WEIME KARL COORAKT
m en om Haarlefn
WAT DE PERS ZEGT
S
BUITENLAND
VROOLIJK ALLERLEI
v
FEUILLETON
JACQUES DE BRANCION
Woensdag 14 Augustus - Tweede Blad
De Eucharistische Bond.
Aldus heet de instelling, wier opkomst in alle
deel en des lands met groote instemming is be
groet en die ook in Haarlem sympathie vindt,
getuige de opgerichte afdeelingen in Bloemen-
daal en in het gestich't St. Joannes de Deo.
Het doel van dezen bond zal velen onzer lezers
/eed3 bekend zijn: Jezus Christus, onzen God en
Koning, op alle mogelijke wijzen in Zijn Aller
heiligst Sacrament te huldigen, maar vooral het
decreet van Paus Pius X van 20 December 1905
over de veelvuldige en dagelijksche H. Communie
zoo stipt mogelijk in de parochies uit te voeren.
Alvorens iets te schrijven over de middelen,
die door den Bond worden aangewend, om zoo
goed mogelijk tot dat doel te geraken, willen wij
eerst iets zeggen over de niet-onbelangrijke ge
schiedenis der oprichting.
Reeds jaren lang bestonden er plannen tot op
richting van een dergelijken Bond en toen ten
slotte deze plannen vasten vorm hadden gekre
gen, werd te Amsterdam tot oprichting over-
g°|ceds na afloop der eerste vergadering in het
paviljoen van het Tolhuis, traden ongeveer 350
personen als lid toe. Dit was in de tweede helft
van 1916. Z. D. H. de Bisschop van Haarlem
-chtte Zijn volle goedkeuring aan de oprichting
ii gaf verlof tot het houden van een maande-
lijkschen Eucharistisch en dag.
In ruim één jaar tijds telde de Bond reeds
40 afdeelingen en zoo zal ongetwijfeld het zaad
je, te Amsterdam uitgestrooid, opgroeien tot een
reusachtigen boom.
Drie maanden na de oprichting ontving de
Bond een hartelijk, diepgevoeld schrijven van
Z. E. Kardinaal van Rossum, waarin Z. E. o. m.
verklaarde, dat Z. H. de Paus de mededeelingen
omtrent den Bond rtfet innige vreugde had ont
vangen en Zijn Heiligen Zegen schonk.
Nadat in de verschillende Katholieke bladen
een oproep was verschenen om medewerking,
kwam uit alle bisdommen van Nederland eèn
reusachtige stroom van sympathie-betuigingen,
van priesters en leeken. Zelfs andersdenkende
bladen bemoeiden zich met den Bond.
Intusschen zijn steeds meer afdeelingen tot
stand gekomen. Van het Handboekje, dat in
October 1917 verscheen, waren spoedig 40GO
exemplaren verspreid. Het boekje, dat uitstekend
voldoet, ontving zeer mooie recensies. In de
zelfde maand kwam de Bisschoppelijke goed
keuring op de statuten, In November werd door
Mgr. het Centraal Bestuur aangesteld met den
Z.Eerw. Heer pastoor Stolk te Amsterdam als
algemeen directeur en voorzitter van het Cen
traal Bestuur.
Een edelmoedig vereerder van het H. Sacra
ment schonk een som gelds ter vervaardiging
van een banier, waarvan de plechtige wijding
plaats had op 26 Mei van dit jaar, op den
22en Eucharistischen dag. Bij die gelegenheid
kon tevens geconstateerd worden, dat reeds
10,000 leden zich rond deze banier schaarden,
welk getal zich gedurende de laatste maanden
met ruim 1000 heeft uitgebreid. Buiten de 40
bestaande afdeelingen is er nog een gelijk aantal
in wording.
Te Haarlem bestaat nu een afdeeling in het
gesticht „St. Joannes de Deo" en te Bloemen-
daal in de nieuwe parochie. Ook in;andere om
liggende plaatsen zijn afdeelingen gesticht.
We kunnen uit een en ander dus concludeeren,
dat de Bond in dien korten tijd zeer in bloei
is toegenomen en het was ons daarom aange
naam in deze rubriek eens wat meer aandacht op
deze voortreffelijke stichting te laten vallen.
