NIEUWE KAARL. COURANT
BUITENLAND
fEÏJILLETÜiN
üe Onde
w! ?n9 van een
"ereldinaoht
Dinsdag 27 Mei
Tweede Blad
bij welk kind?
De gebeurtenissen van den dag.
BROCKDORFF RANTZAU OVER HET
TEEKENEN VAN DE VREDESVOOR
WAARDEN.
KORTE BUITENLANDSCHE BERICHTEN
SOMAN UIT hb,
vo°rt(iJfmacbme gemaakt, welke hem met haar
Ook geraas verdoofde.
fctw118 misgunde zij hem eenige minuten
Het yT® rust.
és van da deur ruischte en in
Slechts zün oogleden beefden.
De heer L. H. van Emmerik leverde «en
Anliouidsvol beteosr over ..De iv 1 n der to cel a-K-en
in de Centrale Commissies van Overleg" en be
treurde in zijn conclusie het besluit om het
kinder-suppletiëloon te doen aanvangen bh het
eerste kina'.
Alvorens met allen ernst zhn betoog
"aardig deze belangrijke zaak nader te
betracnten moeten wii twee aanhangsels af
knippen en wel
lo. De nota. De roode organisatie van
werklieden zou volgens den heer v. E. incon-
«enuent geiiandeld nemen door te stemmen
voor kindertoeslag bit net eerste kind (246)
nadat zii daar oppositie over kindertoeslagen
in net algemeen (219) verloren «ad. indien
deze houding inconsequent is moet worden
toegegeven uat bedoelde organisatie op haar
dwaling is teruggekomen bij een brief, aan mq
geriont, blijkbaar geïnspireerd door haar
itooidtoestuur.
2o. beginnen bii het eerste kind zou »,in
ieaer geval strijden met het concept R.-K.
Deiueenteprogram." bout «esproken en ik
«uiver voor uergieliike uitspraken. M. i. is ei
Ree« zweem van strijd. Laat ik u iets verklap-
^e«Oorspronkelijk stond er in het concept
wki de heer v. E. er in leert: aan te vangen
"«ven het gemiddeld aantal kinderen. De sub
commissie. die dit onderwerp behandeld en
waarvan ik de eer «ad in die zitting voorzitter
te zijn besloot op mijn voorstel met algemeene
stemmen do redactie te wijzigen en den weg
vrii te laten om te beginnen bij, het eerste kind,
20odat de redactié nu luidt; 3, II, 11 bladz
10).
..Het loon nadere zcoveel mogelijk tot het
„maatschappelijk rechtvaardig loon door dt
«.toekenning van toelagen voor kindereu, welke
„ten laste van den ambtenaar of werkman ko
mmen en door andere midüielen, welke uit het
.oogpunt van maatschappelijke ^rechtvaardig-
.jne.d oi uit hooioe van naastenliefde aanbe
velenswaardig en doeltreffend zhn."
W anneer ik nu zag dat mijn voorstel van
whzigmg werd toegelicht juist met het oog op
den 8trhd die anders zou geschapen worden
en welke moest vermeden worden en unaniem
die aanwezigen (acht heeren. wier namen een
goede klank hebben op diit terrein) zich met
®o wijziging vereenigden juist om de moge-
lijkheid, ja. weuschelijkheid open te laten om
#&n te vangen bh het eerste kind (b.v. Prof.
Deurden verdedigde dit warm als een der
tanwezigen) dan zal de heer v. Emmerik zhn
toil besliste opinie wei willen herrien.
Komen wij thans op zhn verder betoog.
l
De geachte schrijver zal zelfs nu nog zeggen:
In verband met hetgeen aan bovenaangehaalde
zinsnede van het R.-K.. Program vooraf gaat
ia er toch strijd, m. a. w. Beginnen bh het
eerste kind verdraagt zich niet met de theorie
van het absoluut familieloon «n deze theorie
wordt toch duidelijk in dat Program gehul
digd.
Inderdaad. Dit laatste ia waar en ik ben
8r blijde om. Doch de conclusie is onjuist alsof
een toeslag aan het eerte kind daarmede
strijdt. Hier mag ik den heer v. E. wel vragen.
Heeft u mijn brochure gelezen? Zh staat op
het etandipunt van het absoluut fomilieloon
maar verdedigt den toeslag bij het eerste kind.
