OVERSCHOENEN.
£>e OUDE BRON
FA T. VAN VEEN
BUITENLAND"
P. W. TWEEHUIJSEN,
i'j
feuilleton
umprijs Rijwielbanden.
'n PBïkmenipspier, voorzien van twee sluitzegels
gemeente bloemendaal.
KAARSEN.
Blti
Q NOVEMBER ISIV
42STE JAARGANG 9482
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPENr PER KWARTAAL f 1,75? PER WEEK 13*/» CENT; FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2,1»
PER WEEK 13% CENT; FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2,1»
Dt Gemeentebesturen van HAARLEM, BLOE-
JeNdaal, HEEMSTEDE, BENNEBROEK,
l^RLEMMERLIEDE, SPAARNDAM en
^HOTen, brengen ter kennis, dat door den
Vaster van Landbouw, Nijverheid en Handel
n,aximum-kleinhandelpHjs voor RIJWIEL-
''PNBANDEN MERK E nader is 6236
^stgesteld op f 6,15 per band.
ZIJLSTRAAT 19
- HAARLEM -
Kieeding en Meubelmagazïjnen.
Verpakking normaal Margarine.
Gemeentebesturen van HAARLEM, BLOE
MENDAAL, HEEMSTEDE, BENNEBROEK;
^ARLEMMERLIEDE, SPAARNDAM- en
SCHOTEN brengen ter kennis, dat door den
Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel
bepaalddat het met ingang van 2 November
1917 verboden zal zijn, normaal margarine,
•aders verpakt dan
ai te leveren. 6236
Directeur van het Levensmiddelenbedrijf
BLOEMENDAAL maakt bekend, dat over
baanden November en December een beperkt
aantal kaarsen zal worden gedistribueerd.
^•j, die voor industrieën, klein-bedrijven,
^lallen, landbouw- en tuinbedrijven, rijwielen
voertuigen kaarsen denken noodig te hebben,
uoaen zich
schriftelijk vóór 9 dezer
*enden tot het Distributiebedrijf te OVER-
BEN, onder opgave van het doel, waarvoor
e kaarsen gebruikt zullen worden, en het aantal
dat men tot 1 Januari 1918 meent noo-
jh? te hebben. Zoomede van den leverancier
w <le gemeente Bloemendaal, van wien men
te betrekken.
Aanvragen, ingekomen na 9 November, wor
den
ter zijde gelegd.
oorverlichting in woningen kunnen geen
^Qrseq worden beschikbaar gesteld. 6224
Wie
Van do
tt Op 't zondaarsbankje.
van de meer uitvoerige verslagen
het geschrijf over de „Nieuwe Haari. Ct."
in „De Volksstem" soms kennis genomen
mocht hebben, zal wel gedacht hebben, dat
"tvij ons tamelijk onbehagelijk moeten hebben
S^voeld, toen ons die verslagen en dat waar
dig geredigeerd blaadje onder de O ogen
.kwamen.
Emmers in die verslagen vindt men ver-
rneM, dat èn het liberale raadslid Franckea
het... Kathol ieke raadslid, van Velsen
ulde brachten aan het socialistisch gemeen-
e bes tuur en dat de laatste die woorden
^an hulde juist wilde brengen „als protest
hr°n de bladen die het doen voorkomen
zou er oncenigheid zijn tussehen den
®n den burgemeester." Dit raadslid
Sm,
„VolksstenT'-redactie. En dit zal aan die
redactie wel duidelijk zijn als zij weet, dat
het berichtje over de secretaris-benoeming
aanvankelijk bestemd was voor het nummer
van Zaterdag 27 October .(waarin ook een
ff artikeltje „Beu" stond opgenomen), doch
toen wegens plaatsgebrek moest worden uit
gesteld tot Maandag, en dat deze beide stuk
jes, het berichtje en het artikeltje, van 'de
zelfden schrijver zijn.
