DE SAMENZWERING.
REGEERÏNGS-VISCH.
ioheidsduiir Broodkaart 62e week
BUITENLAND
WAT D5 PERS ZEGT
P. W. TWEEHUIJSEN,
Vroolijk Allerlei
KINDER.SUIKERKAARTEN
VERVOERVERBOD HENNEP
MELK VÖGRJEBRIJVEN
FEUILLETON
WERELDBRAND
RUSLAND
WITTE SCHOENEN
STERKE VETERS
CTdENSDAG 7 MJSUSYUS S9!8
42ste JAARG6ANG 9708
DC ABONNEMENTSPRIJS BCDRAAST VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN: PER KWARTAAL f 1,95; PER
BUREAUX: NASSAULAAN 49, HAARLEM TELEFOON 1426 EN 2741 ADVERTENTIEN
WEEK 15 CENTS; FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2,30
20 CENTS PER REGEL -f 20 OORLOGSTOESLAG. BIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING
Donderdag 8 Augustas verkrijgbaar van 10
uur v.m. tot 1 uur n.m. 8221
per persoon één pond Visch
'etters A tot en met L
op Vrijdag 9 Augustus;
letters NI tot en met Z
op Zaterdag 10 Augustus 1918,
vóór of op 15 Augustus a s. schriftelijk
gedurende zes dagen.
GEEN WIJZIGING IN DEN TOESTAND DE
DUITSCHERS VERDEDIGEN ZICH KRACHTIG
AAN DE VESLE - STILSTAND IN DE ACTIE
VERDERE TERUGTOCHT NIET ONMOGE
LIJK VAN DE ANDERE FRONTEN.
VERS PRBIDE^BERICHTEN
(INGEZONDEN MEDEDEEL!NQJ
Barfeljorissfpaat 27. TEL. 1710
NIEUWE
URAHT
BERICHT AAN ONZE ABONNE'S.
Voor °nz® abonné's op do „Nieuwe Haar-
lemsche Courant" hebben wü als premie een
serie Stadsgezichten (Ansichtkaarten) doen
vervaardigen.
Beze collectie, in zeven verschillende opna
men uitgevoerd in koper-diepdruk zullen wU
etaleeren in ons Bureau, Groote Houtstraat
No. 15, alwaar zij tevens verkrijgbaar zijn
voor den luttelen prijs van 10 et. per serie van
zeven stuks.
Onze lezers buiten Haarlem kunnen de se
rie op verlangen per post ontvangien met ver
hooging van 2 cent voor verzending.
op vertoon van
VISCHKAART NO. 2001—2600
in de Gemeentelijke Vischhal;
De Directeur v. h. Gem. Levensmiddelenbureau
F. DE JONGE.-
De Directie van het Gemeentelijk Levensmid
delenbureau te HAARLEM brengt ter kennis,
dat voor kinderen beneden den leeftijd van één
jaar waarvoor kindermeel of bloem wordt ver
strekt, eveneens een KINDER-SUIKERKAART
kan worden afgehaald, op vertoon van het ge
boortebewijs, voor hen wier naam begint met
een der 8221
telkens van 8 tot 2 uur n.m.
Voor kinderen, waarvoor geen kindermeel of
bloem wordt verstrekt, wordt eveneens een kinder-
suikerkaart afgegeven, doch moet van die kinde
ren een bewijs van inschrijving in het Bevol-
kings-Register dezer gemeente worden ingeleverd.
De Gemeentebesturen van HAARLEM,
BENNEBROEK, HEEMSTEDE «l SCHOTEN
brengen ter kennis, dat door den Minister van
L., N. en H. is bepaald, dat het vervoer van
Hennep is verboden. 8220
Houders van inrichtingen voor het verstrekken
van maaltijden aan het publiek, melksalons of
bedrijven, welke in het komende rantsoeneerings-
tijdvak MELK wenschen te ontvangen buiten
het hoofdelijk rantsoen, moeten
aan het Gemeentelijk Levensmiddelenbureau, afd.
Melk (bus 3) eene opgave inzenden van:
a. hoeveel melk per dag verlangd wordt;
b. van welken melkverkooper tot heden de melk
werd betrokken;
c. voor welk doel de melk wordt aangevraagd;
d. het verbruik met vermelding van den toen-
maligen leverancier gedurende de maand-en
September 1917 tot en met April 1918, per
maand gespecificeerd. 8221
Na 15 Augustus ingekomen opgaven worden
niet in behandeling genomen.
