«MIK MM MELK.
flawing Rantsoeneeriag.
HETZONDERLIHGETESTAMENT
KET VREDESVRAAGSTUK,
FM. VAN VEEN
Regeeringsschoenen 1041
P. W. TWEEHUIJSEfl,
BUITENLAND
de bonbladen voor Februari
Het groote gezin.
WAT-DE PERS ZEGT
FEUILLETON
VRIJDAG 25 JANUARI 1939
42STE JAARGANG 9547
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN: PER KWARTAAL f 1,95; PER WEEK 15 CENTS; FRANCO PER POST PER KWARTAAL t 2,30
*/i POND BAK- EN BRAADVET;
I POND GROENE ERWTEN;
2 ONS ZEEP.
Kleeding en RNeubelmagazijnen.
Aoos* Schoten en Haar.em,
Sarteljorisstraat 27. TEL. m/u
.WERELDBRAND-
43
ZITTING DER CENTRALE COMMISSIE VAN DEN DUITSCHEN RIJKSDAG EEN REDE
VAN DEN RIJKSKANSELIER OVER DE ONDERHANDELINGEN TE BREST-LITOWSK, DE
REDEVOERINGEN VAN LLOYD GEORGE EN PRESIDENT WILSON, DE VEERTIEN PUNTEN
VAN WILSON'S VREDESPROGRAM EÜ IN VERBAND DAARMEE OVER DE ONTRUIMING
VAN BELGIË EN NOORD-FRANKRIJK DUITSCHLAND'S OORLOGSDOELEINDEN
Z. H. DE PAUS EN DE VREDE.
Alle betalende abonnés op dit Blad, tn het bezft
van een Verzekeringspolis, zijn, votgens de bepalingen
nniiV/an iiantioiH fAcrpri oncclukkcn verzekerd
eiken anderen vinger 33 Dij breuk van bover
en/of onder arm en breuk van boven en/of onder
been. De uitkeering dezer bedragen wordt gegaran
deerd door de „Hollandsche Algemeene Verzekerings
bank" te Schiedam. (De vóór 1 October 1911 uit
gegeven polissen zijn niet geldig.)
De Directeur van het Gemeentelijk Levensmid
delenbureau te HAARLEM brengt ter kennis dat
voor melk, zoowel goedkoop als tegen maximum
prijs, aan zijn bureau kunnen worden afgehaald,
voor hen wier naam begint met een der letters:
S. T. U. en y.
op Vrijdag 25 Januari van 8iy2 uur n.m.
W. X. IJ. en Z.
op Zaterdag 26 Januari van 81% uur n.m.
A. B. en C.
op Maandag 28 Januari van 84% uur n.m.
D. E. F. G. en H.
op Dinsdag 29 Januari van 841/z uur n.m.
I. J. K. L. en M.
op Woensdag 30 Januari van 84J/2 uur nm.
N. O. P. Q. en R.
op Donderdag 31 Januari van 84% uur n.m.
Bonbladen voor de maand Februari 1918 wor
den alleen afgegeven tegen inlevering van den
talon van het bonblad voor de maand Januari.
Zij die hunne aanvragen voor goedkoope melk
niet aan de Geneeskundige Commissie op de
daarvoor vastgestelde data hebben aangeboden,
zullen met ingang van 1 Februari geen goed
koope melk meer kunnen betrekken. Dit is evenwel
niet van toepassing voor diegenen wier nummer
nog niet is opgeroepen, of voor melkaanvragen
uitsluitend voor kinderen beneden den leeftijd
van 6 jaar, waarvoor een bewijs van inschrijving
in het Bevolkings-Register- is ingeleverd.
