MEIIWE HURL COURANT
BUITENLAND.
VAN OVERAL
De Ondergang van een
Wereldmacht
WAT« DE PERS ZEGT
STATEN-GENERAAL
De gebeurtenissen van den dag.
FEUILLETON
Donderdag 13 Maart - Tweede Blad
In ons overzicht van gisteren gaven wij te
kennen, dat het sluiten van den voorloop igen
vrede tegen eind April kan worden verwaeibx.
Sommigen schijnt dit niet vroeg genoeg te
zijn, waarom berichten wordên verspreid, dat
het voorloopig vredesverdrag reeds in het
einde deztT iuaand geteekend kan worden. Uit
Parijs werd daartegenover gisteren als de
meening van „een hooge autoriteit'' geseind,
dat het verdrag „niet vroeger" dan in het
midden tan April zal kunnen gesloten wor
den.
Laten wij niet voorbarig zijn en hopen, dat
do lieve Meimaand den officieelen vrede
brengt (Het is misschien goed er aam te her
inneren, dat wij nog altijd in het tijdperk
van den wapenstilstand leven.)
De vijf of zes weken, die daa nu nog resten,
lijken bij lange na niet te ruim, om nog alle
ongeregelde zaken in orde te brengen. Daar
is vooreerst do grensregeling in Oost-Duitsch-
land met de Poolsche kwestie; dan de veel
ingewikkelder grensregeling in het Westen
met E lzas- Lotharing en en de Bij us treek. Hier
staan allerlei tegenstrijdige belangen tegen
over elkander.
Dan komt de vraag, die nu reeds aan de
orde is, hoe Duitschland zijn schuld zal be
talen. Een eigenaardige moeilijkheid heeft
zich de laatste dagen opgeworpen. Men heen,
51.1. ingezien, dat het oorspronkelijk wraak
plan, om de Duitschers op de wereldmarkt te
boycotten en iederen aanvoer van grondstof,
fen to beletten, niet houdbaar is. Wanneer
het volk niet werken kan, kan het ook niet
betalen.
Maar, wanneer Duitschlaad wel grondstof
fen krijgt, dan bestaat de kans aldus liet
men zich in Fraasohe kringen uit, dat het
weer spoedig en te gemakkelijk zal kunnen
concurreeren.
Het „Journal des Débats" zegt nu, dat de
geallieerden op dit punt tot overeenstemming
zijn gekomen, waarbij rekening is gehouden
met de verschillende belangen die op het
spel staan. De aangenomen beginselen zijn
volgens het blad de volgende:
Duitsohland zal betalen met zijn liquide ao
tiva in den vorm van. wissels op het buiten
land, met zijn goud-reserve en eindelijk met
den uitvoer van zekere producten naar dt
neutrale en geallieerde landen. Deae laatst»
manier van betalen doet de vraag rijzen van
een gedeeltelijke opheffing der blokkade.
Een andere vraag is de ontwapening van
Duitsohland.
De „Daily Chronicle" verneemt uit Parijs,
dat het ontwerp inzake de militaire vooi-
waarden, aan Duitschland op te leggen, be
paalt, dat Duitschland twee maanden tijd zaï
krijgen om de voorwaarden te aanvaarden.
Het aantal officieren van het Duitsehe leger
zal worden beperkt tot 4500. Het aantal ooi
kngssdbepen zal worden beperkt tot 6 pantser
schepen, 5 kruisers, 12 destroyers van 800 ton
en SS -van kleiner afmeting.
Een kleine vloot zal Duitschland dus aog
mogen behouden. Het leger zal, zooals wij
gisteren reeds meldden, tot 100.000 man wor
den teruggebracht. Over al deze punten
kunnen liet de geallieerden gemakkelijk eens
worden. Belangrijker echter dan deze getal
len zijn de gevolgen, welke uit het plotseling
verdwijnen van het Duitsdhe militarisme
voortvloeien. Het is, alsof de wereld zich de
laatste dagen opeens bewust wordt, dat uit
do ontwapening van Duitschland consequent
International e ontwapening
moet voortvloeien.
