RENE HUL tlIIHIT
'ELCK WAT WILS
BUITENLAND
BINNENLAND
„De vrouw en de Missie".1)
«DE PERS ZEGT
Donderdap 24 Augustus Derde Bi ad
Menigeen, dia Lol opschrift boven dit ar
tikel leest, zal zich op het eerste gezicht
wellicht afvragen: wat heeft de vrouw nu
daadwerkelijk met deMissie uit te staan/
Maar wanneer zij, die zoo denken of spre
ken, ons artikel tot het einde toe gelezen
hebben, dan zullen zij, we zijn er zeker
van, deze vraag niet herhalen; dan zullen
de lezers of lezeressen voor onze leze
ressen schrijven wij ditmaal meer in 't bij
zonder tot de bevinding gekomen zijn,
dat, de vraag voorbarig was.
Kaar het, uiterlijk ziet het boekske er
wel behoorlijk verzorgd, maar niet rijk ge
stoffeerd uit met zijn 40 bladzijden.
Schijn bedriegt ook hier en wel in de
te;., r:vcrgestelde betcckenis, die in den re
gal aan deze zegswijze gehecht wordt, want
het bevat een schat van wetenswaardighe
den, speciaal voor de Roomsche vrouw.
Het werkje bij de lezeressen vo9fal, der
„Nieuwe Haarl. Ct." in te leiden, is ons doel.
Weten zij wel, dat nog twee derde der
aa;-db woners, nog ongeveer een milliard
(1Ö00 millioeu) zielen heidenen of Mahome-
danen zijn, die nog nooit van de jjoodschap
gehoord hebben die allen broeders maakt in
Christus? Is het haai*wel bekend, dat slechts
een derile deel der menschheid ehristen is
en vau dat derde nog niet de helft Katholiek?
Hier geldt het woord: „Slaatwe oogen
op en aanschouwt de velden, dat zij wit
«taan voor den oogst."
Azië alleen, beteekent een bevolking van
800 millipen zielen. Dit grootste van allo
werelddecle de bai-vCiinat der menschheid,
zet zijn poorten wijd open voor de Euro-
peescke beschaving en wil met die bescha
ving ook den Westerschen godsdienst aan
nemen. Ingewijden zeggen, dat het binnen
60 jaar beslist zal zijn of Azië katholiek
of pi-otestant zal wezen.
En in dat Azië ligt, als een gordel van
smaragd dio zich. om den evenaar slingert,
ons heerlijk Oost-Indië; maar helaas, nog
grootendeels verzonken in de menschontee-
rende dwaling van den Islam en het Hei
dendom.
Inderdaad, denk maar eens aan de btoe-
m huugeu, waar het uitsluitend vrouwen en
jonge meisjes zijn, die soms duizenden gul
dens voor katholieke liefdadige doeleinden
weten te verzamelen.
Het is al meer gezegd: terwijl de Katho
lieken per hootd ets. jaarlijks offeren voor
de Missie, brengen de Protestanten 30 cents
per hoofd op voor hun zending. Deze wan
verhouding mag niet blijven. In Engelsche
•n voorai Amerikaansohe landen is in da
laatste 30 jaar bij de Protestanten een zen
dingsijver opgelaaid, die zonder Weerga Ijjkt.
Onder de geestdriftwekkende leuze: „Evan-
jcligeering der wereld door Jiet thans le
gende geslacht", geved duizenden aanzien-
p», mannen een groot deel van hun jaar-
üjksch inkomen, duizenden jongelieden hun
heelen levensarbeid aan het ProtestantscRe
Zenai)igSwerk en dringen zij door in de uni
versiteiten, hospitalen en wetenschappelijke
inrichtingen, om „allen voor Christue te
winnen."
O zeker, wij kunnen ons misschien tot óp
zekere hoogte verheugen, dat aldus de hei-
^eiIen den naam en den Persoon van den
TREKJES Li
Verlosser der wereld leoren kennen.
Echter, wïj weten het allen, zij zullen
Hem alléén ten volle leeren kennen en
Liefhebben, ln de ware kerk van Christus,
in de Katholieke kerk.
En zullen wij, Katholieken, ons dan door
andersdenkenden, die zooveel voor hun zen
ding over hebben, door minder ijver, minder
opofferingsgezindheid voor onze Missie, het
schaamrood naar de wangen laten jagen?
Dat zij verre!
