LevensniiddelonvoorzieninQ.
Buitenlandsch Overzicht
Ö3 ruit van den commissaris.
ISÏÏlDUtll
P. w. TWEEHUIJSEN,
Twee ons Kaas
Drie K G. Veen-Aardappelen,
2 ons Lever- en 2 ons Bloedworst
Rijkskleedingvoorziening.
Nederland en België.
Winterpantoffels en Slobkousen
HET VREDESVRAAGSTUK.
FEUILLETON
:;o. »,riu£ t* "2 "'S'te
MAANDAG 9 DECEMBER 1918
43«t« JAARGANG 98 13
nr AnnNMFUFMTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN: PER KWART. .AL f2,25; PER WEEK 17% CENT; FRANCO PER POST PER KWARTAAL f2,60 BIJ VOORUITBETALING
DE ABONNEMENTSPRlJa tstun««ui *uu« nAAHLtm .„<rnTC.ITII;N on .rilTI> nril n„ri -- ni necTnrci Afi RIJ rhiutdapt on Awr.mi«P
BUREAUX: NASSAULAAN 49, HAARLEM l ELEFOON 1426 EN 274!
ADVERTENTIEN 20 CENTS PER REGEL 20 Oj0 OORLOGSTOESLAG. BIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING
4 ons Hoofdkaas
bloedige botsing tusschen ONAF-
HANKELIJKEN EN REGEERINGSTROEPEN
MITRAILLEURGEVEQHTEN IN DE STRATEN
TE BERLIJN DE POSITIE VAN DE RE
GEERING VERSTERKT.
.INGEZONDEN MEDEDEELING.
Barteïjonsstraat ü7. TEL. 707
BALFOUR OVER DE VREDESONDERHAN
DELINGEN DE BEGINSELEN VAN WILSON
DE TEGENWOORDIGE DUITSCHE REGEE
RING NIET GESCHIKT VOOR ONDERHANDE
LINGEN
we
COURANT
De Directeur van het Gemeentelijk Levensmid-
telenbureau te HAARLEM brengt ter kennis:
dat verkrijgbaar wordt gesteld:
gedurende het tijdvak van Maandag 9 tot en
ra*» Zaterdag H December 1918 op BON B.
No. 38:
k 8 cent per ons of k 15y2 cent per ons;
gedurende het tijdvak van 10 tot en met 12
December 1918:
op BON NO. 31 der (roode) aardappelkaart:
k 5Vi cent per K.G.
De Directeur voornoemd,
3783 F. DE JONGE.
op
Verkrijgbaar op BON No. 34 letter IJ en Z
a 50 cent per pond, of
k 70 cent per pond.
Deze artikelen kunnen worden besteld
Dinsdag 10 December van 84 uur, bij:
l DE WOLF, Doelstraat 12.
D. HARTEL, Nassaustraat 5.
Deze artikelen kunnen worden gehaald op
^°ensdag 11 December van 1—4 uur bij:
p SMITS, Kruisweg 38, en 3791
F- BENRAADT, Spaarnwouderstraat 69.
De Directeur brengt ter - kennis dat de
ULSTERS (Heeren, Jongeheeren en Kinderen)
«u MOTORJEKKERS te bezichtigen zijn aan
het Distributiebedrijf, Achterweg, dagelijks van
10-1 uur. 3787
Wanneer we niet wisten, dat, als gevolg der
^dogaSose, met de staatkundige en econo-
®isci^ verhoudingen in Europa, ook de geesten
verwarring gebracht zijn tot diep in het on-
erLenbai dan zonden we ons geweld moeten
oen' 'om in geen gezichtbedrog te ge-
°°ven, bij kennisneming van de houding die
Vaö" zékere Belgische zijde tegen ons land wordt
aatlgenomen.
immers, met miskenning van het onnoemelijk
*el goeds* gedurende vier verschrikkelijke oor
logsjaren door ons aan duizenden voortvluchtige
Delgen gedaanmet ontplooiing van de zwartste
ondankbaarheid tegenover de liefderijke opname
en verzorging dier ongelukkigen, waardoor èa
de Nederlandsche Regeering èn het Nederland-
«che volk, den adel van het Nederlandsche volks
karakter, voor de oogen van het ontzinde Europa
schitteren deed, is men er van die zijde doelbe
wust op uit, om een deel van ons land ten bate
van den Belgischeli Staat te annexeeren, en
daarmee ons herstel voor het oogenblik, onzen
vooruitgang iu de toekomst op elk gebied, de
vleugels te knotten.