Keuter seinde gisteren, dat de besluiten van
den oppersten oorlogsraad om het Duitsehe
leger tot 100.000 man te reduce eren, op vrij-
willigen grondslag zoowel in als bulten con
ferentiekringen worden beschouwd als de
grootste slag ooit aan de conscriptie (loting)
toegebracht. Dit is de zienswijze van alle ge
delegeerden ter conferentie. De gisteren ge
vallen beslissingen werden met algemeen©
stemmen genomen voor zoover het de gede
legeerden betreft. De oppositie kwam van
(hun militaire raadgevers, behalve de Brit-
sche.
Natuurlijk, de militaire blijven voor eigen
paroohie preken. Opvallend ia, dat de En-
§elsehe militaire adviseurs daarop een uitzon-
ering maakten. En toch ia dit niet te ver
wonderen. In Engeland Is het militarisme
altijd even weinig bemind geweest als bij ons.
Het blijkt verder, dat het voornamelijk Lloyd
George is geweest, die het voorstel van. de
ontwapening van Duitsohland Iheeft geredi
geerd en doorgedreven om, over Duitschland
neen, tot «en internationale afschaffing den
legers te komen.
In Engeland begint men dit in te zien en
schijnt het denkbeeld een gunstig onthaal te
zullen ontvangen.
Dinsdagmiddag had nl. te Londen de eerste
vergadering plaats van de conferentie van
volkerebbend-vereenilgingen. 10 Staten waren
vertegenwoordigd. Daar hadden interessante
besprekingen plaats over de volkerenbcoda-
idee. De voorzitter, Lord Shaw, huldigde
daar Lloyd George's ingrijpend voorstel om
het Duitsehe leger tot 100.000 man terug te
brengen.
Onder toejuichingen van zijn gehoor zeidc
deze spreker: De kwestie der ontwapening is
verreweg de meest practisoh© van alle resul
taten, zoowel nit internationaal als uit sociaal
oogpunt. Die landen, die meer dan vier jaar
lang in den strijd zjjn gewikkeld, moeten, ten
zij de beschaving moet verdwijnen, verlost
worden van den druk der uitgaven voor legd
en vloot, anders zullen de volkeren in staat
zijn de beschaving vaarwel te zeggen en zal
de maatschappij hierdoor worden ontwricht.
Ziedaar één lichtpunt in dezen donkeren
tijd: do mogelijkheid van sterke vermindering
der militaire uitgaven.
Met instemming lazen wij ook, dat op de
vergadering critiek werd uitgeoefend op den
voorgestelden uitvoerenden raad van den
Volkerenbond. Er werd op gewezen, dat niet
als eisch moest worden gesteld het nemen
van besluiten bij eenparigheid van stemmen,
een meening, vroeger ook in dit blad vei-
öedigd. De bekende Grieksoh© vrijheidsheld,
Venizelos, legde er den nadruk op, dat men
niet moest trachten den Volkerenbond aan
stonds tot een volmaakt instituut te maken.
Men moest beginnen met te aanvaarden, wat
men krijgen kon en dan langzamerhand een
beter samenstel vormen.
Precies wat vroeger in dit blad werd be
toogd: laat men van den Volkerenbond het
beste maken, wat er voorloopig van te ma
ken is en hem niet aan onvervulbare idealen
opofferen.
Nog meer lchtpunten heeft de
dag van gisteren gebracht, nl. een toenemend
besef in de beschaafde wereld, dat men
Duitschland zoo spoedig mogelijk van voedsel
moet voorzien, om het bolsjewisme niet naar
het westen te doen overslaan.
Een Engelseh blad verneemt, dat voorna
melijk de Noordwestelijke Staten van Ame
rika Europa van voedsel zullen voorzien. De
benoodigde hoeveelheid wordt op 300.000 ton
per maand g-esohat.
Het is voornamelijk onder Engelseh-Amcri-
kaansehen invloed, dat Duitschland weldra
zijn aandeed in. dit voedsel zal krijgen. En het
is een wel begrepen eigenbelang, dat deze
machthebbers daartoe drijft. Zulks kwam
teekenend uit in een rede. die de Amerikaan-
sehe secretaris van Staat, Kobert Lansing,
dezer dagen te Parijs op een receptie van de
Amerikaansche vredesdelegatie hield. Lan
sing hield eerst een lofrede op de eenwen
oude vriendschap tusschen Frankrijk en
Amerika (zulke aan het adres van de Ameri
kaansche repubfikeinsche partij, die op het
oogenblik druk bezig is om stemming te ma
ken tegen Wilson en den Volkerenbond ou
der voorwendsel, dat de president zich een
concept-voikerenbondplan door Clemenoeau
in den zak heeft laten stoppen. Daarna gal
Lansing een zeer juiste teekening van de
stemming der wereld tegenover Duitschland.