Wanneer wij n umet aandacht de bladzijden
doorloopen van v. Nierlinge's hoogst belang
wekkende pennevrucht, dan lezen wij:
Nctkrlandsche Katholieke vrouwen, ctooidvingt
u wel er van: het steunwerk voor de Missie
zal georganiseerd moeten worden tot inde
kleinste' plaatsen van Nederland en in alle stan
den, van de hoogste tot de laagste. Wij allen
zullen moeten offeren en blijven offeren ons
geld en onzen tijd, om te gehoorzamen aan
Christus' woord, dat niet verouderd is."
Luisteren wij thans naar hetgeen de schrijf
ster ons verhaalt van de diep-treurige levensom
standigheden, waarin de vrouw in Mahome
daansche en heidensche landen verkeert.
Is het niet, alsof uwe ongelukkige zusters in
het verre Oosten de armen tot u uitstrekken om
veriossiup uit haar outeerend en verlagend men-
erireiijk óentaan
Voel., nog zeer veel zouden wij uit het kostelijk
hoekji éci voor ons ligt, kunnen aanhalen.
Dé schrijfster breng! er ons ook in kennis mét
Roomsche vrouwen, lie zich buitengewoon ver
dienstelijk voor de Missies-untie hebben gemaakt.
Zij stelt ons voor oogen- Pauline Marie Jaricot,
f ravin /Ado-bowsha. Agnes Mc. Laren, ware
heldinnen op Missiegebied.
Wij dienen ons echter, vooori cm db :;?£3ts-
i-:aimte, beperking op te leggen.
Ook om te weten 'p welke wijze de Katho
lieke vrouwen tot het zoc af.nhèvr-:cnswaardig
Missh-werk het hare vermogen bij te dragen,
werkje
jeeknande-
wc» w, --• -•* '-38 7'jor
niemand een teleioe? vjn.
Het moge dan weinig sf veel. wezen, wat zij
voor hare in de duisternis en ellenden van Islam
en heidendom verzonken zusters kunnen, aoavi.
wij weten he! allen: wij hebben de zekeriAd.
dat ook een glas water, in Christu,*' rmai toe
gereikt, .niet onbeloond zat blijven.
"Aanvaardt hij, dan mag men, bi} de "bekende
voortvarendheid van den heer Coüjn, verwach
ten, dat ook weldra een kabinet bijeen zal zijn.
Wii hoorden een paar namen noemen, maar 't
heeft geen zin ze te publiceeren, zoolang alles
zoozeer in 't onzekere is.
AMERIKMNSCHE HULP!
Wij lezen in de „N. R. Ct.":
Op verzoek der Nederlandsdie Regeering
stond de War Trade Board aan de „Nieuw-
Am sterdam" toe 10,000 ton graan naar Neder
land over te brengen. Dat is ln mindering van
de 200,000 ton die bij de schepennaasting ons
werden toegezegd althans iets, Is men geneigd
te zeggen. Een druppel ln den emmer., maar
een begin van nakoming van de gedane belofte.
Evenwel, er is een voorwaarde aan verbonden.
Deze, dat het stoomschip op zijn volgende
reis een lading voor de Belgische Relief zal
vervoeren. Dat is natuurlijk onaannemelijk. Voor
de Belgische Relief varen bijzondere schepen;
deze kwesties behooren niet dooreengemengd te
worden. Staat Amerika ons toe graan voor onze
eigen behoefte te betrekken, dan moet dat on
voorwaardelijk geschieden. Anders heeft de ge
dane toezegging geen waarde hoegenaamd.
De voorwaarde werpt een eigenaardig licht
opr de Amerikaanschc. gezindheid om ons in
onzen nocd tegemoet te komen. Eerst verklaart
men zich bereid voor het oog der w ereld
ons te helpenthans, nu het erop aankomt die
belofte in te lossen, krabbelt men terug!"
HET ONI WERP-L.OHMAN.
Er verschijnen in den laats'ten tijd veel Ko
ninklijke beskuiten, waarhij besluiten van ge
meenteraden om gratificaties te verleenen aan
bijzondere ouderwijzers, worden vernietigd.
De Regeering houdt zich dus blijkbaar aan
het standpunt, dat art. 3 der Lager Onderwijs
wet zulks verbiedt.
Vanzelf doet zich, vooral nu de verkiezingen
ten gunste oer Rechterzijde zijn afgeloopen, de
vraag op, of het niet gewenscht is. het initiatief
voorstel-Lohman opnieuw in te dienen, dan wel
of het beter zou zijn te wachten tot de definitieve
regeling.
