En Quds tepis van St ftntonius.
binnenland
VAN OVERAL
WAT.DE PERS ZEGT
BIJBEL-CURSUS
VROOLIJK ALLERüei
Zaterdag 2 Novotnber Derde Blad
t t0eT^n Tan Kapola X stu
deervertrek alleen te schrijven. Hij had al dfne
iTpSkA
te santen femlent, m yam 8»! «WrafaaW. wie'
Imnunor Aéoi ixaohte boj hJean iwwl» g&weest» Ba
gardiaan wa» over dia vraag zeer verwondend,
daar hij niet wist, dat iemand hst klooster ver
laten had. Toen de koning die onder de verga
derde broeder» rijn naobtétijken bezoeker niet
vond, hem de gebeurtenis van den vorigien
avond mededeelde, rioag de gnnd&aaa voor, dat
men. de moeder zou roepen van den vhsscher,
die op zoo buitengewone wijze genade verwor
ven had, of rij mdsachien eenage opheldering
ftangaamde hst verzoekschrift kon geven. Dit
voorstel word aangenomen. Terwijl men het tan
uitvoer bracht, bleef de koning wtachten eu be-
zichtigd» tot tijdverdrijf het klooster en daarna
de aaugtrensoend» kerk. Yam altaar tot altaar
wandelende, bleef hü plotseling Voor dat van
den H. Antoniua als aan den grond gehageld
stilstaan, richtte zich vol verbazing tot den
gardiaan, die hem begeleidde, en riep, op het
beeld van den Heilige wijzende, met ontroerde
stem uit; „Deze J» het, die heden maoht bij mü
geweest is.
f
Soul waarBohuwing. De burgemees
ter vain Sas v-an Gent waar rich vela Belgen
bevinden, heeft de 'volgende waarschuwing
brii aanplakking bekend doen maken:
ly
iri
-r
ea Sprak geheel onbrecdiiroomd, raïïut ztóer b
«„2 mi/Pm ..VarimviDcr. Uw« Majesteit, dat ik
dirinjrend en
leven tooi een
3Ee itepal» eet een» in een stormachtigen
Bartrt w> W* visaober, het eenig kind van
«ene wedtawe, met rijn» moeder ia ban but.
Tï»»«ben het bruisen dar «rolven en het huilen
ran den wind boorde hü eanek^pe e^hulpge-
Khni. dtefat bij rijn woning. Hu .poedd© nob
de dear nè* en m* weldra een man, die door
roevers Meevallen werd en doodeluk ere wond
nede»tortt». In aller «1 vluchtten de roovers
WPa- want behalve de jonge visecher was ook
<fc politie, die hen reecfe ten* achtervolgde,
niert ver mees- af. Dé vnscher boog rioh over
den fcöerwwvie om hem bij te staan, maar na
eemse oo*euhiUs*i^ behoefde deze geen men-
«chetijke hoip meer. De in middels naderbij
t5ekon:ien ^"soht vond den jongeling bij bet raoa
warme tijk en verheugde riok. eindelijk een
der roover» op heeterdaad betrapt te bebben.
ARe verzekeringen van de», visecher en rij®»
moeder, die ook ter, plaatse was «eikomien.
moahteu niet batendie jon«elin« werd. ge
vankelijk w«»arewo©rd.
Daar ds achijn zoo sterk tegen klem was,
bad het p-roeeo eon voor hem treurigen afloop.
Men had hem en hom alleen bii het nog warme
lijk gevondende moord moest dierhalve pas
ea door hem begaan zijn. Hij had geen andere
goOmgo rijner onschuld dan z.«ne moeder, en
getuigenis «ener moeder beeft in dergelijk»
gevallen weinig gewicht; diaarom hield men de
verklaring zijner onschuld voor een hardnek
kige leugen en werd hij ter dood veroordeeld.
Zijne moeder, een eenvoudige vrouw, geheel
vreemd aan de vormen der reohtopleging, was
voornemens geweest de onschuld baars boom
in de reehtszaai zelve te komen bepleiten: zo
kwam eohter te laat; het doodvonnis van haar
toon was reeds voorgelezen, en de terechtstel
ling op den volgenden dag bepaald. Zii brak nu
in tranen los en vroeg den rechter, of er dan
geene redding voor haren zoon mogelijk was.
Getroffen door haar geween en ook om van
haai' af te zijn, zoide deze, dat alleen de koning
haar zoon genade kon eoheniken. Terstond nam
sq 't besluit aan tot den koning te gaan,, hem
te voet te vallen en hem te smeeken om '1 leven,
van haar zoon. Hetgeen de goede vrouw aan-
vajnkeljjk gemakkelijk toescheen, was met
groots moeilijkheden verbonden. Zij kon na
tuurlijk niet terstond tot den koning genaken;
men zeide haar, d'at zij een smeekschrift moest
aanbieden.