Aan houders van toewijzingen voor melk tegen
maximumprijs zal op bovengenoemden data even
eens een bonblad voor melk worden uitgereikt,
tegen inlevering van de thans geldende machti
ging. 1654
De Directeur voornoemd,
F. DE JONGE.
De Directeur van het Gemeentelijk Levens-
middelenbureau te HAARLEM brengt ter ken
nis, dat vanaf Zaterdag 26 Januari a.s. alsnog
wordt verkrijgbaar gesteld
op broodkaart 37e tijdvak:
op broodkaart 38e tijdvak:
op broodkaart 39e tijdvak:
Deze regeling geldt ook voor de Gemeente
BLOEMENDAAL. 1678
De Directeur voornoemd,
F. DE JONGE.
IX-
Er moge waarheid schuilen in de oud-Duit-
sche zegswijze „EhestandWehestand", het is
even zeker waar, dat het huwelijk en het groote
gezin een bron zijn van rein-menschelijke vreug
de, ja zelfs, dat, als algemeene regel genomen,
in het groote gezin, alle zorgen ten spijt, de
vreugde overweegt
Is er, na de bovennatuurlijke vertroostingen
voor het godsdienstig gemoed, reiner vreugde
denkbaar dan de moederweelde en de vadertrots?
En die reine vreugdebron houdt in het groote
gezin niet op te vlieten. Telkens weer als het
jonge leven het daglicht ziet, wordt die vreugde
hernieuwd, ópgroeiend met de lichamelijke ont
wikkeling van het wichtje. Is er ooit zonniger
lach in het moederhart, dan wanneer de eerste
glimlachjes van het kindje de wangetjes plooien
en de oogjes reeds de vreugde der herkenning
uitstralen? Als handjes en voetjes trappelen van
blijdschap wanneer moeder zich over het wiegske
buigt of vader de kamer binnenkomt? Als het
woordelooze stemmetje het uitkraait van schik
in het leven of hulpelooze pogingen aanwendt
om de elders toevende aandacut des vaders tot
zich te trekken?
Bij ieder kindje peurt de ouderliefde weer an
dere bekoorlijke eigenaardigheden en eigen
schappen, die het hart met de nobelste vreugde
aandoeningen vervullen.
Naast de zorgen voor de opvoeding staan de
blijde gewaarwordingen over de langzame ont
plooiing van verstand en opmerkingsgave en
edele impulsen; het deelen in de bruisende en
overmoedige vreugde van den opgroeienden
knaap, van de zich ontplooiende gemoedsdiepten
van het meisje.
En het beste bewijs voor de vreugde die het
ouderhart in den kinderrijkdom schept, is wel de
algemeenheid van het feit, dat zelfs het armste
gezin met vele kinderen zich deswegen niet be
klaagt.
Onder de 1500 moeders, die den schrijver van
het boek „Kinderreiche Mütter" hebben ingelicht
over hare levensomstandigheden, waren er wel
haast geene, die zich over den kinderrijkdom zelf
beklaagden. Bijna zonder uitzondering verklaren
zij, dat ze niet gaarne minder kinderen zouden
gehad hebben. Slechts 2 of 3 zijn er. die in arren
moede hare vruchtbaarheid schijnen te betreuren.
Deze statistische gegevens over de oudervreug
de bevestigen dus de dagelij ksche ervaring, dat
de groote gezinnen over het algemeen, tijdelijke
moeilijkheden en zorgen ten spijt, gelukkige men-
schen maken.
Wèl echter beklagen zich die 1500 moeders
bijna zonder uitzondering over de behandeling,
welke het groote gezin van de zijde der mede-
menschen al meer en meer moet ondergaan. Dit
is een der meest droevige hedendaagsche ver
schijnselen.
Daar het hier meestal lieden uit den arbeiden
den stand betreft, omvatten deze moederklachten
in hoofdzaak drieërlei categorie.
Ten eerste: de minachtende houding der mede-
menschen tegenover den kinderrijkdom.
Ten tweede: de verregaande baatzucht en
hardheid van zeer vele huiseigenaren ten op
zichte van de groote gezinnen.
Ten derde: de onbillijke druk der staats- en
gemeentelasten op het groote gezin
Wij meenen niet beter te kunnen doen dan
eenige moeders, die Gottfried Stoffers van hare
bevindingen in kennis stelden, hier aan het
woord te laten. Iedere toevoeging aan hare in
allen eenvoud van taal diep schrijnende klachten
zou den indruk daarvan slechts verzwakken.
