Tweede Uderverstrekking,
Aflevering gemalen Koffie.
Opruiming Schoenen.
Maximumprijs Julienne.
DISTRIBUTIELEDER.
Beendermeel.
P. W. TWEEHUIJSEN,
De Christelijke Politiek in de
2 naaste toekomst.
Vleeschdistributie Haarlem.
Vervoerverfeod Karwijzaad.
maximumprijs voor Beendermeel ven 120
FEUILLETON
WOENSDAG 20 FEBRUARI 1918
JSTE JAARGANG 98Ó3
DE ABCDDEHEKTSPaiiS BEDRAAGT VOOB HAARLEM EN AGENTSCHAPPENPER KWARTAAL f 1,95; PER WEEK 15 CENTS; FRANCO PER POST PER KWARTAAL t 8,30
Verkrijgbaar op Douöierdjag 21 lebr., van
l tot 5 uur, in het „Gebouw St. Bavo" in
gang Morinnesteeg op Vteeechbom no. 4 van
ALLE LETTERS
ij pond Schopenvleesch.
Bout 85 ct. per pond. Lamsvleesch 80 et.
>r pond.
Het op deze bon verstrekte schapenvleesch
E:omt niet in mindering van het zoo moge-
ijk nog te verstrekken varkensvleesch.
De Chef van het Distributiebedrijf te
HEEMST: DE maakt bekend, dat voor de
genen wier gezamenlijk jaaiiijksch inkomen
f 1000 of meer, doch minder dan f 1200 be
draagt en destijds een formulier hebben in
geleverd, gelegenheid zal bestaan om
Bons in ontvangst f© nemen
voor goedkoop reparatieleder of goedkoope
reparatie op Donderdag 21 Februari e.k. aan
het Distributiebedrijf, Raadhuisplein 1, en
»p Vrijdag 22 Februari e.k. aan het Dienst
gebouw, Eoekenrodestraat 9, telkens des
'a avonds van 6.30 tot 9 uur.
Tevens kunnen zij, die eens destijds een
Formulier tot het verkrijgen van die bons
hebben ingeleverd en deze tot op heden niet
hebben afgehaald, die bons op dezelfde da
turns, tijd en plaats afhalen. £563
De Gemeentebesturen van HAARLEM, BEN-
NEBROEK, BLOEMENDAAL, HEEMSTEDE
ïn SCHOTEN brengen ter kennis, dat door
den Minister van L., N. en H. is vastgesteld een
«aximum-kleinhandelprijs voor Julienne (ge
droogde groenten) van
15 cent per pakje van I H.G.
De Gemeentebesturen van HAARLEM, BEN-
NEBROEK, BLOEMENDAAL, HEEMSTEDE
en SCHOTEN brengen ter kennis, dat door den
Minister van L., N. en H. is bepaald
A. in te trekken zijne beschikking van 18 Januari
1918, houdende verbod tot aflevering van ge
malen koffie;
6. te bepalen:
1. Het is verboden gemalen koffie af te leveren;
i. het verbod onder 1 gesteld
is niet van toepassing:
a. op de aflevering van koffie, welke gema
len is in tegenwoordigheid van den koo
per dier koffie;
b. op de aflevering van gemalen koffie in
pakjes, welke niet geopend kunnen wor
den zonder dat de verpakking zichtbaar
beschadigd wordt en welke voorzien zijn
van een duidelijke opgave van naam en
woonplaats van den leverancier-verpakker
c. op afleveringen voor welke algemeene- of
speciale ontheffingen van het verbod zijn
verleend door het Rijksdistributiekantoor
voor thee en koffie. 2576
VERANTWOORDING
De Gemeentebesturen van HAARLEM, BEN-
NEBROEK, BLOEMENDAAL, HEEMSTEDE
en SCHOTEN brengen ter kennis, dat door den
Minister van L., N. en H. is bepaald: na Artikel
2 dezer Distributieregeling wordt ingevoegd
kei 20bis, luidende:
Het is aan schoenmakers, die distri
butieieder ter verwerking in ontvangst
nemen, verboden dit leder voor een
ander doel te gebruiken dan voor repa
raties. waarvoor reparatiebons, ais in
deze regeling bedoe>d, worden afgegeven.
