i
Levensmiddeienvoonieniiii.
fleesclÉtéiÉ Haarlem
a Aardappelen.
BUITENLAND
P. W. TWEEHUIJSEN,
JACQUES DE BRANCION
Melkrantsoeneermg
REGEERINGSVISCH.
Maximum Broodprijzen
Verstrekking van goedkoope
Brandstoffen te Haarlem.
VREDESKANSEN.
HETv VREDESVRAAGSTUK.
VROOLIJK ALLERLEI
FEUILLETON
MAANOAG 14 OCTOBER 1918
A A
fste JAARGANG 97Sd
a
r*
rc ADn«MFMF«T<SPRIiS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN: PER KWARTAAL f 2,25; PER WEEK l7Va CENT; FRANCO PER POST PER KWARTAAL f 2,60 BIJ VOORUITBETALING
flüRtlAUX: SASSSÏS^TS^ ADVERTENTIEN 20 CENTS PER RE6EL 20 o,0 OORLOGSTOESLAG. BIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING.
EERSTE BLAD
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
De Directeur van het Gemeentelijk Levens
middelenbureau te HAARLEM brengt ter ken
nis, dat verkrijgbaar wordt gesteld:
Met Ingang' van DINSDAG 15 OCTOBER
°P BON No. 35 d,er aaidappelkaart
I (©an) KG Zand-ofVeen-Aardappelen
en (een) K.8. Klei--Aardappelen
NA 14 OCTOBER is Bon No. 14 dezer kaart
niet ine er geldig.
Be Directeuren van de-Lewenamiddelenhe-
drijven van HAARLEM, HEEMSTEDE en
SCHOTEN brengen ter kennis, diat met in
gang- van heden tot nader order het mtólk-
rantsoeu zal bedragen 34 Liter per persoon
en per d ag. ^86
Extra melk (bons voor zieken en kinde
ren) moet boven het rantsoen worden ver
strekt.
HARING EN GEZOUTEN VISCH
DINSDAG a.s. van 10 uur v.m. tot 1 uur
n.m. in het- Pand en in de Gemeentelijke
Viachhal (zonder bon)
PRIMA NIEUWE HARING (12 cent per st.)
en GEZOUTEN SCHEL VISCH (35 cent per
pond)
Men wordt verzocht voipakldng mede te
brengen. 1484
DINSDAG 15 OCTOBER van 10 uur v.m.
V»t 1 uur n,m. per persoon
een pond visch
op vertoon van
VISCHKAART No. 3001—3700
in de Gemeentelijke Vischhal.
VISCHKAART No. 3701—1200
in het Pand, -ingang Koningstraat
Verkrijgbaar op BON NO. 28. letters O,
H, h J, K en L:
3 ons rundvleesch.
Dit vleesch kan worden besteld op Dinsdag
Oct. van 8—12 en van iy2—5 uur, bij:
Stoelman, scüagchèistraat
VAN DOOREMAALEN, Korte Begijnestraat 7.
VAN WAVEREN, Wagenweg.
KRU1JER, Leidschestraat 29.
A. BOOY. Spaarnwouderstraat 95.
Q. SCHOUTEN, Kleine Houtweg 2.
T. DE GRAAF, Zijlweg 66.
L. MONTAUBAN. Pieter Kiesstraat -2b.
v. d. VEEN, Ruijsdaelstraat.
Dit vleesch kan worden gehaald op Woensdag
16 October van 14 uur, bij: 1483
H .EELTjES, Zijlstraat.
C. KEIJZER, Kruisweg.
P. MUL, Jansweg.
li NIEUWJAAR, Oranjeboomstraat.
G. HECK, Warmoesstvaat.
H. J .D. DAUDEY. Ged. Oude Gracht.
Bij deze laatste 6 slagers verkrijgbaar op
BON NO. 22, letters J, K en L:
I pond rundersoepbeenderen
Aan eiken kooper mag slechts voor twee bon
nen worden afgeleverd. Beenderen kunnen niet
worden besteld. Gepast geld medebrengen.
