mem mil war
BINNENLAND
De Ondergang van een
Wereldmacht
Parlementaire Kroniek.
FEUILLETON
WAT DE PERS ZEGT
VROOLIJK ALLERÜE?
Woensdag 19 Februari - Tweede Blad
- - - - - - verela as dol. Hetgeen Duitechland noodig
45
■f-f De burgemeestersbenoeming in Haarlem.
De benoeming van een burgemeester van
Haarlem kan nu binnenkort worden tegemoet
gezien.
Wij hopen van harte dat het een K.-K. zij,
omdat daardoor voor goecl zou worden go
broken mot de dwaze traditie dat in een ge
meente van eenige beteekenis boven den Aio er
dijk een R.-K. niet op zijn plaats u als bur
gemeester.
Maar al zou dit 'niet het geval zijn, dan
heeit de rechtvaardige actie der Haanernscne
Katholieken tenminste het voordeel gehad,
dat weer eens de aandacht is gevestigd op
onbillijkheden, waarvan wij, Katholieken, nu
al eeuwenlang het slachtoffer zijien die,
zeker in onzen tijd, alle reden missen.
Vraagt men in niet-R.-K. kringen welk be
zwaar er wel is tegen de benoeming van een
II,-K burgemeester voor deze stad, dan is het
zwaarste argument dat men te hoeren krijgt
vrel: dat het zoo gek zou zijn.
Waarom, vragen wij.
Een burgemeester van welke godsdienstige
of politieke gezindte ook, zal immer een meer
derheid andersdenkenden tegenover zic-L vin
den.
Wel zijn twee derden van de Haarlemsehe
bevolking miet-Katkoliek, maar deze twee
derden-zijn onderverdeeld in zulk een groot-
aantal gezindten en onverschilligen, dat het
aantal van ieder in Ihet niet verzinkt bij het
cijfer van Roomsch-Ka (hollek en, dal in Haar
lem woont.
Zou men dus kunnen praten van overheen
sching, dan geldt dat voor welken burgemees
ter ook, die benoemd zou worden.
Alleen de Koomsch-Katholieken kunnen
getuigen dat zij de sterkste ordelievende par
tij zijn in Haarlem.
Opvoedkundig zou bovendien de benoeming
van een R.-K. burgemeester uitstekend vc-r
ken. Het zou onze niet-Kathotieke stadge-
nooten leeren dat ook de R.-K. gelijkberech
tigd zijn voor do Grondwet; dat in ons landje,
met zijn gemengde bevolking, ook met de
E.-K. dient ie worden samengewerkt, en dat
met hen ook last not least samen te werken
valt.
Hopelijk zou zulk c-en benoeming ook haar
terugslag hebben op andere benoemingen als
bij ihet notariaat, de rechtbank, en liet stede
lijk ambtenaarscorps, waarbij de E.-K. zich
terecht achtergesteld kunnen voelen.
Wanneer ons iets verwonderen moet bij deze
actie der Boomsck-Katholieken, dan is het
dat wij daarbij zoo weinig steun ontvingen
van die zijden, waar anders zoo zeer geroepen
wordt om gelijkheid en rechtvaardigheid voor
een ieder.
Den Haag, 16 Februari.
O, dagen van Tromp eu De Ruyter, waar
is ons land gevaren! Waar is de tijd ge
bleven, dat Brittan je een ijzeren keten span
de over de Theems, beducht voor Neerland'»
zeemacht? De tijden, dat Holland's Homerus'
zong:
Maar wat kali een keten baten.
Als de Leeuw van Holland brult.
En de zee met doodschrik vult.
Gelukkige Vondel, dat- gij de vorige week
liet hebt beleefd, toen de Hollandsche zee
man een onbetrouwbaar element, de vloot een
zoodje oud-roest werd genoemd en die ikeeren
in Den Haag zich beijverden in voortvarend
heid om do Marine op te ruimen!
Het Nederlandsehe volk was nooit mili
taristisch aangelegd met de schutters maakte
het publiek liefst een grapje en van de. vloot
kende het enkel den hossenden matroos op
Koninginnedag.
Die geest heeft zich wel altijd eenjgszins ook
aan het Parlement afgespiegeld; iedere cent
voor do Marine werd vroeger in Den Haag
driemaal omgekeerd en Minister van Marine
was een der meest ondankbare baantjes.
