DE SAMENZWERING.
REGEERINGS-VISCH.
melk voor bedrijven
Geldjgheidsdutir Irooiaart 62e week
BUITENLAND
WAT DE PERS ZEGT
P. W. TWEEHUIJStfl,
Vrooiijk Allerlei
KINDER-SUIKERKAAFiTEN
VERVOERVERBO» HENNEP
FEUILLETON
WITTE SCHOENEU
STERKE METERS
WOEBSDAG 1 AUGUSTUS !SI8
42ste JAARG8AKG 9708
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT Voor HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN: m wmm UW: PER WEEK 15 GENTS; FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2,30
BUREAUX: NASSAULAAN 49, HAARLEM TELEFOON 1426 EN 2741
ADVERTENTIEN 20 CENTS PER REGEL 20 °/0 OORLOGSTOESLAG. BIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING
BERICHT AAN ONZE ABONNES.
per persoon één pond Visch
'etters A tot en met L
op Vrijdag 9 Augustus;
letters Ni tot en met Z
op Zaterdag 10 Augustus 1918,
vóór of op 15 Augustus a s. schriftelijk
gedurende zes dagen.
WERELDBRAND
GEEN WIJZIGING SN DEN TOESTAND DE
DUITSCHERS VERDEDIGEN ZICH KRACHTIG
AAN DE VESLE - STILSTAND IN DE ACTIE
VERDERE TERUGTOCHT NIET ONMOGE
LIJK VAN DE ANDERE FRONTEN.
RUSLAND
VERSPREIDE-BERICHTEN^
iapteEjopisstraat 27. TEL. SïiO
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Voor onze abonné's op de „Nieuwe Haar-
lemsctae Courant" hebben wü als premie een
serie Stadsgezichten (Ansichtkaarten) doen
"vervaardigen.
Beze collectie, in zeven verschillende opna
men uitgevoerd in koper-d'epdruk zullen wij
etaleeren in ons Bureau, Groote Houtstraat
No. 15, alwaar zü tevens verkrijgbaar zijn
Voor den luttelén prijs van 10 ct. per serie van
zeven stuks.
Onze lezers buiten Haarlem kunnen de se
rie op verlangen per post ontvangen met ver
hooging van 2 cent voor verzending.
Donderdag 8 Augustus verkrijgbaar van 10
uur v.m. tot 1 uur n.m. 8221
op vertoon van
VISCHKAART NO. 2001—2600
in de Gemeentelijke Vischhal;
De Directeur v. h. Gem. Levensmiddelenbureau
F. DE JONGE.
De Directie van het Gemeentelijk Levensmid
delenbureau te HAARLEM brengt ter kennis,
dat voor kinderen benéden den leeftijd van één
jaar, waarvoor kindermeel of bloem wordt ver
strekt, eveneens een KINDER-SUIKERKAART
kan worden afgehaald, op vertoon van het ge
boortebewijs, voor hen wier naam begint met
een der 8221
telkens van 8 tot 2 uur n.m.
Voor kinderen, waarvoor geen kindermeel of
bloem wordt verstrekt, wordt eveneens een kinder-
suikerkaart afgegeven, doch moet van die kinde
ren een bewijs''van inschrijving in het Bevol-
kings-Register dezer gemeente worden ingeleverd.
De Gemeentebesturen van HAARLEM;
BENNEBROEK, HEEMSTEDE en SCHOTEN
brengen ter kennis, dat door den Minister van
L', N. en H. is bepaald, dat het vervoer van
Hennep is verboden. 8220
Houders van inrichtingen voor het verstrekken
van maaltijden aan het publiek, melksalons of
bedrijven, welke in het komende rantsoeüeerings-
tijdvak MELK wenschen te ontvangen buiten
het hoofdelijk rantsoen, moeten
aan het Gemeentelijk Levensmiddelenbureau, afd
Melk (bus 3) eene opgave inzenden van:
a. hoeveel melk per dag verlangd wordt;
b. van welken melkverkooper tot heden de melk
werd betrokken;
e. voor welk doel de melk wordt aangevraagd;
d. het verbruik met vermelding van den toen-
maligen leverancier gedurende de maanden
September 1917 tot en met April 1-918, per
maand gespecificeerd. 8221
Na 15 Augustus ingekomen opgaven worden
niet in behandeling genomen.
