Levensmiddelenvoorziening.
Distributietórijf Heemstede.
GEZOUTEN VISCH.
KINDERMEELBONS.
macaroni en vermicelli
Een bezadigd Antwoord
JACQUES DE BRANCION
P. W. TWEEHUIJSEN,
Aardappelen.
HARING
Verstrekking van goedkoope
Brandstoffen te Haarlem
verandering van Leverancier
FEUILLETON
GEMEENTELIJKE CENTRALE KEUKEN
HEEMSTEDE.
in en om Haarlem
JVROOLIJK ALLERtEI
DONDERDAG 10 OCTOBER 1613
43«te JAARGANG 9762
DE ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN: PER KWARTAAL f 2,25; PER WEEK 17"/, CENT; FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2,60 Bij VOORUITBETALING
BUREAUX: NASSAULAA» 49, HAARLEM - TELEFOON 1420 EN 274, AOVERTENTIEH 20 CENTS PER REGEL 20 -lp 00RL06ST0ESLAG. Bil CONTRACT 8ELANGRUKE KORTING.
"-ÉF
De Directeur van het Gemeentelijk Levens
middelenbureau te HAARLEM brengt ter ken-
lia, dat verkrijgbaar wordt gesteld:
Met ingang van 11 October 1918 op BON
NQ- 14 der Aardappelkaart
I (een) K.G. Klei-Aardappelen
n/2 cent' per K.G.) en
(een) K.G Zand-of Veen-Aardappelen
(5i/2 o®* P411" K G.).
Bon No. 13 dezer kaart is na 10 October
niet meer geldig.
Vrijdag a.s. van 10 uur v.m. tot 1 uur n.m.
in de Gemeentelijke Vischhal en in het Pand, in
gang Koningstraat (zonder bon)
PRIMA KWALITEIT NIEUWE HARING
(12 cent per stuk) en
GEZOUTEN SCHELVISCH
(35 cent per pond).
Men wordt verzocht verpakking mede
brengen. ->
AANVRAAG-FORMULIEREN kunnen wor
den gehaald aan 't kantoor Jacobstraat 3 rood.
Voor hen wier namen aanvangen met de let
tere I, J, K en L op Vrijdag 11 October a.s.,
vcorm. van 9—12 uur en nam. van 2—4 uur;
en voor hen wier namen aanvangen met de
letters M, N, O en P, op Zaterdag 12 October
a.s., voorm. van 912 uur. 1365
Vanaf Zaterdag 12 October tot en met Vrijdag
18 October op BON A. NO. 80 naar keuze van
den kooper
1 ons Vermicelli
of zoolang de voorraad strekt 1371
I ons Üacaroni
Na 18 October is deze bon niet meer geldig.
Met ingang van 9 Oct. mag op de oude bons
geen kindermeel meer worden afgegeven.
Houders van kindermeelbons kunnen de nog
in hun bezit zijnde oude bons inwisselen op het
Levensmiddelenbureau (Kamer No. 7), eiken
dag van 9—2 uur.
Het geboortebewijs van het kind moet worden
medegebracht. Na 12 October a.s. worden geen
bons meer geruild.
Ter kennis wordt gebracht van H.H. WINKE
LIERS, dat Kindermeel slechts mag worden
afgeleverd op bons, waarop aan de voorzijde het
Gemeentestempel Levensmiddelenbureau is ge
plaatst.
Oude bons, welke nog in hun bezit zijn, moe
ten vóór 12 dezer worden ingeleverd.
De Directeur voornoemd,
F. DE JONGE.
MELK,
Van 14 tot 20 dezer bestaat gelegenheid op
ten daartoe bestemd formulier verandering van
meikleverancier aan te vragen. De verandering
zal üvenwel «eerst" 1 November a.s. in werking
kunnen treden.
Bovengenoemde formulieren zullen vanaf 14
October aan het Gem. Levensmiddelenbureau
(Kamen No. 6) verkrijgbaar zijn.