Terwijl zonder een zweem van schaamte, ech-
met vermijding van invectieven aan ons
^tres, dezer dagen in den Kring van maritieme
"lichtingen te Brussel, een aantal voorstellen
t bereiking van dit doel werden goedgekeurd,
®rdt door het te Antwerpen verschijnend blad
„Metropole", een stelselmatige, Nederland
ö|terst vijandig gezinde campagne gevoerd.
Men oordede lilt de volgende staaltjes, of
overdrijven:
„De houding van Nederland is teil zeerste
dubbelzinnig. Zijn huidige regeering laat zich
leiden door de politieke beginselen, die de
keizer voorstond. Zij speelt een spel, dat aan
het land duur zou kunnen te staan komen.
Dit minuscule, kleine koninkrijkje, dat men
maar moeilijk met een vergrootglas op de
kaart kan zien liggen, schijnt er, in tegen
stelling met België, niet op uit te zijn, om
door den oorlog vergroot te worden.
„Het zal niet lang moeten wachten om voor
zijn moeite betaald te worden, wanneer de
regeering niet zoo spoedig mogelijk een dui
delijke en zuivere gedragslijn gaat volgen.
De maskers moeten worden afgerukt of...,
pas op de bommen."
Het lust ons niet, in dat weerzinwekkend
taaltje, het ontleedmes der critiek te zetten en
de tastbare leugens waarvan het doortrokken is,
er uit te snijden.
Zoo'n wormstekig geschrijf spreekt het von
nis over zich zelf uit.
Pijnlijker doet het aan, dat het „Handelsblad
van Antwerpen", het vóór den oorlog zoo wak
kere Katholieke orgaan, in gelukkiger -dagen het
blad van den geboren Nederlander, wijlen Dr.
August Snieders, ook al meedoet aan de
„Hetze" tegen ons land en volk.
Wel doet het dit niet rechtstreeks, maar door
het verspreiden van leugen-berichten.
In zijn nummer van 2 Dec. jl., besluit het „H.
v.-A." zijn verslag over den intocht van Koning
Albert te Luik, met de volgende tendentieuze
mededeeling: „Afdeelingen van dames van
Maastricht, Roermond en Sittard, boden de Ko
ningin bloemen aan. en een verzoekschrift, in
hetwelk de aanhechting van Hollandsch Lim
burg bij België werd gevraagd." l)
Wij herhalen met klem: leugen-berichten!
Want, uit door het „Handelsblad" van Am
sterdam, direct ingewonnen inlichtingen in de
drie bovengenoemde plaatsen, is gebleken, dat
het „vuilaardig" bericht, geheel uit de lucht ge
grepen is.
Men zal ons wellicht tegenwerpen, dat hier
slechts sprake is en kan zijn van een perscam
pagne van sommige heethoofdige Belgische bla
den, wien de overwinningsroes naar de hersens
steeg. De Belgische regeering kan het daarmee
niet eens wezen en neemt er geen deel aan.
Dit laatste willen we blijven hopen, zoolang
we kunnen.
De gezant van België in Den Haag, Baron
Fallon, heeft, deswege gevraagd, geen veront
rustend antwoord gegeven..
Hij verklaarde, dat de betrekkingen tussclien
,jbeide landen" even goed zijn als voorheen; dat
de Belgische regeering met die beste voornemens
bezield is om de goede verstandhouding en de
banden van vriendschap, die tusschen België en
Nederland bestaan, te handhaven en nauwer
aan te halen. Hij sprak zijn vertrouwen uit, dat
de economische betrekkingen tusschen Nederland
en België, zich na het sluiten van den vrede,
krachtig zouden ontwikkelen.
