'IQK-liML «MMT
f
.JLI lJ UI J
WAT»DE PERS ZEGT
BIJBELCURSUS.
VRÖOLIJK ALLËRCÊ?
DE DAMIAATJES
Zaterdag 5 October
Derde Blad
11 Woeker.
Dat huismoeders met groote gezinflen uit Am
sterdam en Haarlem door den nood gedrongen er
op uitgaan, en zelfs een uur en langer loepen om
ergens «n partiitic aardappelen, machtig te wor-
Is fcrgriipeijL
"jter schandelijk is het, wanneer dan in de
'f0 Jers van het gebrek van deze stumperds ge-
Wjfeerd en misbruik gemaakt, wordt door hen,
9 aardappelen verkoopen tegeu een prijs van
Wh 25 cent.per kilogram.
'iet is ten schande voor dezen tijd, dat de eene
Jtker den andere zóó durft afzetten.
J^i een burger, die het wel betalen kan en
lu de stad moet tevreden stellen met slecht
'"^eermgsbinod, probeert van een landbouwer
tarwe te krijgen om zijn rantsoen
*at konen vergrooten, is ook begrijpelijk,
fe ^"t ver van ons zij hiermee het smokkelen
^ilfn aanmoedigen; maar ergerlijk is het,
hlf1.neer zulk een landbouwer dat dan laat
Uien tegen een prijs van 60.per hecto-
e'j terwijl de regeeringsprijs f 20 is.
Ook dat gebeurt, en ook dat is een schande.
is jammer en diep te betreuren, dat zulke
"fidi gebeuren, in de omstreken van Amstcr-
en Haarlem en dat de boeren daarmede
1111 goeden naam en faam te grabbelen gooien
°°r die van afzetters en gierigaards!
^et Kostuum van mijnheer Kribbel.
-'feueer Kribbel u-as op zijn vier-en-Veer-
kste jaar „binnen" en besloot sindsdien te
tenieren. Aangezien hij echter een werlk-
leven achter den rug had, kton dat
Meta-docn hem maar matig bekoren, en
Peurde zijn nog werkzame geest overal. Hij
»as ua een half jaar dan ook de eigen-wijste
aa Hen geworden, die op dezen aarfbol
T..^Ivvaart. Zijn vrouw kon hem, wanneer er
'as een diensbodencrisis was ontstaan,
fjpUs':, de zorg voor den pot toevertnowwen.
j,j J, het niets aanibrajiden, marchandeerde
v.ft 1 8'roenboer en vi-schman dat liet een lie-
J/Kt was en vergat het nooit wanneer er
lor 0Pstond, die ieder oogenblik kon over-
''en. Maar dat waren zijn beste eigenschap
zijn' eigenWijxigheid was eenvoudig on-
'^drngelifk; Stormachtige tooneelen epeel-
vAi1 z>eh dan ook dikwijls in den huize Krih-
1*1.
een dag, in ondragelijk humeur zijnde,
B0 4e heer Kribbel zich bij zijn kleermaker
(gj'i'ehas een kostuum aanmeten, Het was
"ruin ruitje en Kribbel vond het scban-
rfiduur. Maar wat tj doen? Hij wan aan
stand verplicht ieder voorj aan een
Pak te koop en, en 'dns werd ook het
W'S0 muitje besteld. Woedend kwam Krib-'
Iw Vis. Hij had al vooruit geen plezier in
Vo, 1)ak en hij onthaalde de huisgenooten al
hoe leeüjk het wel worden zou.
j>v eertien dagen later leverde kleermaker
C^'ebae het pak af. Kribbel had geweigerd
•j haesen, dns als 't niet goed zat» moest hij
.telf maar weten, vond de kleermaker.
Maar 't pak zat geschilderd.
t Is magnifiek, man, zei mevrouw
Sesf. lijkt zóó van een modeplaat af-
iaa.r -1. Eugerust pa, u ziet er twintig
w l°Uger uit, klonk het van de rozenlip-
ïea Tau mejuffrouw Anastasia Krabbel, de
dochter des huizen Maar pa zelf was
,'u het minst er over gesticht,
lie,,, t Is 'n lor, zei hij boos. Hij eoft het
Hü j'kiaal verknoeid, 't Is me veel te nauw.
lkl%t 't terug,
ï-f.jj hij selireéf een nijdigien brief naar Bior-
Hij moest het pak maar weer komen
meneer Kribbel had geen lust er als
bias uit te zien.