Wilt u ook verder mhn rede lezen in de He
Kamer Vrijdag 1.1. (23 Mei) gehouden over de
vorhouding van juist deze twee zaken? Deize
fegevens vullen elkander aan en ik zoude, na
«zing, nu genoeglijk kunnen zwijgen ware het
niet dat de lezers der „E. Haarl. Ct." hiermede
niet Robaat zhn, die recht hebben op een weder
woord na leeing van v. Emmeriks betoog.
Hiier ligt m. i. de kern:
U aanvaardt de theorie van het absoluut
familieloon te veel als prachtisehe vorm van
loonsbepaling.
Op de vraag: >,hoe groot moet een loon zijn
ln eenig geval", is geen antwoord te gerven,
dat klopt voor ieder geval.
De practiscbe loonbepaling moet rekening
houden met de arbe'dspracstatie. Dat «egt ook
ons program. Er dient gevraagd naar de hoe
danigheid en hoeveelheid van den arbeid, naar
de bijzondere gevaren, het geaondheidsnadee-
lige, ja zelfs het vieze of weerzinwekkende van
den arbeid, naar de vóóror-leiding om dien
arbeid mogelijk te maken, naar nog velerlei
andere omstandigheden, waaronder de arbeid
verrioht wordt.
Anderlyds mag men rioh afvragen of de
arbeid verricht wordt door een volwassen, vol
slagen man of door ©en vrouw of kind, oe
«rootte van het loon kan niet losgemaakt van
den algemeenen levensstandaard, van de duurte
or tijden, in zooverre men een gewoon b©~
«oelt.
^De behoeftegrondelag kam niet weggédacfot
t'ven8 den maatstaf der wbeidspraestatie.
AI déze dingen dienen nauwkeurig gewikt en
gewagen te worden alvorens men komt tot de
conclusie: het weekloon van dén machinist
bankwerker te Haarlem Hi normaal 81.60.
Maar, zal de heer v. Emmerik verwonderd
uitroepen, hoe aanlokkelijk deze redenatie ook
zh, ik zie niet dat gh den grondslag van het
absoluut familieloon aanvaardt, gh hebt er niet
van gerept dat het loon althans voldoende
moest zhn voor een geain met gemiddeld aan-
tal kinderen, los van deze minimum eiscii, dien
de strikte rechtvaardigheid stelt, los van den
algemeenen theoretischen vorm, dat de arbeid
altijd minstens een geeinsloon waard is, om
dat,... meer gegeven iwordt, omdat de loon-
bepaler ziob hiervan heeft lo» gemaakt dooi
daaraan zeker te voldoen bh het meerdere de
overwegingen laat gelden van de meerdere
waarde van den (geschoolden enz.) arbeid en
bh die waardeering ook nog de sociale recht
vaar diiK-ke.-o en de naastenliefde in het oog valt
om het loon practisch en voor een bepaald ge
val (categorie) in ohiers vast te leggen.
■Zonder twijfel mag het een monument der
R.-K. maatschappijleer heeten, dat punt uit de
Rerum Novarum waar gewezen wordt op het
noodzakelijke nevens het persoonlijke van den
arbeid. Zonüer twhfel is de leer van het ge
middeld gezinsloon een monument in onze
wetenschappelijke beschouwing van het lioon-
vraagstuk, maar met die theorie aanvaarde
men alle vooropgestelde factoren, dat men n.l.
huwt en kinderen krijgt op de wensohelh'klheid
dier factoren, maar vooral men aanvaarde die
theorie zooals zü is: een algemeene. natuurrech
telijk en christelijke grensbepaling van het
minimum, waaronder het arbeidsloon, onder
normale omstandigheden, niet mag zakken zon*
der de rechtvaardigheid geweld aan te doen.
Te veel, te onbesuisd, te haastig ook wordt
deze vorm in de practisohe loonsbepaling aan
gelegd voor bijzondere gevallen of groepen.
Hiermede misduidt men de beteekenis van
den algemeenen minimumgrene der Kat.
Socialogie.
Een voorbeeld:
Gij hebt het loon van minderjarigen en
vrouwen te bepalen. Bepaalt gij de minimum
grens op de behoeften van «en gemiddeld huis
gezin terwijl gii toch weet, dat uw loon op
niemand slaat die voor de behoeften van nature
eu plichtmatig staat, zijnde geen volwaseen
mannen-arbeiders in die groep?
