NIEUWE
VAN OVERAL
WAT. DE PERS ZEGT
A/ROOLIJK ALLERCEI
DE. DAMIAATJES
BIJBELCURSUS.
Zaterdag 5 Ofitober
Derde Blad
Net Kostuum van mijnheer Kribbel.
11 Woeker.
Dat huismoeders met groote gezinnen uit Am
sterdam en Haarlem door den nood gedrongen er
op uitgaan, en zelfs een uur eh langer loepen om
ergens een partijtje aardappelen machtig te wor*
*n, is begrijpelijk.
Maar schandelijk is het, wanneer dan in de
polders van het gebrek van deze stumperda ge-
Profiteerd en misbruik gemaakt wordt door hen,
aardappelen veikoopen tegen een prijs van
«Ifs 25 cent per kilogram.
1 iet ts een schande voor dezen tijd,, dat de eene
"Jrè'er den andere zóó durft afzetten.
Dat een burger, die het wel betalen kan en
*wh in <ie stad moet tevreden stellen met slecht
4^eerm.gsbrood, probeert van een landbouwer
Mn 'kwatt-niud tarwe te krijgen om zijn rantsoen
*at n' kunnen vergrooten, is ook begrijpelijk,
hoewel het ver van ons zij hiermee het smokkelen
c willen aanmoedigen; maar ergerlijk is het,
wanneer zulk een landbouwer dat dan laat
raaien tegen eer» prijs van f 60.per hecto-
terwijl de regeeiingsprijs f 20 is.
.Dok dai gebeurt, en ook dat is een schande.
is jannner en diep te betreuren, dat zulke
'p&en gebeuren, in de omstreken van Amster-
a,ri en Haarlem en dat de boeren daarmede
üa goeden naam en faam te grabbelen gooien
v°°r die van afzetters en gierigaards!
Meneer Kribbel was op zijn vier-en-veer
hg&tc jaar „binnen" en besloot eindsdjen te
i; ten ie ren. Aangezien hij echter een wenk-
leven achter den rug' had, feon dat
lliets-doen hem maar matig bekoren, en
sPeurde zijn nog werkzame geest overal. Hij
Was na een hall' jaar dan ook de efeenwijste
hju Hen geworden, dl© op dezen aaiibol
Hdwaart. Zijn vronw kon liem, wanneer er
'ne een diensboclener isis was ontstaan,
&.rjst de zorg voor den pot toevertrioiuwen.
liet niets aanbranden, marchandeerde
v e'groenboer en viechman dat het een lie-
1st was en vergat het noodt wanneer er
'I -opstond, die ieder oogenbLik kon over
tomen. Maar dat waren zijn beste eigenschap
^erj, zijn eigenwijzigheid was eenvoudig on-
,6vdragelijk. Stormachtige tooneelen spcel-
i'eu zich dan ook dikwijls in den huize Krib
e! af.
i.Dp een dag, in ondragelijk humeur zijnde,
de heer Kribbel zich bij zijn kleermaker
n)i'cbas een kostuum aanmeten, Htet was
!,Cl1 bruin ruitje en Kribbel vond bet sohan-
w'i'g duur. Maar wat ti doen? Hij was aan
stand verplicht ieder voorjaar een
lftbvv pak te koopen, en dus werd cok het
ruitje besteld. Woedend kwam Krïb-
fiuiis. Hij had al vooruit geen plezier in
V» Pak en hij onthaalde de buiegemooten al
r °raf OP allerlei pessinilstisdhe bewhouwm-
hoe leelijk het- wel worden zou.
eertien dagen later leverde kleermaker
i rebas bet pak af. Kribbel had geweigerd
r Passen, dus als 't niet goed zat, moest hij
'zelf maar weten, vond de kleermaker.
Maar 't pak zat geschilderd.
V' 1 Is magnifiek1, man, zei mevrouw
dbhel, je lijkt zóó van een modeplaat af-
'-stapt. Engenist pa, u ziet er twintig-
rai' jonger uit, klonk liet van de rozenfip-
Jb van mejuffrouw Anastasia Kribbel, de
dochter de® huizes. Maar pa zelf was
in liet minst er over gesticht.
't Is 'n lor, zei hij boos. Hij eeft het
kï'huaal verknoeid, 't Is me veel te nauw.
krijgt 't terug.
,,,-b hij schreef een nijdigen brief naar Bor-
j, |''s. Hij moest het pak maar weer komen
j,e", meneer Kribbel bad geen lust er als
jj. Pias uit te zien.