Ten slotte in 't kort iets over de middelen,
welke de bond aanwendt om tot het doel te
komen. Zijn heerlijk doelwit wil de Eucharisti
sche Bond in hoofdzaak bereiken door:
1. Bij de leden meer waardeering en liefde
Ie wekken voor de H. Eucharistie, opdat zij,
zooals Paus Pius X in genoemd decreet zegt,
naaf gelang van ieders krachten, levensstaat en
beroepsplichten, leven vóór en door het H. Sacra
ment, door zeer dikwijls, het liefst alle dagen en
minstens iedere week te communiceeren
2. door de Z.E. Pastoors te verzoeken In
kunne parochie een afdeeling van den Eucharis
tischen Bond te willen oprichten;
3. door het aanstellen van propagandisten
en zelatricen, voor wie de parochie in wijken
wordt verdeeld
4. door het houden van een Eucharistischen
dag eens in de maand, met aanbidding, H. Mis
voor het geestelijk en tijdelijk welzijn der leden
«1 tot uitbreiding der veelvuldige en dagelijksche
H. Communie; generale H. Communie voor alle
leden; preeken over de H. Eucharistie; luide
aanbidding voor alle kinderen der parochie;
«venzoo voor volwassenen, leden van congregatie
enz. en avonds H. Sacramentslof, gebed
van Paus Pius X voor de veelvuldige H. Com
munie preek over de H. Eucharistie, eerherstel
voor heiligschennissen en Bondslied (woorden
tn muziek kerkelijk goedgekeurd, te verkrijgen
bij de R.-K. Boek-Centrale, Keizersgracht 64, te
Amsterdam)
5. jaarlijks een Eucharistische week te hou
den in groote steden
6. jaarlijks een Triduum voor de dagelijk-
Khe H. Communie; k-
7. door Eucharistische cursussen, waarin de
H, Eucharistie wordt behandeld, op dogmatisch,
moreel, liturgisch en historisch gebied i
8. door uit de leden van den Eucharistischen
Bond te vormen de Edelwacht van het H. Sacra
ment, welke leden op den Eucharistischen dag
een half uur komen aanbidden
9. door het bevorderen van het 40-urengebed
10. door verspreiden van Eucharistische tijd
schriften, blaadjes, vooral van de drie Eucha
ristische Bondsorganen, nl. „S. S. Eucharistia",
„God met Ons" en „Het Kind der H. Commu
nie", welke staan onder directie der Paters van
het Allerh. Sacrament BrakkensteinNijmegen
en door hen uitgegeven worden.
Iedere parochie kan een afdeeling hebben.
Iedere parochiale afdeeling heeft drie leden-
afdeel ingen
1. kinderen, van hunne 1ste H, Communie
af, tot 12 jaar;
2. alle jongelui van beider geslacht;
3. gehuwden en anderen.
Iedere ledenafdeeling telt 3 secties, a. die da
gelijks of 5 maal in de week communiceeren; b.
die driemaal en c. die ééns per week minstens
te Communie gaan.
De Bond wil vooral zijn streven er op richten,
bij geheel het Katholieke vojk het veelvuldig
ontvangen der H. Communie in te voeren. Der
halve moeten geheel verbannen worden dé voor-
oordeelen dergenen, die met deze leering niet
strooken alsook de ijdele schroomvalligheid van
velen en de spitsvondige redenen om zich van de
Tafel des Heeren verwijderd te houden.
We denken hier tevens aan de vele ongegronde
en ongemotiveerde vooroordeelen tegen de
sehoone Derde Orde van St. Franciscus. Ook
hier worden maar al te vaak de bezwaren opge
worpen van geen tijd te hebben; geen behoefte
te gevoelen; geen kwezel te willen zijn; toch
goed Katholiek te kunnen zijn, het niet
laede omtrent heï oorlogswerk' dat Engeland
heeft verricht.
„Wij zeiven," zeide hij, „voeren zeven
verschillende veldtochten, namelijk in Frank
rijk, Italië, Saloniki, Palestina, Mesopotamië.
Zonder nog te spreken over de nood- EPerzië en Egypte en hebben zeven millioen
smakelijkheid van een program, over een man op de been gebracht. Drie millioen
meer systematische gemeente-politiek,man vechten thans op vreemd grondgebied.
paardje gereden: Bond van R.-K. Raads
leden. Hij wil er nieuw leven in blazen,
hetgeen onbegonnen werk is zoolang er
niet op geheel andere wijze in de richting
tot samenwerking gearbeid wordt.
wel
waardig te zijn, niet besproken te willé? worden,
niet te durven voor anderen, enz. enz.
