HEME HUIL COURANT
BTTITEMXjAITD
Mcques de brancion
telegrammen:
BINNENLAND
De dreigende revolutie.
- FEUILLETON
Woensdag 13 November-Tweede Blad
3
Duitschland vraagt een voorloopige vrede - De Entente neemt de
proviandeering van Duitschland en Oostenrijk ter hand - De Duitsche
sociaal-democraten en de onafhankelijke socialisten vormen samen
de Regeering - Duitsch-Oostenrijk aangesloten bij de groote Duitsche
republiek - De revolutionnaire beweging breidt zich over heel West-
Duitschiand uit.
De anti--rüvolutionnaire i^msten-daminier'
thet orgaan van Minister De Vries) scnnjlt:
Is de regeering op aHe gebenrte bkhe-
den voorbereid? Zal zij den toestand
meester kunnen blijven? We melen niet
«'et bebnlp van politiedienst; het bewaren
van de orde zal met groeten takt moeten
geschieden. Het g«at de vraag', of de
liegeering haar zedelijk overwicht zal
kunnen handhaven. Of, zij op bedacht
zal blijven, den volksgeest zoo te leiden,
dat alles zal gaan in de wegen van recht,
Orde en trouw.
Geven onze christen-staatslieden en al
ooaze volksleiders zich voldoende reken
schap van wat er broeit en gist in ons
land? Weten wij helder en klaar wat ons
te doen staat als er ook voor ons volk
critïeke dagen komen?
Wjj zijn er niet met een groot woord of
breed gebaar. We moeten gereed staan
den stoot o,p ti vangen.
Als de revolutie-geest over ons land
vaart, moeten wij zedelijk zoo sterik zijn,
dat alle actie geleid kan worden in de
banen van recht en gerechtigheid.
De Al aasbode" verklaart dat bet thans het
oogenblik voor da verwezenlijking van de
christelijke solidariteitsgedaehtü, 4e demo
cratiseer ing van ons bedrijfsleven, de demo-
eratiseering van de verhouding tusschen kapi.
taal en arbeid.
Zij vraagt de regeering: onverwijlde voor
bereiding van een regeling van geheel ons
bedrijfsleven, waardoor dé bedrijven in ons
staatsleven de plaatb ontvangen, welke daarin
thans de gemeenten innnnen.
De overgroote meerderheid van ons volk
wil niet afschaffing van het privaat-bezit,
wil niet het uitschakelen van vrij gevormde
°ndememersactiviteit, wil niet de vernieti
ging van een passende winst. Onze Christe
lijke arbeiders willen dat niet, en staan op de
plaats waar ie ondernemers ook staan, met
het vaste besluit de Christelijke maatschap
pelijke beginselen te verdedigen.
l'Uar wat alle Christelijke groepen willen
to moeten willen is, dat er recht worde ge-
aan den arbeid, dat de arbeider worde
een volwaardig sociaal wezen, dat hem de er
kenning worde gegeven, die thans reeds hij
'toschillende bedrijven een voldongen feit is.
roepen der Regeer ing toe: Grijpt nu
fn> het is het juiste oogenblik, komt met de
Bevrediging, die heel het volk na uw jongste
kloeke daden van n hoopt en verwacht. Gij
tolt ons behoeden voor revolutie en de dam,
die nu reeds vrijwillig door heel onze hnrge-
*ji tegen de schandelijke- plannen van een
vroeletra wordt opgeworpen, zal een sterkte
krijgen, die heel ono Nederlandech maatschap
*toijk leven dat in den oorlog een -eiland
tormde te midden van de woedende oorlogzee,
tol doen zijn ook een eiland van socrale en
toon.omi8cile welvaart, van rust en! vrede te
°udden van de stormen van bet bolsjewisme.
Hn o® de volgende wijze spoort ons katho-
®ek groothlad de ordelievende meerderheid
ton om niet bij de pakken te blijven neer-
ötten:
Laten »1 degenen, die gevoelen en ge-tel
gen voor ordelijke en verstandige her
vormingen zich in deze dagen aaneen
sluiten over heel het land.
