pn mul-'
§LCK WAT WILS
BUITENLAND
BINNENLAND
„De vrouw en de iissie
WAT. DE pers zegt
Derde Blad
Donderdag 24 Augustus
-Menie-'-n, .if het opschrift boven dit ar
tikel leest, zal zich op het' eerste gezicht
wellicht afvragen:'wat heeft de vrouw nu
daadwerkelijk met de Missie uit te staan.
Maar waaneer zij, die zoo aertken of spre-
ken ons artikel tot het einde toe gelezen
hebben, dan zullen zij, we zijn er zeker
van, deze vraag niet herhalen; dan zullen
de lozers of lezeressen voor onze^ leze
res "i schrijven wij ditmaal meer in 't bij-
zooder tot de bevinding gekomen zijn..-
dat de vraag voorbarig was.
Naar het uiterlijk ziet het boekske er
wei behoorlijk verzorgd, maar niet rijk ge
stoffeerd uit met zijn 40 bladzijden.
bch 1 bedriegt ook hier en wel in de
te,; ei gestelde beteekönis, die in den re
gel aan deze zegswijze gehecht wordt, want
hei bevat een schat van wetenswaardighe
den. speciaal voor do Eoomsche vrouw.
,;'rt werkje bij de lezeressen vooral, der
„Nieuwe Haarl. Ct." in te leiden, is ons doel.
Weten zij wel, dat nog twee derde der
au 11 voners, nog ongeveer een miïlmrd
(10.>0 ïuiiiioen) zielen beidenen of Mahom -
da en zijn, dio nog nooit van de Boodschap
gehoord hebben dié allen broeders maakt id
Ch. isi.ua? Is het haar wel békend, dat slechts
derde deel der menschheid christen is
4','a dat derde nog niet dc helft Katholiek
Ili. r geldt het. woord: „Slaat uwe oogen
oi cr. aanschouwt de velden, dat zij wit
si 1 voor den oogst."
Azië alleen, bateekent een bevolking van
f:(W midioen zielen. Dit grootste van alle
were! ideeie; de bakermat der menschheid.
zet zijn poorten wijd open voor de Euro-
peese.m beschaving en wil met die bescha
ving ook den Wgsterschen godsdienst aan
nemen. ingewijden zeggen, dat het binnen
50 jaar beslist zal zijn of Azië katholiek
of protestant zal wezan.
Er, in dat Azië ligt, als een gordel van
51 ugd die zich om den evenaar slingert,
ons heerlijk Oost-Indië; maar helaas, nog
g. otendeeis verzonken in de menschontee-
rende dwaling van den Islam en het Hei
dendom.
Het is ai meer gezegd: terwijl de Katko-
li^moii per hooiu ets. jaarlijks offeren voor
de missie, brengen de Protestanten 30 cents
por hoofd op voor hun zending. Deze wan-
.verkouuing mug niet blijven, in Engelscne
en voo.ai Amerikaansche landen is in de
laatste bO jaar bij de Protestanten een zen-
di. l ijver opgelaaid, die zonder weergalykt.
Om...r do goesturiftwekkende lenze: ,^ivan-
gelis .iug der werali door hét thans le
ven ie geslacht", geven duizenden aanzien
lijk-; mannen een groot deel van bun jaar-
lijksch inkomen, duizenden jongelieden bun
heCieu levensaibeia aan het Protostantsene
zenuiagswerk en dringen zij door in de uni
versiteiten, hospitalen en wetenschappelijke
inrichtingen, om „allen voor Christus te
winnen."
O zeker, wij kunnen ons misschien tot op
zekere buogiu verheugen, dat aldus de hei
denen den naam en den Persoon van den
TKEKJES LI
Verlosser fler wereld leeren Eënneif.
Echter, wij' weten het allen, zij «uilen
Hem alleen ten volle leeren kennen en
liefhebben, in de ware kerk van Christus,
in de Katholieke kerk.
En zullen wij, Katholieken, ons dan door
andersdenkenden, die zooveel voor hun zen
ding over hebben, door minder ijver, minder
opofferingsgezindheid voor onze Missie, het
schaamrood naar dé wangen laten jagen?
Dat zij verrel 1
Wanneer wij n umet aandacht de bladzijden
doorloopen van v. Nierlinge's hoogst belang
wekkende pennevrucht, dan lezen wij:
Nederlandsche Katholieke vrouwen, doordringt
u wel er van: het stcumverk voor de Missie
zal georganiseerd moeten worden tot in de
kleinste plaatsen van Nederland en in alle stan
den, van de hoogste tot de laagste. Wij allen
zullen moeten offeren en blijven offeren ons
geld en onzen tijd, om te gehoorzamen aan
Christus' woord, dat niet verouderd is.