Gij hebt het loon te bepalen van dienstboden
en grooms b.v.?
p„M!,laruV0^f-<len volwassen man-arbeider geldt
het toch altqd en overal?
\V ees voorzichtig] Als ik het loon moest vast
stellen voor den normale arbei<i ïan dea vol-
wassen religieus en van deze categorie alleen-
l«k, zoude ik als minimum-grens niet aanvaar
den de behoeften van een gemiddeld geain.
Daartoe verplicht de theorie van het absolute
gezinsloon ook geenszins daar aan de praemis-
gen voor die theorie niet voldaan wordt. In
eeno Communistische maatschappij, indien
mogelijk, van mannenverwildering (losloo-
pende beesten), vrouwenpakhuizen en kinder
bewaarplaatsen zoude de theorie van het abso
lute gezinsloon niets van hare theoretdsohe
en ideeële waarde verliezen, doch zü zoude vol
slagen een wenschelii'kheidstheorie rijn waar
van de practicus, hio et nunc, in zijne daad
werkelijke loonsbepaling, gelet op de feitelijke
toestanden, geen houvast heeft, geen vorm. oim-
cat aan alle praemisten geweld wordt aange
daan, aan de natuur (dood van het huisgezin),
aan de strikte rechtvaardigheid, aan het alge
meen welzijn, aan al het goede in één woord
in den wereldophouw waar de Sohepper weer
streefd, wordt in Zijn wil, dien Hij in de
neigingen van den mensoh als een natuurgave
en wezenlijk bezit van dit schepsel bij de wor
ding heeft meegegeven.
Zoo naderen wii vanzelf de beslechting van
ons geschilpunt: bö welk kind? Want juist de
waardeewng van het absoluut familieloon is de
grondslag waarop onze geachte tegenstander
zijn conclusief bouwt als ware het verderfelijk
aan te vangen bij het eerste kind.
Mr. BOMANS.
Broekdor ff heeft EEN DERTIENDE NOTA
ingediend, die 'n repliek is inzake de kwes
tie van verantwoordelijkheid en schadever
goeding. Het boofd der Dultsche delegatie
bljjft volhouden, dat de eenige verantwoor
delijkheid, welke ten volle op Duitschland
fait is die voor de schending diar neutraliteit
van België.
Volgens de „Vossische Zeitung" wederlegt
de nieuwe Doitsohe nota, de onjuiste verwij
zing naar de nota van Lansing van 5 Nov.
1918 en de verdraaiing der beteekenis van
het daarin gebezigde woord „agressie" in het
antwoord van Clexnencean.
De Duitsche nota geeft den plicht tot ver
goeding toe voor België en Noord-Frankrijk,
doch constateert, dat Duitschland dezelfde
aanspraken op vergoeding heeft voor het na
deel, door de hongerblokkade veroorzaakt en
bestnjot nog eens eracMïg, SM DtflfsdBTanïï
de eenige schuldige aan den oorlog is, ter
wijl opnieuw een ondersoek door een inter
nationaal scheidsgerecht wordt geëischt.
In den „Berliner Lokalanzeiger" wordt in
een bericht uit Versailles gezegd: Do nieuwe
Duitsche nota tracht in tegenstelling met de
nota der geallieerden de kwestie van de
schuld aan den oorlog niet als opgelost te
beschouwen en Legt er den nadruk op, dat het
Duitsche volk als zoodanig geenszins bereid
ls zich als schuldig te beschouwen. De aan
val, de formeele oorlogsverklaring ging van
Duitschland uit. De schuld aan den oorlog is
niet bij het Duitsohe volk te zoeken. Wilson
heeft destijds gezegd, dat als het Duitsche
volk zijn lot van dat van zijn heersehers
losmaakt, men met dit volk' wilde onderhan
delen. Van een „geweldvrede", zooals die
thans zou gesloten worden, heeft Wilson niet
gesproken.
En het twistgeschrijf over de onderworpen
In de andere nota's duurt voort.
