NIEUWE HURL OMIT
DE SAMENZWERING.
BUITENLAND
WAT DE PERS ZEGT
Vroolijk Allerlei
Sftd|15?SfSSSES
Dinsdag 16 Juli
Tweede blad
NAKLANKEN
DUITSCHLAND
FEUILLETON
^oiilTv"A
VAM DE STEMBUS OP 3 JULI.
feotorens, opdat teder burger nw&ie&iifcerrwijs
ga wel door eigen Werkdadigfow&ï rija waar
achtig aardsch geluk kan bereiken.
Mgr. Notens KabinetsforiRaiaur.
En tóch wordt alles gedragen en zelfs 1M,
^ahm gedragen; zoo. niet blijmoedig, dan tocfi
ais tets dat ntel te veranderen valt. De schamele
kost de puzzles hoe men nog fatsoenlijk voor den
dag kan komen. en het te opmerkelijk hoe fat
soenlijk de Berlljners nog voor d«n dag komen,
en hoevele elegante, mondaine damesfiguurtjee
nog de drukke trottoirs sieren kortom, al de
dagelijksclie ergernissen en zorgen en moeiten en
lasten I Men is uiterst vindingrijk geworden,
weet te keeren «n te verstellen en wat nuffig to
lappen: elk onnoozel restje, dat vroeger al lang
de prullemand was fngedwaald, heeft zijn kost
bare waarde. En rozen zijn er In overvloed, die
dan ook elk keurs tooien. Dat alles wordt met
een méér dan bewonderenswaardige moed geira-
li."
Niet alleen heel toevallig, maar min of meer
beroerd is de uitslag: 50 tegen 50. Dat gestreefd
moet worden naar een „achttien karaats reehtsdi
Kabinet", Is in de Bavo reeds gezegd en de
Instemming van heel de zaal getuigt wel dat er
liefde leeft voor de beëindiging van den School
strijd in onzen zin en voor de uitvoering van
Talma's wetten.
Dit is hoogere politiek. De leiders zullen oor-
deelen.
Doch als mén ons tegenwerpt: „Gij houdt het
geen vier jaren uit" (Dr. Kuyper), dan denk ik
aan dien landweerman, die op de Oirschotsche
hei, glorend heet, blootshoofds liep en op mijn
vraag, waar die dwaasheid toe cLende, zeide:
„Ik hunker naar een- flauwte, want ik kan niet
meer"Ja zeker, zoo is het, er zijn kwalen
die men wenscht om uit de narigheid te komen
Waarom zouden wij 1922 willen halen
Wij staan voor een wisseling van toestanden.
Zoowel op sociaal als op politiek terrein. De
volledige erkenning der organisaties, ja zelf?
hare indirecte, gewilde-en plichtmatige medewer
king op wetgevend gebied, de toekenning van
publiekrechterlijke bevoegdheden aan sodale ge
ledingen, hoe wazig ons dit ook uit den mist
moge verschijnen, dit alles en neg veel meer
wijst naar een offiwerking van de staatsburger
lijke ordening naar de (meer middeleeuwsche)
standen-gemeenschap, waarvan het typisch-
modeme kan worden de eigen rechtspleging,
waarheen het collectief arbeidscontract en de
veld winnende arbitrage (rechtspraak door
scheidsmannen) isnel aanstuurt.
In dezen omzwaai der maatschappij zal de
Kath. Staatspartij niet achterblijven en (door
haar getal) in Nederland leiding geven. Men
zal in dezen gedadhfengang te meer begrijpen
waarom ik de vermindering van bewapening in
de lie Kamer een sociale kwestie noemde.
Langs den. weg der sociale organisaties komen
wij weldra tot de inwilliging onzer politieke ver
langens. Deswege is de ontwapening geen zaak
van morgen, noch van overmorgen. De tijden
moeten rijpen. Over de afschaffing der slavernij
hebben wij ook „eenige jaren" gedaan. De stan
den vertegenwoordiging is daarom eveneens abso
luut verwerpelijk in 1918, in 1919, en gewis in
1922, de fndfvidualfsttsch huidige staatsburger
lijke ordening kan een dergelijk instituut niet
anders dan als een wanklank, een vloek aan
vaarden, doch de tijden komen snel, waarin
organieke vertegenwoordiging der bedrijfsgroe
pen niet alleen reden van bestaan zal hebben,
maar absolute eisch van staatsrechterlijken op
bouw zal heeten.