De Gemeentebesturen van HAARLEM,
BENNEBROEK, HEEMSTEDE en SCHOTEN
brengen ter kennis, dat door den Minister van
L., N. en H. is bepaald:
1. De Wittebrood-, Bruinbrood-, Roggebrood- en
Aanvullingsbroodkaarten voor het 02ste tijd
vak zullen geldig zijn
2. De onder 1. bedoelde broodkaarten voor het
63ste EN VOLOENDE TIJDVAK zullen,
zoolang niet anders is bepaald, geldig zijn
voor ZEVEN dagen.
3. De bepaling, dat op bons der broodkaarten
kan worden aangeschaft de helft van het
broodgewicht, dat op de bons is aangegeven,
blijft van kracht 8220
11 Voor onze landbouwers.
Alle standen in de Maatschappij moeten hun
nut verspreiden en bijdragen tot de welvaart van
het geheele volk.
De boerenstand niet het minst.
Hij zorgt voor de voedselvoorziening der
Gemeenschap.
Is dit in gewone tijden reeds zijn verantwoor
delijke taak, die verantwoordelijkheid rust nog
veel zwaarder op zijn schouders in tijden van
voedselsdhaarschte, van buitengewone duurte,
die wij nu beleven.
Het gewone model van den band van saam-
gehoorigheid, zonder welke een geordende Maat
schappij onmogelijk is, en in zelfzuchtig indivi
dualisme uiteenvalt en ten onder gaat, moet
thans vervangen worden door een band van
buitengewoon model, breeder, sterker, vaster toe
gesnoerd, nu de toekomst zorgwekkender dan
ooit aan den economischen gezichtseinder dreigt.
En nu wij dit neerschrijven, neigen zich onze
gedachten naar de rechtmatige grieven
der boeren tegen menigen regeeringsmaatregel,
vooral naar het verbod, om hun zooveel graan
te laten, als zij voor hun eigen gezin noodig
hebben.
Van minister Posthuma verwachten wij geen
intrekking meer van dezen o. i. glad verkeerden
maatregel; wèl van zijn opvolger.
Maar nu dringt zich een ernstig woord in
ons op.
De boeren moeten zelf zorgen, dat zij de
Regeering de intrekking van bovengenoemd ver
bod mogelijk en gemakkelijk maken. Zij moeten
toonen, dat zij het vertrouwen, hetwelk de
Regeering in hen wenscht te stellen, waardig
zijn.
En wanneer wij nu lezen, dat de nieuwe oogst
nog niet binnen is, of de boeren beginnen al,
ondanks de strenge verbodsbepalingen, granen
tegen schandelijk hooge prijzen te verhandelen
wanneer wij het haast ongelooflijke, zwart op
wit zien, dat ér in Noord-Brabant landbouwers
worden aangetroffen, die in alle haast granen
gedorst hadden en voor 85.per H.L. aan
particulieren verkochten dan zeggen wij ronduit:
als de Regeering u, landbouwers, wantrouwt, als
zij onwillig is om u het benoodigde graan voor
eigen gezin te laten, dan hebt gij dit aan u
zeiven te wij tea Gij hebt het dan zelf gewild.
Niet alle boeren maken zich aan dergelijke
hoogst afkeurenswaardige practijken schuldig;
dat weten wij wel.
Maar in het licht van het aangehaalde feit,
meenen wij de landbouwers onder onze lezers
voor die practijken ernstig te mogen en te moeten
waarschuwen.
De aanwending dier practijken zou niet in het
belang van den boerenstand wezen. Integendeel.
Hun rechtmatige wenschen en grieven zouden er
door in den druk geraken en niet tot hun recht
komen.
Het christelijk beginsel van saamgehoorigheid,
de naastenliefde, legt aan alle katholieken, dus
ook aan de katholieke landbouwers, den plicht
op, om vooral in de bange dagen die wij door
worstelen, niet alleen aan zichzelf .te denken, niet
als een hamster alleen voor zichzelf te leven,
maar in den geest van zelfverloochening en
offervaardigheid, te denken aan de behoeften, de
noodea onzer medebroeders en -zusters in Chris
tus, die niet zelden, o, zoo nijpend zijn.