Wij verzekeren dat als afkeerigen eenmaal
aandachtig het sehoone handboekje doorbladerd
hebben, zij ongetwijfeld tot andere gedachten
komen en meer dan ooit overtuifrd zijn van de
heerlijke gedachte,, die aan den Eucharistischen
Bond ten grondslag ligt.
komt bót ons voor, dat het troetelkind
van den heer Michielsen anders gekleed
moet worden.
Wat zou men er van denken indien d)e
R.-K. raadsleden zich vereendgden i'n
„raadskringen"? Als basis ware te nemen
do bestaande Rijkskieskringen. In Haar
lem bestaat zoo Iets. Daar vergaderen
leden van verschillende gemeenteraden
uit de omgeving hij elkander: Haarlem,
Heemstede, Schoten, Beverwijk, Halfweg,
Er zon dan evenals bij den Bond van
R.-K. Kiesvereonigingen een hoofdbe
stuur moeten zijn,-dat de zaken van bo
ven af leidt, jaarlijks tenminste een alge-
meene vergadering houdt, waar de raads-
kringen door een of meer afgevaardigden
vertegenwoordigd zonden kunnen zijn.
Een Bond van R.-K. Raadsleden met in
dividueel e leden is een practische onmo
gelijkheid. Het zijn tegenwoordig niet en
kel de kapitaalkrachtigen die geroepen
worden om behulpzaam te zijn hij het be
sturen der gemeenten, en niet ieder heeft
de gelegenheid en het geld om bondsver
gaderingen bij te wonen. Alleen daaruit
is reeds het f-'asco van het bestaande li
chaam te verklaren.
Zou de héér Michielsen er niet iets
voor vinden om in de door ons bedoelde
richting te werk ent Temeer, omdat wij
het volkomen met hem eens zijn, dat een
goede gemeentepolitiek een machtige bof
Wjj hebben de taak van voedsel- en klee-
lüingleverancier, bakker, fabrikant van uit
rustingsstukken en algemeen leverancier der
geallieerde legers op ons g.enomen en zon
der onze hulp had Frankrijk niet zoo schit
terend kunnen strijden als het heeft gedaan
offna schreef, waaraan het volgende «mA
Jeend:
Onder wildbloeiende seringen en magna*
ka's verscholen ligt op een half uur rijden*
van Livadia, het slot Dulber. In dit van de
wereld afgescheiden, welbewaakt zomerpa
leis in de Krim leeft sinds meer dan eert
aar de tsaritza-moeder Maria Feodoroflna.
e grootvorsten Nikolai en Peter Nikolaje-
trvitsch met hun gemalinnen Stania en Milit-
za, de dochters van koning Nikita van Mon
tenegro, grootvorst Alexander Michelowi oh
(niet te verwarren met den „pretendent"
Michael Alexandrowitsch), een neef van da
Wij vervoeren 50 pCt. van alle steenkool grootvorst Nikolai Nikolajewitsch, de prin-
die noodig is om dë ovens en _smidsen,- een ^Anreas, Feodoor, Nikita, Dimitri, Ros-
de spoorwegen en arsenalen van Frankrijk
in gang te houden en 60 pet-, van alle gra
nen welke leger en volk noodig hebben om
in het leven te blijven. En een half millioen
ton Engelsche schepen varen thans in Fran-
schen dienst.
Voorts vaart nog een half millioen ton
'Engelsche schepen voor Italië en wij hebben
alle handwapenen, munitie, machinegeweren,
dekens, sokken, wol, katoen en jutte aan
tilaff en Wassili, deelen met haar de hard*
ballingschap. Te zemen bevinden zich 15
leden van het huis-Romanoff met de OsarTzsi
moeder «in de Krim op het Dulber-slot.
De trouwe huismaarschalk van Maria Feo-
Öorownaen van den grootvorst, baron y.
Stahl is zijn meesteres naar het ba'Iingoor.i
gevolgd. Hij heeft a!s generaal in het leger
•van Nicolaas II dienst gedaan. Hij bewoont
een klein huis, niet ver van den ingang
gevoerd voor Frankrijke leger en burger van het park van het Dulberslot. Ieder be
DE ROOIE ZUSSEN.
Onder dit teekenend opschrift lezen wij
in „De Held.":
„Het vlinder-regiment, dat op de distribu
tie-kantoren der groote steden rondfladdert,
tot, hulpe van de heeren der Regeerings
proviandeering, heet in den volksmond: „Dt D
Rooio Zussen". 1 reaQ mt Bruseel
Die naam zegt u
mocratische gemeente afvaardigden zoo'n
vischmarkf lawaai maken in den Raad tegen ngu^oine
bevolking.
