I
Over beeldende kunsten en
kunstnijverheid.
BINNENLAND
JACQUES DE BRANCION
in en om Haarlem
FEUILLETON
INGEZONDEN
Zaterdag 12 October Derde Blad
Romantisch verhaal uit den tijd
DER fransche revolutie.
5l
UIT ONZE OOST
ia&tsm üw! «tMO «fa WihMid* Ja tp haJen, die langzaam den berg opreden.
Mm inn. ciiRiir
J® REORGANISATIE VAN BEN PRO-
^CUlen BOND VAN ÏL-K. KIESVER
ENIGINGEN IN NOORD-HOLLAND.
Bet nieuwe kiesstelsel, waaronder voortaan
j® ons land de verkiezingen voor Tweede
■N^fiier, Privinoie en gemeente zullen vol
uten worden, ei-sdite een reorganisatie
onzen Al ge meen en Bond en van de Prov.
"ouden van R.-K. Kiesvereenigingen.
Een goede organisatie, onder knappe lei
ding, is op ziek zelf reeds een zekerheid voor
het welslagen bij een stembusstrijd. Men
heeft dat kunnen constateeren bij de jong
ste verkiezingen voor de Tweede Kamer,
Waarvan de schitterende uitslag voor de
R.-K. Partij niet ten onrechte voor een groot
deel aan het da'gelijkeoh bestuur van onzen
-AJ gemeen en Bond is toege wezen.
Bet sprak daarom van zelf dat, in het voor-
ui tauq^j. der ajs. Statenverklezingen, het be
stuur van den Prov. Bond van R.-K. Kies
verenigingen In Noord-Hofland, waarvan
Sinds lange jaren door het geheel© land de
roep uitgaat van voorbeeldige energie en
voortvarendheid, er reeds vroegtijdig op be
dacht was ce organisatie in overeenstemming
t© brengen met de eischen van den nieuwen
tijd.
't Bet-tuur van den Bond liet zich hierbij lei
den door de gedachte dat aan de massa kie
zers n zoo ruim mogelijke medeze(gging®chap
m-oet worden toebedeeld in de bondszaken
aiet alleen, maar ook in de verkieeintgsaan-
gelegenheden, met name in ,do oandidaatstel-
tug voor de Provinciale Staten.
Het. is duidelijk, dat de«e medeaeogingsohap
Vooral gewaarboTigd wordt door de organi
satie van den Bond en wat de candidaten be
treft, door de wijze waarop de definitieve
eandidatenlijstan tot stand komen.
Het bestuur wenechte oor dit doel den
Bond in zijn ouden vorm te behouden, maar
gereorganiseerd en op do hoogte van zijn tijd.
Jntuewïhen werd op d» jonaste a l^mneano
vergadering bij roeordenbeid van stammen
een motie aangenomen den hoor G. J.
Braakhui*, waarbij de wensctielijkhósd werd
Uitgesproken, den Prov. Bond van R.-K. Kies
vereenigingen iaa 'zijn ouden vorm op
heffen en daarvoor in de plaats te stellen
«en Centralen Raad, waarbij dan in hoofd
zaak da leiding van de verkiezingen zou ko
men te berusten.
Binnenkort auüen de locale kiesvereenigin
gen opgeroepen worden om te beslissen
over d© vraag of de Provinciale Bond in zijn
inden vorm zal gehandhaafd blijven of dat
©en zoogenaamde Centrale Raad daarvoor in
de pieste, zal treden
Teneinde den leden onzer Ki esvereeidging-on
in staat to stellen met kennis van zaken te oor-
deden, meenden wij niet hote.r te kunnen
doen dan den voorzitter van onaeti Provinci
alen Rond om een uiteenzetting dér kwwtte
U verzoeken. De heer Heerkeiis Thijssen
stond ons welwillend liet vraaggesprc toe,
waarvan wij het relaas hieronder liucn vol
gen.