Doch Ln den staart zit het vergift. Aan
het slot toch van haar artikeltje beroept
zich de redactie op de uitlatingen van het
Katholieke raadslid van Velsen, waar deze
zijn protest richt tegen de bladen met hun
onware berichten:
„Welke bladen daar worden opgeroepen,
schrijft de „Volksstem" dan, willen wij
niet nagaan, maar op het dagblad dat de
katholieken van Haarlem op haar wij ze
inlicht, meonen wij een uitzondering te
moeten maken.
Uw eigen partijgenoot heeft u uitgetart,
welaan wij wachten uwe bewijzen. Zelfs
Zaandam's bestuur heeft recht op bewijzen
uwerzijds of gij zult uw lasterpraatjes eer
lijkheidshalve moeten intrekken."
En dit moet dan zijn het „argumentum
adi hominem", de wederlegging waardoor de
tegenpartij tot zwijgen is gebracht.
Toch voelen wij ons niet geslagen; geen
onbehagelijk gevoel heeft zich nog van ons
meester gemaakt. Want al schreeuwt de so
cialistische pers het uit, dat wij het Zaan-
damsche gemeentebestuur zouden hebben be
lasterd', en al vermengt zich in dit koor van
schorre geluiden de stem van een, ons ove
rig sympathiek, katholiek raadslid, daarmee
staat nog niet vast, dat wij lasterden.
Wat wij in onze „Zaandamiana's" en an
dera ff-artikeltjes over Zaandam's gemeen
tebestuur schreven en beweerden, werd tel
kens met de juiste aanhalingen uit de raads-
verslagen, „Voorpost"-artikelen, pfwel uit de
interviews van de heeren Ter Laan en Duys
als juist gewaarborgd'.
Wij kunnen ons dus, zelfs met de meeste
toegevendheid, van geen onjuiste bericht
geving bewust zjjn. Wil men ons dus, 't
zij de „Volksstem", wethouder Duys of het
Latholieka Zaandamsohe gemeenteraadslid
of wie dan ook, wegens laster
dat menTri?vï{i,d06U plaatS ,,emen'
j, m olladige aanhalingen van
wat wij schreven be wij'ze, dat wif
bewust Of dan onbewust, gelasterd zouden
hebben.
Dan zullen wij gaarne terugnemen wat
ten onrechte zou zijn gezegd. Doch zoo
lang dit niet is geschied, achten wij ons
ook niet verplicht iets terug te nemen van
wat wij schreven.
zoover, dat hij een krachtig protest
booren tegen de.... „lastercampag-
Bcj laatste weken in de bladen van ver-
"end® richting"; en „wanneer deze bla-
zoo ging hij voort naar aanlei-
van deze besprekingen (in den Zaan-
j 911 raad) hun onwar e berichten niet
uStiemen, verklaar ik de redacties
leraars".
voor
He
t&n
„Volksstem" had dan ook al waarge-
eo, dat wij een anderen toon aansloe-
en haalt als een „b e w ij s" daarvoor
erning van Mr.' H. G. Scholten tot Zaan-
bet berichtje uit ons blad over de be-
Uoe
V's
ty
gem eente-secretaris,
f moeten echter die illusie, dat wij ten
lehte van de socialistische drij verijen een
Uru meening zijn gaan huldigen, aan het
0 ontnemen. Van een veranderden toon in
14 schrijven Is dan ook geen sprake; die
verbeelding van de
WERELDBRAND*
DE CENTRALEN OVER DE TAGLIAMENTO
WEER 6000 GEVANGENEN BIJZONDER
HEDEN OVER DEN ITALIAANSCHEN TERUG
TOCHT HAVAS OVER DEN SLAG AAN
DEN DAMESWEG IN PALESTINA EEN
RUSSISCH SUCCES IN KLEIN AZIË DE
ENGELSCHE OPMARSCH IN MESOPOTAMIA
Onze verwachting, dat de Italianen zich aan
de Tagliamento niet snel genoeg zouden kunnen
herstellen om. deze rivierlinie te behouden, is
reeds bewaarheid. Juist bij het punt waar de
rivier in de vlakte valt hebben de Duitsche en
Oostenrijksche divisies den overtocht geforceerd
en wederom 6000 Italianen met een aantal kanon
nen gevangengenomen.
