NEW HUIL CBURANT
BUITENLAND
Mjras&r .at
een
1% I ULKTUN
De Ondergang van
Wereldmacht.
Dinsdag 27 taei
Tweede Biad
bij weik kind?
J'l^°b,oefte«ron<kla« ^an niet weggedacht
t en maatstaf der arbeidspraestatie.
De gebeurtenissen van den dag.
BROCKDORFF RANTZAU OVER HET
TEEKENEN VAN DE VREDESVOOR
WAARDEN.
KORTE BUITENLANDSCHE BERICHTEN
U
De heer L. H. van Emmerik leverde een
«üioudsvel betooiï aver ..De Kindertoeslagen
in de Centrale Commissies van Overleg" en
be
treurde in lijn conclusie bet besluit om bel
kinder-aupplebieloon te doen aanvangen bij bet
dorste kind.
Alvorens met allen ernst - ziin betoog
vaardig deze belangrijke zaak nader te
betrachten moeten wii twee aanhangsels af
knippen en wel
lo. De nota. De roode organisatie Van
werklieden zou volgens den beer v. E. incon
sequent genandetd heboen door te stemmen
voor kindertoeslag bii het eerste kind (24
nadat zij haar oppositie over kindertoeslagen
in het algemeen (219) verloren bad. indien
deze houding inconsequent ig moet worden
toegegeven uai bedoelde organisatie op baar
dwaling ig teruggekomen bij een brief, aan my
gericiui, blijkbaar geïnspireerd door haar
Hoofdbestuur.
Zo. beginnen bii bet eerste kind zou >,in
teuer gevai streden met het concept R.-K.
Hcniecnteprogruui." liout gesproken en ik
ruiver voor uerguijke uitspraken. M. i. is ei
Seen zweem van sirijd. Laat ik u iets verklap
pen: Uorspronkeliik stond er in bet concept
wat de heer v. E. er in leert: aan te vangen
ooven het gemiddeld aantal kinderen. De sub-
eommissie. die dit onderwerp behandeld en
waarvan ik de eer nad in die zitting voorzitter
'o zon besloot op mijn voorslei met algemeeno
stemmen de redactie te wijzigen en den weg
vrij te laten om ie beginnen bii bet eerste kind,
zoodat de redactie nu luidt: L§ 3, II, 11 bladz.
10 h
..Het loon nadere zooveel mogelijk tot het
„maatsotiappeiük rechtvaardig loon door dt
^toekenning van toeiugeu voor kinderen, welke
..ten laste van den ambtenaar of werkman ko-
..men en door andere middelen, welke uit bet
.oogpunt van maatschappelijke rechtvaardig-
„ibe.d ol uit h-ooloe van naastenliefde aan be
reiden aardia eh doeitreiiend ziin."
anueer ik nu zag dat rniin voorstel van
vyzigiug werd toegelicht juist met bet oog op
den strijd die anders zou geschapen worden
en welke moest vermeden worden en unaniem
die aanwezigen (acht heereu. wier namen een
goede kiauk hebben op dit terrein)- zich met
■to wij/.,ging vereemgden juist om de moge
lijkheid. ja. wenscbelvikheid open te laten om
aan te vangen bh het eerste kind (b.v. Prof.
v. Beurden verdedigde dit warm als een der
aanwezigen) dan zal de heer v. Emmerik zijn
vrij besliste opinie wel willen herzien.
Komen wij thans op zijn verder betoog.
De geachte schrijver zal zelfs nu nog zeggen:
En verband met betgeen aan bovenaangehaalde
zinsnede van het R.-K. Program vooraf gaat
ia er toch strijd, m. a. w. Beginnen bii het
eerste kind verdraagt zich wet met de tiheorie
van het absoluut famiheloon en deze theorie
wordt toch duidelijk in dat Program gehul
digd.
Inderdaad. Dit laatste ia waar en ik ben
er blijde om. Doel) de conclusie is onjuist alsof
«en toeslag aan het eerte kind daarmede
strijdt. Hier mag ik den heer v. E. wel vragen,
leeft u miin brochure gelezen? Zii staat op
Bet standpunt van het absoluut fomilieloou
maar verdedigt den toeslag bij hA eerste kind.