De zon was reeds laag gedaald, toen zii het
o n ink lijk slot verliet en nog iemand moest
opzoeken ont voor haar het smeekschrift te
•ehrijven. Toen zii er eindelijk mee aankwam
was de tijd, waarop -de koning gehoor verleen
de. reeds lang verstreken en er bestond geen»
mogelijkheid meer om bij hem toegelaten te
worden. Troosteloos keerde z ii naar hare
woning terug langs een weg» die haar voorbij
de kerk der, Minderbroeders, St. Laurentius,
voerde. Zij trad binnen, knielde neder voor het
hek, dat het altaar van den H. Antonius van
P-adaa van do kerk afsloot, en smeekte hier
^«n. Heilige haar zoon te redden. Zij kon niet
bidden, want reeds gaf de koster met de
riwWHe&own -t toekan tot tot «luiten
kerk. In naar uitersten nood ™»m zy het
smeekschrift en wierp het binnen het hek voor
het altaar neder, terwijl zü den Heilige toe
riep: „Heilige Antoniua, gij moet mijn kind
readan i" Hierna verliet zij getroost en gerust
gesteld do kerk en keerde naar hare woning
tei ug.
Dioneelfden avond omstreeks tóen uur zat
dianaren reeds weggezonden, om nog ©enigen
üjd gewichtige stukken af te werken. Op eens
er aan zijne deuir geklopt en een jonge
■Minderbroeder trad binnen. Op geheel zijn
*ezep^ lag iets zoo buitengewoon minzaams en
liefelijks» dat de koning door zijne verschijning
tls beiooverd was.
De Minderbroeder kwam vrijmoedig nader
be
scheiden „Vergeving, Uwe Majesteit, dat ik
nog zoo laat kom storen, maar de aangelegen
heid, waarvoor ik kom, is
duldt geen uitstel, daar het
men.sah er van afhangt.'1
„Spreek, mijn broeder, wat kaïn Ik doen?
zeide de koning.
Uwe Majesteit,'' hernam de kloosterling,
„heeft heden een doodvonnis onderteekend,
dat geveld werd over een jongen -needier,
welken men gevonden heeft bij het lak van
iemand, die nog pas vermoord waa-AUe om
standigheden duidden hem als den scbaldage
aanhij werd veroordeeld» nochtans is ha K»-
heel onschuldig."
kan niets voer ham doen," antwoordde
wanneer de wet een
„Ik
uit-
Ida vorst, „wanneer de. wet een vonnis
spreekt, kan ik het niet veranderen, noch. on
rechtvaardig heeten."
„Toch kan ik er voor instaan, Sire. dat mun
beschermeling onschuldig ie.' hervatte e
pater, ea ees beschreven papier uit Htne zak
te- voorschijn halende, vervolgde hij: „Ik ver
bek daarom uwe majesteit dit geschrift met
uwe begenadiging te willen omderteekenen.
De priester sprak met zoo groote vastbera
denheid, dat de koning onwillekeurig naar
eene pen greep r hij hield zich echter nog terug
en vroeg: „Vanwaar komt gij!''
t.Van het klooster der Minderbroeder», dat
Sint Laurentius genoemd wordt," was het ant
woord.
„Wanneer, ik uw Verzoek ook inwillig, dam.
is het toch reed» te laat," hernam de koning
„want alvorens dit geschrift op de bestemde
plaats kam aankomen, is de jonge mam reeds
teneohtgesteld."
„Ja, de tijd is kort»'* bevestigde do klooster
ling. „maar voor het overbrengen der gratie
wil ik Borgenik vraag u slechts, hier eenige
woorden neer te echrijvem" Tegelijkertijd vree»
hü op de ledige plaat» op het papier, en.de
koning onderteekend». Nauwelijks was dit ge
daan, of de monnik dankte mot eenige beleefde
woorden en verwijderde rich.