Hei heeft aan jhr. Kuys dan ook heel wat
moeite gekost om een titularis voor Marine t-o
vinden. Wanneer ik eens mag klappen uit
de geschiedenis der jongste kabinets-formatio
dan is het thans wellicht niet ondienstig mee
te deelen, dat de oorspronkelijke bedoeling
was aan jhi\ Alting von Geusau het „Dep.
van Landsverdediging" toe te vertrouwen;
dus Oorlog en Marine samen. Deze weigerde
echter beslist en wilde zich alleen voor Oor
log verantwoordelijk stellen. Toen is zoo
als men zich zal herinneren het Kabinet
gevormd en later is eerst die Minister van
Marine benoemd. De heer Naudin ten Cate
„liet er zich voor vinden", zooals Z.Excellentie
zich de vorige weck zuchtend liet ontvallen!
Eu nu zit deze Minister met een Marine-
begrooting van 40 millioeii en de Kamer 7 w
met dezen Minister! Beide x>aitijeii hebben t der vloot werd stopgezet
elkaar de vorig© week aangezien met gezich
ten van: kan ik het helpen; de heer Naudin
ten Cate n.l. zegt heusch niet voor zijn pleizier
Minister te zijn en de Kamer zegt: wij vinden
je een beste kerel, maar die dure oorlogsvloot
willen wij zoo gauw mogelijk opruimen en
dan moet gij maar in den grooten zondvloed
ince! Er is" een prettiger verhouding denk
baar!
Ik sprak daar van „de Kamer". En inder
daad was er een zeldzame eenstemmigheid
in ons Lager Huis merkbaar over deze ge
dachte: dat de voorliggende Marinebegroo-
ting van 40 millioen gulden het geld met
waard was. Het Marine-personeel is door de
jaren-lange actie der socialisten goeddeels
verkankerd en in de revolutieweek vreesde
men, dat de omwenteling ook hier te lande
van de vloot zou uitgaan. Vervolgens hangt
de ontwapeninlïsideo in de lucht; de vrede»
conferentie is „in Parijs aan 't beraadslagen
en straks kan er zoo iets als een volkereu-
bond komen, waarbij een leger en een oor
logsvloot overbodige dingen worden. Ten der
de is daar de overweging dat wij toch niet
tegen de groote mogendheden op kunnen; dat
de bestaande vloot om slag te leveren niets
waard is eu wij de millioenen niet kunnen
opbrengen om er een bruikbaar oorlogswapen
van te maken.
Deze stellingen vinden eigenlijk nergens
bestrijding; verschil komt er eerst wanneer
liet aankomt op .conclusies trekken en....
wanneer de politiek niet in 't spel komt.
Dan willen de Vrijzinnig-Democraten allen
verderen aanbouw en afbouw van Marine-
materieel eu alle herstelling van oud male
x'ieel staken in afwachting van wat er van
den volkerenbond terecht komt.
Doeih de Minister van Marine zet daar
tegenover: er is reeds 13 millioen besteed aan
de rompen van nieuwe schepen; staken wy
den afbouw, dan is dat alles verloren geld.
En dan komt.Mlgr. Nolens betoogen: gij ver
geet, dat wij een Koloniale mogendheid rifn
en dus onze vloot voorloopig in stand moeten
houden. En de toestand is zóó, dat-, als wy
met herstellen en aanbouw uitscheiden, er
binnen zeer korten tijd van geen vloot meer
sprake is.
Een ander geluid daartegenover doet mr.
Bomans hooren, die radicaal de conciusls
trekt: thans is het de tijd oor ontwapening,
kleine staten hiebben niets aan een vloot dan
misschien alleen als onderdeel van de lands-
defensie tot handhaving der neutraliteit. Ge
bruik dus van de bestaande oorlogsschepen,
wat ge kunt, voor kustverdediging en stel
deze ter beschikking van den Minister van
Oorlog. Het Marine-Departement kan dan
worden opgeruimd. En mochten de Koloniën
te verdedigen zijn, zend dan de rest van de
vloot naar Indië.
Ik wil erkennen, dat dit -geluid van nn.