Men zal daahbij opmerken dat de bonds-
Vwizittoi* ïiSet vöcmdig staat tegenover de
Wouwe voorstellen, doch de' voorkeur geeft
aan den Bond in z&n ouden vorm. n óórdeel
dst op prijs dient te worden gesteld als van
een man, doorkneed in verkiczinigsjzalren sd
bekend met de plaatselijke toe-standen en
ueiginsen als maar weinigen in Ncord-Hol-
Onze eerste vrasg was dan: „Wat is, volgens
hw nieening, de beste vorm van een Bond van
Jy*K. Kiesvereenigingen in de Provincie Noord-
itolland
»>Mijn opvatting daarover," antwoordde ons
heer Mr. Heerkens Thijssen, „is neergelegd
'n de convocaties voor de algemeene vergaderin
gen van den Bond. In de maand April van dit
l'fer werd door da algemeene vergadering ons
Sewijzigd reglement goedgekeurd, waarbij be
paald werd, dat de Prov. Bond van R.-K. Kies-
^rcenkringen in Noord-Holland bestaat uit de
N.-K. Kiesvereenigingen in die Provincie, aan
gesloten bij een R.-K. Statenkieski'ing-vereem-
Sing. Echter kunnen, volgens dat reglement, ook
P.-K. Statenkieskring-vereenigingen iu de pro
vincie als lid toatreden.
„Ik wenschte, voegde da heer Heerkens Thijssen
nieraau loe,^ niet te raken aan de meefczegging-
®c.laP van de locale vereenigiagen. Zij behooren
bClegemieid te hebben vrijuit en royaal haar
- S5eiiluS te kunnen zeggen. Die gelegenheid be-
J^ud voor hen, in dezen vorm van den Bond,
j de algemeene vergaderingen.
-p >;Na April editer" «ing die heer Heericens
*tej®sen voort „bereikten mij verschillende
ydressen uit velerlei oorden der Provincie, waar-
la op een verandering in het reglement werd
®aog'ddrongen, waarbij meer invloed zou worden
«^geven aan de Statenkieskringen. omdat deze
locale vereenigingen bevatten en toch ook
volkomen bekend zijn met de belangen van de
sbedc, dfe'e zij vertegenwoordigen. Hiervoor
P'eitte ook nog deze practisdie reden, dat op de
a-gemeene vergadering in den regel al zeer
v^iuig locale vereenigmgen komen, óók al door
den te groeten afstand van de plaats waar de
vergadering wordt gehouden.
„Toen heb ik weer reglementswijzigingen ont
worpen, die in 't bestuur behandtld zijn. De
voornaamste daarvan is de nieuwe gedragslijn,
dik art 12 aanwijst, in verband met art 1.
Art 1 luidt:
„De Prov. Bond van R.-K. Kiesv. is een ver-
eeniging van R.-K. Staienkieskring-Centralen in
de provincie Noordholland." Art. 12 luidt: „De
algemeene vereeniging bestaat uit de bestuursle
den van de aangesloten kiesvereenigingen" (de
rest van het artikel is voor het betoog van geen
belang. Red.). De localen worden bij deze
regeling dus uitgesloten. Dat is, ik erken het,
een prijsgeven van den oorspronkelijkeü opzet,
waarvoor op de eerste plaats de bovenaange
haalde practische reden van traditioneel absen
teïsme oer localen een verontschuldiging biedt,
maar toch wordt met deze regeling getracht nog
zooveel mogelijk menschen te brengen in de alge
meene vergadering, die te beslissen heeft.
„De algemeene vergadering aldus ging de
lieer H. Th. voort, zou dus bestaan uit de
bestuursleden van de R.-K. Statenkieskring-cen-
tralen. Er zou dus nog overblijven te bepalen
hoe deze besturen der S taf enk iesk r i n g - een t ra 1 en
er uit zouden zien."
En als curiositeit vertelde ons de heer H. Th.
dat hem door iemand uit Bussum het idee aan
de hand was gedaan om die besturen der Staten-
Kieskringen te doen bestaan uit twee bestuurs
leden van alle locale kiesvereenigingen. „Zoo zou
den wij dan toch alle kiesvereenigingen op de
algemeene vergadering vertegenwoordigd krij
gen!" besloot de heer H. Th.
„Met deze samenstelling kon ik mijn Provin
cialen Bond behouden," vervolgde de voorzitter.
„Nu heeft echter de algemeene vergadering
van den Provincialen Bond, zooals die op de
jongele vergadering was samengesteld, gezegd:
wij willen den Provincialen Bond in zijn ouden
vorm laten vervallen en alleen een Centralen
Raad, bestaande uit vertegenwoordigers van de
Statenkieskring-centralen.
Ik stond er niet vijandig tegenover, omdat
de opzet logisch is."
Daar wij wisten dat de voorzitter echter toch
de voorkeur geeft aan den Bond in zijn ouden
vorm, vroegen wij hem: „Wat is dan uw be
zwaar tegen het denkbeeld, in de motie vervat?"