De president van de conferentie heeft zon
dagochtend het antwoord op de nota van de
Duitsche delegatie ten opzichte van territo
riale vraagstukken en in het bjjzonder van
het Saarbakken aan Brockdorff Rantzau la
ten overhandigen. In dit dokument worat
derhalve over den afstand van het Saarbek-
ken. ook over den afstand van Pruisisch Mo
resnet aan België en van de arrondissemen
ten Enpen en Malmédy gehandeld. D® b0^d"
genooten toonen aan zegt Havas dat
de beslissingen, die zij in dit oprieht geno
men hebben strooken met de 'beginselen van
president Wilson.
In DE KWESTIE VAN HET SAARBEK-
KEN schijnt een vrij belangrijke e®?0?8®1®
te zijn gedaan. Het Petit Journal, welk blad
het natuurlijk een „kleine tegemoetkoming
noemt" schrijft n.nu
„Men weet, dat het ontwerpverdrag, dat
er aan de Duitsohe missie is ter hand ge
steld, bepaalt, dat bewoners van het Baar
bekken na vijftien jaar vrijelijk, door middel
van een referendum, kunnen kiezen of zij met
Frankrijk of met Duitschland vereenlgd wij
len blijven. Indien een gedeelte van de mij
nen zoo wordt er in bet laatste artikel
van de vierde sectie van *t ontwerp gezega
gelegen is in een district, dat met Duttsch-
land vereenlgd wordt, dan zal dit dat gedeel
te der mijnen terug moeten koopen tegen een
prijs, die betaalbaar is in goud en door des
kundigen zal vastgesteld worden. Indien bin
nen zes maanden na het onderzoek de vast
gestelde prijs niet betaald is, ®al j Y". j
definitief soeverein over het bedoelde gebied
worden. De regeeringen van de oondgenoo-
ten hebben gemeend, ten opzichte van
laatste bepaling een kleine tegemoe
aan de Duitschers te moeten doen,
de rechten van Frankrijk in geen en
richt geschonden worden. Het leek m stxij
met de beginselen, die de entente huldigt, aat
een bevolking welke ultgenoodigd wordt over
haar eigen lot te beslissen, niet slechts in
onderpand gehouden maar geannexeerd
word tegen haar wil ter compensatie van het
te weinig betaalde Daarom heeft de raad van
vier een nieuwe formule aangenomen, waar
in bepaald wordt, dat Duitschland, wanneer
het binnen een bepaalden tijd de noodige boe-
veelheid goud niet bijeen kan krijgen, Frank
rijk op een andere wijze kan schadeloosstel
len."
Het antwoord van Clemenoeau op de econo
mische nota van Rantzau is nu volledig ge
publiceerd.
Het kan van belang rijn een passage over
te drukken, welke een antwoord inhoudt op
de voorname vraag, of men het Duitsche volk
in de toekomst kan dwingen voor de En
tente te werken. Volgens de repliek van Cle
menoeau wordt in de nota van Brockdorff
Rantzau lichtvaardig beweerd, dat de vre
desvoorwaarden den dood van vele mlllloe-
nen menschen in Duitschland na zich zouden
sleepen, behalve die in den oorlog zijn geval
len of die men als slachtoffers der blokkade
voorstelt. Men zou met zeer groot recht te
genover de tengevolge van den oorlog door
Dultsdhland gfeleden verliezen die kunnen
stellen, welke de geallieerde landen door
Dnitschlands aanval en door rijn oorlogvoe
ring wierden toegebracht. Verliezen die on-
uitwischbare sporen bij de mannelijke bevol
king van Europa hebben achtergelaten. Aan
den anderx kant berusten de getallen der
verliezen, die door onze blokkade naar het
heet veroorzaakt zouden zijn, op zuivere hy
pothesen. De Duitsche raming der toe
komstige verliezen kan slechts dan erkend
worden, als men de premissen erkent, waar
op ze volgens de Duitscihe bewering berusten.
Maar deze premissen Hm volkomen onjuist,
er is niet de minste aanleiding om te meenen
dat een bevolking veroordeeld is tot blijvende
onbekwaamheid omdat ze in de toekomst
met haar buren moet handeldrijven, inplaats
van zelf voort te brengen wat ze behoeft.