"-Luisteren wij thans haar hetgeen de schrijf
ster ons verhaalt van de diep-treurige levensom
standigheden, waarin de vrouw in Mahome
daansche en heidensche landen verkeert.
«fecfits zijn Keil fa 'de andere Wereld té zullen
vinden, zoolang zonen en kleinzonen zijn naam
voortplanten en hun voorouders vereeren, aarze
len behoeftige ouders- «iet om in geval van ar-
moede of hongersnood hun meisjes te doodeu
of te vondeling te leggen. Wel hebben onwe
tenden het feit van den meisjesmoord in China
in twijfel willen stellen, maar de proclamaties
van provinciale besturen zoowel als de reeds
voor jaren door Juan Chi Kal, die later presi
dent der Republiek werd, goedgekeurde oproe
ping voor een Chineesche Vereenïging tegen
den kindermoord, zijn wel degelijk bewijzen
voor het bestaan van dat onzalig gebruik. Op
een missiestatie in Wesf-Mongolië was. er onder
de dertig, veertig vrouwen die godsdienstonder
richt ontvingen, geen enkele die zich niet aan
zulk een misdaad schuldig verklaarde. En onder
de duizenden kolonisten-families in West-Mon-
golië zijn er slechts weinige, die niét een of
meer meisjes te vondeling hebben gelegd. De
talrijke weeshuizen van de Missie in China zijn
voornamelijk bevolkt met zulke arme meisjes,
die door de ouders uit nood werden te vondeling
gelegd of aan de Missie toevertrouwd.
Wat dunkt u,katholieke, moeders en vrouwen,
die onder den bcschavenden en zegenrijken in
vloed yan het Christendom, 'door uwe echtge-
nooten en kinderen geëerd wordt en met liefde
omgeven, van deze droevig-aangrijpende schil
dering der toestanden in de vrouwenwereld, in
de Mahomedaansche en heidensche landen, die
daar regel zijn?
Is het' niet, alsof uwe ongelukkige zusters in
het verre Oosten de armen tot u uitstrekken om
verlossing uit haar outeerend en verlagend men-
sche.ijk bestaan?
Veel nog zeer veel zouden wij uit het kostelijk
boekje dal vcor ons ligt, kunnen aanhalen.
De schrijfster brengt er ons ook in kennis met
Roomsehe vrouwen, die zich buitengewoon ver
dienstelijk voor de Missie-actie hebben gemaakt.
Zij stelt ons voor oogenPauline Marie Jaricot,
gravin I.édochowska, Agnes Mc. Laren, ware
uridinnea op Missiegebied.
Wij dienen ons echter, vooral om de plaats
ruimte, beperking op te leggen.
Ook om te weten op wijze de Katho
lieke vrouwen tot het zco aanbevelenswaardig
Missie-werk het hare vermogen bij te dragen,
bcstelle men het aan inhoud zoo overrijk werkje
van M. Th. van Nierlinge, bij zijn boekhande
laar. De luttele prijs van 20 -v?n kan voor
niemand een beletsel zijn.
Het moge dan weinig of veel wezen, wat zij
voor hare in de duistern:- en ellenden van Islani
en heidendom verzon» en zusters kunnen doen,
wij weten het allen: wij helden de zekerheid'
dat ook een glas water, in Christus' naam toe-
ó-reikt, niet onbeloond zal blijven.
DE KABINETSCRISIS.
Wij lezen in de „Nieuwe Ct.":
„Bedankt heeit dus ae heer Colijn voor de op-
draent niet, hij heelt Hj ivL verzocht die niet te
behoeven te aanvaarden.
Naar ons ter core kwam, zou de aarzeling
van den -ncci vuiajii ve.oaud houden met t»>ve
ome randigheden. In de eerste plaats kan de heer
Colijin moeilijk woiuén gomst in zjjn huRhgai
wentknng en hour en ook nationale overwegin
gen üenl daar vast. Dat er -reden zou zijn aan
te nemen, dat de heer Colijn niet bereid zou
zijn het oiter fe brengen van zijn-directeurschap
der Bataarscue, geioovcn wij met, al zou nat op
zichzelf oneervol zijn
De tweede iccen is van polmeken aard. Als
de heer Colijn nu de formatie van een kabinet
op zich neemt, oan zal hij een ancter kabinet
ïormeeren dan hij naar alle waarschijnlijkheid
zou nebben gedaan, wanneer hem onmiddellijk
na de vetAttzingen de opdracht was verstrekt.