Na het vertrek van den Mümdterbroeder
maakte een zonderling» gewaarwording zich
van het gemoed dee konimigs meester; hij bleef
eenige oogenblikfcen nadenkend zitten, en nu
drong zich de vraag bii hem op: Hoe kom deze
mam zoo laat in den avond hiter komen? Hij
riep zijn kamerdienaar en vroeg hem, wie den
pater zoo laat bij hem toegelaten had. Noch de
kamerdienaar» nooh iemand andere in het gou
ache slot had dien monnik gezien. Mien stelde
een nauwkeurig onderzoek in, maar dit leidde
tot niets. De koning zond nu een rijmer diena
ren naar het- klooster van Sint Laurentius,
doch deae keerde even onwetend maar het paleis
terug, als hjj ear tilt vertrokken was. Toen bo
el oot die vorst den volgenden dag zelf naar het
klooster te gaan om dien pater op te sporen, die
hem de begemadigimg Pap den visecher hadl af
gedwongen,
Intuasohen was in den nacht hef schavot,
waarop de veroordeelde moeert «terven, reed»
opgericht. In de gevangenis verwachtte 'hü des
morgens «lk oogenblik dto komst van dan «&-
reohtxiienaar, die hem naar de strafplaats zou
voeren, toen eensklaps de deur van zün kerker
werd geopend, en in plaat» van den gerechts
dienaar een koninklijke beambte binnentvad,
die hem zijne volledige begenadiging aankon
digde.
Den jongen riiasdbar Werd niet slechts het
leven geoohanibon. maar hij mocht teretomd
naar zijne moedor wederfceeren.
Ziehdor hoe de zaak zich had toegedragen. De
koninklijke beambte» dïe belaft was. het vonnis
te Dlet verbaasd,
toen iüö «>u oatwaikea, op <1^ tafel t
zijn bed de kwijtschelding mn den jongieiT^ti»-
scher vond, welke dtoor den bomlng den votrigen
dag onderteekend was. Hü dacht, dat zijn be
dienden den Todden avond vergeten hadden
hem te zeggen, dlat dUt geschrift gekomen waa.
en hü had nu al zijn tijd noodig om met het
bevel tot bevrijding niet te last te kamen. Hij
stond haastig op, spoedde zldh naar de ge
rechtsplaats, ea wü weten reeds, dat hü niet
te laat kwam.
In den loop van dien voormiddag begaf zich
de koning naar het klooster van den H. Lau
rentius, liet al de kloosterlingen in de eetzaal
„Dan bid ik uw» majesteit öm vereehoo-
hinig,antwoordde de gairiiaan» „voor dieren
ben ik niet verantwoordelijkhü1 staat ndet
onder mjjme gehoorzaamheid."
Ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis
verkoos de «bad N&péJa H. Antonius van
Padua tot een barer Patronen.
WEDEROPBOUW»
Wü knippen uit die „Nieuwe Tilb. Ort"i
„Er worden vele illusies gemaakt over
sen vemiewnne der maatschappij wfrike
nó den oorlog komen zaL
Wanneer men VTaagt waarin, die vtr-
nlouwlajg zal bestaan, krijs* 111611 ff®®n of
aeer vaag antwoord.
Volkerenbond, demooiatie. zelfbestem-
mingsrecht het zijn eahoone woorden
;voor misschien ook schoome denkbeelden,
wie zoo vrij te te betwijfelen of de wereld
er zooveel verder mee komen zal, behoeft
nóoh een ongelooviige Thoanae nóoh een
ifccliterUjke geest te zijn.
De hervorming dar maatschappij moet
komen van de hervorming der geesten en
harten en tot nrofe toe kan men niet zeggen
dat de oorlog aan de massa een hervor
ming ten goede heeft gebracht.
Wel een demoralisatie in alle richtin
gen. -
Wat wij uit betrouwbare bron vera»-
men over een geloofsafval van 40 proeent
Van priesters eemer oongrefeutio, ingedeeld
In het actief Entent3-leger, is naast vele
andere treurige etaaltjee, sprekend! ge
noeg.
Op die manier gaat de wereld eer terug
"dian vooruit. Geen enkele mooie leuze,
irouwens meer vooropgezet om misschien
Jeelijtoe bedoelingen te bedekken kan hier
aan Iets veranderen.
Wij zijn er dan ook vastelijk van over
tuigd, dat. wil een inderdaad heilzame
wedeaxjpbouw der maatschapipÜ mogelijk
riin, d» richting qjx de geert zullen moeten
komen van de christelijke Levensbeschou-
.Vring, met nam© van het katholicisme.
Wanneer alle katholieken hun beginse
len en konsekwentiea ervan in het dafee-
Jijkeoh en maatschappelijk leven kenden
en ze voorts ook krachtig wilden toepas
sen, dan kom een wrteiropbouw der maat-
sciiappn tot een beteer geheel worden ver-
iw&olit.
Blijft dat nit dan kunnen wü' ook na
iftezen gruwelljken ooi-log op mie te betera
hopen, wel iets slechter» verwachten,"
24STE ZONDAG NA PINKSTEREN,
De storm op het meer.