.De Gemeentebesturen van HAARLEM,
BENNEBROËK, HEEMSTEDE en SCHO
TEN brengen ter kennis, dat door den Minis
ter van L., N. H. de volgende maximum
prijzen voor bloem en brood zijn vastgesteld:
Met- ingang van 9 October is de maximum-
klomhandelprljs voor Regeertug-sbloem 0.42
per K. G.
Met ingang van 16 October geiden de vol
gende maximumprijzen voor brood:
Tarwebrood0.40 pear K.G.
Gebakken.van Reg. bloem 0.16 per 400 gr.
idem 0.08 per 200 gr.
idtim 0.41 per K.G.
Gebakken onder Rab. toemcht 0.1634 400 gr
idem 0.08J4 200 gr.
AANVRAAG-FORMULIEREN, genummerd
5401—6200 moeten, behoorlijk ingevuld, worden
ingeleverd op Dinsdag 15 October a.$. in het
lokaal Jacobstraat 3 rood, en wel:
de nummers 54015800 v.m. van 9111/2 uur,
de nummers 5801—6200 nam. van 2—4% uur.
Medegebracht moeten worden het aanslag
biljet plaatselijke dir. belasting 1918 en de
Brandstoffenkaart. - 1482
S
Verkrijgbaar op BON NO. 24 letters Q en P
2 ons lever en 2 ons bloedworst
of 4 ons hoofdkaas.
Deze artikelen kunnen worden besteld op
Dinsdag 15 October van 8—12 en van lVa5
uur bij:
HöLSKEN, Botermarkt
D. VAN LEEUWEN. Klein© Houtstraat.
Deze artikelen kunnen worden gehaald op
Woensdag 16 October van 14 uur bij:
PRANKEMOLLEN, Kleine HoutetraaA
P. BANNEN K, Zij 1st raat.
P. SMITS, Kruisweg.
Ditmaal kan het vxaagteek en achter het
hoofd van dit artikel met een zekere (gerust
stelling worden weggelaten-
Hét antwoord der Duitsehe rsgeering op
de vragen van president Wilson, zooais het
aan het hoofd deaser courant is weergege
ven, heeft den zoo vurig begeerden vrede
stukken dichterbij gebracht.
En al moot natuurlijk nog steeds een zeke
re voorzichtigheid in acht genomen worden
bij de beoordeelinfe der mtót inderdaad ver
rassende snelheid ellkaar opvolgende vredee-
berichten, men behoeft nu toch niet meer- met
al te groote vrees bezield te zijn, dat die vre-
desverwaehtingen nogmaals op niets nit zul
len loopen.
Om verschillende redenen.
Op de eerste plaats zijn de veafelaringen
vau Duitschland zoo duidelijk en beslist mo
gelijk. Met te waardeeren kortheid en open
hartigheid heeft de nieuwe Duitsehe revise-
ring, zonder ook maar een enkel achterdeur-
te open te houden, verklaard de 14 punten
van Wilson aan te nemen en in de omhrui-
mngsvoorwaarden omtrent België en Noord-
Frankrijk toe te stommen- Bovendien stelt
prins Max nogmaals uitdrukkelijk vast, dat
hij spreekt in volle overeenstemming met
den uitdrnkkelijken wil der meerderheid van
den Duitschcn Rijksdag en dus van het Duit
sehe volk.
Dat de toepassing van Wilson's veertien
punten inleidend» besprekingen eisoht, kan
de Amerikaaueche president niet anders dan
toegeven.
De vraag of de met d© Vereenligd© Staten
geassocieerde mogendheden zich eveneens
op de basis der verklaringen van Wilson
stellen, is volkomen gewettigd en zal onge
twijfeld een toestemmend antwoord, vinden.
Dat de ontruiming van België en Frank
rijk door besprekingen natuurlijk korte
moet worden voorbereid, zal men te Was
hington, Londen en Parijs gtereiedeilijk toege
ven.