De heer Co.ija jout zou hoe vreemd het
moge klinken, immmitis tot tie overtuiging
zijn gv„0i.,ch, dat net te iermeeren kabinet een
rtciiiSwi piugidiii moet hebben, hetzij hij net aan
tot stand menói.oi ten ander. De houting door
ae lion.eizijue aangenomen, zou bij hem dte op
vatting hebben demi ontstaan.
Of hij jfjet saldo de opdracht aanvaardt, zal
dus afhangen van de vraag: wat is het waar-
sdiijnlijk gevolg van een weigering?
/ris de heer wmijü daar nu maar zeker van
was, uern y> iot hij ook wat te doen. hij zou blik
baar 't liCiot zién, dat de immatie van een
rcclitsch kabinet aan een ander werd opgedra
gen, maar is berud het zelf te doen, als liet
gevolg van zijn wtigering zou woiden, dat aan
iemand de opdracht wordt verstrekt een natio
naal of in 't aiganeen een ander dan een rechtsch
kjibinet te fonneeien.
Aanvaardt hij, dan mag men, Mj de bekende
voortvarendheid van den heer Colijn, verwach
ten, dat ook weldra een kabinet biicen zal zijn.
Wij hoorden een paar namen noemen, maar 't
heeft geen zin ze te publiceeren, zoolang alles
zoozeer in 't onzekere is.
AMERIKAANSCHE HULP!
Wij lezen in de „N. R. Ct
Op verzoek der Nederlandsdie Regeerfng
stond de War Trade Board aan de „Nieuw-
Air.sterdam" toe 10,0<K) ton graan naar Neder
land over te brengen. Dat is in mindering van
de 200,000 ton die bij de schepennaasting ons
werden toegezegd althans iets, is men geneigd
te zeggen. Een druppel in den emmer, maar
een begin van nakoming van de gedane belofte.
Evenwel, er is een voorwaarde aan verbonden.
Deze, dat het stoomschip op zijn volgende
reis een lading voor de Belgische Relief zal
vervoeren. Dat is natuurlijk onaannemelijk. Voor
de Belgische Relief varen bijzondere schepen;
deze kwesties behooren niet dooreengemengd te
worden. Staat Amerika ons toe graan voor onze
eigen behoefte te betrekken, dan moet dat on
voorwaardelijk geschieden. Anders heeft de ge
dane toezegging- geen waarde hoegenaamd
De voorwaarde werpt een eigenaardig licht
op de Ameiikaausche gezindheid om ons in
onzen neod tegemoet te komen. Eerst verklaart
men zich bereid voor het oog der u ereld
ons te.helpen; thans, nu het erop-aankomt die
belofte in,te lossen, krabbelt mén terug!''
HET ONTWERP-LOHMAN.
Er verschijnen in den laalsten tijd veel Ko
ninklijke besluiten, waarbij besluiten van ge
meenteraden om gratificaties te verleer™ aan.
bijzondere onderwijzers, worden vernietigd.
De Regeering houdt zich dus blijkbaar aan
het standpunt, dat art. 3 der Lager Onderwijs
wet zulks verbiedt.
Vanzelf doet zich, vooral nu de verkiezingen
ten gunste der Rechterzijde zijn afgeloopen, de
vraag op, of het niet gewenscht is, het initiatief
voorstel-Loliman opnieuw in te dienen, dan wel
of het beter zou zijn te wachten tot de definitieve
regeling-
Natuurlijk staat de wensch voorop, dat onze
onderwijzers zoo spoedig mogelijk geholpen
mogen worden, maar de „Tijd" is van -ordeel.
dat dit niet geschiedt door nogmaals het ont-
werp-Lohman in te dienen.
„Het moge wezen, schrijft het b'sd, dat,
wanneer alle rechtsche leden aanwez,g zijn,
het ontwerp in de Tweede Kamer de meer
derheid baalt, en in de Eerste Kamer vanzelf
wordt aangenomen. Men vergete niet, dat het
ontwerp een geschiedenis heeft, welke niet
vrij is van anti-rechtsche smetten.
Komt het ontwerp dan ook voor de twee
de maal in behandeling, dan kan men ver
zekerd zijn, dat er weer heftig zal worden
gedebatteerd en geïnsinueerd, met het gevolg,
dat wel, of tenminste* hoogstwaarschijnlijk
de wet zal worden aangenomen, doch tevens,
dat de sfeer is bedorven, binnen welke over de
uitvoering van art. 192 moet worden over
legd.