Natuurlijk etaat de wensch voorop, dat onze
onderwijzers zoo spoedig mogelijk geholpen
mogen worden, maar de „Tijd" is van icrdeel,
dat dit niet geschiedt door nogmaals het ont-
werp-Lohman in te dienen.
„Het moge wezen, schrijft het blad, dat,
wanneer alle reehtsche leden aanwezig zijn,
het ontwerp in de Tweede Kamer de meer
derheid haalt, en in de Eerete Kamer vanzelf
wordt aangenomen. Men vergete niet, dat het
ontwerp een geschiedenis heeft, welke niet
vrij is van nnti-rechtsche smetten.
Komt het ontwerp dan ook voor de twee
de maal in behandeling, dan kan men ver
zekerd zijn. dat er weer heftig zal worden
gedebatteerd en geïnsinueerd, met het gevolg,
dat wel, of tenminste hoogstwaarschijnlijk
de wet zal worden aangenomen, doch tevens,
dat dc sfeer is bedorven, binnen welke over de
uitvoering van art. 192 moet worden over
legd.
Zn vóze racet zoo Talver mogelijk worden
gehouden.
buitendien i« er nog een bezwaar.
Continuïteit in de wetgeving is een prin-
ciép, waaraan in ons staatsrecht dient te wor
den vastgehouden. De eene regeering moet
niet ongedaan maken wat fc&cx voorgangster
heefi verricht, gelijk bijv. de Linkerzijde de
wetten-Talma riet uitvoerde.
Doch, omgekeerd behoort óók niet door
een regeering te worden verricht, wat een vo
rige ïtgeering expresselijk heeft nagelaten.
Bijzondere omstandigheden natuurlijk bui
tengesloten. Evi dit geldt mutatis mutandis
ook voor iniiï&tM-eniwerpea.
Moge het intusschen niet al te lang duren,
vóór de definitieve gelijkstelling is tot stand
gebracht."
DE KABINETSCRISIS,
Wij lezen in dt „Nieuwe Ct.": 1
„Bêaankt heeft dus dc heer Colijn voor de op-1
dra chi niet hij heeft H. Ar. verzocht die niet té
behoeven te aanvaarden.
Naar ons te? oore kwam, zou de aarzeling I
van dec heer Oïlijt verband lioudeu. .net twee i
omstandigheden, rs. oe eerste plaats kaa de heer i
CoLju moeiiijz worden getosi ia zijn b»wageaJ
Acrkkiihg en houden ook nationale overwegen-; 'KrjBBPinP «RFRirHTFN
gen hem daar vast. Dat er reden zou zijn aan j «Snoi rtclL/t «bcKIvn I LH
zijn tiet oiier te brengen van zijn directeurschap .~Al«JViAKTlvnPfi T
der Bataafscne, gelooven wij niet, al zou aat op l
zichzelf oneervol zijn. Lit Konstantmopel wordt officieel gemeld:
De tweede reden is van politieken ar rd Ah I van 21 op 22 Augustus hebben
de heer Colijn nu de formatie van een'kabinet iiV,e€ -«andelyke lnchboskaders Konstantino-
op zich neemt, dan zal hij een ander kabinet
ioimeeren dan hij naar alle waarschijnlijkheid
zou hebben gedaan, wanneer hem onmiddellijk
na de verkiezingen de opdracht was verstrekt.
De heer Colijn toch zou hoe vreemd het
moge klinken, inmiddels tot de overtuiging
zijn gekomen, dat het te fotmeerea kabinet een
rechlsch program moet hebben, hetzij hij het dan
tot stand brengt of een ander. De houuing dooi
de linkerzijde aangenomen, zou bfj hem dre op
vatting hemben doen ontstaan.
Of hij per saldo de opdracht aanvaardt, zal
dus afhangen van de vraag: wat is het waar
schijnlijk gevolg van een weigering?
Als de heer Colijn daar nu maar zeker van
was, dan wrst hij ook wat te doen. Hij zou blijk
baar 't lieist zien, dat de formatie van een
reclitsch kabinet aan een ander werd opgedra
gen, maar is bereid het zelf te dóen, als het
gevolg van zijn weigering zou worden, dat aan
iemand de opdracht wordt verstrekt een natio
naal of in 't algemeen een ander dan een rechtsch
kabinet te formeei en.
Bus! and naar Spanj'-j zijn. volgens een berin! 3
uit Bern, vertraagd door den eisch dar Bus-
sifeche regeering dat de gelden die op naam
Romanof bii Engelsehe en Franeche banken
zijn gedeponeerd, baar zullen wordeu uitge
leverd, hetgeen werd geweigerd.