Gelijk gisteren en heden in Rotterdam
"de bestuurderen van Katholieke en
Christelijk® vereeni gingen bij elkaar
kwamen om zich paraat te maken, met
heel hun bonden en organisaties die ach
ter hen staan, om de actie der omwente-
laarg te weerstreven, zoo moge het dezer
dagen gaan overal in het land.
Laat de groote meerderheid van orde
lenden in den lande zich verklaren te
gen het met groot© trom en groote mon
den aangekondigd brutaal geweld. Melden
Wij het de Christelijke n^geering, dat zij
rekenen kan op de grootste helft van het
Nederlandseho volk, die sdch niet laat
Overbluffen door geschreeuw van veel-
r"èischers. Roept het den arbeider to-a, dat
niet alleen staan in hun misschien
Beer zware moeilijkheden, maar dat achter
en naast hen staan allen die niet socialist
zijn.
Ons Katholiek organisatieleven toone
nu eens zijn volle kracht en stelle tegen
over 't geweld, geen geweld, maar krach
tig en volhardend vasthouden aan du
«enig ware beginselen. De pertij van bluf
•ii overbluffing moge het begrijpen en
ondervind, <Wit zij niet de arfbeidfers zijn
en niet «preken In naam van heft volk en
fc-um elschen te stellen hebben over land
en regeering en vorstin; zij vind© in deze
uren tegenover zich een vastwillende aan
eengesloten partij van orde.
Ret „Huisgezin'' er aan herinnerend, dat
Troelstra wel een massa niet d-a massa
arbeiders zal kunnen meesleepen, maar dat
hij «T niet zeker van ie of de teugels hem
biet Ontglippen zullen (naar het woord van
dr. Nolens, dat men een revolutie wél begin-
beïl. maar niet begrenzen kan) zegt:
n<i'
II*.
te'
Wij staan voor een zeer moeilijk ©ogen
blik, het moeilijkste misschien in onze
jheele geschiedenis.
Er staat heel wat andere op het spel
dan de invoering van vrouwenkiesrecht,
de afschaffing der Eerste Kamer (de heer
Wijnkoop wil ook dé Tweede laten uit
eenjagen door de soldaten- en arbeiders
raden!), 6 taats pens i one© ring op jeugd**
ger leeftijd enz.
Het gaat er om, of de Grondwet tot een
vodje papier zal worden verklaard, of het
brutale geweld zal zegevieren, of we on
ze regeering en de koningin zullen laten
afzetten.
Aan de rustigen in heit land i® de beslis
sing.
Zullen zij, zooals elders met hoog en
laag geschied is, in hun schulp kruipen,
laten begaan en zwijgen, of zullen zij
zich vastbesloten om de wettige overheid
scharen?
De overheid, die door haar vasthera,
deniheid, haar kloekheid en haar door
tastende maatregelen toont, dat ze niet
den prikk'il van een revolutie behoeft om
baar plicht te doen en den toestand van
het volk zoo draaglijk te maken als de
'omstandigheden veroorloven?
Wij staan voor een gewichtig en beslis
send nnr.
Wie moge aarzelen en weifelen, wij re
kenen er op, dat de katholieken hun plicht
zullen doen, de katholieke arbeiders het
eerst, die men tevergeefs trachten zal tot
desertie over te halen.
Tegen de revolutie-leus, door den heer
Troelstra aangeheven, stellen wij de onze:
voor wet en recht, voor overheid en ko
ningin!
De Telegraaf wekt de democratie in Ne
derland op om zich bereid te houden langs
den organisatorischen staatsrecli te-lijken weg
de stichting van een nieuw Nedenand w
bevorderen en mede te wcrken het volk
zijn rechten volkomen en ongeschonden te
waarborgen.
Het Handelsblad verwacht van de regee
ring zoo krachtig mogelijke maatregelen te
gen de aangekondigde revolutie. Het blad
meent dat tegenover geweld ook geweld ge
plaatst moet worden.