Kleermaker Borreibas, cok niet vervaard,
t;''>reef tèrug, dat hij het oostuum in géén
,°val terug nam. Hij zou den volgenden dag
e rekemjng présenteeren. Meneer Kribbel
%'iove te betalen.
Gat kon je denken! Meneer Kribbel op z'n
"k'hterste boenen etaande, joeg den kleen-
crsknechl, die de kwitantie kwam pre
keren met veel misbaar van de deur. De
,j ^Hit kwam den volgenden dag terug, en
navolgenden, en zoo een week lang'. Me-
"®üw Kribbel klaagde heftig haar nood.
Ik geneer me 7,0,0 voor dé buren, zei zc.
Ik schaam me zoo.
Nu woonde het gezin in een tamelijk-bu-
6llvrije streek, al. in een splvkspl in ter nieu
we straat, met drie huizen ia een weiland'
aan den overkant, maar mevrouw moest tóch
iets zeggen. Haar echtgenoot trok ér zich niet
veel van aan en dacht er over zich een
bloedhond aan te schaffen, om den lastigen
schuldei schei- v:an verre te houden.
Ala dat gebeurt, ga ik liet huis uit,
la-eet mevrouw. Blijf jij dan maar met je
bloedhond alleen, want Anastasia gaat met
mij mede.
Toen de de knecht van den kleermaker tien
maal voor/niets geweest was en daarover zijn
misnoegen betuigde* besloot Borrelbas tot
straffer maatregelen over te gaan,
Wanneer u vóór morgen twaalf uur niet
betaalt, schreef hij* hom ik in eigen per
soon met mijn geheele familie voor uw deur
en Llijf daar net zoo lang tot mijn rekening
is betaald, We zullen zien wie dat het langst
uithoudt.
Dat zullen we zeker zien brulde,de iin
heftigen toorn 011stoken Kribbel. Bedrei
gen laat ik me niet. Laat hij maar komen
Ik koop heden nog een bloedhond.
Toen stond, waardig en breed, mevrouw
Kribbel op.
Ludovicus Kribbel, zei ze gedurende
22 jaar en drie maanden beb ik je kunsten
on kuren verdragen. Ik ben een goedie'huis
vrouw voor je geweest, dat is m ij n troost.
Maar nu is het uit, de maat is vol en loopt
over. Als jij morgenochtend Borrehas niet
betaalt gaan Anastasia en ik zoolang in een
hotel women. Weet wat je doet.
Maar meneer Kribbel haalde in stommen
nijd de schouders op en ging uit. Hij kwam
zónder hond thuis, want zulk een beest was
hem te duur.
's Avonds vroeg plechtig mevrouw:
Hoe is 't. Wat ben je van plan?"
Dacht je dat ik toegeven zou? 'knorde
Kribbel van achter het theeblad.
Dan weet ik wat me te dioen staat, zei
mevrouw opstaande. Anastasia', zeg Dina,
dat ze de koffers pakt. en telefoneer het
Grand-hotel om kamers, E11 zorg voor een
rijtuig.
Anastasia vond het wel grappig en stoof
weg. Kribbel waagde op cla,t oogemblik niet
te intervenieeren, zoo majestueus zag ze er
uit. Hij geloofde feitelijk niet dat ze liet doen
zon.
Maar ze dééd het. Ze reed den volgenden
morgen weg met Anastasia,
Al® het beleg afgeloopen is, kom ik wel
terug, had ze sarcastisch aan de dienstmaagd
gezegd. Je laat liet me dan wel weten,
Dina?
Om vijf minuten na twaalf begon 't spek
takel. Alstoen arriveerden: de kleermaker
Borrebas, gewapend mjet In klapstool, tz5j|n
betere helft, eveneens gewapend met 'n klap
stool, en vier jeugdige Borrebaseen, van 20
tot 14 jaar, allen óók van klapstoelen voor
zien. Als oen zittend a capellakioior schaar
den ze zich rond de straatdeur. De kleerma
ker belde aan en overhandgde zijn nota.
Meneer betaalt niet, zei het dienstmeis
je, dat zich amuseerde
Zeg- dan'maai- aan meneer, dat zijn ves
ting belegerd is, en dat hij zijn neus niet
buiten-de deur kan steken, zonder 't met mij
te kwaad te krijgen antwoordde de waardi
ge ridder van de naald.