Evangelie volgens den H. Mattheus
Vin, 28-27.
Ia dien rijde, als Jezus in het schip geste
gen was, zijn zijme l'oerlingen Hem gevolgd
en zie, op zee ontstond een zware storm, zoo-
dat hot schip door de golven overdekt werd;
enHh sliep. Zijn leerlingen kwamen dan tot
«nu, wekten Hem op en zeiden: Heer, behoed
nas, wjj vergaan! En JezU« zeide hun: Wat
vreest gjjkleinöoloovigen? hü stond toen op,
ebood de winden en de ze© en het werd zeer
fik De menschen waren dam
jeiden: Wie 1» dee.e, wijl de winden,
Hem gehoorzamen?
en
dè ze©
Secretaris: Gelukkig geen zwaar te
verduwen theologie vandaag, ons Evangelie-
schetsje ziet er zoo heel diepzinnig niet uit...
P*aetoor: Maar toch een prachtige
bladzijde, di'j ons een aangrijpend beeld voor
oogen to-overt van een avond uit het leven
on zes Heeren. Vooral met de frappante de
tails, die Hint Marcus en Sint Lucas (I) ons
aan de hand doen, wordt het een Bübelsch
Tafereel, het penseel van Gnstave Dorée ten
volle waard. Jezus bevond zich toen aan. de
oever» vaa meer Genezareth
Aha, Jezus reisde toen om
®°n U 3eeg*n - bet platteland af.
grijze en roode kalksteen bruisten er water
vallen; de valleien en landtongen waren tij
dens de omwandeling onaes Heeren dicht b>
groeid en zoo groot was er hét verschil iu kli
maat, dat de palmboom der verzengende zón©
en de noteboom der koude luchtstreek op
kleinen afstand van elkander bloeiden. De
arbeider» in de olijftuinen verzamelden er
schatten voor d© oliepers. Het scheen alsof
God een golf van schoonheid ovjr dit land
schap had dtoen spelen; die wateren van het
meer waren helder en aoet; Betzaido, Ohoxa-
ztn en Capharnaüm lagen langs den oever,
gonzend van de raderen der nüverheid en
bedrijvig door vogelvlugge schepen, die hun
lading naar Damascus brachten. Pleziervaar
tuigen van Romelnsche Patriciërs en vis-
eethersbooten van dorpelingen gleden elkaar
voorbij met hoofdknik en geroep; palelzen en
badplaatsen en wüngaarden ssagen neer op dit
liefelijk tafereel, - terwijl de avondschaduwen
©nonnen te valen en Hermen met zün ondier
er UitS hedo'M kruin in den rossen gloed
zen baardf'8 ou<^6 profeet met langen grü-
gen wagen Cw™ 300 aanstolld® 6611 var!"
Pvfiorc-rusen.
Be gel in» vsi d© terui k e
der vluohtelimwen. Van zeer bevoeg
de rijde verneemt d© „Maasbod©" dat er than»
reeds bii d» betrokken regeeringen plannen in
overweging rijn en beaprekdmven worden ge
voerd om de vluchtelingen t© ziiner tijd naar
Frankrijk te doen teruigkeeren. Het zal eohter
mmui,LI!"' "glSIBBtea»»»,—mm
nog wal «enigen tijd duren, voordat 'dit ver
voer la geregeld. Intuseohea zuilen d» onige-
lulrikigan da Nedierlamdiwsh© gastvrijheid in de
ruimst» mate blijven ondervinden.
Het Hfft niet hl de bedoeling der regoering
om de rluabteJingeeO voor den tüd, dat rij hier
te lande zullen verblijven in militaire- en in-
terneeringekampen te huisvesten, voorzoo-
ver de viuohtelingen tibanB daarin zün ondier-
grijraoht, rijn deae kam-pen slechte als dbor-
voerstations te beschouwen, dooh men aal
traobten hen zooveel mogelijk bij particulieren
in de vjjf noordelijike provincie»: Friesland,
Groningen, Drenthe, Overijssel en Gelderland
onder te brengen. Met deze wijze van huis
vesting la reed» een aanvang gemaakt. Van
Rijkswege worden dia kosten van verblijf, on
derhond en verzorging aan deze particulieren
vergoed.
Mocht onverhoopt een niet voldoend aantal
partioniiieron bereid gewonden, worden vluch
telingen! op te nemen, d'an zal "de regeering de
overigen in d© beschikbar© militair©- en in-
terneeringskampen huis-vesten.'
