NIEUWE HAARL. COURANT
BUITENLAND
JACQUES DE BRAKCiCN
WAT DE PERS ZEGT
VROOLIJK ALLERLEI
m en om Haarled
verspreide^berichtl i
E UI LL£ i oiSI
Woensdag 14 Augustus Tweede Blad
De Eucharistische Bond.
Aldus heet de instelling, wier opkomst in alle
deelen des lands met groote instemming is be
groet en die ook in Haarlem sympathie vindt,
getuige de opgerichte afdeelingen in Bloemen-
daal en in het gesticht St. Joannes de Deo.
Het doel van dezen bond zal velen onzer lezers
•reeds bekend zijn: Jezus Christus, onzen God en
Koning, op alle mogelijke wijzen in Zijn Aller
heiligst Sacrament te huldigen, maar vooral het
decreet van Paus Pius X van 20 December 1905
- over de veelvuldige en dagelijksche H>. Communie
zoo stipt mogelijk in de parochies uit te voeren.
Alvorens iets te schrijven over de middelen,
die door den Bond" worden aangewend, om zoo
goed mogelijk tot dat doel te geraken, willen wij
eerst iets zeggen over de niet-onbelangrijke ge
schiedenis der oprichting.
Reeds jaren lang bestonden er plannen tot op
richting van een dergelijken Bond en toen ten
slotte deze plannen vasten vorm hadden gekre
gen, werd te Amsterdam tot oprichting over
gegaan.
Reeds na afloop der eerste vergadering in het
paviljoen van het Tolhuis, traden ongeveer 350
personen als lid toe. Dit was in de tweede helft
van 1.916 Z. D. H. de Bisschop van Haarlem
iitte Zijn volle goedkeuring-aan de oprichting
u gaf verlof tot het houden van een maande-
lijkschen Eucharistischen dag.
In ruim één jaar tijds telde de Bond reeds
40 afdeelingen en zoo zal ongetwijfeld het zaad
je, te Amsterdam uitgestrooid, opgroeien tot een
reusachtigen boom.
Drie maanden na de oprichting ontving de
Bond een hartelijk, diepgevoeld schrijven van
Z. E. Kardinaal van Rossum, waarin Z. E. o. m.
verklaarde, dat Z. H. de Paus de mededeel ingen
omtrent den Bond *et innige vreugde had ont
vangen en Zijn Heiligen Zegen schonk.
Nadat in de verschillende Katholieke bladen
een oproep was verschenen om medewerking,
kwam uit alle bisdommen van Nederland een
reusachtige stroom van sympathie-betuigingen,
van priesters en leeken. Zelfs andersdenkende
bladen bemoeiden zich met den Bond.
Intusschen zijn steeds meer afdeelingen tot
stand gekomen. Van het Handboekje, dat in
October 1917 verscheen, waren spoedig 4000
exemplaren verspreid. Het boekje, dat uitstekend
vcldoet, ontving zeer mooie recensies. In de
zelfde maand kwam de Bisschoppelijke goed
keuring op de statuten. In November werd door
Mgr. het Centraal Bestuur aangesteld met den
Z.Eerw. Heer pastoor Stolk te Amsterdam als
algemeen directeur en voorzitter van het Cen
traal Bestuur.
Een edelmoedig vereerder van het H. Sacra
ment schonk een som gelds ter vervaardiging
van een banier, waarvan de plechtige wijding
plaats had op 26 Mei van dit jaar, op den
22en Eucharistischen dag. Bij die gelegenheid
kon tevens geconstateerd worden, dat reeds
10,000 leden zich rond deze banier schaarden,
welk getal zich gedurende de laatste maanden
met ruim ÏOOO heeft uitgebreid. Buiten de 40
H. Eucharistie wordt behandeld, op 'dogmatiscH,
moreel, liturgisch en historisch gebied;
8. door uit de leden van den Eucharistischen-
Bond te vormen, de Edelwacht van het H. Sacra
ment, welke leden op den Eucharistischen dag
een half uur komen aanbidden;
9. door het bevorderen van het 40-urengebed
10. door verspreiden van Eucharistische tijd
schriften, blaadjes, vooral van de drie Eucha
ristische Bondsorganen, nl. „S. S. Eucharistia",
„God met Ons" en „Het Kind der H. Commu
nie", welke staan onder directie der Paters van
het Allerh. Sacrament Brakkenstein—Nijmegen
en door hen uitgegeven worden.
Iedere parochie kan een afdeling hebben.
Iedere parochiale afdeeling heeft drie leden-
afdeelingen
1. kinderen, van hunne 1ste H. Communie
af, tot 12 jaar;
2. alle jongelui van beider geslacht;
3. gehuwden en anderen.