Ongetwijfeld, daarin klinkt op zichzelf, niets
verontrustends.
Maar ons luidt dit antwoordt van den Belgi
schen gezant te „diplomatiek".
De sfeer waarin het gehouden werd, is ons te
„vaag", te „algemeen".
Het herinnert in de gegeven omstandigheden,
te veel aan den welwillend onaandoenlljken toon,
in gebruik bij de diplomaten der oude school.
De „Kring der maritieme inrichtingen" te
Brussel, is aan Baron Fallon, naar hij verzeker
de, onbekend.
Eenig officiéél karakter draagt die „annexio-
nistische" kring dus niet.
Dat is ten minste één troost, al is het een
schrale.
Echter, als de Belgische Regeering er niet aan
denkt, om naar vermeerdering van grondgebied
ten koste van het „bevriende" Nederland
waaraan zij zooveel dank verschuldigd is te
streven, dan zou een korte, maar duidelijke ver
klaring in dien geest, uit den mond van haren
gezant in Den Haag, waarlijk geen overbodige
weelde In woorden zijn geweest.
Onzerzijds zou men dan-, althans van dien
kant, gerustgesteld- wezen, en de toekomst met
meer vertrouwen tegemoet kunnen gaan.
Wij hopen intusschen., dat onze Regeering in
deze, voor ons voortbestaan als onafhankelijk
en in zijn rechten onaantastbaar volk bij uitstek
gewichtige aangelegenheid, waakzaam blijft.
En niet ongaarne zouden we zien, dat zij
als uitvloeisel harer waakzaamheid, onverwijld,
een daad van doeltreffende vrijmoedigheid stel
de: het richten van een of meer onomwonden
vragen, tot de „bevriende" regeering te Brussel,
waai door aan de onzekerheid waarin wij ver-
keeren aangaande België's aspiraties in zake een
deel van ons grondgebied, een einde werd ge
maakt.
Dat het vroeg of la^t te Berlijn tot een bot
sing tusschen de me:.orlieidsiOCiiiliaion en oo
onafh ankeliiken zou komen, heeft iedereen die
de gebeurtenissen gevolgd heeft, kunnen voor
zien.
Dia botsing is er Vrijdag geweest.
W® geven bier het relaas zooals het door den
correspondent van het „Hbl." dato 7 Dec. wordt
geseind. Dit uitvoerig relaas werpt tevens een
helder lioht op den toest.and in Duitschland.
Soldaten. die vain hun troepenafdeeling wanen
afgeraakt, benevens verlofgangers en deser
teurs hadden veertien dagen geleden raden ge
kozen ter behartiging hunner belangen en deze
hadden zitting en stem in den Groot-Berliin-
sohen Soldatenraad geeisolit. Do eisoh werd
echter in de vergadering van 30 Nov. van de
hand gewezen, legen die afwijzing kwam de
marine op in drie door leiders der Spartaousn-
groep tegen gisteren bijeengeroepen protêstver-'
gaderingen. In deze vergaderingen liet men zich
scherp uit over da regeering, maar overigens
ging het tamelijk rustig toa 'tot plotseling in
de vergadering in de Germaniazaal een deser
teur op het podium sprong en de menigte toe
riep: „Kameraden, om vij-Tuur ia de „Vollzugs-
rat" in hechtenis genomen Officieren van de
reactie hebben onze oommissie gearresteerd en
Ebert is tot president uitgeroepen. Als KÜ thans
de zaal uit gaat zult gjj wat beleven- Soldaten
met bajonetten honden da straten bezet. Op
deze woorden volgdo een onbeschrijfelijk ru
moer. Een der aanwezigen sprong op het_ too-
neel en schreeuwde: Kameraden, laten wij den
„Vollzugsrat" wreken, 'de kast van de rijks
kanselier bestormen en Ebert aan de eeirste de
besta lantaarn ophangen. Volgt mii.