De Gemeentebesturen van HAARLEM,
BENNEBROEK, HEEMSTEDE en SCHOTEN
brengen ter kennis, dat door den Minister van
L., N. en H. is bepaald:
1. De Wittebrood-, Bruinbrood-, Roggebrood- en
Aanvultingsbroodkaarten voor het 62ste tijd
vak zullen geldig zijn
2. De onder 1. bedoelde broodkaarten voor het
63ste EN VOLGENDE TIJDVAK zullen,
zoolang niét anders is bepaald, geldig zijn
voor ZEVEN dagen.
3. De bepaling, dat op bons der broodkaarten
kan worden aangeschaft de helft van het
broodgewicht, dat op de bons is aangegeven,
blijft van kracht. 8220
11 Voor onze landbouwers.
Alle standen in de Maatschappij moeten hun
nut verspreiden en bijdragen tot de welvaart van
het geheele volk.
De boerenstand niet het minst.
Hij zorgt voor de voedselvoorziening der
Gemeenschap.
Is dit in gewone tijden reeds zijn verantwoor
delijke taak, die verantwoordelijkheid rust nog
veel zwaarder op zijn schouders in tijden van
voedselschaarschte, van buitengewone duurte,
die wij nu beleven.
Het gewone model van den band van saam-
gehoorigheid, zonder welke een geordende Maat
schappij onmogelijk is, en in zelfzuchtig indivi
dualisme uiteenvalt en ten onder gaat, jnoet
thans vervangen worden door een band van
buitengewoon model, breeder, sterker, vaster toe
gesnoerd, nu de toekomst zorgwekkender dan
ooit aan den economischen gezichtseinder dreigt.
En nu wij dit neerschrijven, neigen zich onze
gedachten naar de rechtmatige grieven
der boeren tegen menigen regeeringsmaatregel,
vooral naar het verbod, om hun zooveel graan
te laten, als zij voor hun eigen gezin noodig
hebben.
Van minister Posthuma verwachten wij geen
intrekking meer van dejen o. i. glad verkeerden
maatregel; wèl van zijn opvolger.
Maar nu dringt zich een ernstig woord in
ons op.
De boeren moeten zelf zorgen, dat zij de
Regeering de intrekking van bovengenoemd ver
bod mogelijk en gemakkelijk maken. Zij moeten
toonen, dat zij het vertrouwen, hetwelk de
Regeering in hen wenscht te stellen, waardig
zijn.
En wanneer wij nu lezen, dat de nieuwe oogst
nog niet binnen is, of de boeren beginnen al,
ondanks de strenge verbodsbepalingen, granen
tegen schandelijk hooge prijzen te verhandelen
wanneer wij het haast ongelooflijke, zwart op
wit zien, dat er in Noord-Brabant landbouwers
worden aangetroffen, die in alle haast granen
gedorst hadden en voor f 85.per H.L. aan
particulieren verkochten dan zeggen wij ronduit:
als de Regeering u, landbouwers, wantrouwt, als
zij onwillig is om u het benoodigde graan voor
eigen gezin te laten, dan hebt gij dit aan u
zei ven te wijten. Gij hebt het dan zelf gewild.
Niet alle boeren maken zich aan dergelijke
hoogst afkeurenswaardige practijken schuldig;
dat weten wij wel.
Maar in het licht van het aangehaalde feit,
meenen wij de landbouwers onder onze lezers
voor die practijken ernstig te mogen en te moeten
waarschuwen.
De aanwending dier practijken zou niet in het
belang van den boerenstand wezen. Integendeel.
Hun rechtmatige wenschen en grieven zouden er
door in den druk geraken én niet tot hun recht
komen.
Het christelijk beginsel van saamgehoorigheid,
de naastenliefde, legt aan alle katholieken, dus
ook aan de katholieke landbouwers, den plicht
op, om vooral in de bange dagen die wij door
worstelen, niet alleen aén zichzelf te denken, niet
als een hamster alleen voor zichzelf te leven,
maar in den geest van zelfverloochening en
offervaardigheid, te denken aan de behoeften, de
nooden onzer medebroeders en -zusters in Chris
tus, die niet zelden, o, zoo nijpend zijn.
