tlEIK'lUUrCIIUIT
BUITENLAND
De praktische beteekenis van
de gezinsloon-theorie.
WAT DE PERS ZEGT
FEUILLETON
De Ondergang van een
Wereldmacht.
Donderdag 5 Juni Tweede Blad
De gebeurtenissen van den dag.
Onze opvatting van giBteren, dat ear nu -wel
weer spoedig meeningsverechil ln den Raad
van Vier zal blijken, schijnt bevestigd te
worden.
KORTE BUITENLANDSCHE BERICHTEN
Hapto Mten
hieiE waoht
In plaats van een antwoord wees de Ger
maan op. zijn wapen.
Een speet en oen zwaard tellen wei
nig tegen een. troep, wolven, hernam 0ec-
vius op, afkeurenden toen en wondden «oh'
toi Muoia. i ,r -
Thu&neHa. ia wegens U bezorgd, Mucia;
sprak hij.
Zij stond op en keerde haar door tranen,
bevochtigd gelaat tot Etervius. i
Hoe onverdeeld aangenaam een openbare
Jtedaclitenwisseling met Mr. Bomans blijkt te
Jdm, ik schrik terug voor een voortzetting er
van, omdat ik betwijfel, of de belangstelling
Van het krantenlezend pnbliek er door kan
"worden getrokken. Toch meen ik, dat het in
*t belang is van onze organisatie-mensohen,
vooral van de voormannen en meer intel-
lectneelen onder hen, dat ze wel degelijk
trachten door to dringen in de theoretische
waarheden, die de basis vormen van beslui
ten, waartoe ook zij geroepen zijn advise,e-
ïend mede te werken. We mogen ons er niet
afmaken met *n praatje over dat „geschutter
van ruil en sociale rechtvaardigheid en der-
f® v 'f poes.I?a® Want (behalve dat „gesehut-
wnr-hte V tlid 3s Gn door „geburger-
dient vervangen te worden) met
wemigje moeite is inzicht in de algemeene
lijnen der theorie wel te krijgen. Maar boven
dien zullen zij anders nooit bet juiste ant
woord weten te vinden voor socialisten, die
fer slag van schijnen te hebben, onze theorie
«1P hun wijze voor te stellen of liever te mis
vormen om er dan klinkende moeilijkheden
tegen te fabrieken.
Dat het zooveel genoegen meebrengt met
Mr. Bomans te „doba.ttee.ren", zit m, behalve
In den aangonamen toon, voorzeker ooi; voor
fcen groot dool hierin, dat hij er slag van
beeft het hart der kwestie te raken en niet
langs de objectie heen te praten.
Terecht zoekt Mr. Bomans dien kern van
Öe zaak in de vraag, welke de praktische be-
tcekenis is van de gezinsloontheorie voor de
'feiteliike loonbepaling. Indien Mr. Bomans
uit mijn woorden heeft opgemaakt, dat ik die
waarde overdrijf, moet ik mij onjuist (waar
schijnlijk uit beperkingsznebt te beknopt)
hebben uitgedrukt. In de omgeving, waar ik
het eerst niet de familieloontheorie kennis
biS i Taar namelijk de studie der natuur
luke zedeleer °°k dus van de sociale vmag-
etnkken, 0p de eerste plaats steun bedoelde
geven aan de studie der normaal-theolo
ge),m die omgeving werd liet karakter van
Uvu u3! theorie steeds scherp
belicht,: ze geeft de grens aan, heneden welke
len van zonde tegen de strikte rechtvaar-
igneid mag spreken. Maar jnist dit karak
ter dwingt, dat, minimum tot een echt mini-
Uuim, dc uiterste grens naar beneden te ma-
^-u-eeD theorie weinig hulp kan bie
den hij t ontwerpen van stelsels van salari-
eering en hij loonbepaling, is te begrijpen,
tnoar wordt ook als gemis gevoeld. In dit
verhand behoef ik slechts te herinneren aan
'de klacht over de weinige positieve waarde
van onze ethische loontheorïeën, die pater
David de Kok O.F.M. nitte In „de Katholiek"
hij zijn bespreking van loonstelsels naar aan
leiding van het Ta'ylor-Systeem Katholiek
1917 en 1918).