Het medelijden dat men zou kunnen gevoe
len voor de onsekuldigeu onder de Duitschers
verdween welhaast wanneer men zajar hoe
Frankrijk en andere landen van de binnen
vallende legere te lijden hadden gehad. Hij,
Lansing, had de verwoesting met eigen oogen
aanschouwd, hij was in de loopgraven ge
weest bij Verdun, aan de Marne, aan de
Somme. En hij verklaarde dat de'wereld een
onbetaalbare schuld van dankbaarheid had
aan de troepen, die jaar in, jaar uit hadden
volgehouden.
Nn het groote conflict was geëindigd, moes
ten nienwe vraagstukken worden opgelost,
nieuwe gevaren bestreden. Over de ruïnes
van het eenmaal groote rijk lekten vlammen
naar het Westen. Gevoelens van baat en
wraak mochten geen beletsel vormen om
het vuur te stuiten, dat weldra de Duitsehe
grenzen zon bereiken en andere landen be-
dreigen. De voorwaarden, welke de sociale
rust voedsel gaven, moesten worden veran
derd en er moest naar worden gestreefd om
in Duiieciklamd de orde te herstellen door
vrede en voedsel. Om Duitschand in staat te
stellen weerstand te bieden aan de anarchie
en aan het despotism© van de roode terreur,
moest het levensmiddelen kunnen koopeu en
verdienen. De industrieels voorwaarden
moesten worden hersteld bij het vredewet-
drag, niet uit medelijden met het Duitsehe
volk, maar omdat de overwinnaars er het
meest van zouden hebben te lijden, indien het
niet gebeurde. Men bon zooveel schadeloos
stelling eisohen als men wilde, maar tenzij
het Duitsehe volk de grondstoffen voor zijn
industrie kreeg, en in de oommercieelo gele
genheid werd gesteld om de producten van.
zijn arbeid op buitenlandsohe markten te ver-
koopen, kon Duitschland nooit, zelfs niet ge
deeltelijk, betalen voor al het kwaad dat bet
bad verricht. Wanneer de tegenwoordige
staat van wanorde voortduurde, zou er geen
verantwoordelijke Duitsdhe regeering meer
rijn om vrede mee te sluiten, en sterk genoeg
om de bepalingen van het vredesverdrag nit
te voeren.
Ei- mocht geen tijd verloren gaan, wanneer
de wereld moest worden gered van de anar
chie zóoals rij van de autocratie was gered. Er
moest onverwijld vrede worden gegoten, en
schepen met levensmiddelen moesten de Duit-
sche havens binnenloopen. De wereldkrisi»,
j diende te worden tegemoet getreden zonder
dat het gezonde oor-deel mocht worden ver
troebeld door gevoelens van wraak.
Jammer, dat dit gezonde inricht niet eerdat
is gekomen 1
Thans ziet men dt anarchie in Duiischland
voor de tweede maal de rust in Europa be
dreigen.
Wamt al heeft er het nu allen sohün van. dat
de Duitsehe Regeer in g op het ooaeniblik den
toestand' meester is. noch die toestand «elf. noch
do regeerink wekken veel vertrouwen, dat rust
en orde nu voor goed hersteld riin.
Volgens hot blad die ijveuzzeituner". ik de
BerUjnsche voorstad Liahtenberav hst brand
punt van hefc_ Spartaciatisch verzet, sdster-eu-
voofbaido'ag biiua zonder gevecht bezet. De
troepenmacht, dlie de stad omsingelde, was bui
tengewoon steak. De stad werd volkomen vol
gens bet vastgestelde plan bezet, zonder dat een
sahot viel.
Bii het krankrinniaeageatioht Heriberger
vond men twee mitnaiUeniB en wagens met
munitie (handgranaten), die de gevluchte
Spartaoisten in den steek hadden gelaten.
De gevangenen werden onder bedekking naar
het politic-presidium te Berliin «ebraoht.