Bomans zeer sympathiek klonk; immers het
doet den Katholiek goed in een Parlement
overeenkomstig bet Pauselijk program voor
ontwapening te hooren pleiten. Toch vond
de motie-Bomans zóó weinig steun, zoowel
links als rechts, dat de voorsteller haar eige
ner beweging introk. Vraagt gij naar de ver
klaring lüervan, dan is zij m. i, deze, dat de
voorsteller één. ding had vergeten. Hij ging
naar de vergadering met het hoofd vol van
de moolykheid om thans reeds in Nederland
aan ontwapening te beginnen en het hart-,
warm kloppend voor do idealen van den vol
kerenbond. Maar behalve verstand en gevoel
is er helaas nu eenmaal in de politiek nog
een derde factor noodig, nl. de berekening
van liet succes. En berekend was de motie-
Bomans niet, want lan had de voorsteller
eerst do stemming der Kamer en het ant
woord der Minister afgewacht; en om per
soonlijk succes was bet bem nog minder te
doen.
Van moer slimmigheid getuigde de motie-
Hngeniboltz, die het socialistisch -gebaar be
vatte van de geheele Marine te willen liqui
deeren, maar inmiddels een slag om den arm
hield om het verloop dier Vredesconferentie
af te wachten.
Zelden ben ik het met den bolsjewiek Wijn
koop eens: maar het was ditmaal raak toen
deze dé motie-Hugenholtz betitelde als gebo
ren uit concurrentiezucht met de Vrijzinik ,-
Democraten, een politieke. onoprechtheid dus.
Wil je anti-militarist zijn, stem dan tegen
de lieelc Mar ino-begrooting, zei Wijnkoop,
dan hebben we do motie-Hugenholtz niet
noodig.
De Kamer zat aan 't slot der debatten voor
een leelijke impasse; een begrooting van 4o
millioen goedkeuren voor een vloot, waarvan
de bruikbaarheid door den Minister zélf niet
kon worden aangetoond; of èen motie aan
nemen, waarbij de Marine feitelijk op non-
actief werd gesteld? Wat moest er gebeuren?
Minister Heemskerk, die achter do Minis
terstafel de debatten bijwoonde, wist er als
po 1 i t i e k- g er o U t i neer de een uitweg op. De keer
De Mui-alt had nl. aan den voorzitter ver
zocht de beraacislagintgen te schorsen en den
Minister eerst meerdere inlichtingen te latön
'geven over de kosten, die bespaard zouden
worden, wanneer de verdere aan- en afbouw
Maar alvorens dit
verzoek in stemming ward gebracht fluister
de mr. Heemskerk zijn ambtgenoot Naudin
in 't oor: vraag zelf schorsing der beraadsla
gingen, dan houdt ge je zelf groot! En waar
lijk, Minister Naudin deed het. 't Viel als
een bom in de Kamer: een verzoek van een
Minister om de begrooting aan te houden!
Mr. Marohant, die de stemming in de Ka
mer voor de motie van zijn partijgenoot Oud
op dat oogenblik gunstig achtte, was over
dit verloop woedend en trachtte den Minister
te dwingen voort te gaan. Maar voorzitter
Fock is niet voor de poes en zette den heeten
Vrijzinnig-Democraat-op zijn nummer. Minis
ter Naudin heeft nu tijd tot Woensdag om
zich te bedenken en.,,, te herstellen. Sterkte
Excellentie!
Zou dus do Marine-betirooting zonder dit
by wat steeds onze meening was, dat w«
noch een Departement van Oorlog, noch
een Departement van Marine moeten
hebben. Al wat de nood eisc-ht, is een De
partement van Landsverdediging, en dit
Departement kan in twee sectiën uiteen
gaan, voor verweer te land en voor ver-
wqer ter zee."
SEEN PEïLSGBSPïtEK MET DEN GEWEZEN
DUITJSÜHEN KROONPRINS.
De Amerikaansche journalist Parkersoa
heeft te Wierin-ven een onderhoud van twee
wen gehad met ex-kroonprins Wilhelm.