(.peermaker Borrebas, ook niet vervaard,
"teef terug, dat hij het costunm in géén
^;a-l terug nam. Hij ziou den volgenden dafe
n.0i.rekening presenteeren. Meneer Kribbel
B r to .b<etalen-
«elé ^on cfenken! Meneer Kribbel op z'n
«ei rsv° beerien ttaande,, jnag den kleeiv
«e'n^eie "U6 die de kwitantie kwam pre-
Vcrn'0)11 lue^ veef misbaar, van de deux. He
V kwam den volenden dag terug, en
A'iy11,ilavoVUt^ei1' en zoo een week lang. Me-
w Kribbel klaagde heftig haar nood.
k geneer me zoo voor de buren» zei ze.
p schaam me zoo.
fern- VVOOUL'e kot feezin in een tamelijk Bu-
wjJ'ije streek, 'B-l. in oen spiksplinternieu
we straal', met drie huizen in een weiland
aan den overkant, maar mevrouw moest toch
iets zeggen. Haar echtgenoot trok er zich niet
veel van aan en dacht er over zich een
bloedhond aan te schaffen, om den lastigen
schnldeiisciher van verre te houden.
Als d<\t gebeurt, ga ik het huis uit,
kreet mevrouw. Blijf jij dan maar met jo
bloedhond alleen» want Anastasia feaat mét
mij mede.
Toen de de knecht van den kleermaker tien
maal voor niets geweest was en daarover zijn
misnoegen betuigde, besloot Borrebas tot
straffer maatregelen over to gaan.
Wanneer u vóór morgen twaalf uur niet
betaalt, schreef hij» bom ik in eifeen per
soon met mijn geheele familie voor uw deur
en blijf daar net zoo lang tot nrijn rekening
is betaald. We zullen zien wie dat het langst
uithoudt.
Dat zullen we zeker zien brulde de in
heftigeu toorn onstoken Kribbel. Bedrei
gen laat ik me niet. Laat hij maar komen
Ik kbop heden nog een bloedhond.
Toen stond, waardig en breed, mevrouw
Kribbel op.
Ludovicua Kribbel, zei ze gedurende
22 jaar en drie maanden heb ik je kunsten
en leuren verdragen. Ik ben een goede huis
vrouw voor j a gew eest, dat is m ij n troost
Maar nu is hot uit, de maat is vol en loopt
over. Als jij morgenochtend Borrebas niet
betaalt gaan Anastasia en ik zoolang in.een
hotel women. Weet wat je doet
Maar méneer Kribbel haalde in stommen
nijd do schouders op en ging uit Hij kwam
zónder hond thuis, want zulk een beest was
hem te duur.
'a Avondip vroeg'plechtig mevrouw:
Iioe is 't Wat ben je van plan?
Dacht jo dat ik toegeven zon? knorde
Kribbel van achter het theeblad.
Dan weet ik wat me te doen staat, zei
mevrouw opstaa nde, Anastasia, zeg Dina,
dat ze de koffers pakt en telefoneer het
Grand-hotel om kamers. En zorlg voor een
rijtuig.
Anastasia vend het wel grappig en stoof
weg. Kribbel waagde op dat oogemblik niet
te interveniieeren, zoo majestueus zag ze er
uit. Hij geloofde feitelijik niet dat ze liet doen
zou.
Maar ze dééd het. Ze read den volgenden
morgen weg met Anastasia.
Als -het beleg afgeioopen is, kom ik wel
terug, had ze sarcastisch aan de dienstmaagd
gezegd. Je laat het me dan wel weten,
Diua?
Om vijf minuten na twaalf begon 't spek
takel. Alstoen arriveerden: de kleermaker
B-orrebaa, gewapend nifit V klapstool, fcijju
betere helft, eveneens gewapend met 'n klap-
stoel, en vier jeugdige Dorre-bassen, van 20
tot 14 jaar, allen óók van klapstoelen voor
zien. Ais oen -zittend a capellalaoior schaar
den ze zich rond de straatdeur. De kleerma
ker belde aan en ov-eihaudgde zijn nota.
Meneer betaalt n-i-et, zei het dienstmeis
je, dat zich amuseerde.
Zeg dau maar aan meneer, dat zijn ves
ting b-eleg-erd is, en dat hij zijn neus niet
buiten do deur kan steken, zonder 't met mij
te kwaad te krijgen antwoordde de waardi
ge ridder van de naald.