Toeh zou ik die praktische heteekeuïs graag
ïets hooger stellen. Waarom?
Laat ik beginnen met een vraag: Wordt
let betreffende punt van het Concept R. K.
Gem oen tep rog r a m door deze minimumfheorie
geheel gedekt?
Ik wensch hier heel voorzichtig te werk te
gaan, slechts veronderstellenderwijs mijn ge
dachten te uiten. In mijn eerste stukje toch
heb ik, hij elk mijner beweringen, omgezien
of ik soms daarbij alleen stond en heb ik
•voortdurend getracht „gedekt" te zijn. He
laas! Toch bleek die dekking tegenover Mr.
Bomans' betoog noch gezichte- noch vuur-
dekking te zijn.. Bij hetgeen volgt hen ïk me
bewust vrijwel geheel ongedekt te staan.
't Is al meer opgevallen, dat Prof. Aenge
nent en Minister Aalherse (die 't meest en 't
sterkst tot dusverre op het minimum karak
ter der gezinsloon-theorie hadden gewezen)
_un bepaling van „gezinsloon" zeer sober
'ouden: „loon, toereikend om een huisgezin
to onderhouden"; „loon, dat voldoende is om
een familie met een gemiddeld aantal kinde
ren te onderhouden"; „het absoluut minimum-
het noodzakelijk levensonderhoud"- noodza
kelto levensonderhoud voor een gemiddeld
gezin „uiterste minimum." Maar bij de mee.
nmg van Antoine en anderen, die een familie-
loon krachtens sociale rechtvaardigheid vra
gen, spreekt het handboek van prof. Aenge
nent van den eisch „dat zij een gemiddeld ge-
mn fatsoenlijk kunnen onderhonden".
Hier mist men voor 't eerst die krachtsin-
Spanning om *t minimum vooral te drukken.
Toen ln 1917, tijdens den bekenden strijd on
der onze B.-K. bijzondere onderwijzers over
'do salaris grondslagen, de studiecommissie
van Sectie B verschillende denkers om hun
lueenlng vroeg, bleek eenzelfde verschil. Prof.
Aengenent definieerde gezinsloon weer als
«datgene, wat strikt noodzakelijk is voor
oei onderhoud van een gezin met drie of vier
Mn der en", terwijl Pater Rijken 'P. daar
entegen bet had over „het loon, dat voldoende
ls om een middelgroot gezin goed te onder
houden"; pastoor v. Schaick: bet loom „dat
aan een gemiddeld gezin een flink be
staan waarborgt"; Dr. Ariëns: „bet loon,
waarvan een normaal gezin fatsoenlijk
kan bestaan."
Legt men bier nu naast de formuleerimg
van het Concept-Gemeenteprogram: „om een
familio met een gemiddeld aantal kinderen
behoorlijk te onderhouden", dan voelt
men dat deze bepaling meer met de „royale"
dan met de „neerdrukkende" definities over
eenkomt.
Is mijn veronderstelling lichtvaardig, dat
de theorie van gezinsloon-uit-ruil-nechtvaar-
digheid en die yan gezinsloon-uit-eocial©
rechtvaardigheid, welke theorieën volgens
prof. Aengenent, dezelfde strekking hebben
maar alleen in motiveering verschillen (welk
gevoelen Mr. Bomans ook schijnt aan te han
gen in zijii brochure pag. 7, 8 en 9 onderaan)
dat die theorieën behalve in de motiveering
óók in strekking verschillen? Of als dit de
bedoeling niet geweest is, zijn er dau geen
gronden voor om dit te honden?
Hoe tooh is de algemeene opvatting?
Dat de direkte maatstaf voor de beoordee
ling of bet loon beantwoordt aan de eischen
der ronrechtvaardigheid is: de praestatie
zelve. Dat hulpmaatstaf voor de bepaling
van het minimum der ruilwaarde is: het ab
soluut gezinsloon.
Dat sociale rechtvaardigheid en naasten
liefde ook nog 'n woordje hebben mee te
spreken bij de loonbepaling op indirecte
grondslagen. En nu wordt gewoonlijk de
maatschappelijke rechtvaardigheid pas opge
roepen voor huwelijks- en kindertoeslagen.
