COKES.
Inlevering IMbons oud model
"buitenland^
Opruiming Schoenen.
RANTSOENEERING.
inwisselen tegen 'n nieuw gewijzigd model
P. W. TWEEHUIJSEN,
HET VREDESVRAAGSTUK.
W3EMSE3&3 S3 FEBKUARB B9S9
42STE JAARGANG 9599
ïi m BiêM
wS
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN; PER KWARTAAL ff 1,95? PER WEEK S3 CENTS] FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2,30
Alle betalende abonnés op dit Blad, In het bezft
van een Verzekeringspolis, zijn, volgens de bepalingen
op de polissen vermeid, tegen onge
voor f 500 bij levenslange ongeschiktheid tot werken,
400 bij overlijden, f 200 bij verlies van hand
voei of ooe f 100 bij verlies van een duim, f 60
bh verlies Vn een Wijsvinger, f 15 bij verlies van
eiken anderen vinger, f 35 bij breuk van boven
en/of onder arm en breuk van boven en/of onder
been De uitkeering dezer bedragen wordt gegaran
deerd door de „Hollandsche Algemeene Verzekering»
bank" te Schiedam. (De vóór 1 October 1911 uit
gegeven polissen zijn niet geldig.)
EERSTE BLAD
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
GEMEENTE-GASBEDRIJF HAARLEM.
Aan het publiek wordt medegedeeld,
dat bij de eerstvolgende distributie
van brandstoffen ook lVa H.L. Cokes
voorkomt. Deze hoeveelheid kan in
dit geval ook van 't Gasbedrijf worden
betrokken, met dien verstande, dat
NIET MINDER DAN 1 H.L. WORDT
THUIS BEZORGD.
De Directeur,
A. A. OCHTMAN.
iaarlem, 13 Februari 1918. 2410
De Directeur van het Gemeentelijk Levensmid
lelenbureau te HAARLEM brengt ter kennis:
lat gedurende het tijdvak van 14 Februari iot
m met 9 April 1918 voorloopig wordt
verkrijgbaar gesteld op Broodkaart
41e tiidvak geldig van 14 Februari tot en met
24 Februari POND GROENE
ERWTEN;
42e geldig van 25 Februari tot en met
7 Maart Va POND BR. BOONEN;
43e geldig van 8 Maart tot en met
18 Maart, 2 ONS GORT;
45e geldig van 30 Maart tot en met
9 April 1 ONS BAK EN BRAAD
VET.
Deze verstrekking geldt als eene voorloopige.
Te zijner tijd zullen aanvullingen op. de gewone
wijze worden bekend gemaakt. 2417
Deze regeling geldt ook voor de gemeente
bloemendaal.
De Directeur voornoemd,
F. DE JONGE.
De Directeur van het Gemeentelijk Levens
middelenbureau te HAARLEM, brengt ter ken
nis, dat zij die nog in het bezit zijn van een
bonblad voor goedkoope melk, oud model, dit
aan zijn bureau moeten
en wel:
No. 3300 tot en met 4100 op Donderdag
14 Februari a.s.;
No. 4101 tot en met 5000 op Vrijdag 15
Februari a.s..
telkens van 8 uur v.m. tot 4y2 uur n.m.
Met ingang van Zondag 17 Februari a.s. zijn
slechts geldig de bons waarop een vetgedrukt
cijfer bet te verstrekken quantum aangeeft.
De Directeur voornoemd,
2417 F. DE JONGE.
WERELDBRAND.
ÜE TOEBEREIDSELEN VOOR HET GROOTE
OFFENSIEF IN HET WESTEN HET RUS-
SISCH-ROEMEENSCHE FRONT.
Met een enkel woord hebben wij er giste
ren al reeds op gewezen, dat de bedrijvig
heid in het Westen weer toenemende was.
De legerbericbten vaat lieden bevestigen dien
indruk.
Zoo meldt het Fransdhe communiqué: De
nacht was gekenmerkt door groote bedrij-
vgibeid der Fransche v^rkenningsafdeeün-
gen. Ten Noorden van de Aiiette hebben de
Franselien bij een overval in de buitenwij
ken van Bourgonville een 20-tal gevange
nen gemaakt en 2 machinegeweren veroverd.