Daarheen worde door de R.-K. Staatspartij
den weg-gewezen.
De groote worstelstrijd «taal ons nog te
wachten, tusschen rood en zwart, Jukt om dit
punt van den modernen Staat. En ik voor mij
ben er heel gerust op: de arbeider zal onze zijde
biezen.
Wie «ver deze groote zaken (van na den
Oorlog) nadenkt, kan en zal ons deze praemisse
ttiet ontfutselen: d« arbeider ls ons!
Versterkt daarom ook uw sociale organisatie,
R.-K .arbeiders, middenstanders, ambtenaren,
landbouwers en werkgevers
Indien wij d-ece naaste toekomst nog ietwat
mogen verduideüjiwn: bet doel van dOn Staat
blijvend het waarachtig tijdelijk welzijn der
bnrgearik, l«®t <ü*n Staaft, tolken Staat een
taak op. Deae taak werd lnfeezien ale een
fewndbaviag des rechtsorde, gepaard aan
reebteuitdeelinfc te veel verslingerd aan
«wohtsBohepiplng. Zoowel de liberale Politie
staat ftb de Rechtsstaat onlmineeren in deze
gedachte. En onder h«t liberaal régime der
18de eeuw werd deze taak volvoerd laaige den
■oivecr individualistisch en weg.
Handhaving der rechtoorde. Dit deel van
Be Staatstaak aal immer belangrijk blijven
öodh 'een, ander doel kwam bij het groeien
Bier machtige bevolkingscentra (waairin de
■elf-help van den boer b.v. te kort schiet)
naar voren, welk doel ik ao>a willen noemen:
de directe beodsin« Tan
bet welvaartedoel. H3er bigt de
■eden en de billijkheid van de directe Staats
inmenging, de positieye medewer
king van den Staat tot het scheppen der
Nu de groote ■cheidfogalijn «t&at-
kwndig geiMed tnsedhon bet eüeMiam® en de
fi.-K Staatspartij Juiet hier: Het socialis
me wil het Staats ingrijpen per se, om dit
ingrijpen zelf, hei wil den Staat almachtig,
don staat albedil.
De R.-K. Staatsparty echter, rich grondend
op de Thonistisehe Sociologie en de Ency
clieken der Pausen, erkent de heilzame wer
king van dit staatelngrij-pen waar n o-
dig, doch acht de verheffing der maatschap
pij tot het peil va.n eigen verovering van
's volks welvaart zonder dwingende over
heidsmaatregelen ver uit voi-kiezelijkear en
dns: indien de huidige maatschappelijke or
dening nietin staat, blijkt de botsingen in goe
de banen te leiden zonder staatshulp (wat in de.
ze jaren kan wonden toegegeven) dan is ons
oog gericht op do verheffing, verfoetening al
thans verandering dier maatschappelijke or
dening en waar het individu heeft
schipbreuk geleden lijg't de Organieke ophouw
met de aanwezige bouwstoffen van de be'lan-
genv e r e e n i g i n g e n voor de hand.
Dit is een strijd van. machtige ideeën.
Gewis maig grif toegegeven dat de laatste
jaren het socialisme zijn ideaal meer bereikt
heeft dan wij het onze. Mogelijk schuiven
is, nog verder in die richting,
de lcesen zullen ons hij de wending dei-
dingen zeer snel dezen achterstand naar ons
doel doen inhalen. In de ontworsteling uit de
kunstmatige staatsinmenging, in den
reuzenveldslaig om dto bevrijding en verhef
fing der maatschappij zullen alle weldenken
de elementen, en niet het minst de arbeiders,
ons toevloeien.
Wü hebben den tijd, zijnde van negentien
'eeuwen.
Toch zullen wü geen dag vertragen tot heil
onzer gemeenschap.
Versterkt, mannen-burgers, re aan
stonds de party der dertig!
In het gisteren geplaatste artikel zijn twee
brokstukken door elkaar geloopen, waar
door de helderheid van het betoog wel wat te
wensciien overlaat. Wij plaatsen het derhalve
thans nog eens en beter.