Over den spot der'medetnenschen:
Een metselaarsvrouw met 7 kinderen schrijft:
Bij de ontvangst der „Ehrengabe" had ik 8
kinderen. De kleinste, Frans Ferdinand, 13
maanden oud, is Vrijdag vóór Pinksteren ge
storven. Wat doet het pijn een kind te moeten
verliezen
Ik heb sinds 10 jaren geen nieuwe schoenen,
noch een nieuw kleed gehad. Vier jaren lang
kon ik niet naar mijne zuster, omdat ik de 20
pfennig voor de tram niet kon missen en niets
had om aan te doen. De buren die er beier aan
toe waren, spotten nog met zulk een armoede.
Een vader uit den middenstand, die 216 Mark
per maand verdient en 91 kinderen heeft, schrijft:
Tegenover onze (eigenlijk noodzakelijke) uit
gaven (91.12 Mark per week) staan slechts 60
Mark inkomen, waarbij ik opmerk, dat ik lang
niet tot de slechtst betaalden behoor. Hieruit
kunt u zie» met welke zorgen een kinderrijke
moeder te strijden heeft om zonder schulden
rond te komen. En'hoeveel medelijdend lachen
moet mik een moeder dan nog verdragen, wan
neer zoogenaamd ontwikkelde vrouwen haar in
gezegende omstandigheden zien, omdat haar
het huwelijk geen vrijbrief voor ontucht is,
De vrouw van den mijnwerker E. W., te E.
(9 kinderen) schrijft:
Zeer dikwijls werd mij in het gezicht gezegd:
„Hoe kan een modern mensch zich nu zoovele
kinderen aanschaffen," en ik had het gevoel dat
men lieden met zooveel kinderen als iets minder
waardigs en beklagenswaardigs beschouwde.
De vrouw van mijnwerker J. H., te E. (10
kinderen)
Tot besluit mijner mededeelingen wil ik u
nog verraden, dat degene die veel kinderen heeft,
door bijna iedereen wordt veracht. Als men
iemand zijn nood klaagt, krijgt men ten ant
woord: „Daar ben je zelf de schuld van, waarom
schaf je je ook zoo'n hoop blagen aan?''
Vrouw J. S., te V. (12 kinderen):
Als men een kind verwacht, wordt men boven
dien nog door vele menschen bespot, dat men
zoo dom is en zooveel kinderen krijgt. Dat is
niet meer modern, behoort niet tot de goede
manieren. Arme menschen zijn niet meer zoo
dom te zorgen, dat de rijken arbeiders krijgen,
enz. enz.
Een andere moeder van 9 kinderen schrijft:
Hoe vaak heeft men mij reeds gezegd: Gij,
'domme vrouw, waarom ben je zoo dom en schaft
ge je zooveel kinderen aan? Ik'ben uitgescholden
op straat, als ik met mijne vele kinderen wan
delde. Een kerkhofwachter heeft mij van het
kerkhof verdreven. Hij zei, dat ik niet met de
heele bewaarschool moest komen. Mijn goede
brave man, die zoo goed voor ons zorgt, werd
uitgejouwd. („Massenpapa" we: d geroepen).
Dit zijn slechts enkele gevallen uit een geheele
reeks. Het geldt hier blijkens de gepubliceerde
brieven, een welhaast algemeen verschijnsel. En
het meest bedroevende is, dat ook in de hoogere
standen niet zelden een harde behandeling der
arme, kinderrijke moeder voorkomt. Dit geschiedt
dan vooral in dezen vorm, dat men uit de orde en
netheid in een groot gezin meent te mogen aflei
den, dat er geen behoeftigheid heerscht. Ook
hiervan geeft Stoffers eenige krasse staaltjes.
Een vrouw, die 10 kinderen had en zich bij
de geboorte van het 11e de kostelooze verpleging
geweigerd zag, schrijft;
Mijn man had bij het lie een vroedvrouw
genomen, daar hij niet alles alleen kon doen....
De vroedvrouw zou zorgen, dat ik grath ver
pleegd werd. Maar het Was juist één dag vóór
Paschen, toen een hooggeplaatste dame bij mij
kwam en vroeg: „Vrouw K., kan ik de 5 Mark
■yoor de verpleegster mede krijgen? Toen moest
ik mijn laatste centen afstaan.