In Woeuvre werden mét 'succes 0 ervallen
in de Duitsche linies ondernomen, vooral
ten westen van Réminonville, waar de Fran-
scben 80 gevangeren maakten. De Duitschers
trachtten van hun kant onder bescherming
van een levendig bombardement de Fran
sche linies tussclien Besonvaux en het Foes-
ses-bosch te naderen. De aanval, die door
drie afdeelingen werd uitgevoerd werd door
het Fransche vuur tot staan gebracht met
verliezen voor den vijand. Andere pogingen
der Duitschers in Champagne, Woeuvre en
de Vogezc ....even zónder resultaat.
Een vijandelijke overvals'afdeeling, al
dus luidt het Eqgelsche legerbcricht deed
vannacht een aanval op een onzer posten
ten noordoosten van Epehy. Maar ze werd
door ons vuur verdreven. Gisteravond deden
Manches ter sc he troepen een welgeslaagden
overval in dé Duitsche loopgraven ten wes
ten van La Bassée. Den vijand werden vele
verliezen toegebracht, terwijl wij geringe ver
liezen halden. Wij maakten zeven gevange
nen en vermeesterden e:n mitrailleur.
In gelijken zin is het Duitsche staf bericht,
natuurlijk met dit onderscheid, dat de suc
cessen voor zoover daarvan sprake is
den Duitschers ten deel vielen.
Infanterie-afdeelingen. zoo wordt daarin
gemeld, voerden ten Z. van St. Quentin, op
den Oostelijken Maasoever en aan het bosch
van Caurières succesvolle verkenningen uit,
waarbijgevangenen werden gemaakt. Tus-
scken Feirey en de Moesel artillerie- en mijn-
werpersgevechten, die hedenmorgen, voorna
melijk in de streek van Réminonville, nog
voortduurden. Ten W. van de Moezel nam
de gevechtsaetie na het mislukken van Fran
sche aanvallen hedenvoormiddag weder af.
Van geen enkele zijde worden nog de ver
liezen of wel de suecesjes der tegenpartij
erkend, doch dit staat vast. dat de infan
terie al meer in actie ook begint te komen.
Het schijnt dat aan het groote offensief
de vredesrede van Wilson nog moest vooraf
gaan, wellicht als allerlaatste en wanhopige
poging om het ontzettende bloedvergieten
nog te voorkomen. Hoe verzoenend Wilson's
rede echter is, en hoe gunstig zij ook af
steekt bij die van den Duitschen* rijkskanse
lier, er is piet veel hoop dat de slag in het
Westen door dergeliike redevoeringen nog
afgewend kan worden, juist door het enorme
contrast in houding tusschen Wilson en
Hertling. En men moet daarbii niet vergeten
dat naast Wilson nog altijd Lloyd George en
Clemenceau staan.
Sedert het aangaan van den wapenstil
stand in het Oosten, waren geen legerberich-
ten meer van het Oosteliik front verschenen.
Bij verrassing ontvingen wii heden weer een
officieel Duitsch bericht, waarin wordt ge-
meldt, dat de militaire toestand aan het
front tegenover de Groot-Russen en de Roe-
meniërs onveranderd is.
Hierover zou men allerlei veronderstel
lingen kunnen maken. Het meest waarschijn
lijk komt ons voor, dat het een kort en bon
dig antwoord moet beteekenen op de besehul
diging van Engelsche zijde, dat verscheidene
troepen in strijd met het wapenstilstand-
verdrag van het Oostelijk front naar het
Westen waren overgebracht.
DE REDE VAN PRESIDENT WILSON - EEN
WEDERANTWOORD OP DE REDEVOERINGEN
VAN VON HERTLING EN CZERNIN EEN
RECHTVAARDIGE VREDE DOOR OVEREEN
KOMST DE ENGELSCHE TROONREDE
EEN REDE VAN ASQINTH TROTZKY'S
ZONDERLINGE VERKLARING DE ONDER
HANDELINGEN TE BREST-LITOWSK GEËIN
DIGD VON KUHLMANN EN TROTZKY UIT
BREST-LITOWSK VERTROKKEN.
Nu, na de verrassende berichten uit Brest-
Litowsk van 1.1. Zondag, geen nadere bij
zonderheden meer zijn gemeld over den vre
de met Rusland, die toch eigenlijk ook weer
geen vrede is, was het een behoefte voor de
wereld dat een nieuwe gebeurtenis zou
plaats grijpen, welke in staat zou zijn de
algemeene belangstelling te wekken.