We zullen zien wie 't het langst uit
houdt! schreeuwde boven uit het raaim me
neer Kribbel.
Dat zullen we, was het met stoieijnsche
kal into fevfiproken antwoord.
Op do klapstoelen gezeten» ging de familie
Borrebas aan den arbeid; vader naaide» moe
der stopt kou-den, de oudste Borrebassx stop
ten en naaiden nice, do jongsten leerden hun
lessen. Binnen zat menee® Kribbel en lachte
in zijn vuistje. Maar twee uur later lachte bij
niet zoo hartelijk meer. D-e familie zat nog
ongestoord beneden en v or telde de reden
waarom aan den slager, die belangstellend
luisterde.
Eerst om 12 uur dien avond waagde Krib
bel het zijn neus buiten do deur te steken,
maar -onmiddellijk haalde hij 'm we-er binnen»
want de knecht van Borrebas postte netjes
-op eij der klapstoelen gezeten,
„Geachte mevrouw," schreef Dina 3 dagen
later aan haar meesteres in het Grandhotel,
„het is hiér, net een gekkenhuis» Den lieven
langen dag zitten die mens-chen van Borrebas
voer de deur. Ze hebben een soort van spiri
tus! ich meefeebracht, en koken daarop hun
potje. En de knecht waakt 's nachts. Do sla
ger komt niet meer- en de groenboer ook niet.
Ze zeggen, dat ze vtoor z-u-like klanten bedan
ken. Als het niet voor u was, mevrouw, dan
was ik allanfe weggeloopen Meneer wordt
mager van eaggerijn» hij is niet meer te ge
naken en hij durft heelemaal niet naar bui
ten te komen, want de oude Borrebas heeft
beloofd hem te zullen vermóórden, en daar
is hij met al z'n praats» toch benauwd voor.
Ik hoop mevrouw, dat het met dlie geikkeid
gauw uit zal zijn, zoo noem ik mij: Dina.
Mevrouw Kribbel schreef 'u briefje aanhaar
man, ze had het bijzonder naar haar zin in
het hotel en Anastasia was al half en half
met een officier verloofd. De hotelrekening
liep aardife op maar dat was haar schuld1
niet.
Kribbel was humeurige® dan ooit, maar
toe-geven lag nu eenmaal niet in zijn lijn.
't Gemis aan buitenlucht maakte hem onge
nietbaar, zoodat do zachtzinnige Dina feeen
raad meer met hem wist. Soms nam bij zich
v-c-or om de zaak met Borrebas op straat lie
ver uit te vechten, maar als het er op aan
kwam, durfde hij dat toch niet.
Na twee weken plaatste de kleermaker een
tent aan de overkant van de straat op het
weiland, waar hij met heel zijn gezin kam
peerde. lederen dag eenmaal werd er bij
Kribbel aangebeld en de kwitantie, groot
83.33, feepresenteerd. En iederen dag werd
zo geweigerd.
Zoo'n ellendeling, zei Borrebas. Maai
bij komt toch niet van mij: af. Hij zal betalen.
De bote-iirexèninig bedraagt nu een kleine
ƒ300, schreef mevrouw Kribbel aan haai
man en ze zal nog wel ko-o-ger worden ook.
Maar my is het goed.
t H as Kribbel lang niet goed. Maar toe
gevennooit.
De kleermaker liet op 1 net welland een hou-
teii keet zetten, waar-in hij zijn bedrijf uit
oefende. „In uen volhardenden kleermaker,"
noemde liij zijn zaak, maar schreef dat op z'n
I ranseh, omdat dat geleerder staat. Nieuws
gierige menschen k-awmen kijken, kochten
een jasje bij Borrebas en vernamen van de
halsstarrigheid dies hoeren Kribbel.
Doch die zou eindelijk en- ten laatste, na
twee en een halve maand waehteus, niet zoo
-heel lang meer duren»
Op een nacht kreeg Ivribbe-l een nachtmer
rie. Heel zijn l amer scheen hem vol dreigen
de Borrebaassen, die langs de rannen naar
binnen klionmieq, -op zjjp kedi sprongen en
hem de keel dichtkneepen» Zij zwaaiden
h-ooge hotelrekeningen en schaterden h-onend
Dat hieiu Kribbel niet uit, Wo-est sprong
hij zijn bed uit» trok het raam open en keek
naar heneden.