Verschillende andere berichten spreken nog
van het uitzuiveren van Snartacistieche broei
nesten.
Het ie er de laatste dagen ..hard tegen hard"
toegegaan. Al wie. met wapens werd aangetrof
fen, werd op staandea voet doodgeschotenZulk
een tnverbiddriiik uitvoeren van de order van
Noeke. kan slechts worden toegejuicht. Maar er
schijnen van den kant der xeceeringettoepen
ook daden bedreven riin. die niet door den
beugel kunnen en die mogeliifc opnieuw verzet
zullen uitlokken.
Dinsdag was het tractementedag voor de leden
van de m atrozenditvigi© en van de soldaten
wacht. Hun betaalkanoor was de Franxösische
strasse. De ingang daarvan ie op de binnen
plaats van het huis. De regeer!nggtroepen had
den erop gerekend, dat nog vele leden van ge
noemde organisatie, die officieel nog niet af-
lfiie«ahaft is. hun geld zouden komen innen. In
stilte was het gebouw van alle kanten omsin
geld. Reeds 's morgens biitiida begon de toe
loop van matrozen. Men liet de niets vermoe
dende traetementsheffers het huis binnen gaan
en nam hen vervolgens op de binnenplaats ge
vangen. Die daar kwamen, waren waareohiinliik
niet leden, die tegen de regeeoringstroepen vooh
ten en slechts ©en gedeelte ervan droeg dan ook
neg wapens.
De meesten sehikten zich kalm in hun gevan
genneming. maar verscheid enen verzetten zich
er tegen. Die werden dan blijkbaar zonder nor-
don doodgeschoten, want het officieels bericht
meldt dat 24 van de 250 gevangenen standirech-
terlijk gefusilleerd moesten worden. Hoe het
daar toegegaan is, kan men ook opmaken uit de
mededeeling in dit bericht, dat de manschappen
van de regseiingstroepen zioh heel mooilrik door
hun aanvoerders van niter*attaxuren Heten af
houden.
Zulke dingen zijn natuurlijk weinig geschikt
om een kalmen geest te verwekken 1
Het tweede Spartaeusoprier schiint inmiddels
verloop en; moge het 't laatste rijn geweest.
KORTE BUITENLANDSOHE BERICHTEN
Wilson. George Leygnes, minister van
marine, en Andró Tardieu, hooge commissaris
voor de Fransch-Amerikaanache aangelegen
heden zoudenFariis gisterenavond verlaten om
zich naar Brest te begeven teneinde president
Wilson aldaar vandaag te ontvangen.
Orlando, de Italiaansch© premier is Dinsdag,
ochtend te Parijs aangekomen.
Brussel als zetel van den Volkerenbond- De
Belgische minister-president Delacroix heeft
Zaterdag bii die ontvangst van een gezelsohan
Amerikaansohe journalisten gevraagd, dat de
journalisten in hun land een beweging zouden
op touw zetten ten doel hebbende dat Brussel
werd gekozen al® zetel van den Volkerenbond.
Een gouden penhouder voor Clemenceau.
Een tiental jonge meisjes, leerlingen van een
lyceum te Pariis. heeft aan Clemenoeau een
gouden penhouder aangeboden en als eeniige
gunst gevraagd, dat ceze penhouder zou ge
bruikt worden voor het toeken van het vredes
verdrag. Clemenceau antwoordde hierop met
een toespraak, waarin hii vertelde» dat hij in
zijn tijd een heel slechte leerling was geweest,
wat hü weet aan het oude opvoedingssysteem.
Als echte Fransohman nam hij do gelegenheid
te baat om complbneaties te geven aan de
tegenwoordige vrouwenemancipatie.
Na ©ven gezwegen te hebben, besloot Clemen-
oeau:
Ik heb kinderen en kleinkinderen: iullie
wordt dus toegesproken door eau grootvader.
die zeer getroffen is door jullie Idee. Zeker, ik
zal het vredesverdrag met jullie penhouder tee-
kenen. En ik zal alles. hoor. alles doen opdat
dit verdrag rechtvaardig en duurzaam zal riin»
en dat jullie, kinderen, niet den anarst «n het
leed zult hebben te verduren, die helaas het
droevig deel zijn geweest van jullie moeders.