„De burgemeester Van Saa van Gent, ia
overleg m©t den militairen commandant, waar
schuwt eenieder voor onbehoorlijke uitdruk-
kingeu, onhebbelijkheden en alles wat in strijd
is mot d» menschlievendheid tegenover vluch
telingen en soldaten van andere mogendheden,
bij eventueel binnenkomen van Sas van Gent.
De overtreder zal onmiddellijk d»ox de mili
tair» macht wordlen gearresteerd ea opgezon
den naar Nuuspeet.
Dankbetuigin g F r a n a h r o-
eoring. Onmiddellijk na zjjn terugkeer in
Nederland, heeft de Fr-ansche gezant e»n on
derhoud gehad met d» Nederlandlsahe autori
teiten, met betrekking tot d© Franeche, naar
Nederland overgebrachte uitgewekenen en hun
den levendigeten dank dier Franeche regieerin*
betuigd voor alle op d» beet mogelijke wij'
voor de huieveeting in N edWland getroffen
maatregelen. Harerzijd» heeft de Frameh» i©-
geering de noodige maatregelen genomen om
a anstonds del aan de uitgewekenen te verstrek
ken levensmiddelen te vervangen, opdat dk
voedlingetoeetand in Nederland op geen enke
le wijze verergerd' zou kunnen worden door
dé aanwezigheid der vreemde uitgewekenen
di© overigen» zoo spoedig doettulijk naar Frank
rijk zullen teruggezonden wordlen.
CRISIS AANGELEGENHEDEN.
Bfl distributie van 9 Sept.
6 Oct. Het Bureau voor Mededeelmgen in
zake d« Voedselvoorzienlng doelt mede:
Gedurende het tijdvak van 9 Sept.—8 Oct.
werden door het Rijkscentraal Administratie
kantoor voor de distributie van Levensmidde.
Ion de navolgende bestellingen behandeld:
Anngovr. Toegew.. Uitgev.
bes tellingen
789000 kiL 620150 HL 793450 Hl.
891400 kil. 870900 HL 86980 ML
163600 kiL 160100 kiL 137600 MI
74603 HL 16827 kil. 16268 Ml
162667 kiL 156541 kiL 119392 ML
171717 kil. 138400 ML 89390 ML
160776 kiL 155210 kil.94788 kil
57267 kil. 36546 kiL 25896 kiL
17S236 kil 173420 kiL 230340 Ml.
7257870 st 922501 st. 922501
Bovendien werd neg gedistribueerd:
Boter 3215710 K.G.
Margarine 1061745 K.G.
Mélange A 1247913 K.G,
Mélange B 661885 K.G.
Eat Beter 38840 KG,
Rit. Margarine 28965 K.G.
!Pee«?1 4950810 K.G.
feep (zachte) 93974420 K.G.
Aardappelen 1179615 K.G.
mtmm
Dief gevat. Reeds gieruimen tijd hadden
te Goudia verscheidene min of meer belangrijke
Havermout'
Gort
Peulvruchten
Maizecna
Kindermeel
Sago
Pakmeel
Macaroni
Vermicelli
Eieren
i;-!
BÉtf
natóte
meét
diefB taliën plaat», tonder dot het der reoherchi»
mocht gelukken da dieven op hei «poor M
komen.
Maandagavond trok hei de aanriawllte vaal
banketbakker, dot rijn pakhutederav
was en er blijkbaar iemand rich daarin
met minder goede bedoelingen., Hü «loot
pakhutedeur »n telefoneerde de politte,
een kleermaker in het pairhate aantrof
arresteorde.
In diens woning worden veradhillande
gevonden van de laatste diefBt&Uea edBrom»ttg
In verband met de aanhouding werden
gearresteerd een echtpaar «a een ander
DeSpaaneohegri/STp Til
Te Vaal» (Limb.) ma afrit di riskte alken
meer slachtoffers.
De Eerw. heeren geestelijken
hebben d© handen vol werk. Op
staan nog 8 Rjken boven aard©. In Mo bate
feugd'ig© moeder» van 7 kinderen, «en paal
huizen verder vader, moeder en ka en|
ander weer een moeder von Haderen, «rxj.
All» inwoner» lev»n in den gr00tuten «gyrrij
Onophoudelijk klinkt de riekenbel A+rxr df
straten. Velen verkeeren in levensgerroar, taf
wijl wel 8/4 der bevolking riek te bed Bgt. Ef
dat in een tijd, dat In 't hoela dorp geen petra?
leum, geen kaar», geen schemerlichtje te kirj»
gen i». En daarbij schokken en' boven sedert eiev
drietal diagen de huizen vaat 't kanongebulder»
Mi litaire ont«vr#denh«ld. Men
meldt ona uit Tilburg: Dinsdagavond is onder
cb militairen gelegerd In de wijk Besteed een
demonstratie van ontevredenheid voorgeko
men, tengevolge van het verstrekken vaat aak
voldoende middageten.