Zoolang een schoenmaker distributie
leder in voorraad heeft, zal hij, op ver
toon van een bon, reparaties als voren
bedoeld niet mogen weigeren.
Alle betalende abonnéi op dit Blad, fn het bezft
van een Verzekeringspolis, zijn, volgens de bepalingen
op de polissen vermeld, tegen ongelukken verzekerd
bij verlies van een wijsvinger, f IS bij verlies van
eiken anderen vinger, 1 35 bij breuk van boven
cn/of onder arm en breuk van boven en/of onder-
been De uitkeering dezer bedragen wordt gegaran
deerd door de „Hollandsche Algemeene Verzekerings
bank" te Schiedam. (De vóór 1 October 1911 uit
gegeven polissen zijn niet geldig.)
De Gemeentebesturen van HAARLEM, BEN-
NEBROEK, BLOEMENDAAL, HEEMSTEDE
en SCHOTEN brengen ter kennis, dat dooi den
Minister van L., N. en H. is bepaald:
1. het vervoer van Karwijzaad uit eenig deel
eener gemeente naar alle andere deelen des
Rijks, hetzij in of buiten die gemeente gele
gen, is verboden;
2. ontheffingen van het sub 1 bepaalde kunnen,
onder daarbij te stellen voorwaarden, worden
verleend door de Afd. Crisiszaken van het
Departement van L., N. en H.
Het verzoek om ontheffing meet schriftelijk
tot deze afdeeling worden gericht. 2575
Do Gemeentebesturen van IIA'.-uLuavl,
BENNEBROEK, BLOEME* TT FF.M
STEDE en SCHOTEN, brengen ter kennis
dat door den Minister van L. N. en is
bepaald
1. Het vervoer van beendermeel uit eenig
deel eener gemeente naar aTo overige
deelen des Rijks, hetzü h of buiten die
gemeente gelegen en de
verkoop en aflevering
van Beendermeel is verboden
2. Onder beendermeel wordt in deze be
schikking verstaan i -n ge' ro
ken en oï gemalen 1c 'er n Un a
of niet geheel of gedeeltelijk ontvet.
3. Ontheffingen van het verbo.i sub 1 ge
e te ld, kunnen zoo noodig, onder daarbij
te stel'en voorwaarden worden verleend
door de commissie, belast met de zorg
voor den aanvoer en de d'stu ie van
kunstmeststoffen (kunstmest commissie,
gevestigd: Zeestraat no. 100, ie 's Gra
venhage.
4. Vast te Stellen een
per 100 K.G. af fabriek inclusief em
ballage zoo 'at deze prijs slechts ver
hoogd mag worden, met de werkelijk
betaalde en noodzakelijke i ver
voer. 2575
Op de dezer dagen gehouden vergadering
der Christelijk Historische Unie heeft Dr.
Die Visser een redevoering gehouden van
groots be tee ken is óók voor d© naaste toe.
kemst onzer Christelijke politiek. 'Dr. De
isser wee» op de gevaren van machtsmis
bruik, welke van alle kanten dreigen; machts
misbruik door het vertegenwoordigend li.
chaam, de Tweede Kamer ten opzichte dar
regeering; tyrannic van b©;,aa d0 g es.el ij se
stxoomingen; machtsmisbruik door het kii-
zerscijfer.
Dr. De Visser zeide o.m.:
Er is ten slotte geen keuze dan tusschen
deze twee: óf de geopenbaarde souvereini-
teit Gods, óf de revolutionnaire volivStOuvc. ei-
niteit. Onder de eerste wo.dt ho, gezag dal
Overheid bevestigd, de willekeur beteugeld,
de gehoorzaamheid geadeld, de vrijheid be
schermd; de laatste schept de machts-anti-
theso van slaven en tirannen.