„Mijn bezwaar is, dat met de instelling van
een Centralen Raad de locale vereenigingeu van
alle medezeggenschap worden uitgesloten, vóór
dat men de verkiezing gaat voorbereiden. Ik had
zoo gaarne gezien dat de localen zich in een Pro
vincialen Bond vooraf konden uitspreken, want
in tweede instantie komt van die medezeggen
schap niets terecht."
Dat was het voornaamste van ons onderhoud.
De heer Heerkens Thijssen verzekerde ons nog,
dat hij zich haast om uitvoering te geven aan de
gevolgen van het besluit der algemeene vergade
ring. Ten spoedigste de zaak is al rollende
zal hij, zooals op de vergadering is
overeengekomen, de voorzitters en secretaiiscsii
der bestaande (behalve die van Amsterdam;
Provinciale Statenicieskring-centralen bijeenroe
pen. Op die vergadering zal ce zaak besproken
werden en de Voorzitters zullen van die vergade
ring vertrekken, waarschijnlijk met uitgewerkte
voorstellen, die zij dan ten spoedigste aan hun
locale Kiesvereenigingen zullen voor leggen. Deze
zullen dan te beslissen kebbei\ oi zij den oucten
Bond in nieuwen vorm wenscnen, ofwel dat zij
een Centralen Raad-, zooals de heer Braakhuis
bedoelt, preforceren.
Reeuniecrencie staat de zaak dus zoo: de heer
lieerlwsj Thijssen en 't beteuur van öen ougmi
boud willen voor te nemen beslissingen ;n algem.
vergadering, seimeagesield uit de besturen
der provinciale Kieskringcentralen als ver-
tegcffiwoordigers van de locale kiesvereenigin
gen; de heer Braakhuis wenscht ee» Centralen
Raad, uit den aard der zaak samengesteld uit
een beperkt aartal personen. Het laatste is onge
twijfeld practischer, omdat met een klein aantal
menschen beter overeenstemming te bereiken is
dan met 'n groot getal, maar in dtn gedachten-
gang van den heer Heerkens Thijssen neemt
een grooter getal belanghebbenden aan de be
slissing deel, hetgeen ook een niet te versmaden
recht is.
Intusscben: de heer li. Th. staat niet vijandig
tegenover de instelling van een Centralen Raad.
Zooals men zich wellidht herinnert, was de
motie-Braakhuis op de algemeene vergadering
aangenomen met 34 tegen 14 stemmen.
Wij vroegen den heer Heeifcens Thijssen nog
zijn opinie over de geldigheid van dit besluit.
„D? motie is natuurlijk geldig," zeide de voor
zitter, „maar met de aanneming van-deze motie
is de Bond nog niet opgeheven, want voor wijzi
gingen in de statuten is drie vierden van het
stemmen-aantal noodig. Er zal nu nog een na
dere verandering moeten plaats hebben om den
Bond inderdaad op te heffen. Immers de ophef
fing van den Bond is de grootste wijziging in de
statuten."
Wij meenen hiermede de zaak duidelijk uiteen
Aam die kunstvaardige hand der kloosterlin
gen danken we de manuscripten in sierlijk
schrift (calligraphic) met rijk Verluchte hoofd
letters, randversieringen en tusscfaen den tekst
geplaatste taireden, welke door middel van de
veeren pen of het penseel in sprekende kleuren
op het perkament werden te voorschijn geroepen'.
Aan de calügraphische uitvoering van bijbels en
andere gescïuiiien werd bijzondere zorg besteed",
niet alleen uit lust tot orneereo, üocü ook en
wellicnt in de'eerste plaats, om de hooge waarde
dezer boeken aan te duiden.
Karei Oroote wist deze kunst, het z.g.
miniatuur-schilderen 1), naai- waaide te schatten
en uacatte haar zooveel mogelijk te bevorderen.
Hij onttwod uit Engeland zijn vriend Alcuinus
van York, een der geleerdste geestelijken van zijn
tijd, met wien velschillende iersciie monniken
mi.-i i- het vasie land overkwamen. De versierings-
stijl dezer monniken verbreidde zich spoedig
over geifcel West-Europa, waar hij onder den
naam van Keltische stijl otkeiul werd en groote
invioed uitoelende. het Keltische ornament oe-
staat hoofdzakelijk uit geestig en vernuftig ge
vonden hanüvleaitingen m verbinding met fao-
tasüscne dierfiguren en soms met mensch-
liguien.