Iedere ledenafdeeling telt 3 secties, a. die da
gelijks of 5 maal in de week communiceerenb.
die driemaal en c. die ééns per week minstens
te Communie gaan.
De Bond wil vooral zijn streven er op richten,
bij geheel het 'Katholieke volk het veelvuldig
ontvangen der H. Communie in te voeren. Der
halve moeten geheel verbannen worden de voor-
oordeelen dergenen, die met deze leering niet
strooken alsook de ijdele schroomvalligheid van
velen en de spitsvondige redenen om zich van de
Tafel des Heeren verwijderd te houden.
We denken hier tevens aan de vele ongegronde
en ongemotiveerde vooroordeelen tegen de
schoone Derde Orde van St. Franciscus. Ook
hier worden maar al te vaak de bezwaren opge
worpen van geen-tijd te hebben; geen behoefte
te gevoelen; geen kwezel te willen zijn; toch
wel goed Katholiek te kunnen zijn, het niet
waardig te zijn, niet besproken te willen worden,
niet te durven voor anderen, enz. enz.
Wij verzekeren dat als afkeerigen eenmaal
aandachtig het schoone handboekje doorbladerd
hebben, zij ongetwijfeld tot andere gedachten
komen en meer dan ooit overtuigd zijn van de
heerlijke gedachte, die aan den Eucharistischen
Bond ten grondslag ligt.
DB KOOIE ZUSSEN.
Onder dit teekenend opschrift lezen wij
in „De Geld.":
„Het vlinder-regiment., dat op de distribu
tie-kantoren der groote steden rondfladdert,
tot hulpe van de heeren der Regeerings-
proviarideering, heet in den volksmond: „De
Rooie Zussen".
Die naam zegt u, waarom de sociaal-de-
oaardje gereden: Bond van R.-K. Raads
leden, Hij wil er nieiuw leven in blaaen,
hetgeen onbegonnen werk is zoolang er
nieit op geheel andere wijze in de richting
tot samenwerking gearbeid wordt.
Zondei- nog te ©preken over de hood-
laede omtrent' hef oorlögswerk" dat 'Engeland
heeft verricht.
„Wij zelven," zeide hij, „voeren zeven
verschillende veldtochten, namelijk in Frank
rijk, Italië, Saloniki, Palestina, Mesopotamia.
[Perzië en Egypte en hebben zeven millioen
zakelijkheid van een pro-gram, over oei: in an op de been gebracht. Drie millioen
moer systematische gemeente-politiek,
komt het ons voor,-dat het troetelkind
van den heer Micbielsen andeys gekleed
moet wordten.-
Wat zou men er van denken indien de
R.-K. raadsleden zich vereenigden in
„raad skringen" 1 Als basis ware te nemen
de bestaande Rij-ksk ieskringen. In Haar
lem bestaat zoo iets. Daar vergaderen
led-en van verschillende gemeenteraden
uit de omgeving hij elkander: Haarlem,
Heemstede, Schoten, Beverwijk, Halfweg,
Er zou dan evenals bij den Bond van
R.-K. Kies vereenigingen een hoofdbe
stuur moeten zijn. dat de zaken van bo
ven af leiidt. jaarlijks tenminste een alge-
meene vergadering houdt, waar de raads-
kringen door een of meer afgevaardigden
vertegenwoordigd zonden kunnen zijn.
Een Bond van R.-K. Raadsleden met in-
dividueele leden is een praetiseke onmo
gelijkheid. H-et zijn tegenwoordig niet en
kel de kapitaalkrachtigen die geroepen
worden om behulpzaam te zijn bij het be
sturen der gemeenten, en niet ieder heeft
de gelegenheid en het geld om bondsver
gaderingen bij te wonen. Alleen daaruit
is reeds het fiasco van het bestaande li
chaam te verklaren.
Zou de heer Micbielsen er niet iets
voor vinden om in de door ons bedoelde
richting te werken! Temeer, omdat wij
het volkomen met hem eens zijn, dat een
goede gemeentepolitiek een machtige hof-
hoof is bij de Kamerverkiezingen en om
dat ook wij vragen: begrijpt men wel vol-
jnan vechten thans op vreemd grondgebied.
Wij hebben de taak van voedsel- en klee-
dingleverancier, bakker, fabrikant van uit
rustingsstukken en algemeen leverancier der
geallieerde legers op ons genomen en zon
der onze hulp had Frankrijk niet zoo schit
terend kunnen strijden als het heeft gedaan.