Wilt u ook verder mijn Tede lezen in de He
Kamer Vrijdag 1.1. (23 Mei) gehouden over de
verhouding van juist deze twee zaken? Deze
gegevens vullen elkander aan en ik zoude, na
lezing, nu genoeglijk kunnen zwijgen ware het
niet dat de lezers der „N. Haurl. Ct." hiermede
niet gebaat ziin, a'ie recht hebben OP een weder
woord na lezing van v. Emmea-iks betoog.
Hier ligt m. i. de kiern
U aunvaardt de theorie van het absoluut
familieloon te veel als prachtische vorm van
loonsbepaling.
Op de vraag: ..hoe groot moet een loon zijn
'n eenig geval", is geen antwoord te geven,
dat klopt voor ieder geval.
L)e practische loonbepaling moet rekening
houden met de arbeidspraestntie. Dat zegt ook
ons program. Er dient gevraagd naar de hoe
danigheid en hoeveelheid van den arbeid, naar
de bijzondere gevaren, net gezondheidsnadee-
lige. ja zelfs het vieze of weerzinwekkende van
den arbeid, naar de vóóropleiding om dien
arbeid mogelijk te maken, naar nog velerlei,
andere omstandigheden, waaronder de arbeid
verricht wordt.
Anderljjds mag men zich afvragen of de
arbeid verricht wordt door een volwassen, vol
slagen man of door een vrouw of kind. de
Grootte van het loon kan niet losgemaakt van
^en algemeenen levensstandaard, van de duurte
®er tfiden, in zooverre men een gewoon be
doelt.
Al deze dingen dienen nauwkeurig gewikt en
gewogen te worden alvorens men komt tot de
conclusie: het weekloon van d'en machiniste
bankwerker te Haarlem zij normaal 1 31.50.
Maar, zal de heer v. Emmerik verwonderd
uitroepen, hoe aanlokkelijk deze redenatie ook
zij, ik zie niet dat gij den grondslag van het
absoluut familieloon aanvaardt, gij hebt er met
van gerept dat het loon althans voldoende
moest zijn voor een gezin met gemiddeld aan
tal kinderen, los van deze minimum eisch. dien
de strikte recht/vaardigheid stelt, los van den
algemeenen tkeoretiechen vorm, dat de arbeid
altijd minstens een geizmsloon waard is, om
dat, meer gegeven /wordt, omdat de loon-
bepaler zich hiervan heeft los gemaakt dooi
daaraan zeker te voldoen bii het meerdere de
overwegingen laat geiden van de meerdere
waarde van den (geschoolden enz.) arbeid en
bii die waardeering ook nog de sociale recht-
vaardaghe.d en de naastenliefde in het oog valt
om het loon practisch en voor een bepaald ge
val (categorie) in cijfers vast te leggen.
/onder twijfel mag het een monument der
R.-K.. maatschappijleer heeten. dat punt uit de
Rerum Novarum waar gewezen wordt op het
noodzakelijke nevens het persoonlijke van den
arbeid. Zonder twijfel is de leer van he ge
middeld gezinsloon een monument m onze
wetenschappelijke beschouwing van het loon-
vraagstuk, maar met die theorie aanvaarde
men alle vooropgesteld© factoren, dat men Q.l.
huwt en kinderen krijgt op de wen schei tl Klueid
dier factoren, maar vooral men aanvaarde die
theorie zooals zü iseen algemeene. natuurrech
telijk en enrisieltjk© grensbepaling van Jhet
minimum, waaronder het arbeidsloon, onder
normale omstandigheden, niet mag zakken zon
der de rechtvaardigheid geweld aan te doen.
Te veel. te onbesuisd, te haastig ook wordt
doze vorm in de practische loonsbepaling aan
gelegd voor bijzondere gevallen of groepen.
Hiermede misduidt men de beteekenis van
den algemeenen minimumgrens der Kat.
Sociologie.
Een voorbeeld
üij hebt het loon van minderjarigen en
vrouwen te bepalen. Bepaalt gii de minimum
grens ep de behoeften van "en gemiddeld huis
gezin terwijl'gij toch weet. dat uw loon op
niemand siaat die voor de behoef ten van nature
en plichtmatig staat, zijnde geen volwaseen
mannen-arbeiders in die groep?
Dij hebt het loon te bepalen van dienstboden
en grooms b.v.?