DE NOTA VAN SPANJE AAN
DüITSCHLAND.
De „Nordd." schrijft: De Spaansche gezant
te Bern overhandigde d'.r/.er dagen een in
structie van zijn regeering, waarin wordt 1
kennen gegeven dat Spanje zijn noutralite
vast wil handhavon.
Tegelijkertijd wordt er in gezegd, dat het
m den grond boren van Spaansche scbeeps-
inimte door Dnitoch'o dnikboote.n een omvruzF
heeft aangenomen, welke de toekomst va- *t
Spaansche economische bestaan in gevaar
zon kunnen brengen. In de' mededeeling wordt
te kennen gegeven dat de Spaansch" re3co
ring zich dientengevolge genoopt ziet in da
toekomst te zorgen voor vervanging van d©
in den grond geboorde seherpsmimte uit
Dnitsche schepen.
DE PA'IEIiJa 0 APL CUNEN IN DEN
OORLOG.
Volgens eenige Italiaamsche bladen kan het
getal der in de lagers dar Entente gemobili
seerde paters Capueunen worden vaatgeeteld
op meer dan 2ütt0. Uit Italië alleen 1556, van
welke 867 priesters. In Frankrijk zijn er 310
ieden der Capucijuen-orde gemobiliseerd, in
België 48. in üroobBrittannië 21, terwijl 40,
van deze ki oosterling en uit de missielanden
afkomstig zijn.
Op welke wijze zij in de verschillende le
gers dienst doen als zielszorgers, zieken
verplegers of militair met ransel op den rug,
vinden we, jantmer genoeg, niet vermeld.
DE FAMILIE VAN DEN EX-CZAAR.
De onderhandelingen over de overbren
ging van de familie van den ex-Czaar van
De Duitsehe regeering heeft er in
antwoord op gewezen op baar ernstige be
denkingen, welke een de-gelijke regeling in
den weg staan, wijl h?t niet aangaat voor en
kele staten een uitzondering te maken op de
grondbeginselen der Duitsehe oorl
ogvoeri
ter zee,
BERICHTEN-VAN i TÖT 5 KEStLS.
De staking van het trampersoneel te Lon
den is met een fiasco voor de strbers ge
ëindigd. Gjsferén is het werk hervat, in af
wachting der beslissingen over de gestelde
eiscben.
SL-fani meldt dat de Lord-Mayor van Lon
den dezer dagen aan het Italiaansehe front
heeft vertoefd en door den konin», den opper
bevelhebber en den hertog van Aosta is ont
vangen.
Kaar liet „Hamb. Fremdenbl.uit Kiëf ver
neemt, heeft het Oekrajiensche blad „Dilok"
uit Omsk bet bericht ontvangen, dat de voor-
loopige regeering van Siberië de Oekrajin©
als zelfstandige staat erkent.
Engelsche vliegers hebben eergisternaebt *n
vijftal steden bestookt: Frankfort, Keuien,
Mannheim, Trier en Coblenz. Natuurlijk is
het: zijn alleen eenige weerlooze menschen
omgebracht
De moordenaar van Jaurès is op ver/cek
-van zijn verdediger, wegens zijn ziekelijker
toostand, van de Santé-gevangenis overge
bracht naar de ziekenzaal van de gevangenis
van Frèsnes.
De nikkelen 25 Pfenningstukken in Duitseh-
land worden, ingaande 1 October a.s., buiten
omloop gebracht
De «Daily News" geeft belangwekkend
nieuws over de uitmuntende resultaten, ver-
kreten in Engelsche hospitalen waar soldaten
van kunstmatige ledematen worden voorzien
en geoefend in het gebruik daarvan.
Het reizig-ersvervoer op de hoofdlijn fus-
sehen Parijs en Amiens is horvat. Binnen
enkele dagen zullen ook de mailtreinen tus-
schen Parijs en Calais weer locpen.
De sekeepvaartraad te Wasidngion ..-ft
ccntj-acien afgesloten voor 33 houten scheren
van 3300 ton eik, voor Z.v:.n 1500 ton en voor 3
hontan havensleepbooteu.
Een uiterst somber tafereel heeft Gali, d©
voorzitter der Italiaansehe kolencommissie te
Londen opgehangen van den kolennood in
zjjn vaderland.
