ME MUIL-mum
ars?tlc r*
BUITENLAND
S5."&£? k „Krr
De praktische beteekenis van
de gezmsloan-theorie.
FEUILLETON
De Ondergang van een
Wereldmacht.
,T
WAT DE PERS ZEGT
Donderdag 5 Juni Tweede Blad
De gebeurtenissen van den dag.
hieiE die de wacht
KORTE BUITENLANDSCHE BERICHTEN
KATHOLIEKE KERKEN IN PROTES-
TANTSCH BEZIT.
Hoe onverdeeld aangenaam een openbare
gcdaclitenwisseling met Mr. Bomans blijkt te
jrijn, ik schrik terug voor een voortzetting er
Van, omdat ik betwijfel, of de belangstelling
.van bet krantenlezend publiek er door kan
worden getrokken. Toch meen ik, dat bet in
belang is van onze organisatie-menschen,
vooral van de voormannen en meer intel-
lcctueelen onder ben, dat ze wel degelijk
trachten door te dringen in de tbeoretische
waarheden, die de basis vormen van beslui
ten, waartce ook zij geroepen zijn advisee-
ïend mede te werken. We mogen ons er niet
afmaken met 'n praatje over dat „geschutter
van ruil en sociale rechtvaardigheid en der
relukc poespas". Want (behalve dat „geschut-
den 3s en door „geburger-
Wacht dient vervangen te worden) met 'rf*
weimgje moeite is inzicht in de algemeene
luncn der theorie wel te krijgen. Maar hoven-
men zullen zji anders nooit het juiste ant
woord weteu te vinden voor socialisten, die
*r slag van schijnen te hebben, onze theorie
hun wjjze voor te stellen of liever te mis-
vormeü om er dan klinkende moeilijkheden
tegen te fabrieken.
Bat het zooveel genoegen meebrengt met
Jdr- Bomans te „débattee.ren", zit 'm, behalve
D den aangonamen toon, voorzeker ook voor
een groot deel hierin, dat hij er slag van
heeft het hart der kwestie tr raken en niet
&ngs de objectie heen te praten.
Terecht zoekt Mr. Bomans dien kern van
'de zaak in de vraag, welke de praktische be
tekenis is van de gezinsloontheorie voor de
feitelijke loonbepaling. Indien Mr. Bomans
*it mi.in woorden heeft opgemaakt, dat ik die
waarde overdrijf, moet ik mij onjuist (waar
schijnlijk uit beperkingszueht te beknopt)
rn,m,„a„-nnlw„„]c lheotle Z'SZZZ
20 gecft de grens aan, beneden welke
j. Yan ^onde tegen de strikte rechtvaar-
S eid mag spreken. Maar juist dit karafc-
er dwingt, dat minimum tot een echt mini-
ken*1' ^terste grens naar beneden te ma-
Bat zulk een theorie wéinig hulp kan bier
oen bij t ontwerpen van stelsels van salari-
eermg en bij loonbepaling, is te begrijpen,
incar wordt ook als gemis gevoeld. In dit
verband behoef ik slechts te. herinneren aan
'de klacht over de weinige positieve waarde
van onze ethische lóontheorieën, die pater
David de Kok O.F.1,1. nitte in „de Katholiek"
Mi zijn bespreking van loonstelsels naar aan
leiding van het Taylor-Systeem Katholiek
1917 en 1918).
Toch zou ik die praktische beteekenis graag
Iets hooger stellen. Waarom?
Baat ik beginnen met een vraag: Wordt
net betreffende punt van bet Concept R. K.
Gemeenteprogram door deze minimumtheorie
geheel gedekt?
Ik wensch hier heel voorzichtig te werk te
gaan, slechts veronderstellenderwijs mijn ge
dachten te uiten. In mijn eerste stukje toch
bob ik, bij elk mijner beweringen, omgezien
of ik soms daarbij alleen stond en heb ik
voortdurend getracht „gedekt" te zijn. He
laas! Toch bleek die dekking tegenover Mr.
Bomans' betoog noch gezichts- noch vuur-
dekking te zijn. Bij hetgeen volgt hen ik me
bewust vrijwel geheel ongedekt te staa.n.