Maar voor den volwassen man-arbedder geldt
het toch altijd en overal?
Wees voorzichtig 1 Als ik het loon moest vast
stellen voor den normalen arbeid van den vol
wassen religieus en van deze categorie alleen
lijk, zoude ik als minimum-grens niet aanvaar
den de behoeften van een gemiddeld gezin.
Daartoe verplicht de theorie "van het absolute
gezinsloon ook geenszins (ftar aan de praemis-
sen voor die theorie niet voldaan wordt. In
eene Communistische maatschappij, indien
mogelijk. van mannenverwildering (losloo-
pende beesten), vrouwenpakhuizen en kinder
bewaarplaatsen zoude de theorie van het aibso-
lute gezinsloon mets van hare theoretische
en ideeële waarde verliezen, doch zij zoude vol
slagen een wensekelii'kiheidetheorie zijn waar
van de practicus, hic et nunc, in zijne daad
werkelijke loonsbepaling, gelet op de feitelijke
toestanden, geen houvast heeft, geen vorm. om
dat aan alle praemisten geweld wordt aange
daan. aan de natuur (dood van het huisgezin),
aan de strikte rechtvaardigheid, aan het alge
meen welzijn, aan al het goede in één woord
in den wereldopbouw waar de Schepper weer
streefd. wordt in Zün wil, dien Hij in de
neigingen van den menech als een natuurgave
en wezenlijk bezit van dit schepsel bij de wor
ding heeft meêgegeven.
Zoo naderen wij vanzelf de beslechting van
ons geschilpunt: bij welk kind? Want juist de
waardeeriDg van het absoluut familieloon is de
Rrondslag waarop onze geachte tegenstander
zijn conclusief bouwt als ware het verderfelijk
aan te vangen bij het eerste kind.
Mr. BGMANS.
Brockdorff heeft EEN DERTIENDE NOTA
ingediend, die n repliek is inzake de kwes
tie van verantwoordelijkheid en schadever
goeding. Het hoofd der Duitsche delegatie
blijft volhouden, dat de eenige verantwoor
delijkheid, welke ten volle op Duitschland
valt is die voor de schending dor neutraliteit
van België.
Volgens de „Vossieche Zei to ng" wederlegt
de nieuwe Duitsche nota, de onjuiste verwij
zing naar de nota van Lansing van 5 Nov.
191S en de verdraaiing der beteekenis van
het daarin gebezigde woord .Agressie" in het
antwoord van Clemenceau.
De Duitsche ncta geeft den plicht tot ver
goeding toe voor België en Noord-Frankrijk,
doch constateert, dat. Duitschland dezelfde
aanspraken op vergoeding heeft voor het na
deel, door de hongerblokkade veroorzaakt en
ROMAN UIT HET JPOOLSCH.
bestrijdt nog eens Krachtig, dat Duitschland
de eenige sohuldige aan dén oorlog is, ter
wijl opnieuw een onderzoek door een inter
nationaal scheidsgerecht wordt geëischt.
In den „Berliner Lokalanzeiger" wordt ln
een bericht uit Versailles gezegd: De nieuw,©
Duitsche nota tracht in tegenstelling met de
nota der geallieerden de kwestie van de
schuld aan den oorlog niet als opgelost te
beschouwen en legt er den nadruk op, dat het
Duitsche volk als zoodanig geenszins bereid
is zich als schuldig te beschouwen. De aan
val, de formeele oorlogsverklaring ging van
Duitschland uit. De schuld aan den oorlog is
niet bij het Duitsche volk te zoeken. Wilson
heeft destijds gezegd, dat als het Duitsche
volk zijn lot van dat van zijn heersehers
losmaakt, men met dit volk wilde onderhan
delen. Van een „geweldvrede", zooals die
thans zou gesloten worden, heeft Wilson niet
gesproken.
En bet twistgeschrijf over de onderworpen
in de andere nota's duurt voort.
De president van de conferentie beeft Zon
dagochtend het antwoord op de nota van de
Duitsche delegatie ten opzichte van territo
riale vraagstukken en in het bijzonder van
het Saarbekken aan Brockdorff Rantzau la
ten overhandigen. In dit dokument wordt
derhalve over den afstand van het Saarbek
ken ook over den afstand van Pruisisch Mo
resnet aan België en van de arrondissemen
ten Eupen en Malmédy gehandeld. De bond-
genooten toonen aan zegt Havas dat
de beslissingen, die zij in dit opzicht geno
men hebben strooken met de beginselen van
pnesident Wilson.