Eischt de sociale rechtvaardigheid niet op
voering van het uiterste milminimum in het
algemeen? Kan men niet zeggen (is het niet
in 't concept zelf als grondslag genomen) dat
het maatschappelijk belang eischt als grond-
loon, als norma a* 11. oonvoor
iedere volwaardige arbeids
kracht: een loon, dat ln staat stelt een mid
delgroot gezin behoorlijk te onder
houden, dat zulk een gezin een flink be
staan waarborgt?
Past dit in ieder geval als ideaal niet beter
bij onze opvatting over den arbeid, die tot
het gezinsloon leidde?
En voorzeker, hls we dan voor iederen
volwassen arbeider, die zijn vak verstaat, op
maatschappelijke gronden zulk een loon vra
gen, dat voldoende is voor een behoor-
1 ij k gezinsonderhoud, dan moet men
toch toestemmen, dat kinder
toeslagen van af 't eerste
kind en zeker h n w e 1 ij k s toe
lagen overbodig zijn.
De kindertoeslagen-clausule uit het ge
meenteprogram blijkt daarom m.i. een com
promiskarakter te hebben, dat ik na den
eisch van een „behoorlijk" gezinsloon niet
verwacht had (en dat het volgens de inlich
tingen van Mr. Bomans oorspronkelijk niet
had).
Over het mill-minimum en de sociale eisch
van kindertoeslagen voor groote gezinnen
zijn we het allen eens.
Maar daartusschen in: eischt het maat
schappelijk belaag, opvoering vaa 't gezins
loon voor elke volwaardige arbeidskracht,
of zijn afzonderlijke steunmaatregelen voor
gehuwden met één, twee, of drie kinderen te
prefereeren?
En nu lette men vooral hierop: als men
zonder zeer sterke motiveering de gelijke ar-
beidspraestatie van den volslagen vakman
verschillend gaat beloonen, veroorzaakt men
terecht spoedig ontevredenheid. Voor de
groote gezinnen is die motiveering gegeven.
Bestaan ze ook voor de kleinere en klein
ste gezinnen?
Daarover in een slotartikel.
L. H. VAN EMMERIK.
Wij maakten gisteren onder de telegram
men melding van EEN ALGEMEENE STA
KING IN FRANKRIJK. De Parijsehe cor
respondent -van het „Hbld" seinde over de
uitbreiding der staking gisterenavond het
volgende:
Het aantal en de belangrijkheid der sta
kingen nemen steeds toe. Sedert het personeel
der omnibussen en trams zich bij dat der Me
tro heeft gevoegd, is Parijs feitelijk zonder
verkeersverbinding. Men is bezorgd over de
houding van het spoorwegpersoneel, dat voor
Vrijdag een bijeenkomst heeft aangekondigd
en zich wel eens bij de beweging zou kunnen
aansluiten. Het meest kenmerkende is, dat de
stakingen spontaan zijn uitgeroepen zonder
een besluit der syndicaten, zelfs somtijds te
gen den raad der leiders.
Het is inderdaad, zooals Hervé in de „Vèc-
toire" schrijft, een „windvlaag van dwaas-
held Horvó laakt 'de arbiSdera, dot nfet
wachten tot de vrede is geteokend, want door
thans stakingen af te kondigen wordt Brook-
dorff Ranteau in zijn verzet aangemoedigd.
De „Temps" beklaegde zich gisteren, dat
men in de. bijeenkomsten der stakers de be
roepsaanspraken met politieke eischen -ver
mengt, als de interventie in Rusland en de
herziening van het vredesverdrag. Men
krijgt echter niet den indruk, dat de bewe
ging in haar geheel" een politieke is. De ar
beiders willen met het oog op de gestadige
toeneming van de levensduurte hun deel en
zij achten het oogenblik gunstig om de meest
vaordeelige voorwaarden te erlangen, wat
betreft de werkuren en de Iconen. Het
spreekt van zelf dat de socialisten van de
beweging gebruik trachten te maken om hun
doel te bereiken. In de „BSnmanité" trekt Ca-
chin een parallel tuseohen 1782 en thans en
kondigt de aanstaande revolutie aan. De be
hoefte aan welbehagen en vrijheid is drin
gender dan ooit, schrijft M. en om er zi®h
van te verzekeren rekenen tientallen millloe-
nen arbeiders heden nog slechts op de her
vorming van het bezit Wij gaan voortaan
met spoed op dit deel 'aan, door alle beroe
ring en crisis heen welke om* bourgeois
met afschuw vervulien.