In „In den volhar denden Kleermaker" sliep
alles maar Borrebas' knecht hield wacht. En
het was op dat historisch moment dat Krib
bel kapituleerde. Hij leunde ver uit het raam
en schreeuwde:
Hel-a daar, ik wil betalen!
De knecht viel bijna om van ver bating. Hij
rende naar „den volhardenden Kleermaker"
en wekte Borrebas.
Baas, baas! Hij wil betalen!
Met een lantaarn feowapend eü met de ge-
te-ekende kwitantie ging Borrebas op dein
huize Kribbel af. Kribbel zelf ontgrendelde
de deur eu telde Borrebas de ƒ83.33 voor- op
het ganfetafeitje,
Je bent een koppig^ zei hij, toch n-oig
kriebelig.
Nou, maar u weet ook van, volhouden»
lachte de kleermaken Enfin» even feooio
vrinden, ho-or!
Nou, dat vond Kribbel niet. De blokkade
moest nou uit zijn, morgen aan den dag.
O, da-ckt u dat ik hier vo-o-r mijn plezier
zat? riep gepikeerd Borrebas. Ne-e, man»
zóó gezellig was het niet. Geen stuk goed
m-aak ik meer voor je.
Pats, de voordeur sloeg dicht»
Dat is een overwinning, waar ik niet
trotsch cp heh-c-ef te zijn, overpeinsde de
■kleermaker triest. En morgen fe-a ik gauw-
naar huis.
Den volgenden dag verdween do tent en de
h-outen keet, eu daarmee de Borrebasisen.
Enkele uren Jat-er reed een rijtuig voiotr:
mevrouw Kribbel, en Anastasia» giewaiar-
schuwd door Dina, kwamen thuis. Het was 'n
hartelijke begroeting.
Lieve hemel, ma» riep Anastasia, pa
lijkt wel negentig. Kijk dien man eens aan.
Hij kon uw vader zijn.
Inderdaad was do heer Kribbel verouderd,
en had hij 'n langen patri arch eubaard ge
kregen.
Ook hij kon nieit best tegen de buitenluehit.
- Ik ben op tijd teruggekomen, zei me
vrouw kalm. 'f— We zullen hem-wol weer op-
kweeken.
Opgekw'eekt kwam mijnheer Kribbel wel
weer op zijn verhaal en herkreeg zijn oude
eifeenwij slieid gro-o tende el-s.
Het omgelukepak van Borrebas, dat 'm was
komen te staan op 'n 1000 aan hotel-reke
ning, hing dï-ep-verschel en in z'n kleerkast,
en als hij er naar keek, werd hij woedend.
„Ctrxn."
DE OUD-MINISTEK THE UB OVER ONZE
BUITENLA NBSCHE POLITIEK.
In de „Vragen des Tijdia" wijdt Mr. Treuh
lezenswaardige beschouwingen aan onze Bui-
tenlands-ehe politiek.
„Ook in d'i buitenilandsehe politiek 'van het
afgetreden kabinet zijn zeker wel fouten ge
maakt, zegt hij;, maar dde fouten betroffen
geen hoofdzaken."
„Bij twee gelegenheden uit de laatste maan
den i3 het publiek intuseohen wat onrustig
geworden. Begrijpelijk. Maar de twijfel, wel
ke dientengevolge bij een deel van het volk
ontstond aan het belaad van den heer Lou
don, was in het geheel niet gegrond."
Het eerste geval was de oonvooi-kvestie.
„De fout was ze.gt ma?, Treub dat de
Minister van Bnitcnlandsehe Zaken niet van
den aanvang af doordrongen was van het
gevaar, hetwelk liet eomvooi-plan van den
Minister van Marin© met zich bracht en dat
hij diens denkbeeld niet van den eersten dag
ui', toen het plan nog binnenskamers was
gebleven, aan zijn ambtgenooten met den
meesten nadruk ontried."
Hot uittreden uit het kabinet van Minister
Rambonnot besprekend, merkt Mr. Treub op:
";n, z,a^°. bet convooi had do lieer Loudon
in het begin, de beer Rambonnot op het ein
de ongelijk.'
Hij bespreekt ook dé benoeming van oud-
mmjstc-r Rambonnet tot adjudant der Ko
ningin.