Wie de medewerking in de regeerings-
taak van het geheele volk wil, moet al
thans de meerderheid van het volk achter
zich hebben. De geestestoestand van velen
ie zoo verward geworden de neiging om
eens na te doen wat in Duitschland ge
beurt, zóó groot, dat het volstrekt niet
uitgesloten is dat inderdaad hier en daar
een zichzelf constitueerende commissie de
regeeringsmacht aan zich poogt te trek
ken. Trouwens het is altijd mogelijk, dat
zij die dit afkeuren weigeren in den dienst
te blijven van zulk een regeering. En dan
welk een desorganisatie van zulk een om
verwerping het gevolg zou zijn.
Wij hebben nog hoep, dat de heer Troel
stra en de zijnen verstandiger zullen zijn
idan hij gisteren scheen, dat hij de her
vormingen, die hij noodig acht, en met
vele waarvan een groot deel van de tegen
woordige volksvertegenwoordiging zich zou
vereenigen, daar zal voorstellen, waar zij
langs wettelijken weg kunnen worden ver
wezenlijkt. Onder den drang der omstan
digheden, ziende hoe de heele maatschap
pij om ons heen verandert, zal menigeen
ïnet een wat vorder graande en vlugger
tot stand gekomen wijziging instemmen
Idan hij anders zou hebben gedaan. En
zoo zou wat elders langs onwettigen weg
tot stand kwato in Nederland langs wet
tigen weg kunnen geschieden.
Het Vaderland zegt aan het slot van een
artikel, getiteld: Recht en wet boven
alles:
Mr. Troelstra, en wij gelooven dat gaar
ne van hem, is afkeeng van geweld, maar
hij weet slechts dit éene middel om het
te voorkomen, dat al wat niet-eoeiaal-der
mocraat is ten onzent gewillig het gezag in
zijne handen legt. De tijd is daarvoor ge
komen, zegt hij. Het is mogelijk, maar dan
zal toch zeker wel een ieder begrijpen,
dat eerste democratische efech is, dat niet.
mr. Troelstra daarover zal hebben te be
slissen, maar eene door het algemeen kies
recht van mannen en vrouwen gekozen
Tweede Kamer. Wi« Mr. Troelstra daar
over de uitspraak zou geven, doet pre
cies hetzelfde als zij 'die het gezag van
Lenin en Trotzky hebben gevestigd bui
ten de Constituante om, en zouden lijn
recht ingaan tegen de vrijheid die het
fundament is van alle democratie.
Burgera van Nederland, van wat rang
«n stand in de maatschappij ook, bedenkt
dat altijd de vrijheid, d. L de democratie
gevoelige wonde kreeg, als macht, van
wien ook gesteld werd boven de wet. Door
«ls één man vóór de wet op te komen,
v T' z;.d? medezeggenschap van het ge
heele Nederlandsche volk over zijn lot.
in de handen van dat geheele volk te'
leggen, wordt eerst in waarheid de demo
cratie gediend.
Moge ons land behoed blijven voor de
anarchie, die daarom reeds de vreeselijkste
is van alle rampen, omdat zij in wezen
geheel gelijk staande met de autocratie
zoo veelhoofdig monster is, dat, 'en de ge
schiedenis leert het, ze nooit bedwongen I Haar dat zal slechte gaan als wij allen
werd dan ten koste van een zee van Moed. Recht en .Wet boven alles stellen.
Nu de door de omwenteling verhitte ge
moederen in Duitschland wat tot kalmte ko
men, beginnen regeering en volk de vtree-
selijke hardheid der wapenstilstandsvoor
waarden in te zien. Algemeen spreekt men
van een vernietigingsvrede, en de vrees voor
hongersnood op groote schaal, wanneer
Duitschland zich een groot deel van zijn
spoorwagens en locomotieven ontnamen ziet
en bovendien een groot bezettingsleger moet
onderhouden, wordt algemeen.
He radiografische noodkreet der Duitsche
vrouwen ie schrikkelijk in haar korte veel-
zeggendheid.
He nieuwe regeering heeft dan ook aan
Wilson zijn medewerking gevraagd ten ein
de onmiddellijk vredesonderhandelingen te
beginnen. En zij het dan ook voodoopige
vrede zou ten minste de ellende van een
gedeeltelijke bezetting en van de blokkade
der havens doen ophouden.