Wij vervoeren 50 pCt. van alle steenkool
die noodig is om de ovens en smidsen,
de spoorwegen en arsenalen van Frankrijk
in gang te houden en 60 pet. van allo gra
nen welke leger en volk noodig hebben om
in het leven te' blijven. En een half millioen
ton Engelsche schapen varen thans int Fr an -
schen dienst.
Voorts vaart nog een half millioen ton
Engelsche schepen voor Italië en wij hebben
alle handwapenen, munitie, machinegeweren,
dekens, sokken, wol, katoen en jutte aan
gevoerd voor Frankrijks leger en burger
bevolking. j
Wij hebben alle benzine en bevroren
vleesch voor de Fransche troepen naar Sa
loniki gebracht.
En wat wij voor Frankrijk deden hebben
wij ook voor al onze andere bondgenooten
gedaan. Sedert het uitbreken van den oor
log hebben wij 24.000.000 ton goederen voor
hen vervoerd en hett otaal bedrag der voor
hen gedane scheepsvrachten bedraagt de.
som van 17.000.000 pd. st.
Northampton, Kettering en Leicester heb
ben het schoeisel voor onze bondg-enooten
geleverd en in het geheel 60.000.000 paar
schoenen gefabriceerd.
M Wij hebben het ltaliaansche leger 2.000.000
doende, wat het in de toekomst zal te be-gasmaskers geleverd, om hen in staat te
duiden hebben, verantwoordelijk te staan 1st ellen gedurende het, eerstvolgende jaar de
voor een principieel medebesturen van overwinningsiucht in tc ademen,
de gemeente? Op het oogenbJik zijn er 260.000 man in
Engeland aan den arbeid om de benoodigdg.
uitrustingsstukken voor onze bondgenooten
te maken, terwijl 375.000 man voor hen in
de kolenmijnen werken.
r>lË ^eK m*"*oen man arbeiden voor de admi-
OftLOllt -rp raliteit en anderhalf millioen .in de munitie-
VLAAMSGHE ACTIE IN BET BELGISCHE j nijverheid, van wien een groot aantal niet
'LEGER. voor ons a^een maar ook voor onze bond-
Aan den Ijzer is een Vlaamscbe frontpar-j ^°otan werken,
tij ontstaan, die Lalden Vlaamsehe aal- Wanneer wy dit alles nagaan moet het
moozeniars, br JcaiS tot Wj«M verbazen, .dat ons leger zoo groot is.
leden telt, zeo me dt hd Vlaamseh persbu- 0nze taak 15 200 omvangrijk, dat wy daar-
reau uit Brussel.
Onlange zijn enkele soldaten als gevolmach
tigden der Vlaamsehe frontpartij in het be-
mocratische gemeente afgevaardigden zoo'n manische H'O
vischmarkt lawaai maken in den Raad tegen 2/0aangekomen.
afdeelingen is er nog een gelijk aantal lusschen de heeren ambtenaren rondzwer-
tegen
de distributie-regeling. Ook waarom „Het
Volk" zoo bar aangaat tegen Posthuma.
„Laten wij maar weer eens wat razen f
J'e heeren op 't stadhuis zijn zoo bang voor
ons gekanker, dat zij er wel een nieuw
middeltje zullen bedenken om ons den mond
tj stoppen! Dat zij dan maar voor onze.
propagandisten een baantje scheppen van 70,
80, tot 100 gulden in de maand!"
En zoo zien wij in de groote steden, de
dochters, de zusjes, de gehuwde en niet
g huwde vrouwen van „je partij'
in wording.
T_ -men, om wat leuke variatie te brengen in
m m bestaat nu een afdeehng in hel jtij eentonigheid van dezer dagelijkscken ar
snrht ..St. oannes dp Den" f» i„:j J
gesticht „'St. Joannes de Deo" en te Bloemen-
daal in de nieuwe parochie. Ook in andere om
liggende plaatsen zijn afdeelingen gesticht.
We kunnen uit een en ander dus concludëeren,
dat de Bond in dien korten tijd zeer in bloei
is toegenomen en het was ons daarom aange
naam in deze rubriek eens wat meer aandacht op
deze voortreffelijke stichting te laten vallen.