Éénmaal per maand zal gelegenheid tot wijzi-
:ging worden gegeven; tusschentijds is verande
ring alleen bij hooge uitzondering mogelijk.
Degenen, die op BON NO. 76 geen zachte
zeep hebben ontvangen, kunnen Vrijdag a.s. op
dit nummer bij hun winkelier bekomen
2 stukken harde huishoudzeep
(2 stukken per bon) k 8 cent 'per stuk.
Tevens wordt onder de aandacht van de ge
zinshoofden gebracht, dat de MELKBOEKJES
VOOR KINDEREN BENEDEN 3 JAAR EN
DE MELKBOEKJES VOOR ZIEKEN EN
ZWAKKEN, ALLEN OP ZATERDAG AS.
VAN 9 TOT 1 UUR MOETEN WORDEN
INGELEVERD, hetzij aan dien Politiepost
BOSCH EN VAART, ofwel aan het RAAD-
HUIS (Trouwzaal), OOK AL ZIJN DE
BOEKJES NOG NIET AFGELOOPEN. Nieu
we bonbladen zullen alsdlan worden verstrekt
Degenen, die voor kinderen beneden 3 jaar
nog niet in bezit waren van melkboekjes, kunnen
op vertoon van geboortebewijs of trouwboekje
bonbladen bekomen. 1369
De Directeur v. h. Distributiebedrijf
te Heemstede,
1. A GELDORP.
Het Menu voor de week van 14 tot en met
19 October is: Aardappelsoep met vleesch; Sndj-
boonen; Savoyekool, Andijvie; Zuurkool, Huts
pot. 1369
Voor het Menu van Dinsdag zal worden in
gehouden No. 1 en van Zaterdag No. 2 der
Aardappelenkaait
De Directeur der Gem. Centrale Keuken,
J. A. GELDORP.
Romantisch verhaal uit den tijd
DER FRANSCHE REVOLUTIE.
49
„Doe wat gij' wilt, lief kind; ik' had u
echter deze nieuwe ontroering willen be
sparen. Zie eens, dokter, hoe Week' zij la."
■De geneesheer gaf een van die stereotiepe
dokters antwoorden welke wij niet behoe
den te herhalen, wijl iedereen ze kent en
dikwijls gehoord heeft.
Hélene keerde in de hut terug, sloot de
deur achter zioh en naderde den stervende,
die verheugd scheen toen hij haar wederzag.
„Gij hebt mij de kwellingen van uw leven
vertrouwd, mijn vriend.... wilt gij mij
®hai)s toestaan u de middelen aan te bieden
°0i haar- toheelen," vroeg Hélene liefderijk.
„Dat is onmogelijk, lieve juffrouw, ik zal
wanhoop aterven."
^iDat zou niet gebeuren, zoo gij er in tbe-
K®mdet om uwe smarten aan een priester
te_ vertrouwen."
Vóórdat wij kennis genomen hadden, van
pi-esideiit Wilson's antwoord op Duitsch-
Jand'è vtrzook «in een ommidUelilijikeu wapen
stilstand, was ei- reden te over. om uaar dit
antwoord met angstige spanning uit te zien.
De uitlatingen en commentaren toch der
Anierikaansche pers, waarmede deze de Duit
sche nota was tefeemoet getreden, wettigden
de vrees, dat het hoofd van den machtigen
Staat van Overzee, aan wiens vinger feitelijk
het lot der volkeren drijft, den noodlottigen
invloed dier haatdragende en onverzoenlijke
pers zóu ondergaan en kortweg Duitsehland's
verzoek zou afslaan.
Gelukkig is dit niet geschied.
President Wilson heeft in zijn antwoord
blijk gegeven van mannelijke zelfbeheer-
sehing, bestuurd door het krachtig gevoel
eener zedelijke verantwoordelijkheid, waar
van hij zich diep bewust is.
In ons nummer van gisteren verklaarden
wij vol goeden moed te wezen.