En vooral, om .in dien geest te handelen.
Met het oog op de vetschaarschfe is
er alles aan gelegen, dat niet, als tot he
den, een aanzienlijke hoéveelheid boter
buiten de distributie om en zonder af
gifte van bons verhandeld wordt.
De minister van Landbouw is' derhalve
gekomen met een karnverbod.
Het maken van boter is dus verboden
D.w.z., men mag alleen boter maken
als men zieb verbindt, zeer bepaalde,
scherp omschreven voorwaarden na te
leven. i
De hoofdvoorwaarde Is, dat de ge
heel e boterproductie voor de rijksboter-
inzameling wordt afgeleverd, behoudens
een zekere hoeveelheid die aan den pro
ducent (melkieverancier) gelaten wordt.
„Ik heb het wenschelijk geacht
schrijft minister Posthuma letterlijk
laatstge'melde bepaling te treffen, welke
den producent in een eenigszins bevoorrech
te positie plaatst, omdat zij mij' het beste
middel toescheen om te prikkelen tot het
inleveren van het overige deel der pro
ductie; alleen langs dezen weg zou m i.
het frauduleus achterhouden van boter
kunnen voorkomen worden."
Een verstandig man, die minister Post
huma, zal men zeggen.
En een menschkundige overweging,
waardoor hij zich laat leiden.
Inderdaad.
Maar hoe is het dan in 's hemels naam
mogelijk, dat het denzelfden minister, die
ten aanzien van de bóterinzameling een
zoo goed inzicht toont, aan datzelfde in
zicht gefaald heeft en ondanks waarschu
wing op waarschuwing, ervaring op erva
ring, is blijven falen ten opzichte van de
graaninzameling
Is wat van de boter geldt: dat het laten
van hetgeen voor ernen gebruik noo.lig is
het eenigep middel is om frauduleus ach
terhouden te voorkomen, niet evenzeer op
rogge en tarwe van toepassing?
Hoe heeft de minister kunnen" meenen
en, heeft hij koppi" ia die hfbening
volhard dat de boeren tot den laatsten
korrel graan trouw zouden inleveren, ter
wijl hij op inlevering van het overige deel
der boterproductie slechts durft rekenen
als hij den producent laat wat deze voor
eigen gebruik noodig heeft?
Deze, schier posthume, maatregel yan
minister Posthuma is de scherpst denk
bare zelf veroordeeling van zijn beleid in
zake de graaninzameling.
Zou hij, als laatste regeeringsdaad, niet
wijs doen met op dat beleid terug te
komen en den graanbouwers toe te staan,
wat liij thans den boterproducenten ver
gunt? v
Er zal, vermoedelijk, geen korrel graan
minder om worden ingeleverd.
Het verschil zal alleen zijndat dan ge
oorloofd wordt teruggehouden wat nu clan
destien wordt achtergehouden, en dat een
groot aantal broodkaarten minder behoe
ven te worden afgegeven.
Er zou dus winst zijn in plaats van
verlies.
4
EEN ZELPVEROÜRDEELING.
hprfrtilf opschrift „Minister Postbuma's
Huisg.^m veroordeeld," schrijft
„Ons vetrantsoen is gering en dreigt
nog verminderd te zullen worden.
45
Zij vlogen door de lange straat naar de kerk. Zij
snriden naar de achterzijde en vonden een houten
deur, slechts door een grendel aan den buitenkant
"{gesloten.
Zij gingen de kerk binnen en ontsloten de deur
►an het voorportaal, opdat het volk vrij kon binnen
stroomen.
Hierheen, mejuffrouw, naar den toren, schreeuw
de Qolde.
Het was een zware vierkante toren, waartoe een
leur binnen in het gebouw toegang verleende. Zij
ï'ngen er binnen en snelden de trappen op. Halver
wege kwamen zij aan een vertrek, waarin de klok-
'etouwen naar beneden hingen.
Plotseling was geheel Seacombe ontwaakt en
•wi-j-de men verschrikt naar buiten. Luid klonken de
Ware slagen van de torenklok onheilspellend door
,en duisteren nacht. BrandBrand, klonk het over-
>n het rond. Van alle kanten stroomden de
'ensclifcH verschrikt de straat op, zich verwonderend,
rijzij nergens een vuurgloed ontdekten. En toch
^Men de klokken het alarmsignaal.