Dit feit bewijst, dat het met-de Italianen aan
de Tagliamento nog treurig gesteld is. Indien
het leger niet gedemoraliseerd ware, zou zulk
een moeilijke operatie nog wel vlakbij een berg
land, dat de rivier geheel beheerscht, niet zoo
gemakkelijk geslaagd zijn
De Italianen geven te verstaan, dat de berg
aan den rand der vlakte in handen der Centralen
is, die lengevolg daarvan een zwaren druk uit
oefehen op den Italiaansehen linkervleugel.
Het is dus te voorzien, dat de Italianen zeer
spoedig van de Tagliamento zullen moeten terug
trekken, tengevolge waarvan hun front in de
Alpen, tot voorbij den Marmolata, eveneens
teruggenomen zou moeten worden
Wat dit beteekent kan men begrtjpen, als men
bedenkt, dat in dit onherbergzame bergland tal
rijke wegen en kabelsporen zijn aangelegd om de
in het gebergte legerende troepen van het noo-
dige te voorzien. Of een terugtocht met kanon
nen en materiaal dus ook tot buitengewone
moeilijkheden zou leiden!
En de Italianen hebben reeds ondervonden wat
een terugtocht onder den druk des vijands op
de verbindingslijnen beteekent.
Weliswaar stellen de Engelsche oorlogscorres
pondenten dezen terugtocht zoo gunstig mogelijk
voor, doch zelfs uit hunne berichten proeft men
hoe het er toegegaan is.
Perceval Gibbon seinde Donderdag uit het
Italiaansche hoofdkwartier:
Ik heb vroeger terugtochten gezien, maar geen
enkelen, welks onvermijdelijke verwarring en
blijkbare chaos zich zoo snel tot orde en een
geduchte krijgstucht herstelden. Ik heb geen tee
ltenen gezien, dat men het gevoel had de neder
laag geleden te hebben, geen verdriet en schaam
te van verslagen soldaten, alleen woede. Ik moet
mij op verzoek van bijzonderheden over den
terugtocht van de frontlinie spenen.
Het was een ontzaglijk moeilijke beweging,
welke de minste paniek in eén ondergang van
het leger verkeerd zou hebben. De vijand onder
hield aldoor zijn vreeselijk vuur op onze verbin
dingslijnen, zoodat de troepen in een wervelstorm
van projectielen terugtrokken. Bij zijn terug
tocht gaf het derde leger van den hertog van
Aosta bewijzen van een prachtigen soldatenleeg.
Het antwoordde op den vervaarlijken aanval van
den vijand op Selo en op de Karst met een tegen
aanval, die de linie tot Stari Lokva vooruitbracht
en onder alle andere omstandigheden een duur
zame terreinwinst verschaft zou hebben, maar het
kwam er nu op aan terug te trekken. De terug
tocht onder onophoudelijken druk over het vreese-
lijke terrein van den Kjarst werd nog verschrikke
lijker gemaakt door een verblindenden regen, die
heel den Zaterdag aanhield. Men moest daarbij
den Isonzo oversteken en een buitengewoon moei
lijke operatie van gevechten in de achterhoede
volvoeren, welke geen leger, dat verslagen was,
had kunnen beproeven Zij was een van de groote
gebeurtenissen van den oorlog.
Gibbon beschrijft dan de bezwaarlijkheid van
den terugtocht te midden van een stroom van
vluchtelingen, cfi?took gevoed moesten worden en
van den regen veel te lijden hadden. Allerlei
voorraden werden verbrand. Blikjes zalm enz.
werden aan voorbijgangers toegeworpen. Men
verdeelde nieuwe schausloopers, om te verhinde
ren, dat die in 's vijaóds handen vielen.