We zullen zien wie 't het' langst uit
houdt! sell reeuwde boven uit het raam me
neer Kribbe],
Dat zullen we, was het filet stoicijnsche
kalmte fcresproken antwoord.
Op de klapstoelen gezeten,'ging- de familie
Borrebas aan deu arbeid; vader naaide* moe
der stopt konden, de oudste Borrebassx stop
ten en naaiden meo, de jongsten leenctem hun
lessen. Binnen zat meneer Kribbel en lachte
in zijn vuistje. Maar twee uur later lachte hij
niet zoo hartelijk meer. De familie zat nog
ongestoord beneden en vertelde de reden
waarom aan den slager dia belangstellend
luisterde.
Eerst om 12 uur dien avond waajg-de Krib-„
bel het zijn neus buiten de deur te steken*
maar onmiddellijk haalde hij 'm weer binnen,
want de knecht van Borrehas postte netjes
op eij der klapstoelen gezeten.
„Geachte mevrouw," schreef Dina 3 dagen
later aan haar meesteres in het Grand-hotel,
„liet ie hier net een gekkenhuis* Den lieven
langen dag zitten die menschen van Borrehas
voor de deur. Ze hebben een soort vanspiri-
tuslicbt meegebracht, en koken daarop hun
potje. En de knecht waakt 's nachts. Do sla
ger komt niet meer en de groenboer ook niet.
Ze zeggen, dat ze vio-or zulke klanten bedan
ken. Als het niet voor u was, mevrouw, dan
was ik allang weiggieloopen Meneer wordt
mager van sag'geryn* hij is niet meer te ge
naken en hij durft heelemaal niet naar bui
ten to komen, want de oude Borrebas heeft
beloofd hem te zullen vermoorden, en daar
is hij met al z'n praats* toch benauwd voor.
Ik hoop mevrouw, dat liet met dlie gekheid
gauw uit zal zijn, zoo noem ik mij: Dina.
Mevrouw Kribbel schreef '11 briefje aanhaar
man, ze had het bijzonder naar haar zin in
liet hotel en Anastasia was al half en half
niet een officier verloofd. De hotelrekening
liep- aardig op maar dat was liaai- schuld
niet.
Kribbel was humeuriger don ooit. maar
toegeven lag nu eenmaal niet in zijn lijn.
't Gemis aan buitenlucht maakte hem onge
nietbaar, zoodat de zachtzinnige Dina geen
raad meer met hem wast. Soms nam hij zich
voor om do zaak ra'dt Borrebas op straat lie
ver uit te vechten, maar als het er op aan
kwam, durfde liij dat toch niet.
Na twee weken plaatste de kleermaker een
tent aan de overkant van do straat op het
weiland, waar hij met heel zijn gezin kam-,
peer de. lederen dag eenmaal werd er bij
^oio> aangebeld en de kwitantie, groot
83.33, gepresenteerd. En iederen dag werd
zo geweigerd.
,.t/j00}1, '^''deling, zei Borreibas. Maar
hy komt toch niet van mij af. Hij zal betalen.
l!°, rekening ibeda-aagt nu een kleine
ƒ300, sekreet mevrouw Kribbel aan li aar
man en ze zal nog- wel hooger worden ook.
Maar my is het goed.
t Was Kribbel lang- niet goed. Maar toe
gevennooit.
De kleermaker liet op het weiland een kou
ten keet zeuen, waarin hij zijn bedrijf uit
oefende. „In den volhardenden kleermaker,"
noemde hij zijn zaak, maar schreef dat op z'n
Fran.scli, omdat dat geleerder staat. Nieuws
gierige menschen kawnien kijken, 'kochten
een jasje by Borrebas en vernamen van de
halsstarrigheid des bee.ren Kribbel.
Doch die zou eindelijk en ten laatste, na
twee en een halve maand wachtens, niet zoo
heel lang meer duren.
Op een nacht kreeg Kribbel een nachtmer
rie. Heel zyu kamer scheen hem vol dreigen
de Borrebasissen* die langs de ramen naar
binnen klommen op Z;y.u bedl'®pton<geii en
hem cle keel dichtkneepen. Zij zwaaiden
hoogc hotelrekeiiingeii en schaterden honend
Du* hield Kribbel niet uit. Woest sprong
hy zyn bed uit, trok het raam open en keek
naar beneden,
I11 „In den volhardenden Kleermaker" sliep
alles maar Borrebas' knecht hield wacht. Eu
het was op dat historisch moment dat Krib-
kapituleerde. Hij leunde ver uit het raam
en schreeuwde:
Hela daai, ik wil betalen!