Olemencean kuobte even om ziin ontroering
to verbergen en daarop kuste hii de meisjes.
Gouverneur voor Elzas Lotharingen. De
bladen melden, dat Jonnart na langdurige be
sprekingen met Clemenceau diens voorstel heeft
aanvaard om af te tredan als gouverneur,
generaal van Algiert. ten «inde de leiding van
het algemeen bestuur over Ekas-Lotharingen
op rich te nemen.
De Duitsehe oorlogsschepen. Sedert den
terugkeer van Lloyd George is de Britsehe dele
gatie van meening veranderd omtrent het voor
stel tot hot doen zinken der uitgeleverde Duit
sehe oorlogsschepen. Zii zou namelijk bereid riin
aan Frankrijk. België en Italië toe te staan er
enkele van to behouden, ofschoon Engeland riin
eigen aandeel zou laten zinken. Engeland zou
aldus Amerika ontheffen van de noodzakelijk
heid om hot voorgestelde vlootprotwam uit te
jVoeren, dat berugt oid het beginsel, dat. geen
natia zulk een overmachtige vloot mag bezitten,
dat zii daardoor do ander© leden van den vol
kenbond ter zee zou kunnen overheerschen. De
Amerikanen keuren hot afstaan van een beperkt,
aantal schepen aan Frankrijk en Italië goed.
daar hun vloten geen noemenswaardige wijzi
ging zouden brengen in het evenwicht, onder
de zeemogendheden, behalve tegenover Duitsch
land en Oostenrijk.
De staking in het Ruhnrebied geëindigd.
De arbeiders van de mijnen .«Dentscher Kaiser",
„Neumühl" en ..Oourl" riin hedenochtend weder
voltallig aan den arbeid gegaan, zoodat de sta
king in het Ruhrgebied voorlotpig als geëin
digd kan worden beschouwd.
TROELSTRA'S AVONTUUR.
Tn een lezenswaardige nabetrachting daar
over, stelt het „Vad" zich de vraag, of, na het
mislukken van dit avontuur, niets meer van
dien aard van de zijde der 8. D. A. P. valt
te vreezen. Het blad antwoordt, dat dit aller
minst het geval is.
mA1h het woord, wat de 8. D. A P. als
partij nog maar steeds niet heeft gespro
ken, nl. dat zij voorgoed van alle geweld
afziet, maar niet komt is dit, omdat zij,
zoodra door omstandigheden, welke dan
ook, de kans voor den heer Wijnkoop weer
gunstig zal lijken, precies weer hetzelfde
zal doen en moeten doen. wat zij in No
vember deed. Zeker, daar komt Wj, dat
-als de heer Wijnkoop een Troeletra was,
d.w.z. een firstolass maai, velen in de S.
D. A. P., die wij nu maar als de fractie.
Sanne» zullen betitelen, veel lierver zijn
vaan zouden volgen dan die van den Lei
der, maar de vrees voor het succes van
Wijnkoop, is het hoofdmotief. Een vree*,
die in den grond een vrees is voor de ar
beiders, die met bet minste inricht be
giftigd zijn; maar zoo gaat bet, als men
den moed mist om aan den arbeider te
zeggen: Gij dwaalt. Dien moed ibetbben
de hoeren Oudogeoet en Troelstra reeds
gemist bij do spoorwegstaking van 1903,
die zij onberedeneerd vocaid-en. maar dio
zij moesten steunen vanwege bet „prole
tarisch sentiment". En 15 jaar van na
denken beibben de beer Oudegeest c.s. nog
niet verder gebracht dan tot bet stand
punt, dat zij wel alle moeite moeten doen
om hun arbeiders van dolzinnigheid af te
houden, maar dat, als dit niet gelukt, zij
hen in hunne dolzinnigheden moeten steu
nen. Zoo is er van twee kanten gevaai,
dat in den grond maar één is, en dat ie
de vrees voor Wijnkoop, die de politieke
partij, do 8. D. A. P. tegen haar zin, tot
anarchistisch avontuur noodzaakt, en da©
Ihaar bijwagen, het N. V. V. dwingt de
teugels, die de leiders der vakorganisatie
in handen hebben te vieren. En hoe
groot gevaar in hot laatste ligt, zien wij
in Engeland, waar de staak-maar-raak
beweging telkens minder door de leider,
der vakorganisatie bedwongen kan wov
den."