Wij hebben alle benzine en bevroren
vleesch voor de Fransche troepen naar Sar
loniki gebracht.
En wat wij voor Frankrijk deden hebben
wij ook voor ai onze andere bondgenooten
gedaan. Sedert het uitbreken van den oor
log hebben wij 24.000.000 ton goederen voor
hen vervoerd en hett otaal bedrag der voor
hen gedane scheepsvrachten bedraagt de
som van 17.000.00U pd. st.
Northampton, Kettering en Leicester heb
ben het schoeisel voor onze bondgenooten
geleverd en in het geheel 60 000.000 paar
boef ie bij de Kamerverkiezingen en om- j schoenen gefabriceerd.
dat ook wij vragen: begrijpt men wel vol-1 V» ij hebben het ItaJiaansclie leger 2.000.000
doende, wat heif in de toekomst zal te be-gasmaskers geleverd, om hen in staat te
duiden hebben, verantwoordelijk te staan, stéllen gedurende het eerstvolgende jaar de
voor een principieel medebesturen vanoverwinningslucht in te ademen,
de gemeentel Op het oogenblik zijn er 230.000 man in
Engeland aan den arbeid om de benoodigde
uitrustingsstukken voor onze bondgenooten
te maken, terwijl 375.000 man voor hen in
Jdc kolenmijnen werken.
Een millioen man arbeiden voor de admi-
jraliteit en anderhalf millioen in de mucitie-
VDAAMSCHE ACTIE IN HET BELGISCHEnijverheid, van wien een groot aantal niet
j. R ivoor ons alleen maar ook voor onze bond-
,.Aaa d,en IJ*» is een Viaamsche froa^-jë^wh^dit alle* nagaan moet het
y onts aan, die duizenden -o ns verbazen, dat ons leger zoo groot is.
&o- raoeaaniers, brancardiers en ^^ren tot haar Qnze taak too omvangrijk, dat wij daar-
j)c leden telt, zoo meldt het t j vaa Wel mogen s preken, tegenover ons volk
zoowel als onze bondgenooten."
NOG EEN LUCHTSCHIP VERNIELD!
De „Star" meldt, naar Reuter cLd, 12 Aug.
BELGIË
waarom d. soc^-de-1
de distributie-regeling. Ook waarom „Het
Volk" zoo bar aangaat tegen Posthuma.
„Laten wij maar weer eens wat razen I
De heeren op *t stadhuis zijn zoo bang voor
ons gekanker, dat zij er wel een nieuw
middeltje zullen bedenken om ons den mond
ta stoppenI Dat zij dan maar voor onze.
propagandisten een baantje scheppen van 70,
80, tot 100 gulden in de maandl"
En zoo zien wij in de groote steden, de
dochters, de zusjes, de gehuwde en niet
gehuwde vrouwen van „je. partij" knusjes
iussehen de heeren ambtenaren rondzwer
men, om wat leuke variatie te brengen in
eentonigheid van dozer dageiykseben ar
beid.
Voor het bedrag dat zij uit de gemeente
kas beuren hoeven de „Rooie Zusjes" alleen
maar haar fatsoen te houden als er een on
bescheiden klant verschijnt, die niet van „je
(Partij" is. Verder 's morgens niet al te tij
dig op 't „bero". 's Middags wel tijdig „huis
too". Maar 's nacht3 nog erg laat op straat.
De „volkgwil" en het publiek moeten maar
genoegen nemen met de stumperige bedie
ning, die hei staats-socialisme door bemid
deling van de „Rooie Zussen" het scrive-
reine kiezerskorps bezorgt.
Christelijke ouders vinden het in den be
ginne wel wat pijnlijk, dat hun dochter tel
kens weder, bij sollicitatie de vlag -moet
strijken voor een favorietje van „je Partij".
Op den duur zeggen zij echterdankbaar:
„Mijn kind hoort gelukkig niet onder de
„Rooie -Zussen".
Wee den chef, die per advertentie iets
anders dan „Rooie Zu3sen" als hulpkrach
ten zou vragen1
Dé klanten van de Regeerings-zaakjes
klagen steèn en been, dat do staats-exploi
tatie van 't Nederlandsche leven zoo peper
duur is. Hard verlangt de afnemer, dgt net
vlinder-regiment, waardoor de kosten van
het staats-bedrijf zoo nutteloos en zoo enorm
stijgen, maar weder bij „je Partij" onder
de pannen en in de kast terug keert.