Een land kan een groot industrieland wor
den en blijven, zonder iet> de grondstoffen
voort te brengen, die voor zijn voornaamste
industrieën noodig zijn- Y, bijv. het geval
met GroobBrittannië, dat ten minste de helft
van zijn levensmiddelen en het grootste deel
va» rijn grondstoffen invoert. Onüter «ft
nieuwe regime kan niets Duitscblaaid belet
ten, zich een vaste en goede positie in Euro
pa te verschaffen. Zijn gebieden hebben tij
dens den oorlog minder geleden dan die van
eenigen anderen Europeesehen staat. Zij heb
ben feitelijk noch geleden onder plunderin
gen, noch van verwoestingen, de ongerepte
bronnen van kracht, die Duitschland nog
met zijn invoer overblijven, moeten voor zijn
herstel en zijn ontwikkeling voldoende rijn-
Aldus het antwoord van de Entente. Wij
willen hiertegenover slechts opmerken, dat
het een zeer groot verschil maakt of men,
zooals Engeland, van de dominions invoert
op zeer voordeelige voorwaarden, of afhan
kelijk is van de beschikking van machtige
overhear schers.
De Raad van Vier besloot de regeerin
gen van Kolsjak en Denikien te erkennen,
indien zij zich verbinden de uitspraak eener
oonstitueerende vergadering ten opzichte
van Ruslands toekomst te aanvaarden.
De Duitsche pacifisten verzoeken Wil
son in een open brief óók de slagvelden van
den nithongeringsoorlog te bezoeken, tenein
de volkomen rechtvaardig te kunnen oor-
deelen.
De Raad van Vier heeft het behoud door
Amerika van alle Duitsche schepen ln Ame
rika gesanctioneerd.
Riga wordt snel van levensmiddelen
voorzien.
Engeland erkent de regeeringen van
Tsj echo-Blowakije, Polen en Finland.
In een onderhoud, dat graaf Rantzau te y®r*,
sailles den correspondent van de >,Vorwarts
toestand, antwoordde de minister op de vraag
hoe bij de laatste manifestatie van de onafihanr
kelijken ten gunste van «en onderteekenina
van het vredesverdrag tot eiken prijs beoor
deelde, dat hij zich het diepe verlangen der
arbeidende massa, die in de verloopen vijl
jarij zoo vreeeeldjk 'heeft geleden, naar een her
stel van den vrede maar al te zeer kan begrij
pen. Hij zou ook niet» achterwege laten om dit
doel te bereiken. Ook was hij naar Versailles
gegaan met het vaste voornemen, om wat nog
van de vroegere wedvaart en het vroegere ge
luk van het Duitsdae volk ia overgebleven te
verdedigen en te redden.
Die laatste reet echter zou door de over-
(handigde vredesvoorwaarden worden vernie
tigd. En de vraag deed zich d&n voor of niet
door een weigering van de onderteekening,
deze redding eerder ware te bereiken dan door
'een onderwerping, gelijk de on at.'li an kelüken
verlangen. Zeer zeker zou hij strijden tot het
Laatste om langs den weg der onderhandeHing
het lot van het arbeidende Duitschland te
verbeteren, maar de Duitsche gedelegeerden
zouden eicb aan de beiangen juiet van de Duit
sche arbeidersklasse vergrijpen ais ze voorwaar
den onderteekenden, die niets anders dan blij
vende hongersnood en werkloosheid bert eek e-
nen. In zijn laatste antwoordnota had Glemen-
oeau betwist dat de gevolgen der vredes
voorwaarden zoo noodlottig voor het Duitsche
volk waren, jtooals wij beweren. Herhaaldelijk
spreekt hij van sterke overdrijvingen en hij
meent dat er niet te veel waarde aan deze be
weringen moet worden gehecht. Maar. zende
graaf iiantz.au. betwisten ós niet hetzelfde als
bewüzen. Overigens worden onze conclusies ook
door andoren gemaakt. Het rodh taf laan-do
Parijeoh© blad .Action Franoaise" b.v. stolde
reeds voor het indienen van oinzs nota met
leedvermaak vast. dat de vrede het Duitsohe
volk voor ten minerte 60 jaren in Slavernij
bracht.
Rantzau weee ook op de uitlating van de
„Daily News." Zou ik nu, vroeg hij. ander de
■pressie van eigen misleide volksgenooten dit
doodvonnis onder teek enen? Op de vraag van
den correspondent of de minierteï niet vreeede.