De knecht viel bijna om va 11 verbazing. Hij
rende naar „den volhardenden Kleermaker"
en wekte Borrebas.
Baas, baas! Hij wil betalen!
Met een lantaarn 'gewapend en met de ge-
toekende kwitantie ging Borrebas op dien
huizo Kribbel af. Kribbel zelf ontgrendelde
de deur en telde Borrebas de 83.33 voor op
het ganigtafeitje.
Je bent een koppige, zei hij, toch nog
kriebelig.
Nou, maar n weet ook van volhouden*
lachte de kleermaker. Enfin* even 'goeie
vrinden, hoor!
Nou, dat vond Kribbel nief. De blokkade
moest 11011 uit zijn, morgen aan den dag.
O, dacht 11 dat ik liier voor mijn plezier
zat? riep gepikeerd Borrebas. Nee, man,
zóó gezellig was liet niet. Geen stuk goed
maak ik meer voor je.
Pats, de voordeur sloeg dicht.
1Dat is een overwinning, waar ik niet
trotseh op helicef te zyn, overpeinsde do
kleermaker triest. E11 morgen ga ik gauw
naar liuis.
Deu volgenden dag verdween de tent en de
bouten keet, eu daarmee de Borrebassen.
Enkele uren later reed een rijtuig vow:
mevrouw Kribbel, en Anastasia, gewaar
schuwd door Dina, kwamen thuis. liet was '11
hartelijke begroeting.
Lieve hemel, ma, riep Anastasia, pa
lijkt wel negentig. Kijk dien man eens aan.
Hij kon uw vader zijn.
Inderdaad was de heer Kribbel verouderd,
en had hij 'ii langen patri ar chenbaard ge
kregen.
Ook hy' kon niet best tegen cle buitenlucht.
Ik ben op tijd toruiggekounen, zei me
vrouw kalm. We zullen hem wel weer op-
kweekeu.
Opgekweekt kwam mijnheer Knibbel wel
weer op zijn verhaal en herkreeg zijA oude
eigen wijsheid g-rootendcels.
Het pngclnkepak van Borrehas, dat 'm was
komen te staan op '11 1000 aan hotel-reke
ning, hing diep-verseholeii ia z'n kleerkast,
en als hij er naar keek, werd hij woedend.
„Ctrni."
DE OUD-MINISTER TREUB OVER. ONZE
BUITENLANDSCHE POLITIEK.
In de „Vragen des Tijd»" wijdt Mr. Treub
lezenswaardige beschouwingen aan onze Bui-
tentandscihe politi ek.
„Ook in cis fouitenlandsche politiek van het
afgetreden kabinet zijn zeker wel fouten ge
maakt, zegt bij-, maar die fouten betroffen
geen hoofdzaken."
„Bij twee gelegenheden uit cle laatotgmaan-
den is het publiek intussehen wat onrustig
geworden. Begrijpelijk. Maar de twijfel', wel
ke dientengevolge bij een deel v an het volk
ontstond aan het beleid van den heer Lou
don, was in liet geheel niet gegrond."
Het eerste geval was de convooi-kwestie.
„De .fout wae zegt mar. Treub dat cle
Minister van Buitcnlaiidsche Zaken niet van
den aanvang af doordrongen was van het
gevaar, hetwelk het convooi-plan van den
Minister van Marine met zich bracht en dat
hij diens denkbeeld niet van den eersten dag
af, toen bet plan nog binnenskamers was
gebleven, aan zijn ambtgenooten met den
meesten nadruk ontried."
Het uittreden uit het kabinet v an Minister
Ram bonnet besprekend, merkt Mr. Treub op:
„In zake het convooi had de lieer Loudon
in het begin, de heer Rambomnet op het oiu-
do ongelijk."
Ilij bespreekt ook d'j benoeming van oud-
1111111 ster Lamb onnet tot adjudant der Ko
ningin,
„Door de benoeming ontkwam cle Kroon
er niet aan schrijft hij in do oogen der
geassocieerde regeeringen in het schoeve
licht van niet volkomen onpartijdigheid te
komen staan," al wil Mr. Treub gaarne er
kennen, dat partijdiighedd inderdaad niet in
het spel v, a®.