De „Rooie Zussen" liggen alles behalve
voor een oortje bij vader Staat thuis. Wat
zal het worden, als zij straks want dat
zit haar in den rooden bloede ook
eens voor de variatie een staking gaan pro-
clameeren? Ach, am Publiek l ach, arme
geplukte gans!
Aan de Roode Kool van hei staats-socia
lisme wassen aardige spruitjes 1"
BOND VAN R.-K. RAADSLEDEN.
JXE VOLKSBANIER" schrijft:
Burgemeester Michielsen heeft in „Het
Centrum" eens heel even op zijn stok-
Er zijn drie deelen van het Roodboek der aeint, dat behalve het roede ais vernield op-
Viaaniisoho soldaten door hun officiearen,
korporaals bij het Belgische leger. Karei de
Schaepdrijver en Jules DUarpentier.
Volgens medeueelingen daarin zouden die j deden neerstorten,
VTaamsehe solt aten door hun officieren voor
verraders worden uitgescholden. JFavoriser
le flamand ee serai t favoriser l'eepionage
boche. Bans les flamande il n'y aurait jamais
eu de tr ai tres", zou commandant Jacobi tot
zijn soldaten gezegd hebben. De Vlamingen
zouden naar de gevaarlijkste deelen van liet
from wprxren gebonden. „Ju faut que l'offensi-
ve befe© air ooiume bat principal de faire
TXULSsajG'iXir 1'3 pJuis de fi-aaxiadhus p-o&sible. XI
injip-onte do róta/blLr l'éQuUibre ixantlfca.tiv©
ent re les deux races et ensuite, d'éliimi'iier tons
ces 'éJéments de perturbation pour après la
guerre", zou Fernand Neuray, de hoofdredac
teur uer „XXièrne Bi dele" hebbeu gezegu.
Kaderden Vlaamseke soldaten zouden om
gegeven Duiteche luchtschip, dat bij Ame
land viel, vanmorgen vroeg de Briteobe vlie
gers een tweede Duitsob luchtschip brandend
EEN NEB UWE „Ei\ UELSCHE" ZIEKTE?
De Engelsche letterkundige Murry is de
zer dagen tot 100 pond boete veroordeeld
daar hij een zeer gezien persoon, den eer
sten secretaris van den Board of Trade,
Marwood, had uitgescholden voor leugenaar,
bandiet en verrader en hem een creatuur
genoemd had, die betaald werd door een
troep nietswaardige schurken. De rechter
zeide geen gevangenisstraf te zullen eischen,
daar de beklaagde duidelijk aan de „belee-
digingskoorts" leed, welke in heel Enge
land woedt en reeds vele slachtoffers heeft
gemaakt. Deze koorts wordt klaarblijkelijk
teweeggebracht dcor de spanning, die in veie
zoeker moet zijn kamer voorbij, niemand
wordt zonder zijn goedkeuring bij Maria
Feodoroffna en de grootvorsten toegelaten.
Zoowel de Czaritsa mGeder als grootvorst
Nikolai Nikolajewitsch wenschen als 'parficu-.
liore personen te leven, over politieke kwes<
lies Laten ze zich niet uit.
De Czaritsa moeder is thans 71 jaar oud.
Hoewel haar gezondheid nog uitstekend is,
hebben toch de gebeurtenissen van het re
volutie-jaar haar invloed doen gelden. Ook
grootvorst Nikolai Nicolajewitsch is sterk
verouderd.
Eerst sinds Mei 1917 wordt het bailings-
cord dezer vorsten bewaakt. Een afdeeling
matrozen uit Sebastopol is toen door de
sovjet met dit werk belast. Deze bewakings
dienst werd ingezet met een nachtelijke huis
zoeking, waarbij de sovjet-matrozen zich ver»-
schillende gouden voorwerpen, als vergoe
ding voor hun nachtarbeid, toeeigenden.
Gedurende den zomer huwde de dochter
van Nikolai Nikolajewitsch met den Pool-
schen graaf Tyskiewiez, die in de omgeving
van den grootvorst gebleven was. Bjj die
gelegenheid had Nikolai "Nikolajewitsch nog
eenmaal zijn schitterend gala-uniform van
Russisch generaal-veldmaarschalk aange
trokken en zijn borst met alle verdiende
onderscheidingen gesierd.
,x In Februari 1918 werden de gezamenlijke
leden der familie-Romanoff naar het thans
bewoonde Lulber-slot gebracht. Slechts wei-
rige getrouwen durfden de gevangenen naar
hun strenger ballingsoord te vergezellen.