EEKSTE KAMER
Vergadering van 12 Maart.
Algemeen* beachouwiiufwi.
Ook Prof. VAN EMBDEN (V.-D.), het pas-
gekozen Eerste-Kamerlid, juichte de houding
toe der Regeering in de Novemberdagen en
hoopte, dat zij baar tegelijk tactvolle ea krachü-
fe houding zal handhaven. Hij laakte het in de
D. A P., dat deze zich nog steeds op het
standpunt stelt van overheeisching der meerder
heid door een minderheid. Terecht zag de lieer
Van Embden daarin een gevaar voor de ontwik
keling der gezonde democratie. In dit verband
hield hij een pleidooi voor de toenadering tus
schen de democraten van Rechts en Links. Ook
de belastingplannen der Regeering werden door
den heer Van Embden besproken
Hij meende, dat de directe belastingen nog
wel wat meer konden opgevoerd worden dan de
Minister van Financiën dacht. Van uitbreiding
Ier accijnzen wilde hij niets weten en de fis
cale tariefsherziening vertrouwde hij niet.
Nadat de heer FRANSSEN (A.-R.) op spoe
dige regeling der eedskwestie had aangedron
gen, was het woord aan DR. KUYPER (A.-R.)
De groote oude man hield een vrij lang be
toog, dat hij, als naar gewoonte, in meester
lijken vorm wist te kleed en en dat voor een ruim
80-jarigen, buitengewoon helder van formulee
ring en frisch van voordracht was. Spr.
bracht aan het Ministerie hulde voor zijn hou
ding inzake de Belgische kwestie, verheugde
zich over de houding van het Zuiden des lands
en verklaarde zich pijnlijk getroffen door de on
dankbaarheid van België. Ten aanzien van de
Scheldekwestie, in verband met het tractaat van
1839, wilde hij afwachten welke de houding zal
zijn van Parijs.
Wat den Volkerenbond aangaat, spreker
achtte dien naam onjuist voor een verhond van
enkele staatslieden, gesloten om op de beste wij
ze uit den oorlog te komen, voor een caricatuur
van 't ideaal, waarmede we hebben gedweept
Daarom beval hij aan, dat wij voor ons een
voudig zullen voortgaan op den weg, welken we
sinds de Eerste Vredesconferentie nebben inge
slagen en ons vooralsnog niet zullen inlaten met
hetgeen te Parijs gebeurt; zulks te meer, daar
men ons daar met wat al te veel nonchalance
behandelt en wij ons als koloniale en neutrale
mogendheid niet op bevel van anderen tot een
oorlog kunnen laten brengen.
In dit verband betoogde spr., dat het wen-
schelijk zou zijn ons voorloopig nog zoo krach
tig mogelijk te wapenen, vooral met het oog op
onze koloniën.
Inzake het arbeidsvraagstuk waaiscuuwde de
heer Kuyper tegen internationale regelingen en
verklaarde hij het noodzakelijk, dat het maat
schappelijk niveau der arbeiders zal worden op
gevoerd door onderwijs, meer loon en korter
arbeidstijd.
De financieele rede van den heer van Nierop
had ditmaal niet veel om het lijf. Spreker
drong aan op bezuiniging, vooral op Oorlog en
Marine en ook hij achtte de grens der directe
belastingen vrijwel bereikt. Van een heffing in
eens wilde hij even weinig hooren als voorheen.
iWtEDE Kamer
Vergadering van Woensdag 12 Maart, ge
opend 1 uur.
Deze Kamerzitting moet om haar korten
duur, als vrijwel mislukt beschouwd worden.
Veel werd er niet in verhandeld. Een drietal
amendementen op het voorstel TROELSTRA
c. s. tot instelling eener commissie voor buiten-
landsche aangelegenheden kregen hun beslag.
1. dat van den heer VAN DOORN, om de
commissie te verplichten op bepaalde tijden
mededeelingen te doen aan de Kamer;
2. dat van den heer BEUMER, om de mo
gelijkheid van het opleggen van geheimhouding
aan de commissie te doen vervallén
3. dat van den heer VISSER VAN IJZEN-
DOORN, om alle leden der Kamer het rech
te geven de bijeenkomsten van commissie ei
Regeering bij te wonen.