Onder den invloed van de kloosterorden
ontwikkelde zich een kunst in overeenstemming
met bet geloof, steeds minder zou ze met die der
amieken gemeen nebben en in het begin der
elide eeuw ontstond een nagenoeg volledige
breuk met de ftomeinsche overleveringen. Van
hier af rekent men t begin van den Romaansciien
stijl, een oenaimng die minder doelt op de kunst
der Komaansclih volken, esan wel dat ze de
eigenlijke ojwhgsaer der Komeinsciie geweest is.
De kunst seond nu uitsluitend in kerkdijken
dienst, de kloosters wereten de brandpunten van
kunst en wetenschap, uaar werden de plannen
cn versieringen van kerken ontworpen en van
uaar urt werd een schoon cn kunstzinnig leven
opgewekt. Over geheel Europa werd door één
gioote kracht de stijl beaeersciit en de weiken
ctfe ze voortbracht waren van «één zeltoen geest
doortrokken, falrijke kerken werden gesticht, die
mans nog ecu scnoone getuigenis afleggen van
het gel ooi dier dagen.
Wel het meest beioemd zijn de Domkerken in
Duitsdiland, als te Mainz, Wonns en Spiers,
doch ook dc overige lanrien bezitten prachtige
Rootnaahsdie kerken. Nederland de St, Scrvaas
te Ai&asuiciit, de Abdijfcerk te Rdduc, de
Mun&t»«ke»tk te Roermond (gedeeltelijk Ro-
maanseh) e. a.
Mèt de bouwkunst bloeiden ook de versierende
kunsten en kunstmjverheid. Breiden, zich ken
merkend door verheven, ernstig religieuse uit-
drnkkmg, verrijkten op waardige wijze do kerk-
intériem-s, waarvan de warden met stichtelyke
en leerrijce taireeien werden beschilderd Een
rueuwe tediniek openOaart zich m de gekleurtle
vensters. Kleurige siuhkyd glas-in lóod«a staven
gevat, vullen ue lichtopeaningöi en verhoogien de
atnmming van iiet inwendige. Deze kunat, hier
nog eenvoudig, zou zich later rijker ontwüdcelen,
om te schitteren in de kerkvensters der Qothiek.
Tot .'hooge o;HRkeiing k^'am de ivoorsniikynst,
weike aan wijwaterbakjes, boekbanden, altaar-
versienngeri:, Zo-uls en vele andere voorweipaii
van kerkelijke kunst weed toegepast. De goud-
snüdokutist," de aarsgewezen todmiek voor kerk
sieraden, bracht, in veieenigin-g met de email
technieken, prachtige werken voort. In borduur-
en weefkunst, smeedwerk en brem-gietwerk wer
den fraaie resuliaten bereürt. Zoo werden, onder
invloed van de kunst:iwende geestdijfcheid,
kunst en kunsteiijverheid krachtig beoefend.
Terwijl de Romaansche kunst haar toppunt
van bloei bereikte, ontstond ongeveer gelijktijdig
de Gothidc, een kunstrichting, die onder den
machtigen- invloed der Roomsen-Katholieke Kerk
gansch Europa drortrikfe. De naam die men ze
gegeven heeft, zegt weinig eg in geen geval kan
hiermede de kunst der Gothen betfocla worden.
Waarom ze zoo genoe-md werd, zullen we buiten
beschouwing laten, opmerkend dat de benaming
.jSpiKribogenstijl" juister gekozen ware, daar de
spitsboog-, welke door de Franeche kniisridders
uit het Oosten werd overgebracht, door z'n veel
vuldige toepassing vooral in de architectuur het
karakter van den stijl baheerschte.
Ook dit tijdvak stond dus in het taeken van
het Christendom en de gToote' bedrijvigheid op
het gebied van kerkbouw getuigt van de vroom-
brid van het volk, dat de kerk als een algemeen
eigendom beschouwde, wearom dan ook door
ieder aan de tohatand-komirig er/an werd mede-
gewerkt. De prachtige kathedralen, als die
Noire Dame te Parijs, de Kathedraal van
Reims (in dezen oorlog voor een groot deel in
pufn geschoten), Chartres en vele andere kerken
over geheel Europa verspreid, «tie ons nog thans
met eerbied en ontzag vervullen, hebben er hun
ontstaan aan te danken.
Beeldhouw- en schilderkunst hadden minder
uiterlijke schoonheid ten doel dan wel het weer
geven van een diep religieus gemoedsleven. De
glasschilderkunst, reeds ontwikkeld in de
Romaansche periode, vindt nu, doordat de
vensters grooter zijn, een ruimer toepassing.
Figurale voorstellingen, door rijke ornament-
randeü of geschilderde architectonische versier
selen omlijst, vullen de licht-opeoingen welke
dioor dit fonkelend kleurenhel een overweldigend
schoonen indruk teweeg brengen.