„Door de Benoeming ontkwam de Kroon
er niet aan schrijft hij in do oogen der
geassocieerde regeeringen in het s-chcevé
licht van niet volkomen onpartijdigheid te
komen staan," al wil Mr. Treub gaarne er
kennen, dat partijdigheid inderdaad niet in
het spel was.
De nieuwe regeering besprekend, zegt do
heer Treub:
„Het kabinet en met name de nieuwe
Minister van Buitenlandsche Zaken»
staan in den roep van pro-Duitscbe ge
zindheid. Hot is zeer de vraag of die roep
gegrond is en zelfs al aou hij gcferond zij a
is niet aan te nemen, dat de leden van de
nieuwe regeering zich in hun huitenlanid-
sche politiek door hun persoonlijke sym
pathieën voor een der heide strijdende
partijen zullen laten leiden. Ma-ar dit
neemt niet weg, dat do roep, di-e hun
voorafging, hun positie niet gemakkelij
ker maakt, ook al is daarvoor geeu reëele
grond aanwezig. Oorlogvoerenden, zijn nu
enmaal achterdochtig Een re-geering,
die zich do reputatie heeft verworven
van te streven naar strikte onzijdigheid,
kan zich onder bepaalde omstandigheden
heel wat gemakkelijker bewegen, dan een
regeering van welke» terecht of ten on
rechte, wordt verondersteld dat zij naar
een der beide op leven en dood strijdende
groepen overhelt. Wanneer twee hetzelf
de doen, is het nog niet hetzelfde.
Mr. Treub betoogt dan dat ook de tegen
woordige samenstelling der Tweede Kamer-
het odium van pro-Du,itséhe gezindheid is
opgedrukt en brenfet in herinnering dat ten
slotte liet Nederlandeche volk in zijn geheel
anti-Duitsch genoemd mag worden.
Voor urgent oorlcfesg-evaar vreest Mr.
Treub in bet huidig stadium niet véeL De
mogelijkheid bestaat dat hij den terugtocht
Duitsehe troepon over ons land zouden trek
ken en met liet oog hierop begrijpt hij- niet
goed, hoe men nu reeds de mogelijkheid .van
gedeeltelijke demobilisatie in het vooruit
zicht durft stellen.
Hij wijst er clan op dat het de taak dea
lt ieu we regeerinig is to zorgen dat Nederland
bij den vrede paraat is.
Tegen ontijdige vredeeibemoeiing waar
schuwt. hij met nadruk.
„Wel niemand in Nederland zal den
dag waarop er eindelijk weer vrede in de
iweréld zal zijn, niet uit den grond van zijn
hart zegenen. Ma-ar door Ontijdige bentid-
delingspogingeu'te doen, d.w.z. zo-o-lang
niet vaststaat dat heide groepen van de
oorlogvoerenden in beginsel bereid zijn
Kulk een 1)c-miclcleling fce aiaiiv&ardei)*
kou do Nederlandse he reg-eex-iug den vre
de geen dag naderbij brengen, d-oeli'nlloen
bereiken da-t ene lan-d door do geassoci
eerden als handlanger- van DuatsehLand
met schele oogen aangek-eken werd» Ook
al zou de regeering daarbij geheel zelf
standig en zondier eenage ruggespraak
met Dui iscli 1 and handelen, zouden de ge-
associerden zulk éen poging zoolang
de basis waarop zij werd ond-emo-men
niet ook -hunne instemming wegdroeg
opvatten als een handredkinfe aan hun
vijand. Voorbarige aanbiedingen van
vredesbemiddeling zouden voor ons land
nog onigewenschter gevolgen kunnen
hebben dan eene verminderinig onzer
weermacht, nu na vier jaar van strijd de
krijgskansen betrekkelijk dicht bij onze
grenzen ten nadeele van Duitschland
zijn gekeerd."
Het is «isch van voorzichtig- beleid» aldus
Mr. Treuh, dat Néderland na den oorlog niet
door een der beide partijen» bij de regeling
der internationale handelsbetrekkingen met
meer of minder recht, met haar voormali-
gen vijand op één lijn word-e gesteld.
„EéÉzijdife naar de Entente ov-erhell-en-
ido politiek zou ik weinig minder be
denkelijk achten dan liet zich laten mee-
sleepen door pro-Duitscbe sympathieën.
Voor het eerste zie ik bij de tegenwoor
dige samenstelling van regeering en Ka-
GETDIGiSCHRIFT.