Na eenig droog getheoretiseer over den
geestesstnyd tusschen Socialisten en Katho
lieken op zuiver stoffelijk terrein zal de be
antwoording van deze vraag meer 'belang in
boezemen: Kan, in de politiek, de Katholiek
met den Socialist samengaan
Ieder bedrupt, dat de theorie aap dit ant
woord vooraf moest gaan. Mn hij concludeert,
gelet op de tegene.ellingeu: neen.
Dit antwoord ljjfct mij in hel rinnrhecn en
op den huldigen d;£: juist.
Toch zoude ik niat gaarne een »nooit« la
ten hooren. Noch de koopman, noch de poli
ticus moot dit afsaiijdentte »no<wt« spoedig
uitspreken. Slechte als het b-eginstol geweld
zou worden aangedaan is dit woord van pas
en een befcinseUawestie is het samenga-an van
Katholiek en Socialist op zuiver politiek ter
rein in bepaalde omstandigheden en voor een
bepaald doel niet.
De politiek is bovenal 'n beleidvol hande
len en trachten naar het practisoh bereik
bare. Onze Staatsparty ziet in haar club-
leider de incarnatie van ons niet-traneigee
nend beginsel, de priester staat ons er borg
voor. maar tegelijkertijd moet nog een groo-
ter tacticus en real-politiker dan Mgr. Dr.
Nolens in Nederland gevonden worden.
De Kath. Staatsparty zal niet spoedig een
tel zich geoorloofd middel veremaden om haar
doel te bereiken. Wanneer het zou samen
treffen, dat op zuiver politiek terrein de hulp
dor socialisten incidenteel heil kan brengen»
zoo zullen wij niet heilloos afkeerig zijn.
Maar 8>1 wordt het »n o o 11« verworpen, 't
»neen« aanvaarden wü voig-aame in de ge
geven omstandigheden. Ja, ze'fs alen wij ge«u
mogeliJlkhaid van eainengaan, ale -de social iet
blijft wat sbij is.
Dooh hiardn zijn wij hoopvol gestemd. Hij
is reeds lang de dolle dagen voorbij, waarin
de leuze eigendom is diefstal» weerklonk.
Sn met name dé S. D. A. P. heeft verande
ring op verandering beleefd. Haar dwaze
baat tegen »het kapitalisme» als zoodanig
is teruggebracht tot de vaak niet-onverdien-
stelijke oritlek -op 't stuk der kapitaals-v e r-
d-eek ng. Haar Histerisch-Materialisme
«m «na de wffagoerlgy S.DAJP. doen schu
wen aks de alelepeat, maar ook dtotze phllo-
eophle van Marx is niet meer het essentieel®
dog S.DA-P„ rij valt noch staat er rneda, heel
deae leer van ontwikkeling des gaestea, der
religie en moraal naar gelang de stoffelijke
levensvoorwaarden zich wijzigen» laat de
ÊLD.AJP. onverschillig, In politiek
althans maakt rij er geen dogma, v&n, waar
toe w y bekeerd moeten worden.
m echter, moet nog meer tot oss bekeerd
worden.
Bij eLken bang In die lichting wordt zij
uiteraard én minder, gevaarlijk én aannemen
lijikex. Ook in haar acceptatie van het Ko
ningschap.
'LY.oh kunnen wij nimmer een geesten-coa
litie. ergo geen biy vend aamengaan on® in
denken tusschen de Sri).ALP. en 'Jns> wijl de
party van Troelstra immer staat op den
grondslag van het brute materialisme, trek
kend hare aanhangers naar het atheism
Toch is een afgebakend samengaan in bepaal
de daden en voor bepaalde doeleinden zeer wel
denkbaar. Onbewust, althans onuitgesproken zijn
wij reeds samengegaan op het politieke vcki in
de verplettering van nzen ergsten vijand: het
hooghartig liberalisme.
Bewust en uitgesproken kan ik mij voor een-
bepaald feit reeds in 1919 bij de Statenverkie
zingen een samengaan indenken. Tenzij de toe
vallige situatie elders zulks verhindert; dit is
slechts een toevallige hindernis. Er kunnen
kort gezegd bepaalde punten van ons ver
langlijstje wellicht slechts met bewuster en
gewilden medestrijd der S. D- A. P- verwezenl.jkt
worden. Alsdan zullen de leiders oordeel en.
