze rivierlinie te behouden, is reeds bewaarheid. Juist bij het punt waar de rivier in de vlakte valt hebben de Duitsche en Oostenrijksche divisies den overtocht geforceerd en wederom 6000 Italianen met een aantal kanon nen gevangengenomen. Dit feit bewijst, dat het met-de Italianen aan de Tagliamento nog treurig gesteld is. Indien het leger niet gedemoraliseerd ware, zou zulk een moeilijke operatie nog wel vlakbij een berg land, dat de rivier geheel beheerscht, niet zoo gemakkelijk geslaagd zijn De Italianen geven te verstaan, dat de berg aan den rand der vlakte in handen der Centralen is, die lengevolg daarvan een zwaren druk uit oefehen op den Italiaansehen linkervleugel. Het is dus te voorzien, dat de Italianen zeer spoedig van de Tagliamento zullen moeten terug trekken, tengevolge waarvan hun front in de Alpen, tot voorbij den Marmolata, eveneens teruggenomen zou moeten worden Wat dit beteekent kan men begrtjpen, als men bedenkt, dat in dit onherbergzame bergland tal rijke wegen en kabelsporen zijn aangelegd om de in het gebergte legerende troepen van het noo- dige te voorzien. Of een terugtocht met kanon nen en materiaal dus ook tot buitengewone moeilijkheden zou leiden! En de Italianen hebben reeds ondervonden wat een terugtocht onder den druk des vijands op de verbindingslijnen beteekent. Weliswaar stellen de Engelsche oorlogscorres pondenten dezen terugtocht zoo gunstig mogelijk voor, doch zelfs uit hunne berichten proeft men hoe het er toegegaan is. Perceval Gibbon seinde Donderdag uit het Italiaansche hoofdkwartier: Ik heb vroeger terugtochten gezien, maar geen enkelen, welks onvermijdelijke verwarring en blijkbare chaos zich zoo snel tot orde en een geduchte krijgstucht herstelden. Ik heb geen tee ltenen gezien, dat men het gevoel had de neder laag geleden te hebben, geen verdriet en schaam te van verslagen soldaten, alleen woede. Ik moet mij op verzoek van bijzonderheden over den terugtocht van de frontlinie spenen. Het was een ontzaglijk moeilijke beweging, welke de minste paniek in eén ondergang van het leger verkeerd zou hebben. De vijand onder hield aldoor zijn vreeselijk vuur op onze verbin dingslijnen, zoodat de troepen in een wervelstorm van projectielen terugtrokken. Bij zijn terug tocht gaf het derde leger van den hertog van Aosta bewijzen van een prachtigen soldatenleeg. Het antwoordde op den vervaarlijken aanval van den vijand op Selo en op de Karst met een tegen aanval, die de linie tot Stari Lokva vooruitbracht en onder alle andere omstandigheden een duur zame terreinwinst verschaft zou hebben, maar het kwam er nu op aan terug te trekken. De terug tocht onder onophoudelijken druk over het vreese- lijke terrein van den Kjarst werd nog verschrikke lijker gemaakt door een verblindenden regen, die heel den Zaterdag aanhield. Men moest daarbij den Isonzo oversteken en een buitengewoon moei lijke operatie van gevechten in de achterhoede volvoeren, welke geen leger, dat verslagen was, had kunnen beproeven Zij was een van de groote gebeurtenissen van den oorlog. Gibbon beschrijft dan de bezwaarlijkheid van den terugtocht te midden van een stroom van vluchtelingen, cfi?took gevoed moesten worden en van den regen veel te lijden hadden. Allerlei voorraden werden verbrand. Blikjes zalm enz. werden aan voorbijgangers toegeworpen. Men verdeelde nieuwe schausloopers, om te verhinde ren, dat die in 's vijaóds handen vielen. Verscheidene omstandigheden beletten den Oostenrijkers de Italianen dichter op de hielen te zitten of van het Noorden uit de linie van hun terugtocht af te snijden. Een daarvan was dat de rivieren op hun weg, zooals de Isonzo en de Torre, gezwollen waren. Het geheele terrein, waarover het derde leger terug moest trekken, is moerassig. Door den stortregen waren de groote wegen de eenig mogelijke verbindin gen. De regen maakte ook, dat de vijande- delijke vliegtuigen de dichte kolonnes