Het noodlottig despotisme van hei m oh s-
cijfer, de helft plus één, word, a leen ge
broken door de erkenning van ,et g-zag der
overheid, als gegrond in Gods Woord i> arin
en daarin alleen ligt dus 'de waarborg onzer
rechten en vrijheden. Het woo d van Alexan
der Vinet i3 zóó waar: „Wie slechts aan
menschen gehoorzaamt, zonder op God te
letten, gehoorzaamt slecht en zal niet lang
gehoorzamen. Heden zijn zij slaven, morgen
rebellen." Om geen van beide te zijn, to
worden of te kweeken,' blijve de rotsgrond
onder staatkunde; de geopenbaarde souvoiei-
niteit Gods.
Eeu der groot» schaduwzijden van het stel
sel van de evenredige vertegenwoordiging is
het jagen naar getalsterkte. De zucht om
een hoog cijfer voor de partij te
behalen, lokt helaas! uit tot tal van
concessies aan de practijk. Wat tot
heden de enkeling soms deed, al
naar gelang de aard van de bevol
king was in het district, dat hij
hoopte te winnen, dreigt thans stel
sel van een partij te worden, uit
sluitend ter verhooging van de
kans met vele zetels uit de stem
bus te komen.
Men lascht met het oog daarop zelfs- een
geheel ander soort specialiteiten binnen, dan
waaraan men tot dusverre dacht. Tot heden
schoof men zooveel mogelijk mannen naar
voren, die op grond van kunde en karakter
den waarborg opleverden, dat aan hunne han
den veilig de belangen van land en volk
konden worden toevertrouwd. Thans dreigt
het gevaar dat men de groepen in ons volks
leven zooveel 't kan naar voren b ongt.
niet zoozeer om hare mannen in de Kaïner
te brengen, als wel om die groepen
voor de eigen part ij bij de'stembus
te winnen. Op die wijze krijgt men sta-n-
denvertegenwoordiging in haar slechtsten
vorm, die wanneer zij dcor min of meer of',
ficieele propagandisten wordt gevoerd, niet
alleen de beginselen van de eigen partij on-
dermijnt, maar de politiek in haar geheel
genomen, bederft.
Dit nu is ontoelaatbaar.
De staatkunde van ons land zou op deze
wijze gaan dobberen op de elkander ver
nietigende golven van den belangenstrijd. Wij
zouden er toe medewerken, dat de eenheid,
bet gevoel van saamheorigheid, het echte
nationaliteitsgevoel te midden van ons volk
werden verzwakt. Ja, wat erger is, het re.
geeren zou steeds meer worden bemoeilijkt,
en recht en gerechtigheid dreigen een voet-
wisch te worden.
Vooral ons, Christelijk HDtorischen, is het
niet geoorloofd aan zulk spel mede te doen.
Of hebben wij niet in ons vaandel geschre
ven, dat het bij ons niet zoo zeer
gaat om het succes der partij, als
wèl om de krachten de erkenning
van ons beginsel?
En dat beginsel is het niet het zo-eken
naar en het handhaven van recht en gerech
tigheid van uit en over de elkander kruisen
de belangen des burgers van het land? Dit
nu is zulk oeno moeilijke kunst, een z o ern
stige staatsmanskunst, dat het afleggen van
beloften aan bepaalde groepen kan uit'oop-
pen op een krenking van de door God ge
stelde rechtsofde. Want vóóraleer eene
rechtsregeling kan worden getroffen en voor
geschreven, moet de aard, het wezen dor
levensbetrekkingen, waarvoor zij di.rT,
nauwkeurig worden nagegaan. Zij moet daar
uit. eens worden opgebouwd. Bij dien op
bouw moet rekening gehouden worden met
andere levensbetrekkingen, die de eerstge
noemde op menig punt doorkruisen, opdat
niet het dusgenaamde recht van den -une-i
onrecht voor den ander worde, en het recht
als geheel niet verbrokkeld worde ear als
recht ten onderga. Neemt nu daarbij in aan
merking dat het bestek, waarna r die opboaw
moet geschieden, moet ontleend warden aan
de beginselen der H. Schrift, gelijk deze
verwerkt zijn in het Christendom, belicht
worden door de historie, opgenomen zijn 11
het volksgeweten, en dat eindelijk het ia-
spannend werk ons wac.it om naar d,.t goi-
delijk bestek te werken met he mate. Laai
van dezen tijd clan is er niet meer
noodig om den indruk to vestigen
dat er een b ree de klove gaapt tus
schen vaardig propagaudis me en
d e g e 1 ij k e staatsmanskunst Maar t -"
vons dat ook in den boezem v„n tie eig n partij
het gevaar dreigt dat machtsiilusie* hetzij
om getalsterkte, hetzij om reu 1 den voor
rang ©ener bepaalde groep, ,.e.zij omtrent
de populariteit van eigen persoon liet win
nen van den alles beaeerschendec plic.t
recht te zoeken voor en reciu d eu v or
allen. Hoog boven het veroveren
van part ij macht ga de heilige
hartstocht vóór gerechtigheid. En
beter ware het dat on.:e fractie -met ©en on
besmet vaandel verk.eind in da nieuwe ka
mer terugkeerde d n dut zij. ter wile van do
kwantiteit, iets van har» xwantite.t had in
geboet.