He revolutionnaire beweging breidt zich
overigens in Duitschland nog voortdurend
uit. In geheel Sic es wijk, in bijna alle ste-
den van het industriegebied op den Im
ker-Rijnoever, in Mecklenburg en door heel
Silezië zijn arbeiders- en soldatenraden ge
vormd. Ook overal in het door de Duitschers
nog bezette deel van België waait de roode
vlag.
De koning van Saksen en de groothertog
van Oldenburg zijn afgezet, prins Heinrich
Reuss Jongere linie (.een der kleine staatjes
van Thuringen) heeft afstand gedaan van
den troon.
.Van de twee en twintig Duitsche tronen
zal er wel ongeveer geen enkele overblijven.
Alleen in het groothertogdom Baden wil men
de aanstaande nationale vergadering laten
uitmaken of Baden een monarchie blijft dan
wel een republiek worden zal.
Terwijl men allerwegen van de uitroeping
van afzonderlijke republieken hoort, komt
uit Berlijn het bericht, dat de „centrale
Duitsche republiek", die heel het Rijksge
bied omvat, gesticht is.
De liooge legeraanvoerders blijven voor
loop ig gehandhaafd, en den soldaten in het
leger in België is door den „oppersten ar
beiders- en soidatenraad" aangezegd dat de
tucht streng zal worden gehandhaafd.
Voor het oogenblik schijnt intusschen
maar wie kan in dezen tijd iets zeggen van
het volgende oogenblik d© namen van
Ebert en Haa6e, door de toetreding red On
afhankelijke Socialisten tot de regeering, het
van Liebknecht te hébben gewannen.
In die vergadering van arbeiders en solda
tenraad van Zondag werden Ebert én Haase
luid© toegejuicht, terwijl Liebknecht zioh
slechts met moeite gehoor kon verschaffen.
Plot besliste optreden der «oldateniafgevaar-
dteden, die on voorwaardelijke KVI ij lt lioid en
eendracht verlangden, hersteld echter do
eensgezindheid.
De soldaten verklaarden tot steun van dé
meerderheidesociulisten dadelijk een militaire
dictatuur te zullen afkondigen, als de andere
vleugels der partij bat beginsel van rechte-
gfelijkiheid niet wilden erkennen.
Tot geruststelling van hen, die in Duitsch
land een hongersnood op groote schaal vree
zen, heeft Wilson in een toespraak tot het
Gongres te Washington het volgende gezegd:
De vertegenwoordigers der overwinnende
regeeringen in d en oppersten oorlogsraad
te Versailles, hebben bij algemeen besluit
aan de vertegenwoordigers der centrale rij
ken verzekerd, dat. alles wat in de gegeven
omstandigheden mogelijk is, zal worden ge
daan om hen van levensmiddelen te voor
zien en den nijpenden nood te lenigen, die
op zoo vele plaatsen hun leven bedreigt.
Verder zeide de president, dat er onmiddel
lijk stappen zullen ondernomen worden om
hun pogingen tot hu'p te organiseeren op
op dezelfde wijze als z j waren georganiseerd
in het geval van België.
Ook GEemeneeau heeft dergelijke verkla
ringen afgelegd
MISDADIGERS BRVRIJD.
BOCHUM. De centrale eovianigenós alhier,
waarin de groo-tete miedadijrerg kun etraf oui-
dlerffaan, is opengesteld- Moor dan 4000 gevan-
fren^p. ziim in vrijheid Kcsteld. De bevolking is
met v.reee vervuld. In het geheele indUetrie-
gebied keerseht oen angatitgo zewuwaahtage
stemming.
EEN ELZAS-LOTHARINGSCHE NATIO
NALE RAAD.
STRAATSBURG. (Officieel.) Als gevolg
ewi'er en roeping! to* bevolking van Ehsaa-
Lotharino-en, zijn heden hier bUeemgebomen. die
leden v'am a'e Tweede Kamer vain den Elzas-
LattharinRiBdhen Landdag. Deze hebben zich
tot een Elzae-Lot/hariiivBcihen national en raad
'gevormd en uit hun midden 'n voorloopige be-
stuuiecomimdseie benoemd, die uit de volgende
leden bestaat! StrasB, justitie en cultuur,
Heinrich, landbouw, Imbe, sociale voorzorg,
Jung, financiën, Meyer Laurent, openbare
werken en verkeerswezen, cür. Pfleger, binnen
land en onderwij<9> Ferret©©, zonder porte
feuille.