De belangstelling nu is gewekt door de
rede welke pres. Wilson eergisteren voor 't
Öongres der Ver. -Staten heeft gehouden,
waarin hij zich over den vrede heeft uitge
sproken en een reclitstreeksch antwoord
heeft gegeven op de redevoeringen van den
Duitschen rijkskanselier en den Oosten-
rij ksch-Hongaarscken minister van buiten-
landsehe zaken,
Wilsoff heeft op zulk een kalme, scherpzin
nige, juiste wijze, met zijn redevoering, wan
neer die in alle oorlogvoerende landen wordt
aangehoord en begrepen, met het verlan
gen daaruit de lessen te putten, die de ge
heel gewijzigde wereldorde van zelf met
zich brengt, den algemeenen. den wereld
vrede belangrijk nader gebracht.
Er is in deze ï-edevoering niets meer van
den wenseh tot voortzetting van den strijd,
totdat de eene of andere groep de overwin
ning heeft behaald.
Wij laten hier een uitvoerig uittreksel van
Wilson's vredesrede volgen.
Hij begon met een herinnering aan zijn
redevoering van 8 Jan. over de oorlogsdoel
einden, zooals het Amerikaansche volk die
opvat, en aan de rede van den Britschen
eerste minister op 5 Januari.
Op deze redevoeringen antwoordde de
Duitsche kanselier op 24 Jan. en graaf Czer-
nin voor Oostenrijk op denzelfden dag.
Het schenkt voldoening, dat onze wenseh
zoo snel wordt vervuld, dat alle gedachtewis
selingen over deze belangrijke aangelegen
heid ten aanhoore der gansche wereld wor
den gehouden.
Graaf Czemiin's antwoord, dat in hoofd
zaak betrekking heeft op mijn rede van 8
Jan., is in zeer vriendschappelijke bewoor
dingen vervat. Hij ziet in mijn verklaring
een genoegzaam aanmoedigende toenadering
tot de zienswijze zijner eigen regeeringen.
Men heeft verklaard, dat hü gezegd zou
hebben, dat de door hem geuite opvattingen
aan mij waren medegedeeld en dat ik ervan
op de hoogte was op het oogenblik, dat hij
zijn rede hield. Ik bén er echter zeker van,
dat hij verkeerd begrepen is. Ik heb geen
mededeeling ontvangen van hetgeen hij van
plan was te zeggen. Er bestoud natuurlijk
geen aanleiding om mij particuliere mede-
deelingen te doen. Ik ben reeds tevreden
deel uit te maken van zijn particulier ge
hoor.
Het antwoord van graaf Hertling is, dat
moet ik zeggen, zeer vaag en zeer verwar
rend. Het is vol dubbelzinnige frases en het
is niet duideliik waar hii heen wil. De toon 1
is stellig geheel verschillend van dien van'
de rede van Czernin en de bedoeling blijk
baar een geheel tegenovergestelde. Het be
vestigt het spijt mii dit te moeten zeggen
eerder dan het hem wegneemt, den on-
gunstigen indruk, die gewekt is door hetgeen'
wij van de conferenties te Brest-Litowsk'
hebben vernomen. De bespreking en aan
vaarding van onze algemeene beginselen
leidden hem niet tot een practische conclu
sie. Hij weigert ze toe te passen op de hoofd
punten, die den kern moeten vormen van een'
eindelijke overeenkomst. Hii koestert wan
trouwen jegens internationale actie en Inter
nationaal overleg.
Hii aanvaardt, zoo zegt hii. 't beginsel van
openlijke diplomatie, maar hii schijnt er op'
aan te sturen, dat zii, althans in dat geval,
tot algemeenheden bepaald zal blijven en dat1
de verschillende bijzondere kwesties van
grondgebied en souvereiniteit. de verschil
lende kwesties van welker regeling de aan
vaarding van den vrede door de 23 staten,
die thans in den oorlog betrokken zijn, moet1
afhangen, besproken en geregeld moeten
worden, niet in een algemeenen raad, maar'
afzonderlijk door de naties, die er het meest'
direct in betrokken zijn door belangen of na
buurschap.
Hij erkent, dat de zeeën behooren vrij té
zijn, maar kijkt achterdochtig bij eenige be
perking van die vrijheid door internationale'
actie in het behing yan de algemeene orde.
Hü zou, zonder eeuig voorbehoud, gaarne'
zien, dat de economische slagboomen tus
schen de eene natie en de andere werden'
weggenomen, want dat zou op geenerlei wij
ze een belemmering "zijn voor de ambities
van de militaire partii, met welke hij ge
dwongen schünt te zijn op goeden voet té
blijven.