Toen de vroedvrouw een paar dagen later op
de vergadering vFöeg, waarom ik de verpleging
niet gratis had gekregen, wat een gezin met 11
kinderen tod', wel toekwam, antwoordde de
dame: „Daar was alles zoo ordelijk en netjes, die
hadden het toch zeker niet noodig!"
Een andere vrouw schrijft:
Heeft men nette kir deren en een geregelde
huishouding, dan heet het: daar bestaat geen
nood! Doch ik meen: waar 7 of 8 kleine kin
deren zijn en slechts één kostwinner, is hulp wel
noodig. Na mijn 7e bevalling had ik moed gevat
en ging met mijn jongen naar den pastoor, om
hem hulp te vragen. Natuurlijk had ik den jongen
en mijzelf heel netjee gekleed, wat ik niet anders
kan. Toen heeft maneer pastoor mij toegeroe
pen: Wie met zulk een klêed tot hem kwam,
verkeerde niet in nood. Het was mij alsof een
koude hand naar mijn hart greep, ik heb mijn
kind bij de hand genomen on ben de deur uitge
gaan. Echter kwam de pastoor mij achterna gc-
loopen, verzocht mij te blijven «1; heeft mij ge
holpen.
Voelt men zelf geen steen van zija hart vallen
bij het bemerken, dat déze ietwat kort aangebon
den pastoor zijn fout inzag?
Blijkens de verdere mededeelingen der vrouw
heeft hij haar later nog herhaaldelijk geholpen.
Een inderdaad ergerlijk geval wordt gèmeld
door een mijnwerker, die een vrouw met 17 kin
deren had. Toen de oudste jongen 21 jaar xtd
geworden was, kreeg hij aanschrijving, dat hij
maandelijks 7y2 Mark moest bijdragen voor de
verzorging van zijn grootvader, die door het
gemeentelijk armbestuur werd verpleegd. Zijne
moeder had om opheffing van dit besluit ge
vraagd, doch in September 1913 werd derf oud
sten zoon 30 Mark van zijn loon ingehouden.
Mijne vrouw ging toen met 6 kinderen bij zich
naar den burgemeester en legde hem uit dat ons
30 Mark was afgetrokken en dat wij niet kon
den leven, daar wij nu niets hadden. De burge
meester nam mijn vrouw bij den arm en wierp
haar de deur uit, zóó, dat zij over den grond
vloog. Mijne vrouw was toen reeds weer 6
maanden zwanger. De burgemeester is aange
klaagd, doch op mijn aandringen is de zaak
bijgelegd.
De schrijver geeft toe, dat deze vrouw mis
schien niet op haar mondje gevallen is geweest,
Levering van ALLE GOEDEREN op gemak
kelijke betalingsvoorwaarden.
CONTANT 5 pCt. korting. 5310
doch voegt er volkomen terecht bij, dat deson
danks het geval buitengewoon betreurenswaardig
is. Het toont, hoe ook bekeken, een verregaand
gebrek aan eerbied voor een moeder, die weldra
haar 18e kind ter wereld zou brengen.
Voor eene vereeniging van groote gezinnen
is dus op de allereerste plaats, gezien deze erva
ringen, die hier te lande ongetwijfeld afgezien
van het laatste ergerlijke geval, dat meer op
zichzelf staat ook bijeengegaard zouden kun
nen worden, de mooie taak weggelegd, om den
strijd aan te binden tegen de groeiende minach
ting voor het groote gezin en de kuischheid van
het huwelijk. P.
STOKEN.
Dat is nu eenmaal de lievelingsbezigheid
van „Het Volk". En bovenal groeit het roo-
de orgaan erin, als liet den Katholieken ar
beider tegen zijn gelcofsgenooten kan opzet
ten.
De jongste vondst op dit gebied is het ge
zeur van de roode redactie over het nieuwe
concept-program van de Katholieke partij,
waarop de wenschen der Katholieke vakor
ganisatie aldus volgens de redactie
■zoo poover tot uitdrukking Jromen.