En deze moet zoo zuiver mogelijk worden
gehouden
Buitendien is er nog een bezwaar.
Continuïteit in de wetgeving is een prin
ciep, waaraan in ons staatsrecht dient te wor
den vastgehouden. De eene regeering moet
niet ongedaan maken wat haar voorgangster
heeft verricht, gelijk bijv. de linkerzijde de
wetten-Talma niet uitvoerde.
Doch. omgekeerd behoort óók niet door
een regeering te worden verricht, wat een vo
rige legeering expresselijk heeft nagelaten.
Bijzondere omstandigheden natuurlijk bui
tengesloten. En dit geldt mutatis mutandis
ook voor initiatief-ontwerpen.
Moge het intusschen niet al te lang duren,
vóór de definitieve gelijkstelling is tot stand
gebracht"
VERSPREIDE'BERICHTEN
WEER EEN LUCHTAANVAL OP
KON STAN TIN OPEL.
Uit Konstantino-pel ryurdt officieel gemeld.
In den nacht van 21 op 22 Augustus hebben
twee vijandelijke luchteskaders Konstantino-
pel aangevallen. Verscheidene bommen vielen
op de stad. Geen militaire sehad'3. Onder de
bevolking zijn acht personen gekwetst. Eeni
ge winkels zijn beschadigd.
DE PATERS CAPDDUNEN IN DEN
OORLOG.
Rusland naar Spanje zijn volgens een beriep
uit Bern, vertraagd door den easeh der Biisg
sieche rehearing- dat de gelden die op naanj
Romanof bij Engel sohe en Fransche banken
zijn gedeponeerd, haar «ulien worden uitge
leverd, hetgeen werd geweigerd.
DE NOTA VAN SPANJE AAN
DUIT8CHLAND.
Dé „Nordd." schrijft: De Spaansche gezant
te Bern overhandigde d^zer dagen een in
structie van zijn regeering-, waarin wordt ta
kennen gegeven dat Spanje zijn neutraliteit
vast wil handhaven.
Tegelijkertijd wordt ér in gezegd, dat het
in den grond horen van Spaansche scheepe-
ruinite door Duitecho duikhooten een omvang
heeft aangenomen, welke de toekomst van 't
Spaansche economische bestaain in gevaar
zou kunnen brengen. In de mededeeling wordt
te kennen gegeven dat de Spaansche regee-
nog zich dientengevolge genoopt ziet in de
toekomst te zorgen voor vervanging van de
m den grond gehoorde sche.peruimte' uit
Dnitsche schepen.
De Duitsche regeering heeft er in haar
aqtwoord op gewezen op haar ernstige be
denkingen, welke een de -gelijke regeling in
den weg staan, wijl hut niet aangaat voor en-
l"c.'e staten een uitzondering te maken op de
gToncbeginselen ner Duitsche oorlogvoering
ter zee.
BERICHTEN VAN I TOT 5 REGELS.
De staking van het trampersoneel te Lon
den is met een fiasco voor de stakers ge
ëindigd. Gisteren is het werk hervat, in af
wachting der beslissingen over de gestelde
eiscben.
Stufani meldt dat de Lord-Mayor van Lon
den dezer dagen aan liet Italiaansche front
heeft vertoefd en door den koning, den jpper-
bevelkebber en den hertog van Aosta is ont
vangen.
Naar het „Hanib. Fremdenbl." uit Kief ver
neemt, heeft het Oekrajiensche blad „,Dilok"
uit Omsk het bericht ontvajigen, dat de voor-
ioopige regeering van Siberië de Oekrajine
als zelfstandige staat erkent
Engelsche vliegers hebben eergisternaebt 'n
vijftal steden bestookt: Frankfort Keulen,
Mannheim, Trier en Coblenz. Natuurlijk ifl
net: zijn alleen eenige weerlooze menschen
omgebracht
De moordenaar van Jaurès is op verzoek
van zijn verdediger, wegens zijn ziekelijken
toestand, van de Santé-gevangenis overge
bracht naar de ziekenzaal van de gevangeni*
van Frèsnes.
De nikkelen 25 Ffenningstukken in Duitsch-
laad worden, ingaande 1 Üetober a.s„ buiten
omloop gebracht
De „Daily News" geeft belangwekkend
nieuws over de uitmuntende resultaten, ver
kregen in Engelsche hospitalen waar soldaten
van kunstmatige ledematen worden voorzien
en geoefend in het gebruik daarvan.