Ook maakt bij geen beswaar tegen beper
king der bewapening. Die zaak zal vanzelf
geregeld worden, naar hii meent, door de eco
nomische omstandigheden, die het gevolg
moeten zijn van den oorlog.
Maar de Duitsche kolonies moeten zonder1
eenige besprekingen teruggegeven worden.
Hij wil met niemand anders dan de verte
genwoordigers van Rusland bespreken wel
ke beschikkingen zullen worden gemaakt ten
aanzien van de landen en volken van dé
Oostzeeprovineies, met, niemand anders dan
de Fransche regeering de „voorwaarden"
behandelen, onder welke het Fransche ge
bied zal worden ontruimd en alleep met Oos-
tenryk over hetgeen met Polen zal geschie
den.
Wat de afdoening van alle kwesties, den
Balkan betreffende, aangaat, verwijst, hij, als
ik hem goed begrijp, naar Oostenrijk en
Turkije en ten opzicht) van te sluiten over
eenkomsten, met niet-Turksohe volken vaü
het tegenwoordige Turksehe rijk naar de
Turkscbe autoriteiten zelf.
Na een algeheele regeling, op deze wijze'
tot stand gebracht door individueelen ruil
handel en concessie zou hii, als ik zijn ver
klaring goed begriiP. niets hebben tegen een
bond van volken, die op zich zou willen ne
men het machtsevenwicht te behoeden tegen
verstoring van buiten.
Het moet voor ieder, die begrijpt welke
wijziging deze oorlog heeft gebracht in de
meeningen en de gemoedsgesteldheid van de
wereld, duidelijk zijn dat geen algemeene
vrede, geen vrede, die de ontzaglijke opof
feringen van deze jaren van tragisch lüden'
waard is', op deze wijze kan worden bereikt'.
De methode, die de Duitsche rijkskanselier
voorstelt, is do niekode van* het congres van
Weenen.
W« kunnen en willen niet tot dien toestand'
terugkeeren. Thans is het te doen om den
wereldvrede; wii streven naar een nieuwe
internationale orde, berustend op de breede
en algemeene beginselen van recht en ge
rechtigheid, geen vrede alleen van stukjes
en lapjes.
Wat de vrede betreft dat. betreft de ge-
heele menschheid en wat door militair ge
weld is beslecht, is, wanneer de beslissing
niet goed en in het geheel niet beslecht en
zal opnieuw moeten worden gedaan.
Wy kunnen geen algemeenen vrede krij
gen door er om te vragen, of alleen door de
besluiten van een vredesconferentie. Hij kan
niet worden samengelapt uit Individ ueale
overeenkomsten tussehen machtige staten.
Alle partijen in dezen oorlog moeten deelne
men aan de regeling van alle aangelegenhe
den, die op een of andere wiize daarmee in
verband staan, omdat, hetgeen wij zoeken is:
een vrede, waarmee wii pus allen kunnen
vereenigen om dien te waarborgen en te
handhaven en elk onderdeel daarvan moet
worden onderworpen aan het gemeenschap
pelijk oordeel of het rechtvaardig en billijk
is, en niet zoozeer een daad van koophandel
tusschen twee souvereinen. dan wel een daad
van rechtvaardigheid.
Do V. S. wenschen zich niet fc mengen In
Europeesehe zaken of op te treden als
scheidsrechter in territoriale geschillen. Zij
zouden het beneden zich achten gebruik te
maken van binnenlandscke zwakheid of
wanorde, om hunnen wil aan anderen op te
leggen. Zij zijn volkomen bereid zich te la
ten aantoonen, dat de schikkingen, die zij
hebben voorgesteld, niet de beste of duur
zaamste zijn. Zij geven slechts een schets
van de beginselen en van de wijze,.waarop
deze beboeren te worden toegepast. Maar de
V. S. zijn tot dezen oorlog toegetreden omdat
zij, tegen wil en dank. betrokken werden bij
de ellende en onwaardige handelingen, die
de militaire beheerschers van Duitschland,
bedreven tegen den vrede en de veiligheid
der menschheid en de vredesvoorwaarden
zullen hen evenzeer raken als iedere andere
natie, die een leidend aandeel heeft in do
handhaving der beschaving. Zii zien geen
weg tot den vrede, voordat de oorzaken van
dezen oorlog zijn weggenomen en een her
haling, zoo ver als slechts mogelijk is, on
mogelijk zal zün gemaakt.