Ten slotte .in 't kort iets over de middelen,
welke de bond aanwendt om tot het doel te
komen. Zijn heerlijk doelwit wil de Eucharisti
sche Bond in hoofdzaak bereiken door:
1. Bij de leden meer waardeering en liefde
te wekken voor de H. Eucharistie, opdat zij
zooals Paus Pius X in genoemd decreet zegt'
naar gelang van ieders krachten, levensstaat en
beroepsplicnten, leven vóór en door het H.-Sacra
ment, door zeer dikwijls, het liefst alle dagen en
minstens iedere week te communiceeren
2. door de Z.E. Pastoors te verzoeken in
hunne parochie een afdeeling van den Eucharis
tischen Bond te willen oprichten;
3. door het aanstellen van propagandisten
en. zelatricen, voor wie de parochie in wijken
wordt verdeeld;
4. door het houden van een Eucharistischen
dag eens in de maand, met aanbidding, H. Mis
voor het geestelijk en tijdelijk welzijn der leden
beid.
Vo-or het bedrag- dat zij uit de gemeente
kas beuren hoeven de „Rooie Zusjes" alleen
maar haar fatsoen te houden als er een on
bescheiden klant verschijnt, die niet van „je
(Partij" is. Verder 's morgens niet al te tij
dig op 't „bero". 's Middags wel tijdig „huis
toe". Maar 's nachts nog erg laat op straat.
De „volkswil" en het publiek moeten maar
genoegen nemen met de stumperige bedie
ning, die hei staats-socialisme doof bemid
deling van de-„Ro-oie Zussen" het souve-
reino kiezerskorps bezorgt.
Christelijke ouders vinden het in den be
ginne wel wat pijnlijkrdat hun dochter tel
kens weder, bij sollicitatie de vlag moet
strijken vo-or een favorietje van „j'e Partij".
Op den duur zeggen zij echter dankbaar:
„Mijn kind hoort gelukkig niet onder de
„Rooie Zussen".
Wee den chef, die per advertentie iets
anders dan „Rooie Zussen" als hulpkrach
ten zou vragen1
De klanten van de Regeerings-zaakjes
klagen steen en been. dat de staats-expioi-
tatie van 't Nederlandsche leven zoo peper
duur is. Hard verlangt de afnemer, dat het
vlinder-regiment, waaVdoor de kosten van
f? rlI!!!mr! fpnpt Ji'6er-6 01 ^gelijks che 1: 1 staatsbedrijf zoo nutteloos en zoo enorm
H. Communie, generale H. Communie voor alle stijgen, maar weder bij „je Partij" onder
leden; preeken over de H Eucharistie; luide - - - -
aanbidding voor alle kinderen der parochie
ivenzoo voor volwassenen, leden van congregatie
enz. en 's avonds H. Sacramentslof, gebed
van Paus Pius X voor de veelvuldige H. Com
munie, preek over de H. Eucharistie, eerherstel
voo- heiligschennissen en Bondslied (woorden
en ïuziek kerkelijk goedgekeurd, te verkrijgen
bij de R.-K. Boek-Centrale, Keizersgracht 64, te
Amsterdam)
5. jaarlijks een Eucharistische week te hou
den in groote steden;
6. jaarlijks een Triduum voor de dagelijk
sche H. Communie;
7. door Eucharistische cursussen, waarin de
-
do pannen en in de kast terug keert.
De „Rooie Zussen" liggen alles behalve
voor een oortje bij vader Staat thuis. Wat
zal het wórden, als zij straks want dat
zit haar in den rooden bloede ook
eens voor de variatie een staking gaan pro-
clameeren? Ach, arm Publiek! ach, arme
gep'ukte gans!
Aan de Roode Kool van het staats-socia
lisme wassen aardige spruitjes!"
BOND VAN R.-K. RAADSLEDEN.
„DE VOLKSBANIER" schrijft:
Burgemeester Michielsen heeft in „Het
Centrum" eens heel even op zijn stok-
Er zijn drie deelen van het Roodboek der
Vlaamiscbe soltlaiten door hum officieren,
korporaals by het Belgische leger, Karei de
Sohaepdrijver en Jules Oharpemtier.
Volgens mededeelingendaarin zouden dis
Vlaamsehe soldaten door bnn officieren voor
verraders worden uitgescholden. „Favoriser
le flamand ce serad t favoriser l'espionage
boche. Bans les flamands il n'y aurait jamais
eu de trait-res", zou commandant Jacobi tot
zijn soldaten gezegd hebben. De Vlamingen
zouden naar de gevaarlijkste deelen van liet
front worden gezonden. „II faut que l'offemsi
we beige ait tommy hut principal de faire
mass-acrer la plus de flamnmds possible., II
nC'poi'te do rótahJia- IYhiui i ioi-o quantitative
entre les deux races et eusuifce, d'élimjner tons
ces elements- de perturbation pour après la
guerre'zou Fernand Neuray, de hoofdredac
teur der „XX ièrue Siècle" hebbeu gezegd.