Een dame gaf aan hau? vertrekkende
dienstbode op verzoek een getuigschrift me
de. Het luidde:
Houdster dezes heeft in mijn huis ver
toefd een jaar min elf maanden. Gedurende
dien tijd was zij ijverig aan 4e voor
deur; matig in haar werk; vol overleg
voor zichzelf; vlug in excusesvrien
delijk voor mannen; trouw aan haar
vrije m.
GEFLATTEERDE ADVERTENTIE.
Pensiongast: „Waar is nu die fijne ri
vier, waarop ik volgens de advertentie het
uitziqllt zou genieten."
Pensionhouder: „Daar beneden, meneer."
Gast: „Wat, dat miserabele beekje?Noemt
u dat een fijne rivier?"
Pensionhouder: „Zeker meneer, als hij nog
fijner was, zou u hem heelemaal niet meer
zien.".
mer geen feevaar. Wat 't laatste betreft
is er, naar ik overtu ifed ben, voor wan
trouwen geen reden. Ik heb echter ge
meend goed te doen, een waarschuwend
woord te doen hooren, omdat de samen
stelling van regeering en Kamer er mij
en zeker niet alleen mij daartegen
over aanleiding toe geven het sohen-ken
van volledig vertrouwen voorloopig nog
op te s-cborter."
Hij had het thuis gezie n. De juf
frouw o-p school zal een aansehouwingsles
geven over den korenmolen. De bekende piaat
van _Van Lummél hangt voor d'e klas. „Daar
heb jg nou dien molen," zegt ze, „waarin tarwe
en rogge gemalen wordt." Kleine jongen steekt
zijn vinger op eu rijst op in de bank. heen en
weer schuddende van ongeduld, om te zeggen,,
wat hij weet. „Wat is 't vent?" vraagt de juf-
frounv. Juffrouw, het kan ook in den lioffie-
No; 49.
5 OCTOBER.
T AYLOR-S YSTEEM,
Onze vergadering van Woensdag jl. was goed
bezocht. Dat wil zeggen, er waren verscheiden
menschen, die wij er gaarne zien, bestuursleden
der vakafdeelingen. Maar er mankeerden er ook
nog heel wat.
Wij zullen niet ophouden er op te wijzen, dat
men geen goed vakvereenigingsman kan wezen,
wanneer men niet heel wat af weet van werk
methodes, vverkverdeeling en arbeidsmarkt.
Het is niet genoeg te weten dat men hooger
loon verlangt, maar men moet als leider ook
kunnen vaststellen of de industrie dat hoogere
loon kan opbrengen en of de tijd gunstig is tot
het stellen van eischen. Waren de leiders daar
mede beter op de hoogte, dan zouden acties
achterwege zijn gebleven, die nu mislukt zijn,
tot schade van den werkman.
Daarom' is het een gelukkig idee van de vei>
gadering van Woensdag geweest, om den Volks
bond op te dragen dit Systeem Taylor uiteen
te zetten op verschillende vergaderingen, waar
dan eenige vakafdeelingen gecombineerd zullen
worden uitgenoodigd. Op den eerstvolgenden
bestuursraad daarover meer.
JAARFEESTEN R.-K. VOLKSBOND,
De Jaarfeesten van den R.-K. Volksbond won,
den gegeven op 16, 18, 23, 24, 28, 30 October,
5 en 8 November.
De kaarten zijn aan de besturen der vakafdee
lingen ter hand gesteld en aan den bode, om ze
bij de losse leden te bezorgen.
Mocht iemand op den voor hem bestemden
d-ag verhinderd zijn, Aan zal hij zelf moeteit
zien, zijn kaarten te ruilen met een audex lid.
Het hoofdbestuur kan geen kaarten ruilen.
Men wordt verzocht geen vergadering op bo
vengenoemde data te houden»
SPAARKAS „ST. NIOOLAAS",
Den leden wordt beleefd verzocht Zaterdag
avond hun belastingbiljet van de Plaatselijke
Directe Belasting naar het Inkomen in te leve
ren aan het Bestuur van de Spaarkas.
Zaterdag 5 October neemt het bestuur geea
geld in ontvangst.
AGENDA „GEBOUW ST. BAVO".
ZONDAO 6 OCT.: Bavo-Bioscopej 2, 4 en,
8 uur Kleermakers 12y2 uur.
DINSDAG 8 OCT.: Gecomb. Besturen Bouw
vakken 8 uur.
WOENSDAG 9 OCT.: Maria-Vereeniging.