En vooral, om in dien geest te handelen.
Met het oog op de vetschaarschte is
er alles aan gelegen, dat niet, als tot he
den, een aanzienlijke hoeveelheid boter
buiten de distributie om en zonder af
gifte van bons verhandeld wordt.
De minister va_a Landbouw is derhalve
gekomen met een karnverbod.
Het maken van boter is du3 verboden
D.w.z., men mag alleen boter maken
als men zich verbindt, zeer bepaalde,
scherp omschreven voorwaarden ha te
leven. 1
De hoofdvoorwaarde is, dat' do ge
heele boterproductie voor de rijksboter-
inzameling wordt afgeleverd, behoudens
een zekere hoeveelheid die aan den pro
ducent (melkleverancier) gelaten wordt.
„Ik heb het wenscheiijk geacht
schrijft minister Posthuma letterlijk 1
laatstgemelde bepaling te treffen, welke
den producent in een eenigszins bevoorrech
te positie plaatst, omdat zij mii het beste
middel toescheen om te prikkelen tot het
Inleveren van het overige deel der pro
ductie; alleen langs dezen weg zou m.i.
het frauduleus achterhouden van boter
kunnen voorkomen worden."
Een verstandig man, die minister Post
huma, zal men zeggen.
En een menschkundige overweging,
waardoor hij zich laat leiden.
Inderdaad. 1
Maar hoe is het dan in 's hemels naam
mogelijk, dat het denzelfden minister, die
ten aanzien van de boterinzame.ing een
zoo goed inzicht toont, aan datzelfde in
zicht gefaald heeft en ondanks waaisohu-
wing op waarschuwing, ervaring op erva
ring, is blijven falen ten opzichte van de
graaninzameling
Is wat van de boter geldt: dat het laten
vaji hetgeen voor eicen gebruik noodig is
het eenige middel is om frauduleus ach
terhouden te voorkomen, niet evenzeer op
rogge en tarwe van toepassing?
Hoe heeft de minister kunnen meenen
en heeft hij koppig in die meening
volhard dat de boeren tot den laatsten
korrel graan trouw zouden inleveren, ter
wijl hij op inlevering van het overige deel
der boterproductie slechts durft rekenen
als hij den producent laat wat deze voor
eigen gebruik noodig heeft?
Deze, schier posthume, maatregel yan
minister Posthuma is de scherpst denk
bare zelfveroordeeling van zijn beleid in
zake de^ graaninzameling-
Zou hij, als laatste regeeringsdaai, niet
wijs doen met op dat beleid terug te
komen en den graanbouwers toe te staan,
wat hij thans den boterproducenten ver
gunt?
Er zal, vermoedelijk, geen korrel graan
minder om worden ingeleverd.
Het verschil zal alleen zijn, dat dan ge
oorloofd wordt teruggehouden wat nu clan
destien. wordt achtergehouden, en dat een
groot aantal broodkaarten minder behoe
ven te worden afgegeven.
Er zou dus winst zijn in plaats van
verlies. n
EEN Z ELFVEROORDEELING.
n!61 °P3cllriffc „Minister P.osthuma's
Het Iluisg '^em Z6lf veroordeeld>" schrijft!
„Ons vetrantsoen is gering en dreiel
nog verminderd te zullen worden.
Aan het Westfront is geen wijziging in den
toestand ingetreden. In het Oise-gebied werden
slechts verkenningsgevechten geleverd; in de
streek van de Vesle herhaalden de Franschen
echter hun aanvallen, waarbij zij op eenige pun
ten over de rivier trokken, doch, volgens het
Duitsche legerbericht, weer even spoedig terug
geworpen werden. Het Duitsche communiqué
over de legergroep van den kroonprins luidt
Na zijn mislukte plaatselijke aanvallen ging a
vijand gisteren met een sterke strijdmacht tot
den aanval over tegen den Vesle-sector,' ter
weerszijden van Braisne en ten Noorden van
Jonchery. Uit kleine woudgedeelten op den
Noordelijken rivieroever, waarin hij zich tijde
lijk genesteld had, wieden wij hem door een
tegenaanval terug. Eenige honderden gevange
nen bleVen hierbij in onze handen. Voor 't ove
rige versmoorde de aanval reeds vóór het berei
ken van de Vesle in ons artillerie- en mitrail-
leurvuur.