Honderden. Vlaamsehe soldaten zouden om
hun Vlaamseh-zijn .met gevangenis zjjm be
straft, omdat zij Vlaamsehe liederen hadden
gezongen, Vlaamsen gezinde bladen hadden
gelezen, Vlaamsohe samenkomsten hadden
bijgewoond enz.
De georganiseerde werking der Vlaamsehe
frontpartij bsgon op U Juli 1917_ m6t een
open brief aan den Koning der Belgen. In
December van hetzelfde jaar werd een brief
gezonden aan de verbondene grootmachten.
Aan Kardinaal Mercier werd door de
Vlaamsehe frontpartij ook een uitvoerig
schrijven gerieht.
CwoTENRIJK-HONGARIJE
DE DRIE SLAVISCHE VOLKEREN.
Naar uit Oostenrijk wordt gemeld, hebben
Poolsehe, Tsjechische en Jungio-Slavisehe af
gevaardigden een overeenkomst gas loten,
waarbij een verklaring is opgesteld, welke in
de volgende bewoordingen is vervat:
Vereenigd door de groote gedachte der
zelfbestemming van de volkeren en den
wensch naar onafhankelijkheid en vryheid
volgen wij de bevelen der broederlijke soli
dariteit. Overtuigd, dat wii onze gemeen
schappelijke doeleinden slecht© door gemeen
schappelijke inspanning kunnen bereiken, be
sluiten de vertegenwoordigers der Poolsehe,
Tsjechische en Jungo-Slavische volkeren op
van wel mogen s preken, tegenover ons volk
zoowel als onze bondgenooten."
NOG EEN LUCHTSCHIP VERNIELD!
Da „Star" meldt, naar Reuter (Ld. 12 Aug.
seint, dat behalve het reeds als vernield op
gegeven Duitsébe luchtschip, dat bij Ame
land viel, vanmorgen vroeg de Britsehe vlie
gers een tweede Duitsob luchtschip brandend
deden neerstorten.
EEN NIEUWE „ENGELSCHE" BLEKTE?
De Engelsche letterkundige Murry is. de
zer dagen tot 100 pond boete veroordeeld
daar hij een zeer gezien persoon, den eer
sten secretaris van den Board of Trade,
Marwood, had uitgescholden voor leugenaar,
bandiet en verrader en hem een creatuur
genoemd had, die betaald werd door een
troep nietswaardige schurken. De rechter
zeide geen gevangenisstraf te zullen eisehen,
daar de beklaagde duidelijk aan de „belee-
digingskoorts" leed, welke in heel Enge
land woedt en reeds vele slachtoffers heeft
gemaakt. Deze koorts wordt klaarblijkelijk
teweeggebracht door de spanning, die in vele
kringen heerscht door den langen duur van
den oorlog, en onder invloed van vele per
sonen, die zich tot daden laten meesleepen,
waarvoor zij zich in normale tijden zouden
schamen.
WAT ER IN ZIJN ZAK WAS.
Voor eenige dagen deed in de pers het ver
haal de ronde, dat een Fransch soldaat, die
naar een lucifertje zocht en zijn zakken
daarvoor leeghaalde. Al wat hij er zoo uit
haalde was voldoende om een handwagen te
vullen. Dat beteekent echter nog niets bij
wat aan het front gebeurde met een Duitsch-
soldaat. iSa het uitladen van een waggon
met honingkoeken, moesten de soldaten in
het gelid aantreden. Van egn der soldaten
puilde toen de buitenzak van zyn uniform
jas zeer verdacht uit. „Wat heb je daar in
je jas?" vroeg de stramme majoor hem.
„O, maj'oor," antwoordde de soldaat, „dat
is het portret van mijn vader, en u moet'
weten: m'n vader heeft een bult, ziet u."
DE FAMILIE VAN DEN EX-OZAAR.
Een van de familiën, die wel het meest
den druk en gevolgen van den oorlog heb
ben moeten verduren is wel de ex-Czaren-
Luniiie van Rusland.
Zoozeer heeft het lot dezer diepgetroffen
familie Z. H. den Paus in zijn bijna onbe
grensde liefde tot de menschheid aangegre-
het oogenblik van de huidiRe wereldomwen-p .n> dat de H. Vader geen weerstand meer
telmg een duurzamen en door niets te schei- i heeft kunnen of willen bieden aan het denk-
den bond der drie Slavische volkeren en welbeeld, Eijn bemiddeling aan te bieden ten
Polen, Tspechen en Jungo-Slaven te vormen.'
ENGELAND'S TAAK IN DEN OORLOG.