Dat ziet er fraai uit en men kan de ver
zuchting van een der bladen hegrijpen, dat
uitroept: Duitsohland kan nu nog wel een
tijdje op een antwoord wachten, want Cle-
menceau heeft zijn handen thans vol met an
der werk.
Tooh gaat de Vredesconferentie wel met
haar werk door. D« van "Vier ging Dins
dagmiddag voort met het onderzoek der Duit-
sche tegenvoorstellen hetgeen Woensdag moest
worden vervolgd. Men denkt algemeen, dat men
aldus (heden) Donderdag tot een beslissing zal
komen, wat betreft het antwoord, aan de Duit-
sohe delegatie te geven.
In afwachting van dé pnblica,tie der belang
rijk© beslissing, welke de Raad van Vier staat
te nemen, moeten wij ons getroosten met be
richten. welke uit de sectievergaderingen uit
lekken of wel met de phantasieën der oorres
pondenten van de groote bladen.
Zoo meldt hedenochtend ke,t Hollandsch
Nieuwsbureau uit Parijs:
Het Amerikaansohe economische comité voor
de vredescommiasie heeft heden langdurig ver
gaderd. Naar verluidt willen de leden niet tor
nen aan de algemeen© voorwaarden van het
vredesverdrag, maar zijn volkomen bereid
om de inkleeding van sommige bepalingen te
wijzigen, wat betreft de voorwaarden voor de
schadeloosstelling. De conferentie, die werd
voorgezeten door Baruoh. was voornemens
Woensdag een volledig verslag betreffende de
Duitsch© vredesvoorstellen over te leggen.
Fransche officieele kringen verklaren, dat
Clemenceau niet geneigd ia een enkele een-
cessie te doen, maar zeiden, dat Frankru zi
wellicht eens zal verklaren
der Amerikanen om de mkleeding
olansuies zoodanig te wijzigen, da.
Mngen do toepafsteg der bepalingen rullen
bevorderen, zoodat Duitschland Deter in staat
zal wezen de voorwaarden uit te voeren. In
dit geval is de toestemming van Clemenceau
mogelijk.
De „Daily Telegraph" heeft, naar uit Lon
den wordt geseind, een bericht uit Parijs ont
vangen, waarin nogmaals de bewering wordt
tegengesproken als zouden zich meenings-
verschillen voordoen onder de leden der vre
desconferentie en in het bizonder bij de
Britsche afvaardiging. Naar te verwachten
was, stemmen de meeningen der leden niet
op alle punten overeen, doch van groote on-
eenigheid is geen sprake.
Wie in den oorlog een beetje kijk op dit
soort berichtgeverii gekregen heeft, vertaalt
deze regels als volgt: de heeren zijn het niet
eens, maar willen het niet weten!
Over die meenings ver schillen weet nu na
tuurlijk iedere Parijscho oorrespondent van
de groote bladen het een en ander te vertel
len. Den besten kijk op de zaak krijgt men
vermoedelijk uit de volgende uiteenzetting
in de „Daily News
Er' is ongetwijfeld een gecat van verzoening
in de lucht. Ik wenecii geenszins een overmatig
gewicht te hechten aan __<lo vreemde dingen,
die in de lucht van 1 ftrua worden verspreid,
b.v. de ongerijmde nonsens, die een Ameri-
kaanech blad te Pald,a beeft gepubliceerd, n.l.
dat Lloyd George, 8ls groot aanhanger van een
oompromis, er aandacht aan wijdt om Clemen
ceau van zijn steun tegen Wilson te verzeke
ren, daar de president pal rbaat en op het
oogenblik in het Keen wijzigingen in
het verdrag aangebracht wi] zien. In werke
lijkheid eoher staat President Wilson, evenale
de geheele Amerikaansohe afvaardiging, on
voorwaardelijk oP 'lc!' 8landpunt van her
ziening van bet verdrag. Lloyd George
wordt niet geacht z-ich op eenigerlei wijze van
de meening van zin Bntaehe collega's te wil
len afscheiden, daarhu weet dat .iich krachtige
invloeden in het Hoel doen gelden.
dfe öp den verbetering van het verdrag aan
sturen. In den minieerraad van Zondag was de
in deze richting gaande stroom versterkt. Het
verdrag heeft op de geallieerden, evenzeer als
op den vijand, indruk gemaakt feedert er ge
legenheid heeft bestaan het in zjjn geheel te
bestudeer en. en het belang om den Duitsehers
voor een uiteindelijke onderteekening een
document voor te leggon, dat zoowel reolrt-
vaardig als uitvoerbaar zal zijn, hetgeen met
het verdrag in zijn huidigen vorm niet het ge
val is, neemt gestadig toe.