In de Sophienzalen was kort na vijf uur
eveneens bericht ontvangen van die zoogenaam
de arrestatie van den Vollzugsrat, waarop be-
sloten werd de vergadering to onderbreken en
naar het Huis van Afgevaardigden te trekken.
Volgens bijna overeenstemmende miededeeiingen
van ooggetuigen in de Berliiu9cbe bladen speel
de de zaak zich toen verder als volgt a Daai
bii a'e veiligheidstroepen bekend was geworden
dat op vergaderingen van den Spartacus-bond
botoogingen zouden volgen en dat da betoogers
van de Germaniazalen uit een optocht zouden
beginnen, waren reeds te 4B uur aan den hoek
van do Invaliedenstraat soldaten opgesteld. Op
h-et kruispunt stonden 60 man met da bajonet
op het geweer, een mitrailleur was opgesteld
aan do rechterzijde v<an de straat en ongeveer
100 maa «tonden dj dit bii den S-fcet fciner J3ahn-
hp:f. T>e ojysit&lliihjBj do-v troopen hnd hondorcfen
ni ou ws/ri&rifipen n an ««eJoict, dio» daar y,jj dio oen
o* andore verrassins? verwachtten, sleohts nood©
voldeden aan de aanmaning om door te loopen.
Hoe knger boa dringender verzochten de
soldaten da van minuut tot minuut grooter
wordende menigte uiteen te gaan. Plotseling
Toen klonk uit het midden der soldaten de
kreet: „halt of wii schieten." Op dien kreet
stormde de stoet uit de Sophienzalen en die
uit de Germaniazalen op de soldatenketen af.
Er werd gecommandeerd „vuur," de mitrailleur
in de Ohausseestraat begon te tiktakken en de
soldaten losten snelvuur. Dit duurde anderhalf
a twee minuten. Onder luid gegil stoof alles
it elkander, verscheiden personen werden onder
den voet geloopen en ongeveer 20 personen
drongen in hun an est door de uitstalkast van
het magazijn van Fabisch, waar men, toen de
toestand dreigend werd» de deuren had gesloten
en de lichten uitgedraaid. Een tramwagen,
welks bestuurder zonder iets te weten doorge
reden was, kwam eveneens in het vuur. Een
meubeltransportwagen, die de tramwagen wilde
passeeren, geraakte in het mitrailleurvunr. In
alle huizen hadden de bewoners de liöhten uit
gedraaid en zich teruggetrokken naar de ach
ter in het huis gelegen kamers.
Toen het. vuren was opgehouden heerechtc
er gedurende één of twee seconden bijna vol
komen stilte. Daarna waagden de eersten bet om
uit de huizen dicht voor ae Inva.lidenstraat voor
de deur te komen. Voor den ingang van den
winkel van Fabisch lagen ongeveer 20 perso
nen om hulp roepende over elkander heen, een
eind verder viif personen, waaronder een vrouw-
De soldaten gingen dadelijk op bevel der aan
voerders over tot berging der gewonden.^ De
lichtgewonden worden particuliere huizen
binnengedragen en daar in de omliggende hui
zen toevallig verschillende geneesheeren aan
wezig waren, kon er spoedig hulp worden ge
bracht. Hot juiste aantal dooden: en gewonden
heeft men nog niet kunnen vaststellen, het
zal echter ongeveer 50 bedragen.
Volgens de hierboven gegeven voorstelling
zouden dus de regeeringssoldaten met schieten
begonnen ziin. Volgens een andere lezing och to
wer d van een aan de regeering getrouwe sol
daten door de hem tegemoetrekkende Sparta-
eusleden geëiacht» dat zij hunne wapen zouden
afgeven en de Spartacusleden volgen. Daar de
soldaten dat niet verkozen, werd op hen ge
schoten. Zii beantwoordden het vuur en het
kwam tot eon gevecht, bii hetwelk op beide
ziiden dooden en gewonden vielen. Het aantal
slachtoffers is natuurlijk.bii de militairen min
der groot dan bii de ongeoefende menigte.