De weg tot wapenstilstand en vredescon
ferentie mag dus gebaand heeten, Wilson en
prins Max zullen die groote wegbereiders
voor den wereldvrede worden.
Er zijn meerdere redenen die den vredes-
vrienden hoop moeten geven.
Het moet wel een ongemeen krachtige
nieuwe Duitsehe reg&ering zijn, die in den
tyd van acht dagen heeft weten te bereiken
dat het toch lang niet volkomen verslagen
Duitschland zuike voorwaarden als de ont
ruiming der bezette gebieden aanneemt.
Dit getuigt waarschijnlijk voor de nood
zakelijkheid van den vrede voer de-Centrale
mogendheden xnaar niet minder voor de
beslistheid en het ontzaglijk doorzettingsver
mogen, die de nkurare Rijkskanselier bij bet
overwinnen der (ongetwijfeld groote moei
lijkheden, die ac conservatieven en andere cp-
poktifc-parivcn gemaakt moeten hebben,
aan den dag heeft gelegd.
Bovendien zijn in Engeland van verschil
lende kanten stemmen opgegaan, ditó in het
belang van een wezenlijk gezonden volkeren
bond en van den wereldvrede voor groote ge
matigdheid tegenover de centrale mogendhe
den pleiten.
Men nifig dan ook verwachten, dat aan de
oonferentie-tafel, wanneer die oorlogsrazer-
nij tot bedaren is gebracht, van groote over
eenstemming tusscben dti gematigde elemen
ten van heide kanten men denike aan Erz-
berger's boek over den volkerenbond blij
ken zak
Ook zullen de geallieerden zeker het ver
trouwen van. Duitschland op Wilson's edel
moedigheid althans eenigermate waardeeTen
en beantwoorden.
Natuurlijk zullen ontzaglijke moeilijkhe
den bij de liquidatie van den wereldoorlog
te overwinnen zijn. Wij noemen de beslis
sing over ElzasLotharingende ordening
van den toestand in Rusland, de regeling
der Balkan-Moeilijkheden, de beslissing over
Europeesch "Turkije en Constantinopei en
vooral de zoo uiterst lastige kwestie der
Duitsehe koloniën-
Het zal vooral Engeland veel moeite kos
ten van zijn gewoonte om aan het einde
van een oorlog wij Nederlanders weten
er van mee te praten zoo eenige kolo
niën in te palmen, afstand te doen.
Want het zoogenaamde imperialisme (de
groote oorzaak van wereldoorlogen) tiert of
althans tierde in Engeland zeker niet min
der welig dan in Germanje.
Onder de vlak voor de hand liggende
moeilijkheden mag de onmogelijkheid om
dadelijk den duikbootoorlog te doen ophou
den (hoe lang duurt het immers niet vóór
alle d uikbooten gewaarschuwd zijn) genoemd
worden.
Men begrijpt dat een Le ins ter-geval tij
dens de eerste besprekingen het allergroot
ste gevaar zou opleveren dat de oorlogs
brand weer in felle vlam zou uitslaan.
Daarom -- nu God ons gebed gaat ver
hoeren, past volharding ook in die zoo dik
wijls herhaalde bede: Van den oorlog ver
los ons, Heer.
Het groote gevolg van den wereldoorlog, die
nu naar we hopen spoedig geschiedenis zal zijn,
is mèt de definitieve nederlaag van het mili
tarisme wel de ontwapening.
Zij Is geworden of zal worden dë groote
redster van dien finantiëelen toestand der natiën,
en alleen dë schrapping van het grootste ge
deelte der oorlogsuitgaven zal de volkeren in
staat stellen, dm ontzaglijiken last te dragen
van de rente en aflossing der tot een haast
dbodelijfcen last geworden oorlogsschulden.