Onze hoop, dat Duifcschiand's initiatief dit
maal tot den zoo vurig afeebeden vrede zal
leiden, is, nu de volledige tekst van Wil
son's antwoord voor ons ligt, aanzienlijk ver
sterkt.
Wij laten hier op de eerste plaats den in
tegralen ambtelijken tekst volgen der Duit-
sche nota, door den Rijkskanselier, Prins
Max van Baden, tot den President der Ver-
een%de Staten gericht.
„Ho Duitsche regeering verzoekt den
president der Ver. Staten van Amerika
stappen te doen tot herstel van den vrede,
alle oorlogvoerenden met ddt verzoek Ln
kennis te stellen en hen uit te noodigen ge
volmachtigden te zenden tot hst nemen
van maatregelen oim verder- bloedvergieten
te voorkomen. De Duitsche regeeriu£ ver
zoekt de onmiddellijke totstandkoming te
willen bewerkstelligen van een alge-mee-
nen wapenstilstand te water, te land en
in de lucht."
Daarop wend, namens Wdlson, door den
„Wat wilt gij dat die priester mij dóe n
zal? Hij zal de herinnering aan de misdaad,
die ik bedreven heb, niet uit mijn geheu
gen wisschen."
„Neen, maar hij zal u in den naam van
God vergiffenis schenken, en gij zult in
vrede kunnen sterven of minder ongelukkig
leven, zoo gij geneest."
„Maar de vergiffenis der menachen...."
mompelde de stervende somber.
„Die is opgesloten in dien van God," ant
woordde Hélene met vaat© stemi.
„Dat geloof ik niet."
„Gij moet het gelooven."
„Hij, die een stervende vermoord heeft,
verdient geen vergeving op zijn doodsbed.
O, zoo gij evenals ik gezien had, hoe hij mij
aanzag en stervend zeide, dat hij eerder zou
geloofd hebben, dat ik zijn redder dan zijn
moordenaar zijn zou, zoudt gij mij thans
niet van vergiffenis en barmhartigheid spre
ken.... Zie, zie deze handen... zij zijn nog
mot bloed besmeurd!.... en dat bloed, geen
macht i n deze of de andere wereld kan het
uitwissohen.... Ik ben vervloekt Iver
vloekt!" i
-Ik bezweer uL spreek zoo niet," hernam
Amerikaanschem Staatssecretaris Lansing, 't
volgende antwoord aan den Ziwitsersében ge
zant gezonden:
„Mijnheer! Ik heb de eer u namens den
president de ontvangst te berichten van
uw nota van 6 October, met de daarin ge
sloten mededeeling der Duitsche re&ecring
aan. den president en ik heb van den pre
sident opdracht u te verzoeken de vodgen-
de mededeeling te doen aan den Duiteehen
Rijkskanselier: „Alvorens te antwoorden
op het verzoek van de Duitsche Keizer
lijke regcering en ten einde het antwoord
zoo duidelijk en oprecht mogelijk te doen
zijn, als de belangen van het oogenblik
dit eischen. acht de president het noodig,
zich zekerheid te verschaffen betreffende
de juiste bedoeling der nota van den Kan
selier.
Meent de Rijkskanselier, dat de keizer
lijk Duitsche regcering de voorwaarden
aanvaardt, door den president vastgesteld
in zijn boodschap aan het Conga-es der
Vereeuigde Staten op 8 Januari LI. en in
de daarop volgende boodschappen en dat
haar doel, bij hét aanknoopen van onder
handelingen alleen zou zijn. om tot over-
eenstemming^ te geraken aangaande de
practische bijzonderheden van de toepas
sing ervan?
De president acht zich genoopt, ten aan
zien van bet voorstel tot het sluiten van
een wapenstilstand te verklaren, dat hij
zich niet gerechtigd acht, een schorsing
der krijgsverrichtingen voor te stellen aan
cle regeeringen, waarmede de regeering
der Vereenigde Staten verbonden is tegen
de Centrale mogendheden, zoolang de le
gers van die mogendheden op bun grond
gebied staan.