De gezonken Relief boat-
De namen der omgekomenen bij de ramp van
de „Gasconier" zijn: Emile Depauw, le stuur
man; Jan Sangeliei-, 3e stuurman; Loeffen rit
Gennep, Schroter, Dolfemont. en Jansen, le
den der bemanning. De eerste drie hadden in
Nederland gemonsterd, de laatsten in Ameri
ka. oorts zijn met niet ernstige verwondia
gen in het hospitaal opgenomen de tweede una.
chinist Antonsen en de donkeyman De Rijc-k.
Vragen inzake de geetievan
het rijksbureau voor graan
en m e a L De heer Van Vuuren, lid der
Tweede Kamer, heeft de voigenoe vrageu tod
den Minister- van L.R. enH. gericht;
I. Is de Minister van .Landbouw, ss ij verheid
en Handel bereid mede te deeieu. met wejk
doel of welke bedoeling d« oproep van 30 Juni
1917 door het Rijksbureau voor graan en meed
en de daarop gevolgd© controle uer opgavun
is geschiedt
IL Is aan do belangdied)benden, voor hunne
opgaven met de kantoorboeken vergeleken
mededeeling gedaan van het- doel waarvoor
of de bedoeling waarmede een en ander werd
gevraagd!
Hl. Zjjn voor belanghebbenden nog ge
volgen te verwachten van het ingesteld on
derzoek en zoo ja, welke!
De Katholiekendag te.Alk-
ma a r. Nogmaals vestigen wij de aandacht
op den diooesanen Katholiekendag, welke op
2 September a.s. te Alkmaar wordt gehouden.
Men kan zich voor het lidmaatschap van de
Vereeniging der Haarlemsche Katholiekenda
gen opgeven bij den heer Mr. A. Dorbeok te
de
„Wij mogen het niet verhelen, zoo uit zich
de schrijfster van „Vrouw en Missie" in haar
brandenden geloofsijver het is een grootsche
taak, die millioenen onbekeerden tot Christus'
schaapstal te brengen. En dit werk zal ten deele
(laten wij zeggen voor de helft) vrouwevverk
zijn. Immers, het zullen vooral vrouwenhanden
zijn, die de inlanders in ziekte verzorgend, den
Christelijken godsdienst als een van mededoogen
openbaren. Missie-zusters moeten in grooten ge
tale de kleinen tot Christus kunnen brengen en
>o het werk der priesters steunen en voorbe
reiden. Roomsche missie-zusters en leekenver
pleegsters, Roomsche dokteressen ook zoo mo
gelijk, moeten doordringen in de vrouwenver
trekken, waar, ia tal van -Aziatische landen
volgens Oostersche zede, geen man en dus ook
geen priester of arts toegang heeft, om daar
de Heilsleer te brengen en lichaam en zie! beide
te heelen.
In Nederland zullen de Katholieke moeders in
hun huisgezin de belangstelling voor het missie
werk levendig moeten houden en er een geluk
*n een glorie in vinden, wanneer een harèr kin
deren tot missionaris uitverkoren wordt 1 Even
moedig ais de jonge meisjes, wauneer de stem
van Christus haai over den Oceaan roept 1
De vrouwen van Nederland zullen moeten lee-
ren °ffers- te brengen van tijd en geld om de
reuzen-propaganda te evenaren, die in alle Pro-
tt ctantsche landen voor het zendingswerk ge
maakt wordt. Zonder de vrouwen gelukken geld
inzamelingen op groote schaal niet."
Pe Vrouw en de Mi'sie, door M. Th. van
Nterlinge, met kaartje van het Missiegebied in
Ned, (Jost-Indië. iUtgaaf van L. C. G. Malmberg,
te Nijmegen.
De, pianist,
nodeloos besloot ie maar naar huis te gaan...
«zn sjouwen gaf toch niksalle café'a
nS/001 ab kerijA&woek al voorzie vm 'n
TT n0TCral ie te laat.
.1 „;1 ,er ook 200 «wxaüik toe kunnen be-
hü was 't koffjeil,ilzen te loopen om werk...
«'n gewend geweest. Maar dioor
Fn •a^M|t Baan prestoeren.
't dan maar ongeven en Hop peinzend
*r^,aar ^an aaokt ie weer aan z'n zwakke
Bckl'W ]6n Z'a ^eeko kindertjes, die gewoed en
Ie moesten worden.... Nog éénmaal zou
tdom maar probe oren, déér ih diat café.