Moge onze residentie spoedig de gastvrouw
zijn van de gevolmachtigden der geheele wereld,
die hopelijik ten onzent orclle komen stellen op
dien schromelijiken warboel, die door de versto
ring der vriendschappelijke verhouding tusschen
de volken en de ontwrichting van het interna
tionaal vedkeer ontstaan is.
En hopen we d'at het aanstaande Kerstfeest,
Indien mogelijk, ons den vrede brenge, die wel
vaart en geluk moet terugschenken aan een wel
tot bezinning gekomen, maar helaas door de
beproevingen nog niet tot Ood teruggekeerde
wereld.
tt De Katholieken en lijkverbranding.
In enkele bladen wordt, blijkbaar met eenige
voldoening, gemeld dat dezer dagen in het cre
matorium op Westerveld voor de eerste maal de
verbranding zal plaats hebben van het stoffe
lijk overschot van een katholiek. Of 't inderdaad
de eerste persoon, van huis uit katholiek, is, die
zijn lijk hier aan de verbranding prijs geeft,
kunnen wij niet beoordeelen, doch voor onze ka
tholieke lezm en ook voor propagandisten van
lijkverbranding, die uit zulk een bericht zouden
willen besluiten, dat er kentering komt onder de
katholieken In hun ideeën over lijkverbranding
en hun afkeer ervan minder groot wordt, willen
wij hier even mededeelen hoe de katholieken
tegenover crematie staan en hoe het met de
katholiciteit is gesteld van degenen, die hun
lijk wenschen te doen cremeeren.
Volgens de Kerkelijke Wetgeving, thans vast
gelegd in den nieuwen codex, is het verboden
dat de lichamen der geloovigen worden verbrand
(Canon 1203, 1).
Dat is duidelijk!
De Codex zegt verder, dat het ongeoorloofd
is, indien iemand, op welke wijze dan ook, last
heeft gegeven dat zijn lichaam moet worden ver
brand, deze lastgeving uit te voeren, terwijl,
wanneer zulk een bepaling is vastgelegd in een
testament, of als die voorwaarde in een contract
is opgenomen of op welke wijze dan ook is ge
stipuleerde deze bepaling of voorwaarde moet
worden beschouwd als niet te zijn gemaakt (Can
1203, 2).
Een derde bepaling is, dat van de kerkelijke
begrafenis worden uitgesloten al degenen, die
last hebben gegeven dat hun lichaam moet wor
den verbrand. (Can. 1240, 1).
En ten slotte lezen wij in den codex het vol
gende:
Zij, die zouden durven gelasten of zouden
dwingen, iemand, die bevolen heeft dat zijn
lichaam moet worden verbrand, een kerkelijke
begrafenis te geven, beloopen door dit feit zelf,
de ex-communicatie
Hieruit blijkt duidelijk, dat iemand, die zijn
lichaam na zijn dood wil doen verbranden, zich
buiten de gemeenschap der Katholieke Kerk
plaatst.
WERELDBRAND
LA0N EN LA FÉRE GEVALLEN NISJ
DOOR DE GEALLIEERDEN BEZET - DE
BUIT IN MACEDONIË 0PMARSCH NAAR
TERANA IN ALBANIË AANVAL OP DU
RAZZ0.
De geallieerden. zetten bum opmarsch voort
in enelJer tempo dan ooit.
La ou en La Fère werden door de Eagelachen
veroverd, die thans voor Douai staan. Narre
nnen het geheele massief van St. Tl-obain ia
thans in handen der geallieerden.
Ten Oosten van het Scheldekanaal namen
de Emgpelsohen nog Montrocourt en de buitenr
wu'van Lieu St. A mand.
In Servië werd Niej door do geallieerden be
zet. In Albanië Kwvaja.
In Macedonië hadden er den lOen Oot. ten
Z. van Nisj hevige gevechten plaats tusschen
de Serviërs en de eentr alen, die met een nieuwe
Duitsehe divisie versterkt waren.