De „Vowarts" werpt alle schuld op oe Spar
tacusleden. Het blad schrijft: „De zeer treurige
gebeurtenissen ziin het gevolg van het geweten
loos© driiven der Spartacuslieden en de ontzag
lijke verbittering van negen tienden van de
Berlijnschen soldaten over dit driiven. Wanneer
du de Spartacuslieden zullen komen met de be
schuldigd". dat ae regeering op het volk laat
schieten., dan valt daarop to antwoorden, dat in
de Ohausséestraat het volk op het volk heeft,
geschoten» de soldaten behooren immers ook tot
het volk- Aan de soldaten is door ae Komman
dantur ten strengste verboden gebruik te maJken
van de wapons, teuz.ii in geve-I van onvermiido-
liike noodweer. De soldaten verzekeren, dat zii
in dit geval hebben verkeerd. In geen geval ziin
zij blinde werktuigen van een hoogere nicht,
zii ziin vriie burgers eener republiek. Niemand
dwingt hen en niemand veroorlooft hun on
schuldig hloed te vergieten."
Liebknechts orgaan „Die rote Eahne" is m
kwamen de bezoekers van de Germaniazalen tuurliik van een geheel andere meening en
1)De curaiveering is van ons. Red.
aanstroomen. Do Soldatenraad van het
regiment, die in een rijtuig) toesnelde, hield stil
en een der sola'aten trachtte de menigte te be
wegen rustig heen te gaan, zoolang het nog
tijd was- Wanneer de deelnemers aan de ver
gaderingen mochten trachten een stoet te vor
men, dan. zoo zcide bii. moesten de soldaten in
gevolge de ontvangen bevelen met scherp schie
ten. Deze waarschuwing1 hielp, alles vluchtte de
«traten a'oor om niet in ge-vaar te geraken en
ook de menigte, die aan do "vergaderingen had
deelgenomen, was een oogenblik besluiteloos.
Maar toen riep iemand: ooi-uit kameraden,
onze broeders zullen nmt schieten, Wii moeten
afrekening houden. Liebkneoht, leve
Rosa Luxemburg." Gp deze woorden sloten ale
weifelenden zich weder aaneen en drongen op
naar de Invalidenstraaf- De soldaten vorbden
een oordon en hielden de geweren gereea'. Op
dit oogenblik nqglerd9 een 0otocht van de be
zoekers van de Sophior)V-a,le"- die gekomen waren
om de mensohen van ae Uarnianiazaien af te
halen en met dezen sa^en naar het Huis van
Afgevaardigden te trekken. De stoet bewoog
zich in gelederen van VIer tot vijf man ond©,.
voortdurend heerage1'0"61'. 0D Liebkneoht en het
revolutionaire prol°,amaL maar overigens
zeer kalm door de straten- oorop liepen man
nen met egn roode v'a!: ea borden met ver-
schillend© opschrift011a e-ischen ons
recht»" „we® met Hinden ur g, en 0ff;0;e_
ren weg uit de 3olda te waden.
Dicht, voor de Inval' ens 'aat hield de stoert.
stil wegens het militair? cordon
cn ongeveer
de helft der betoogers gang heen. Q'e reet ech
ter zette zich ten «1° o__woder in beweging-
schrijft: „In die straten van Berlijn is bleed
gevloeid. Op vreedzaam betoogende, ongewa
pende sola'aten. die door de Chausséestraat
trokken en van wier betooging den voriren dag
kennis was gegeven aan den politie-president,
is met mitrailleurs geschoten, die verdekt op
gesteld stonden. Er vielen 14 dooden, waar
onder een vrouw, het aantal gewonden is nog
niet bekend. Arbeiders, soldaten» kameraden
thans ziet gii wie relletjes op touw zet, wie
anarchie zaait, wie de anarchie in bloed wal
verstikken: Thans ziet gij. wie het aanlegt op
den broedermoordenden oorlog, wie een dicta
tuur. maar een sabel dictatuur der contra-revo
lutie wil instellen. Weg met de Wels. Ebert,
Scheidomanna e-t.q. De geheele macht aan do
Arbeiders- en soldatenraden. Aan het werk, op
de barrikades. Weg met de met bloed bezoe
delde laffe aanleggers der relletjes, leva de
revolutie."