Terwijl dje verschillende organen- der Ka
tholieke vakbeweging het ontwerp juist
prijzen» omdat het kennelijk in zoo ruime
n ate rekening houdt met de verlangens van
de Katholieke arbeiderswereld, vindt de be
moeizieke stokebrand daar heel wat op af te
dingen. En dan worden de gedetailleerde
„eischen" der arbeidersvereenigingen ge
legd naast de uit den aard der zaak zoo
kort mogelijk saamgevatte punten van het
concept-program/ De redactie pinkt een
traan weg over zulk sehabouwelijk resul-
Zij vergeet intusschen tweeërlei,
schrijft „DB MAASBODE.
Vooreerst dat bet hier niet een pro
gram van beginselen betreft, maar een
kort program van actie, waarvan ten
slotte elke paragraaf voor uitbreiding
vatbaar is, omdat bet olgens zijn aard
naar de grootst mogelijke beknoptheid
streeft.
Maar ten andere moet de bedilzieke re
dactie wel in het oog houden, dat het
bier geldt een ontwerp, dat door de kies-
vereenigingen nog moet besproken wor-
c'eu en waarin deze de nuttig-geoordeel-
ue wijzigingen kunnen aanbrengen.
Dezer dagen heeft de partijraad der
-A- P- volgens een bericht in
et Volk" eigenmachtig geordon
neerd dat in bepaald aangewezen krin
gen gelijkluidende candidatenlijsten
door de S. D. A. P. zullen worden inge
diend en maar vast de naar voorkeur
m volgorde gerangschikte groslijsten
kant en klaar aan de betreffende partij-
afdeelingen toegezonden.
Van meer dan één zijde is den rooden
heereneen terechtwijzing toegekomen,
over dit weinig „democratisch" optro-'
den; doch de „Volk"-redactie wijst die
critiek af met de bemerking, dat dit al
les maar voorloopig is en de kiezers ten
slotte beslissen.
Met meer recht mogen wij echter als
er van „voorloopig" sprake komt den
scribent in het roode orgaan er op wij
zen, dat ten aanzien van de formuleering
van het Katholieke program het laatste
woord aan de organisatie is; en dezen
hennetaeter terugwijzen met de verzeke
ring, dat wij baas wenschen te blijven
in eigen huis, en dat onze arbeidersorga
nisaties heusch mans genoeg zijn om over
de zaak in kwestie te oordeelen en er
haar opinie over kenbaar te maken.
-I
Behalve eenige bedrijvigheid in de lucht
boven de verschillende fronten en wat ar
tillerie-actie hier en daar, had nergens iet*
bijzonders plaats.
Roman van
Geautoriseerde vertaling
Öoor H. B. .VAK DER SANDE.
v L+e,IÏ hwam juist binnen. Zijn fei
len lichten gloeiden als de groote vurige
oogen van een monster. Eva Marie sprong in
ben afdeeling tweede klasse, dia gelukkig
leeg was. Met een diepen zucht zonk zij
in de kussens.
Toen de trein haar huisje voorbijreed, keek
XJ nog eens achterom. In de woonkamer
Brandde nog licht en ben schaduw viel naar
buiten. Mina was dus In de huiskamer. Ge
rustgesteld leunde Eva weer in de kussens
»h sjjtoot de oogen. 'Zij' voelde zich ell-endig,
Ms gebroken, en kon biet meer denken.
Zoo ging zij een leven van ontbering fce-
fcemoe#-
Toen mevrouw Delius zich Van haar kram
pen hersteld had, was Eva Marie al ver.
verwijderd van het oord, waar zij da laatste
jaren van haar leven had doorgebracht. Niels
was van haar achtergebleven dan de brief
met den ring. De budo dame zat nog lang
in dof gepeins verzonken en trachtte de zoo
juist beleefde scène helder te overdenken.
Eva Maria weg, haar verloving met den
rijken man verbroken, haar rente in 't niet
verzonken en de oude ellende met de' vree-
selijke bekrimping en spaarzaamheid weer
voor oogen 1 Zij dacht er niet aan, hoezeer
haar stiefdochter onder de veranderde om
standigheden lijden moest, welk een inner
lijke smart haar deze stap moest gekost
hebben. Deze vrouw dacht maar aan dit
ééne: haar eigen ik, haar eigen voordeel.