Maar thans, nu èn de ziel van ons k.nd e
Talma om rechtvaardigheid vraagt, is he een ge
antwoord op de vraag: kunne» socia.is en. en
katholieken samengaan? een kort: neen.
De tijden kunnen veranderen, maar ook e
S. D. A. P- moet nog veranderen. Z* ls tot deze
wijzigirg, nsfging tot s, a»nr e
P en de S. P. zullen haar bu.tend.® deels
onwillig naaf banen voeren, ^aroP wr' e" apr
mogelijk in de toekomst kun»60 ontmoeten (om
even vlug weer te scheiden e» ^er z^ns weeS8
te gaan).
Toch is heel deze kwestie thans van weinig
belang Naast joode minister», 'ndien -.ij <in
kleur niet geheel verloochenen, kunnen wp ans
niet zitten. Buitendien staat vast, dat. als de
S. D. A. P. aan haar Sfaat-almachtig kramp
achtig vasthoudt, de groote strijd tusscen haar
en de R.-K. Staatspartij zal gestreden worden.
Wat Interesseert ons d£amfl0S* mogelijk
kortstondig samengaan om bepaalde punten en
doeleinden
Wie niet met ons is, is tegen ons. Wü bouwen
op eigen kracht -in machtig Godsvertrouwen. En
handlangcvsdiensten deden wij, katholieken, in
onze staatkundige geschiedenis reeds meer 'dan
genoeg.
Geen geamoes uaar „den democratiseren
vleugel" der katholieken kan ons een streep van
den éénen rcjg ei oen wijken. De R.-l^ Staatspartij
is één en zij heeft ïfear zriffew&fltetó gekregen
na langen en ban gen ririjd.
Indien de S. D. A. P. m de toefeomst 003»
hulp behoeft, kan zij komen en vragen. In den
ruil van het geven en nemen zullen wij politiek
genoeg zijn om niet te veeleischénd te zijn.
Wat ons betreft, laat ons voortgaan in rede.
In éénheid, in vertrouwen, in liefde voor onze
lijke R.-K. Staatspartij, machtig in .vafital,
maar vooral krachtig in hare eeuwen-buiende
beginselen en doelbewust rijk staatkundig leven.
Mr. BOMANS.
op, aal .wffl (pers publiek} do verantwoorde
lijke leiders niet moeten dringen neer een
rechtsch kabinet
Zij alleen rijin |n de gelegenheid het
tijdstip te bepalen, waarop de plicht hun
gebieden zal de zware taak op zich te
nemen. Men verzwakt hon positie, wanneer
men, zooals m.i. reeds te veel gedaan fo,
naar buiten den schijn wekt, alsof met
name wij', katholieken, zitten te hunkeren
paar ministerszetels,
Be schrjiver riet de groote belangen die
op het spel staan, waarbij het lang niét on
verschillig is, dat do rechterzijde een woordje
meespreekt, niet over. het hoofd, dooh meent
daarin nog niet de noodzakelijkheid te kun
nen waAraeme®, dat men zich aou moeten
haasten.
De katholieke partij is er niet een voor
vandaag of voor morgen alleen. Hoe eer
rij haar idealen bereiken kan, hoe liever,
maar twee of tien jaren zijn niets in haai:
leven. Indien zij wachten moet om des
te beter te slagen, dan kan zij geduld
oefenen.
Wij moeten ons dus niet onrustig of ze
nuwachtig maken en dit zeker niet, nu
HL M. de Koningin een opdracht gaf tot
vorming van een kabinet aan dein heer
Nolons. Hij' is een man, die zeker een op
dracht, hem gegeven, niet zal aanvaar
den, zoo zij geen kans op goed resultaat
biedt, maar ook een man, die, haar aan
vaard hebbende, ze niet uit handen zal
geven, zoolang hfji hopen kan, zo te ver
vullen. Hij is daarbij voorzichtig en nuch
ter genoeg, om de rechterzijde niet op
avontuur te zenden, Ook al wordt hij daar
toe gedrongen. Voor iederen drang naar
«en verkeerde richting is hij onontvanke
lijk, zoodat men alleen door een dergelijken
drang hem moeilijkheden kan in den weg.