Verscheidene omstandigheden beletten den
Oostenrijkers de Italianen dichter op de hielen te
zitten of van het Noorden uit de linie van hun
terugtocht af te snijden. Een daarvan was dat
de rivieren op hun weg, zooals de Isonzo en
de Torre, gezwollen waren. Het geheele terrein,
waarover het derde leger terug moest trekken,
is moerassig. Door den stortregen waren de
groote wegen de eenig mogelijke verbindin
gen. De regen maakte ook, dat de vijande-
delijke vliegtuigen de dichte kolonnes die in wes
telijke richting voortkropen, niet konden bestoken,
maar Dinsdagochtend ging er een kreet op, dat
nf jf°?tenrPsche ruiterij in aantocht was. Als
™(,i;? aanSche officieren toen niet krachtig op-
«n i!r,Waref' ?ou €i M gevaarlijke stormloop
I P'aa's gehad hebben. Deze zou dan
veiinoedelijk bezweken zijn en de kanonnen zou
den dan stellig over een rand van den weg in een
sloot geduwd zijn.
De Italiaansche kolonel van de artillerie,
onder wiens bevel de kanonnen aan het front
gestaan hadden, haalde toen zijn revolver uit en
schoot over het hoofd van de dringende menigte
van soldaten en burgers Hij hield hen een oogen-
blik in toom en gat toen bevel om de kanonnen
voorbij te laten. Elf kanonnen kwamen zoodoen
de over de rivier in tijdelijke veiligheid. Eenige
oogenblikken later verschenen Oostenrijksche
vliegtuigen die van geringe hoogte bommen wier
pen en machinegeweren afvuurden. Zij deden op
merkelijk weinig schade.
De oorlogscorrespondent Ward Price seint uit
het Italiaansche hoofdkwartier van Donderdag:
Het derde leger heeft zijn veldartillerie gered
en ze 48 K.M. ver voorgesleept. De zwaardere
kanonnen werden natuurlijk achtergelaten, maar
eerst vernageld.
Price zegt dat er slechts drie bruggen over
de Tagliamento waren, waarop de massa van
den terugtocht aanstuurde.
Oorlogscorrespondenten, die aan de zijde der
Centralen oprukken, maken dit beeld van den
terugtocht nog wat zwarter.
De Hongaarsche correspondent der N. R. Ct.
seinde dd. 1 Nov. van de Tagliamento:
De bruggehoofden San Daniéle di Friaul, Co-
droipo en Latisana zijn door de Italianen ont
ruimd en door de troepen der Centralen bezet.
In de buurt van Latisana hadden de Italianen
sterke strijdkrachten verzameld, om er een tegen
offensief mee te beginnen, hetwelk-den terug
tocht over de rivier moest dekken. Deze troepen
werden in een gevecht met divisies, die behoorden
tot de drie enderscheiden vervolgingslegers, ge
heel verslagen. Bij deze gelegenheid zijn die
£0,000 gevangenen gemaakt.
Ten Oosten van de Tagliamento staan nu geen
Italianen meer. Het is onbeschrijfelijk wat de
Italianen onbeschadigd hebben achtergelaten in
liet versterkte legerkamp van Palmanova (vlak
over de grens). Niet alleen een reusaebtigen voor
raad munitie, maar ook bijvoorbeeld alle telefoon
verbindingen, die even goed dadelijk te gebrui
ken zijn als de bakkerijen. Kaarten en platte
gronden zijn ter plaatse gebleven in denzelfden
toestand als zij waren.
Het schijnt, dat de Italianen nu op den weste
lijken oever van de Tagliamento ernstig tegen
stand willen bieden.