Zij! begon haar lot te overdenken en tracht
te uit te vinden, hoe zij' trots alles uit deze
gebeurtenis voordeel kontrekken. Zij re
kende vooral op Leijdens edelmoedigheid. Hij
kon haar moeilijk uit dit huis zetten, ofschoon
de koopsom daarvoor reeds 'lang in haar
handen was. En vrijwillig zou zij het niet
verlaten. Zoo spaarde zij tenminste de woning-
huur en kon zich daarvoor nog eens te goed
doen.
Ze stond op en kreeg haar lekkernijen.
Terwijl zij de eene praline na de andere
in den mond stak, overwoog zij verder.
(Wellicht zou Leijden zich niet neerleggen
bij! Eva Marie's vlucht. Misschien reisde hij
haar na en haalde haar terug. Ma&r
nu bedacht zij tot haar schrik dat het jonge
meisje het doel van haar reis niet verra
den had. Onrustig stond zij op en ging naar
Eva Marie's kamer. Met bevende handen
doorzocht zij ieder meubel. Niets, alles
wat maar ook op een spoor kon wijzen, wa3
verdwenen of vernietigd. En al liaar goe
deren had ze meegenomen. Hoe was het mo
gelijk dat zij alles weggebracht had, zon
der dat men 't bemerkt had?
Zij riep de dienstbode en vroeg haar uit.
En daar hoorde zij van het overbrengen dep
koffers tijdens haar middagrust. Bijna had
een n' ie uwe aanval van woede haar van
zichzelf gebracht. Zij beefde over haar ge
heele lichaam en balde in machtelooze woede
de vuisten. De meid sloop met bedrukt ge
zicht weer weg naar de keuken. Ook zij
voelde dat er iets ongewoons in huis voor.-
(Reeds lang was bekend, dat de Rijkskanse-
lier een groote red© zou houden, waarin naar
verwacht werd een uitvoerig antwoord zou
worden gegeven op de nedevoering van
Lloyd George en de boodschap van president
Wilson. Voor de Labour-partij redevoerend
had Lloyd George dl z'n misnoegdheid t»
kennen gegeven over het "feit, dat zijn red©
en Wilson's vredesprogram onbeantwoord wa
ren gebleven.
Thans heeft de Rijkskanselier geantwoord.
In de gisroren gehouden zitting van den Rijks
dag heeft graa| Hertling z'n groote rede
gehouden.
Hij begon met een herinnering aan zijn
rede van 3 Jan. in deze zelfde commissie,
toen juist te Brest Litowsk het incident plaats
had en een afbreken der onderhandelingen
dreigde door verschil van gevoelen tusschen
partijen over de vraag of de onderhandelingen
to Brest Litowsk of oldors, in een aeutraal
land, moesten worden voortgazet. Het inci
dent had toen een voor de Oentra'en gunstig
verloop; immers zijn de Russen te Brest
Litowsk teruggekomen en zijn de on
derhandelingen voortgezet. Dezs
vorderen echter zeer langzaam en moeilijk.
De Kanselier sprak, echter de hoop uit, dat
zij1 tot een bevredigend resultaat
zullen leiden. Hij wees hierbij op het het
gunstige voorbeeld der Ukraine, waarmede
men spoedig tot een beide partijen bevredi
gende oplossing denkt te geraken.
Het gaat hier nog slehts om een afzon
derlijken vrede in het Oosten. De Entente tooh
heeft de haar gestelden termijn voor de si-
noming aan de onderhandelingen laten ver-
loopen, zoodat ide Oentralen thans tegenover
Rusland geheel vrij1 gtaan.
De Kanselier behandelde vervolgons de re- 1
devoeringon van (Lioyd .Qeorge en
President Wilson. Hij wees er op, dat
de toon van Lloyd George gematigder waa
dan voorheen. Echter kun hij Ln d.ens rede
nog geen ernstige vredesgeneigdheid, laat
staan tegemoetkoming ontdekken. Weliswaar
heeft Lloyd George verklaard, geen vernieti
gingsplannen tegenover Duitschïand te koes
teren en een zekero waardeering voor z jn
tegenstandera uitgesproken, doch aan den an
deren kant neemt hij een houding aan al of
hij het in allerlei opzichten misdadige Du'.tsc U-
fand moet vonnissen.