Da goede trouw van iedere giedachten-
wisseling zou klaarblijkelijk afhangen van
de toezegging der Centrale mogendheden,
om onmiddellijk hun strijdmacht overal
uit het bezette gebied terug te roepen.
De president is eveneens van oordeel,
dat bij gerechtigd is, de vraag te stellen,
of de rijkskanselier slechts spreekt na
mens de ingestelde autoritei ten van bef;
keizerrijk, die tot dusverre den oorlog ge
voerd hebben. Hij beschouwt het antwoord
op de vrager in ieder opzicht van het
grootste gewicht,"
Uit deze -hoogst gewichtige missive,
spreekt niet de taal van een man, die den
vijand geheel vernietigen wil, noch cue van
een staatshoofd, dat vóór alles belust is op
de goedkoope volksgunst ln den vorm eener
geestdriftige populariteit van do zijde van
weilichi bet groQtete Teel des Ameriikaan-
scbeu volks.
De toon is ovea- 'tgöheel waardig, al ia nu
niét vrij van eenig- w«utiouwen omtrent de
bedoelingen van den aoo fel ibestnadea vij-
ftlEr klinkt ditmaal in Wilson's antwoord
.T-een hooghartig geluld tegenover den tegen
stander, die onder zoo verandei-de omstenr
dagheden. noodgedwongen, de hand ter ver
zoening uitstrekt.
Aan duidelijkheid, laat het Amenkaansche
antwoord evenmin te wenschen over.
Tusschen de regels staat te lezen» dal; de
President zich in beginsel bereid verklaart
tot het aanknoopen van onderhandelingen,
om tot een duurzamer vrede te geraken.
Dat schijnt ons het helder stralend, moei
lijk uit te dooven lichtpunt in de phase, waar
in de Europeesehe oorlog zich op het ©ogen
blik bevindt.
Maar do juiste bedoeling der nota van
Prins Max, is hem niet duidelijk genoeg.
Daarom dringt hij fan op een nadere uit
eenzetting, een bevredigende toelichfang.
Omtrent één punt, zal o.L het Duitsche
volk goed doen, zich geen illusie to scheppen
en wel omtrent dé beteekenia van Wilsons
weigering, om aanzijn bondgenooten n schor
sing dor vilandelijkheden voor te stellen, zoo
lang 'de Duitsche legers eenig grondgebied
dier bondgenoot en bezet houden.
Niet alleen Frankrijk eu België, maar al
de door de Dnitsekers bezette vijandelijke ge
bieden, zullen van te voren moeten zijn ont-
Eeivst daarna zullen de wapens worden
neergelegd.
Wij stipten 'gisteren reeds aan, dat de
Duitsche regeering. toen ?4j haar verzoek om
onmiddellijke schorsing der vijandelijkheden
indiende, moeilijk op den eisch tot ontrui
ming der bezette gebieden als „conditio sine
qua non", kan onvoorbereid geweest zijn.
Indien het Duitsche volk ernstig den vre
de wii en wie kan daaraan in gem ©ede
twijfelen! waarom zou men dan te Ber-
lijn den eisch van President Wilson niet in
willigen, onder voorwaardie, dat de ontrui
ming ongestoord geschiedde!
In onze hoop, dat de oplossing van het
vraagstuk van den vrede, zich geleidelijk in
de zoo vurig gewenschte richting zal ont
wikkelen, zijn we, na kennisname van den
tekst van Wilson's antwoord, versterkt.
Het woord is nu weer aan Duitschland.
Wij inlenen dit, zonder groote vreeze voor
teleurstelling, te mogen afwachten.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
Reparatiën aan Schoenen worden
met Leder uitgevoerd.
Barteljorisstraat 27.
TEL. Ü77G
Nalezing van den Gemeenteraad.
Het wagentje van den Raad liep zoo lus
tig langs den weg, alsof het dubbel gesmeerd
was, We hadden er allen schik in en verwon
derd keken we elkaar aan over die g 1 c fe
ll e h e Fahrt, toen wü, om half vier op
het 'Prinsenhof uitstapten.