En de Engelschen melden dat ten Noorden
van Montdidier de Franschen tot de Avre zijn
doorgedrongen, die zij bereikten tusschen Bra-
ches en Morizel. Een vijandelijke poging, ten
Zuidoosten van Montdidier ondernomen, is ge
heel mislukt; gevangenen bleven in onze handen.
De Duitschers bieden dus ten Noorden van
de Vesle vinnigen tegenstand en de geallieer
den zijn daarom gedwongen, eerst de aankomst
van hun zwaardere aanvalsmaieriëel af te wach
ten. Hoe zich de strijd zal ontwikkelen, is nog
niet te zeggen, doch de geallieerden zullen wel
gelijk hebben met aan te nemen, dat het er
den Duitschers niet om te doen is, aan de Vesle
langdurig tegenstand te bieden, maar alleen om
den opmarsch nog wat 'tegen te houden, terwijl
het gros van de Duitschers zich achter de Aisne
terugtrekt.
Nog voortdurend neemt men branden waar.
evenals belangrijke wijzigingen in het geschuts-
vuur. Ook worden de telefoonlijnen en de spoor
wegen bij het front verplaatst.
Ook van andere fronten wordt weinig nieuws
gemeld.
Naar officieel wordt medegedeeld, is Ar
channel door Eugelsche troepen bezet. Volks
commissaris van Oorlog, Trotzky, heeft,
naar aanleiding van deze gebeurtenis een
dagorder uitgegeven, waarin hij o.a, met
straf bereigt al de leden der aatselijke
Sovjets, die hun plicht verzaken.
Elk vertegenwoordiger der Sovjetmacht,
zoo zegt hij, welke zijn post verlaat, zander
al zijtne krachten ter verdediging te hebben
aangewend, is een verrader, welke des doods
schuldig is. Ik beveel hierbij al die leden
der Sovjet te Archangel, welke volgens be
trouwbare inlichtingen als deserteurs te be
schouwen zijn, in hechtenis te nemen en ze
aan een revolutionaire rechtbank over te le
veren.
Het is natuurlijk dat de Duitsche bladen
vooral niet te spreken ziiu over de beschie
ting van Archangel en de landing van Japan-
sche troepen te Wladiwostck, zoo zegt het
„Fremdenblatt".
Het zal Wilson moeite kosten, om 't Ame-
rikaansche volk te doen hegrijpen dat de ge
wapende inval in Hus!and in overeenstem
ming is met het zelfbestenimirgsrecht der
volken en waarom Amerika tegen zijn vroe
gere politiek in tihans het streven van het gele
ras in Oost-Azië steunt. Er wordt nu plot
seling een zelfbestemmingsrecht van de Rus
sen aan de Moexmanskust en te Wladiwcs-
tok geconstrueerd, dat toch wel heel zon
derling voorkomt, wanneer men hoort, dat de
Engelschen vertegenwoordigers van de Sovjet
to Kern en elders eenvoudig neerschieten.
Rusland moet weer in den oorlog gesleept
worden, al wil het Russische volk niet. Dat
is de politiek der Entente, die voor de vrij
heid en het zelfbestemmingsreoht der vol
keren strijdt.
Ook de „None Wiener Journal" en de „Ar-
beiterszeitunfe" doen harde wooruen hooren
aan iiet adres van Wilson en Lloyd Cleoi'ge.
Volgens een bericht in de „lewestija" is
professor Masaryk op reis naar Samara in
Wladiwostok aangekomen.
(Men zal zich herinneren, dat professor
Masaryk, een verbannen en daarna ter dood
veroordeelde O ostein-ijksc'n parlementslid en
leider der Tsjechen, in Engeland en Amerika
propaganda voor de Tsjecho-Slowaken heeft
gemaakt. Hij is thans naar de in Rusland
strijdende Tsjechische legers onderweg).
ONDEUGDELIJK GESCHUT.