Indien <tü wenaaht te weten, reide hij, wie
met die van Oor-log
Arbeid; en toch loopen wij al zachtjes aan [thans samen spreken. Ik weet uitstekend wat
naar Maart met het Paaschreces in 't ver-^'u bedoeling was. Hij walde niet zoo zeer
schiet! Duitschiand Bestrijden, maar xiin bedoeling was
De besprekingen bij de Ooilcfes-begrooting bet in de verdrukking te brengen. De schepping
gingen begrijpelijkerwijze veelal in d© rich
tmg van democratisecring der weermac-bt en
tt bevordering van een volksleger. Van de
Katholieke fractie hield mr. Bomans in die
richting een warm pleidooi, dat Lij besloet
met een motie, waarbij de on middellijke re
organisatie der weermacht wordt geëisebt,
van ae Entente was de oorsprong van den oor
log. Noch mijn vader, noch ik nebben dien
gewild. Ik voor mij wist evengoed- als een ieder,
dat zonder een oorlog Duitschiand in commer
cieel opzicht de w e rel ds up p.rem atie zou kunnen
ktiigen. Misschien gedurende 10 jaren was ik
een tegenstander van den oorlog, diar ik wist.
met als gevolg- belangrijk© bezuhiitgingen <b»t wii niet konden hopen, dien te winnen,
reeds thans op het hoofd'tuk Oorlog. I tenzij er een wonder zou gebeuren. Wanneer-
Tegen deze motie zijn minder "bezwaren te thans nog spreken om miin vader of mij
opperen dan tegen die, welke bij de Marine-
begrooting werd ingediend; vandaar wellicht
de quasi -pottende interrupties uit den roe
den hoek.
dood te schieten, dan moet ik zeggen, hoe
claokelijk en absurd is het van menscheu, die
n de 20e eeuw leven, om zoo te denkeu en zulk
een onzin te bewerdn. De menscv:en zouden ons
Op de besprekingen bij de begrootingen van 'heusch niet meer kunnén straffen dan wij roede
Oorlog en Arbeid, zal ik verder niet vooruit jwestraft zijn.
loopen, maar afwachten, wat deze week ons Op een v-raag of het niet een zogen waa. dat
brengt. 'alles thans voorbij was. schitterden ziin oogen
Op één discussie in de Kamer moet ik nos en antwoordde hiiNeen. niet goliik de toestand
wijzen; zij is te belangrijk, dan dat zy ir deze ihans is. Duitechland is -M en do geheele
heeft is een sterk leger. Het is bespottelijk om
te denken, dat men het kan besturen zonder
een leger. Met alle idealen die de Entente be
weert te koesteren hebben zii èen leger noodig,
by-na ougmooflijk, want België, dat uiterlijk
zoo tamelijk en vriendschappelijk tegenover
hederJand is, zou dan in 't giebel na tegen ons
ageer en! Dat mogen wij zonder meer niet aan-
aannemen. Toch was 't goed, dat Minister van
Karnebeek al vast verklaarde: nooit zullen
wij een stukje grond ronder krachtig verzet
\an ons laten afscheuren; en, na nauwkeurig
onderzoek, zullen wij onze houding tegenover
de Belgische Eegterinjg vaststellen.
De li-i geering van gating Albert moge in-
tussehen uit de organen van de Vlaameche
partij en de Belgische socialisten reeds be
grepen hebben, dat een groot deel van zijn
eigen volk van geen annexaties weten wil!
HAGENAAR.
Kroniek iflag ontbreken. Ik bedoel do vraag
van mr. Loei'f over de eischen dier Belgische
delegatie tor vredesconferentie en het ant
woordvrn Minister van Karnebeek. z
Leelt de Belgische Regeering werkelijk een
eisen tot annexatie van Zeeuwsoh-Vloande- daar daardoor alleen het succes van den volke
ren ingesteld? Onze Minister van Buitenland-ren,bond verzekerd lean worden, i ndien Duitsoh-
sche zaken zeide: ik weet het niet. Het is land werkbRjk verlangt eeu republiek te worden
hij-in nn-»ft!onPi:;i. t» ,_iv -«L—wii- gelijk de Vereenigde Staten of Frankrijk, zou
k daartegen geen bezwaren hebben. Ik geef
niets om mijn kroon, maar ik heb myn vader
land lief, en gaarne zou ik terugkeeren om ^an
liet ministerie van buit-enlandsche zaken of el
ders werkzaam te ziin. waar men. mii zou kun
nen gebruiken. Liever ben ik een particulier
burger, dan dat ik. een kroon zou moeten
dragen, die#® niets dan moeilijkheden zou bren
gen. Op een vraag, hoe het mogeliik was, dat