En ó6 't te rijn.
xrarrTcta tnkte.Voor de heele kermisweek
rarium 6181011 aar aan- tegen 'n goed hono-
Van avonds acht tot 12 uur
„dat voor dè prediking aan de millioenen
heidenen' 50,000 priesters noodig zullen zijn
en evenveel Missie-zusters en Catechisten. Zal
Europa, zelfs met medehulp van Roomsch
N.-Amerika, dat aantal kunnen afstaan? Zeer
zeker niet, en daarom is het ook dringend
no«dig dat allerwegen seminaries voor inland-
sche priesters, opleidingsscholen voor inlandsche
catechisten en missiezusters, voor inlandsche
onderwijzers en onderwijzeressen gesticht wor-
den.
Inlandsche priesters en hun inlandsche heipers
en helpsters, kunnen onder hun stamgenooten
vaak meer bereiken dan Europeanen, omdat zij
zooveel beter volksaard en gewoonten kennen
en gemakkelijker vertrouwen inboezemen. Maar
voor de opleiding moeten in Europa niet alleen
de leermeesters, maar ook, de.f.geldmiddelen
gevonden worden." A
„Zoowel in de Mahomedaansche als in de
'Heidensche-landen is de vrouw in het gunstigste
geval de dienares van haar man, maar niet zel
den slechts zijn slavin, die door hem als een
lastdier wordt veracht en mishandeld. „Vrou
wen hebben geen ziel," zeggen de Mahomedanen
evengoed als Confucius in China. „De vrouwen
hebben geen verstand," zeggen de heilige boeken
van den Hindoe in Indië. En een OineescT.
spreekwoord luidt: „Eén jongen is mesr waard
dan tien meisjes."
„Tengevolge dezer minachting van het vrou
welijk geslacht, wordt in China de geboorte van
een meisje als een groot ongeluk beschouwd.
Evenzeer in de Mahomedaansche landen, waar
de buren vol deelneming zeggen; „Het verdriét
over de geboorte van een meisje duprt tot aan
den- dood." Het ergste wordt die- teleurstelling
wei in Indië geuit. In rijke families komen
vóór de geboorte vrienden en familieleden bij
een met een troep muzikanten,, om samen de
door heidensche waarzeggers voorspelde geboorte
van een jongen feestelijk te vieren. Als de moe
der zoo gelukkig is, haar man een zoon te schen
ken, dan wordt haar toestand hierdoor waarlijk
verbeterd; d.t is vooral in China het geval, waar
de vrouw bij de toename harer jaren ten minste
- van den kant harer kinderen een zekere ver
eering geniet. Maar des te erger voor de In
dische moeder, als zij de verwachting van haar
man teleurstelt! Dan klinkt er plotseling iu de
Senana (het vrouwenvertrek) een hartverscheu
rend geschreeuw en al spoedig rent de schoon
moeder naar buiten en roept handenwringend:
„O wee, wat een ongeluk, een meisje, een
meisje!" Als eer donderslag bij uelderen kemel
Stormt deze tijding over het gezelschap: de mu
ziek zwijgt, de gesprekken verstommen, de vroo-
lijkheid is verdwenen.
Al spoedig zijn huis en veranda verlaten,
slechts eenige vertrouwde bekenden bieden den
vader de hand en betuigen hem hun deelneming
bij dit groote ongeluk. Nu roept het hoofd der
familie in groote woede tegen zijn zoon, den
vader van het pasgeboren meisje: „O, ongeluk
kige, wat heb je misdaan, dat c.e goden je een
meisje sturen in plaats van een zoon? Wat
moeten wij beginnen met dit schepsel, dat mijn
geëerd huis plotseling mei schande overlaadt?"
Van alie kanten ontvangt de vader dergelijke
verwijten, maar veel erger ie het in de Senana.
Daar is een iielsch lawaai ingebroken; ieder
vrouwspersoon laat haari tong vrijen teugel en
Jaadt met heidensche ongedwongenheid alle mo
gelijke scheldwoorden op de ongelukkige moe
der eh haar arm kind.
Bij sommige trotsche krijgersstammen viert
men de geboorte vau een jongen met muziek
tn door uitdeeling van lekkernijen. Maar wordt
er een meisje geboren, dan verklaart de vader
met een ijskoud gezicht: „Er is niets geboren,"
en de vrienden verlaten het huis onder betui
ging van medelijden. Deze begrippen vinden
gedeeltelijk verklaring in de hooge kosten, waaj-
K de familie later vervalt bij de uithuwelijking
Van een ineisje, gedeeltelijk ook hierin, dat een
zoon voor zijn vader de rouw-offerpleciitigheden
kan houden, maar vooral grondt zich dit begrip
op het geloof aan de zielsverhuizing. De ge
boorte van een meisje wordt beschouwd als een
straf zoowei voor de zonden der ouders als
voor <ie zonnen, dia de ziel van het tegenwoor-
ïgc meisje m ten vroeger leven op aarde be
dreven heeft.