leggen. Men kan aan hem ook vrij de ver
kiezing 'der bewindslieden overlaten. Men
behoeft gèen oogenblik bang te zijn, dat hij
zich door sympathieën of antipathieën zal
laten weerhouden, óveral den man te ne
men, dien hij', na «verleg met anderen, de
beste acht, noch. dat hij zich door het noe
men van een haam in een .courant zal
laten beïnvloeden. Het is trouwens een ge
heel gewoon verschijnsel, dat zij, wier na
men naar voren worden gebracht, veelal
niet in aanmerking komen. Mem veroor
zaakt daardoor vaak een teleurstelling. La
ten wij daarom geduldig eens de dingen af
wachten, die komen zullen. De opdracht
tot vorming van het ministerie-Heemskerk
werd gegeven in December 1907; het ka
binet-He? mskerk trad op 12 Februari 1908.
Wij herinneren Ons allen, hoe lang in 1913
de oplossing uitbleef. Er is dan zeker geen
-reden tot ongeduld, iudien men in de eer
ste weken nog niets hoort van het nieuwe
kabinet.
WK SWIJZIGEKG NOODIG.
De Fiveniedige Vertegenwoordiging welke
thans voor het eeret bij' de verkic-z'ngen is
toegepast heeft feerzame tossen gegeven. O.m.
ja uit den uitslag gebleken, dat ernstige ge
breken het gevolgde stelsel aankleven. En
daarom meent de Haagsohe briefschrijver van
DE TCJp, dat welk kabinet ook komt. dit
tot teak zal hebben, met veel spoed liefst
vóór de verkiezingen voor de Prov. Staten
en de gemeenteraden de kieswet te her
zien.
Het aveurr-bg Liesrechi dreigt een ramp
worden voor onze vei teg©nwoord%en-
e lichamen, indien niet heel spoedig ge
weken wordt met het gevolgde» stelsel aar
overschotten en van voorkeurstemmen. Ik
ggtoof niet, dat daarvoor «en meerderheid
zou zijn te vinden. Voorkomen moet alleen
worden, dat, -vaar 50 k 60.000 zteaunen
doen blijken, dat sij da lijst gevolgd willen
sien, 1000 oE 2000 stemmen dien .wil geweld
kmn)011 aandoen. Mén eische vpor een af-
wijking een getal stemmen gelijk aan den
Üösdeelar. Het kwaad is thans nog niet
zoo erg, rmdat men piet maan gedacht
heeft, dat men met 1000 of 8000 «enuoéQ
de bedoeling' der krachtigste organisatie
aan bruskeeren. Nu het kunstje gezien en
geleerd is, is de weg gebaand voor dan
felsten personenstrijd in eigen kring W$ 4q
instaande raadsverkiezingen. Het kdnstje
der grootste overschotten zal daarnaast voor
de bewerking zorgen van den akker, waar
uit de kleine partijtjes uit den grond op
schieten. Is de samenstelling van de ge
meenteraden op deze wijze eens bedorvein/
dan komt «ij nooit weer goed. Het
hier niet een belang van de Hatholwko
Ofschoon wij aan dit belangrijke artikel
van onzen Mr. Bomans gaarne plaats verleenen,
willen wij toch niet geacht worden zelf3 met zijn
onder veel voorbehoud als mogelijk geprojecteer
de samenwerking voor korten tijd tusschen socia-
listen en katholieken in te scemnien. Ook wijj wu Liieu
onderwerpen ons natuurlijk gaarne aan het oor
deel van enze politieke leiders maar wfj «""en
niet voorbijzien dat wat op 2101 zelf de po
wellicht voor korten tijd o/rbaar
ander terrein mogelijk de ernatisfste gevolgen
zich zou sleepen. 'Bed. N fl. L.t.1
HIJ WIST DEN WEG.
„Kom eena hier, klein® man, jaa to zoo name
school?*
„Ja."
„Daar heib je 'n dubbeltje, daar mag je appe
len! voor koopen."
„Dank u wel. meneer
.Hoeveel krijg je daarvoor, süb ze three cents'
H stuk koeten?*
„Zee."