Een groote groep Help met 'dé etenaketri
naar het bureau van den oommandftnt om rion
t© beklagen»
De wrevel van de soldaten gaat In Hoofd»,
zaak tegen de onderscheiden» superieuren, Dt
soldaten weten dat hot vers trekt» voedsel, vot
doende ie, maar dlat er lange vereohillend»
wegen van d'en voorraad wordt afgenomen, ea
zij dat ctus niet krijgen.
Balletje» te Amtril o or t. Woens
dagavond trok een troep van een 80 soldaten
Amersfoort in, onder herhaald geroep van:
honger en wij willen etenl Paaaeerend© mili
tairen werden aangeroepen om mee t© trekken,
waaraan eohter zoo goed als niet voldaan'
werd. Integendeel werd het troepje langzamer
hand al kleiner en kleiner, zoodat er in de
Lange®traat niet meer dan een 40 waren.
Later groeide de stoet eohter aan tot een paar
honderd man, die ringend» en Joelende doof
dte hoofdstraten liepen. De troep werd uiteen
gedreven; om 0 uur was de ru»i hersteld.
Een hard gelag. De „N. O." vertelt
van een Haageohe huiemoeder, die nu reed»
maanden tevergeefs smeekt om ©en legatima-
tiekaart. Deae is n.l. afgenomen, met natuur-'
lüke inhouding van all- andere kaarten en
boniboekje», al» «traf voor het vervaleehen,
waarvoor rii ook is gesignaleerd in d© „Orisis-
oourant."
De vervaüsohing bestond in het wegkrabben
van een vetvlak van d© kaart: i»te wat
voorzeker zeer dom i«, dooh geen aanleiding
mag zijn. om geheel een arme familie zoo
zwaar te straffen. Hoe dia meneohen nu aap
hun levensmiddelen en brandstoffen komen,
schijnt een vraag, die beantwoording wel
waard 1«.
Zoo werkt het distributie-bed rijf zelf de
knoeierijen in do hand.
DOOR ERVARING GELEERD.
Dokter: Kom, Karekje, laat mij j« tong
maar ©en» rien.
Kareltje: Dank u wel: ür Heb hem gis.
teren baj de moe©tor ook laten rien," maar daar
doet me nog alle» pijn van.
Pastoor:
platteland fcoentüds
vaaj-t, nijverheid «11 vreemdielin^envierkeer
1 egfenwoordng bcteekent de etzreok niet veel'
behrivr» daai voor de omliggende vkecher^
ï™T:.wtiar7ai1 d® bewoner» een niet al te
blijkbaar doch vroeger was er
„ii de EvanS schoep©verkeer, reoals ook
ftlHteJ1X2* valt te Tiberias,
fl' iMfl m«ii Hrn!l wf-ren drie namen voor
hetsselfde - ©t lag» jn een gordel van tro-
pmchen D» naburig© heuvelen,
met weelderige terraee^ Êiooll%en klo.|
ven waren als zoovele hangende turnen van
e>-hoc>nbeid. Deae liggmg tusschen de borgen
b»sft, gepaard aan d© snelly temperatuure-
wiBselingen, soms plotseling'© stormvlagen
tengevolge, zoodat bekendheid' m©t den toe-
■temd van water en wind voor de viseohers
ooodzakelijk is. Nederwaarts over .rotsen van
Broers:-
draad om de greim «j w^84u^dü«t pTllckel
naar een vacautiereia. 2^
-aad om de grens is wagg,
Pastoo-r: Trek dan n^Tiei meer Ge
nezareth, dat oofcma mg een Eldorado wan
natuurschoon zajn moet. Maar zoolang W0
hier nog opgesloten ritten, doen w© het nmar
met wat ooggetuigen oms daarvan 'weten te
verhalen. Zoo verhaalt d« H. Marcus one hoe
Jezus al» het avond werd aan de oevers van
het Galileesche D.eerr tot zijn discipelen zeide:
Laat ons overvaren naar die andert» rijde. En
zij namen Hem mede zooals Hij waa on er
waren nog andere scheepjes met Hem .En er
kwam een groot© storm opzetten en de golven
sloegen in het schip, alzco dat het vol w»rd.