a'e revolutionaire organisatie zoo liet Duitsohe
leger had aangetast, antwoordde de krooapa-ina,
dat de troebelen niet hun oorsprong, vonden in
het léger, maar dat zii uit het vaderland zelf
voortgekomen waren. Wilson, Lloya' George en
O Ie me eeau ontvinge; den steun van hun ge
heele volk. Hét Bolsjewisme was een besmet
tende macht en liet Bolsjewisme zal nog veel
meer doen. Kijk maar naar België, Frankrijk en
zelfs naar Engeland. De kroonprins verklaarde
verder dat Duitschiand nimmer in staat zal
zijn de kosten van dezen oorlog te betalen en
eenigszins dramatisch voegde hii er bij: Rus
land moet betalen, want Iïusland het eenige
land, dat het, kan. Ik meen niet dat men do
liuftsen tot slaven zal moeten maken, maar in
dien de Entente opa-echt is in haar bedoelingen,
laat zij dan een volkenbond vormen, die ten
doel heeft alle hulpbronnen van Rusland te ont
wikkelen, waardoor in de eerste plaats de oor
logskosten kunnen worden betaald er ten
tweede Rusland zelf g-aholpen zal zijn. Daarna
kwam het giesp-rek op president Wilson en werd
de vraag gestekt ,f hij in staat zou z-iin, de vre
desconferentie de baas te blijven. Ik. koester
hiervoor wel eenigo- vrees, zei de kroonprins,
nn ik van verre zie, hoe men bezag ie de wapen
stilstandsvoorwaarden te verscherpen, hetgeen
niet zou kunnen geschieden, indien Duitschlana
in staat ware zichzelf te verdedigen. Op een
vraag, wat zjjn plannen voor de toekomst wa
ren en of hij soms zin had om naar Ameriha
te gaan, antwoordde hij: Ik zou gaarne naar
Amerika willen gaan, indien do Entente mij
niet doodschiet. Ik heb vele vrienden in Ame
rika en houd van het and. Ili.j vroeg mij. naar
Cornelia Vanderbilt en toen ik hem daarop ver-
tolde dat deze1 generaal was, lachte hij en zeide:
Hoe grappig, hii weet evenveel van den oorlog
als ik va* visch. Over Gerard sprekende zeide
hijIk lees ziin boek en vind hem on vriendelijk
ofschoon ik moet zeggen, dat hij wel eens aai'-
dig'o dingen gezegd heeft over mij en mijn
vrouw.
De kroonprius zeide, dat hij veel belang
stelde in de ontwikkeling van Japan en China,
Lachend zeide hij: De Vereenigde Staten moe
ten maar oppassen, zij zullen da„r wel eens
onaangenaamheden krijgen, Hy scheen zieer
goed op de hoogte te ziin van de l&ndwetv In
Califormië en merkte naar aanleiding- hiervan
opDat is een oud zeer dat alleen tijd'eliik
dicht is, maar dat- .ieder ooeen-blikkeliik weer
ONZE MARINE.
Naar aou-Ieiding- vnu. do bera-adsiafgrinc- Ir
'de Tweede Kamer over den goeot bij de Ma
rine, schrijft de „Standaard" het volgende:
„01' de Minister van Marine reeds ge
noeg heeft doorgelaat, om, brak er weel
een booze zet uit. pet kwaad, te kunnen
bezweren, is vooralsnog niet uit te maken,
ïoch schijnt nu reeds deze zekerheid ver-
kïxé'éii, dat een oproerige mat rozen beu de
niet met een duchtig gewapend schip
"naar no Maas zou kunnen stevenen, om
in Rotterdam do lont in het kruit te ste
ken, en reeds hiermee is een der meest
dreigende gevaren afgewend.
Van een oplossing van het geding ie
hiermede inlüsschen nog zelfs de inzet
niet gegeven, en wij twijfelen niet, of liet
zal straks onvermijdelijk blijken, om deze-
zoo cr.itieke aangelegenheid bij afzonder
lijk© wet to Régelen, niits daarbij de
Koloniale Marine dan ook in den meest
volstrekt©» va1n de vloot hier te lande
worde afgescheiden. Zelfs kunnen wt
niet vermoeden, dat de heer Van d^r
Voort van ZÜV< "le voor het behoud van
de Marine sproh- het in anderen zin zon
liebbeu bedoeld. Aan aigekeelo afschaf
fing Vc,n de Mar ine zal ook, afgezien van
onze Koloniën, hier te lande nimmer kun
nen gedacht woruen. Reeds ons verleden
gedoogt dit niet, en waar schier alle Mo
gendheden, tot zoiis België, steèds meer
op het gereeóh°u^eu van een verweer tei
zee bleken prbs te stellen, kan een land
als 't onze, dat voorheen als Zeemogend
heid bovenaan m ue reeks stond, aan -geen
afdanking Marine denken.