DE WAPENSTILSTANDSVOORWAARDEN.
STOCKHOLM. (Wolff.) De voorwaarden
van dien wapenstilstand der Entente worden
in de bladen als zeer hand gekenmerkt en
scherp veroordeeld. Zelfs Br anting noemt ze in
S ozi aldemofcraten veraohrikkelijk en hoopt, dat,
tenminste de blokkade spoedig verzacht kan
worden.
DE VOEDSELVOORZIENING.
NEW-YORK. De Washington Poet schrijft:
De vermeerderde vraag naar levensmiddelen in
Europa na het einde dér vijandelijkheden zou
de prijzen in de Vereenigde Staten kunnen op
voeren, vooral wanneer het gezag van de
levensmiddelen administratie met dén oorlog
ophield. Daarom kan het noodzakelijk blijken
om etappen te nemen voor de bescherming van
het Amerikaamsohe volk dooT dén uitvoer te
oontroleeren, en prijzen vast te stellen,
GEEN DEMOBILISATIE DER AMERI-
KAANSCHE VLOOT.
WASHINGTON. Minister Daniëls heeft be
kend gemaakt, diat er geen anmiddellij'ke stap
pen zullen worden gedaan, om ook maar een
deel van de Amorikaansclie zeeetrijdfcrachten
te demobilise©ren.
LONDEN NIET MEER IN HET DONKER.
LONDEN. Het ministerie van binnemLand-
seho zaken heeft dé pol itieovorheid telegra
fisch doen weten, dat de instructies betreffen
de gebruiksartikelen, de beperkingen van licht
en vuut, als bijv. het dohkerma'ken der straat
lantarens. kunnen worden ingetrokken.
DE DUITSCHE KEIZERIN.
Het „Hamburger Fremdenblatt" meldt: De
keizerin verblijft nog in Duitschland, te Ham
burg bij Frankfort. Ze ie ©roetig ziek. De
kroonprinses is bij haar.
WILSON OVER DEN NIEUWEN
TOESTAND IN DUITSCHLAND.
In zijn groote rede, waarin Wilson de plan
nen tot voeaeelv oorzie ning van Duitschland en
Oostenrijk Op dén voet van <fe Relief-commis
sie voor België in het licht «telde, zeide de
Amoritn annclistaatspresident die volgende
zeer belangrijke woorden:
Er behoeft niet langer te worden gegist naar
de doeleinden, die de overwinnaars in dien zin
hebbenzii bobben dio in dien zin, niet alleen,
maar ooi: in het hart. Het is hun erkend en
gemeen-scbappeliik doel, die zwakken evenzeer te
voldoen en die te beschermen als de sterk on,
wat hun goed recht aangaat.
De vertegenwoordi gilig van de geassocieer
den in den oppersten oorlogsraad te Verseilles
heeft dit reeds op een zeer praotaedbe wijze
bewezen. Zij heeft de vertegenwoordigers van
de centrale rijken er van verzekerd, dat al wat
onder de omstandigheden mogelijk was, zal
worden gedaan om hen van voedsel to voorzien
en tegemoet te komen aan het treurige gebrek,
dat op zoovele plaatsen tot zelfs hun leven be
dreigt. Er zuilen onverwijld etappen worden
gedaan om deze pogingen tot huipverieening
te organiseeren op dezelfde stelselmatige wijze,
waarop zii in het geval van België waren ge
organiseerd.
Door het gebruik van do stilliggende ton-
nenmaat van de central© rijken behoort het
spoedig mogeliik te zijn, de vrees voor totaal
gebrek van hun gedrukte volken weg te ne
men, en hun denken en krachten vrij te maken
voor de groote en gevaarlijke taak der poli
tieke reoonetruofcio, die hun thans aan eiken
fcant waoht.
Honger kweekt geen henvownnng, het
kweekt verdwaaldheid «n alle leeliike hars
tochten, die een geordend loven anmogeliik ma
ken. De periode, waarin de val kwam van de
oude regeering, die als een Üooden gewicht
op de volken dér centrale rijken lagen, heeft
niet enkel verandering van politiek gebracht
maar ook een revolutie, die vooralsnog een
definitieven en. ordelijken vorm schijnt aan te
nemen.