De nieuwe regeering besprekend, zegt de
iieei- *ireub
„liet. kabinet en met "name de nieuwe
Minister vuil Buitenlandsehe Zaken,
staan m den roep van pro-Duitsobe ge-
Emdtaid. Hot js zeer de vraag of die roep
gegiond is en zelfs al zou hij gegrond zijn
ie met aan te nemen, dat cle leden van de
nieuwe regeering- zich in hun buitenland-
eehe politiek cloioa- hun persoonlijke sym
pathieën voor een der beide strijdende
partijen zullen laten leiden* Maar dit
neemt niet weg, dat de roep, die hun
voorafging, hun positie niet gemakkelij
ker maakt, ook al is daarvoor geen nëele
grond aanwezig. Oorlogvoerenden, zijn nu
enniaal achterdochtig Een regeering,
die zich de reputatie heeft verworven
van te streven naar strikte onzijdigheid,
kan zich onder bepaalde omstandigheden
heel w at g< makkelijker bewogen, dan eon
regeering van welke, terookt of ten on
rechte, wordt verondersteld dat zij naar
een der beide op leven en dood strijdende
groepen overhelt. Wanneer twee hetzelf
de doen, is het nog niet hetzelfde."
Mr. treub betoogt dan dat ook de teigen-
woordige samenstelling der Tweede Kamer
bet odium van pro-Duitsehe gezindheid is
opgedrukt en bren'gt in herinnering dat ten
slotte het Nederlandsche volk in zijn geheel
anti-Duitseh genoemd mag worden.
Voor urgent oorlogsgevaar vreest Mr.
Treub in het liuidlig stadium niet voel. De
mogelijkheid bestaat dat bjj den terugtocht
Duitsche troepen over ons land zouden trek
ken en met het oog hierop begrijpt hij niet
goed, hoe men nu reeds do mógelijkheid van
gedeeltelijke demobilisatie in bet vooruit
zicht durft stellen.
Hij wijst er dan op dat' het de taak der
nieuwe regeering is to zorgen dat Nederland
bij den vrede paraat is.
Tegen ontijdige vredeebemoeiinig waar
schuwt hij met nadruk.
„Wel niemand in Nederland zal den
dag waarop er eindelijk weer vrede in cle
(werrid zal zijn, niet uit den grond van zijn
hart zegenen. Maar door ontijdige bemid-
ideliogspcgingeu te doen, d.w.z. zoolang
niet vaststaat dat beide groepen van de
oorlogvoerenden in beginsel 'bereid zijn
zulk een bemiddeling tê aanvaarden,
zou de Nedei-laiidfeehe regeering den vre
de igcen dag naderbij brengen, doch alleen
ibereiken dat ons land door do geassoci
eerden als handlanger van. Diidtschland
met schele oogen aangekeken werd* Ook
al zou de regeering daarbij geliioel zelf
standig en zonder ©enige ruggespraak
met Dui (sobland handelen, zouden de ge-
l£? ssocl er den zulk een poging zoolang
do basis waarop zij werd ondernomen
niet ook hunne instemming wegd'roeg
opvatten als een handreiking aan hun
Vijand. Voorbarige aanbiedingen van
vredesbemiddeling zonden voor ons land
nog onigewenschter gevolgen kunnen
hebben dail eene vermindering onzer
Weermacht, nu na vier jaar van strijd cle
krijgskansen betrekkelijk dicht bij onze
grenzen ten nadeele van Duitscblaad
zijn gekeerd."
Het is eifi'h van voorzichtig beleid, aldus
Mr. Treub, dat N;d'erland na don oorlog niet
door een der beide, partijen* bij de regeling
der internationale handelsbetrekkingen met
meer of minder recht, met baar vooirmali-
gen vijand op één lijn worde gesteld.
„Eenzy d%- naar cle Entente o verhellen
de politiek zou ik weinig minder be
denkelijk achten dan het zich laten mee-
sleepen door pro-Duitsche sympathieën.
Voor liet eerste zie ik bij de tegenwoor
dige samenstelling van regeering en Ka-
GETUIGSCHRIFT.
Een dame gaf aan liaar vertrekkende
dienstbode op verzoek een getuigsohrift me
de. Het luidde:
Houdster dezes heeft in mijn huis ver
toefd een jaar min elf maanden. Gedurende
dien tijd was zij ijverig aan de voor
deur; matig in haar werk; vol overleg
voor zichzelf; vlug in excuses; vrien
delijk -r- voor mannen; trouw aan haar
vrijers.