Liebkneoht spoort de arbeiders aan tot de
massastaking. Hii schrijft: ..Verlaat de fabrie
ken, protesteert tegen het bloedbad." Daarmede
heeft hij het sein gegeven voor de tegenrevo-
lutie, waarop men reeds dagen lang heeft ge
rekend en waartegen de regeering, zooals uit
het gisteren voorgevallene is gebleken, hare
maatregelen had genomen, waarbij editor de
vraag gesteld mag worden of do regeeringssol
daten niet te vroeg gebruik hebben gemaakt
van hunne wapens.
De „Freihoit". het orgaan der Onafh. so
cialisten. schrijft ook. dat op weerlooze betoo
gers zonder aanleiding is geschoten. De solda
ten hadden echter geweten, dat de mensdhen
uit de fjpartacusvorgadering kwamen en- tegen
dezulken is alles geoorloofd. Zegt men hun mei
voortdurend dat de Spartacuslieden het eclnuni
der men8chen ziin. hitst de geheele per3 van
de „Vorwai ts" af over de liberalen heen tot d:
all-Duitsohe niet dagelijks op tegen Liebknecln
en ziin aanhangers! Dat is de reden van de
moord op de onsohuldigen- Deze personen zijn.
in a1e eerste plaats aansprakelijk. Tegen dit ge
spuis moeten allen, die voor de revolutie .ziin.
zich te weer stellen om een einde te maken aaa
hun het lioht schuwend bedrijf''. Het blad komt
tot de slotsom: »,De vijand staat rechts."
De waarschuwing heeft vooral betrekking op
de rechts-socialisten en hunne pers, die de cam
pagne tegen de onafhankelijke soc.-democratie
en de SpartaeusgroeP gesteund en bevorderd
hebben.
De voorloopige indruk is. dat de regeerings-
sola'aten gisteren aan de regeering geenen
dienst hebben bewezen, in zooverre, dat zii aan
Spartacuslieden, die van plan waren relletjes
te maken, nu het voorwendsel hebben gegeven,
dat zij tot contra-actie genoodzaakt zijn. Thans
woTdt ook voor Haase de toestand uiterst moei
lijk» hij moet nu wel kleur bekennen. Misschien
draagt de betreurenewaara'ige gebeurtenii
daartoe ertoe bij, dat de toestand zuiverder
wordt.
Balfour heeft in een interview met een ver
tegenwoordiger van ae „Associated Bi ess ten
aanzien van de vredesconferentie gezegd, dat
naar ziin meendng de bijeenkomst» welke deze
maand te Pariis zal gehouden worden, slechts
een niet-formeelo voorloopige bespreking zal
zijn. welke aan de eigenlijke conferentie voor
afgaat. Op deze conferentie, a'io in begin van
't volgend jaar zal plaats hebben, en welke heb
lan&<durift'st zal ziin, ziullen allö belanjyriiti©
voorwaarden geformuleerd worden. Kerst daar
na zullen de viiandeliike vertegenwoordigers
worden toegelaten-
De belangrijkste quaestie. welke door a'a
conferentie behandeld zal worden. i3 die van
den Volkerenbond. Deze is volgens Balfour aa
aerate noodzakelkiieid opdat uit den oorlog
al het goca'e, dat wii er van hopen, zal voort
spruiten.