Er lagen dan ook geen kuilen of keien op
den weg in den vorm van zwaarwichtige mo
de dleeliin&eri of vocrstellten, die het kalme
gangetje stopten.
Ja zelfs de rondvraag, o wondieiv liep af
met een enkel speechje van ons achtbaar
raadslid Schram.
Als dit maar niet de stilte is, die den
storm der gemcente-begrooting voorafgaat.
Of bewaren onze vroede 11 hunne krachten
-voor de vol'gende raadsvergaderingen. Naar
wij vernemen zal het deze maand druk zijn.
A.s. Woensdag komt de behandeling van het
Work liedenregl ement aan de orde; den vol
genden Woensdag smullen wij aan de Haar-
lemsehe millioenemnota en den doanopvol-
genden Woensdag wacht ons waarschijnlijk
nog een gewone raadsvergadering.
Sterket zij allen toegeweneeiht die hun
krachten in 's raads vergaderzaal aan da be
langen van het gemeemtebest wijden en oen
warme kachel, want gisterenmiddag was het
er ijselük kil!
Het eenige belangrijke agendapunt, d© ver
ordening op het verbod van bakkerenocht-
arbeid. werd, op verzoek dér bakkerspa-
troens-organisatie, uitgesteld, teneinde ben
in staat te stellen het rapport terbestudeeTen
dat over de werking van het balk koren acht-
arbeidverbod in andere steden dezer dogen
verschijnen zal. Het ging niet zonde, tegen
kanting. De patroons hebben tijd genoeg ge
had hun bezwaren kenlbaar te maken, zeide
de heer Bregonje en andere raadsleden zen
gen diit li'ed tn mineur en majeur na. Van
den heer v. d. Boogaard, een man van het
vak, was het te verwachten, dat hij spoed
wensehte te maken met deze zaak, waarop
nu reeds zoo lang is gewacht.
Maar overigens zou het toch roet 'alle ge
zond verstand hebben gestreden^ niet even
de lessen der practijk af te wachten en
daarmede zijn voordeel te doen hij do sa
menstelling van een -verordening. Het is
heter de fouten' te voorkomen don jaren
te sukkelen om 'een bestaande wet gewijzigd
te krijgen. Een treffend voorbeelld daar
van is de keuring op toebereide vleeschwa-
ren. Jarenlang zijn door belanghebbenden nu
al pogingen aangewend» de slachthuiekeu
ring in een huiskeuring t© doen veranderen.
Dat had waarschijnlijk niet zoo behoeven te
zijn, indien do indiening van hiet voorstel In
dertijd niet aan de aandacht van de belanlg-
hebbende winkeliers was ontsnapt.
Niet zier heider hij deze kwestie wbb de
mededeeling van den voorzitter, dat de baik-
kerspatroone nog niet in de gelegenheid zijn
gewaest hun bezwaren tegen de verorde
ning mede te deelen. Vooral niet. toen de br.
Bornans vertelde, dat de patroonsorganisa
ties indertijd alle dooir den heer Groenen-
daal zijn aangeschreven, en zij toen. door
geen bezwaren in te dienen, den indruk ves
tigden, alsof zij met biet ontwerp aoeoord
gingen.
De heer Groenen daal deelde ziju voornemen
mede, binnenkort een voorstel te zullen doen
om den welstandsgrens, waaronder een toe
slag op den gasprijs wordt gegeven (thans 6
cent voor bel. inkomens ben. 500 en 8 et
voor baL inkomens ben. 1000), te verhoo-
gen. Met de hem eigen gevatheid, vroeg de
burgemeester zeer ad rem of de heer Groe
nen daal niet zou vergeten er een kostenbe
rekening bij t© doen. Hij trad daarmede in de
bres voor onze berooide gemeente-financaën
en via de gemeentekas voor onze belasting
betalers. Gril eel ten onrechte laaide over die
nuchtere vraag de boosheid op in den roo-
den hoek. Zelfs al zou de interruptie van den
voorzitter hebben beteek end dat men met
dergelijke voorstellen heel voorzichtig moet
zijn, met het oog op de groote uitgaven, dan
zou dit beroep om 'n weloverwogen zuinig
heid te betrachten niet te onpas zijn go.
weest. Het kan geen kwaad zoo nu en dan do
schaduw van de gemeentóbegrooting eens in
den Raad te laten spelen. En als zoodanig
was da burgemeesterlijlke vermaning bedoeld.