Barteljorisstraat £7. TEL. I77t*
11 De onderwijzerssalarissen.
.Ten slotte kunnen de onderwijzers, openbare
zoowel als bijzondere, nog tevreden zijn met den
einduitslag van de behandeling van het wets
ontwerp Cort van der Linden.
In geld uitgedrukt, komt het resultaat hierop
neer:
Het wetsontwerp-Marchant, dat niet door de
Kroon werd goedgekeurd, zou 3 millioen in de
zakken der onderwijzers hebben gebracht, ver
deeld over allen, minimum- of géén minimum- y
lijders.
Het wetsontwerp Cort van der Linden in zijn
oorspronkelijken vorm zou 1 y2 millioen, in zijn
gewijzigden vorm 3 millioen, hebben gebracht
aan hen, die het 't meest noodig hadden.
En thans zullen de onderwijzers de 3 millioen
van het ontwerp-Marchant ontvangen en boven
dien nog 2ya millioen overeenkomstig het ont-
werp-Cort van der Linden.
Want, nadat de Tweede Kamer door aanne-)
ming van het amendement-Ketelaar de verhoo
ging der minima had hersteld, heeft ze door aan
neming van een amendement-Van der Molen
bovendien nog de toekenningen van het ontwerp-
Cort van der Linden aanvaard.
Tengevolge van de aanneming van dit wiji-
gingsvoorstel zullen slechtbetaalde hoofden en
onderwijzers-met minder dan 5 dienstjaren hun
salaris tot f 200 boven de minimum-aanvangs-
wedde volgens art. 25 der Lager Onderwïjs-wet
zien „opvoeren". Voor karig bezoldigde leer
krachten met vijf of meer, doch minder dan tien
dienstjaren, zal de bezoldiging tot f 300 boven
genoemde minimumwedde worden verhoogd. Heb-
ben zij tien of meer dienstjaren achter den rug,
dan zal het salaris tot f 400 boven de wettelijke
minimumwedde stijgen.
Terwijl de onderwijzers met dit resultaat geluk-
gewenscht kunnen worden, moet de Minister van
Binnenlandsche Zaken het met een groot deel
van zijn prestige betalen.
Aanvankelijk verzette hij zich tegen de 3 mil
lioen van het ontwerp-Marchant en achtte iy%
millioen het maximum beschikbare; toen weiger-
de hij een amendement onaannemelijk te verkla
ren, dat de regeling van het ontwerp-Marchant
weer herstelde; en ten slotte legt hij zich neer
bij een regeling die 5ya millioen zal kosten.
Hoe kan men op deze manier nog vertrouwen
stellen in ministeriëele verklaringen, dat de toe-'
stand der schatkist zekere uitgaven niet toestaat?
11 Het vleesch.
Do moeilijkheden der distributie blijken nu
weer eens bij het ingrijpen van d»n Staaf
in deu verkoop van rundvleesch.
D» minister heeft zekere maximum-prijzea
vastgesteld, natuurlijk in overleg met deskun
dig© raadgevers.
De slagers verklaren voor die prijzen tei
willen verkoopen, mits zij het vee niet duur-:
der dan f 1.25 per kilo lovend gewicht be-
hoeven te betalen.