die in wes telijke richting voortkropen, niet konden bestoken, maar Dinsdagochtend ging er een kreet op, dat nf jf°?tenrPsche ruiterij in aantocht was. Als ™(,i;? aanSche officieren toen niet krachtig op- «n i!r,Waref' ?ou €i M gevaarlijke stormloop I P'aa's gehad hebben. Deze zou dan veiinoedelijk bezweken zijn en de kanonnen zou den dan stellig over een rand van den weg in een sloot geduwd zijn. De Italiaansche kolonel van de artillerie, onder wiens bevel de kanonnen aan het front gestaan hadden, haalde toen zijn revolver uit en schoot over het hoofd van de dringende menigte van soldaten en burgers Hij hield hen een oogen- blik in toom en gat toen bevel om de kanonnen voorbij te laten. Elf kanonnen kwamen zoodoen de over de rivier in tijdelijke veiligheid. Eenige oogenblikken later verschenen Oostenrijksche vliegtuigen die van geringe hoogte bommen wier pen en machinegeweren afvuurden. Zij deden op merkelijk weinig schade. De oorlogscorrespondent Ward Price seint uit het Italiaansche hoofdkwartier van Donderdag: Het derde leger heeft zijn veldartillerie gered en ze 48 K.M. ver voorgesleept. De zwaardere kanonnen werden natuurlijk achtergelaten, maar eerst vernageld. Price zegt dat er slechts drie bruggen over de Tagliamento waren, waarop de massa van den terugtocht aanstuurde. Oorlogscorrespondenten, die aan de zijde der Centralen oprukken, maken dit beeld van den terugtocht nog wat zwarter. De Hongaarsche correspondent der N. R. Ct. seinde dd. 1 Nov. van de Tagliamento: De bruggehoofden San Daniéle di Friaul, Co- droipo en Latisana zijn door de Italianen ont ruimd en door de troepen der Centralen bezet. In de buurt van Latisana hadden de Italianen sterke strijdkrachten verzameld, om er een tegen offensief mee te beginnen, hetwelk-den terug tocht over de rivier moest dekken. Deze troepen werden in een gevecht met divisies, die behoorden tot de drie enderscheiden vervolgingslegers, ge heel verslagen. Bij deze gelegenheid zijn die £0,000 gevangenen gemaakt. Ten Oosten van de Tagliamento staan nu geen Italianen meer. Het is onbeschrijfelijk wat de Italianen onbeschadigd hebben achtergelaten in liet versterkte legerkamp van Palmanova (vlak over de grens). Niet alleen een reusaebtigen voor raad munitie, maar ook bijvoorbeeld alle telefoon verbindingen, die even goed dadelijk te gebrui ken zijn als de bakkerijen. Kaarten en platte gronden zijn ter plaatse gebleven in denzelfden toestand als zij waren. Het schijnt, dat de Italianen nu op den weste lijken oever van de Tagliamento ernstig tegen stand willen bieden. De Lokal-Anzeiger verneemt van haar oorlogs correspondent in Italië, dat de Italianen, toen de Oostenrijkers Cervignano (aan de kust bij de grens, maar op Oostenrijksch gebied) naderden, door een geweldige paniek werden aangegrepen. Zij hadden juist hun middagmaal bijna op, maar lieten de rest staan en maakten zich uit de voeten. In alle straten stonden kanonnen. De autos, die deze kanonnen moesten trekken, hadden zon der hun vracht het hazenpad gekozen. Daarbij was ook een zeer groot kanon, waarop vrouwen een portret van keizer Frans Jozef hadden ge plakt Een ongelooflijke hoeveelheid schietvoor raad is in handen van de veroveraars gevallen. Bij Scodovacca werd onder meer een millioen handgrana ten gevonden. Ook munitie voor zware ar tillerie is bij den buit. Ten slotte geven we het woord aan het offi- cieuse Italiaansche Stefani-agentschap, dat de opvatting der Italiaansche legerleiding schijnt weer te geven in het volgende telegram uit Rome: De strijdkrachten, waarover de vijand tus sehen de Fella en de zee beschikt, zijn ons kend. Vele ervan zijn Oostenrijkers, maar de opereereiide krijgsmacht en de levende kracht voor den aanval bestaat uit Duit- schers. Eveneens zijn het de Duitschers ge weest, die het offensief met de grootste zorg hadden voorbereid. „Ook door verklaringen van gevangenen is bevestigd, dat