Daar wordt thans het eenzaam en ellen
dig leven voortgezet. Het papier-geld, dat
ze bezaten, heeft bijna zijn- geheele waarde
verloren, en de 100 roebels, den leden der
Romanoff-familie per week toegekend, zijn
ontoereikend. Toen de keizerin-moeder ten
slotte om vei hooging van deze. wekolijk-
Iijksche ondersteuning verzocht, werd haar
geantwoord, dat bij de sovjet de post van
schrijfster open was, en dat ze dezen, in
dien ze haar wekelijksehe ondersteuning ta
gering vond, kon aanvaarden, om meer te
verdienen.
Sinds de aankomst der Duitschers in de
Krim zijn de matrozen-wachten door Tarta
ren vervangen. Tot nu toe hebben de banne
lingen nog nooit den wensch te kennen ge
geven naar elders te mogen vertrekken. En
van de grootere vrijheid, die Maria Feodo
roffna en de grootvorst thans genieten, ma
ken ze slechts weinig gebruik.
nun Vlaamsek-zijn me^ gevangenis zijn be- dringen heerscht door den langen duur van
straft, omdat zij Vlaamsehe liederen hadden
gezongen, Vlaaanschgezind© bladen hadden
gelezen, Yiaamsche .samenkomsten hadden
bijgewoond enz.
De georganiseerde werking der Vlaamsohe
froncpartij bsgon op 11 Juli 1917. met een
open brief aan den Koning der Belgen. In
December van hetzelfde jaar werd een brief
gezonden aan de verbondene grootmachten.
Aan Kardinaal Mercier werd door de
Vlaamsche frontpartij ook een uitvoerig
schrijven geriehl.
OO^TêNRIJK-HONGARIJE
DE DRIE SLAVISCHE VOLKEREN.
Naar'uit Oostenrijk wordt gemeld, hebben
Poolsche, Tsjechisch© en Jungjo-Slavische af
gevaardigden een overeenkomst gesloten,
waarbij een verklaring is' opgesteld, welke in
de volgende bewoordingen is vervat:
„Vereenigd door de groote gedachte der
zelfbestemming van de volkeren en.,don
wensch naar onafhankelijkheid en yruhaia
volgen wij do bevelen der broederlijke soli
dariteit. Overtuigd, dut wii onze gemeen-
schappelijke doeleinden slechts door gemeen
schappelijke inspanning kunnen bereiken, be
den oorlog, en onder invloed van vele per
sonen, die zich tot daden laten meesleepen,
waarvoor zij zich in normale tijden zouden
schamen.
WAT ER IN ZIJN ZAK WAS.
Voor eenige dagen deed in de pers het ver
haal de ronde, dat een Fransch soldaat, die
naar een lucifertje zocht en zijn zakken
daarvoor leeghaalde. Al wat hij er zoo uit
haalde was voldoende om een handwagen te
vullen. Dat beteekent echter nog niets bij
wat aan het front gebeurde met een Duitsch
soidaat. Na het uitladen van een waggon
met honingkoeken, moesten de soldaten in
het gelid aantreden. Van een der soldaten
puilde toen de buitenzak van zijn uniform
jas zeer verdacht uit. „Wat heb je daar in
je jas?" vroeg de stramme majoor hem.
„O, majoor," antwoordde de soldaat, „dat
is het portret van mijn vader, en u moet
weten: m'n vader heeft een bult, ziet u."
DE FAMILIE VAN DEN EX-CZAAR.
Een van de familiën, die wel het meest
den druk en gevoigen van den oorlog heb
ben moeten verduren is wel de ex-Czaren-
fumiiie van Rusland.
Zoozeer heeft het lot dezer diepgetroffen
GEHOORD
Gouvernante: „Hans, als ik je iets zeg
mag je me volstrekt niet interrumpeeren,
zulke manieren laat je maar over aart..,
kamerleden!"
LANGS DEN WEG.
„Hans, als ik je iets
VERDIENDE LOON.
De waarnemende chef van het kleine
spoorstation, altijd grof bij het controleeren
der kaartjes, vraagt een veehandelaar, die
geabonneerd is ,en dan ook zoo goed als
nooit zijn kaart behoeft te vertoonen, naar
zyn bewijs, en- doet dat op weinig beleef
den toon.
Ik verlang het telkenmale te zien als
u passeert, zegt hij.
Natuurlijk wordt de kaart getoond, en do
man kon passeeren.
Eenige dagen later kwam de veehandelaar
weer aan het station. Hij moet mee met den
eersten trein.
En waar is de waarnemende chef?,
vraagt hij den wachter.