Maar men moet toch de vraag stellen, met
wéLk» rogoering en wat voor bewind zullen wii
te maken hebben bii het vaststellen van (Ie
vredesvoorwaarden, en welke zekerheid zullen
wij bezitten, dat dit gozaig blijvend zal ziin en
de internationale regeerdngen zal overleven,
die zullen worden gemaakt?
Hier Hgt een reden tot groote beeorgdhofcf
Laat ons volkomen openhartig zijn, en toegerren
dat deze vragen nu niet behoorlijk kunnen
worden beantwoord. Dat wil niet zeggen dat ei
weinig hoop is op een spoedig antwoord dat
voldoende zal zijn. Wii moeten geduld oefenen
en helpen, en bovenal d'enken aan het vertrou
wen en de groote verwachtingen die diep wor
telen in wat er thans gebeurt.
Uitspattingen brengen niets tot stand. Het
ongelukkige Rusland heeft daarvan het bewijs
geleverd. Wanorde doet zichzelf onmiddellijk
te niet. Wanneer uitspattingen zouden plaats
hebben, en wanorde tijdelijk het hoofd zou op
steken, dan zal een dag van opbouwende actie
volgen, wanneer wii helpen en niet hinderen.
Hert heden en al wat het bevat behoort aan
de natiën en de volkeren die hun zelfbeheer-
sohirng bewaren en een ordelijk regeeringestel-
Bel handhaven. De toekomst behoort aan ha*
die zich de ware vrienden der meneoblioid
toonen.
Verovering met wapenen is alleen een tijdelijke
verovering. De wereld veroveren door zijn ach
ting te winnen is een duurzame verovering. Ik
vertrouw, dat de natiën, die de discipline der
vrijheid nebben geleerd, en deze met zelfbeheer-
sching in toepassing brengen, nu de wereld zul
len veroveren door de macht van het voorbeeld
en van vriendelijke hulpvaardigheid.
De volkeren, die zoo juist van onder het juk
eener willekeurige regeering zijn uitgekomen,
zullen nooit de schaften der vrijheid vinden,
welke zij zoeken, wanneer zij zoeken bij het licht
van de toorts. Zij zullen bemerken dat elk pad
dat met bloed van hun eigen broeders besmeurd
is, naar dé wildernis leidt, en niet naar het
doel van hun hoop. Zij staan nu tegenover hun
eerste beproeving. Wij moeten het licht laten
branden.
Intusschen moeten we zoo mogelijk een vrede
tot stand brengen, die rechtvaardiglijk hun
plaats te midden der natiën zal aanwijzen, alle
vrees verwijderen van hun buren en hun vroe
gere meesters en hen zplf in staat stellen in
veiligheid en tevredenheid te leven als ze hun
eigen zaken hebben in orde gebracht. Ik twij
fel niet aan hun doel nog aan hun capaciteit.
Er zijn eenige gelukkige teekenen, dat ze den
weg van zelfcontrole en vreedzame aanpassing
kunnen en willen kiezen. Doen zij dit, dan zul
len wij onze hulp te hunner beschikking stellen
op elke wijze waartoe wij in staat zijn. Doen
zij dit niet dan moeten wij met geduld en sym
pathie wachten op het ontwaken en het herstel
dat ten slotte zeker zal komen.
CLEMENCEAU OVER ELZAS-
LOTHARINGEN.
In d© Ftraneohe Kamer beeft Clemenceau defc
velgenden welkomatffxoet gericht tot de terug
gewonnen provinciën:
„Uit naam van bet F ran echo volk en udt
naam der Republiek breng ik een wolkomst-
groet aan het oneobeidlbare Elzae-Lotharingen.
toejuichingen), en buide aan onze groote
heldlen. Frankrijk is bevrijd door de kracht
onzer wapenen, onzer helden, die, gisteren sol
daten van God, thans soldaten der menechlie-
vendheid zijn, onze soldaten dïe immer het
ideaal van soldaat ziin (denderende toejui
chingen,)
PROCLAMATIE AAN HET DUITSCHE
VOLK.