DONDERDAG 10 OCT.: Cursus R.-K Vrou
wenbond 8 uur Cursus Kantoorbedienden 8
uur Volkszang.
VRIJDAG 11 OCT.: Leden Gemeente-Werk
lieden 8 uur.
ZATERDAG 12 OCT.: Gewone zittingen 8
tot 9 uur.
Ï^IKTIGSTE ZONDAG NA PINKSTEREN
Kcnozingf van den zoon des hoveling's.
j Selie volgens den H. Johannes; IV, 46-53
JtJJ dien tijde wae er een koninklijik hove-
zoon te Capharnüum ziek lag.
oorende, dat Jezus aait Judea naar Ga-
Lbt stomen, ging naar Hem cn fer-
dat Hij wilde komen en zijn zoon
óetr1' wan hij begon te sterven. Jezus
dan: Tenzij gij toeken en en won-
•t, zoo gelooft gij niet! De hoveling
j'*iV( 2*81: Kom toch, eer mijn zoon sterft!
9 itV^de hem: Ga hehen.uw zoon leeft.
feeloofde het woord/hetwelk Jezus
kjc 0 eu ÊÜug henen. Als hij nu Lenen
j °c!fie;,.UüJen zijn knechten hem tegemoet,
^fcfde jV.'teiL hem en zeiden; dat zijn zoon
vroeg hen dan naar 't xiur, waar-
hepj. «©worden, was." En zei autwoord-
ri c*t* ^i-staren te zeven uur heeft de
a+ v"©ri«ton. De vader erkende nu,
W f'"'»:
^©Ifue uur was, waarin Jezus hem
w geheel u' rin? leeft* Kn bij' fee!°ofdc en
merk-
ma
Sh "il ten aaruzien 'va„ w
.PuSte tegenwoordigheid van de overster
Co
Si
:„.a:'1en'.^©ödat die gewone verbeten te-
d'tmaal uitbleef en Jezus er
rh«id en vereering meie inoogste.
Secretaris: Goddank zijn we dan. toch
voor één keer van die verwenisdhte Phari-
seën en Schriftgeleerden af. Ik Begon ze al
aardig tegen te eten» Hoe komt dat zoo, dat
j 0 ,!'<"'ereji van de oppositie op Bet appèl ont
braken? Zou het abeeritisme van zoo oitdon
datum zijn?
- Pastoor: Aangezien dit 'een der eerste
wpnderen was, die'Jezus wrochtte» denk ilk
dat Hij de opmerkzaamheid van het San
hedrin tcentijds nog niet zoo sterk placht te
trekken.
Peetere: Zijn allereerste wonder was de
verandering van water in wijn op de Bruiloft
van Cana.
Pastoor: In hetzelfde etadje geviel otoik
dit mirakel.
Peetere: Danik u, daar weten we de
plaats mee. Doch nu dj tijd? Kunt u ook on
geveer zeggen wanneer?
^Pastoor: Zeker wel, het Evangelie wijst
du met den vinger aan: indient ij d e
was J e z*u s ter n fe gekeerd van
Ju d e a, waar Hij was heengetrokken om
het eerste Paaschfeest in Zijn openbaar levqn
te vieren. Door Gallilea kwam Hij na het be
kende onderhoud met de Samaritaanecho aan
de JacoWbron en een kort bezoek te Naza
reth in het stadje Cana aan, waar hem een
officier op zijn wok trad, die de veertig ki
lometer van zijn garnizoensplaats Caphar-
naum ventre terre had afgelegd om Je
zus een verzoek te doen» ,IIii Mond onder
commando van den Viervorst Herodés, dé-
zelfde, die welhaast het hoofd van Johannes
den Dooper zou doen vallen, èu, drie jaar
later, met Jezus een gruwelijk spel zou
spelen door Hem met z'ju hofhouding te be
spotten. Deze officier echeen evenwel van
beter allooi dan zijn beruchte meester. Hij
had van Jezus en diens wondermacht hoo
ren spreken, was feékomen met het plan Hem
de genezing van zijn kind te vragen-, maar.,
de jonge Leeraar was alreeds naar Jeruza
lem afgereisd. Daar' boort bij opj eenmaal, dat
Jezus van Judea is teruggekeerd en te Cana
verblijft. En aangezien de ziekte van zijn
zoon van kwaad tot eifeer kwam, aarzelt liij
niet langer
Secretaris:'Maar ging to t Hém
en verzocht LI am, dat Hij wil
de komen en zijn zoon gene
zen!