GEiFLATTEER DE ADVERTENTIE.
Pensiongast: „Waar is nu die fijne ri-'
vier, waarop ik volgens de advertentie het
uitzicht zou genieten."
Pensionhouder: „Daar beneden, meneer."
Gast: „Wat, dat miserabele beekje? Noemt
u dat een fijne rivier?"
Pensionhouder: „Zeker meneer, als hij nog
fijner was, zou u hem heelemaal niet meer
zien."
mei- geen gevaar. Wat 't laatst© betrdt
is er, naar ik overtuigd ben, voor wan
trouwen geen reden. Ik lieb echter ge
meend goed to doen, een waarschuwend
woord te doen liooren, omdat do samen
stelling van regeering en Kamer ear mij
en' zeker niet alleen mij daartegen
over aanleiding toe geven het schenken
van volledig vertrouwen voorloopig nog
op te schorten."
H ij li a-d li o t thuis gezien. Do juf
frouw op school zal oen aanschouwingsloa
geven over den korenmolen. De bekende plaat
van 5 an Lummel hangt voor d'e' Idas. „Daar
lieb Je nou den molen/'Lest. '/e, „waarin tarwe
en rogge ge muien wordt." Kloiye jongen Doekt
zijn vinger op eu rijst op in de bank. heen' en-
weer schuddende van ongeduld, om te zeggen,
wat hij weet, „Wat is 't' vent.V vraagt dc juf-
froutw. -Juffrouw, bet, kan ook in den koffie-
No. 49. 5 OCTOBER.
TAYLOR-SYSTEEM.
Onze vergadering van Woensdag jl. was goed
bezocht. Dat wil zeggen, er waren verscheiden
menschen, die wij er gaarne zien, bestuursleden
der vakafdeelingen. Maar er mankeerden er ook.
nog heel wat.
Wij zullen niet ophouden er op te wijzen, dat
men geen goed vakvereenigingsman kan wezen,
wanneer men niet heel wat af weet van werk
methodes, 'iverkverdeeling en arbeidsmarkt.
Het is niet genoeg te weten dat men hooger
loon verlangt, maar men moet als leider ook
kunnen vaststellen of de industrie dat hoogere
loon kan opbrengen en of de tijd gunstig is tot
hdt stellen van èischen* Waren de leiders daar
mede beter, op de hoogte, dan zouden acties
achterwege zijn gebleven, die nu mislukt zijn,
tot schade van den werkman.
Daarom is het een gelukkig idee van de ver
gadering van Woensdag geweest, om den Volks
bond op te dragen dit Systeem Taylor .uiteen
te zetten op verschillende vergaderingen, waar
dan eenige vakafdeelingen gecombineerd zullen
worden uitgenoodigd. Op den eerstvolgende!!
bestuursraad daarover meer.
JAARFEESTEN R.-K. VOLKSBOND.
De Jaarfeesten van den R.-K. Volksbond wor
den gegeven op 16, 18, 23, 24, 28, 30 October,
5 en 8 November.
De kaarten zijn aan de besturen der vakafdee
lingen ter hand gesteld en aan den bode, om ze
bij cle losse leden te bezorgen.
Mocht iemand op den voor hem bestemden
dag verhinderd zijn, dan zal hij zelf moeten
zien, zijn kaarten te ruilen met een ander lid.
Het hoofdbestuur kan geen kaarten ruilen*
Men wordt verzocht geen vergadering op bo
vengenoemde data te houden.
SPAARKAS „ST. NICOLAAS".
Den leden wordt beleefd verzocht Zaterdag
avond hun belastingbiljet van de Plaatselijke
Directe Belasting naar het Inkomen in te leve
ren aan het Bestuur van de Spaarkas.
Zaterdag 5 October neemt het bestuur geen
geld in ontvangst.
AGENDA „GEBOUW ST. BAVO".
ZONDAG 6 OCT.: Bavo-Bioscope, 2, 4 en
8 uur Kleermakers 12'/2 uur.
DINSDAG 8 OCT.: Gecoinb. Besturen Bouw
vakken 8 uur.
WOENSDAG 9 OCT.: Maria-Vereeniging.
DONDERDAG 10 OCT.: Cursus R.-K. Vrou-
vvenbond 8 uur Cursus Kantoorbedienden 8
uur Volkszang.
VRIJDAG 11 OCT.: Leden Gemeente-Werk-
liedan 8 uur.