„Mie bedenk to eene goed!"
„Neen, niet mis (hij knipoogt vertrouw®,
lijk), ik weet waar *k wezen moet. om er ze*
voor 'n dubbeltje te krijgen 1"
EiEN NIETS BOENDER.
Principaal 1 L., gij rijt uit n»yn dienst ontsla
gen.
Bediende: Wat heb Ik da-n geo'aan, mijn
heer?
Principaal: N-ietB. Absoluut Diets. Dit is de
reden, waarom ik je niet langer gebruiken
kan!
De Duitee-her heeft nu over vyf dn me
sneed-jos brood per da^ te beschikken; dé
vlcesoblooze weken staan voor dj denr en bij
aal zich, tot de nieuwe oogst binnenkom!, met
één pomd aardappelen in de week moeten ver-
fecnoegcn. Daar visesch niet meer als vergoe
ding voor de uitvallende leven-smiddel en ver
strekt kan wjrden, wordt er meer striker uit
gedeeld, en, in ruime inate, werkelijk voor
treffelijke vruchtenmoes en knnsthoning va®
even uitmuntende hoedanigheid. Plus vat
rijkelijker (maar stel u daarbij" geen weidso-he
Degrippen voor!) fepies, macaroni en zoo wat
meer. Boter Ontvangt de Bcrlijner 70 graj»
Per hoofd en per week? melk beetnnt alléén
nog maar voor zieken en kinderen; eieren
lcrijgt hij 1 h 2 tn de maaud. Gclnkkig zijn
we ditmaal 'bettor van trroenten voorzien, die
verleden zo-mer zoo goed als geheel ontbra
ken; groenten in blik mogen niet meer ver
kocht worden. Trote de zeer hocge prijzen
■wordt alles wat aan groenten ter mankt komt
natnnrlijk stormenderhand verkocht. Visoh
kent men nog slechts schier van naam en
ofschoon buiten 'Berlyn's poorten d« kereen-
boomen vol staan en de aardbeien overvloedig
vrucht dragen, kreeg de Berlijner ternauwer
nood één keré of aardbei te proeven. Oo-k al
de verdere geneuohten des levens: kaas. rijs tv
cacao, koffie, en thee; slaolie, wat niét &k
zijn nog slechte herinneringen. De Nederlan
der heeft maar de balans op te maken om
zijn lot met tevredenheid te dragen. Voo®
ons, Berlijnere, is Nederland dan <ook nog al
tijd het lokkende Luilekkerland bij uitne
mendheid
En dan, het leven eischt ook nog andote
dingen als levensmiddelen, 0. a. echoenen en
kleeren. Doch de eersten, uit leer tenminste, zijn
niet meer te koop, en ook onder- en bovengoed,
zelfs al heeft men, zijn grootste overredingskunst
in toepassing brengend, een „Bezugeschein" wo>
ten te veroveren, ls ook, tegen de onzinnigste
prijzen zoo goed ais niet te krijgen; ach ja, da*
mescombinations zag ik, van batist met wat V«»
1 anciennes, voor 175 Mark; een frotté badman tri
misschien de laatste ki heel Berlijn, voor 3^5
Mark; eene mij bdceode dame kocht vijf hall»
linnen bedlakens (buiten de stad, want hier zoa
mal er geen vijf mogen koopen) tegen 1000 Mark
de vijf stuks! Sport jakken van kunstzijde 4 eh
500 Mark. De babies die nu geboren worden^
moeten 't zonder luiere zien te stellen en treden
het leven fa met 'n papleren uitzetje. Ook wasch-
«i toiletzeep bestaat niet meer; de fieeren, die ia
fange files voor de sigarenwinkels uren lang ge
duldig wachten, zooals hunne ega't dat nu sedert
jaren doen, vermogen, indien ze geluk hebben,
üog slechts drie «garep te bemachtigen, wrikef
pnjs, willen rii niet direct levensgevaarlijk zijn,
v(in af 60 PL bedragen; sigaretten naar verhou
ding; tabak is als ontelbaar vele andere goede
dingen, tot de vroeger, ach! boe lang gele
den! gekende begrippen gaan behoorc-n. AK
leen de kolennoocj doet zich hier heel wat minder
geldfn dap te Nederland, en met het gas en
électijsch lichtverbruft behoeft men zich geen rii
te merkbare beperkingen op te leggen. Daarte
genover staat echter weer: bijna géén hulp by
dagelijks voorkomende gelegenheden: ternauwer-
pood een flpmefmaa, behanger, ®nia of fitter ia
nufe te krijgen. Een genade Is rik dienstbetoon
gelwortfen, owe al moet men het met grol geld
van
partij ,wjj tuuen hot minst® toet hebben j
Ben JandsbcilADfil i 1
5^ - y-!g".^T»e
De ILaagsche briefschrijver van DE TIJD,
die inzake parlementaire aangelegenheden er,
voor bekend staat, veelal spijkers met kop
pen te slaan en wion de verdienste tniet mag1
worden ontzegd meestal de zaken bij hun
waren naam te noemen, legt er deu toadruk
HMT ECONOMISCH LEVEN IN" BERLIJN.