Er moet natuurlijk volkomen rekening wor
den gehouden met de houding der Fransohen.
Zü hebben, naar te begrijpen is. niet dezelfde
gevoelens over het verdrag als Amerika en
het is duidelijk dat de verwoesting van hun
land hen in de ziel brandt, terwijl de verwezen
lijking hunner financieele voorwaarden en hun
beschadigd productievermogen tevens hun
verminderde bevolking hen met werkelijke be
zorgdheid over de toekomst vervult, doch ge
voelens kunnen de feiten niet.uitwisschen. Het
overheerschende feit voor Frankriik in verband
met het verdrag is het gewicht om een vrede
ma en. die berusten zal op den grondslag
van overeenkomsten, welke feitelijk uitvoerbaar
18 geen sprake van dat, wat de be
langrijke hoofdstukken in het verdrag betreft
substantieel® wuzigingen thans in het belang
van Frankrijk zelf zouden zijn.
Dit zün overwegingen, welke, naar kan wor
den verwaoht, een groote plaats in de bespre
kingen van deze week zullen innemen. Het is
voorbarig in eenig opzicht te voorspellen wat
de besprekingen zullen opleveren. Ik zelf ge
loof, voor zoover zulks van waarde ie. dat wii
wijzigingen van meer dan formeel belang zul
len zien in de bepalingen ten aanzien van het
Saarbekken, de schadevergoeding en de havens
en waterwegen, en mogelijk mede ten opzichte
van de territoriale verordeningen in Oost-
Europa.
Aldus de correspondent van de Daily News.
Men kan er uit opmaken, 1ste dat Olemenovau
nog altijd de meest vasthoudende is en 2de dat
er werkelijk veranderingen in de voorwaarden
zullen komen, al wordt dit zoo veel mogelijk
verdoezeld door te zoggen, dat het contract
„substantiëel" ongewijzigd zal blijven.
De Duitsche delegatie schijnt inmiddels pes
simistisch. gestemd.
Paul Block seint uit Versailles aan het
,,Berl. Tagebl.": Ik heb den indruk gekregen,
dat in de kringen van de Duitsche delegatie
met een afwijzend antwoord van de Entente
en met ©en ultimatum rekening wordt gehou
den. hetgeen het onderteekenen van het ver
drag voor de delegatie onmogelijk zou maken.
De delegatie zal dan. naar te voorzien is, ver
trekken om met de regeering overleg te plegen
en haar do beslissing over aannemen of ver
werpen over te laten. Waarschijnlijk zal in dit
geval het vertrek des Zaterdags voor Pink
steren of op een der Pinksterdagen plaats
n«lblben.
Over den Engelschen ministerraad die gisteren
te i arija is gehouden om over eventueels wij
ziging van eenige vredesvoorwaarden te be
raadslagen. wordt meegedeeld, dat weliswaar
getracht isLloyd George tot grootei e toegevend
heid te bewegen, dat echter tot dusver er geen
aanwijzing is voor zijn bereidwilligheid om aan
het aandringen van de „Manch, Guardian"
c.s. toe te geven. De krachtigste tegenstand
zon van Wilson komen, die van geen tegemoet
koming zou willen weten. Het zal dus ver-
stadig zün op eenige wijziging van boteekenis
in de vredesvoorwaarden niet te rekenen en
zich op alle mogelijkheden voor te bereiden.
Indien tegen alle verwachting tooh nog een
uitweg zou worden verkregen, waardoor mon
delinge onaeraDdelingen mogelijk zouden wor
den, zou dat een verrassing zün,
Tor dood veroordeeld. Na oen zitting
die twee clagou duurde, is door tijen krijgts-
raad van München dr. Eugen Leviné, ge
boren 1888 te Petersburg, van beroep re
dacteur, onderdaan van Baden, yan Jood-
echen godsdienst, wegens hoogverraad ,ter
dood veroordeeld.