Tegenaanvallen van een Duiteoh Alpencorps
op den linkeroever van de Morawa werden on
der aware verliezen afgeslagen. Ten O. van de
Morawa blijven de Serviërs op de heuvel» ten
Z. van Nisj oprukken. Nisö zelf viel in handen
der Serviërs.
Sedert 15 Sept. werden met inbegrip van het
11e Duits chBulgaarsche leger, dat op de pae-
sen van de KAcevo en Kilhandelen omsingeld
wiaa en zich overgaf, door de geallieerden
90.000 gevangenen gemaakt ondier wie 1600 of
ficieren en vijf generaals. Tweeduizend: kanon
nen, honderden machine-geweren, münwerpera
en een onmetelijke buit werden veroverd.
In Albanië zetten de Italiaanaohe troepen
hun opmaraok voort, zonder den vijand raat te
gunnen.
Den 12en Oct. werd Eavaja veroverd. An
dere colonnes v>an El Basean rukiken in de
richting van Terana op. f
Op den lOen en Hen Oct. voerden vliegers
van de Italiaamache en Brrtsche marine met
goed gevolg een aanval op de baai vam Du-
ra zzo uit.
DUITSCHLAND'S ANTWOORD DE
INDRUK IN AMERIKA, ENGELAND,
FRANKRIJK EN DUITSCHLAND.
Van gezaghebbende zijde wordt uit Was
hington het volgende gemeld:
De Duitsehe nota, die draadloos door
Nauen overgeseind, opgevangen en langs
den officieelen diploonatieken weig naar
Washing-ton doorgestuurd is, schijnop het hebben,
eerste gezicht een volkomen aanvaarding I betaald
INGEZONDEN MEDEDEELTNG.
Reparatiën aan Schoenen worden
met Ledea* uitgevoerd.
Barieljopissfpaat 27. TEL,
«770
9Ö14
van de voorwaarden van den president.
Te Londen, werd Duitsclilaud's antwoord
aan president Wilson laat. in den avond te
bekend door mededeeling van de tooneeien
en op de bioscoopschermen. Het bericht werd
met ontzaggelijk© geestdrift omvangen. Hiel
en daar zong men zoo lang achtereen de
volksliederen, dat de voorstellingen gestaakt
moesten worden.
Het algemeen oordcel luidde, dat dit a ut
woord gelijk staat met een volkomen over
gave en dat de beëindiging van den oorlog
slechts een kwestie van weken is.
De zondagsbladen twijfelen zonder uitzon
dering aan de oprechtheid van Duitschland'?
optreden, en verklaren, dat de Duitscbers
als zij soms denken, dat er nu niets ander»
meer te doen is, dan op een conferentie tt
zeuren over de voorwaarden, bitter teleur
gesteld zullen worden.
De bladen wijzen er op, dat do gealieerder
ook hun punten hebben, buiten en behalve
de veertien voorwaarden van Wilson, die de
menigvuldige Duitsehe misdaden niet dek
ken, gepleegd sedert die voorwaarden wer
den gesteld.. Evenmin houden Wilson's veer
tien punten zich bezig met do bestraffing
van den meester der misdadigere, die de
wreedheden organiseerde, noch gewagen zij
van voldoening voor de misdaden ter zee,
zooals do torpedeering van de „Leiaster".
De bladen gelooven niet, dat Wilson de En
tente het toestaan van een wapenstilstand
zal aanbevelen zonder krachtige waarborgen
om te voorkomen, dat Duitschland de onver
mijdelijke militaire ramp ontkofnt. Zij com
mon verschillende voorwaarden op, alvo
rens de schorsing der vijandelijkheden kan
worden toegestaan, waaronder de bezetting
van Metz en de Rijnbruggéhoofden, de ont
manteling van de Dnitsc.be vloot, de over
gave van alle duikbooten en de verklaring
dat de koloniën niet teruggegeven zullen
worden.
Alle bladen komen tot de slotsom, dat men
bet gerust aan Foeh kan overlaten, om hun
voorwaarden op te leggen, welke d© gealli
eerde legers niet van d© vruchten hunner
schitterende overwinningen zullen berooven.