Het reizigersvervoer op de hoofdlijn tns;
sciien Parijs en Amiens is hui-vat. Binnen
enkele dagen zullen ook do mailtireinen tus-
sehen Parijs en Calais weer locpen.
De scheepvaartraad te Washington uocii
contracten afgesloten, voor S3 houten schepen
van 3300 ton elk,-voor 7 van 15G0 ton en voor 3
houten havensleepbooten.
Een uiterst somber triureel heeft Gali, de
vcorrttter der Italiaansche kolenoommiasie te
Londen opgehangen van den kolennood in
zijn vaderland.
De gezonken Reliefboot-
De namen der omgekomenen bij de ramp van
ue „Üasconier" zijn: Emile Depauw», le stuur
man; Jan Sangviier, 3e stuurman; Loeffen uit
Gennep, Scknofcer, Dolfemont, en Jansen, le
den der bemanning. De eerste drie hadden in
Nederland gemonsterd, de laatsten in Ameri
ka. Voorts zijn met niet ernstige verwondin
gen in het hospitaal opgenomen de tweoue ma
chinist Antonsen en de donkeyman De Rijck.
ragen inzake de gestie van
het rijksbureau voor gra an
en meel. De heer Van Vuuren, lid dei-
Tweede Kamer, heeft de vooremm vragen tot
den Minister van L, N. en H. gericht;
I. is de Minister van Jjaudboaw, ij verheid
en Handel bereid mede te deeien, met wejk
doel of welke bedoeling- de oproep van 30 Juni
1917 door het Rijksbureau voor graan en rnecj
en de daarop gevolgde controle der opgave/
is geschied?
II. Is aan d'u belanghebbenden, voor hunne
opgaven met de kantoorboeken vergeleken
mededeeling gedaan van het doel waarvoor
of de bedoeling waarmede een en ander w'uru
gevraagd?
III. Zijn voer belanghebbenden neg- ge
volgen te verwachten van het ingesteld on
derzoek en zoo ja, welke?
De Katholiekendag te Alk
maar. Nogmaals vestigen- wij de aandacht
op den diocesanen Katholiekendag, welke op
2 September a.s. te Alkmaar wordt gehouden.
Men kan zich voor het lidmaatschap van de
Vereenïging der Haarlemsche Katholiekenda
gen opgeven bij den heer Mr. A. Dorbeok te
Van z'n wedervaren vertelde hü niets....
't was beter, dat ie alleen die narigheid droeg....
n
„Wij mogen het niet verhelen, zoo uit zich
de schrijfster van „Vrouw en Missie" in haar
brandenden geloofsijver het is een grootsche
taak, die millioenen onbekeerden tot Christus'
schaapstal te brengen. En dit werk zal ten deele
(iatcn wij zeggen voor de helft) vrouwe werk
zijn. Immers, het zullen vooral vrouwenhanden
zijn, die de inlanders in ziekte verzorgend, den
Christelijken godsdienst als een van mededoogen
openbaren. Missie-zusters moeten in grooten ge
tale de kleinen tot Christus kunnen brengen en
i het werk der priesters steunen en voorbe
reiden. Roomsehe missie-zus.eis en leekenver-
pleegsters, Roomsehe dokteresseu ook zoo mo
gelijk, moeten doordringen in de vrouwenver
trekken, waar, in tal van Aziatische landen
volgens Oostersche zede, geen man en dus ook
geen priester of arts toegang heeft, om daar
dc Heilsleer te brengen en lichaam en ziel beide
te iieelen.
In Neuetiand zullen de Katnolieke moeders in
h'i;> huisgezin de belangstelling voor het missie.
:k levendig moeten houden en er een geluk
en' een giorie in vinden, wanneer een harer kin
deren tot missionaris uitverkoren wordtl Even
moedig als de jonge meisjes, wanneer de stem
van Christus haai over deu Oceaan roeptI
Ue vrouwen van Nederland zullen moeten lee-
ren offers te brengen van tijd en geld om de
reuzen-propaganda te evenaren, die in alle Pro-
testantsche landen voor het zendingswerk ge
maakt wordt. Zonder de vrouwen gelukken geld
inzamelingen op groote schaal met."
Inderdaad, donk muur eens aa'n de bloe-
jn .'ddagoh, waar bet uitsiuitend vrouwen en
jouge meisjes zijn, die soms duizenden gul
dens voor katholieke liefdadige doeleinden
weten te verzamelen.