de Duitsche troepen, die in do eerste linie opereeren, onder bevel van generaal von Below staan. „Twee van onze karibiniers hebben in den namiddag van den 28sten October In den omtrek van een der poorten van Udine hun geweer afgeschoten op een auto met generaal von Berre-r, den bevelhebber van het 3de legercorps uit Brandenburg, die vergezeld was door zijn ordonnans, luitenant von Gra- venitz. De generaal werd"gedood, lui tenant von Gravenitz, die ernstig gekwetst was, is gevangen genomen. „Alle gevangen genomen Duitschers ver klaren, dat met het tegenwoordige offensief beoogd: wordt, een beslissing aan Tiet Italiaansche front te verkrijgen, waarop de geheele inspanning van de cen tralen is samengetrokken, en dat men tegen Italië de manoeuvre van Verdun zal her halen. „Do beproeving is stellig ernstig voor ons, Italianen, maar men zal haar te boven ko men, indien allen hun plicht doen. Het ie een hard' gelag, want de militaire noodzaak heeft ons gedwongen een gedeelte van ons eigen grondgebied te ontruimen en de terug tocht heeft ons onvermijdelijke verliezen aan manschappen en materieel gekost. Toen Wij gedwongen werden de toegangsstellingen prijs te geven, die wij door de dapperheid van onze troepen aan de overzijde van onze grens genomen hadden, moesten wij lijden onder de strategische nadeelen van het on gunstige terrein van onze eigen grens en, nadat wij er niet in geslaagd waren, den inval in de rivierdalen te keeren, moesten wij verdedigingslinies-in de vlakte zoeken. Hoewel dit^ uiterst smartelijk is, verschilt onze tegenwoordige toestand toch niet van dien waarin wij ons zouden bevonden heb ben in het onderstelde geval, dat wij alleen tegen een aanvalsoorlog van Oostenrijk-Hon- garije hadden gestaan. In dat geval zouden wij althans in het beginstadium gebied heb ben moeten prijs geven, hetzij ton gevolge van de ongunstige aardrijkskundige gesteld heid van onze grens, hetzij tengevolge van de overmacht in getal van den vijand. „Indien iedereen zijn 'plicht doet, zal de terugtocht slechts tijdelijk zijn en zal de eindoverwinning over den oorlog beslissen en niet een tegenslag van voorbijgaanden aard." We zullen ajwachten, of op deze woorden ook daden volgen. Do eerste Fransche troepen zijn roede in Italië aangekomen; maar de Fransche ge- Barteijorisstraat 27. TEL. 577Ö >rl nerale staf wil evenmin als de Engebche, door troepenzendingen bet Westelijk front en do aanvalskmcht van het geallieerde le ger aldaar verzwakken, nu zij bij Yper -n en ten Zuiden van Laon kans zien den Duitschers nog meer afbreuk te doen. De Franschen zijn vooral tevreden over den slag ten zuiden van Laon, welks vóór geschiedenis en gevolgen door Havas a'. 'u. worden beschreven: „De aftocht der Duitschers van den Cbe min des Dames beteekent het einde van »on van de grootste veldslagen in dezen oorlog, die den 19den April legon, toen de Franschen den kam bereikten, die de Duitsche stelling tot aan de Aisne en de vijandelijke verbindingslijn tot aan het Ailet tedal overzag. IIij eindigde gisteren na zes maanden van bijna onophoudelijken strijd. Hij hoeft langer geduurd en meer levens gekost dan de strijd om Verdun. „In de drie eerste maanden, toen de strijd onafgebroken voortging, werden de vijande lijke divisies in sneller tempo afgelost $au in de overeenkomstige gevechtsmamden voor Verdun en geen enkele Duitsche divi sie, die weggestuurd was, is ooit teruggeko men. „De Duitschers zullen natuurlijk zeggen dat zij het tërrein vrijwillig ontruimd heb ben, om het leven van hun manschappen te sparen. In werkelijkheid hebben de Duit schers sedert 23 October, toen de Zoeaver het fort Malmaison bestormden, 32 K.M. van hun Hindenburg-linie verloren of opgegeven, „Om het vak van Laffanx tot Craonne te heroveren hebben de Duilechers meer dan 20 slagen op touw gezet en bijna even dikwijlt don slag aanvaard, dien de Franschen hun opdrongen. Bovendien