De Berlijnec.he correspondent van 't »Vad.«
zond zijn Blad een zeer iezensw „'digm brief
over den eocmoimisohen toeetand in Berlijn.
Na een klacht over het "tekort lii oijgani-
satie by de levensmiddeleuvvi-orziesniag in
Oostenrjjik, waardoor Duitschlajod gediwonigren
werd van zijn eehainel deel zijn bondgeuwt
(halpend by te spróngen, gaat de suhrnvd I
voort:
yr,Y.o'uti!, wk ai moei men nei mei grvi nc'"
betalen. De verhoudingen zijn volslagen omge*
vragen; de verkoopera en handwerkers zijn <fa
hoogc becren, die over 't griieel hun overwichtlgö
positie tracht denken bij te zetten door een toon
die hun vroeger een klacht hij de polity zoü
bezorgd hebbat
88
De mannen hadden de blanke wapens in de hand.
•en slechts had een pistool gereed en vuurde. Had
hij een oogenblik gewacht, hij had zijn doel onfeil
baar geraakt, want Onmiddellijk nadat Perilla de deur
van de woonkamer had opengeworpen, werd zij
omstraald door een hall onderschept licht. Maar op
■et oogenblik, dat de man vuurde, struikelde hij in
de duisternis over de trap, welke de vluchtelingen
opstormden en viel, waardoor de kogel terzijde in
den muur drong. Perüla bereikte behouden de ho<
gelegen kamer, onmiddellijk gevolgd door Gplde,
tteara ti/aren h»k.o
opstormden en viel, waardoor de kogel terzijde ii
den muur drong. Perilla bereikte behouden de hooge
gelegen kamer, onmiddellijk gevolgd door Golde. IL
Voorsten hunner vervolgers waren halverwege op de
hap.
De deur viej terug en Golde bsyesugde haar stevig
ge^ de grendels. Hij en Perilla keken elkander huig
üf zljt gekwetst, zie ik, sprak hij, terwijl hl]
haar hand greep.
Deze was bevlekt met bloed.
Ik ben met gewohd, antyvoerdde zij, haar hand
n Vèraieris opengereten
kend.
Dat was benauwd....
Dat was het zeker. Doch sommigen hunner zijn
voor goed ingeslapen op dit oogenblik.
Dat hebben zij verdiend, zei Golde.
Luister! Zij ziin thans bezig deze deur te be
werken. En ditmaal nebben zij de trap om er op te
sjaan.
Alle overige mannen waren thans van de onderste
naar de tweede kamer gekomen.
Vijf hunner waren dood, terwijl de overigen allen
Im: i?1 j"esr gewond waren. Behalve het voordeel
i j en z'i °°k thans nog een weinig
licht, dat door een paar reten In den vloer scheen.
Pertua verwijderde zich van de deur en keek de
kamer eens rond. Beneden ging het hakken geregeld
door. Verdier had zich van hef tooneel van denaan-
va! verwijderd en steeds zijn vuursteen aanstrijkend
onderzocht hij nauwkeurig elk voorwerp dat de beide
vertrekken bevatten.
Bi» zijn onderzoek vond hij temidden van een
stapt, hout twee lange palen, overblijfselen van een
mast, zwaar als lood. Hij sleepte ze terug en gaf ze
aan de sterkste zijner makkers.