De Lokal-Anzeiger verneemt van haar oorlogs
correspondent in Italië, dat de Italianen, toen
de Oostenrijkers Cervignano (aan de kust bij de
grens, maar op Oostenrijksch gebied) naderden,
door een geweldige paniek werden aangegrepen.
Zij hadden juist hun middagmaal bijna op, maar
lieten de rest staan en maakten zich uit de
voeten.
In alle straten stonden kanonnen. De autos,
die deze kanonnen moesten trekken, hadden zon
der hun vracht het hazenpad gekozen. Daarbij
was ook een zeer groot kanon, waarop vrouwen
een portret van keizer Frans Jozef hadden ge
plakt Een ongelooflijke hoeveelheid schietvoor
raad is in handen van de veroveraars gevallen.
Bij Scodovacca werd onder
meer een millioen handgrana
ten gevonden. Ook munitie voor zware ar
tillerie is bij den buit.
Ten slotte geven we het woord aan het offi-
cieuse Italiaansche Stefani-agentschap, dat de
opvatting der Italiaansche legerleiding schijnt
weer te geven in het volgende telegram uit Rome:
De strijdkrachten, waarover de vijand tus
sehen de Fella en de zee beschikt, zijn ons
kend. Vele ervan zijn Oostenrijkers, maar
de opereereiide krijgsmacht en de levende
kracht voor den aanval bestaat uit Duit-
schers. Eveneens zijn het de Duitschers ge
weest, die het offensief met de grootste zorg
hadden voorbereid.
„Ook door verklaringen van gevangenen
is bevestigd, dat de Duitsche troepen, die
in do eerste linie opereeren, onder bevel
van generaal von Below staan.
„Twee van onze karibiniers hebben in den
namiddag van den 28sten October In den
omtrek van een der poorten van Udine hun
geweer afgeschoten op een auto met generaal
von Berre-r, den bevelhebber van het 3de
legercorps uit Brandenburg, die vergezeld
was door zijn ordonnans, luitenant von Gra-
venitz. De generaal werd"gedood, lui
tenant von Gravenitz, die ernstig gekwetst
was, is gevangen genomen.
„Alle gevangen genomen Duitschers ver
klaren, dat met het tegenwoordige offensief
beoogd: wordt, een beslissing aan Tiet
Italiaansche front te verkrijgen,
waarop de geheele inspanning van de cen
tralen is samengetrokken, en dat men tegen
Italië de manoeuvre van Verdun zal her
halen.
„Do beproeving is stellig ernstig voor ons,
Italianen, maar men zal haar te boven ko
men, indien allen hun plicht doen. Het ie
een hard' gelag, want de militaire noodzaak
heeft ons gedwongen een gedeelte van ons
eigen grondgebied te ontruimen en de terug
tocht heeft ons onvermijdelijke verliezen aan
manschappen en materieel gekost. Toen Wij
gedwongen werden de toegangsstellingen
prijs te geven, die wij door de dapperheid
van onze troepen aan de overzijde van onze
grens genomen hadden, moesten wij lijden
onder de strategische nadeelen van het on
gunstige terrein van onze eigen grens en,
nadat wij er niet in geslaagd waren, den
inval in de rivierdalen te keeren, moesten
wij verdedigingslinies-in de vlakte zoeken.
Hoewel dit^ uiterst smartelijk is, verschilt
onze tegenwoordige toestand toch niet van
dien waarin wij ons zouden bevonden heb
ben in het onderstelde geval, dat wij alleen
tegen een aanvalsoorlog van Oostenrijk-Hon-
garije hadden gestaan. In dat geval zouden
wij althans in het beginstadium gebied heb
ben moeten prijs geven, hetzij ton gevolge
van de ongunstige aardrijkskundige gesteld
heid van onze grens, hetzij tengevolge van
de overmacht in getal van den vijand.
„Indien iedereen zijn 'plicht doet, zal de
terugtocht slechts tijdelijk zijn en zal de
eindoverwinning over den oorlog beslissen en
niet een tegenslag van voorbijgaanden aard."