In China, waar het hoofd der familie denkt,
moeet ie spelen en er tussehendoor 'n komiek
begeleiden.
Opgeruimd liep ie naar huis.... tenminste
weer voor 'n week geborgen
't Was de eerste avond.... preoias op tijd
was io present en begon met 'n vroolijken
marsch. De piano stond bezijden 'n soort too-,
neef, waarop de komiek zou verschijnen om 't
kermispUbliek: te vermaken.
t Duurte niet lang of 't liep al aardig vol.
Zingende, hossende groepjes kwamen binnen
en raakten door de opgewekte tonen in 'n uit
gelaten stemming.
'n Belletje weerklonk en daar verscheen de
humorist.
Maar de moppen, die bij zong) waren M Wlil
en zóó gemeen, dat de jonge pianist, die nooit
andera dan bii nette partijen had gespeefd, als
door den grond ging van schrik en verontwaar
diging. Met half geopenden mond staarde hij
den smerigen liedjeszanger aan en vergat nu
en dan te begeleiden, wat hem, dan 'n boos ge
zicht of 'n hatelijke opmerking van den fijnen
meneer bezorgde.
De humorist had succes.... het publiek
lac1 te, gierde, brulde.ééuig vonden ze 'm....
Den heelen avond door liep 't af en aan van
bezoekers en 011 heelen langen avond ging de
smeerlap van n komiek door met z'n zelfde
Slechts «0n heil In 'dè andere wereld te rullen
vinden, zoolang zonen en kleinzonen zijn naam
voortplanten en hun voorouders vereeren, aarze
len behoeftige ouders niet om In geva! van ar
moede of hongersnood hun meisjes te dooden
•of te vondeling të leggen. Wel hebben onwe
tenden het felt van. den melsjesmoord in China
in twijfel willen stéllen, maar de proclamaties
van provinciale besturen zoowel als de reeds
voor jaren door Jwan Chi Kal, die later presi
dent der Republiek werd, goedgekeurde oproe
ping voor een Chineesche Vereeniging tegen
den kindermoord, zijn wel degelijk bewijzen
voor het bestaan van dat onzalig gebruik. Op
een missiestatie in West-Mongolië was er onder
de dertig, veertig vrouwen die godsdienstonder
richt ontvingen, geen enkele die zich niet aan
zulk een misdaad schuldig verklaarde. En onder
de duizenden kolonisten-families in West-Mon
golië zijn er slechts weinige, die niet een of
meer meisjes te vondeling hebben gelegd. De
talrijke weesbuizen 'van de Missie in China zijn
voornamelijk bevolkt met zulke arme meisjes,
die door de ouders uit nood werden te vondeling
gelegd of aan de Missie toevertrouwd.
Met dit wanbegrip omtrent het vrouwelijk
geslacht komt het ook geheel overeen dat
overal, niet alleen bij de natuurvolkeren van
Afrika' en a^n de Zuidzee, maar cok in de
cultuurlanden van Azië, de jonge meisjes zonder
eenige verstandelijke vorming blijven, in zoo
ver de Europeesche invloed hierin geen veran
dering heeft gebracht. Als de vrouw geen ziel
en geen verstand heeft, dan is het immers con
sequent, dat men zich niet druk maakt om de
ontwikkeling van haar g-ert esga-en."
Wat dunkt u, katholieke rececfeiB en vrouwen,
die onder den hcschaveadsn sa zegenrijken in
vloed van het Qiri?-endotr;, tk>w uwe echtge-
üooten en kinderen geëerd wordt en met liefde
omgeven, van deze ororvk-aaBgrijpende schil
dering der toestanden in de vrouwenwereld, in
de Mahomedaansche ee fcrifhnsehe landen, die
diaar regel zijn?
Vau de 370,000 priesters*zijn er Xw.tpa
aléén meer dan 300,000. Voor de. böoo saLUcsn
heidenen zijn er hoogstens 12000 'rriesews -vurii-
te nemen, dat de heer Colijn niet bereid zou WEER jEEN LUCHTAANVAL OP
.1 r>n 1 nnnivarollnri \7 r\ hm il zin o h/tmman maloTi
haai'
pel aangevallen. Verscheidene bommea vielen
op do stad Geen militaire schada. Onder de
bevolking zijn aclit personen gekwetst, Eeni
ge winkels zijn beschadigd.
vieze moppen, 't Waren Looks tens 'n stux of zes
liedjes, die liii afblerde. ai maar achter elkaar
dezelfde, want telkens kwamen andez-e menschun
binnen, zoodat hij met dat korte repertoire
den «©heelen avond vulde. En telkens joegen de
moppen den pianist het scaaamrood naar &e
bleeke wangen. Inwendig schold ujj op den
vent, maar nog meer op 't publiek, dat 't toe
liet.