Jansen: Ik ben denkelijk van andere klei
gebakken, dat ik maar geen hoogte krijgen
kan van de mentaliteit Nan die menschen»
Voor zoover we te hooren kri.'feen, was en
bleef die officier de gunsteling, misschien
wol de handlanger '>an den vorsltelijiken
bloedhond Herodes; niettemin gelooft Hij
pertinent- in Christus, zoekt Hém op eu
vraagt diens wonderdadige tus-dienkomst.
Pastoor: Ja maar, het'geloof van dien
Honderdman was bij é&i'ste instantie nog
lan-j- bet ware niet. Wijst zijn manier van
bidden .dat niet met den vinger uit?
Jansen:
Bedoelt u soms» dat hij Hem
verzocht te willen meekomen om zijn zoon
te genezen? Hij geloofde dus niet, dat Jezus'
uiacht op eeu afstand iets venuoebt-
PastoorZoo is hot, zijn geloof of liéver
zijn gebrek aan geloof steekt wel jammerlijk
af by dat van dden andieren Ceuturio te
Capbarnaum, die Jezus*den minsten voet
slap bespaven wilde, zeggend: Heer, ik l>en
niet waardig, dat Gij zo-udt ingaan onder
mijn dak, maar epreeksleohts
één woord en m ij n jknechtzal
gezond z ij n. Vandaar het klaarblijke
lijk verschil van appreciatie jegens dlie bei
den; de eerste wordt torenhoog geprezen:
voorwaar zoo groot geloof
héb ik in Israël niet gevon-
den; de andere duchtig op de vinfeere ge
tikt: tenzij gij tee keu en on
wonderen ziet, zoo gelooft
g ij niet!
Broers: We komen bij mekaar om alles
accuraat op den keper to beschouwen, hebt
U gezegd. Vanwaar dan die twee woorden,
vraag ikteekenen en w old oren voor
één en dezelfde zaak?
PastooB: Omdat een mirakel tegelijkertijd
een tcoJien en een -wonder zijn kan.een
wonderteeken. Een wonder, aangezien' hot
slechts door bovennatuurlijke inwerking kan
worden teweeg gebracht. Maar insgelijks een
tpeken.Wat is dat voor een dirig?
Broers: Ik zou zco denken... iets' dat
men ziet, cn dat iets anders voorstelt, dat
men niet ziet. -
Pastoor: In dien zin waren 'do meeste
mirakelen onzes ITeeren ook.teekenen.
Zoo bcteckende de brooclsvcrmcnisrvukli-
ging.
Jansen: Het Heilig Sacrament dea Al
taars I
Pastoor: En de genezing van den verlam
de van voor veertien daag?
Jansen: Beteekende de inwendige gene
zing der ziel, m.a.w. zondenvergiffenis.
Pastoor: Doch Jezus woord hield niet en
kel een verwijt voor den hoofdman in, maar
sloeg eveneens op al de aanwezige getui
gen, die één voo-r één tot het botte en
stompzinnige geslacht van den ongeloovi-
gen Thomas scnenente behaoren: Indjen ik'
in zijn banden niet de gaten der na
gelen zie e,n mijn vinger niet s;te-
ko in de plaats der nagelen, ik' zal
bet niet geloovea Bijgevolg gaat do
Meester, zooals Hij meermalen placht, eerst!
het geloof op do proef stellen, van wie Hem
iets te vragen heeft. Had die vader bij
eerste zeggen den moed verloren, ware hij'
pp staanden voet teruggekeerd, het won
der ware uitgebleven en zijn zoon niet ge
nezen. Maar Jezus' woord prikkelt hem tot
volkomen overgave, zijn genade komt hem
te hulp, het geloof van den heiden wint
gaandeweg in kracht en zekerheid.
SecretarisHeer, riep li ij', kom toch,
edr mij'n zoon. sterft.
Jansen: Toch nog het ware niet!
i Pastoor: En waarom niet, 'Jansen?
Jansen: Omdat hij aan zijn vooropgezette
opinio vasthoudt, dat Jezus'komst noodzake
lijk is om iets towocg te brengen; kom!
toch, blijft hij' met aandrang bidden.
(Secretaris: Sterker togl. Wei denkt de
U'Uf op allerlei pcjsslmistiecko hea-Jrouwin-
Jfi