De h'jer Klein deed een voorstel de machi
ne-bankwerkers bü de duinwaterleiding in
de zesde loonklasse te plaatsen. Het kon
maar drie stemmen verwerven. De heer Pop-
pe mg kans zich bij dit onderwerp, ook in
deze korte raadszitting, nog even belachelijk
te maken, door zijn stem tegen het yoorstel-
Klein te motiveeren, met bet argument, dat
de heer Klein plompverloren zijn voorstel
ter tafel bracht Alsof de heer Poppe nooit
voorstellen plompverloren in de raadszaal
geworpen heeft en dan hard te keer ging te
gen raadsleden, die zijn dikwijls ingrijpende
en in den regel onvoldoend overwogen
voorstellen even nader onder de oogen wensch
ten te zien. Moge hij zich zijn eigen opmer
king in volgende raadszittingen gedachtig
zijn. Het aal ons veel noodeloos gepraat be
sparen. Een ander, die zijn mond voorbij
praatte was de heer v. d. Kamp. Deze be
toogde, dat een bankwerker, een bankwerker
ls, en dus alle bankwerkers precaire eender
moeten gesalarieerd worden. De voorzitter
trok de conclusie uit dat betoog dat waar
alle advocaten dezelfde opleiding genieten,
dus alle advocaten hetzelfde honorarium
moeten genieten! De heer v. d. Kamp bleek
wel gevoelig te zijn voor^dlt argument.
Aan de benoemingen (ging een korte ge
heime zitting vooraf.
't schijnt daar gespannen te hebben, want
toon de deuren weder ontsloten werden, kon
men tal van raadsleden met verhitte gezich
ten door de raadszaal zien beemen, om op die
manier de voeten wat te wormen. De benoe
ming van een directeur van Bouw- en Mo-
ningtoeziebt schijnt aan d'j discussies niet
vreemd geweest te zijn Toch behaalde de
voorgestelde titularis op vier na al de stem»
men.
De heer Schram bracht het gasvergiftb
gingsgeval lm. herinnering aan de Aelberi-
bergstraat. Aan woorden van deelneming ont
brak het niet, noch van de zëde dér raadsle
den, noch van de zijde van B. en W» Doch
het meest geruststellende antwoord zal wel
geweest zijn, dat van den heer Bomans, die
de verzekering gaf, dat dé zaak goed nage
keken zal worden en dat getracht wordt de in
vro&ger tijdön g\0®Qü'3ikt© fouten te licrstellen.
tt Het wordt nu tijd.
'Alhoewel wij' de kans loopen onzen lezers
een koude rilling over de leden te sturen
met te schrijven over baden en zwemmen, ié
dé wintertijd toch wel de meest geschikte
om te vragen waar toch onze gemeentelijke
zweminrichtingen blijven, met de stille hoop
dat er althans een in het voorjaar gereed
zal zijn.
„Opdat de jeugd kan opgevoed worden in
het denkbeeld, dat een goede verzorging van
het lichaam natuurlijk en vanzelf sprekend
is, zullen staat en gemeenschap zich moe-
Hélene, „uwe handen zijn met bloed bevlekt,
zegt gij? Welnu, verberg ze in cle mijne
en gij zult dit bloed niet meer zien."
En zij trachtte met hare mollige vingers
de beenderige, ontvlocschte hand van den
stervende te bedekken, die niet den minsten
tegenstand bood.