ziin tal van kleine re operaties verricht; iin het geheel leden zij verliezen die in de honderdduizenden liepen. „Tengevolge van hun inspanningen haddffr de Duitschers gaandeweg het grootste gedeel te van de kam linie heroverd en zij hadden al hun plannen er naar ingericht, om daar voor den winter hun kwartier te betrekken. „De Fransche aanvoerder beschouwde den toestand kalm, daar hii stelselmatig toebe reidselen trof, om den toestand opeens te doen verkeeren, in plaats van in tal van kleinere aanvallen manschappen op te offeren. Toen de slag hij het aanbreken van den 23sten Oo tob er viel, was misschien tweederden van de kamlinie in handen van de Duitschers. Tegen den avond van dien dag waren vier van linn beste divisies huiten gevecht ge steld en behalve te Les Bovettes waren zij overal van het plateau verdreven. Met den val van Les Bovettes verloren zij hun laatst* houvast op den kam. Daarna gaven zii de li nies prijs, die zij op de noordelijke hellinger bezet hielden. Deze werden van achteren uit de nieuwe stellingen van de Franschen be stookt. In het dal trok hun rechter flank stil letjes naar den anderen oever van de Ail- letto terug. Het is nu maar de vraag of de Fransehen het behaalde tactische voordeel in een stra- strategisch kunnen omzetten. Daar ziet het nog niet naar uit. Veeleer schijnen tosschet Yperen en Atrecht en bij Dixmniden groote- re Engelsche pogingen te wachter, die echter al heel spoedig zullen moeten volgen, willen zo niet door de weersgesteldheid geheel be lemmerd worden. Terwijl hier liet weer grootere krijgsbedrij ven gaat beletten, is thans in Palestina, Klein Azië en Mesopotamië Jiet seizoen gun stig. En het schijnt wel, dat de geallieerden bier thans een eoncentrisehen opmarsch willen be proeven. Generaal Ajlenby zet zijne operaties in de richting van Jeruzalem voort. Hii meldt ten Noorden van Bir-es-Seba „in contact te zijn met den vijand'' en dusver 207 officieren cn 2425 man gevangen genomen te hebben. Tegelijkertijd komt van Russische zijde bet verrassende bericht, dat het Russische leger tussehen Kelkid en de zee een aanval heeft gedaan, waardoor de eerste linie der Turken in zijne handon viel en op eertige punten zei 13 do dorde linie. Kelkid ligt ten Noorden van Ersangjan. De afstand tussehen Kelkid en de zee bedraagt mear dan 100 K.M.. Blijkbaar geldt het hier dus een grooteren aanval. De Russen melden ook een groofen buit vermeesterd te hebben. En in Mesopotamië schuift Mande thans vastberaden zijn troepen langs den Tigris vooruit. Zijn cavalerie bereikte reeds Tel: rit, dat 160 KM. ten Noord-Westen van Bagdad j. (Herplaatsing wegens misstelling.) ry?' H me ook 'n kunst 1" antwoordde dp 'n -kt nijdig. „Als iemand het heertje spe- Nfjh luieren kan, wanneer hij er lust toe i'\[. kunnen hem gemakkelijk zulke öijen invallen de lust daartoe zou ijNt vergaan, wanneer hij den gansohen arbeiden als een van ons. Maar t.bjk, 't is immers altijd zoo geweest, bih Cn moete!1 afbeulen, opdat er Ju ^ken kan." Ilij barstte uit in ver- On t tVlaeh en wist zijn wrevel slechts e geven door 'n dansdeuntje, dat hij «pottenden toon zong. Het luidde: SJ het Haar öieidi sÜsje sprak de stier: Hdrflngfc lustig vrij en blij efen ia je eenig werk, uet trekken is voor mij Het zich echter, mist uit het veld slaan en zong onder het voortloopen snel het tegencouplet: Toen zei 't sijsje tot den stier: „Wat kan mij dat raken, Als het trekken je verveelt, Laat je vleugels maken." De anderen lachten luid, omdat de knor repot zooi voor den gek werd gehouden en nog in de Verte, toen de stoet reeds achter da linden was verdwenen, kloiiken da vroo- lfjke stemmen naar de overzijde. Het meisje was weer naar haar vorige plaats teruggekeerd' en bleef daar als beslui teloos staan, of se in huis terugkeeran of den jongeling, die geheel in ^ijn werk ver diept scheen, haar aanwezigheid kenbaar zou maken. Tot het