Hij zelf nu was in het achterschip, slapende
op eön oorkussen. En zij wekten Hem en zei
den: Meester, bekommert het U niet, dat wij
vergaan? Ln Hij, opgestaan zijnd©, bestrafte
den wind en zeide tot de zee: Zwijg, wees stil!
Eu da wind ging liggen en er werd groote
stilte.
Met een enkelen trek geeft dj Evangelist
hier groote dingen te verstaan. Jezus bevindt
zich in het voorste schip, zijn volgelingen heb
ben in de kleine bootjes plaats genomen. Na
de vermoeienissen van den suikheeten du^v
voelt de Heiland der wereld in bet schom
melende vaartuig «rootten lust tot sluimeren
en Ik zi© Hem op mm achtersteven met zijn
'hoofd op een kussen, dat waarschijnlijk nit
een haastig saamgerold vissnh,^^^ bestaat,
rustig liggen slapen. Over den klaren water
spiegel rijst en daalt de isecherspink als een
kind op d© borst ffljner slapende moetder. Een
kalme nacht, een nacnt nujt sterrclicht, een
genotvolle nacht zonder zorgen en gevaren.
Jezus mag rustig alai^n blijven, waartoe zou
men hem wekken? Hnsoh d© zeilen in top,
dompel de riemen m d© golven en laat de
booten vredig voorigOTden over d© stille wate
ren van het meer Genezareth.
Maar ear schijnt storm op handen. Het ge
oefend oog van demBeemarn speurt weersver
andering. Dreigende walkbanken, die zich'
aan die kimmen eaampakkeu het dof genom-
otjI van den orkaan, dte flet snellen wiekslag
nadert en d© vereebrJklvmgen va,a mcht en
noodweer met zich voert. D© boot als een aan
geschoten hert te midden van het woest ge
huil der honden. Als stormvogels slaan de
golven binnenboord, «6 losgeschoten zeilen
knallen als pistoolschoten, overstag gaat het
touwwerk met het anker en de masten en
hoor, daar klinkt al door nacht en dduisteraie
de noodkreet der ontruste bemanning Mees
ter, Meester, bekommeit bet u niet, diat wij
vergaan?
De Meester beurt het hoofd en ziet den
storm aan, Bü het flikkerend licht der hllk-
eamstralen zie ik rijn kal men oogopslag en
rustigo gebaren. Slechts twee woorden heeft
Hij te spreken, één tot den bulderenden wind,
het andere tot de onstuimige golven. „Zwijg",
zeb-t Hfj tot den stormenden hemel en tot het
woelende water: „Wees stilEn d© golven
vallen plat op 't aangezicht neder, d© don-
derslagen blazen den aftoent de gedoofde ster
ren lichten weer aan het firmament. En ter
wijl d» ontstelde schepelingen het tuig ont
warren en het water lioozen, zie ik ze spra
keloos van ontzag een vragenden bliik op
Jezus werpen en ellcaar toefluisteren: Wie is
toch Deze, dat ook de 'wind en de zee Hem ge
hoorzaam zün?
Ik leer allereerst uit dit verhaaL Jat ge u,
inschepend voor de levensreis, Christus aan
boord van het schip behoort te hebben. Want
het is een feit, dat die kleine vloot met man
en muis te grond© zou gegaan 'rijn, indien
Christus eer niet geweest ware. Menschen zon
der geloof, mamenen en vTOUwem, die niet bid
den, niet knielen voor God, mogen puike zee
lui rijn op een mooien da& al» d© lucht helder
en de zee effen ié, maar tegen stormen zijn ze
niet bestand. Zoo dim er rampen op til zijn,
wonden ze er totaal door verpletterd. En eon
wereldramp als nu onze aarde teistert en in
een zee van bloed en tranen verkeert, doet
hun zwakke masten knappen, hun weerloos
touwwerk echweren en jaagt het vaartuiy; on-
herroepelük de diepte in. Geen öhristus aan
boord van het schip!