We zullen ajwachten, of op deze woorden
ook daden volgen.
Do eerste Fransche troepen zijn roede in
Italië aangekomen; maar de Fransche ge-
Barteijorisstraat 27. TEL.
577Ö
>rl
nerale staf wil evenmin als de Engebche,
door troepenzendingen bet Westelijk front
en do aanvalskmcht van het geallieerde le
ger aldaar verzwakken, nu zij bij Yper -n
en ten Zuiden van Laon kans zien den
Duitschers nog meer afbreuk te doen.
De Franschen zijn vooral tevreden over
den slag ten zuiden van Laon, welks vóór
geschiedenis en gevolgen door Havas a'. 'u.
worden beschreven:
„De aftocht der Duitschers van den Cbe
min des Dames beteekent het einde van
»on van de grootste veldslagen in dezen
oorlog, die den 19den April legon, toen
de Franschen den kam bereikten, die de
Duitsche stelling tot aan de Aisne en de
vijandelijke verbindingslijn tot aan het Ailet
tedal overzag. IIij eindigde gisteren na zes
maanden van bijna onophoudelijken strijd.
Hij hoeft langer geduurd en meer levens
gekost dan de strijd om Verdun.
„In de drie eerste maanden, toen de strijd
onafgebroken voortging, werden de vijande
lijke divisies in sneller tempo afgelost $au
in de overeenkomstige gevechtsmamden
voor Verdun en geen enkele Duitsche divi
sie, die weggestuurd was, is ooit teruggeko
men.
„De Duitschers zullen natuurlijk zeggen
dat zij het tërrein vrijwillig ontruimd heb
ben, om het leven van hun manschappen te
sparen. In werkelijkheid hebben de Duit
schers sedert 23 October, toen de Zoeaver
het fort Malmaison bestormden, 32 K.M. van
hun Hindenburg-linie verloren of opgegeven,
„Om het vak van Laffanx tot Craonne te
heroveren hebben de Duilechers meer dan
20 slagen op touw gezet en bijna even dikwijlt
don slag aanvaard, dien de Franschen hun
opdrongen. Bovendien ziin tal van kleine
re operaties verricht; iin het geheel leden zij
verliezen die in de honderdduizenden liepen.
„Tengevolge van hun inspanningen haddffr
de Duitschers gaandeweg het grootste gedeel
te van de kam linie heroverd en zij hadden al
hun plannen er naar ingericht, om daar voor
den winter hun kwartier te betrekken.
„De Fransche aanvoerder beschouwde den
toestand kalm, daar hii stelselmatig toebe
reidselen trof, om den toestand opeens te doen
verkeeren, in plaats van in tal van kleinere
aanvallen manschappen op te offeren. Toen
de slag hij het aanbreken van den 23sten Oo
tob er viel, was misschien tweederden van
de kamlinie in handen van de Duitschers.
Tegen den avond van dien dag waren vier
van linn beste divisies huiten gevecht ge
steld en behalve te Les Bovettes waren zij
overal van het plateau verdreven. Met den
val van Les Bovettes verloren zij hun laatst*
houvast op den kam. Daarna gaven zii de li
nies prijs, die zij op de noordelijke hellinger
bezet hielden. Deze werden van achteren uit
de nieuwe stellingen van de Franschen be
stookt. In het dal trok hun rechter flank stil
letjes naar den anderen oever van de Ail-
letto terug.
Het is nu maar de vraag of de Fransehen
het behaalde tactische voordeel in een stra-
strategisch kunnen omzetten. Daar ziet het
nog niet naar uit. Veeleer schijnen tosschet
Yperen en Atrecht en bij Dixmniden groote-
re Engelsche pogingen te wachter, die echter
al heel spoedig zullen moeten volgen, willen
zo niet door de weersgesteldheid geheel be
lemmerd worden.