In eene onlangs afgelegde verklaring deel
de Lord Curzon de volgende feiten en cijfers
behoeve van de ex-Czarilza en haai' kinderen
Hoe vreeselyk het lyden is van de Russi
sche Czarenfamilie vindt men gedeeltelijk
aaugeteekend in hetgeen Ledei'er dezér da
gen in het „Berl. Tagebl." over de balling
schap van de Czaritza-moeder, Maria Feodo-
Romantisch vernaai uit den tijd der
Fransche Revolutie.
3
„Dank u, op de uwe, meester Denis!"
De glazen klonken lustig tegen elka ider.
„Ook ik drink op uwe welkomst, dappere maat,"1
joegae Erulard er bij, terwijl hij het glas vooruit
stak om met zijn hoogiiartigen nabuur te klinken.
»lk wemen u goeUen avond> mijnheer de maire,"
antwoordde de soldaat droogwe„ zlj„ glas op de
ta.el zettend, dat hij ln een teug geledigd had, ter
wijl Brulard spiak. s s s
Hij begon van den veldtocht naar Egypte te ver-
ha.en waarvan hij reeds een en ander gezegd, had
terwijl Denis bij den Khoorstecn was. b
Daarop vroeg hij wat deze gedaan had, en wat er
van een en ander geworden was; wefke ouden van
dagen er in het dorp gestorven en welke jonge
meisjes gelrouwd waren; wie er in het leger gesneu
veld en wie teruggekomen was; maar tetwijl hij naar
ai deze vroeg, bemerkte men uit de verstrooidheid,
waarmee hij naar de antwoorden luisterde, dat zijn
geest zich met iets anders bezig hield, waarvan hij
niet sptak, en zich een geheime onrust van hem
had meester gemaakt, waarvan hij het niet raadzaam
oordeelde vooralsnog de verklaring te geven. Einde
lijk werden zijn vragen zoo ónbeteekenend, dat i*et
scheen alsof hij er mee ten doel had, dat Denis, of
een der drie landlieden, die naar hem luisterden,
zijn gedachten zouden raden en zijn geheim ver
langen te gemoet komen.
Dit gebeurde echter niet; men stelde zich tevreden
met hem op de gedane vragen voldoende inlichting
te geven.
Eindelijk kon hij zich niet meer inhouden, maar
riep met een stem, die van ongeduld trilde.
„Maar het kasteel! het kasteel! waarom zegt gii
mij daar niets van?"
bij dezen onverhoedschen uitval kroop Brulard
wien geen enkel woord van ai wat hij gezegd nad,'
ontgaan was, meen als een jakhals, die een kogel in
het tijr krijgt.
„Det kasiéel?" gaf Denis ten antwoord; „wat wilt
gij dat ik daarvan zeggen zal, mijn besm Vivant?
riet ligt nog altijd boven op de rotsen, in een wei
nig slechter staat dan ten tijde van uw vertrek."
„Er is dus niemand, die daar zorg voor üraagt?"
vroeg de' soldaat, wiens mannelijk gelaat plotseling
een levendige gevoeligheid toonde, die.zich aan zijn
ongeduld paarde.
„d! mcnschen ontbreken er niet," antwoordde de
gewezen pikeur. „Vooreerst is er de oude Adrienne
i etit-Jean, die van geen heengaan heeft willen hoo-
ren... weet gij? de vroegere dienstbode van den...
kortom, gij begrijpt mij, vervolgens is er nog vader
Lory, zijn schoonzoon, zijn dochter, zijn zoon en
schoondochter met hunne kinderen, ook uw neef
Dorier
„En'wat doet mijn neef daar?" viel .hem plotse
ling de soldaat in de rede.
„Wat de anderen er doen; hy is er gaan wonen,
om vrij te zijn van huur te betalen.
„Welnu, ik zal hem morgen zeggen, dat zijn plaats
daar niet is."
„Hij is wel in staat om u te antwoorden, dat gij
u met zaken bemoeit, die u niet aangaan," zei een
der landlieden.
„Dat zullen wij ""s zien!" riep Vivant! „Ha!"
ging hij voort, terwijl hij met de vuist op de tafel
sioeg, „de plundering duurt dus nog altijd voort?
Maar wat doet dan de overheid?"
„De overheidspersonen der republiek hebben niet
in last om over de goederen van verraders te waken,"
zeide Brulard.