Het nieuwe blad „Mir" (Vrede) drukt een
geheim telegram van den voormaligen minis
ter van oorlog. Kerenski, aan den minister
van Buitenlandisehe zaken, Terestsjenko af,
gedateerd 20 Juni 1917. waarin Kerenski er
zich over beklaagt dat do bojadgenooten van
Rusland grootend eels onbruikbaar geschut
geleverd hadden; 35 pet. der kanonnen had
den gedurende twee dagen met middelbare
kracht afgegeven vuur niet kannen volhou
den.
de strijd tegen de DüIKBOOTEN.
He marine-correspondent van de limes
doet interessante mededeelingen van het
werk dor Britsche geheimzinnige schepen,
die een belangrijke rol speelden in den oor
log tegen de duikbootcn en bewijzen, hoe
de zeelui hun vernuft in dienst van het land
stellen. Het publiek wist vóór deze week
niets over de „mysterie-schepen", die be
kend staan als Q-schepen, ofschoon verschei
dene officieren, o.a. kapitein Gordon Camp
bell, reeds gedecoreerd zijn voor de dien
sten, door hem met deze schepen bewezen.
Nu echter kunnen bijzonderheden gepubli
ceerd worden, daar de Duitschers door de
bittere ervaring de methoden, welke tegen
hen gebruikt worden, reeds hebben leeren
kennen.
De correspondent zegt, dat de eerste ver
melding van een mysterie-schip in het geval
8014
van de „Baraiong" plaats hal, wolk schip
den 19en Aug. 1915 een duikboot tot zin
ken bracht, nadat de Arabic" getorpedeerd
en gezonken was. Men zal zich herinneren
dat de Duitsche regeering ertegen protes
teerde, dat de „Baraiong" niet de uiterlijke
teekenen van een oorlogs chip gedragen had.
Het „Baraiong" geval was echter niet liJ
eerste, waarin de misleidende mysterie sche
pen gebruikt werden; en sindsdien helb n
deze, als onschuldige koopvaarders vermom
de steeds aan belang en aantal gewonnen.
De Duitschers hebben een klaaglied aan
geheven over dit „verraad" der Britsche
zeelui, (welke verwijten merkwaardigerwijs
begin 1917 eindigen) en leverden daardoor
een typisch voorbeeld van hun mentaliteit,
want zij vergaten, dat in ieder gevai de
duikbooten zelf de "-aanvallers of mogelijke
aanvallers waren. Blijkbaar achten de Duit
schers elke krijgslist veroorloofd, behalve
wanneer deze tegen hen aangewend worail
Men moet niet vergeten, dat de Duitschers
deze mysterie-schepen evenals alle andere
handelsschepen zouden aanvallen, als zij
daartoe de gelegenheid hadden gehad.
De Britsche leiders toonden hun vernuft
en vindingrijkheid bij het ontwerpen ven
plannen voor duikboot-vallen. De correspon
dent geeft een voorbeeld van een thans uit
den dienst getreden admiraal, die. als kapi
tein op een mysterie schip een hooiberg op
tek liet plaatsen. Toen een duikboot bevei
gaf te stoppen, waren de Duitschers heel
verbaasd, de volle laag uit den hooiberg
te krijgen 1
In een ander geval werd een over de Noord
zee zwervende vrachtvaarder door een Duit
sche duikboot aangehouden; de bemanning
kreeg bevel, in de booten te gaan en zóó ze
ker waren de Duitschers van bun zaak, dat
zij de bommen, waarmede hun prooi tot zin
ken gebracht zou worden, reeds op het dek
der duikboot gereed legden. Door nauwgezet
manoeuvreeren slaagde de kapitein van het
vermomde sohip erin, de duikboot onder
schot te krijigen; twee granaten uit de ver
borgen opgestelde kanonnen waren voldoen
de Jin de bommen op het dek der duikboot
tot ontploffing te brengen en den heelen on
derzeeër naar den bodem tier zee te helpen.
De correspondent vertelt verder de anec
dote van een onderzeeër, die een mysterie-
schip bevel gaf' fce stoppen en vijf granaten er
op afvuurde. Toen de booten het ©chip al ver
laten hadden, verscheen ear onverwachts nog
een vrouw aan boord met een baby in haar
armen. Plotseling smeet de „vrouw", die
deed alsof zij radeloos van angst was bij de
gedachte niet meer van boord te aullear ko
men, haar „baby" op die vlakbij ligger:! :e
duikboot, die door de 'ontploffing van den
bom, die in de „baby" verborgen zat, totaal
vernield werd. De „vrouw" kreeg het Victo-
ria-kruisl
WAT BELGIE BETAALD.