Met betrekking tot Wilson'a uitspraak, dat
de wereld veilig moet worden voor de democra
tie, reide Balfour. Jat te dien einde niet alleen
het aantal democratische staten vergroot moet
worden. Ook tusschen democratieën kunnen gë-
aohlllen ontstaan, welke oorlog ten gevolge
hebben. Het zou -ondragelijk zijn, wanneer Eu
ropa en Amerika niets deden om te verhinde
ren, dat Europa het brandpunt wordt van
nieuwe oorlogen. De Bond zal niet alleen tegen
do .misdadige eerzucht van misdadige autocra
tieën maar ook tegen overijlde etappen van
andere landen hebben te waken.
Op een vraag of Rusland ter conferentie zal
vertegenwoordigd zijn. antwoordde Balfour:
't Is moeilijk te zeggen» wat nu Rusland is. Wij
ona'erhouden geen betrekkingen tot de Bols-je-
wiki-regcering, welke in Midden-Euiropee6cln
Rusland de voornaamste de faoto-regeering is,
maar er ziin vele andere de facto-regeeringen
Ik denk. dat de positie van Ruslana' op de con
ferentie geregeld zal worden en geloof niet, dat
eenige Russische regeering. zooals zii op 't
oogenblik is samengesteld, bevoegd zal worden
geacht, gedelegeerden te zenden.
De ,»AlJg- Zeitung" zegt in een bespreking
van de Europeeeoho reis van Wilson: Hot i$
ondenkbaar, dat Wilson thans bii do groots
liquidatie, ziin eigen beginselen, welke hij op
bijzonder nadrukkelijke wij-ze heeft bekend ge
maakt, overboord zóu werpen. JVilson heeft
zich van ziin reis naar Europa, niettegensfcaana'a
de krachtige tegenstand, niet laten afsehrikkcu
en zelfs in een programrede vóór ziin vertrek
zijn oude gezindheid geuit. De komst van Wil.
son in Europa is geschikt om de binnenlandsoho
oDtwikk-eling vau Duitschland in rustiger
banen to leiden en a'e stemming in de Entente-
landen in de richting van matiging te beïn
vloeden- Ook- voor D.-Oostenrük is de deelno-
nung door den president van de Vereenigda
(Humoreske).
fy'Ta elk getal zorg jij, dat zoo spoedig
^'gelijk je volledig bewijs in handen hebt,"
ty.' de oommissaria den brigadier in de
O* mi maar heen," -
tri' Vmk eerst in de keuken een glas bier,"
^mevrouw Brakelman.
bLfftdh'1' salueerde en ging heen. Een
bier sloeg hij nooit af. v
"N0*® hij heengegaan waa, zeide Sclniur-
»v'é!ioor eens, we moeten er eens ern*tkr
Praten."
"p.grover," vroeg z'n zwager.
0Ver die geschiedenis van de ruit."
V'r,,8* begrijp niet, wat een belang je
becht."
^köu»rn?*r> hij die heeft ingedagerW"
„Wel, dat i«3 waar ook, ik heb z'n naam
nog niet eens genoemd. Weet je wie de
dader is?"
„Neen, wie dan?'
„Het is Rekfeldl
„Rekfeld, mijnheer Rekfeld, riepen Bra-
kelman en z'n vrouw beide tegelijk.
„Ja, hij en niemand anders. Ik had tooh
al veel op dat jonge mensch tegen. Ik ver
trouwde hem maar half. Jullie hadden hem
nooit hier binnen moeten halen. Doch nu
dat eenmaal gebeurd is, zal het zaak zSjn
hem zoo spoedig mogelijk de deur te wij
zen. Iemand die zulke dingen doet1, mag
hier in huis niet geduld worden."
„Ja maar," merkte mevrouw op, „het zal
een studentengrap zijn."
„Een mooie grap inderdaad. Neen, die
jonge man deugt niet. Hij mag zich in fat
soenlijk gezelschap niet indringen. En dat
moet hem aan z'n verstand gebracht woirdon.
Een ruit inslaan, een ruit bij mij, den com
missaris van politie, het is ongehoord."
„Maar zwager."
Schuurman werd nijdig.