Als een gekwetste leeuw wendde Vivant zich om
en terwijl hij zijn mannelijk gelaat naar de lood
kleurige tronie van den maire keerde en hem met
een van toorn ylammenden blik iH de onrustige oogen
zag, antwoordde hij met donderende stem:
„lk spreek niet tot u, burger Brulard! en uit de
wijze waarop ik u reeds een paar maal antwoord
gegeven heb,liadt ge moeten bespeuren dat ik er
niet op gesteld was met u i" gesprek te geraken.
Ik verbied u het woord tot mij te richten!" voegde
hij er nog luider bij. „lk ben hier met vrienden
en
„Ge zijt niet altijd zoo hooghartig geweest," sta
melde Brulard, terwijl hij uit voorzorg naar het einde
der bank, waarop hij zat, terugweek.
„Dat is waar," antwoordde Vivant op vasten toon,
hoewel met eene treurige uitdrukking in de stem;
„maar juist, wijl ik eens in mijn leven het ongeluk
gehad heb naar u te luisteren, wil ik het thans niet
een tweede maal doen; denk daaraan en laat mij
met vrede."
En hij keerde den maire, die verbijsterd scheen,
opnieuw den rug toe.
Vivant sloeg een ondervragenden trotschen blik om
zich heen, die tot zijn makkers sch®e"
Etelr>t eii mii niet? Maar wat deert het mij ook.
Daar ge m ij de punten op de i's wilt laten zet-
ten'" hernam hij met even vaste stem als zekeren
bUk vraag ik u of men luer, sedert de vrede overal
hersteld is? geen tijding gehad heeft van den voor-
maiigen graaf De Brandon?"
Bij het hooren van den naam zijns vroegeren
meesters ontroerde Denis. Zijn mond, die zich bijna
altijd tot een jovialen. glimlach plooide, trok zich
krampachtig te zamen, zijn lippen beefden en zijn
levendig oog werd met een droevig waas overtogen
„De voormalige graat... de* voormalige graai
zeide hij, „gij vraagt...'.
„Wel ja, ik vraag of men hier ook weet wat er
van hem geworden is, en ik heb u slechts over zijn
offna eohreeï^ waaraan het volgende 13 ent
üeend:
Onder wildbloeiende seringen en magno
lia's verscholen ligt op een half uur rij deus
van Livadia, het slot Dulber. In dit van da
wereld afgescheiden, welbewaakt zomerpa
leis in de Klim leeft sinds meer dan een
jaar de tsaritza-moeder Maria Feodoroffna.
De grootvorsten Nikolai en Peter Nikolaje-
Rvitsch met hun gemalinnen Stania en Milit-
za, de dochters van koning Nikita van Mon
tenegro, grootvorst Alexander Michelowitseh
(niet te verwarren met den „pretendent"
■Michael ALexandrowitsch), een neef van de
grootvorst Nikolai Nikolajewitsch, de prin-
6en Anreas; Feodoor, Nikita, Dimitri, Ros-
tilaff en Wassili, deelen met haar de hards
ballingschap. To zamen bevinden zich H
leden van het huis-Romanoff met de Czar.'tza
moedermin de Krim op het Dulber-slot.
De trouwe huismaarschalk van Maria Fea-
dorowna en van den grootvorst, baron v.
Btahl is zijn meesteres naar het ballingoonj
gevolgd. Hij heeft ais generaal in het leger
van Nicolaas II dienst gedaan. Hij bewoont!
een klein huis, niet ver van den ingang
van het park van het Dulberslot. Ieder be
zoeker moet zijn kamer voorbij, niemand
wordt zonder zijn goedkeuring bij Maria
Feodoroffna en de grootvorsten toegelaten.
Zoowel de Czaritsa moeder als grootvorst
Nikolai Nikoiajewitsch wenschen als particu
liere personen te leven, over politieke kwes
ties Laten ze zich niet uit.
De Czaritsa moeder is thans 71 jaar oud.
Hoewel haar gezondheid nog uitstekend is,
hebben toch de gebeurtenissen van het re-
volulie-jaar haar invloed doen gelden. Ook
grootvorst Nikolai Nicolajewitsch is sterk
verouderd.
Eerst sinds Mei 1917 wordt het ballings
oord dezer vorsten bewaakt. Een afdeeling
matrozen uit Sebastopol is toen door de
sovjet met dit werk belast. Deze bewakings
dienst wtrd ingezet met een naehte.ij^e huis
zoeking. waarbij de sovjet matr. z n zich ver-*
schillende gouden voorwerpen, als v, rgoe-
ding voor hun nachtarbeid, toeëiaenden.