In het Lagerhuis vu
eil in antwoord op een vraag, dat hij, of
schoon hij geen nauwkeurige g geveus be
zat over het totaal van de oorlogeed attin-
gen en requisities der Duiteehers in alle be
zette gebieden. Wel verklaren kon, dat de
Duitsche gouverneur-gen-rraal in België een
totaal bedrag- van 2380 xnillioen francs van de
bevolking heeft afgeperst, behalve dan nog
de boeten, aan de burgers individueel opge
legd. Deze monsterachtige uitbreiding zon,
naar Cecil verklaarde, in aanmerking geno
men worden bij het opstellen der vredesvoor
waarden.
IN HET HONGEi IGE DUITSCHLAND.
In de tram: „Alles vol, we zitten al als
haringen."
Heer op het balcon: „Haringen, wie heeft
'r daar haringen?"
GEMOEDELIJK.
Toerist: „B(j deze gevaarlijke helling
mocht wel een waarschuwingsbord staan."
Gids: ,,'t Is niet zoo erg gevaarlijk. Voor
'n paar jaar hadden ze er een bord neer
gezet, maar omdat er toch niemand naa:
beneden viel, hebben ze 't maar weer weg
genomen."
4o
Zij vlogen door de lange straat naar de kerk. Zij
siHden naar de achterzijde en vonden een houten
deur, slechts door een grendel aan den buitenkant
afgesloten.
Zij gingen de kerk binnen en ontsloten de deur
ran het voorportaal, opdat het volk vrij konbinnen-
stroomen.
Hierheen, mejuffrouw, naar den toren, schreeuw
de Golde.
Het was een zware vierkante toren, waartoe een
deur binnen in het gebouw toegang verleende. Zij
gingen er binnen en snelden de trappen op. Halver
wege kwamen zij aan een vertrek, waarin de klok-
ketouwen naar beneden hingen.
Plotseling was geheel Seacombe ontwaakt en
-stas-de men verschrikt naar buiten. Luid klonken de
'Ware slagen van de torenklok onheilspellend door
den duisteren nacht. Brand! Braud, klonk liet over-
d in het rond. Van alle kanten stroomden de
'jienschen verschrikt de straat op, zich verwonderend,
%t zij nergens een vuurgloed ontdekten. En toch
'««den de klokken het alarmsignaal.
Inmiddels had Lize te voet de stad bereikt en
snelde door de straten. Zij ging de kerk binnen en
verdween eveneens in den toren. Zij zag het licht
van de lantaarn uit de openstaande deur komen. Zij
liep op de deur toe en keek naar binnen; Golde en
Perilla stonden met hun rug naar de deur. Zij strekte
den arm om de lantaarn naar zich toe te halen, doch
zij stond te ver af. Toen ging zij de kamer binnen.
Plotseling schreeuwde Perilla: „Kijk," maar te laat.
Lize was weer weg, hen in de duisternis achterlaténd
De deur was dichtgetrokken en aan de buitenzijde
gesloten.
De toren lag vol puin, vuil en afval. Er lag ook
een groote hoop oude documenten en andere pa-
pierèn. Lize stapelde deze op rondom den voet der
trap en hield de vlam der kaars er tegen aan. Een
vlam schoot de hoogte in. Zij wierp de lantaarn op
den brandenden hoop, stapte de kerk in en sloot
de deur achter zich. De klokken hadden opgehouden
met luiden.
In weinige minuten stond het oude gebouw in
vlammen:
Het scheen, dat geheel Seacombe zich buiten op
het kerkplein en de uitkomende straten had verza
meld. Zij stonden te gapen naai- de opstijgende
rookwolken met roode vlammen er tusschen. Zij
verlichtten ver in het rond de duisternis. Juist toen
de brand op zijn hevigst was, verschenen een man
en een vrouw tusschen de ontstelde menigte. Het
waren Golde en Perilla, die intijds dooreen tweede
deur hadden kunnen ontsnappen. Wat LJze betreft»
deze was intusschen verdwenen en niemand vroeg
of wist waarheen. Zij had rondgestrooid dat Penlla
en Golde den toren in brand hadden gestoken.
en Golde den toren in y"*"7
Perilla was buiten zich zelve, toen z.j dit hoorde.