Als gevolg van de groote toepassing der glas
schilderkunst geraakte de muurschildieikunst in
verval, ook al omdat er door de groote vensters
weinig plaats meer voor boschikbaar was. bi de
versiering der tryptieken (altaarluiken) werd
echter een nieuw terrein voor de schilderkunst
gevonden. Prachtige altaarstukken, thans mee-
rendeels over verschillende musea verspreid, zijn
uit dat tijdperk afkomstig. In Italië waren het
vooral Cimabue (f 1302) en Giotto di Bondone
(f 13371, in Vlaanderen Jan van Eijk (f 1441),'
Hubert van Eijk (f 1426), Rogier van der
Weijiden (f 1464) en Hans Mending (t 14041,
in Duitschland Martin Schongauer (t 1524),
Hol bei (de oude, f 1524) e. a. die op dit
gebied hun groote talenten ten beste gaven.
De kunstnijverheid werd gedurende de
Gothiek in niet mindere mate beoefend als in
de Romaansche periode, echter verviel men hier
in de fout hare vormen aan de bouwkunst te
ontkenen. Zoo geleken bijvoorbeeld de reliquien-
kajtjes op miniatuurkerkjes. Goud- en zilver
smeden hielden zich bezig met de vervaardiging
van monstransen, miskelken, schotels voor kerke
lijk gebruik enz., terwijl beeldhouwers, hout
snijders en bronsgieters, altaren, kansels,
koorhekken, grafzerken, doopvonten en tal van
andere kunstmjverheidsvoorwerpen vervaardig
den. (Een bijizonder mooi Gothisch koorhek bezit
de oude St. Bavokerk te Haarlem).
Thans naderen we het tijdperk dat men de
Renaissance (wedergeboorte) genoemd heeft
Wedergeboorte en wel van de klassieken, editer
in dien zin, dat men de antieke kunst niet zuiver
nabootste, doch wijzigde naar de nieuwe opvat
tingen en ideeën. Het maatschappelijk leven dat
zich sterk gewijzigd had, uitvindingen (boek
drukkunst), ontdekkingen en niet 't minst de
hervorming, die strijd en verwarring bracht,
grepen verstrekkend in op wat in de Middel
eeuwen was tot stand gekomen.
M. v. d. W.
J) Deze benaming is afgeleid van minium,
de naam eener rcode verfstof (menie) en wel
gezet te hebben en daamrede een dienst te heb- om het vele rood dat aanvankelijk werd aan-
ben bewezen aan onze tallooze leden der kies
vereenigingen, die straks hebben te beslissen over
den vorm van den Provincialen Bond. Het is
immer een voordeel, met kennis van zaken zijn
stem te kunnen uitbrengen.
j.''Rélena, Hélen»," riep Jacques uit, „g©-
,j &1 de ziel van mijn armen vader leeft in
God moge u zegenen dierbaar kind."
©n u quea nam ziin zuster in zijn armen
^drukte haar aan zijn hart.
Bei T''0? wen(fda hij zich tot Adrienne en
"a8r o» een
gewend voor begin- en hoofdletters, en voor de
lijnen waartusschen de tekstregels aangebracht
werden. Het miniatuur-schilderen verschilt in
zooverre ven de z.g. verluchtingskunst, dat
onder deze laatste meer wordt verstaan het schil
deren of teekenen van hoofdletters en randver
sieringen, terwij! het miniatuur-schilderen meer
op de illustreerende tafreelen betrekking hetR.
Een collectief verzoek om
klompen te dragen. De algemeene
schaarsdite aan schoenen en zoolleer brengt
speciaal het spoorwegpersoneel in buitengewoon
groote moeilijkheden. De toestand is nu van dien
aard, dat de hoofdbesturen van de organisaties
van het personeel gezamenlijk een uitgebreide
actie'op touw hebben gezet, om in dezen precai-
ren toestand ecn-ige verbetering te brengen.
De hoofdbesturen hebben een onderhoud met
dien minister van Waterstaat gehad over deze
kwestie. Zij hebben den minister gewezen op
het onhoudbare van den toestand, speciaal voor
het personeel, dat werkzaam is op de stations
enz. De minister heeft hulp toegezegd en zou
di zaak ter s.prake brengen bij zijn ambtgenoot
van Landbouw.
Intassdien hebben de directies der spoorwegen
per dienstorder het personeel verboden op klom
pen te locpen, daar dit groote gevaren zou
opleveren bij de uitoefening van het bedrijf.