Maar de boeren weigeren veo voor dionjj
prijs t» leveren I «j
Nu zal do minister vee in beslag gaai»
nemen.
Tegen welke prijzen?
Bestaat er dan weer geen zéér groot ge-,
vaar, dat de veeboeren zullen afzien van da,
vetweiderij en -mesterij
Hoe meer men de moeilijkheden overweegtj
des te sterker vestigt zich de overtuiging,^
dat de best» oplossing van het distributief
vraagstuk nog deze is: dat alle kraohten wor
den samengetrokken op ©en intense exploits-1
lio van onzen bodem en op do heropening
der vaart op onze koloniën, Al' moet dat]
ook ten kost» van oen zeer lioogen prijs ge* j
schieden.
Roman van COURTHS—MAHLEE.
Geautoriseerde vertaling
'floor H. B. VAN DER SANDE.
61
„Zoo, kind, pak mee op, we zullen meteen
|p.an," zei ze vriendelijk en belaadde zich
jiiet een deel der bloemen. Eva Marde volg-
le met dè overige, niet vermoedend wat
tiaar wachtte.
In de eetzaal was de tafel reeds gedekt.
t>e bediende was er juist mee klaar geko
men .Mevrouw von Soltenau zond hem weg
toet de aanwijzing niet eer terug te komen,
r°or hij geroepen werd. Dan wendde zij zich
"tohend- tot het jonge meisje.
»Zoo, lief kind. Nu kunt u ongestoordi
taak volbrengen. Ik laat u alleen, en
_er van overtuigd, dat 't mooi zal iwor-
'Ak zal mijn best doen, mevrouw."
'Mevrouw von Soltenau ging heen, Eva
Marie boog zich over de bloemen en begon
haar werk. Handig schikte zij de bloemen
tot een mooie versiering. Zij was juist bezig
in een hoog kelkgias enkele bijzondere mooie
rozen te steken, om op de plaats van de
fbruid te zetten, toen de deur openging en.
iemand binnentrad. In den ijver van haar
werk keek ze in 't geheel niet op, in de
meening dat mevrouw nog eens teruggeko
men was. Maar toen alles achter haar stil
bleef, keerde zij zich om.
Van schrik kromp zij ineen. Het glas met
de rozen viel uit haar bevende handen en
uit haar verbleekt gezicht staarden de groo
te oogen ontzet naar Armin.
Met beide handen omklemde zij de leu
ning van een stoel want zij wankelde. Hij
liep op haar toe, alsof hij haar ondersteu
nen wou. Toen week zij voor hem terug en
sloeg vol gloeiende schaamte de handen voor
,het gezicht
„Eva Marie, vergeef me dat ik je verschrikt
heb," zei hijzacht, met trillende stem. Nu;
hij haar weer in al haar lieflijkheid voor
zich zag, begreep hjj eerst goed, hoe lief
hij haar had.
In haar geest stormden de gedachten door
een. Wat wil le hij hier, hoe kwam hij hier
heen? Dora hal zich verloofd, haar brui
degom zou blijven dineeren. Zonder twijfel,
Armin had om de dochter des hu.zes aan
zoek gedaan. Een grenzeloos wee stortte
zich over haar uit bij deze ontdekking. Maar
dat gaf haar ook de kracht om zicli* te be-
heersclien. Zij wilde zich niet nog meer voor
hem vernederen door hem te toouon, hoe
zeer zijn aanblik haar ontroerde. Met ge
weld richtte zij zich op en zag hem met
smartelijk bewogen gezicht aan.
„Ik verzoek u, mijnheer von Leijden, ver
laat deze kamer 1 Men mag hier inluis niet
vermoeden, dat xvij elkander kennen. Ik
ben hier in ondergeschikte betrekking, alsje
blieft, verlaat meT
„Neen, Eva Marie, ik verlaat je niet. Nu,
terwijl ik je eindelijk weergevonden heb.
Eva Marie, waarom ben je van me weg
gegaan, waarom heb je niet gevraagd 'of ik
mjj rechtvaardigen kon?"
„Ik heb u niet aangeklaagd, een recht
vaardiging was dus niet noodig. Maar toe,
ga nu men mag ons hier niet samiem'
vinden."