Gelijk te verwachten was is de rede van
Wilson in menig opzicht belangwekkend, voor
al doordat daarin nadruk wordt gelegd op de
tegenstellingen -tusschen de redevoeringen van
Von Hertling en Czernin.
Na verschillende grieven tegen de rede
van den Duitschen rijkskanselier te hébben
ingebracht prijst Wilson den Oostenrijkschen
woordvoerder Czernin, om zijn helderen blik
op de fundamenteele elementen van den vrede,
welke hij niet poogt te verdoezelen. Hij komt
zijn tegenstander tegemoet met alle vrien
delijkheid, een lach van toenaderings-gezind-
heid en met uitgestokenhanden, zóó, dat, als
er geen andere factoren zich deden gelden,
men zou kunnen verwachten, dat beiden al
heel spoedig de beste vrienden zouden zijn.
Terloops merkt hij slechts op, dat de Oosten-
rij ksche staatsman nog wel verder zou z'ijn
gegaan, wanneer hij niet door bondgenoot
schappen zou zijn gebonden en geeft ten
slotte als een nieuwe uitnoodiging om ver
dere toenadering uit te lokken, de beginselen
aan voor een algemeenen wereld-vnede, be
ginselen in zoo gematigden en zoo natuur
lijken vorm, dat men haast niet anders den
ken kan, of ook Czernin zal daarmede zijn
instemming wel betuigen.
Thans moeten we een tijdvak ingaan van over
eenkomsten, waardoor zulke dingen in de toe
komst onmogelijk zullen zijn en zulke convenan-
ten moeten worden gesteund door de vereenigde
macht van alle natiën, die de "rechtvaardigheid
liefhebben en bereid zijn deze te allen koste te
handhaven.
Indien over territoriale regelingen en politieke
betrekkingen van groote bevolkingen, die hun
weerstandskracht niet hebben georganiseerd,
wordt beslist door contracten van de machtige
regeeringen, die zich zelf het meest rechtstreeks
hierbij betrokken achten, zooals graaf Hertling
voorstelt, waarom zou dat dan ook niet voor
economische kwesties mogen? In de veranderde
wereld, waarin we ons nu bevinder is gebleken,
dat rechtvaardigheid en de rechten der volken
het geheele veld van internationaal verkeer even
goed raken ale de verkrijging van grondstoffen
en billijke, gelijke handelsvoorwaarden.
Graaf von Hertling wil, dat de onmisbare
grondslagen van het commerciëele en industriëele
leven worden verzekerd door gemeenschappelijke
overeenkomst en waarborgen, maar hij kan niet
verwachten dat hem dat zal worden toegestaan,
indien de andere punten, die door de vredesarti
kelen moeten worden geregeld, niet op dezelfde
wijze worden behandeld.
Graaf Czernin schijnt de fondamenteele ele
menten van den vrede met helderder oogen te
zien, doch hij schijnt ze niet na te volgen. Hij
begrijpt, dat een onafhankelijk Polen, samenge
steld uit al de onbetwistbaar Poolsche volken
die naast elkander wonen, een zaak is van Euro-
peesch karakter en natuurlijk moet worden toe
gestaan; dat België moet worden ontruimd en
hersteld, ongeacht de offers en tegemoetkomingen
die hieruit zullen voortvloeien; en dat aan na
tionale aspiratiën zal moeten worden voldaan,
zelfs in zijn eigen rijk, in het gemeenschappelijk
belang van Europa en de menschheid.
De beginselen, die moeten worden gevolgd,
zijn deze
1. Dat elk deel van de eindelijke regeling
gebaseerd moet zijn op de rechtvaardigheid van
deze speciale zaak en op zulke grondslagen
als het meest waarschijnlijk zullen zijn voor een
duurzamen vrede
2. Dat de volken en provinciën niet van heer
schappij naar heerschappij zullen overgaan alsof
ze slechts pionnen zijn in een spel, zelfs het
groote spel, nu voor goed in discrediet, van het
machtsevenwicht; maar dat:
3. Elke territoriale regeling, bij dezen oorlog
betrokken, moet worden uitgemaakt, in het be
lang en ten bate van de betrokken bevolkingen
en niet als een deel alleen van eenige schikking
of compromis van eischen onder de mededingen
de staten;
4. dat alle bepaalde nationale aspiratiën zul
len worden bevredigd voor zoover dat mogelp
len worden bevredigd voor zoover dat mogelijk
is, zonder nieuwe elementen van oneenigheid en
antagonisme te brengen of oude te doen voortbe
staan, welke waarschijnlijk ter eeniger tijd weer
den vrede in Europa en dus van de wereld zou
den verstoren.