„Kort on goed," zeide hij, „dia Rekfeld
niet vergete-a, dat hij de nieksjea het hoofd
op hol brengt."-
Het is een onaanS°,naiïie geschiedenis.'
gen, zal ik het W°l doen-
A/m men over den duivel spreekt, trapt
men kern op z'» st^iilZe?t het Trek
woord en zoowaar* terwijl ü0 oudo jieden
over Rekfeld aldus spraken, kwam hij de
kamer binnen.
„Pardon," zcLde „ik zou even het
taschje voor juflT°uW Anna hier weghalen.
„U is wel erg galant te£önover de meis
jes," zeide Schuurman.
En zou ik dat niet Zlln tegenover een
paiir zoo lieve jonge dame»,» vroeg Rekfeld.
Hm- ia Als het haai aangenaam is. Jn
ieder' geval het ia ons niet aangenaam,"
viel de commissaris uit.
Rekfeld zag hem verbaasd aan.
Ik begrijp u niet, zeide liij.
"Kom," sprak mevrouw sussend, „gaat u
makr weer in den tuin, het is nu dc tijd
niet om daarover te spreken.
„Pardon, mevrouw," antwoordde Rekfeld
beleefd, maar beslist, „de woorden van mijn
Staten aan de regeling van de Eu-ropeesche toe
standen een goede factor. Wij hopen, dat Wil-
son m Europa niet, toegankelijk zal ziin voor
mW p( lk kom hier niet meer. GecnoeV I heep Schuurman klinken te eigenaardig, om
niet te zeggen beleodigend. Ik moet over i duidelijker en vollediger alles verteld. In
de beteckenis opheldering verlangen.
„Goed, mijnheer, dat is ook beter," riep
Schuurman, „ik zal u kort en goed zeggen,
wat het is. Ons is het een en ander van u
ter oore gekomen, dat mij het recht geeft te
spreken zooals ik gesproken heb. Mensclien,
die aan dergelijke excessen zich schuldig
maken, a's u, behooren zich niet in te drin
gen in een kalm en deftig huishouden."
„Maar ik begrijp u niet."
„U wilt me niet begrijpen. Ik bedoel dit:
U maakt 's nachts kabaal- langs de straten,
u stoort nette burgers iri hun rust, u heeft
bij inij een ruit ingeslagen."
Triomfantelijk uitte de politie-commissa
ris zijn beschuldiging.
„Hoeft'u daarvan bewijzen," vroeg Rekfeld
ka'm
Ls wij zen. Ja zeker, of eigenlijk aanwij
zingen, die volkomen grond geven, antwoord
de Schuurman iets minder zeker.
„En welke zijn die?"
Hie vraag op den man af maakte den com
missaris doodverlegen.
„Brigadier Jansen heeft ze," zei hij, „wat
drommel www om hesft d» karsl niet .wat-
ieder geval
„In ieder geval, mijnheer Schuurman, weet
ik, dat u zeer bevooroordeeld jegens mij
zijt. heeft niet eens bewijzen. U kent
zelfs niet de aanwijzingen, die een briga
dier meent te hebben. Maar als ik beschul-
digd wordt, hecht u daaraan terstond alls
geloof, er bestaat voor u geen twijfel meer.:
U moet wel erg tegen mij ingenomen zijn,
om zoo onrechtvaardig te zijn."
Dat verwijt trof doel. De commissaris be
roemde er zich steeds op, dat hij streng,
maar zeer rechtvaardig was. En tegen het
verwijt van den student kon hij zich moei
lijk verdedigen.
„Ja, beste broer," zeide mevrouw Brake'-
man nu, „ik geloof toch ook, dat mijnheer
Rekfeld door u al te lichtvaardig beschul
digd wordt."
„En op grond van een beschuldiging, waar
voor u geen enkel bewijs in handen no
vervolgde Rekfeld op steeds mee'
waardigden toon, „meent u mij
huis to moeten ontzeggen, my weg to j 9
ais he# ware. P»t i* nifwf^ Y9rrHgd)