Alle 3 de amendementen werden verworpen.
Dat van den heer Beumer met 45 tegen 22
stemmendat van den heer van Doorn met 56
tegen 11 stemmen, dat van den heer Visser van
IJzendoorn met 49 tegen 13 stemmen.
tiet voorstel zelf werd daarop aangenomen
met 56 tegen 8 stemmen; die van de heeren
Visser, van IJzendoorn, Niemeijer, Beumer,
Kolthek, Kruyt, Wijnkoop, van Vuuien en van
der Voort van Zijp.
Afzonderlijke vermelding verdient nog dat
Dr. NOLENS (R.-K.) zijn ergernis er over uit
sprak, dat in de Eerste Kamer aan de Tweede
Kamer verweten is, dat hier te veel gesproken
wordt. Hij bescliouwe dit als een persoonlijk
feit. De besprekingen, diè hier in de Kamer
gevoerd worden, zijn noodzakelijk voor de con
trole, die door de Kamer op de Regeering moet
worden uitgeoefend. Wij hebben hier tot nu toe
nieta gedaan dan wat dringend noodig was.
Spr. hoopt, dat de Kamer ook verder bij be
langrijke wetsontwerpen de praatjes zal logen
straffen die omtrent haar werkwijze in omloop
komen.
De Ministers moesten in de Eerste Kamer
aanwezig zijn in verband met de Algemeene
Beschouwingen der Staatsbegrooting. Daarom
werd de vergadering verdaagd tot Dinsdag a.s.
1 uur.
Inbraak in een sanatorium. Het dag-
senator »um der Vereenigin# tot bestrijding
der Tuberculose te Deventer, dat, na twe*
jaar gesloten te zijn geweest dezer dagen zot
worden heropend, heeft ©en bezoek van in
brekers gehad. Dez© bobben zóó huisgobou.
64
roman uit het poolsch.
En ik meen; dat het beter zou zijn,
op de ijdelheid van deze lieden te specu-
leeren; uit deze bron kunt gij haar believen
scheppen, zonder ze ooit uit te putten.
Ik geloofde, dat de patriciërstrots voor
altijd in mij uitgedoofd was, antwoordde
Marcus mistroostig, en toch wordt juist
thans dat spook van vroegere dagen in
mij wakker; ik vind mijn verbintenis met
Fabius afschuwelijk. Ik benijd Publius om
zijn karakter.
Dat spook komt dan waarschijnlijk u
slechts plagen, als geldgebrek u bedreigt,
merkte Tuliia met een ironisch lachje op.
En als gij u hierin zoudt vergissen?
vroeg Marcus boos.
- Dan zou mijn vergissing een aange
name verrassing zijn. Gij weet, dat ik steeds
van u -gehouden heb.
Zij greep zijn beide handen zij zaten
nevens elkander op dezelfde sofa en
•Prak yerder.;
In uwe plaats zou ik voor den onbe
kenden morgen niet bang zijn.
Voor een goeden raad, die mij.uit de
klem helpt en dien ik juist bij u hooptei te
vinden, zal ik u van ganscher harte dank
baar zijn.
Uw lot ligt in uw eigen hand. Be
treed een weg, die sleohts weinig schreden
van u af ligt en gij hebt niets meer noodig
om u gold. te verschaffen.
Ik zie dien weg niet.
Binnen eenige weken legt gij het prae-
toraat neder en hebt gij recht op het be
stuur van een wingewest. De Senaat zal geen
weigerend antwoord geven, vooral wanneer
gij den imperator Lucius Verus en Publius
voor u hebt. In zoo'n wingewest kunt gij
een heel vermogen terugwinnen binnen wei
nige jaren.
In het begin van dit jaar zullen slechts
twee pro-praeturen te bezetten zijn, die in
het land der parthen en die in noordelijk
Germanië, en in beide landstreken staan de
barbaren weder op.
En gij, een Quinctiliër, vreest voor
gevaren? vroeg Tullia, de hand van den
praetor loslatende.