In DE KWESTIE VAN HET SAARBEK
KEN schijnt een vrij belangrijke concessie
te zijn gedaan. Het Petit Journal, welk blad
het natuurlijk een „kleine tegemoetkoming
noemt" schrijft n.m.:'
„Men weet, dat hot ontwerp-verdrag dat
er aan do Duitsche missie l0 ee"
stcld, bepaalt, dat bewoners van het Saar
bekken na vijftien jaar vrijelijk, door middel
van een referendum, kunnen kiezen of zij met
Frankrijk of met Duitschland vereemgd wij
len blijven. Indien een gedeelte van
nen - zoo wordt er in het laatste artikel
van de vierde sectie van twerp
gelegen is in een district, dst.f^ t d l"
land vereenigd wordt, dan zal oit
te der mijnen terug moeten ko°pt° rifL d
prijs, die betaalbaar is in S0" T
kundigen zal vastgesteld worden. -
nen zes maanden na het onderf"1
gestelde prijs niet betaald
definitief soeverein over het
worden De regeeringen van
ten hebben gemeend, ten ®Pt emoetkoming
laatste bepaling een kleine te» waardoor
aan do Duitecbers te moeten doe
de rechten van Frankrijk in «een
zicht gesehonden worden. Hot leek
met de beginselen, die de entente huldigt,
een bevolking welke nltgenoodigd wordt o er
haar eigen lot te beslissen, niet slechts
onderpand gehouden maar geannexeerd
word tegen haar wil tor compensatie van het
te weinig betaalde Daarom heeft de raad van
vlei' een nieuwe formule aangenomen, waar
in bepaald wordt, dat Duitschland, wanneer
het binnen een bepaalden tijd de noedige hoe
veelheid goud niet bijeen kan krijgen, Frank
rijk op een andere wijao kan schadeloosstel
len."
Het antwoord van Clemencean op de econo
mische nota van Kantzau is nu volledig ge
publiceerd.
Het kan van belang zijn een passage over
te drukken, welke een antwoord inhoudt op
de voorname vraag, of men het Duitsche olk
in de toekomst kan dwingen voor de En
tente te werken. Volgens de repliek van Cle
men ceau wordt in de nota van Brockdorff
Rantzau lichtvaardig beweerd, dat de vre
desvoorwaarden den dood van vele millioe-
nen menschen in Duitschland na zich zonden
sleepen, behalve die in den oorlóg zijn geval
len of die men als slachtoffers der blokkade
voorstelt. Men zon met zeer groot recht te
genover de tengevolge van den oorlog door
Duitsdhland geleden verliezen die kunnen
stellen, welke de geallieerde landen door
Duitschlands aanval en door zijn oorlogvoe
ring wierden toegebracht, verliezen die on-
uitwischbare sporen hu de mannelijke bevol
king van Europa hebben achtergelaten. Aan
den anderx kant berusten de getallen der
verliezen, die door onze blokkade naar het
heet veroorzaakt zonden zijp, op zuiVere hy
pothesen. De Duitsche raming der toe
komstige verliezen kan slechts dan erkend
worden, als men de premissen erkent, waar
op ze volgens de DnRSöbe bewering berusten.
Maar deze premissen zijn volkomen onjuist,
er is niet de minste aanleiding om te meen en
dat een bevolking veroordeeld is tot blijvende
onbekwaamheid oD? j®, *n de toekomst
met haar buren moet nandeldrijven, lnplaats
van zelf voort te brengen wat ze behoeft
Een land kan een groot industrieland wor
den en blijven, zonder zelf de grondstoffen
voort te brengen, die voer zijn voornaamste
industrieën noodig z«n- ~at 10 bijv. het geval
met Groot-Brittannle, üat ten minste de helft
van zijn levensmiddelen en het grootste deel
van mfjn grondstoffen Invoert. Onder dit
nieuwe regime kan niets Duitschland belet
ten, zich een vaste en goede positie ln Euro
pa te verschaffen. Zijn gebieden hebben tij
dens den oorlog minder geleden dan die van
eenigen anderen Europeesohen staat. Zij heb
ben feitelijk noch geleden onder plunderin
gen, noch van verwoestingen, de ongerepte
bronnen van kracht, die Duitschland nog
met zijn invoer overblijven, moeten voor zijn
herstel en zijn ontwikkeling voldoende zijn.