Zijn medebeklaagde, de architect .Wilhelm
Zimmer, werd wegens medeplichtigheid aan
hoogverraad naar den gewonen strafrechter
verwezen. De overige beklaagden, privaat
docent dr. Adolf Arthur Salz van München
en de kunstschilder JBftthe. Schmidt werden
vrijgesproken. j
Een reusachtig knachtwerk in [Beieren.
Volgens de „Kölnische Volkezeitung" heeft
de financieele oommiepie van den Beierschen
Landdag als eerste termijn voor den bouw
van het grootste waterkrachtwerk van Euro
pa, (hiet „Bayern-SVerk", 6 millioen Mark
gevoteerd. De kosten van drt werk beloo-
pen 250 millioen Mark; het zal in 1921 ge
reed zfjn. Deze krachtinstallatie zal door
middel van een net van leidingen, totaal
1270 K.M. lang, de geheele Beiers,ohe nij
verheid en landbouw van licht en kracht
voorzien. Tengevolge van de geweldige stij
ging der loonen en materialen is de raming
der kosten (zooals gezegd 260 millioen M.)
op het vijfvoudige van de vredesberekening-
gestegen.
De socialseering der levensvefzekeringen.
Naar uit Dresden aan de .Deutsche Allg.
Ztg." wordt gemeld, is daar ter stede de
oprichting van een levensverzekerings-maat-
schappij der spaarbanken in Baksen tot stand
gekomen Dit is de eerste poging tot sooia*
land!m^ levensverzekeringen in Duitsch'
Dokters als schuitenvoerders of walsers.
De „Golos RossÜ" meldt, dat de doktoron-
stand in 1 essa geheel tot vertwijfeling is
gebracht. Om zich voor honger te behoeden,
melden au zich voor alle lichamelijker) arbeid
aan Een zeer- bekende arts hoeft zich als
schuitenvoerder verhuurd; een ander als wa
ker of hij de vereeniging vo-ur Imndcl en
scheepvaart
De diktatunr van liet Proletariaat.In do
„Wiener Mittagpost" is een interview gepu
bliceerd, dat een reporter van dat blad had
met den Oostenrijksehen „vrijen socialist"
P. Ramus. Over de revolutie in Hongarije
Oordeelt deze socialist niet bijzonder gunstig
en over de dictatuur van het proletariaat
keelemaal niet
„Wat in Hongarije gebeurde," zegt hij,
„komt slechts hierop neer, dat de macht ovei
het volk uit de handen van den een in die
van anderen is overgegaan, die daardoor,
omdat zij machthebbers geworden zijn, pre
cies gelijk worden als de bevoorrechten omlei
de vroegere regeeringsstelseis. Socialisme en
communisme botoekenen monopoli Roering
der voortbrcngirisiniddelcn, <frond en bodem
en niet de staatemonopolisocnug daarvan.
Het is voor 't arbeidende valk volkomen ge
lijk of hot door het privaat-kapitaal of ciooi
den staat uitgebuit wordt en het ligt niet in
het persoonlijk karakter van degenen, die to-
macht en gezag gekomen zijn, of zij 'die uit
buiting bestendigen willen of niet. Zij moe
ten haar bestendigen, want in.< Hiding,
van een staatssysteem,kan ia schap
pij niet geschieden zonder uitbuniitg en on
derdrukking."
Bijzonder eenstemmig denkt men in den re
volutionairen hoek nog niet.