_Na afloop zei bü er wat van. maar d© kaste
lein lachte hem uit.
«Wat zeg je? Die man heb reuze-aueaes. 't
Publiek wil dat, dat heb je toch zeker wel ge
merkt van avond..,. Alle humoristen sajn
zoo."
„Dat is niet waar meneer: 'k heb wel heele
avonden gewerkt mot iemand, die nog meer
succes had en met nummers, die iedereen moolit
hooren. Dit is geen humorist..-'., 't is 'n...."
„In ieder geval gaat 't je niks 8n.... Rj
hebt te spelen en daarmee uit. Als 'k vooruit
geweten had, dat k zóó'n kwezel als pianist
zou krijgen, had ik je ni©t eene genomen.
Da pianist vroeg om z'n loon voor'dien
avond, maar hij kreeg 't niet. Aan 't eind vau
kermis week werd 'r afgerekend, dat ging
met dt komiek ook zoo. Dat are'sten-volk was
allemaal ééu potnat, als ze- ergens *n kwartje
meer konden kriiaeu lieten ze js midden in 'n
kenniawöeik stikken.
Met loom© schreden liep ie huiswaarts. Wat
'n avond.... wat 'n avond... zoo nog zeven...
Zou ie maar niet liever.... maar néé....
néé.... 't kon niet anders.... hu moest toch
eten.... En wie weet was 't morgenavond
wel 'n beetje andera.... misschien ander©, wat
nettere moppen....
't Viel z'n vrouw wel wat tegen, dat ie geen
geld gevangen had.... maar als ze den krui
denier en bakker vertelde, dat ie de heel©
kermisweek speelde, kreeg ze wel 'n beetje
cr edict.
Van z'n wedervaren vertelde hü niets....
i 't waa beter, dat ie alleen dia narigheid droeg-....
Den volgenden avond was 't weer precies 't
zelfde.donderend applaus na elke ge-
meenighoid.En al maar weor achter elkaar
die zelfde geniepige vuiligheden op 't gel00'
en de zedelijkheid. Niemand, die 'r iote van
zei,... niemandZijn alle mensehen dan
zoo? Hoè meer succes de komiek had, hoe pijn
lijker trok de pianist ziin mond samen en keek
hulpeloos naar 't zinnelijk luisteren do pu
bliekBah, wat 'n vólkAllemaal
lachende gezichten.slechts 'n enkele, die
wat verlegen voor zich uit keek.... niemand,
die^ iets zei.... niemand', die den smiecht 's
uitfloot.Hè.'n gulden zou ie 'r van z
armoedje voor over gehad hebben, als 'n paar
lui 'm 's flink zouden uitfluiten,.... Verrukke
lijk zou dat zijn.... maar néé.... néé....
ke lachtenlachten met hoogrood© gt- idh-
ten en klapten zich de handen zeer.Daar
zaten kennissen van 'm, die voor netjes door
gingen. niks.niks deden ze.klapten
mee met de anderen.Niemand kwam 'm te
hulp in de machteloosheid van z'n ellendige
broodwinning.
Twaalf uur moeet ©r gesloten w orden...
Maar eitikum bleef men wel 's 'n kwartiertje
langer.... ook van avond wilde m©n 't er op
aanleggen.... ala de politie kwam waarect*.
wen was vroo<r ködoök
Maar de twaalfde al&g waa nog niet koud.
oi met npaar harde, schrillig-valsche slagen op
de toetsen, brak <fe pianist zijn spel af. ■idóan
in een der vieze voordrachtenMet 'a ruk
stond ie op en baande zich 'n weg door de op
eengepakte menschen in 't eftfé-ehantaat.
allen keken hom verbaasd aan.
Tegen den kastelein zei hij kort: ,,'t Is twaalf
uur ben in me r»oht om weg te gaaa.
Toen de pianist den anderen «vond piet
kwsm, zei de patroon tot eenige befcue' er»:
„Zoo'n schoft van 'n piinist-laat ie we
zitten. 't is allemaal tuig, hat volk. wat
'n geluk, dat 'k 'm nog geen oent heb nitbe-
taaid..,."
G. N.