BERLIJN. Eet vplgende telegram is ge-
wmden aan alle legergroepen in het Westea
en in bet Oosten en aan alle gemeraal-coin-
mando's: De regeering heeft aan het löger-
conimando het volgende telegram gestuurde
Wij verzoeke)i aan het gezamenlijke veldleger
order te geven, dat de militaire discipline,
rust en strenge tucht in het leger onder alle
omstandigheden moeten worden gehandhaafd
dat daarom aan de bevelen der militaire su
perieuren, tot hun ontslag verleend is, on
voorwaardelijk gehoorzaamd moet worden en
dat een ontslag van militairen uit heit leger
slechts op hevel der militaire superieuren
kan plaats hebben. De superieuren moeten
hun wapens en distinctieven behouden. Waar
zich soldatenraden of ver trou w en se© m i tx\§
hebben gevormd moeten de officieren hun
optreden ter handhaving van tucht en orde
onvoorwaardelijk ondersteunen.
(wg.) Ebert, Haaze, Sohjidemann
Dittmaim, Landsberg en Bart.
Deze order van de regeering is direct in een
doer Hindenburg ge toekende dagorder aan
allo commando's verder bekend gemaakt.
ONGEREGELDHEDEN TE HANNOVER.
HANNOVER. Aan het station fce Linden
is het tot hevige vuurschermutselingeu go-
komen tusschen de veiligheidspatrouilles en
roofzuchtige benden, die van handvuurwape-
nen en machinegeweren voorzien waren eni
over twee automobielen beschikten.
De veiligheidspatrouUlea namen 34 perso
nen trevangen, waarvan de drie voornaamste
misdadigers hedenmorgen volgens de krijgs
wet werden doodgeschoten.
Rijstdistributie. Naar de „Msb."ver
neemt zal binnenkort 11.000.000 K.G. rijst
uit de «telling Amsterdam beschikbaar wor
den gesteld vocm' de distributie.
De Duitsche invoer. De uitschc im
port in Nederland zoowel die van kolen als
van ijzer, kali enz., staat volkomen stil.
Af I
ROMANTISCH VERHAAL UIT DEN TIJD
jj Der fransche revolutie.
,o^ heerechte een oogenblik stilte, wat
r de onderlinge verhouding der aanwezi-
1 F i zeer verklaarbaar was.
jtocime nam het eerst het woord.
'Jriheer De Brancion," zei zij, terwijl
^agteil vasten blik op Jacques wierp, die
der he arc^ was Mijven staan, „mijn va-
„„v eft u gisteren bedrogen toen hij u
heeft dat hij im mijn naam kwam."
Herbrak'Lkind' herinnert u toch...." on
derbrak haar BruJard
£evoel mij zeer gelukkig over zijn
hoj>)_ üfrvatte Franciine, alsof zij niets ge-
iV1 )>over dien stap, welken ik mijn
toet had aangeraden, en waarvan ik
0 vr'tot wist dat hij er toe besloten! was,
J*T. taldiensten van zijn goede daad, zoo
Puchfc toinste iets verdienstelijks ln is, zijn
e doen, komt dus hem toe en het
zou mij niet passen mij die toe te eigenen."
Het gelaat van Jacques, dat sedert zijn
binnentreden in dit huis ernstig en somber,
zelfs ongerustheid toekende, verhelderde met
een straal van vreugde terwijl Francine
sprak.
„Of gij den raad gegeven of slechts de
ingeving verschaft hebt tot de daad waar
van gij spreekt, Francine," antwoordde hij,
„zij maakt mij even gelukkig, wijl zij mij
een geheel natuurlijke gelegenheid geschon
ken heeft u nog eenmaal voor myn ver
trek van hier te zien."
„Mijn dochter, mijn dochter," riep Bru-
lfcto, „gij prijst mij ten koste van u zelve,
maar ik zal het niet dulden... Mijnheer
De Brancion," hernam hij met kracht, „ik
bezweer u, geloof mij eerder dan haar."