Niettegenstaande dit verbod heeft, naar de
„Tel." verneemt, het personeel van het Centraal
station te Utrecht collectief aan de directie het
verzoek gericht, op klompen te mogen loopen,
daar het geen schoenen meer heeft. De directie
heeft echter gemeend, op dit verzoek afwijzend
te moeten beschikken.
De Raad van Toezicht en de directie der S.S.
hebben echter toegezegd, om in dezen noodtoe
stand verbetering te brengen. Een onderhoud
hierover is met den mi nis-tor van Landbouw aan
gevraagd.
CRISISAANGELEGENHEDEN.
De crisi* in de »i«a r «a i n lu
st r i e. Naar de ..Tel." verneemt, heeét een
hooMaznibten*a*r van het Departement van
Landbouw aan do botrokiken ©rfiiamsatdea te
kennen 8©Revcm, da.t waarschijnlijk binnen 14
dasian dioor bot Roiieoi-o kabinet een definitief
besluit zal worden irenomen over het èl of niet
toestaan van export.
De turfrereehepin#! liprtotil.
Opnieuw ligt dlo turfvorschopin# in de Gronin-
jjar Veenkoloniën stil weseus st&kinsr van de
schip-porij.De schippers willen alle vervoer,
niet alleen van turf, maar ook van aardappelen,
stnoo, koren, enz., over de Sdiippersibeurs be
vracht hebben.
Deae gedurig wedenkeerende stagnatiën in de
turfvaart belommeren dei dietributi* niet
weinig1.
Wilde kastanje s. Dc Minietcr van
•L., N. en H., hoeft da aflevering en het ver
voer van. wilde kastanjes verboden. Dit verbod-
is echter niet van toepassing op de aflevering I
va-n wilde kastanjes door do rapers, aan d-o op-1
fcooperii. foor zoover deze oipsoopera al» zooda
nig erkend zijn door het Burealu Nijverheid der
AMeeiing Crisiezaken.
Blijken» een eoürrSven van den Minister aan
de burgemeester» wordt het van belang cc acht
dat die inzameling van kastanjes, die thans
voor d'e vervaardiging van plakmiddelen, die de
s'tiffsel moeten vervangen, veelvuldig moeten
worden gebruikt, zooveel mogelijk wordt be
vorderd en dat gelijktijdig de eindbestemming
van deze grondstof onder de controle blijft- van
de AfdeeMng Crisiszaken.
Wat d© inzameling betreft, heeft de Minister
gemeend deze hoofdizakeliik aan het particulier
initiatief te moeten overlaten, waartoe groot
handelaren dïo over een organisatie voor de in
zameling beschikken, te voren door het Bureau
Ntpvorhcied der Afdeeling Orisdszaken zijn te
erkennen.
Als groothandelaar is reeds erkend do Handel
MQ. Oereales te Amsterdam. Nog heeft de
Minister die volgende maximumprijzen vóórwilde
kastanjes vastgesteld: 1. voor aflevering door
do raipers aan de opkoopera 12 ets per K.G.
2. voor levering door de opkoopers aan de
groothandelaren 16 ets. per K.G.; 3. voor leve
ring dioor do groothandelaren aan bedrijven
(verbruikers) 20 ets. per K.G.
Jubilea op Curagao. Den 2en
Augustus heeft de Eerw. broeder Joseph Maria
Köller te Pieterma, sedert 1870 op Curagao werk
zaam, het gouden jubilé herdacht zijner professie
in de Onde van den H. Dominicus.
Den 12en Aug. heeft de Eerw. Moeder Rocha,
overste van het krankzinnigengesticht Monté
Christo, haar zilveren professiefeest gevierd.
Den 15en Augustus hebben de Z.Eerw. patêrs
Ti Okhuyzen, pastoor te St Marie en A. Euwens
te Otrabanda, hun zilveren priesterfeest gevierd,
en heeft de Eerw. frater Lucius, werkzaam aan
het St. Thomas-college, den dag herdacht,
waarop hij 25 jaar geleden het kloosterkleed
aannam.
foor don Inhoud dszer rubriek stslt da Radactti
zich nist aansprakelijk.
EEN NIEUWE KERK VAN ONZE LIEVE
VROUW VAN LOURDES IN AMSTERDAM.
Geen geringe taak is door Zijne Doorluchtige
Hoogwaardigheid dien Bisschop van Haarlem op
müa schouders gelegd. Ik ben geroepen, om in
een giroote volkswijk van Amsterdam een
nieuwe Parochie te stichten; een kerk te bou
wen ter eer© van Onze Lieve Vrouw van Lour-
des.