Aldus het antwoord van de Entente. Wij
willen hiertegenover slechts opmerken, dat
het een zeer groot verschil maakt of men,
zooals Engeland, van de dominions invoert
op zeer voordeelige voorwaarden, of afhan
kelijk is van de beschikking van machtige
o verheer sch ers.
De Raad van Vier besloot de regeerin
gen van Kolsjak en Denikien te erkennen,
indien zij zich verbinden de uitspraak eeuer
constitueerende vergadtirlng ten opzichte
van Rus lands toekomst te aanvaarden.
De Duitsche pacifisten verzoeken Wil
son in een open brief óók de slagvelden van
den uithongeringsoorlog te bezoeken, tenein
de volkomen rechtvaardig te kunnen ootr-
deelen.
De Raad van Vier heeft het behoud door
Amerika van alle Duitsche schepen in Ame
rika gesanctioneerd.
Riga wordt snel van levensmiddelen
voorzien.
Engeland erkent de regeeringen van
Tsjeoho-Slowakije, Polen en Finland.
In een onderhoud, dat graaf Rantzau te Ver-^
sallies den correspondent van de »»Vorwarts
toestand, antwoordde de minister op de vraag;
hoe Ihfj de laatste manifestatie van de onaflianr
kelijken ten gunste van een onderteekening
van het vredesverdrag tot eiken prijs beoor
deelde, dat hij zich het diepe verlangen der
arbeidende massa, die in de verloopen vijl
jarii zoo vreeeeüjk heeft geleden, naar een her
stel van den vo:ede maar ai te zeer kan begrij
pen. Hjj zou ook mets achterweg-a laten om dit
doel te 'bereiken. Ook was bii naar Versailles
gegaan met bet vaste voornemen, om wat nog
van de vroegere' wedvaart en bet vroegere ge
luk van bet Duitficlne volk is overgebleven te
verdedigen en te redden.
Die laatste rest echter zou door de over-
(biandigide vredesvoorwaarden worden vernie
tigd, Ln de vraag deed zich dan voor of met
door een weigering van de onder teekening,
deze redding eerder ware te bereiken dan door
'een onderwerping, geluk de onaihankeiijken
verlangen, /eer zeker zou bii strijden tot bet
laatste om langs den weg der onderbandcfling
het lot van bet arbeidende Duitschland te
verbeteren, maar de Duitedhe gedelegeerden
zouden (zich aan de belangen juist van de Duit
sche arbeiderskLasse vergrijpen aüs ze voorwaar
den onderteekenden, die niets anders dan blij
vende hongersnood en werkloosheid beieeke-
nen. In zijn laatste antwoordnota had Olemen-
ceau betwist dat da gevolgen der vredes
voorwaarden zoo noodlottig voor het Duitsche
volk waren, ^.ooals wü beweren. Herhaaldelijk
spreekt hij van sterke overdrijvingen en hij
meent dat er niet te veel waarde aan deze be
weringen moet worden gehecht. Maar, zei-de
go-iaaf Jtantz.au. betwisten au niet hetzelfde ails
bewijzen. Overigens worden ontze conclusies ook
dioor anderen gemaakt. Het reoktsstaande
Parijeche blad „Action Franoaise" b.v. stelde
reeds voor bet indienen van oinze nota mot
leedvermaak vast. dat de vrede bet Duitsche
volk voor ten minste 50 jaren in skuvernii
bracht.