De Kanselier meende hiertegenover ten hi -
torischen terugblik te mogen stellen. Hij li.r-
innende aan de vorming van het Duitsche
Keizerrijk en het daaropvolgend verbond met
Oostenrijk-Hongarije, welk verbond een zui
ver defensief karakter droeg en als zooda
nig den vrede mede hielp handhaven. Echter
werd door de omringende Rijken in het bij-!
zonder onder leiding van koning Edward Vlf,
een insluitingspolitiek tegenover de Midden-
Europeesche Staten gevolgd. Het Engelsch©
imperialisme, de Eransehe revanche gedachte
en de Russische expansiegeest veiwygden
zich en vormden als zoodanig een ernstige
bedreiging voor het Duitsche Rijk.
Duitschïand, dat door zijn geografische lig-
ging naar beide zijden bij een eventueeieU
oorlog front zou moeten maken, zag zich
aldus genoodzaakt tegenover de Frajisch© en
Russisch O bewapeningsmaajbregeleu zijn weer
baarheid zooveel mogelijk op te voeren. Do
Rijkskanselier bracht in herinnering toen hij
zelf destijds als lid v,an Rijksdag bewapenjngs-
uitgaven op deze gronden heeft verdedigd,
De: ^Kanselier besprak vervolgens het (El-
viel. en voor de nijdige uitvallen van haar
meesteres had ze respect. Mevrouw Delius
ging weer naar beneden, naar de huiskamer
Daar lag de brief van (Leijden nog midden
op tafel. Zij nam hem op, en beschouwde
hem met nijdige blikken.
„Zoo'n zottin, zoo'n uitgemaakte zottin 1"
Misschien stond er in dien brief, waar
heen Eva Marie gegaan was? Het liefste
hal zij hem geopend, maar hij was met
een zegel gesloten. 'Er bleef haar niets an
ders over dan den volgenden morgen af te
wachten. Reeds in de vroegte zou zij( zich
klaarmaken om naar 't slot te gaan. Wel zag
zij op tegen den langen weg, maar zij hoopte
daardoor bij Armin in de gunst te komen.
Of hij iets vermoedde van de vlucht zij
ner bruid? Hoe zou zij tot de ontdekking
jsijn' gekomen, dat zij niet bemind werd?
Ez- moest toch wel iets tusschen die twee
zijn' voorgevallen. Weer nam zij den brief
op en bield hem tegen het licht. Maar zij
kon door het dikke couvert geen woord
lezen.
Ongerust over haar lot, woodend op Eva
Marie en nieuwsgierig hoe Armin de ge
heele aangelegenheid zou opvatten, ging zjj.
eindelijk te, bed om zich slapeloos van da,
„ene op de andere zijde te gooien.
Den' volgenden morgen ging zij den weg
op naar 't slot. Soheveling, die juist de .poort
uit kwam rijden, om naar het veld te gaan,'
zag haar, aankomen. Hij voelde niet weinig
lust om haar den weg te versperren.
„Wat moet de oude hier, boven? Die brei
bepaald niets goedr," mompelde hij, en re
met donker gezicht iep, haar. toe.
„Wat is er, wat moet u al zoo vroeg hier-
boven doen? Juffrouw Eva Marie is tooh',
niet erger geworden," vroeg hij barech. y
„De moet direot mijnheer von Leijden sprft-,
ken," hijgde zij, nog heelamaal buiten adem.)'
„Nu, wat ie er, dan in duivel» nMW)
gebeurd?" 1}
Zij' trachtte eett hooghartig gericht tf)
„Dat is uw zaak' niet. De' moet naar n4f*l>)
heer von Leijden."
Sche veling sprong van 't paaifl etf 1
't weer naar de Dinnenplaats. HU
een knecht den teugel too en liep voor
dame uit het slot binnen. Zdj volgde
op d>ea voet.
(Wordt vervolgd.)