In normale tijden zou zulks reeds een reuzen
taak beteekenen. Wie de wording der H&gda-
lena-Paroohie kent, waarvan mijn kerk een af
scheiding wordt, weet. wat het zeggen wil, een
kerk te bouwen in de Amsterdamsohe Volks
wijken.
Toch heeft geen oogenblik moedeloosheid
zich van mii meester gemaakt. Het inzicht, dat
deze Parochie-stichting dringend noodzakelijk
is, doet mij met blijdschap mijn taak aanvaar
den. Aan ruim 1700 gezinnen moet hier gees
telijke hulp gebracht worden, en dat die hulp
niet overbodig is, blijkt wel hieruit, dat onder
mijn nieuwe parochianen 750 gemengde huwe
lijken ressorteeren.
Vervolgens word ik aangemoedigd door de
gedaohten aan de hooggeroemde liefdadigheid
van Neerland*» Katholieken, Zü zullen mii niet
alleen laten staan, daar ik mü in een do*
armete stadswijken vestigen moet.
Ak ik daarbij bedenk de liefderijke offervaar
digheid mijner kennissen en vrienden, op wie
ik vast vertrouw, voel ik mijn bezwaard har»
opgelucht.
Maar wat mü wel het meest opbeurt, is dit:
mijn Kenk zal toegewijd rijn aan O. L. Vrouw
Van Lourdaa; de groote wonderbare Moeder
Maagd Maria. Zij zal ongetwijfeld behagen
scheppen in mijn werk: al nou Zij een wonder
moeten do-en, do Kerk Haag ter eera zal
verrijzen.
In den geest zie ik al treurende oudere komen
bidden voor het herstel hunner kinderen: blijde
kinderen Maria komen bedanken voor het be
houd hunner Oudere. Mijn Kerk zal een bede
vaartplaats voor de lijdende bewoners van Ka
tholiek Amsterdam rijn: Een Lourdes-Kerk ia
do Hoofdstad I
Verwondert het nog iemand, dat ik blü van
zin mijn werk aanvaard ter eer© mijner Hemell
soh© Moeder! Katholieken van Amsterdam,
Rotterdam. Den Haag, Katholieken van het
Bisdom Haarlem, Katholieken van Nedteriand.
priesters en loekaa, steunt mii krachtigI Maak
dat ik spoedig de waarheid ondervind© van het
spreekwoord: „Een goed begin is het halve
werk." Verblijdt ook Uwe Hamelsohe Moeder
met uwe overvloedige gaven. Het krachtigste
smeekgebed voor het herstel uwer zieken, voor
den terugkeer tot God uwer afgedwaald© dier
baren, voor de zegen Gods over uwe geestelijk©
tijdelijke belanen, het heerlijkst» dankgebed
voor verkregen genezing, voor het welslagen
uwer zaken, het zekerste middel om voor ziekt©
bewaard te blijven en een kind te bi ij ven van
God en Zijn Moedor, is een aalmoes 'te geven
voor <fe Kerk van Onze Lieve Vrouw van Lour-
de» in Amsterdam.
Alle giften worden dankbaar aanvaard door
J. DE VLIEGER. Pr.
Kromm» Waal 28. Amsterdam.
*Aa °R een welwillenden toon, maar
ruit bleek, dat hij gehoorzaamd wenflch-
te worden:
Ifiii' ri ^anl£ u' miin goede vriendin, dat gij
deeD oiZer8ellrikkelijk geheim hebt meege-
kenii.^ ns ^hter, zoo gij mij en mijn zua-
"°o gq waarlijk eerbied hebt voor
©ring aan uw oude meesters, wees
uemin* 1UJJ °n mijn nua-
de zo°. ÉriJ waarlijk eerbied hebt voor
«4n nen,1« aaa uw oude meesters, wees
v0oH dei'Uk V001' het arme meisje, dat
de laan onder ona dak blijft wonen. Houd
''e,,',Vllidaad van haar vader voor haar ver-
B0° zjj dle niet kent. eQ zoo zjj w
bekend ia, verwijt haar nooit een en
kel woord.... Verstaat gij, Adrienne? Nooit
mijn vader vraagt het u door mijn mond."
„Mijnheer de graaf, mijnheer de graaf,"
stamelde de oude dienstbode, „vergeef mij....
mejuffrouw Hélene heeft tot mij niet zoo
gesproken als zoo even tot u... O, gij zijt
beide engelen.... ik zal alles doen wat gij
wilt, alles wat gij wilt."