Inmiddels had Lize te voet de stad bereikt en
snelde door de straten. Zij ging de kerk binnen en
verdween eveneens in den toren. Zij zag het licht
van de lantaarn uit de openstaande deur komen. Zij
liep op de deur toe en keek naar binnen; Qolde en
Periila stonden met hun rug naar de deur. Zij strekte
den arm om de lantaarn naar zich toe te halen, doch
zij stond te ver af. Toen ging zij de kamer binnen.
Plotseling schreeuwde Perilla: „Kijk," maar te laat.
Lize was weer weg, hen in de duisternis achterlatend.
De deur was dichtgetrokken en aan de buitenzijde
gesloten.
De toren lag vol puin, vuil en afval. Er lag ook
een groote hoop oude documenten en andere pa
pieren. Lize stapelde deze op rondom den Voet der
trap en hield dt vlam der kaars er tegen aan. Een
vlam schoot de hoogte in. Zij wierp de lantaarn op
den brandenden hoop, stapte de kerk in en sloot
de deur achter zich. De klokken hadden opgehouden
met luiden.
In weinige minuten stond het oude gebouw in
vlammen.
Het scheen, dat geheel Seacombe zich buiten op
het kerkplein en de uitkomende straten had verza
meld. Zij stonden te gapen tiaar da opstijgende
rookwolken met roode vlammen er tusschen. Zij
verlichtten ver in het rond de duisternis. Juist toen
de brand op zijn hevigst was, verschenen een man
en een vrouw tusschen de ontstelde menigte. Het
waren Golde en Perilla, die intijds door een tweede
Aan het Westfront is geen wijziging in den
toestand ingetreden. In het Oise-gebied werden
slechts verkenningsgevechten geleverd; in de
streek van de Vesle herhaalden de Franschen
echter hun aanvallen, waarbij zij op eenige pun
ten over de rivier trokken, doch, volgens het
Duitsche legerbericht, weer even spoedig terug
geworpen werden. Het Duitsche communiqué
over de legergroep van den kroonprins luidt.
Na zijn mislukte plaatselijke aanvallen ging j
vijand gisteren met een sterke strijdmacht tot
den aanval over tegen den Vesle-sector, ter
weerszijden van Braisne en ten Noorden van
Jonchery. Uit kleine woudgedeelten op den
Noordelijken rivieroever, waarin hij zich tijde
lijk genesteld had, wierpen wij hem door een
tegenaanval terug. Eenige honderden gevange
nen bleven hierbij in onze handen. Voor 't ove
rige versmoorde de aanval reeds Vóór het berei
ken van de Vesle in ons artillerie- en mitrail-
leurvuur.
En de Engelschen melden dat ten Noorden
van Montdidier de Franschen tot de Avre zijn
doorgedrongen, die zij bereikten tusschen Bra-
ches en Morizel. Een vijandelijke poging, ten
'deur hadden 1kunnen ontsnappen. Wat Lize betreft'
deze was intusschen verdwenen en memand vroeg
of wist waarheen. Zij had rondgestrooid, dat Perilla
en Qolde den toren in brand hadden gestoken.
Perilla was buiten zich ze.ve, toen zij cut hoorde.
jullie lijkt wel dwaas, nep zij den mensclien
toe, o in de eersre de beste leugenachtige Fransche
vrouw, die u wat op de mouw komt spelden, te
gelooven. Wat de vrouw vertelde was niet waar,
begrijpt ge, geen letter was er van waar. Zij achter
volgde ons op de heide,"omdat zij wist, dat wij u
gingen aansporen den hertog te bevrijden vóór de
boot terugkwam. Zij stak de kerk in brand en gij
hebt nu niets anders te doen dan met mij en mijn
heer Qolde mee te gaan om de Fransciien op ie
vangen en den hertog te bevrijden; ais het niet te
laat is.
Wat hertog?
Wat boot?
Luister een oogenblik naar mij. De Franschen
hebben den hertog opgelicht.... J i ransciien
Welken, hertog?
Natuurlijk - den hertog varl Wellington Om
welken anderen hertog bekommeren zii zich?