Een paar goede sióoteh hiermede, ze? Mj en
de deur is ona.
De beide mannen beklommen de trap en begon-
Sf" Je prie» de. deur in te beuken. Doch door
k£nd«dz?ntot ^.:?.oestPtonemen
telkens een we
sy "Sii-iT ".««ra.™ iiineiuen
genoM; kracht bijzettende deur boos
Inlg door bjj eiken stóöt, maar een
I ze een dozijn malen hadden gestompt was er nog
geen" scheurtje te bekennen-
Verdier keek oplettend naar hun pogingen,
Gaat het? vroeg Wl-
Nog niet eigenlijk heelemaal met, was het
antwoord.
Kom dan beneden en verzet de trap
De mannen klommenbeneden en toen wer-
oen de twee haken fit Ce "p8en gciichtj aan de„
voet van de trap. Vervolgens tilden ze mef hun allen
de trap op om ook de ^ken aan den bovenkant u..
hun oogen te lichtendocli dit ging niet zoo ge
makkelijk. Danda rend* ~e aP °P om de haken Tos
te maken, vergetende, dat wanneer hij ze than9 los
maakte, hij met de trap y®n een hoogte van veertien
voet naar beneden zou storten.
De deur zit fti den wegl schreeuwde hij, ik
kan er niet bij.
De trap kon niet worden bewogen, tenzij de-deur
open was, zoodat de franschen niet wisten wat te
doen. Zij konden de b*P met weg krijgen, omdat
de deur er was en zij konden hun bombardement
niet met succes voortzetten, .omdat de hap er was.
Bij hei eerste geluid van de hevige slagen met de
masten, was Perilla blijven staan.
Zij hebben op het. oogenblik nog iets anders
dan hun wapens, sprak zij. Ik dacht dat zij het zou
den opgeven.... Maar wat zullen wij doen?
Wij hebben onze messen, antwoordde dolde.
De messen hebben Ons bijna In d« val gelokt.
Hebt gij uw vischhaak nog?
Neen, die is beneden gebleven; wie denkt daar
nu aan?
ik heb de mijne ook bij het gevecht achter
gelaten. De deur zal spoedig opgeven.
Die menschen lijken meer op duivels dan op
menschelijke,
Kljkl ae ketel! schreeuwde zij eensklaps.
Wat zou dat?
O, gij begrijpt riets.... wij zullen natuurlijk
het kokende water over ben uitgieten.
Zij snelde naar den ketel, nam hem van het vuur
en keek" er in. Zij slaakte een uitroep van teleur
stelling.
Dat is jammer; hij b geheel droog.
Alleen de stukjes ketelsteen rammeiden K'
hem optilde. Zij keek onderzoekend de k«n*
Hier is een tobbe met aan zijn
Zij kwam naar hem toe, legde haar
oor en fluisterde dut eene woord.
Lood l joen dj zich omkeerde
°°lde„?ï° r^ '0'11^" Mompelde hij bij
fin alD tch
zich zeJL to den ooj-iog fa alles geoorloofd, zegt
bereik
zoldering én bulten haar
Kom, til mij opl riep ze fluisterend,
Golde nam haar bij het middel en tilde haar in
de hoogte.
wacht, zoo ben ik te zwaar, sprak zij, als gif
tt wilt bukken zal ik op uw rug gaan staan.
Golde ging voorover staan en Perilla klom opzij"
rug, sneed met haar mes twee lange reepen loot
lood in den ketel, het dek.e^r op. en zetje
hem op het vuur. *~tooicte rif bet vuüt
fHrit op. r<uude de «tonn en beukte de golven
bevis dan
heid af t
half tien.
Ljs scheen de town minder aan sidderingen onder'.
bówig d*11 eerst, ut storm tchetn in hovig*
hein af t* uemen. In de kamer boven sloeg de klok
HOOFDSTUK XIV.
De belegering, (vervolg)-
Houdt het onderste eind van de ladder goed
vast, schreeuwde Verdier. nols had
Zijn opengescheurde hand en doorstoken p
hij met een zakdoek omwondem ^jtzt0n
ging naar den voet der trap en h^ ven^-""
tfu vooruit, dezen kant, naar vervolgd>)