De Vrouw en de Mi-sie, duor M. Th. van
Nierhnge, met kaartje van het Missiegebied in
Ned. Uosi-lndië. iütgaaf van L. C. G. Malmberg,
te Ny meg en.
Be pianist.
eeloos besloot ie maar naar huis te gaan..
A' sjouwen-paf toch niks.... alle café's
waren voor de kenniswerk al voorzien van 'n
po. :|stoveral kwam ie te laat.
Hu had er ook zoo moeilijk toe kunnen be
sluiten. de koffiahuizen af te .loopen om, werk...
hu was t nooit gewend geweest. Maar door
z laiiednnge ziekte was z'n klandizie zoo
go als verioopen.... j^j moest wel....
Haag had ie tocih nog geaarzeld, zieh voor
cao -hantant-piamst te gaan presenteeren.
ter nou io zich er eenmaal overheen gezet
hau liep 't overal mas....
zou 't dan maar opgeven en liep peinzend
verder.
Haar dari dacht ie weer aan z'n zwakke
vrouw en z n bleeke kindertjes, die gevoed en
(rcklecl moesten worden.,.. Nog éénmaal zou
ie t dnn maar probeeren, dadr in dat café....
net'e boel scheen 't te zijn.
En t lukte.... Voor do heele kermisweek
na i.o eigenaar hero aan, tegen 'n goed hono
rary \'au 's avonds acht tot 12 uur
„dat voor de prediking aan de millioenen
heidenen 50,000 priesters noodig zullen zijn s)
en evenveel Missie-zusters en Catechisten. - Zal
Europa, zelfs met medehulp van Roomsch
N.-Amerika, dat aantal kunnen afstaan? Zeer
zeker niet, en daarom is het ook dringend
noodig dat allerwegen seminaries voor inland-
.sche priesters, opleidingsscholen voor inlandsche
catechisten en missiezusters, voor inlandsche
onderwijzers en onderwijzeressen gesticht wor
den.
Inlandsche priesters en hun inlandsche helpers
en helpsters, kunnen onder hun stamgenooten
vaak meer bereiken dan Europeanen, omdat zij
zooveel beter volksaard en gewoonten kennen
en gemakkelijker vertrouwen inboezemen. Maar
voor de opleiding moeten in Europa niet alleen
de leermeesters, maar ook, de.geldmiddelen
gevonden worden."
„Zoowel in de Mahomediansche als in de
Heidensche landen is dc vrouw in het gunstigste
geval de dienares van haar man, maar niet zel
den slechts zijn slavin, die door hem als een
lastdier wordt veracht en mishandeld. „Vrou
wen hebben geen ziel," zeggen de Mahomedanen
evengoed als Confucius in China. „De vrouwen
hebben geen verstand," zeggen de heilige boeken
van den Hindoe in Indiê. Én een Chineesch
spreekwoord luidt: „Eén jongen is meer waard
dan tien meisjes."
v „Tengevolge dezer minachting van het vrou
welijk geslacht, wordt in China de geboorte van
een meisje als een groot ongeluk beseuouwd.
Evenzeer in de Mahomedaansche landcxi, waar
de buren vol deelneming zeggen: „Het verdriet
ever de geboorte van een meisje duurt tot aan
den dood." Het ergste wordt die teleurstelling
wel in indië geuit, fn rijke families komen
vóór de geboorte vrienden en familieleden bij
een met een troep muzikanten,, om samen de
door heidensche waarzeggers voorspelde geboorte
van een jongen feestelijk te vieren. Als de moe
der zoo gelukkig is, haar man een zoon te schen
ken, dan wordt haar toestand hierdoor waarlijk
verbeterd; dit is vooral in China het geval, waar
de vrouw bij de toename harer jaren ten minste
van den kant harer kinderen een zekere ver-
eermg geniet. Maar des te erger voor de In
dische moeder, als zij de verwachting van haar
man teleurstelt! Dan klinkt er plotseling in de
Senana (het vrouwenvertrek) een baitverschcu-
jrend geschreeuw en al spoedig rent de schoon
moeder naar buiten en roept handenwringend:
„O wee, wat een ongeluk, een meisje, een
meisje 1" Als een donderslag bij helderen hemel
stormt deze tijding over het gezelschap: de mu
ziek zwijgt, de gesprekken verstommen, de vroo-
lijkheid is verdwenen.