>at deze betoogingen toch auocee zouden heb
ben. antwoordde Ban tarntIn elk geval niet
een succes dat mij aanleiding zou kunnen
géven mjjn vast besluit op te geven am niet»
te onderteekenen, wat naar mijn meening en
die van alle deskundigen met de vernietiging
van ons volk zou gelijkstaan. Maar een succes
hebben ze alreeds gehad. De minister wees op
verschillende Parij&cihe bladen die onder vet
gedrukte titels kolommenlange berichten had
den over de betoogingen te Berlijn, in den
eoldatenraad enz. Met enne tig e stem teide hii
De toch al moeilijke positie van de Doiitedhe
delegatie ia door deze betoogingen niet gemak
kelijker geworden.
Naar aanleiding van de uitlating van
Haaese, dat de vrede onderteekend moest wor
den en dat de wereldrevolutie het verdrag wel
tot een vodje papier zou maken, zei-de graaf
Rantzau: Men hoort dit laatste woord neer
vaak aan alle rijden. Toen ik naar Versailles
kwam had ik de hoop. dat het tüdivak van het
vodje papier eindelijk was geëindigd, dat esn
nieuw tijdvak zou beginnen, waarin men alleen
omderteekeningen zon verrichten, die door de
wederzijdeöhe partijen «ouden riin eeaoht. Deze
hoop op een gezondere internationale moraal
heb ik niet opgegeven. Ik tal ook daarnaar
h'atóïeffen. Ken scrap oi paper, een vodje pofpïeg
ml mim hamdteekening nooit dragen.
Agitatie in China tegen Japan. De
.Morning Poet verneemt uit Shanghai: De
joycot der Japansdhe goederen breidt rich uit
m de steden van het binnenland. De schepen
mdemnden in de rivierhaven» moeilijkheden
met de lading-
Te Wachoe hehben betoogers de Japanecfae
vink els en scheepvaartkantoren aangevallen
waarbij verscheidene Jwpann«>ra g6wond wer
den.
Ghineeeche soldaten kwamen tusechenbeid*
ter bescherming der Japanners.
Een Chineesche vrouwelijke chirurg.Th©
Trained Nurse and Hospital Review" beschrijft
het leven en de persoonlijkheid van dr. Ma.v
Stone te Kiukaang. Zij ie de dochter van een
Chineeechen predikant, en volgens het bericht
wae zij het eerste meisje in Midrlen- en ty
China, die men met onverbonden voeten liet
opgroeien. De oudere dames waarschuwden de
ouders, dart het meisje nooit tot een huwelijk
zou komen en haar ouders nou eens zou
vloeken om hun koppigheid. Inderdaad is rij
niet getrouwd, maar rij heeft vier kindertjes
aangenomen, en voor het vloeken van haar
oudere zal rij nog wel geen tiid hebben gehad.
Na een zendingsschool te hebben bezocht, ging
rij vier jaren in Amerika etudeereu. waarop
«U met haar groote voeten naar haar geboorte
plaats ging. Amerikaaneche vrienden «orgdeu
dat een ziekenhuis tot haar beschikking kwam.
Daar heeft zfi verpleeg® te re opgeleid met boe
ken, die zij uit Ihet Engelech in het (juineeaoh
had vertaald: de meisjes volgden een vier
jarigen leergang. Tijdens de revolutie werden
haar diensten zóózeer op priis geeteld door
beide partijen, dat de revolutionairen haar een
krachtig militair geileiide ter zijde stolden om
haar dagelijks van en naar haar werk te bren
gen, Bdhalve chirurg is zij voorzitster van den
natiomalen chriotelijken vrouwenbond voor
matigheid in China en schrijft en predikt zij
over verschillende onderwerpen. (T. v. G.'
De verwoestingen in Frnnnrijk. Ken uenk
beeld van de verwoestingen van het- oor-
iugsgcuiea gceit de vo.geime statistiek, waai
van Havas melding maakt, ln het departe
ment van de Maas waren er op 1 Augustu
1914 59,225 huizen en opstallen.* Hiervan
zijn er verwoest ol onherstelbaar bescna-
digd 80.526. Het aanbal beschadig-Le, maa,
wel herstelbare huizen en opstallen bedraagt
10.541. -Intact bleven 18158. Van de 5ho go
meenten hadden 418 min of meer belang
rijke schade en van de 413 werden er o3
totaal verwoest.