Over een algemeenen vrede op zulke grondsla
gen kan worden gesproken: Voordat zulk een
vrede kan worden verkregen, hebben we geen
andere keus dan om voort te gaan. Voor zoo
ver wij kunnen nagaan, zijn deze beginselen,
die wij als fondamenten'beschouwen, reeds overal
aanvaard, behalve onder de woordvoerders van
de militaire en anexionistische partij in Duitsch
land. Indien ze ergens anders mochten zijn ver
worpen, zijn de tegenstanders daar niet talrijk
of invloedrijk genoeg om hun stemmen hoorbaar
te maken. De tragische omstandigheid is, dat
deze eene partij in Duitschland blijkbaar bereid
is er in staat om millioenen mannen in den dood
te drijven, ten einde te voorkomen, wat nu de
geheele wereld rechtvaardig acht.
President Wife on vervolgde met een ver
wijzing naar den oorlogstoestand van de Ver-
eenigde Staten, waarbij hij met nadruk de
kraclitsontwikkaling van het Amerikaansche
leger constateerde en verzekerde dat, Ame
rika nu het eenmaal de handen heeft uit'
gestoken ter bevrijding van do wereld van
pogingen tot heerschappij van zelfzuchtige
en autocratische regeerders, het niet meer
zal teruggaan zonder dit doel te hebben
bereikt.
Ik hoop, zoo beslloot Wilson zijn rede,
dat het noodig is, dat ik hierbij voeg, dat
njets van wat ik zeide bedoelld is als be
dreiging. Dit is niet de geest van het vclllk
Ik heb aiüeen zoo gesproken, dat de ge
heele wereld den waren geest van Amerika
kan kennen, dat men overaj. zal weten, dat
onze hartstocht voor rechtvaardigheid en
voor zeilfregeerlng niet slechts een harts
tocht in woorden is, maar een hartstocht,
die eenmaal uitgebroken, moet worden be
vredigd. De macht van de Vereenigde Sta
ten is geen bedreiging voor eenige natie
of voilk. Zij zal nooit worden gebruikt voor
Barteljorisstraai 27. TEL. I77U
20K
agressie of voor de bereiking van cenig zelf
zuchtig bettang van ons zelf. Zij komt voort
uit de vrijheid en staat ten dienste van
de vrijheid
Van minder belang dan de rede van Wilson
is de troonrede,waarmede gisteren Koring
George het Engelsche Lagerhuis heeft g
opend. De Koning toch heeft in zijn rede, in
tegenstelling juist met -wat Wilson d:ed, doen.
dan in overeenstemming weer met de d el-
nemers aan den oorlogsraad van Versailles,
die, blijkens het communiqué over de resul
taten van dien raad gepubliceerd, beidj r. de-
voeringen over één kam geschoren.
Belangrijker dan die van den Koning was
de daarop gevolgde rede van den vroeg-'ra
premier Asquitb, die bij bet debat over d
troonrede het woord voerde en daarbij w os
op een aantal nieuwe, merkwaardige feiten
welke zich sedert het begin van liet jaar
hebben voorgedaan.
Namens Groot-Brittannië had de eerste mi
nister opnieuw een verklaring afgelegd om
trent de oorlogsdoeleinden mot welken veest
en letter Asquith het volkomen eens was 011
president Wilson had namens de Vereenigde
Staten een soortgelijke verklaring afgelegd.
Asquith maakte ook gewag van de verklarin
gen van Hertling en Czernin en de hervat
ting en het resultaat der onderhandeling n
te Brest-Litowsk.
Omtrent de rede, den vorigen dag door
Wilson gehouden, verklaarde Asquith, dat
daarin terecht een onderscheid werd gemaakt
tusschen den toon en het wezen van de r de-
voeringen van den Duitschen en den Oosten
rijkschen minister.
Asquith verklaarde in te stemmen met de
woorden van Wilson, dat de geallieerden strij
den voor een zuiveren duurzamen vrede, ba-
rustend op nationale gerechtigheid.