Al spoedig zijn huis en veranda verlaten,
slechts eenige vertrouwde bekenden bieden den
vader de hand en betuigen hem" hun deelneming
bij dit groote ongeluk. Nu roept het hoofd der
familie in groote woede tegen zun zoon, den
vader van het pasgeboren meisje: „O, ongeluk
kige, wat heb je misdaan, dat de goden je een
meisje sturen in plaats van een zoon? Wat
moeten wij beginnen met dit schepsel, dat mijn
geëerd huis plotseling, met schande overlaadt?"
Van alle kanten ontvangt de vader dergelijke
verwijten, maar veel erger is het in de Senana.
Daar is een lielsch lawaai losgebroken; ieder
vrouwspersoon laat haari tong vrijen teugel en
laadt met heidensche ongedwongenheid alle mo
gelijke scheldwoorden op de ongelukkige moe
der en haar arm kind.
Rij sommige trotsche krijgersstammen viert
men de geboorte van een jongen met muziek
en door uitdeeling van lekkernijen. Maar wordt
er een meisje geboren, dan verklaart de vader
met een ijskoud gezicht; „Er is niets geboren,"
en de vrienden verlaten het huis onder betui
ging van medelijden. XJeze begrippen vinden
gedeeltelijk verklaring in de hooge kosten, waar
in de familie later vervalt bij de uithuwelijking
van een meisje, gedeeltelijk ook hierin, dat een
zoon voor zijn vader de rouw-offerplechtigheden
kan houden, maar vooral grondt zich dit begrip
op het geloof aan de zielsverhuizing. De ge
boorte van een meisje wordt beschouwd als een
straf zoowel voor de zonden der ouders als
voor de zonden, die de ziel van het tegenwoor
dige meisje in een vroeger leven op aarde be
dreven heeft.
In China, waar het hoofd der familie denkt,
Met dit wanbegrip omtrent het vrouwelijk
geslacht komt het ook geheel overeen dat
overal, niet alleen bij de natuurvolkeren van
Afrika en aan de Zuidzee, maar ook in de
cultuurlanden van Azië, jonge meisjes zonder
eenige verstandelijke vorming blijven, in zoo
ver de Europeesche' invloed hierin geen veran
dering heeft gebracht. Als de vrouw geen zieh
en geen verstand heeft, dan is het immers con
sequent, dat men zich niet druk maakt om de
ontwikkeling van haar goes' "ven
Van de 370,000 priesters zijn er in Europa
aléén meer dan 300.000. Voor de 1000 millioen
bridenen zijn er hoogstens 12000 priesters werk
zaam.
Volgens eenifre Italiaansohe bladen kan het
getal der in cie ijgers der Entente gemobili
seerde paters Gapuchnen worden vaslyesteld
op meer dan 20ü0. Uit Italië alleen 155G, van
vvelke 867 priesters. In Lrankruk zijn er 310
iöéen der Uapucijnen-orue gemouiuseerd, in
■België 48. in Groot-Brittannië 2L terwijl 40,
van ueze kloosterlingen uit ue missielanden
afkomstig zijn.
Op welke wijze zii in de verschillende le
gers dienst doen als zielszorgen», zieken
verplegers of militair met ransel op den rug,
vinden we, jammer genoeg, niet vermeld.
DE FAMILIE VAN DEN EX-CZAAE.
De onderhandelingen over de overbren
ging van de familie van. oen ex-Czaar van
moest ie spelen en er tussehendoor 'n komiek
begeleiden.
Opgeruimd liep ie naar huis.... tenminste
weer voor 'n week geborgen....
't Was de eerste avond.,., precies op tiid
was ie present en begon met 'n vroolijken
marseh. De piano stond bezijden 'n soort too-
neel, waarop de komiek zou verschijnen om 't
kermispubliek te vermaken.
't Duurte niet lang of 't liep al aardig vol.
Zingende, hossende groepjes kwamen binnen
en raakten deor de opgewekte tonen in 'n uit
gelaten stemming.
'n Belletje weerklonk en daar verscheen de
humorist.
Maar a'e moppen, die hü zong, waren zóó vuil
en zóó gemeen, dat de jonge pianist, die nooit
andere dan bij nette-partiien had gespeeld, als
door den grond ging van schrik en verontwaar
diging. Met half geopenden mond staarde hij
alen smerigen liedjeszanger aan en vergat nu
en dan te begeleiden, wat hem dan 'n boos ge
zucht of 'n hatelijke opmerking van den fijnen
meneer bezorgde.
De humorist had succeshet publiek
lachte, gierde, brulde.éénig vonden ze 'm....