Heel iets anders is het iatussehen, of
- daarvoor een alzonderlijk Departement
van Marine noodig 18- En dan blijven r«
DE EENIGE UITWEG.
Ia een oudemvetscbe wagen bevonden zich"
onder de passagiers twee bejaarde dames, die
elkaar voortdurend in 't vaarwater zaten over
een raampje^ dat de eene open, de anders
dicht wilde hebben.
De eene dame „zou het besten-ven als men
het opende; de andere „«m stikken" als ft
d'i-cht hieef.
De conducteur, een man met eer. gewoon
mensclicnveretand, wist er geen raad op.
Maar een dei" passagiers hielp allen uit de
-m-legenhL d,
„Doe eert het raampje open. tot deze dame
gestorven is; en boud het dan verder dicht,
totdat die dame gestikt ia dan rijn we van
twee groote lastposten ontsla gen.''
De dames lieten zich verdc met deze aan
gelegenheid niet meer in.
RG31.UN uit ff El f-OÜLSCH.
Voor den purperzoom der senatoren?
lachte Lydia. Dat zijn me senatoren.. Waar
over beraadslaagt grij dan op liet Kapitool?
Over de wijze waardp men het best piaat-
lustigea eksters als gij zijt, den al te spitst.-n
tong korter«maakt.
Ik zie, dat gij niet behoeft verlegen te
jutten als gij het met de millioenen van uwe
tollenaarsters hebt klaar gespeeld. Gy legt
eenvoudig een ouden g-escheurden zak om de
echouders en de wijsgeer is er. Daar kan
men heden ten dage den kost mee verdienen.
Nu verscheen op den drempel der zaal een
man van weinig meer dan dertig jaar, in
een donkeren filosofenmantel gehuld. Hij had
de laatste woorden van Lydia gehoord; een
■dubbelzinnig lachje speelde om zyn dunne
lippen. Hij maakte een buiging voor de I'o-
meinsehe purperdragers, doch er was eenige
Verachting te lezen in den blik zijner kleine,
iöoordriugende oogen.
1 Nu hebben wij ook oiif.cn Lueiaul riep
Marcus^ den aankomende toe en begroette
hem. - Er ontbreekt niemand meer; wij kun
nen beginnen.
Hij klapte in de hamlen. Op dit teeken
weerklonken achter een gordijn de tonen van
een krygsmarseh-, welke gespeeld werd door
oen orkest van fluiten, cymibaien en cithers.
In den pas begaf zich het gezelschap naai
de eetzaal.
Hier droegen slaven Britseke oesters, zee
egels, slakken en met zoeten wijn bevochtigde
tulpen "als voorgerecht aail> om den eetlust
der gasten op te wekken. Terwijl daarop Sy^
risclie knapen, in roode met goud doorstikte
tunica's, zilveren wasehbekkeus om de han
den te wasschen, biancn brachten, verstomde
plotseling de marsoh en een zachte treurende
melodie Tiet zich hooren, die van uit de aarde
scheen op te rijzen. De heer des huizes schreed
naar d© groote tafel toe en ae armen uit
strekkend naar een zilveren (geraamte, als
afbeeldsel des doods, dat tusschen bloemen
doorschemerde, tprak hij;
O gij, met uw glinsterend© gebeenten,
die spot met allo moeiten en droolmen dei-
mensehheid, herinner ons bij dag en nadut,
dat den sterflijken menscli zooveel geluk vci-
gund is, als hij tijdens zijn leven m de gele
genheid is te genieten. Zijn wij eens aan u
gelijk, dan helpen ons noch de vereering- of
verafgoding der overlevenden, nochi de lie
deren, wn da wierook der ariesters» japch ook
de gansoh© 01y®Pus' Wnar«an het gemecne
volk gelooft, Bi'dÖ aV;LSl,oet's herinnering
dat wij ieder cogenoiik ccs levens zooveel
mogelyk genieten eu geon dropje levens
vreugde ougenoten laten verdampen.