- Jullie lijkt wel dvtfaas, riep z.j den menschen
e, om de eerste de beste leugenachtige Fransche
wat 0p de mouw komt spelden, te
..111/ UOt4aM« ii>An Mint ,..nn„
toe,
de
die
vrouw, die u wat op n""n alJC,uc"> tc
gelooven Wat de vrouw vertelde was met waar,
begrijpt ge geen letter was er van waar. Zij achter
volgde ons' op de heide, omdat zij wist, dat wij u
gingen aansporen den hertog te bevrijden vóór de
boot terugkwam. Zij stak de kerk in brand en gij
hebt nu niets anders te doen dan met mij en mijn
heer Golde mee te gaan om da, Franschen op te
vangen en den hertogJe bevrijdenals het niet te
laat is.
Wat hertog?
Wat boot?
Luister een oogenb ik naar mij. De Franschen
hebben den hertog opgelicht.
Weikeu hertog?
Natuurlijk den hertog van WellingtonOm
welken anderen hertog bekommeren zij zich?
In een paar woorden had Perilla nu alles uitgelegd
en spoedig was er een groote troep, gewapend met
lantaarns, stokken en allerlei wapenen, op weg naar
de kust.
Toen zij het strand bereikten, waren er geen
Franschen; en geen wogder. Bleek van woede en
teleurstelling hurkte Perilla zich om nauwkeurig het
zand te onderzoeken. Haar hart stond bijkans stil.
Hoe was het mogelijk dat de boot zoo lang weg
bleef? Zij waren zeker al weg. Nauwelijks had zij
dit overdacht of zij uitte een kreet van vreugde. Zij
had een partij voetstappen ontdekt, met de punten
landwaarts gericht. Terzelfdertijd hoorde men een
plons in een plas op de bank. Deze werd veroorzaakt
door Lize, die, hen in de duisternis bespiedend en
de kreet van Perilla hoorend, thans heenliep om haar
vrienden te waarschuwen.
Hoort gij dat, riep Periila; de vrouw! Kom!
Lize vluchtte, haar vervolgers achter haar. Het was
absoluut noodig, dat zij haar landgenooten
vóór de hertog kon te weten, komem f«?jIen
was om hem te bevrijden. De Het was een massa
.ten westen, waren haar do jiei<ie en de
rotsen met de eene j keerd- Lize snelde naar
andere zijde n p]0fselinge zijwaartsche bewe-
de !a" jst zij haar vervolgers te ontsnappen. Zij begon
fp roepen„Camille, Camille» met een onderdrukte
stem onder aan den voet der klippen heen en weer
joopénd in groote angst Een hevige regen begon
je vallen.
Oogenblikkelijk hoorde zij een geluid en het
angstig naderend riep zij nogmaals zacht„Camille!"
Terstond daarna was Verdier bij haar.
Nog één minuut, sprak zij. en het is gedaan 1
Er zijn menschen op de heide, die naar u zoeken,
Camille, om 'sHemels wik....
Is hier niet ergens een rots in de nabijheid, o
zoonets. jets ver(Jer naar het noorden zmi.
De Grót der Geesten wordt zij genoemd. - Loop,
loop
En Verdier snelde heen. kant Qp. ik
de^da^wh daar' een'schuilplaats hebben tegen
de7« Srimren' noordwaarts en kwamen aan een ope
ning in df rots, welke zij binnen gingen.
JL Daar is een poel, fluisterde Lize. gij moet er
doorheen gaap naar de andere zijde. Zij zullen zeker
hierheen komen.
Maar.dat is wel wat te veel om van hem
te verwachten, sprak Verdier. Hij zal er niet door
heen willen.
Zij antwoordde niet maar sloop onhoorbaar naar
voren, naar den kant der poel. Plotseling slaakte zij
een schrille kreet de kreet eener vrouw m dü0
lljke angst. De, geheele bende vloog nM,';A,?crc„I!jost
hertog meer ongerust dan de rest f een ;°i)M
kreet was niet geheel voorgewend,
van werkelijke angst, van verrassm»
(Wordt vervolgd.)