Zjj bukte zich en raapte de rozen en
het gebroken glas op. Hij wilde liaar be
hulpzaam zijn. Zij zag naar hem op met
oogen vol angst en pijn.
„Niet... ik dank u... toe, ga toch," sta
melde zij, half machteloos van smart.
Hij trad 'tl erug.
„Neen, Eva Marie, ik ga niet vóór alles
tusschen ons opgehelderd Is. Wees tooh
kalm, beangstig je nietl Er zal ons niemand
Istoren, reken daarop. Mevrouw von Sol
tenau weet dat ik hier binnengegaan ben
om een ernstige aangelegenheid met jou te
bespreken."
Eva Marie keek hem onrustig vragend
aan.
„Wij hebben niets inet elkaar te bespre
ken, mijnheer von Leijden."
„'Jawel, Eva Marie, ik heb je zooveel te
zeggen."
Zij perste in hulpelooze pijn dè handpal
men- tegen elkander.
„'Wat zal uw bruid daarvan denken^" riep
zij als buiten zich zelf.
„Mijn bruid?"
„Ja, juffrouw Dora, ik weet1 dat gij; u
heden met haar verloofd hebt.'
Ep vloog een glimlach over, zijn gezichte
„Dat ia een vergissing, Eva Marie. Niet
ik, maai' mijn vriend Rippard is de geluk-;,
kige bruidegom. Door hem vernam ik van
je aanwezigheid hier in huis, en terwijl jij
met de kinderen uit was, kwam ik hierheen
om je te spreken. Ik heb geen andere bruid
dan jou, Eva Marie, en ik bsschouw mlja
hoden nog als je verloofde."
Zij schudde afwerend het hoofd,
„Waartoe dat alles? 't Dient nergens toe.''
Het kwelt en vernedert jn« onverdragelijk.^
Ik heb u tooh geschreven, dat ik uw vrouw'
niet worden kan."
„Is dan je trots groot-er dan je liefde.
Eva Marie? Of heb je me niet meer Hef?",
Zij werd donkerrood en keek hem aan vol
bitter verwijt.
„*t Is onedel van u, mij nog meer te;
vernederen. Liegen wil ik echter niet. JaJ
Ik heb u nog lief Ik zal mij misschien daar
nooit over heen kunnen zetten. Ik ben zeer
ongelukkig geweest, omdat ik deze liefde, die
mij vernedert, niet uit het hart kon rukken.j
(Wordt vervolgd)
r a i i .UM.ZLntT 4/1+ iirorhen
voor f
f *00
voet of oog, f 100 bij
Wie meent dat cieze beschouwing riekt naar con
servatisme in den gangbaren zin van het woord, ver
gist zich. Zij is veeleer precies het tegenovergestelde
van conservatisme. Het karaktermerk toch van dit
laatste is, dat het vergeet dat waar de levensbetrek
kingen zich ontwikkelen en veranderen, ook het recht
zich als een geheel moet wijzigen en de deelen in
verband daarmede zich beurtelings vormen en ook
te niet gaan. Hiervoor nu komen wij juist als de
eerste en hoogste roeping van den Staat op. In zoo
verre zijn wij derhalve pricipieele tegenstanders van
zulk conservatisme. Maar niet minder omdat wij de
bron, waaruit het vloeit, namelijk de zucht tot
behoud van de overmacht eener be
paalde klasse of stand', onherroepe
lijk afsluiten, nu wij daarvan, ter wille van
het recht voor allen, niet willen weten. In dat kwaad
van conservatisme moet juist iedere partij vervallen,
die het belang van een bepaalde groep zoekt, al doet
zij ook nog zoo democratisch. Een lichaam b.v. als
de nieuw opgerichte Economische Bond moge nog
zulke democratische voornemens koesteren, eenmaal
in het teeken geplaatst van een politieke industrieels
onderneming, sleept hij als een blok aan het been het
kenmerk van een klasse-groep van-hceren jnet zich
mede en moet hij daarom uitteraard een conser.a-
tief karakter toon en. Datzelfde geldt zelis van de
sociaal-democratische arbeiders-partij, en het blijkt
ten duidelijkste hieruit, dat zij de eenige onder alle
partijen is, die eer achteruit dan vooruit gaan in
vooruitstrevendheid. Terwijl andere partijen hare
beginselen en programma's aanpassen.aan de rich ge
durig veranderende levensomstandigheden, en zich
bewegen langs de lijn eener natuurlijke ontwikkeling,
verschiet langzamerhand het helrood der sociaal-
democratie en keert zij dus feitelijk terug op haren
weg. In zooverre is zij zelfs reactio
nair, en dat alleen omdat het belang
van de klasse, die zij, vertegenwoor
digt, voor het oogenblik niet an
ders gedoogt. Doch in zulk een conserva
tisme geraakt alleen die partij nooit verward, die
noch turende ter linker-, noch ter rechterzijde, stand
vastig en fier het groote doel in het oog vat, waartoe
de Almachtige ons de overheid heeft gegeven, name
lijk om desnoods met geweld de rechtsorde te hann-
haven, die door de zonde werd verstoord, maar die
allen ten goede komen moet. Laat onze partij zulk
«ene zijn en blijven.