Maar ook zie ik in deae geschiedenis, /lat rij,
die Christus volgen, niet altijd op een kalme
reis te hopen hebben. Toen de discipelen in de
bootje» stapten, spraken rij: Wolk een heer tijk
gejjot is dat toch, wie zon niet gaarne een
volgeling van Jezus willen rijnl Maar toen
van alt© kanten de stormen losbraken werden
zü gewaar, dat hot volgen van Jezus niet
steeds een waarborg is van. het varen op een
kalme zee. Dat hebt gü ondervonden en dat
heb ook ik ondervonden. Als er ooit menschen
die oogenevhijnLijk aanspraak hadden' om
zacht en kalm itn den Heer te ontslapen, dan
hadden dit d© apostelen van Jezus moeten
zijn. En h'jbï ge wel eens opgemerkt, hoe ze
aan hun einde kwamen? Jacobus onthoofd
Phi lippus opgehangen, aan een paal, Matthe
us met e©n slag van een hellebaard gedood,
de andere Jacobus met een knots den schedel
verbrijzeld, Stephanns gesteenigd, Thomas
doorstoken met een spies! Doch waarom het
zóóver te zoeken? Zegt deze oorkfe u niet, dat
wanneer God ons vandaag onder Zün geeeal-
striem en doet bukken, het is opdat wü geen
ander hoofd zouden zoeken dan het gezalfde
hoofd van onze Verlosser, geen ander© oogen
d;an Zijn oogen, geen ander© schouders om op
te steunen dan Zijn schouders, geen andere
handen en voeten om te kussen dan de geze
gende handen en voeten ven den Heiland der
wereld. Gods plan over alle menschen is: door
hen erkend, aanbeden en bemind te worden en
geheel Zün voorzenighead is daarop gericht.
En nu eerst, in. zulk een zielsgesteltenis op
ziend tot Jezus blinkt voor u der wereld Zalig
maker in Zijn hemelse he glorie en meer dan
menschel ijk© grootheid. Ik ga naiar de ach
terplecht der boot en zie op zijn gelaat de spo
ren van zorg en vermoeidheid, en donkere
schaduwen als leed Hij mej ons zware leed.
En terwijl ik vol deernis het lijdend© aange
zicht aanschouw, zeg ik b.ij tnijzelf: Hii ie een
OOK EEN VULLING.
Tora: Mama, al» Willem kiespijn hooft,
laat u bü den tandarts altijd rijn kie» vullen.
MamaJa, vent dat ia zoo.
Tom: Ik heb pijn in mün maag.. Zouden
w» met best doen mat naar d»n banketbakker
te gaan.
ii
menseh als een onzer, eoce homo, onze broe
der!
- Doch wanneer ik Hem naar d© voorsteven
der boot rie gaan en de zee voor Zijn aange
zicht knielen en de winden hun vleugelen
saamvouwen, dan rtoep ik uit: Ecoe Deus! Hü
is God, ja waarlü'k, Gü rijt d© Zoon van God!
Och, als deze meedoogenlooze tüd u grijpt
in zün ijzeren vinger© en g© niet meer weet
waar het met u heen moet ©n aan nw zaken
aan uw toekomst begint te wanhopen en hun-'
kerend uitziet naar een woord van troost, ga
dan naar het achterst© gedeelte der boo den
hid daar: O Heer Jezus, gü lijdende, ontferm
u müner! Er staat geschreven ,dat Hü zich tot
u nederhuigt, waarin ik aanleiding vind te ge-
looven, dat Kü Zün oor zóó dicht sbu onze lip
pen brengt, dat Hü ons zwakst gefluister hoo
rei) kan, Hubt (gr© daarentegen behoefte aan
kracht en levensmoed wenecht ge toegerust
te worden met frisch geloof in God, di© de
natiën geneesbaar maakt, ga dan naar de
voorplecht en zie daar Christus staan in ol
zijn almacht en grijp d© sterke hand uwe Za
ligmakers en zeg Hem: O Christus, di© de
stormen dwingt in de palm Uwer handen, zie,
ons hart schreit hü de onmensch&lüke wreed
heid van dezen oorieg ouder de volken, onze
oogen rijn moede van het speuren naar uit
komst onze gedachte heeft terug voor wat ons
volk en vaderland nog overkomen kan. O
Christus, Christus, het kruis is zoo zwaar van
wie Gü voorbütïoatl Meester, bekommert het
m niet, dat wü vergaan? In de angsten, di© ons
hart vervaren, roepen, wü tot U als schipbreu
kelingen op een verlaten kust. als vaders, wie
het brood der Idndteren wordt uit de hand
geslagen, als het volk van Israël, wier eerst-
fedborenen verdronken in den Nü'L Zie, de
aarde, die Gü ons tot erfdeel gaaft, is als een
groot en gapend graf geworden en Christen
volken, belijders van Uw naam. lifegen er be
dolven. O Vader die Uw Zoon, gestorven en
begraven, niet verliet maar glorievol ten l'jven
wekte, geef nog drie dagen Heer en dat de
steen dan verbrijzeld word©, d© grafzerk
worde afgewenteld en dat de volken, die niet
meer zün, verrijzen nit d© dooden en weder
levend, voortaan leven voor U.
(I) Marcus IV; 86—40. Lucas VIII; 22—2!
MAX.