In een paar woordgr had Perilla nu alles uitgelegd
en spoedig was er een groote troep gewapend met
lantaarns, stokken en allerlei wapenen, op' weg naar
de kust.
Toen zij het strand bereikten, waren er geen
Franschen; en geen wonder. Bieék van woede en
Zuidoosten van Montdidier ondernomen, is ge
heel mislukt; gevangenen bleven in onze handen.
De Duitschers' bieden dus ten Noorden van
de Vesle vinnigen tegenstand en de geallieer
den zijn daarom gedwongen, eerst de aankomst
van hun zwaardere aanvalsmateriëel af te wach
ten. Hoe zich de strijd zal ontwikkelen, is nog
niet te zeggen, doch de geallieerden zullen wel
gelijk hebben met aan te nemen, dat het er
den Duitschers niet om te doen is, aan de Vesle
langdurig tegenstand te bieden, maar alleen om
den opmarsch nog wat tegen te houden, terwijl
het gros van de Duitschers zich achter de Aisne
terugtrekt.
Nog voortdurend neemt men branden waar,
evenals belangrijke wijzigingen in het geschuts
vuur. Ook worden de telefoonlijnen en de spoor
wegen Bij het front verplaatst.
Ook van andere fronten wordt weinig nieuws
gemeld.
Naar officieel wordt medegedeeld, is Ar-
eh angel door Engelse be troepen bezet. Vólks-
commissaris van Oorlog, Trotzky", heeft,
naar aanleiding van deze gebeurtenis een
dagorder uitgegeven, waarin hij o.a. met
straf bereigt al do leden der i ia ts olijke
Sovjets, die hun plicht verzaken.
Elk vertegenwoordiger der Sovjetmacht,
zoo zegt hij, welke zijn. post verlaat, zonder
al zijne krachten ter verdediging te hebben
aangewend, is een verrader, welke des doods
schuldig is. Ik beveel hierbij al die leden
der Sovjet te Archangel, welke volgens be
trouwbare inlichting-en als deserteurs te be
schouwen zijn, in hechtenis te nemen cn ze
aan een revolutionaire rechtbank over te le
veren.
Het is natuurlijk dat de Duitsche bladen
vooral niet te spreken zijn ever de beschie
ting van Archangel en de landing van Japan -
sebe troepen te Wladiwostok, zoo zegt bet
„Fremdenhlatt".
Het zal Wilson moeite kosten, om 't Ame-
rikaansebe volk te doen begrijpen dat de ge
wapende inval in Rusland in overeenstem
ming is met het zelfbestemmingisreebt der'
volken en waarom Amerika togen zijn vroe
gere politiek in thans bet streven van het gele
ras in Oost-Azië steunt. Er wordt nu plot
seling een zelfbestemmingsrecbt van de Rus
sen aan de Moermansknst en te Wladiwos
tok geconstrueerd, dat toch wel heel zon
derling voorkomt, wanneer mén hoort-, dat de
Engelschen vertegenwoordigers van de Sovjet
te Kern en elders eenvoudig neerschieten.
Rusland meet weer in den oorlog gesleept
worden, al wil bet Russische volk niet. Dat
is de politiek der Entente, die voor de vrij
heid en het zèlfbestemmingsrecht der vol
keren strijdt.
Gok de „Nene Wiener Journal" en do „Ar-
boiterszeitunfe-" doen harde woorden boeren
aan het adres van Wilson en Lloyd George.
Volgens een bericht in de „Iswestija" Is
professor Masaryk op reis naar Samara in
Wladiwostok aangekomen.
(Men zal zich herinneren, dat professor
Masaryk, een verbannen en daarna ter dood
veroordeelde Oostenrijksek parlementslid en
leider der Tsjechen, id Engeland en Amerika
propaganda voor de Tsj echo-Slow aken heeft
gemaakt. Hij is thans naar de in Rusland
strijdende Tsjechische legers onderweg).
ONDEUGDELIJK GESCHUT.
Het nieuwe blad „Mir" (Vrede) drukt eên
geheim telegram van den voormali,gen minis
ter van oorlog. Kerenski, aan den minister
van Buitenlandse he zaken, Tereets j enk-o af,
gedateerd 20 Juni 1917, waarin Kerenski er
zich over beklaagt dat de bondgenooten van
Rusland grootendeels onbruikbaar geschut
geleverd hadden; 35 pet. der kanonnen had
den gedurende twee dagen met middelbare
kracht afgegeven vuur niet kunnen volhou
den.