Ik vrees voor de vermoeienissen die
ik niet gewoon ben, antwoordde Marcus. De
bestuurder van onrustige wingewesten moet
waakzaam zijn als een hond. Ook stuiten
mü al die fraaiigheden in ©ea openbaar ambt
tegen de borst; die audiënties, twistgedin
gen en vonnissen i® zak on, die mij niets
aangaan, ja ook de gewelddadigheden, zon
der welke het bestuur eener afgelegen pro
vincie niet mogelijk is-
Dan blijft "u slechts de dienst bij Fa
bius over, bemerkte iullia en stond op. van
de sofa.
Tuliia.... vleide Marcus.
Mijn bittere woorden herroep ik niot,
sprak Tuliia trots. iWie niet bevelen wil, of
het niet kan, moet dienen. Gij vergist u,
wanneer gij meent dat do jonge Livia zich
door u zal laten leiden en uitplunderen. De
dochter van zulk een roofzuchtigen vader
kan onmogelijk een duif zijn. Ik heb haar
maar een paar malen gezien en gehoord,
doch dit was genoeg om te weten wat u
wacht. Livia berit haar vaders beslistheid!
en sluwheid, wat g« spoedig zult ervaren.
Hij wut mij doen schrikken.
Ik waarschuw u.
Niet zulken troost heb ik in mijn ver
twijfeling van u verwacht, sprak Marcus
toonloos.
Omdat ik het goed met u meen, heb
ik den plicht u de waarheid te zeggen.
Baad mij iets beters aan.
Ik ken geen anderen raad: ga naar
de wingewesten.
Heb medelijden! iWat zou ik in de
provinciën doen? antwoordde Marcus met het
gebaar en de uitdrukking van een beaarg1-
stigd kind.
Jullia zag hem met verachting aan.
Het is waar, wat zoudt gij in de p«>-
vinoiën doen, zonder de vroolijke en iilo-
sofeerende liomeinsohe wereld 1 Gij kunt
slechts schoonzoon en gedienstige heiper van
een Fabius zijn.
De praetor liet het hoofd zakken als een
beschaamde knaap.
üijt gij boos qp. mij? vroeg hij op
weeken toon.
Hoe zou men boos kunnen zijn op
verwende kindaren, als zij zelve schuld be
kennen? Huw met Livia en draag uw juk,
zoolang het spook van Rameinaohen trots
in u het niet verachtelijk maakt.
Ja, dat spook laat zich in mij hoeren,
doch slechts zelden, zei Marcus, rich zei
ven trachtende gerust ta stellen.
Zooveel te beter voor u; lk hoop, dat
het, bij u ten minste, geheel tot zwijgen
moge komen, zei Tuliia.
Ten minste bjj mij? Kent gij' het mis
schien ook? vroeg Marcus, door den toon
harer woorden verrast.
Tullia hief het schoone hoofd in de
hoogte, in hare oogen bliksemde het.
Ik zou, in uwe plaats, geen oogenblik
weifelen in de keuze van mijn weg voor de
toekomst, sprak zij met mannelijke kracht.
Neem mij niet kwalijk: Vrouwen be
sturen geen wingewesten, bracht Marcus iD
het midden.
ik heb gezegd: in uwe plaou» Als
vruuw heb lk een anderen uitweg, die ove
rigens ook voor u openstaat, als gij te wei
nig manhaftigheid in u gevoelt.
LWelken? vroeg Marcus levendig, aLsol
dit de gewensohte inlichting zou geven.
Vrouwen hebben dolk en vergift, ant«
woordde Tullia hoog opgericht, met een dia-
pen rimpel tusschen de beide wenkbrauwen.
Met verrukten blik keek Marcus eea
oogenblik tot Tuliia op; dan zekte hij:
Loo verheven en schoon hob ik u nog
nooit gezienI Ik bewonder ul Waarachtig
mot Publius, die, naar ik hoor, u onlang»
weder bezocht hoeft, zoudt gij een schoon
naar vormen. Ik benijd u om uw rirots...,.
Maar wat schoeit u? voegde hij er bij, toen
hij Tullia plotseling zag verbleeken.
y.ij nam weder naast hem plaats op - de
sofa en sprak zaoht:
Het schijnt mij toe, dat Publius' ge?
dachten zich niet met mij bezig houdeh,
wanneer hij in het huis der Corneliërs ver
wijlt.
Een kort zwijgen trad in. Toen greep
Tullia den praetor bij beid a handen en
vroog; gejaagoi
(Wordt veivolKd.)