Italië en het verdrag van 1916. De „ltalia"
meldt, dat dadieiijk na de ineenstorting van
Rusland Saiandra, die op dat oog en olm niet
meer aan het Jiewind was, aan iioseiii, den
toenmaligen minister-president een schrijven
heeft gezonden, waariu hjj rijn aanuaoht-
vestigde op het feit, dat gezien de jongste
gebeurtenissen, het verdrag van Londen niet
meer voldoende was voor de Italiaansche be
langen; hij verklaarde, dat naar zijn mee
ning herziening noodzakelijk was.
De „Stampa" vraagt, dat deze brief zal
gepubliceerd worden. Het blad vraagt,o waar
om Boselli geeu rekening hield met den
raad van Salandra en waarom geen gevolg
is gegeven aan zijn voorstel.
Hon ooaiitie-uiinistjerie in Beierou. De
partijdag van de Beiersche socialistische par
tij te Neurenberg heeft met 217 tegen 41
stemmen het voorstel van het ministerie
Hoffmann goedgekeurd tot vorming van 'n
coalitieministerie.
Ondervoeding in Duitschland. Volgens
de „Vossische üeitung" vervoegen zich zoo
talrijke oogLijders aan de oogtij derskliniek
ier Greifswalder universiteit als nknmer to
voren. Daaronder zijn vooral veel klierach
tige kinderen. Volgens den geneesheer-dip
recteur draagt ondervoeding de schuld.
Pnotestjen. In alle belangrijke steden
van Sleeswjjk-HoIstein hebben Zondag groo
te betoogingen der Duitsche bevolking plaat*
gehad tegen den ,g,eweldvrede" en de af
scheiding d ezer provincie van het Duitsche
Rijk.
Hot bestuur van het bezette Duitsche ge
biedt De „Daily News" verneemt uit Pa
rijs: Generaal Biiss, een van de vijf Ame-
rikaansche gevolmachtigden, heeft een krach
tige memorie bekend gemaakt, waarin hij
aandringt, op de wenschelijkheid van een
burgertijk in plaats van een militair bestuur
van het bezette Duitsche gebied aan den
linker Rjjn°ever- Bliss is pas te Parijs te
ruggekeerd na een bezoek aan den Rijn.
Dit en het feit, dat hjj als soldaat schrijft
verleent bijzonder gewicht aan zijn ver-
toogen.
Tegenbezoeken der Fransche vloot. Er
wordt een smaldeel gevormd met de Ad
miraal le Courbot als vlaggeschip en verder
bestaande uit een of twee kruisers en ver
scheiden torpedovernielers om bezoeken te
Zoo kwam het, dat deze' aardsche god.
*oord voor honderden volkeren een
orakelspreuk was, menigmaal den armsten
Van,;- r, ,-
1»
ctrutiOj-uoun wcw, »aav»»»^»—w»uoicB
l^.rijne onderdanen om diens onbeduidendheid
Stilte en rust was zijn verlangen, het
tt had hem echter het middelpunt van
-.^1 ^Qlar.hino crnmoclrt umllrA knm mftt H/UlT
praetorian-T^er trad de bevelhebber van de
GrtXid«liiniimen' v-
de» «tadhouH Imperator, een renbode van
Zeker h van Noricum
hii mii
nieuw
-««.er K,
oproer i0#* hij mij berichten over een
der* lJ de Germanen. Wat kan het
S êenoek hebb«n wy aan
Marcus Aurelius brak den zin af, want bijna
was hem een boos woord ontvallen.
Uw goddelijk oog blikt waarlijk in de verte,
sprak de bevelhebber. De stadhouder maakt
inderdaad melding van verdachte bewegingen
der barbaren aan gene zijde van den Donau,
en vraagt uw bevelen.
Tot dusver was het leger der Bataven
in staat, de Ouaden op betamelijken afstand
van de grenzen te houdenhet moet ook in
de toekomst daarvoor zorgen.
De Imperator nam een wastafeltje en schreef
daarop met een griffel eenige woorden.
Gij hebt mij nog niet alles gemeld, sprak
h den bevelhebber oplettend aanziende. Uit
maak ik 'op, dat gij mij nog een
r fdiog moet mededeelen.
oddelijke Imperator De vermetele
Derm aan, de gewezen prefect Servius, is uwe
renboden voorgebleven, heeft de heele Ger-
maansche ruiterij uit de legerplaats gevoerd
en de over blij venden met den vonk van oproer
aangestoken. De legioensoldaten eischen ver
hooging van soldij en verkorting van dienst
jaren.