ZATERDAG 12 OCT.: Gewone zittingen 8
tot 9 uur.
^INTIGSTE ZONi>AG NA PINKSTEREN
v|Ö© genezing van den zoon des hovelings.
Ongeile volgens den H. Johannes; IV, 46-53
Ij'fc dien tijde was er een koninklijk hove-
wiens zoon te Capkaniiium ziek lag.
hoorende, dat Jezus uit Judea naar Ga-
was gekomen, ging naar Hem en ver-
Hom dat Hij wilde komen en zijn zoon
»b wan hij begon te sterven. Jezus
hem jan: Tenzij-gij teekenen en won-
aae^ '/A>0 getooft niet! Do hoveling-
Kom toch, ©er mijn zoon sterft!
ld© hem: Ga henen.uw zoon leeft.
he»> 18-11 Kloofde het woord, hetwelk Jc-kus
eu ging henen. Als hij nu henen
ho)ti.ssam€n zy'n kneehteai hem tegemoet,
l©ef(t„ j'V.-eu hem en zeiden, dat zijn zoon
e® kV Lu1 vropf? hen dan naar 't uur, waar-
tWvr> fiWprcten was. Eu zei antwoord-
^ërL'TGisteren te zeven uur heeft de
<UtVi. hT er'«ten. D© vader erkend© nu,
Viid,,. l_^Us-5«,l?do uur was* waarin Jeans hem
Vri 7f°a leeft. En li i i celen I'd*» nn
"In, !."r>J~' \a- (t©ze episode vooral nierk-
16 lle^ f6't. dat Jezus lmt
-1
0 Uflï jezus liet
W-Mkte ten aanzien van het volk,
**1 tegenwoowhigheid van d© oversten
k :'ds.'ten, zoodat die gewone verbeten te-
t^l 'aak ditmaal uitbleef en Jezus er
barheid en vereering meie inoogste.
Secretaris: Goddank zijn we dam toch
voor één keer van dio verwenisdlite Phari-
seën en Schriftgeleerden af. Ik begon ze al
aardig- tegen to eten» Hoe komt dat zoo, dat
die heereu van de oppositie op het appèl ont
braken Zou pet absentisme van zoo ouden
datum zyn?
Pastoor; Aangezien, dit ©eu der eerste
wonderen was, die Jeans wrochtte*,deuk ilk
dat Hij cle opmenkzapnheid van Let San
hedrin tcentijds nog niet zoo sterk placht te
trekken.
Peetere: Ziiu allereerste wonder was de
verandering van water in wijn op cle bruiloft
van Cana.
Pastoor; I11 hetzelfde stadje geviel ook
dit mirakel.
Peelers: Dank u, daar weten we de
plaats mee. Doch nu eb tijd? Kunt u ook on
geveer zeggen wanneer
Pastoor: Zeker wel, liet Evangelie wijst
dit met den vinger aan: i 11 d i e n t ij cl e
was Jezus te r 11 ig g e keer d v a ft
Ju d e a, waar Hij was heengetrokken 0111
het eerste Paaschfeest in Zijn openbaar leven
te vieren. Door Gallilea kwam Hij na het be
kende onderhoud met cle Samaritaansehe aan
de Jacobsbron eu een 'kort bezoek to Naza
reth in het stadje Cana aan, waar hem eön
officier op zijn weg trad, die de veertig ki
lometer van zijn garnizoensplaats Caphar-
nauni ventre ft terre bad afgelegd 0111 Je
zus een verzoek te doen. Iljj stond onder
commando van deu Viervorst Ifej-odes, do-
zelfde, die welhaast liet hoofd van Johannes
den Dooper zou doeu vallen, en, drie jaar
later, met Jezus een gruwelijk spel zou
spelen door Hem met zijn hofhouding te be
spotten* Deze officie! scheen evenwel van
beter allooi dan ziju beruchte meester. Hij
had van Jezus en diens wondermacht boo-
ren spreken, was (g-ekomen met het plan Hem
de genezing van zijn kind te vragen, maar.,
de jonge Leeraar was alreeds naar Jeruza
lem afgereisd. Daar hoort hij op eenmaal, dat
Jezus van Judea is teruggekeerd eu te Cana
verblijft. En aangezien de ziekte van zijn
zoon van kwaad tot eggen kwam, aarzelt hij
niet langer
Secretaris: Maai' ging tot H'cui
on verzocht H e m, dat II ij wil-
de k o 111 e n en z ij n zoon ge n e -
zon!