Rantzau wees ook op de uitlating van de
„Daily News." Zou ik nu, vroeg hij, ander de
pressie van eigen misleide volksgenooten dit
doodvonnis onderteekenenOp de vraag van
den correspondent of de minister niet vreesde,
iat deze betoogingen toch succes zouden heb
ben, antwoordde Rantzau: ln elk goval niet
een succee dat mii aanleiding zou kunnen
geven mijn vast besiluit op te geven oon niets
te onderteekenen. wat naar mijn meening en
die vain alle deskundigen met de vernietiging-
van one volk zou gelijkstaan. Maar een succes
hebben ze alreeds gehad. De minister wees op
verschillende Rarüadhe bladen die onder vet
gedrukte titels kalommenlange berichten had
den over de betoogingen te Berlijn, in den
eolidatenraad enz. Met ernstige stem zeide hii:
De toclh al moeilijke positie van de Duiitsdhe
delegatie is door deze betoogingen niet gemak
kelijker geworden.
iNaar aanleiding van de uitlating van
Haasse, dat de vrede onderteekend moest wor
den en dat de wereldrevolutie het verdrag wol
tot een vodje papier zou maken, zeide graaf
Rantzau: Men hoort dit laatste woord zeer
vaak aan alle zijden. Toen ik naar Versailles
kwam bad ik de hoop. dat het tijdvak van het
vodje pepier eindelijk was geëindigd, dat een
nieuw trhd'vak zou beginnen, waarin men alleen
onderteek en in gen zou verrichten, die door de
wederzijdsche partijen zouden ziin geacht. Deae
hoop op een gezondere internationale moraal
heb ik niet opgegeven. Ik zal ook daarnaar
hatoddlen. Een scrap of paper, een vodje papier
iel mjjn hamditeekening nooit dragen.
Agitatie in China tegen Japan. D«
-Morning Post" verneemt uit Shanghai: De
xiycot der JapansChe goederen breidt zidh uit
ai <ie e eden van het binnenland. De scherpen
>ndoj-ymeen in do rivierhavens moeilijkheden
met de lading,
ie YVachoe hebben betoogere de Japansche
vink els en schoep vnar tk a nto ren aangevallen
waarhij verscheidene Jaipamners gewond wer
den.
Chineesche soldaten kwamen tusschenhaide
ter bescherming der Japanners.
Een Chineesche vrouwelijke chirurg.,Thv
Trained Nurse and Hospital Review" "beschrijft
het leven en de persoonlijkheid van dr. May
Stone te Kiukiang. Lij ia de doduter van een
Chineeschen predikant, en volgens het buriaht
was zii het eerete meisje in Muirlen- en West-
China, die men met onverbonden voeten liet
opgroeien. De oudere dames waarschuwden de
ouders, dait het meisje nooit tot een huwelijk
zou komen en haar ouders nou eens zot
vloekenom htm koppigheid. Inderdaad is zh
niet getrouwd, maar zii heeft vier kiudertje»
aangenomen, en voor het vloeken van haai
oudere zal zii nog wel geen ttid hebben gehad
Na een zendingsschool te hebben bezocht, gini
Hj vier jaren in Amerika studeeren. waarop
zij me>t haar groote voeten naar Ibaar geboorte
plaats ging. Amerikaansche vrienden zorgden
dat een ziekenhuis tot haar beschikking kwam.
Daar heeft zü verpleegsters opgeleid met boe
ken,, die zii uit Ihet Engelsch in het Chineeaoh
had vertaald; de meisjes volgden een vier
jarigen leergang. Tüdens de revolutie werden
haar diensten zóózeer op prijs gesteld dooi
beide partijen, dat de revolutionairen haar eeD
krachtig militair geleide ter züde stelden om
haar dagelijks van en naar haar werk te bren
gen. Bdhalve chirurg is zii voorzitster van den
natiomalen christelijken vrouwenbond voor
matigheid in Uhina en schrijft en predikt dj
over verschillend» onderwerpen. (T. v. G.)
De ver woes tingen in Frankrijk. Een denk
beeld van de verwoestingen van het oor-
logs^cOieü geeft de vo.geuue statistiek, waar
van Havas melding maakt. In het departe
ment van de Maas waren er op 1 Augustus
1914 69,225 huizen en opstallen. Hiervan
zijn er verwoest of onherstelbaar bescha
digd 30.526. Het aantal beschadigde, maar
wel herstelbare huizen eD opstallen bedraagt
10.541. Intact bleven 18158. Van de 586 ge
meenten hadden 413 min of meer belang
rijke schade en van de 413 werden er t>3
totaal verwoest.