D© Fvanscbe pers is eenparig van oordeel,
dat het antwoord aan president Wilson een
eerste capitulatie vau Duitschland beteekent,
afgedwongen door do kracht der Eeutenle-
troepen, maar alïp bladen oonstateeren
eveneens, dat deze nog steeds dubbelzinnig©
aanvaarding de beraadslagingen aullen
rekken. Wilson eisebt onderwerping zonder
meer en de geallieerden zijn in alle opzichten
bij machte, haar op te leggen: óf zü zullen
de volledig© resultaten van him militair©
overwinning oogsten, óf de krijgsverrich
tingen zullen voortduren.
De Entente ie niet van zin©, haar militair
krachtsinspanning op te schorten, nu haar
militair© successen bet toppunt bereiken.
Fooh is trouwens de ©enig© bevoegde om
over yen wapenstilstand te besluiten, waar
aan Duitschland zeer dringend behoefte
heeft, als Wilson het nuttig oordeelt, het
verzoek van Duitschland over t© brengen.
Een andere, eveneens algemeene opmer
king, is deze, dat er hoewel de tolk, dr. Solf,
uit naam van den Rijksdag en volk beweert
te spreken, niets veranderd is in de Duitsehe
grondwet,
De „Echo de Paris" twijfelt er met aan of
het antwoord van Duitschland schijnt als de
finitieve voorwaarde tot den wapenstilstand
de voorwaarden te beschouwen welke VVil-
Oon oplegde alvorens het wapenshlstands-
aanbod aan de geallieerden over te brengen.
LES IN DE DIERKUNDE.
Meester: Kot»us, noem eenige viervoetige
dieren.
Een paafS, een koe. een schaap en een
hond, meester.
Wie kent er nog meer?
Jantje: Ik. meester 1 Twee kippen.
EEN - NUMMER KLEIN.
Elsje, vier jaar oud, werd binnengelaten, om
het broertje te zien, dat ras was gekomen.
Ma- zei re, na de zuigeling bekeken te
waarom hebt u niet een beetje me. r
en een hummer grooter genomen?
Romantisch verhaal uit den tijd
DER FRANSCHE REVOLUTIE.
.52
Leze omstandigheid was niet geschikt otb
gedachten van loop to doen verajnde-
eri zuoals hij zelf zeer goed gevelde.
»Rrulardmompelde de jonge De Bran-
oprecht
iteiugkeoren. Welnu, ik zal hem de !h
zooal® ik dö anderen gedaan heb,
cnoon hij veel schuldiger ia.
trov£ dlï 00£eilblik kwam Fingal, d© fraai®,
Leen, dia in den omtrek rondsprong,
u i 'aP8 achter zijn meester aauloopen en
-lues kop op don schouder van Jac-
Deze wondde aiob om, om hot dier een
«kum Va,a genegenheid t« geven toen htf niet
ci.,1*,, verwondering sag dat zijn makker
*i_.<een was.
"""Êen kleine rillende hazewind stond
schuw op eenigen afstand achter Fingal.
Het wa® een sneeuwwit diertje, waarvan all©
leden in de meest juiste proportienot el
kander s tonden en een behoorlijk geheel
vormden.
Jacques wilde het prachtige hondje grij
pen en liefkoozen, maar met een enkelen
sprong was het tien schreden ver. Toen
stond hij op en deed nog een poging, maar
snel als de wind vloog het hondje door
Fingal gevolgd een nauw voetpad in, dat
naar de fontein der Nachtegaals voerde.
Jaoques liep de honden achterna, tot hij
den voet der rots bereikte, waarlangs de
bron zacht murmelend naar beneden stroom
de.
Daar stond hij plotseling stil hij het zien
van een jeugdig mefeje, dat op den rand
van de eteenen kom zat, Waarin het bron
water bijeens troomde.