DE StFRJJD TEGEN DE DUIKBOOTEN.
He marine correspondent van do „Times
doet interessanto meriedeeUiigen van het
werk der Britscho geheimzinnige schepen,
dio een belangrijke rol speelden in den oor
log tegen de duikbooten en bewijzen, hoe
de zeelui huil v.eruuft in dienst van het land
stellen. Het publiek wist vóór deze week
niets" over de „mysterie-schepen", die be
kend staan als Q-schepen, ofschoon verschei
dens officieren, o a. kapitein Gordon Camp
bell, reeds gedecoreerd zijn voor de dien
sten, door hem met deze schepen bewezen.
Nu echter kunnen bijzonderheden go. ubii-
ceerd worden, daar de Duilschers door de
bittere ervaring de methoden, welke tegen
hen' gebruikt worden, reeds hebban loeren
kennen.
De correspondent zjgt, dat de^ eerste ver
melding van. een mi sterie-scliip in liet gev&l
INGEZONDEN MEDKDEKUNQ.'
80! 1
van de „Baralong" plaats hal, welk schip
den 19en Aug. 1815 een duikboot tot zin
ken bracht, nadat de „A.rabh" geto.p :e 1
en gezonken was. Men zal zich herinneren
dat de Duitsche regeering ertegen protes
teerde, dat de „Baralong" niet de uiterlijke
teekenen vair een oorlogs chip gedragen had.
Het „Baralong" geval was echter rsiet h.l
eerste, waarin de misleidende mysterie sche
pen gebruikt werden; en sindsdien hctb.-n
deze, als onschuldige koopvaarders vermom
de steeds aan belang en aantal gewonnen.
De Duitschers hebben een klaaglied aan
geheven over dit „verraad" der Britse-np
zeelui, (welke" verwijten merkwaardigerwijs
begin 1917 eindigen; en leverden daardoor
een typisch vcoroeeld van' hun mentaliteit,
want zij vergaten, dat in ieder geva. ue
duikbooten zelf de aanvallers of mogelijke
aanvallers waren. Blijkbaar actueu de nuit-
schers elke krijgslist veroorloofd, behalve
wanneer deze tegen hen aangewend weruil
Men moet niet vergeten, dat de Duitschers'
deze mystcric-schepen evenals alle andere
handelsschepen zouden aanval.en, als z.j
daartoe de gelegenheid hadden gehad.
De Britsohe leiders toonden hun vernuft
en vindingrijkheid bij het ontwerpen van
plannen voor uuikboot-vailsn. De correspon
dent geeft een voorbeeld van een thans uit
den dienst getreden admiraal, die als aapi-
tein op een mysterie schip een hooiberg op
tek liet plaatsen. Toen een duikboot bevel
gaf te stoppen, waren de Duitschers heel
verbaasd, de volle laag uit den hooiberg
te krijgen!.
In een ander geval werd een over de Noord
zee zwervende vrachtvaarder door een Duit
sche duikboot aangehouden; de bemanning
kreeg bevel in de booten te gaan en zóó ze
ker waren de Duitschers van hun zaak, dat
zij do bommen, waarmede hun prooi tot zin-
kep. gebracht zou worden, reeds op het dek
der duikboot gereed legden. Door nauwgezet
manoeuvreeren slaagde de kapitein van het
vermomde schip erin, de duikboot onder
schot te krij'gen; twee granaten uit de ver
borgen opgestelde kanonnen waren voldoen
de Jia de bommen op het' dek der duikboot
tot ontploffing te brengen en den beelen on
derzeeër naar den bodera uer zee te helpen.
De correspondent vertelt verder de anec
dote van een onderzeeër, die een mysterie-
sohip bevel gaf te stoppen en vijf granaten er
op afvuurde. Toen de booten het schip al ver
laten hadden, verscheen er onverwachts noig
een vrouw aan boord met een baby in haar
armen. Plotseling smeet de „vrouw", die
deed alsof zij radeloos van angst was bij de
gedachte niet meer van boord te zulleai ko
men, haai' „baby" op dis vlakbij liggende
duikboot, die door de ontploffing van den
bom, die in de „baby" verborgen zat, totaal
vernield werd. De „vrouw" kreeg het Victo-
ria-kruis!