Italië ©n het verdrag van 1916. De „Italia"
meldt, dat dadjelijk na do ineenstorting van
Rusland Balandra, die op dat oogenbiiü niet
meer aan het bewind was, aan Boselli, den
toenmaligen minister-president een schrijven
heeft gezonden, waarin hij zijn aandacht
vestigde op het feit, dat gezien de jongste
gebeurtenissen, het verdrag van Londen met
meer voldoende was voor de Italiaansche be
langen; hij verklaarde, dat naar zijn mee
ning herziening noodzakelijk was.
De „Stampa" vraagt, dat deze brief zai
gepubliceerd worden. Het blad vraagt,o waar
om Boselli geen rekening hield met den
raad van Salandra en waarom geen gevolg
is gegeven aan zijn voorstel.
Bern ooaUHe-ministjerjie iu Beieren. De
partijdag van de Beiersche socialistische par
tij te Neurenberg heeft met 217 tegen -H
stemmen het voorstel van het ministerie
Hoffmann goedgekeurd bot vorming van n
coaiitiemimsterie.
Ondervoeding in Duitschland. Volgens
de „Vossische Zeitung" vervoegen zich zoc
talrijke ooglijders aan de ooglijderskliniek.
ier Greifswalder universiteit als nimmer te
voren. Daaronder zijn vooral veel klierach
tige kinderen. Volgens den genees he er-di-
recteur draagt ondervoeding de schuld.
Protesten. 1» aUe belangrijke steden
van Sleeswijk-Holstein hebben Zondag groo-
te betoogingen der Duitsche bevolking plaats
gehad tegen den ,g,eweldvrede" en de af
scheiding d ezer provincie van het Duitsche
Rijk.
Het bestuur van het bezette Duitsche ge
biedt De „Daily News'' verneemt uit Pa
rijs: Generaal Bliss, een van de vijf Ame-
rikaansche gevolmachtigden, heeft een krach
tige memorie bekend gemaakt, waarin hij
aandrirgt op de wenscheiijkheid van een
burgerlijk in plaats van een militair bestuur
van het bezette Duitsche gebied aan den
linker Rijnoever. Bliss is pas te Parijs te
ruggekeerd na een bezoek aan den Rijn.
Dit en het feit, dat hjj als soldaat schrijft
verleent bijzonder gewicht aan zijn ver-
toogen.
Tegenbezoeken der Fransehe vloot. Er
wordt een smaldeel gevormd met do Ad
miraal le Courbot als vlaggeschip en verder
bestaande uit een of twee kruisers en ver
scheiden torpedovernielers om bezoeken ts
119
Zoo -kwam het, dat deze aardsche god, wiens
woord voor honderden volkeren een bevel of
een orakelspreuk was, menigmaal den armsten
van zijne onderdanen om diens onbeduidendheid
benijdde. Stilte en rust was zijn verlangen, het
„noodlot" had hem echter hei middelpunt van
de staatsmachine gemaakt, welke hem met haar
voortdurend geraas verdoofde.
Ook thans misgunde zij hem eenige minuten
van bittere rust.
Het voorhang van de deur ruischte en in
de studeerkamer trad de bevelhebber van de
praetorianen binnen.
Goddelijke imperator, een renbode van
den stadhouder van Noricum
Zeker brengt hij mij berichten over een
nieuw oproer bij de Germanen. Wat kan het
ook anders zijn. Niet genoeg hebben wy aan
hest en hongersnood.,..
I Marcus Aurelius brak den zin af, want bijna
was hem een boos woord ontvallen.
Uw goddelijk oog blikt waarlijk in de verte,
sprak de bevelhebber. De stadli ouder maakt
inderdaad melding van verdachte bewegingen
der barbaren aan gene zijde van den Donau,
en vraagt uw bevelen.
Tot dusver was het leger der Bataven
in staat, de Ouaden op betamelijken afstand
van de grenzen te houden het moet ook in
e t^komst daarvoor zorgen.
TchtT üjd\ng moet mededeelen!
Goddelijke Imperator De vermetele
Germaan, de gewezen prefect Servius, is uwe
renboden voorgebleven, heeft de heele Ger-
maansche ruiterij uit de legerplaats gevoerd
en de overblij venden met den vonk van oproer
aangestoken. De legioensoldaten eisghen ver
hooging van soldij en verkorting van dienst
jaren.