Jansen: Ik ben denkelijk, van andere klei
gebakken, dat ik maar geen hoogte krijgen
kan van de mentaliteit van die menschen.
Voor zoover we te hooien krijuen, was en
bleef dio officier cle gunsteling, misschien
wel de liandoiger ,van den vorsitelijken
bloedhond Herodes; niettemin gelooft Ilij
pertinent in -.Christus, zoekt Hom op en
vraagt diens wonderdadige tuti-dienkomst.
Pastoor; Ja maar, het geloof van dien
Honderdman was bij eerste instantie nog
lane- bet ware niet. Wijst zijn manier van
bidden dal niet met den vinger uit?
Jansen: Bedoelt u soms, dat hij Hem
verzocht te willen meekomen om zijn zoon
fa genezen? Hij geloofde chis niet, dat Jezus"
maeht op eon afstand iets vermocht*
Pastoor: Zoo is het, ziju geloof of lbver
zijn gebrek aan geloof steekt wel jammerlijk
af by dat van diien anderen Oenturio te
Capharnanm, dio Jezu® den minsten voet
stap besparen wilde, zeggend: Heer, ik ben
niet waardig, dat Gij zoudt ingaan onder
m ij n dak, maar spreek slechts
één woord n m ij n k 11 e c li t z a 1
gezond z ij n* Vandaar het klaarblijke
lijk verschil van appreciatie jegens die bei
den; de eerste wordt torenhoog geprezen:
voorwaar zoo groot gelóóf
h 'i b i lc i 11 Israël niet ig n v 0 n-
d c 11; de andero duchtig op de vinders ge
tij; t: t e 11 z ij g ii t e e k e n e 11 e 11
wonderen ziet, zoo gelooft
g ij 11 i e t!
Bioets: We komen bij mekaar om alles
accuraat op den keper to beschouwen, hebt1
U gezegd. Vanwaar dan die twee woorden,
vraag ikteekenen en wonderen voor
één en dezelfde zaak?
Pastoor: Omdat een mirakel tegelijkertijd
een toekon cn een wonder zijn kan... een
wonderteeken. Een .wonder, aangezien het
slechts door bovennatuurlijke inwerking kan
worden teweeg, gebracht. Maar insgelijks een
teoken.(Wat is dat voor een ding?
Broers: Ik zou zio denken... iets' dat
men ziet, en' dat iet® anders voorstelt, dat
iiien niet ziet. 1
Pastoor: I11 dien zin waren 'de meeste
mirakelen 011 zes I-feeren ook... teck'enen.
Zoo beteekende de broodsvermcntovuldi-
ging.
Jansen; Het Heilig Sacrament des: Al-
Pastoor: En dè genezing van den verlam
de van voor veertien daag?
Jansen: Beteekende de inwendige gene
zing der ziel, m.a.w. zondenvergiffenis.
Pastoor: Doch Jezus woord hield niet en
kel een verwijt voor den hoofdman in, maar.
sloeg eveneens op al de aanwezige getui
gen, die één voor één tot het botte en
stompzinnige geslacht van den ongeloovi-
gen Thomas schenen te beboeren: Indien ik
in zij 11 handen niet dc gaten der 11 ,a-
gelen zie en m.ijn -vi nger niet s|te-
ke in de plaats der nagelen, ik zal
het niet g e 10 0 v e n. Bijgevolg gaat de
Meester, zooals Hij meermalen placht, eerst
het geloof op cle proef stellen, van wie Hem
iets te vragen heeft. Had die vader bij
eerste zeggen den moed verloren, ware liij
op staanden voet teruggekeerd, het won
der ware uitgebleven en zijn zoon niet ge
nezen. Maai' Jezus' woord prikkelt hem tot
volkomen overgave, ziju genade komt ltenï
te hulp, het geloof van den heiden wint
gaandeweg in kracht en zekerheid.
SecretarisII e e r, riep .li ij, k om t och,
eer mijn zoon sterft.
Jansen: Toch nog liet ware niet!
1 Pastoor: En waarom niet, Jansen?
Jansen: Omdat hij aan zijn vooropgezette
opinie vasthoudt, dat Jezus' komst noodzake
lijk ia 0111 iets teweeg te brengen; kont
toch, blijft hij met aandrang bidden.
(Secretaris(Sterker <iogl. JV'èl denkt do