Den heden avond door liep 't af en aan van
bezoekers en dien heden langen avond ging dc
smeerlap van 'n komiek (foor met z'n zelfde
vieze moppen, 't Waren hoogstens 'n stuk of zes
liedjes, die hii aibierde. al maar ach ter elkaar
dezeli.de, w ant telkens kn „man andere menseden
binnen, zoodat hii ine1 dut korte repertoire
den gebeden avond vulde. En telkens joegen de
moppen den pianist Let schaamrood naar ae
bleeke wangen. Inwendig smiold hjj op den
vent, maar nog meer op 't publiek, dat 't toe
liet.
_Na afloop zei hii er wat van, maar die kaste
lein lachte hem uit.
»Mat zes je? Die man heb reuze-suooes. 't
I ubiiek wil dat, dat heb je toch zeker wel ge
merkt van avond..Alle humoristen ziin
zoo."
„Dat is niet waar meneer; 'k heb wel heele
avonden gewerkt met iemand, die nog meer
succes had en met nummers, die iedereen mocht
hoeren. Dit is geen humorist..,, 't is 'n....''
„In ieder geval gaat 't j0 pjfcg anjij
hebt té spelen en daarm6e uit. Als 'k vooruit
geweten had, dat k zóó n kwezel als pianist
zou krijgen, had ik je niet eens genomen.
Do- pianist vroear om 2'n looi*, voor dien
avond, maar hij kreeg 't niet. Aan 't eind van
de kermisweek werd 'r afgerekend, dat Ring
met de komiek ook zoo. Dat ars'steh-volk was
aliemaal écu potnat, als ze ergens 'n kwartje
meer kona'en krijgen, lieten ze je midden in 'u
kermisweek stikken.
Met loome schreden liep ie huiswaarts. Wat
'n avond.... wat 'n avond... zoo nog zeven...
Zou ie maar niet liever.,., maar néé....
néé.... 't kon niet-anders.hü moest toch
eten.... En wie weet was 't morgenavond
wel 'n beetje aiiders.misschien andere, wat
nettere moppen
't VieJ z'n vrouw wal wat tegen, dat ie geen
geld gevangen had.... maar alg-ze den krui-
a'enier en bakker vertelde, dat ie de heele
kern,uw eek speelde, kreeg ze wel 'n beetje
orediet.
Den volgenden avond was 't weer precies 't
zelfde.donderend applaus na elke ge-
meenigheid.En al maar weer achter elkaar
die zalfde geniepige vuiligheden op 't geloof
en de zedelijkheid. Niemand, die 'r iets van
zei.... niemand.... Zirn alle mensehen dan
zool Hoe meer suooes de komiek had, hoe pijn
lijker trok de pianist ziiri mond samen en keek
hulpeloos naar 't zi.ri n el ijk luisteren cue pu
bliekBah, wat 'n volk..,. Allemaal
lachende gezichtenslechts 'u enkele, die
wat verlegen voor zich uit keek,... niemand,
die iets zei.. niemand, die chm'smieoht 's
uitfloot.... Hè.... 'n gulden zou ie 'r van z'n
armoedje voor over gehad hebben, als 'n paar
lui 'm 's flink zouden uitfluiten.... Verrukke-
lük zou dat zü'nmaar néé.néé.
Ze lachtenlachten met hoogroode gezich
ten en klapten zich de handea zeer.Daar
zaten kennissen van 'm, die voor netjes door
gingen. niks.niks deden ze.klapten
mee met de anderen...Niemand kwam 'm te
hulp in de machteloosheid van z'n ellendige
broodwinning.
Twaalf uur moest er gesloten worden
Maar stlkum bleef men wels n kwartiertje
langer.... ook van avond wilae men t er op
aanleggen.al0 de politie kwam waarschu-
wen was 't vroeg genoeg.
if aar de twaalfde alag was nog niet kond,
of met n paai 'arde, schTillig-yaisciie slagen op
de toeteen, brak qé pianist zün spel af, midden
in een der vieze voordrachten.Met 'a ruk
stond ie op en baande zich 'n. weg door de op
eengepakte menschen in 't oéfé-chantant.
sllen keken hem verbaasd aan.
Togen den kastelein zei hij kort: ,,'t Is twaalf
uur ben in me rseht om weg te gaan.
Toen de pianist den anderen avond met
kwam, zei de patroon tot eenige bezoc' era:
„Zoo'n schoft van 'n pianistHat ie me
zitten.'t is allemaal tuig, uat volk.wat
'n* geluk, dat 'k 'm nog geen cent heb uitbe
taald.
G. N.