Zoo is het een plicht van elke staatkundige partij,
dus ook van de onze, om er krachtig toe mede te
werken dat de zoogenaamde vierde stand worde tot
een gezond lief van het volkslichaam. H et komt
erop aan voor den democratischen
stroom ecne bedding te graven, ten
gevolge waarvan zijn loop
gunstig werkt door gehheel het
volk.
Geen groepeering van ons volk in twee deelen,
naar godsdienstige onderscheiding, maar evenmin
eene groepeering van ons volk in twee deelen naar
numerieke sterkte, ten gevolge waarvan de onge
organiseerde zwakkeren in het vergeetboek geraken
of onrechtmatig worden bezwaard!
Eindeliik hebben wij, christelijk-hlstorischen, ons
te kanten tegen een machtspolitiek,
die de van God gegeven krachten
jin de maatschappij fnuikt In stede
van opheft. In dit opzicht bedreigt ons een
groot gevaar. De sociaal-democraten
willen beslist dien kant uit. weit.
schen gedeeltelijk bestendiging der levenmiddelen-
voorziening van rijkswege ook voor normale tijden,
doorzetting van het rijksdistributiebedrijf. Bovendien
overname door den staat van groote exportbedrijven
en stoomvaartondernemingen. Ik verwacht van het
nricipicel daartegen stellingnemen van de vrijzinnig
democraten en unieliberalen, door mr. v, Raalte ge
doopt als „democratische-vrijzinnigen" weinig, als
heft men daar de leuze van de eerbiediging van het
particuliere initiatief op. De zuiging der sociaal
democratie zal daarvoor, vooral in een radico-
socialistisch Kabinet te groot zijn. Onze Unie
daarentegen is irj de eerste plaats niet alleen aan
liaar beginsel, maar ook aan haar verleden verplicht
en ook bij machte daartegen zich krachtig te verzet
ten. Wij mogen niet dulden dat he
staatsnet nog nauwer om denvrij
en burger wordt toegetrokken en
dat de gaven en krachten, die de Al
machtige in duizenden schakeerin
gen inde samenleving heeftgel e.g d,
door den staat worden geabsor
beerd. Wij mogen niet toelaten d«t
het rijk de groote almoezenier
wordt, die wat particulieren doen
in den weg en onder de voeten
treedt. W ij mogen nietgedrogen dat
de vleugelslag van persoonlijke
cnergij gebroken wordt door een
reusachtig ambtenarendom, dat
door eigen beklag bovendien de on
tevreden h e i d voedt. In zooverre de
oeconomische band tegen de verwekelijkende armen
zorg opkwam en voor de versterking door den staat
van het particulier initiatief pleitte, heeft hij onze
sympathie. Alleen zij opgemerkt dat hij daarvoor
geene afzonderlijke organisatie behoeft.
Het komt ons voor, dat er in het bovenstaande veel
voortreffelijk wordt gezegd, waarmede ook onze-Ka
tholieke Partij haar nut kan doen.
2014
nzonnsMiiT