eerste dTeef haar 'tt stil verdriet, dat hij. haar in 't geheel niet be merkte of zich zooaanstelde, want ze was op het laatste zoo luidruchtig te werk ge- ?aan, dat hij haar wel moest hooren voor et laatste sprak in haar een neiging, waar omtrent zij het met zich zelf niet eens was, een verlangen, om hem te zien en te spre ken, want het was haar also! ze nem veeï en iets hoogst gewichtigs, had! to zeggen. Deze overwegingen kregen eindelijk de over hand; ze bleef aan de balustrade der ver anda staan, leunde er met de olLebogen op en riep den jongeling met luide en toch niet onbeklemde stem een goedenmorgen toe. „Ook zoo veel," antwoordde hij vluchtig opziende op onverschilligen toon. „Ben je al zoo vroeg uit de veeren, Wolf?" vroeg ze, en even onverschillig als tevoren antwoordde hij: „Zooals je ziet hield je me voor 'n slaapmuts. Trees?" „Lieve hemel, wie jou voor 'n slaapmuts koopH geeft zijn geld voor niets uit," zeide ze lachend; „ik verwonder me Siioen maai' dat je nog hier bent!" „Waar zou ik anders zijn?" „Hoe kun je dat vragen 1 Alles is immers reeds op liet veld aan 't korenmaaien...." „Haha, blaast do wind uit dien hoek?" riep Wolf, terwijl hij zijn mes dichtklapte, het hout, waaraan hij had gesneden, in den zak stak en naar het meisje opkeek, met een gezicht, waarin trots en onverschilligheid tegen elkaar opwogen. „Jij meent, dat, waar do knechts en meiden zijn, ik ook behoorde to «jjat" „Hoe kun je nu toch altijd zoo redenee ren als 'n man zonder hoofd 1" gaf ze snel ten antwoord. „Maar jij bent de zoon des huizes, de oudste, die eenmaal boer op de Lindlieimerhoeve zal worden, on die moest overal bij en een van do eersten zijn...." „Ho," riep hij vroolijk lachend en richtte zich in zijn volle lengte op, „het koren- maaien gaat zonder mij ook wel goed. „Maar dab moest zoa niet zijn," ijverde Trees. „De arbeiders nemen het je kwalijk en spreken or over." „Laat ze spreken en denken, wat za wil len," zeide hij koelbloedig en trad voor de balustrade, zoodat ze voorovergebogen op liam neerkeek. „Wat bekommer ik mij om het gebabbbel van al dia mensclien, die zich om ongelegde eieren bekommeren en blazen, wat lien niet brand?' Trees kleurde tot achter de ooren. .Wolff deed, alsof hij het niet bemerkte, en voer nog beleedigender voort: „Wanneer elk het voor zijn eigen deur schoon veegde, dar. was het spoedig overal zindelijk. .Waarom zou ik ma de les laten lezen?. Ik lees anderen de les immers ook niet, 'k heb wel wat an dera doen." Onwillekeurig keek het meisje naar da nok van het huis, waar, door 'n snelle wind vlaag gegrepen, hert, hond en jager in n cirkel om den windwijzer snorden. Jioe vluchtig ook die blik, hij was het" scherpe oog van Wolf niet ontgaan, en nu was de beurt aan liem om rood van toorn te wor- H den. „O," riep hij gramstorig, „kijk maat, naar den windwijzer en de spreeuwenhuis- jes... wat kan mij dat schelen 1 Ik weef zoo goed als iedereen, dat deze dingen niets, anders zijn dan beuzelarijen, die geen mensch van nut zijn, maar zo doen ook geen mensch schade, en wien het tegenstaat, moet niei naar boven kijken of iets verstandigere ma ken." Hij zou nog meer hebben gezogd, maai- de. windvlaag, die den windwijzer had rondga» Üraaid, deed ook de snaren der windharp, trillen, ze klonk als 'n diepe langgerekt* t grondtoon, waarop toen 'n veelstemmig ao- coord nu eens tegelijk, dan weer gebroken in wisselende toonladders majestueus inzette. Trees luisterde; '11 schoon licht brak uit haar oogen, en ze wenkte Welf toe om te' zwijgen, opdat ze ongestoord kon luisteren. (Wordt vewo i.) CSt NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT Levering van ALLE GOEDEREN op gemak kelijke betalingsvoorwaarden. CONTANT S pCt. korting. 6066 ww A'aai«iamsche raadszitting ter be- nandeluig van do gejuoentobogrooting on van 6014 I J.' i

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1917 | | pagina 1