WAT BELGIE BETAALD.
In het Lagerhuis v
cil in antwoord op een vraag, dat hij, of
schoon hij geen nauwkeurige gegevens be
kaf over het totaal van de oorlogsschattin
gen en requisites der Duitschers in alle be
zette gebieden, wel verklaren kon, dat de
Duitsche gouverneur-generaal in België een
totaal bedrag van 2330 millioen francs van de
bevolking heeft afgeperst, behalve dan nog
de boeten, aan de burgers individueel opge
legd. Deze monsterachtige uitbreiding zou,
naar Cecil verklaarde, in aanmerking geno
men worden bij bot opstellen der vredesvoor
waarden.
IN HET HONGERIGE DUITSCHLAND.
In de tram: „Alles vol, we zitten al als
haringen."
Heer op het balcon: „Haringen, wie heeft
'r daar haringen?"
GEMOEDELIJK-
Toerist: „Bij deze gevaarlijke helling
mocht wel een waarschuwingsbord staan.
Gids: ,,'t Is niet zoo erg gevaarlijk. Voo
'n paar jaar hadden ze er een bord neer
gezet, maar omdat er toch niemand naar
beneden viel, hebben ze 't ma-ar weer weg-
genotnen."
teleurstelling hurkte Perilla zich om nauwkeurig het
zand te onderzoeken. Haar hart stond bijkans stil.
Hoe was het mogelijk dat de boot zoo lang we»
bleef Zij Waren zeker ai weg. Nauwelijks bad zfj
dit overdacht of zij uitte een kreet van vreugde. Zij
had een partij voetstappen ontdekt, mét de punten
landwaarts gericht. Terzelfdertijd hoorde men een
plons ia een plas op de bank. Deze werd veroorzaakt
door Lize, die, hen in de digsternis bespiedend en
de kreet van Periila hoorend, thans heenliep om haar
vrienden te waarschuwen.
Hoort gij dat, riep Periilade vrouwKom!
Lize vluchtte, haar vervolgers achter haar. Het was
absoluut noodig, dat zij haar landgenooien er
vóór dQ hertog kon te weten komen,
was om hem te bevrijden. He Ji''Ppwas een massa
ten westen, waren h^r doe. de heide en de
rotsen met' de eene zijd keerd. Lize snelde naar
andere zijde naar „jofselinge zijwaartsche bewe-
de landzijde, m 0jgers te ontsnappen. Zij begon
SnrÊnèoel camil!e, Camiile," met een onderdrukte
stem onder'aan den voet der k.ippen heen en weer
joopend in groote angst. Een hevige regen begon
te vallen.
Oogenblikkelijk hoorde zij een geluid en het
angstig naderend riep zij nogmaals zacht„Camiile!"
Terstond daarna was Verdier bij haar.
Nog één minuut, sprak zij. en het is gedaan!
Er zijn menschen op de heide, die naar u zoeken,
Camiile, om 's Hemels wil
Is hier niet ergens een rots in de nabijheid, o
zoo iets?
Ja, zij moet iets verder naar het loop'
De Grót der Geesten wordt z.j genoemd. Loop,
loop!
En Verdier snelde heen. dezen kant op; ik
denk, 'dat'^wl/ daar een'schuilplaats hebben tegen
de7ii S noordwaarts en kwamen aan een ope-
ninè in de rots. welke zij binnen gingen.
Daar is een poel, fluisterde Lize. gij moet et
doorheen gaan naar de andere zijde. Zij zullen zeker
hierheen komen.
Maar.dat is wel wat te veel om van hem
te verwachten, sprak Verdier. Hij zal er niet door
heen willen»
Zij antwoordde niet maar sloop onhoorbaar naar
voren, naar den kant der poel. Plotseling slaakte zij
een schrille kreet de kreet eener vrouw in doode-
lijke angst. De geheele bende vloog naar voren, de
hertog meer ongerust dan de rest Maar Ore s ango -
kreet was niet geheel voorgewend, er klonx.
van werkelijke angst, van verrassing ,n-
(Wordt vervolgd.)