Terwijl hier liet weer grootere krijgsbedrij
ven gaat beletten, is thans in Palestina,
Klein Azië en Mesopotamië Jiet seizoen gun
stig.
En het schijnt wel, dat de geallieerden bier
thans een eoncentrisehen opmarsch willen be
proeven.
Generaal Ajlenby zet zijne operaties in de
richting van Jeruzalem voort. Hii meldt ten
Noorden van Bir-es-Seba „in contact te zijn
met den vijand'' en dusver 207 officieren cn
2425 man gevangen genomen te hebben.
Tegelijkertijd komt van Russische zijde bet
verrassende bericht, dat het Russische leger
tussehen Kelkid en de zee een aanval heeft
gedaan, waardoor de eerste linie der Turken
in zijne handon viel en op eertige punten zei 13
do dorde linie.
Kelkid ligt ten Noorden van Ersangjan. De
afstand tussehen Kelkid en de zee bedraagt
mear dan 100 K.M.. Blijkbaar geldt het hier
dus een grooteren aanval. De Russen melden
ook een groofen buit vermeesterd te hebben.
En in Mesopotamië schuift Mande thans
vastberaden zijn troepen langs den Tigris
vooruit. Zijn cavalerie bereikte reeds Tel: rit,
dat 160 KM. ten Noord-Westen van Bagdad
j. (Herplaatsing wegens misstelling.)
ry?' H me ook 'n kunst 1" antwoordde dp
'n -kt nijdig. „Als iemand het heertje spe-
Nfjh luieren kan, wanneer hij er lust toe
i'\[. kunnen hem gemakkelijk zulke
öijen invallen de lust daartoe zou
ijNt vergaan, wanneer hij den gansohen
arbeiden als een van ons. Maar
t.bjk, 't is immers altijd zoo geweest,
bih Cn moete!1 afbeulen, opdat er
Ju ^ken kan." Ilij barstte uit in ver-
On t tVlaeh en wist zijn wrevel slechts
e geven door 'n dansdeuntje, dat hij
«pottenden toon zong. Het luidde:
SJ het
Haar
öieidi
sÜsje sprak de stier:
Hdrflngfc lustig vrij en blij
efen ia je eenig werk,
uet trekken is voor mij
Het zich echter, mist uit het veld
slaan en zong onder het voortloopen snel
het tegencouplet:
Toen zei 't sijsje tot den stier:
„Wat kan mij dat raken,
Als het trekken je verveelt,
Laat je vleugels maken."
De anderen lachten luid, omdat de knor
repot zooi voor den gek werd gehouden en
nog in de Verte, toen de stoet reeds achter
da linden was verdwenen, kloiiken da vroo-
lfjke stemmen naar de overzijde.
Het meisje was weer naar haar vorige
plaats teruggekeerd' en bleef daar als beslui
teloos staan, of se in huis terugkeeran of
den jongeling, die geheel in ^ijn werk ver
diept scheen, haar aanwezigheid kenbaar zou
maken. Tot het eerste dTeef haar 'tt stil
verdriet, dat hij. haar in 't geheel niet be
merkte of zich zooaanstelde, want ze was
op het laatste zoo luidruchtig te werk ge-
?aan, dat hij haar wel moest hooren voor
et laatste sprak in haar een neiging, waar
omtrent zij het met zich zelf niet eens was,
een verlangen, om hem te zien en te spre
ken, want het was haar also! ze nem veeï
en iets hoogst gewichtigs, had! to zeggen.
Deze overwegingen kregen eindelijk de over
hand; ze bleef aan de balustrade der ver
anda staan, leunde er met de olLebogen op
en riep den jongeling met luide en toch niet
onbeklemde stem een goedenmorgen toe.
„Ook zoo veel," antwoordde hij vluchtig
opziende op onverschilligen toon.