Het groote debat wordt dus over en weer
voortgezet. Mogelijk dat nu eerst Llöyd
George en Clemenceau .weer aan -het woord
komen .011 'dan nog eens Von Hertling en
'Czernin of wel de Keizers der Middenrijken,
waarna eerst mogelijk zal zijn vast te stellen
of er werkelijk wederzijds toenadering is
tot een algemeenen en duurzamen vrede.
Hierboven vingen wij aan met de opmer
king, dat omtrent de verrassende berichten
overhet eindigen van den oorlogstoestand
in het Oosten, geen nadere berichten m?eP
zijn gemeld.
Dit vindt zijn oorzaak in het zonderlinge
van het geval, waaromtrent men zich in do
leidende kringen zelfs nog geen oordeel oveï
den stand - van zaken heeft kunnen vormen.
Vermoedelijk dus in verband hiermede, dat
naar de „Lek. Anz." meldt Von Külit-
maun en Radoslawoff naar Berlijh Zijn, ver
trokken, terwijl Trotzky eveneens Brest-Li
towsk heeft verlaten om zich naar St. Peters-
burg te begeven.
lie bladen daarentegen bespreken druk ds
verklaring van Trotzky en bevatten reeds
bedreigingen tegen Rusland wegens d zo zon
derlinge houding.
Do „Berl. Lok. Anz." 0 a. zegt dat Trotzky
niet tot het inzicht wil komen dat Rusland,
ook het revolutionnaire Rusland, overwonnen
is en dat het zonder vrede niet, langer kan
voortbestaan. Evenmin kan hij ertoe beslui
ten de vredesvoorwaarden aan te nomenzelfe
voor een dragelijk compromis is hij niet te
vinden. En aangezien hij overigens niet. z 11-
der vrede naar St. Petersburg mag terug
keeren is hij op het denkbeeld gekomen dezq
geheel op eigen gelegenheid af te kondigen,
terwijl hij de middenrijken achteraf verwijst
naar de onderhandelingen die elders dan in
Brest Litowsk zullen worden gevoerd. Voor
het verkrijgen van dit resultaat hebben wij
evenwel niet sedert Kerstmis met moeite en
zorg onderhandelingen met de Russische de
legaties gevoerd, om on3 thans eenvoudig door
Trotzky naar huis te laten sturen.
Die „Berl. Morgenpost" meent, dat het nog
te bezien staat of Trotzky onder de omstan
digheden waarin Rusland zich bevindt, ge
rechtigd is ©enigerlei verklaringen af te leg-]
gen zooals hij thans heeft gedaan. Voorloopig
is slechts een ding zeker: de onderhandelin
gen met Rusland te Brest Litowsk zijn voor.
het oogenblik geëindigd. Degene die er een
slot aan heeft gemaakt is Trotzky.
Do Fransche bladen zeggen zich niet meer
te verbazen over den vrede met de Maxi-'
malisten. Na de comedie van afbreken heb-,
ben zij die der verzoening gespeeld, en dat
zal de laatste niet zijn.
Verscheidene bladen, zooals de „Matin,".
„Petit Parisien" en „Humanlté," zien in het
feit dat de Bolsjevviki weigeren een forime-
len vrede to toekenem, het bewijs dat zij nie.f
verkiezen zich neer fco leggen bij de an-j
nexionistische bedoelingen van het Pruisisch
militairisme.
Deze bladen, het Ukrainsche vredestrakia
besprekend, merken op, dat de daarin ge
noemd© grenzen groote gebieden insluiten,]
die onbetwistbaar aan Polen behooren, en dot
daardoor blijk wordt gegeven van den Duit»
scheu anti-Poolschen geest.
Het afgebrokkelde Polen, in het N. en ho(j
W. begrensd door Duitsche, in het Z. doop
Oostenr ij ksche bezittingen, zal in het Z. W j
worden bedreigd door het Duits „h-Oosteiu
rijksch protestoraat, de Ukraine. En wanatv.p
de Ukrainsche vrede wezenlijk zal wur.rii»
gevolgd door de stichting van den staal. LU
thauen, zal Polen geheel door Duitsche p.ot.o
toraten zijn omringd. Het Duitsche keiz r-
rijk zou op deze wijze een nieuwe vermin*
king van Polen bewerkstelligen. De „Ecu
de Paris" en andere bladen verwachten
reactie van Poolsche zijdo.