Mucins moet bei Keraamte een offei
brengen. Van ons aLen moet hij het eerst
Charon's scheepje a -- Ugen.
Ook ditmaal voelde de senator zich niet be-
lcedigd. Hij nam «it de hand v an een slaaf
een pas gevuldeü beker» «-aderde ihet geraam
te en besproeide net met wyn, terwijl hij na
een diepe buiging ,6Prak:
j breng u mun passende hulde, stomme
snotter wijsgeer »l|er .^ijsgeeren, beste lecr-
Ster der niensehheKU uij alleen bezit de
eeuigë, eeuwige v:u. awd, die nimmer liegt
a't-ijd aiemv nv oisciioon do menschbcm
lmre Vermanende stem sedert de tijden boort,
toen onze dappere en deugdzame voorvaderen
nog als dieren in noleu woonden. U huldigt
do Tioogberoemde senator Mueius, niet zoo
deugdzaam en dapper als zijn voorvaderen,
maar daarentegen veel verstandiger, omdat
hij niet met hot. vee te zamen in aardhetfm
woont, geen brei van zw ,rt meel eet, feieen
water drinkt, van geen matronen houdt die
de stallucht bij zich hebben en geen vrees
heeft voor de goden van de Olympus, waar
aan hij evenmin gelooft als gij aan ©en voort
leven der mensehen in de wolken, in Hades 2)
ai waar. ook.
en, onder brak hem Marcus, toch naar
de g-unst van Lydia diifet, olschoon hij steeds
moer op n begint te gelijken.
Luid gelach besloot de toespraak tot het
■beeld des doods.
Slechts twee personen namen met deel aan
dit ruwe tooneel. De praetor der bim*nlanh
ders streek wrevelig en somber rijn baard;
Lucian lachte spottend.
Nu kwamen negen knaapjes gezwind bin
nen, kleine rondo tafeltjes dragende, die zij
langs de rustbanken neerzetten.
In. het maoneren van goad glanzen de
Rome d. - Antoniërs komt de schoonheid cl©
eereplaats toe, sprak Marcus. Lydia de mid
delste bank als zetel aanwijzend. Marius Pom
ponins en de stadsprefect zullen een waardige
omlijsting bieden.
Daarop weos hij beiden liunne plaa-isen aan
naast Lydia; ten opzichte van de andere gas
ten nam hij dit ceremonieel niet in acht.
Twee slaven namen den mannen de toga s
al' en Inii&elokte Gallische knapen legden hun
kransen van frisscih© bloemen op bet hoofd.
Toen zij, met den linkerelleboog op het
zachte" dons geleund, zich op de sofa's uit
strekten, speelde het orkest medesleepende
Oo-stersche danswijzen.
Marcus wierp den aan den ingang onbe
weeglijk staanden huismeester een blik toe,
die op zijn beurt een teeken gaf aan andere
«laven. Dodelijk traden twee voorenydvr»
aan, die net de behendigheid van feoocho-
laars, aoodat men hnnne bewegingen nauwe
lijks volgen kon, een ree, een gebraden wild
zwijn en veel gevogelte in stukken sneden.
De zaal- vulde zich met slaven, die zonder een
enkel (geluid, op de maat der muziek zich be
wegend en buigend, de spijzen en dranken
rondbrachten. In den beginnen werd slechts
oude Albanerwiju ia vergulde kroezen van
brons geschonken. De geheele schare der
bedienende slaven werd geleld door de blik
ken van den x>nbewee(glykeii huismeester; bij
hief de hand niet op en maakte geen enkele
beweging met het hoofd. Siechts zijn oogen
en wenkbrauwen waren iu voortdurende -be
weging' ca ne stomme schare ben-reep liem
volkoman.
De feasten spraken niet tijdens het begin
van het maal. Zii bewogen druk de banden
om den eersten honger te stillen; de been-
doren wierpeu rij onder de tafel en zij wisen
ten de vingers at' aan handdoeken van fijn
linnen.
Het gesprek werd ingeleid door den schra
len Mucins.
1) Charosi was in de Romeinseke godenloer-
de voerman, die de schimmen der dooden over
den Styx naar- de onderwereld voer.
2) De onderwereld, bet schimmenrijk.
(Wordt vervolgd.)
open kan gaan en uwe federale regearlng
niet in staat ziin. dien storm te bezweren.