„Mijnheer Brulard," viel hem Jacques in
de rede, „gij zult mij verplichten met niet
verder op dit punt aan te dringen. (Wat
mij betreft, ik zal datgene gelooven wat
voor mij het aangenaamste is, en daar er
geen edel gevoelen bestaat, waartoe ik uwi
dochter niet in staat acht, zal ik haar, wees
er zeker van, wel het aandeel geven Idat
haar in deze gebeurtenis toekomt. Mjjne zus
ter," voegde hij er toj» zich rechtstreeks
tot Francine wendend, die elk zijner woor
den met groote oplettendheid scheen op te
vangen, „laat mij u zeggen, dat indien ie'te
de achting die ik voor uw karakter heb
opgevat, nog zou kunnen vermeerderen, liet
de kiescliheid zou geweest zijn waarmee gij
zoo even weigerdet een edele daad aan u
te laten toeschrijven, waarvan het plan, ik
ben er zeker van, in uw zael berustte, tmaar
waai-van de uitvoering zelfs niet door een
raadgeving van mocht of kon uitgaan. Ik
dank u," vervolgde Jacques, terwijl hij de
hand op zijn liart legde, „dat gij' de twijfe
lingen voorkolmen hebt, die hieromtrent in
mijn geest hadden kunnen ontstaan."
„O, mijnheer Juoques, wat zijt gij goed,"
riep Francine uit, terwijl zij met een uit
drukking van diepe dankbaarheid de h&ndeD
samenvouwde, „ik dank u dat gij mij voor
uw vertrek deze edele woerdqn uit uw mond
hebt laten vernemen, want ik zal er geluk
kiger door zjjn als ik, tijdens uwe afwe
zigheid, voor u bid."
Dn Francine keerde zich naar Hélene en
verborg haar gelaat tegen den schouder de
zer, laatste; plotseling brak zii ia een
stroom van tranen uit, maar liet waren min
der bittere tranen dan zij eenige minuten
vroeger geweend hack Ongetwijfeld had
Jacques haar' een grooten troost in de ziel
gestort: hij verdacht haar niet van 'samen
werking met haar vader.
„Van het oogenblik af, dat gij allen vol
daan zijt," zei Bruiard, wiens uiterlijk se
dert eenige oogenblikken van buitengewo
ne tevredenheid getuigde, „heb ik geen te
genwerpingen meer te maken. Kom, Fran
cine, droog uwe tranen.... Ik kan n toet
zien weenen."
„Iedereen te Saint Révérien moet heden
verdrietig zijn," onderbrak hem Hélene, ter
wijl zij Francine aanzag. „Mijin broeder gaat
terstond, vertrokken," voegde zij er met een
diepen zucht bij.
Jacques gafHélene een toeken om op
te staan; hij begreep dat dit onderhoud
niet langer moest duren om de herinnering
er aan voor allen niet al te smartelijk te
maken, misschien had. hij ook nog andere
redenen om het af te breken.
Hélene maakte zich gereed om den wenk
haar» broeders tie volgen, zoo als zij altijd
deedj
Jacques naderde Francine en zei haar
met mannelijke droefheid in stem en hou
ding: „vóór ik van u scheid, heb ik u een
verzoek te doen."
„Een verzoek, mijnheer De Brancion,"
mompeddè Francine. „Ben verzoek aan mij?"
„Ja, een verzoek."
„Er is niets wat gij mij niet zoudt kunnen
vragen."
„^elnu, wee6 de getrouwe gezellin mijner,
zuster gedurende deze tweede afwezigheid,
zooate gij het tijdens de laatste dagen dé
eerste geweest zijt... Troost haar... troost el
kander. omdat ook gij mijne zuster zijt, Fran
cine... Ik zal dikwijls aan u beiden denken...
Ik zal tot mij zeiven zeggen dat gij over mij!
spreekt... Dit zal mijn troost zijn, want ook-
ik heb een weinig troost noodig, hoewel
men beweert, dat zij die vertrekken altijd'
minder te beklagen, zijn dan zij die achter
blijven."
„Gij zult gehoorzaamd worden, mijuheer
De Brancion," antwoordde Francine. „O, ik
dank u, dat gij mij zoo goed begrepen hebt'
Ik had er groote behoefte aan."
fWbrdt vervolvA