Em de hand van Jacques nemend, bracht
zij deze verscheidene malen snikkend aan
haar lippen; daarop verliet zjj haastig het
vertrek.
Spoedig daarop keerde zij terug met de
kleine Paquerette aan de hand: dit was een
vervulling van de belofte, die z|j gedaan
had, om zioh bij de goeds zaak van Jacques
en Hélene aan te sluiten.
„Het ia goed, Adrienne," zei ds eerste
ontroerd tot haar; „laat ona thana een oogen
blik alleen," voegde hij er op zachten toon
bij; ,,ik moet de anme kleine meedeelen,
dat zij wees geworden is."
Adrienne verwijderde zich weer; Jacques
gaf zijn zuster een toeken om te gaan zit
ten, zette een leunstoel naast haar, waarop
hij plaats nam en plaatste de klein» Paque
rette op zijn knieën; haar groote betraand*
oogen ondervroegen hem met smartelijken
angst.
Zachtjes en voorzichtig deelde hij de
kleine liet ongeluk mee, dat haar getroffen
had. Eerst barslto het kind in een hart
verscheurend snikken uit, eindelijk brach
ten echter de verzekeringen van Jacques,
dat zij altijd voor haar zorgen zouden en
de liefderijke woorden van Hélene, die het
kind van da knieën van haai* broeder op
haar schoot nam, de snikkende kleine tot
bedaren. f
„Hélene," fluisterde Jacques zacht aan het
ooi- zijner zuster, „hoe zonderling is toch
onze beetemminngl Vivant is onze besta
vriend, en dit meisje gaat ons kind worden."
„God zegent ona, broeder, en Hij geeft
er ona op de treffendste wijze het bowij3
van."
Eenige oogenblikken later verliet Jacques
het kasteeL Na zooveel ontroering gevoelde
hij er behoefte aan om alleen te zijn.
Aan den voet van den berg kwam hij twee
zijner karren tegen met graan beladen; Vi
vant liep at naast met een hooivork op den
schouder. j
er gebeurd was, sedert zij elkander veriaten
hadden. Vivant zei, dat hij het reeds wist
„Welnu, keurt gij onze daad ai?"
„Neen, waarachtig niet," riep Vivant';
„mijnheer de pastoor heeft mij da gehcelo
zaak verklaardmaar ik wist niet, dat me
juffrouw Hélene u meegedeeld had....
„Ah zoo, gij waart het dus allen onder el
kander eens?"
„Wij moesten wel. Gij hebt ons verboden,
ooit over hen te spreken, die u vroeger
leed berokkend hadden. Toen nu dio on
gelukkige Dufour twee jaren geleden in het
land terugkeerde, heeft men hem. verboden,
hier te blijven, maar men heeft u niets ge
zegd. Hij heeft zich daarop als een woW
in de bosschen verborgen."
„Maar, hoe wist men...." viel hem Jacques
in de rede.
„Keeft hij er zich op den avond van zijn
aankomst niet o-penlijk in de herborg bij
Denis op beroemd? Daarom heeft men iiem
weggejaagd. O, er Bchuilt nog meer achter
die zaak, maar ook' dat zal wel eens aan
heir* licht komen."
Vivant liep haastig door, om zijn karren
'-UVUUÜA. J I J.V aixv iiop IJilWWUg wow, Wü* Sjjgs*. ivwavm
Jacques volgde ©enige oogenblikken den
oever van het meer, toen sloeg hij een voet
pad in dat door de bosschen liep, en steeds
droomend over do gebeurtenissen van don
(lag kwam hij op een ruime open plaats,
vanwaar ijion het uitzicht had op den tuin
en het huis van Brulard.
De zon neigde naar den horizon en de
avond beloofde Drachtig te zullen zijn.
XV.
De vlakte waarop zich Jacques eensklaps
bevond, terwijl hij, onwillekeurig steeds nog
peinzend over de verschillende gebeurtenis
sen van den dag, voortliep, was een der
merkwaardigste plaatsen in het oude schil
derachtige bosch van Saint-Révérien.
Hij was juist gaan zitten op de plaats,
waar hij het schoonstegezicht op het
lachend panorama genoot, dat, door den
gloed der ondergaande zon bestraald, zich
voor hem uitbreidde, toen zijn dwalende blik
in de verte,, aan den ingang van het dorp,
half in de opstijgende avondnevelen ver
schoten, het huis en dep tuin van Brulard
ontmoette.
(Wordt vervolgd).