Hij is nog in bed, luidde hetjantwoord.
Zeg hem dan, dat ik 'm noodzakelijk
moet spreken.
sluiten de vertegenwoordigers der Uoolsche, funilie ZL H. den Paus in zijn bijna onbe- De ander had er weinig lust in, maar toert
Tsjechische en Jungo-Slavisehe volkeren op grensde liefde tot'de mönschheid aangegre- -•J
het oogenblik van de huidige wereldomwen- p dat de H. Vader geen weerstand meer
teling een duurzamen en door niets te schei- h -eft kunnen of willen bieden aan hetdenk-
den bond der drie Slavische volkeren en wel
Polen, Tspechen en Jungo-Slaven te vormen."
VERSPREID^ "BERICHT ij
ENGELAND'S TAAK IN DEN OORLOG.
In eene onlangs afgelegde verklaring deel-
de Lord Curzo de volgende feiten en cijfers
beeld, Zijn bemiddeling aan te bieden ten
behoeve van de ex-Czaritza en haar kinderen
Hoe vreesetijk het lijden is van de Russi
sche Czarenfamiüe vindt men gedeeltelijk
aangeteekend iu hetgeen Lederer dezer da
gen in het „Berl. Tagebl." over de balling
schap van de Czaritza moeder, Maria Feodo
hij vernam, dat het gevraagd werd op uit
drukkelijk verzoek van den chef zeil, duif-
de hy het niet langer weigeren.
Na eenigen tijd kwam de waarnemende
mooi korzelig op het perron.
De veehandelaar bp hem af met zijn abon
nementskaart.
Wat duivel moet ik daarmee doen?!
U moest haar altijd zien als ik pas
seerde. Nu... hier is zei
Romantisch verhaal uit den tijd der
Fransche Revolutie.
3
„Dank u, 0p de uwe, meester Denis!"
De ë'a?en klonken lustig tegen elkander.
„Ook .k drink op uwe welkomst, dappere maai,"
foegde Brulard er bij, terwijl hij het glas vooruit
stak om met zijn hooghartigen nabuur te klinken.
„Ik wensch U goeden avond, mijnheer de maire,"
antwoordde de soldaat droogweg, zjjn glas op de
tafel zettend, dat hij in een teug geledigd had, ter
wijl Brulard sprak.
Hij begon van den veldtocht naar Egypte te ver
halen waarvan hij reeds een en ander gezegd had,
terwijl Denis bij den schoorsteen was.
Daarop vroeg hij wat deze gedaan had, en wat er
van een en ander geworden was; welke ouden van
dagen er in het dorp gestorven, en welke jonge
meisjes getrouwd warenwie er in het leger gesneu
veld en wie teruggekomen was; maar terwijl hij naar
al deze vroeg, bemerkte men uit de verstrooidheid,
waarmee hij naar de antwoorden luisterde, dat Zijn
geest zich met iets anders bezig hield, waarvan hij
niet sprak, en zich een geheime onrust van hem
had meester gemaakt, waarvan hij het niet raadzaam
oordeelde vooralsnog de verklaring te geven, einde
lijk werden zijn vragen zoo onbeteekenend, dat net
scheen alsof hij er mee ten doei had, dat Denis, of
een der drie landlieden, die naar hem luisterden,
zijn gedachten zouden raden en zijn geheim ver
langen te gemoet komen.
Dit gebeurde echter niet; men stelde zich tevreden
met hem op de gedane vragen voldoende inlichting
te geven.
Eindelijk kon hij zich niet meer inhouden, maar
riep met een stem, die van ongeduld trilde.
„Maar het kasteel! het kasteel! waarom zegt gij
mij daar niets van?"
üij dezen onverhoedschen uitval kroop Brulard,
wien geen enkel woord van al wat hij gezegd had,
ontgaan was, ineen ais een jakhals, die een kogei in
het lijf krijgt.
„het kasteel?" gaf Denis ten antwoord; „wat wilt
gij dat ik daarvaii zeggen zal, mijn bes.e Vivant?
riet ligt nog altijd boven op de rotsen, in een wei
nig slechter staat dan ten tijde van uw vertrek."
„Er is dus niemand, die daar zorg voor draagt?"
vroeg de soldaat, wiens mannelijk gelaat plotseling
een levendige gevoeligheid toonde, die zich aan zijn
ongeduld paarde.