De portretten dor vreacsgedelt^o-erden. De
Engelscke schilder Sir William Orpen ver
tegenwoordigt de kunst in de vredesconfe
rentie. Hij is officieel door de Brit6che regee
ring aangewezen om de portretten te ver
vaardigen van de verechidenue gedeiegcer-
den en tevens de zittingen der confereut.e
op het doek te vereeuwigen. Zijn oeuvre
zal uit drie groote stukken bestaan: het
eerste zal een voltallige zitting der vredes
conferentie voorsteilen in het ministerie aan
de Quai d'Orsay, liet tweede een groep van
gedelegeerden iu de Salie d'Horloge ia dit
ministerie, het derde de onderteekening van
het vredesverdrag in de spiegelzaal te Ver-
sailles
Sir William heeft den Parijschen corres
pondent van de „Daüy News" medegedeeld
dat zijn inleidende werkzaamheden bestaan
uit het maken van studies van de gedelegeer
den afzonderlijk. In het geheel zuilen 35 ge
delegeerden op de doeken een plaats vinden,
waartoe elk van hen drie keeren, gedurende
één uur, moet poseeren. Alle afgevaardig
den schijnen zich met gelatenheid on hun
lot te schikken, behalve president Wilson,
die neiging, toont om ziclx aan deze taak te
onttrekken. De heer Venizelos behoort tot
de lastigste modellen; hij is te bewegelijk.
Daarentegen is de schilder geestdriftig ge
stemd over markies Sajonji, die veel belang-
jtelling voor zijn beeltenis .toont.
Het portret van Balfour, kolonel House,
jeneraal Botha en generaal Smits is reeds
gereed, doch de raad van Vier heeft nog
6teeds geen tijd gevonden pm te po-eeje i.
De moeiLijkheid doet zich voor de Duitsv he
gedelegeerden te schetsen. Op het oogenblik
zijn de hoeren te druk bezig met het opstel
len en doorlezen van nota's en waneer de
vrede eenmaal is geteekend zullen ze Ver
sailles stellig haastig verlaten.
Evenals bij zoo vele kwesties ter vredes
conferentie is dus in dit vraagstuk ook nog-
geen definitief besluit genomen.
(„Hbld."l
.mm,iff -
KATHOLIEKE KERKEN IN PROTES-
TANTSCH BEZIT.
Wü leaen in „Katholiek Nederland":
>,In de Chr.-Hiatorische) Nederlander kwam
onlanKs een beechouwinc voor van dominó
van Bommel, waarin de sreetelde vraas: werd
onderzocht, of het niet noodig zou ziin. de
vroeger aan de Katholieken ontnomen kerken
terug te geven.
De Eorw. heer van Bermnei was daar niet
voor te vinden, omdat zoodoende zijns inzioni
de Neder-landacihe Hervormde predikanten zou.
den meewerken om in bepaalde gebouwen den
katholieken eeredienst te verrichten, welko de
protestanten Yoor afgoderij, dus voor misdadig
houden."
Hiertegen nu komt in hetzelfde blad ,.oen
protestant" op, die ds. v&n Bemmel er attent
ROMAN UIT HET POOLSCH.
125
Servius noodigde thans de gasten naar de
eetzaal, die door een smalle gang met de ont
vangzaal was verbonden, waaraan gelijk
b de woningen der aanzienlijke Romeinen
de studeerkamer vanden heer der huizes
grensde.
p Ï£UÜS(was Servjus. nadat Willibald en
Kudheb hun plaats hadden ingenomen, naar
Thusnelda teruggekeerd.
Sedert den middag heb ik Mucia niet
®ezicnk..sPrak hij tot zijn jonge vrouw.
~~j 1S' zo°als gewoonlijk, naar het woud
gereden, antwoordde Thusnelda.
Servius fronste het voorhoofd.
77 Het is nog nooit gebeurd, dat zij zoo lang
Wtbleef. Onze bosschen zyn thans voor buiten-
tandeis, «o vooral voor Romeinsche vrouwen.
geen geschikte verblijfplaats. Er is veel vreemd
volk op de been en ook de wilde dieren ver-
toonen zich talrijker dan te voren.
De oude Wunibald begeleidt haar als ge
woonlijk die zal haar weten te beschermen.
Ook Wunibald kan voor een overmacht
het onderspit moeten delven.
Nu hief Thusnelda levendig het hoofd
°P en zag haar echtgenoot onrustig aan.
Ach, zend dan dadelijk boden uit
ucia is zoo ongelukkig zij verlangt zoozeer
Tuar vader*and.
Na h Ze^ 3laar zoeken.
h l moet dadelijk mijn paard zadelen,
beval Servius waarop een der soldaten zich
verwij dei de. Aan den anderen vroeg hij
Hebt gij niet bemerkt, welke richting
Wunibald met de Romeinsche jonkvrouw inge
slagen is?