„Ben je al zoo vroeg uit de veeren, Wolf?"
vroeg ze, en even onverschillig als tevoren
antwoordde hij:
„Zooals je ziet hield je me voor 'n
slaapmuts. Trees?"
„Lieve hemel, wie jou voor 'n slaapmuts
koopH geeft zijn geld voor niets uit," zeide
ze lachend; „ik verwonder me Siioen maai'
dat je nog hier bent!"
„Waar zou ik anders zijn?"
„Hoe kun je dat vragen 1 Alles is immers
reeds op liet veld aan 't korenmaaien...."
„Haha, blaast do wind uit dien hoek?"
riep Wolf, terwijl hij zijn mes dichtklapte,
het hout, waaraan hij had gesneden, in den
zak stak en naar het meisje opkeek, met een
gezicht, waarin trots en onverschilligheid
tegen elkaar opwogen. „Jij meent, dat, waar
do knechts en meiden zijn, ik ook behoorde
to «jjat"
„Hoe kun je nu toch altijd zoo redenee
ren als 'n man zonder hoofd 1" gaf ze snel
ten antwoord. „Maar jij bent de zoon des
huizes, de oudste, die eenmaal boer op de
Lindlieimerhoeve zal worden, on die moest
overal bij en een van do eersten zijn...."
„Ho," riep hij vroolijk lachend en richtte
zich in zijn volle lengte op, „het koren-
maaien gaat zonder mij ook wel goed.
„Maar dab moest zoa niet zijn," ijverde
Trees. „De arbeiders nemen het je kwalijk
en spreken or over."
„Laat ze spreken en denken, wat za wil
len," zeide hij koelbloedig en trad voor de
balustrade, zoodat ze voorovergebogen op
liam neerkeek. „Wat bekommer ik mij om
het gebabbbel van al dia mensclien, die zich
om ongelegde eieren bekommeren en blazen,
wat lien niet brand?'
Trees kleurde tot achter de ooren. .Wolff
deed, alsof hij het niet bemerkte, en voer
nog beleedigender voort: „Wanneer elk het
voor zijn eigen deur schoon veegde, dar. was
het spoedig overal zindelijk. .Waarom zou
ik ma de les laten lezen?. Ik lees anderen
de les immers ook niet, 'k heb wel wat an
dera doen."
Onwillekeurig keek het meisje naar da
nok van het huis, waar, door 'n snelle wind
vlaag gegrepen, hert, hond en jager in n
cirkel om den windwijzer snorden. Jioe
vluchtig ook die blik, hij was het" scherpe
oog van Wolf niet ontgaan, en nu was de
beurt aan liem om rood van toorn te wor- H
den. „O," riep hij gramstorig, „kijk maat,
naar den windwijzer en de spreeuwenhuis-
jes... wat kan mij dat schelen 1 Ik weef
zoo goed als iedereen, dat deze dingen niets,
anders zijn dan beuzelarijen, die geen mensch
van nut zijn, maar zo doen ook geen mensch
schade, en wien het tegenstaat, moet niei
naar boven kijken of iets verstandigere ma
ken."
Hij zou nog meer hebben gezogd, maai- de.
windvlaag, die den windwijzer had rondga»
Üraaid, deed ook de snaren der windharp,
trillen, ze klonk als 'n diepe langgerekt* t
grondtoon, waarop toen 'n veelstemmig ao-
coord nu eens tegelijk, dan weer gebroken in
wisselende toonladders majestueus inzette.
Trees luisterde; '11 schoon licht brak uit
haar oogen, en ze wenkte Welf toe om te'
zwijgen, opdat ze ongestoord kon luisteren.
(Wordt vewo i.)
CSt
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Levering van ALLE GOEDEREN op gemak
kelijke betalingsvoorwaarden.
CONTANT S pCt. korting. 6066
ww A'aai«iamsche raadszitting ter be-
nandeluig van do gejuoentobogrooting on van
6014
I
J.' i