Gedurende den zomer huwde de dochter
van Nikolai Nikolajewitsch met den Pool-
schen graaf ïyskiewicz, die iu de omgeving
van den grootvorst gebleven was. Bij die
gelegenheid had Nikolai viVolajewitsch nog
eenmaal zijn schitterend gala-uniform van
Russisch genera ai-veld maarschalk aange
trokken en zijn borst met alle verdiende
onderscheidingen gesierd.
,x In Februari 1918 werden de gezamenlyko
leden der familie-Romanoff naar het thans
bewoonde Luiber-slot gebracht. Slechts wei-
Eh?e getrouwen durfden de gevangenen naar
hun strenger ballingsoord te vergezellen.
Daar wordt thans het eenzaam en ellen
dig leven voortgezet. Het papier-geld, dat
ze bezaten, heeft bijna zijn geheele waarde
verloren, en de 100 roebels, den leden der
Romanoff-familie per week toegekend, zijn
ontoereikend. Toen de keizerin-moeder ten
slotte om verhooging van deze wekeiyk-
Jijksche ondersteuning verzocht, werd haar
geantwoord, dat bij' de sovjet de post van
schrijfster open was, en dat ze dezen, in
dien ze haar wekelijksche ondersteuning ta
gering vond, kon aanvaarden, om meer te
verdienen.
Sinds de aankomst der Duitscher3 in de
Krim zijn de matrcz',n-w&chten door Tarta
ren vervangen.'Tot nu toe hebben de banne
lingen nog nooit den wensch "te kennen ge
geven naar elders te mogen vertrekken. En
van de grootere vrijheid, die Maria Feodo
roffna en de grootvorst thans genieten, ma
ken ze slechts weinig gebruik.
GEHOORD LANGS DEN WEG.
Gouvernante: „Hans, als ik je igts zeg
mag je me volstrekt niet interrumpeeren,
zulke manieren laat je maar over aan..,
kamerleden!"
VERDIENDE LOON.
De waarnemende chef van het kleine
spoorstation, altijd grof bij het contioleeren
der kaartjes, vraagt een veehandelaar, die
geabonneerd is ,en dan ook zoo goed als
nooit zyn kaart behoeft te vertoonen, naar
zijn bawys, en doet dat op weinig beleef
den toon.
Ik verLang het telkenmale te zien als
u passeert, zegt hij.
Natuurlijk wordt de kaart getoond, en de
man kon passeeren.
Eenige dagen later kwam de veehandelaar,
weer aan het station. Hij moet mee met den
eersten trein.
En waar is de waarnemende chef?
vraagt hij den wachter.
Hij is nog in bed, luidde het)antwoord.
Zeg hem dan, dat ik 'm noodzakelijk
moet spreken.
De ander had er weinig lust in, maar toen:
hij vernam, dat het gevraagd werd op uit
drukkelijk verzoek van den chef zelf, durf
de hy het niet langer weigeren.
Na eenigen tijd kwam de waarnemende!
mooi korzelig op het perron.
De veehandelaar op hem af met zijn abon
nementskaart.
Wat duivel moet ik daarmee doen?I
moest haar altijd zien als ik pas
seerde. Nu... hier is ze!
kasteel gesproken, opdat ge mij antwoord over hem
zeiven zoudt geven. Wat is er met hem gebeurd?
Alle uitgewekenen keeren terug; waarom is hij nog
niet hier?"
Sedert den dag van zijn vertrek heelt hij aan nie
mand onzer geschreven," antwoordde Denis niet
ernstige stem. „Maar zeg mij een^»a .w^arot"
stelt gij zooveel belang in de zaak?... lk dacht...
Od dit oogenblik gaf Brulard den notaris, die zwij
gend getuige van dit tooneel geweest was, een c-
ken en beiden stonden op alsof zij zich gereed
maakten om te vertrekken.
inderdaad betaalde de eerste de vertering, die zll
gemaakt hadden; daarop trad hij langzaam op Vivant
Baugey toe en zei tot hem; 1
„Daar ik uwe woorden van straks niet in ernst
kan opnemen, burger Baugey, wil ik u wel zeggen
i i ,een P'aa*s a's houtvester open komt en dat
het slechts van u afhangt... Gij begrijpt mij?...
Mij begon te lachen, zoo ttn minste zijn grijns
dien naam verdiende.
Maar plotseling zweeg Btulard, verstomd Joor den
verachtelijken blik, waarmee Vivant be'" van bet
hoofd tot de voeten opnam.
„Wel! bevalt u dat niet?" !Yht
„Driehonderd frank per jaar *'ln toch Ilcht aan te
nemen
(W oidt vervolgd).
PaIor Ton&rvVion on .TniKm^filpvon I/j wArmon 11.1 n.. i.iJy>,mn
iJ