„Maai- wie zijt gij toeli," vroeg deze met
zwakke stem.
„Zult gij doen, wat ik vraag, zoo ik het
u zeg,!' vroeg Hélene levendig.
De zieke aarzelde-
„Is het dan zulk een moeilijke en lastige
zaak," hernam Hélene, op den meest over
tuigenden toon, een goeden ouden priester
te zien, die met u weenen en u zijn zegen
schenken zal, zoo gjj hem uwefouten
beleden hebt?"
„Zeg maar mijne (misdaden. Welnu, zeg
mij, wie gij zijt en laat dan den pastoor
binnenkomen, want ik vermoed, dat hij daar
buiten is."
Hélene nam de handen dea stervenden,
die zij had losgelaten, weder in de hare en
drukte ze met kracht als om zijne oplet
tendheid te scherpen; tovn zeide zij:
„Luister bedaard naar mij en zie in het
geen ik u zal zeggen, slechts een bewijs
van Gods barmhartigheid.... ik ben de doch
ter van hem."
De stervende slaakte een gesmoorden
kreet, hij trok zijne handen terug en be
dekte er zijn aangezicht mede.
„Zijn dochter... zijn dochter..." mompelde
hij smartelijk. „Dus zou die jongeling, die
met u gekomen is...."
„Dat is mijn broeder," hernam Hélene op
krachtigen toon. „Welnu, zal ik, een zwak
schepsel, u vergeef, zult gij dan nog aan de
vergeving van God twijfelen?"
„Neen, neen," antwoordde de stervende
met een door snikken onderbroken stem,
„doe met mij al wat gij wilt, Cherubijn uit
het paradijs!"
Hélene liep naar de deur, opende haar en
bijna onmiddellijk was de priester bij haar.
Zij fiu.se§rd<. dezen eenige woorden in
het oor, waarop hij de hut binnentrad en
de deur achter zich sloot. f>
„Gij zijt dus geslaagd, beste zuster,' zeide
Jacques."
„God zij dank, zonder veel moeite,
Jacques; als gij weer bij dien ongelukkige
terugkeert, moet gij hem eenige goede Woor-
LANOS EEN OMWEG.
Leerling (tot de vrouw van zijn meester):
„Juffrouw, wil u zoo goed zijn de deur toe te
doen."
Juffrouw: „Wat schaadt het jou, domme
jongen!"
Leerling: „Voor mij is het niemendal, maar
ik ben bang, dat de kaas mij van het brood
waait."
DUIDELIJK.
Eenige heeren staan reeds geruimen tijd voor
het hok van den- olifant in de diergaarde en
verlustigen zich in de kunsten, die de oppasser
het logge beest doet maken.
Heer. „Zeg eens, ik geloof dat die olifanl
alles in den muil steekt, wat men er in werpt."
Oppasser. „Ja, mijnheer, behalve de fooiem
die de heeren er in gooiendeze geeft hij mij/*
den toespreken, want hij is wel te
klagen."
„Waarom zou ik dat niet doen, Hélene?
Ik heb geen reden om anders dan gewoon
lijk te handelen."
„O, ja, dat is waar," antwoordde Hélene
blozend.... „het was een vergissingeen
verstrooiing."
Jacques lachte even, en beiden gingen
zich nu met de kleine Paquerette bezighou
den, wier 6mart hartroerend was om aan te
sden.
„Mijn God, wat moet er van mq worden,
riep zij aanhoudend, angstig de handen
wringend.
„Ik heb het u reeds gezegd, hernam
Jacques, „zoo gij het ongeluk hebt uw vader
te verliezen, komt gij bij ons op het kasteel,
waar wij wel voor u zullen zorgen."
„Ach, mijn goede mijnheer, dat is onmo-
lijk!"
En het kleine m.-isje barstte nogmaa.s m
hevige snikken uit.
Hélene nam haar broeder eenige schreden
ter zijde.
(Wordt vervolgd)
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
- -.tm
9014
be