„O! mensdien ontbreken er niet," antwoordde de
gewezen pikeur. Vooreerst is er de oude Adrienne
Petit-jean, die van geen heengaan heeft willen hoo--
ren... weet gij? de vroegere dienstbode van den...ik verbied u het woord tot mij te richten!' voegde
kortom, gij begrijpt mij, vervolgens is er nog vader
Lory, zijn schoonzoon, zijn dochter, zijn zoon en
schoondochter met hunne kinderen; ook uw neef
ÜO„En" wat doet mijn neef daar?" viel hem plotse
ling de soldaat in de rede.
„Wat de anderen er doen; hij is er gaan wonen,
om vrij te zijn van huur le betalen."
„Welnu, ik zal hein morgen zeggen, dat zijn plaats
daar niét is."
„Hij is wel in siaat om u te antwoorden, dat gij
u met zaken bemoeit, die u niet aangaan," zei een
der landlieden. -
„Dat zullen wij eens zien!" riep Vivant! „Ha!"
ging hij voort, terwijl hij met de vuist op de taiel
sloeg, „de plundering duurt dus nog'altijd voort?
Maar wat doet dan de overheid?"
„De overheidspersonen der repub.iek hebben niet
in -ast om over de goederen van verraders te waken,"
zeide Bruiard.
Als een gekwetste leeuw wendde Vivant zich om
en terwijl hij zijn mannelijk gelaat naar de lood
kleurige ironie van den ma.re keerde en hem met
een van toom vlammenden blik in de onrustige oogen
zag, antwoordde hij mét donderende stem:
„ik spreek met tot u, burger bruknd! en uit
wijze waarop ik u reeds een jraar maal ainwoora
gegeven heb, hadt ge moeten bespeuten uat ik er
niet op gesteld was met u in gesprek te geraken,
hij er nog luider bij. „Ik ben hier met vrienden
en
„Ge zijt niet altijd zoo hooghartig geweest," sta
melde Brulard, terwijl hij uit voorzorg naar het einde
der bank, waarop hij zat, terugweek.
„Dat is waar," antwoordde Vivant op vasten toon,
hoewel met eene treurige uitdrukking in de stem
„maar juist, wijl ik eens in mijn leven het ongeluk
gehad heb naar u te luisteren, wil ik het thans niet
een tweede maal doen; denk daaraan en iaat mij
met vrede."
En hij keerde den maire, die verbijsterd scheen,
rSh?
och teen, -i? hel mij ook?"
„rtelpt gi) mij met de j>3 wjit jaten zet-
„Daar ge uiy £i,en vaste stem ajs zekeren
k vmag ik u of men hier, sedert de vrede overal
hersteld geen tijding gehad heeft van den voor-
maligen graal De Brandon?"
Bij hei hooren van den naam zijns vroegeren
meesters ontroerde Denis. Zijn mond, die zich bijna
altijd tot een jovialen glimiach plooide, trok zich
krampachtig te zamen, zijn lippen beefden en zijn
levendig oog werd met een droevig waas overtomen
„De voormalige graai... de voormalige graari..!
zeide hij, „gij vraagt...'.
„Wel ja, ik viaag of men hier ook weet wat er
van hem geworden is, en ik heb u slechts over zijn
kasteel gesproken, opdat ge mij antwoord over hem
zeiven zoudt geven. Wat is er met hem gebeurd
Alle uitgewekenen keeren terug; waarom is hij nog
niet hier?" -
Sedert den dag van zijn vertrek heeft luj aan nie
mand onzer geschreven," antwoordde Denis met
ernstige stem. „Maar zeg m.j een* Vivant, wMrom
stelt gij zooveel belang in de zaak. ik dacht...
Od dit oogenblik gat Brulard den notaris, die zwij
gend getuige van dit tooneei geweest was, een
ken en beiden stonden op alsof zij zich gereed
maakten om te vertrekken.
Inderdaad betaalde de eerste de vertering, die zH
gemaakt hadden; daarop trad hij langzaam op Vivant
Baugey toe en zei tot hem:
„Daar ik uwe woorden van straks niet ia' ernst
kan opnemen, burger Baugey, wil ik u wel zeggen
dat er een plaats als houtvester open komt en dat
het slechts van u aihangtGij begrijpt mij
Hij begon te lachen, zoo ten minste zijn grijns
dien naam verdiende.
Maar plotseling zweeg Biulard, versioni- door tl n
verachtelijken blik, waarmee Vivant hem
hoofd tot de voeten opnam. s{amelde de
„Wel. bevalt udat ^jn toch licht'aan te
„Driehonderd frank per JaM
nemen
I,, gggggjg
(Wordt vervolgd).