Zij zijn naar het heilige bosch gereden,
antwoordde de soldaat.
In het hof ontstond een twist, Ilier le
gerden om talrijke vuren groepen van Germanen
die zich met het dobbelspel vermaakten. Het
waren de vrije volgelingen der adellijke heeren,
met wie z^j aaar de bijeenkomst in den zetel,
van het opperhoofd van den stam gekomen
waren. Geen hunner had do wapens afgelegd,
en allen dronken st®edd°°r*. -
c.„. aan de tucht in de legioenen
Üemus, dreaan
,jWa ónoühoudelijk tot twisten leidde,
liet geschreeuw vechtpartijen namen
neen einde en de h°f daverde daarvan reeds
dagen achtereen. Den vwrmaügen Romein-
schen prefect ergerde zulke teugelloosheid
maar als Gerxnaansche wrst moest Servius zich
terughouding opleggen- Want hij wist dat zijn
gasten liet hem zeer kwa ijk zouüen nemen, als
hij hun bier of het dobbelspel zou verbieden
of hen zou gelasten de wapens binnen zijn ge
bied af te leggen. Nog was hij niet tot hertog
uitgeroepen.
Gaarne liad hij ten minste dei* tijd bepaald,
waarop de beraadslagingen zouden aanvangen
en deze dan zooveel inogeiijk bespoedigd. Doch
de Markomansche heeren bekommerden zich
weinig om den tijd zij kwanten de een na den
andersommigen heten zich meer dan een
week wachten. De een werd opgehouden door
een jachtpartij een tweede gaf een feestmaal
een derde had een bloedige twist uit te vechten
tegen persoonlijke vijanden. Geen hunner kwam,
vóór het hem beliefde.
En wederom ontwaakte in gervius dezolf-
da twjjlol, dia hen; a ]£0me reeds .ver,ont
rustte. Hij had geloerd, dat in tijden vaa -ge
vaar een uur hooge waarde had; zijne lands
lieden verbeuzelden echter geheel© .weken 1
Zou het hem gelukken, die eigenzinnige hoof
den van geslachten te dwingen tot militaire
volgzaamheid? Zou hij ln staat zijn, de losse
afdeelingen samen te voegen ,tot ee?i. ge
sloten geheel, dat het leger van den Impe
rator het hoofd kon bieden?
In zulke gedachten verdiept besteeg Se-
vius zijn ros, Toen hij. buiten de poort van
den hof kwam, waar de kalme avondlucht
hem tegemoet waaide, hief hij do pogen
ten hemel en fluisterde; j f j i
Onbekende God, die Rome'a geweld
daden tegeu .Uwe belijders, zag!, help, mij
mijn grootsohe onderneming; .te» jiitvoer te
leggenl t i i
Aan de grens van h©t woud gekomen,
blies hij op zijn jachthoorn. De tonen klon
ken diep het woud binnen nada* O»
laatste echo was weggestorven, bukte faer-
vius over don kop van het paard en luis
terde. Maar niemand antwoordde hem, Thans
droef' hij het paard verder het WPU,d in
en zoo dikwijls hij een boschpad kruiste
bleef hij staan om. het signaal te herhalen
Een heele mijl had hij reeds, gereden, toen
hij eindelijk een zwakken .weerklank ,Y6£-
naai Nu waa hij. .gerustgesteld
.j
Hij vond Muoia in het witte, met breede
purpere zoomen omboorde kleed, dat Ito-
i?meinsiche patricische vrouwen steeds droe
gen, op een tamelijk hooggelegen pLaaU
waar het woud was, uitgerooid en een vrij
uitzicht naar het zuiden was geboden. 24!
zat op een tronk van een ge velden ik.
den blik op het donkerte gebergte gericht
aohter welks hoogten het Romeinanho ge-
bied een aanvang nam. Pp. een bescheiden!
afstand stond de oude JSermaansche krij ga
man, die haar bewaakte. i
Servius. sprong, van het paard, sohreed
ffinnibald toe en bempe hem halfluid i
Gii pübt reeds kleinzonen en toch hebt
Mi nog niet geleerd; bevelen na te kometu.
Een vrouw, is niet goed beeohut door henj!
dio haar toestaat, op, dit uur nog 4n het
woud te verwijlen.
(Wordt vervol£dl ,j.