Indien d© Duitsche regeering naar mii had
geluisterd zou e-x geen oorlog geweest zijn.
ben in het geheel niet de aanstichter gewe
Het eea-ste dat ik er van hoorde was toen ik een
telegram kreeg om naar Berliin terug te kee-
ren en ik had zelfs geen uniformen gereed en
moest laarzen koopen. Toen het gepraat over
den ooTlog begon kantte ik mij er tegen. Ik
vertelde aan de regeeïiiigspersonen, dat Enge
land zeer zeker mee zou doen. maar die geloof
den mij niet-. Ik wist het,want ik kende Epge-
iand en had er reizen gemaakt en braoht 0
maanden door in Indië. hetwelk door weinig
Duitschers wordt gekend. Ik kende ook Enge-
land's macht en. organisatievermogen. Ik had
vrienden iu Engeland en hield steoda van het
land en voelde ex, biets voor er tegen te vech-'
ten. Miin denkbeeld was steeds om een fusie van
belangen tot stand te brengen om zoodoende
door schikking een eventueelen oorlog te voor
komen. Deze fusie zou hebben kunnen geschie
den door eeu samengaan van het Duitsche kapi
taal met de Engelsche industrie en omgekeerd,
TELEURGESTELDE OUD-VERLOF
GANGERS.
Men meldt ons dat in een te Utrecht ge
houden gecombineerde vergadering van hoofd
besturen van het Centraal Neutraal Comité
te Utrecht en bet Landelijk-Comité van te
leurgestelde Oud-Verlofgangers te Haarlem
werd in begiBsel besloten tot fusie van beide
organisaties.
Aan den Minister van Oorlog zal een ge
zamenlijke audiëntie aangevraagd worden om
ook de oud-verlofgangers van vóór 1 Au-gui»,
lus 1918 in de guusti'ge bepalingen der steun
regeling te doen opnemen.
Den Minister zal verzocht worden tot dat
doel alsnog «en poet op de nog door de Twee
de Kamer te behandelen Oor 1 ogsbegroot ing
to brengen.
Binnenkort zal te Utrecht een algemeene
vergadering- van de verschillende co mate's uit
het land gehouden worden, ten einde de ge
dragslijn te bepalen bij een eventueele wei
gering van den Minister, de eischen nader te
formuleeren en de verder te voeren actie
vast te stellen.
Een manifest zal in 2 a 300.000 exemplaren
aan belanghebbenden verzonden worden, waar
in zij opgewekt worden de actie zoo krachtig
mogelijk te steunen.
Wij wenecken hierbij In herinnering w
•brengen, dat de heer Bomans op de vergade
ring van R.-K. Dienstplichtigen te Haarlem
reeus verzekerd heeft dat de zaak, die hier
bepleit wordt, in orde komt. Dus ook dat de
gedcmobi]iseerden van vóór 1 Augustus 1918.
„recht zal worden gedaan" zooals hij bet
noemde.
Dit om te voorkomen, dat, wanneer straks
inderdaad iets mocht worden bereikt, dit
fanfarekorps van „teleurgcstelden" zon schet
teren on de „behaalde resultaten". Wanneer
ietB wordt bereikt is dat veilig te donken aan
de gematigde actie o.m. van de Bond van
R.-K. Dienstplichtigen.
Wij mogen bij deze gelegenheid tevens oog
wel eens do aandacht vestigen op de stelsel-
raatigto aotie, die gevoerd wordt door dezen
„onschuldig neutrale" Bonden om „teleurge-
stelden" te kweeken, en wij vrafcem was het
gved gezien of niet, toen beweerd werd dat
do aotie geen ander doel had dan de „gede-
mobiliseerden" -klaar te maken voor de re
volutie?
Even tendentieus is een communiqué dat
wij van het Haarlemsoh Landelijk Comité
van teleurgestelde ond-verlof gangers ontvin
gen en d*at een aanmaning inhoudt oui de
wapenen in te leveren. Dit naar aanleiding
van de in omloop zijnde geruchten om de
wapens niet in te leveren.
Wij hebben en wij zoneten het «J'icfct ge
hoord hebben, dat kunnen wii verzekeren
van zulk een weigering niets vernomen. Maar
het berioht doet zajn werk.
Het ,,mflakt stemming!"