Marcus Aurelius bleef zoo rustig, dat het
oningewijden zou hebben toegeschenen, dat
hij koud bleef voor alles wat anderen toornig
zou hebben doen opspringen.
Slechts ziin oogleden beefden.
Doen de soldaten hun dienst vroeg hij
met zijn gewone stern-
De stadhouder deen mede, dat zij den tri:-
bunen de gehoorzaamheid hebben opgezegd
en hij vraagt een energi Ken legaat te zenden,
want anders kan hij e..Yedigheid aan de
grenzen niet instaan. H-9 sennjit, dat de Donau-
provincien door een kracntigen mVal worden
bedreigd. a
Weder trilden Marcus Aurehus' lippen. Hij
dacht een oogenblik na en beval dan „Men
brenge een draagstoel,^ öoch zonder adelaars
en zonder begeleiding-
Nadat de bevelhebber zich verwijderd had,
stond de Imperator op, naderde het standbeeld
van Fortuna, kruiste de armen over de borst
en beschouwde het symbool zijner verheven
wnarde Lang stond hij daar mei onbeschry fe-
lijkc smart in de groote oogen, waarin een ziel
in diepen rouw spiegelde.
Hij bedekte zijn gelaat met de handen.
En toch bestaat gij, goden, fluisterde
hij. Ik zie uwe straffende hand over het onge
lukkige volk
Plotseling sidderde hij en wendde zich om,
met schrik in de oogen, als had hij iets vreese-
lijks waargenomen. Het kwam hem voor,
als hoorde hij het gekraak en gedreun van de
ineenstortende tempels en paleizen van Rome,
Ms z&s hii te midden dezer ruinen reuzenge
stalten, gekleed in huiden var: wilde dieren
met bloedrooden vuurgloed als achtergrond
van dit beeld van verwoesting.
Marcus Aurelius wreef zich de oogen.Neen,
het was een waan, door geestesoverspanning
veroorzaakt. Rome stond immers n- g- op het
toppunt zijner macht, was het middelpunt der
beschaafde wereld, de wereldstad in den vollen
zin des woords, naar welke van alle windstreken
gezantschappen van vreemde koningen en
vorsten trokken om den almachtige 'n passende
hulde te brengen.
Neen, neen, het was slechts een waan
Doch een waan, die met ontzetting vervult,
hoewel het waarom daarvan niet duidelijk is.
Marcus Aurelius wierp zelve de purperen
toga over zijn gewaad en verliet met snelle
schreden zijn studeerkamer.
Naar de praetor Öuinctilhus, beval hij
de dragers.
Vier slaven hieven een gewonen draagstoel
zonder eenig kenmerkend teeken op.
De paleiswacht was daarover geenszins ver
wonderd. De oudere Imperator omgaf zich
slechts dan met een schitterend gevolg, wanneer
hij zich naar den tempel of den Senaat begaf.
Bezocht hij vrienden in de stad, dan trachtte
hij geen opmerkzaamheid te wekkenniet
alieen de draagstoel miste alle kenteekenen der
keizerlyko waardigheid, doch de dragers ook
waren in donkere tunica, zonder versierselen
gekleed.
Niemand vermoedde in den eenvoudigen
draagstoel den Imperator. Door niemand her
kend, steeg Marcus Aurelius voor het huis van
den praetor Publius Ouinctilius uit en klopte
met den houten hamer aan de deur.
Is uw meester tehuis, vroeg hij aan den
deurwachter.
De slaaf, die den Imperator aan denpurpreen
toga herkende, viel op de knieën.
„Sta op," sprak Marcus Aurehus met zachte
Doch de deurwaarder gal slechts met het
hoofd een bevestigend teeken zonder een woord
te kunnen uitbrengen.
De Imperator zag den slaaf vol medelijden
aan en betrad Publius' huis.
Reeds hadden de dienaren iu den tuin hem
bemerkt. In allerijl snelde de slaveD opzichter
naar binnen om den onverwachteD bezoeker
bij zijn heer aan te melden.
Publius was door de onverwachte eer getrolien,
want hij behoorde niet tot de gunstelingen van
den ouden Imperator. Snel liet hij zich de toga
omhangen en begaf hij zich naar de ontvangzaal.
Hier vond hij den keizer in gebed over bet vuur
van den huiselijken offerhaard gebogen.
Wordt vervolgd.),