Zijl had het hoofd boven een boek ge
bogen, dat op haar knleëft lag, en haar
hand roette °J? dön vajl ddn kleinen
hazewind die bQ haar zijn toevlucht ge
zocht h*A. :i
Jacauee begqhwiwds «©mure ©ogenblikken
dit bevallige schouwspel, zonder te weten
wat hij doen zou.
Hij wilde weer weggaan, zonder iets van
zijn tegenwoordigheid te laten blijken, toen
het jonge meisje zich omkeerde.
Op hare beurt bemerkte zij Jacques, die
onbewegelijk en zwijgend op eenigen af
stand stond.
„MijnheSr De Br&ncion," zei zij opstaande.
Jacques trad met langzame schreden na
der.
Zijn edel en schoon gelaat drukte een
levendig gevoel van vreugde en een diepe
ontroering uit.
„Gij zijt mejuffrouw Glématile Brulard,
antwoordde hij met de meest bevallige waar
digheid zijn hoed afnam. „Sta mij toe u te
zeggen, dat ik mij over -deze ontmoeting
verheug."
Blozend trad het jonge meisje ook eenige
schreden nader.
„Waarom noemt gij mij niet Francine,
vroeg zij met een stem die even sterk beef
de als het lichaam van haar hondje.
„Omdat gij mij mijnheer de Brancion ge
noemd hebt, antwoorddo Jacques, met een
innemend (aebd.0: „toen dacht ik, dat gij
Vergeten had"tó<CTmyvroe&er uw broe"
der noemde.'
Neen, neen, dat heb ik met vergeten,
riep Olematile uit.... „Wees er zeker van
dat die herinnering mij altijd dierbaar is,
on dat ik de gebeurtenissen... de ongeluk
ken betreur, die...."
Zij kon niet verder gaan; de woorden ble
ven op haar bevende lippen steken, entwee
groote tranen rolden langs haar wangen,
waarvan de blos verdween, om voor bleek
heid cener groote ontroering plaats te maken
„O, ik weet dat- gij een edel hart hebt,"
hernam Jacques, terwijl hij de hand van
Olématile drukte. „Welnu, zoo gij de herin
nering aan den naam, dien gij mij in onze
kindsheid gaf, niet vergeten zijt... doe dan
evenals ik: laat ons. alles vergeten, wat er
sedert voorgevallen is en laat ons weer
vrienden zijn evenals dertien jaar geloaen,
toen wij beiden op dezelfde plaats gingen
zitten, waar ik u thans terugvind.
„Maar gij kunt mijn vriend met zijn, mijn
heer Jacques."
„Waarom niet?"
Ólématile wilde spreken, maar snikken ver
smoorde hare atomtoen hernam Jacques.
„Luister, Francine; cïit oogenblik moest
vroeg of laat komen. Wat mij betreft, ik
zweer u, dat het mij gelukkig maakt en gij
zoudt mij beleedigen, zoo gij mijne gevoe
lens niet deelde."
Mij verheugen, mij nheer Jacques I Zoo
ik 'alles kon vergeten evenals gij, zou mij
dan nog de smart niet overblijven van te
moeten denken, dat ik nooit iets anders
voor u zijn kan dan een vreemdelinge....
bijna een vijandin.... Duizendmaal beter is
het elkander niet gezien te hebben, dan
elkander slechts te ontmoeten, om te zeg
gen dat men elkander niet zal wederzien I
Denk toch dat...."
„Ik denk dat dezelfde armen ons gedra
gen hebben, dat mijne moeder u hare doch
ter noemde, zooals de uwe mij haai- zoon
noemde! Geheel ons verleden moge vergeten
zijn, behalve deze herinneringen. Wat bc-
treft, dat wij elkander niet zouden weerzien,
mij dunkt wij zijn te jong om deze vrees
te koesteren."
„Gij kunt nooit den smaad trotseeren, (tie
mijn naam bezoedelt, mijnheer Jacques,
zei Franoine. 1
(IV ordt vervolgd).
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
r
i