Marcus Aurelius bleef zoo rustig, dat het
oningewijden zou hebben toegeschenen, dat
hij koud bleef voor alles wat anderen toornig
zou hebben doen opspringen.
Doen de soldaten hun dienst vroeg hij
met zijn gewone stem-
De stadhouder deelt mede, dat zij den tri:-
bunen de gehoorzaamheid hebben opgezegd
en hij vraagt een energieken legaat te zenden,
want anders kan hij v9.°r ..y^d'Slreid aan
grenzen niet instaan. Hij schrijft, dat de Donau-
provincien door een krach ïgen inval worden
bedreigd.
Weder trilden Marcus Aurelius' lippen. Hij
dacht een oogenblik na en eval dan„Men
brenge een draagstoel,^ doen zonder adelaars
en zonder begeleiding.'
Nadat de bevelhebber zidi verwijderd had,
stond de Imperator op, na er e het standbeeld
van Fortuna, kruiste de armen over de borst
en beschouwde het Jer whewn
waarde. Lang stond hij onbeschrijfe
lijke smart in de groote ooöon, waarin een ziel
in diepen rouw spiegelde-
Hij Dedekte zijn gelaat niet oq handen.
En toch bestaat gij. goden, fluisterde
hij. Ik zie uwe straffende hand over het onge
lukkige volk
Plotseling sidderde hij en wendde zich om..,,
met schrik Ln de oogen, als had hij iets vreese-
liiks waargenomen. Het kwam hem voor,
als hoorde hij het gekraak en gedreun van de
ineenstortende tempels en paleizen van Rome,
als zag hjj te midden dezer ruinen reuzenge
stalten, gekleed in' huiden van wilde dieren
met bloedrooden vuurgloed als achtergrond
van dit beeld van verwoesting.
Marcus Aurelius wreef zich de oogen.Neen,
het was een waan, door geestesoverspanning
veroorzaakt. Rome stond immers nog op het
toppunt zijner macht, was het middelpunt der
beschaafde wereld, de wereldstad in den vollen
zin des woords, naar welke van alle windstreken
gezantschappen van vreemde koningen en
vorsten trokken om den almachtige 'n passende
hulde te brengen.
Neen, neen, het was slechts een waan
Doch een waan, die met ontzetting vervult,
hoewel het waarom daarvan niet duidelijk is.
Marcus Aurelius wierp zelve de purperen
toga over zijn gewaad en verliet met snelle
schreden zijn studeerkamer.
Naai de praetor Ouinctillius, beval hij
de dragers.
Vier slaven hieven een gewonen draagstoel
zonder eenig kenmerkend teeken op.
De paleiswacht was daarover geenszins ver
wonderd. De oudere Imperator omgaf zich
slechts dan met een schitterend gevolg, wanneer
hij zich naar den tempel of den Senaat begaf.
Bezocht hij vrienden in de stad, dan trachtte
hij geen opmerkzaamheid te wekkenniet
alleen de draagstoel miste alle kenteekenen der
keizerlijke waardigheid, doch de dragers ook
waren in donkere tunica, zonder versierselen
gekleed.
Niemand vermoedde in den eenvoudigen
draagstoel den Imperator. Door niemand her
kend, steeg Marcus Aurelius voor het huis van
den praetor Publius Ouinctilius uit en klopte
met den houten hamer aan de deur.
Is uw meester tehuis, vroeg hij aan de»
deurwachter.
De slaaf, die den Imperator aan den purpree»
toga herkende, viel op de kmeën.
„Sta op," sprak Mans us Aurelius met zacht*
stem.
Doch de deurwaarder gaf slechts met het
hoofd een bevestigend teeken zonder een woord
te kunnen uitbrengen.
De Imperator zag den slaaf vol medelijden
aan en betrad Publius' huis.
Reeds hadden de dienaren in den tuin hem
bemerkt. In allerijl snelde de slaven opzichter
naar binnen om den onverwachteD bezoeker
bij zijn heer aan te melden.
Publius was door de onverwachte eer getroffen,
want hij behoorde niet tot de gunstelingen van
den ouden Imperator. Snel het hij zich de toga
omhangen en begaf hij zich naar de ontvangzaal.
Hier vond hij den "keizer in gebed over het vuur
van den huiseiijken offerhaard gebogen.
Wordt vtrvolzd.i