't Is al meer opgevallen, dat Prof. Aenge-
nent en Minister Aalherse (die 't meest en 't
sterkst tot dusverre op het minimum karak
ter der gezinsloon-theorie hadden gewezen)
bun bepaling van „gezinsloon" zeer sober
hemden: „loon, toereikend om een huisgezin
to onderhouden"; „loon, dat voldoende is om
een familie met een gemiddeld aantal hinde
ren te onderbonden"; „bet absolnnt minimum:
het noodzakelijk levensonderhoud"; „noodza
kelijk -levensonderhond voor een gemiddeld
gezin"; „uiterste minimum." Maar bij de mee-
Ding van Antoine en anderen, die een familie-
loon krachtens sociale rechtvaardigheid vra
gen, spreekt het handboek van prof. Aenge-
nent van den eisch „dat zij een gemiddeld ge
zin fatsoenlijk kunnen onderhonden".
Bier mist men voor 't eerst die krachtsin-
"panning om 't minimum vooral te drukken.
Toen in 1917, tijdens den bekenden strijd on-
'Oer onze E.-K. bijzondere onderwijzers over
de salaris grondslagen, de studiecommissie
van Sectie B verschillende denkers om hun
uieenlng vroeg, bleek eenzelfde verschil. Prof.
Aengenent definieerde gezinsloon weer als
„datgene, wat strikt noodzakelijk Is voor
het onderhoud van een gezin met drie of vier
kinderen'", terwijl Pater Büken P. 'daar
entegen heit had over „het loon, dat voldoende
is om een middelgroot gezin g o e d te ondier-
houden"; pastoor v. Sehaick: het loon. „dat
aan een gemiddeld gezin een flink be
staan waarborgt"; Br. Ariëns: „bet loon,
waarvan een normaal gezin fatsoenlijk
kan bestaan."
Legt men hier nu naast 'de formuleering
van het Conoept-Gemeenteprogram: „om een
familie met een gemiddeld aantal kinderen
behoorlijk te onderhouden", dan voelt
men dat deze bepaling meer met de „royale"
dan met de „neerdrukkende" definities over
eenkomt.
Is mijn veronderstelling lichtvaardig, dat
de theorie van gezinsloon-uit-ruil-rieohtvaar
digheid en die van gezinsloon-nit-sociale
rechtvaardigheid, welke theorieën volgens
prof. Aengenent, dezelfde strekking hebben
maar alleen in motiveering verschillen (welk
gevoelen Mr. Bomans ook schijnt aan te han
gen in zijn brochure pag. 7, 8 en 9 onderaan)
dat die theorieën behalve in de motiveering
óók in strekking verschillen? Of als dit de
bedoeling niet geweest is, zijn er dan geen
gronden voor om dit te houden
Hoe toch is de algemeene opvatting?
Dat de direkte maatstaf voor de beoordee
ld of het loon beantwoordt aan de eischen
der~ milreehtvaardigheid la: de praesUtie
zelve Dat hulpmaatstaf voor de bepaling
van het minimum der ruilwaarde is: het ab
soluut gezinsloon.
Dat sociale rechtvaardigheid en naasten
liefde ook nog 'n woordje hebben mee te
spreken bij de loonbepaling op indirecte
grondslagen. En nu wordt gewoonlijk de
maatschappelijke rechtvaardigheid pas opge
roepen voor huwelijks- en kindertoeslagen.
Eischt de sociale rechtvaardigheid niet op
voering van bet uiterste ruilminimum in het
algemeen? Kan men niet zeggen (is het niet
in 't concept zelf als grondslag genomen) dat
het maatschappelijk belang eischt als grond-
loon, als normaalloon voor
iedere volwaardige ar.beids-
kracht: een loon, dat in staat stelt een mid
delgroot gezin bohoorlijktc onder
houden, dat zulk een gezin een flink be
staan waarborgt?
Past dit in ieder geval als ideaal niet beter
bij onze opvatting over den arbeid, die tot
het gezinsloon leidde?
En voorzeker, Als we dan voor lederen
volwassen arbeider, die zijn vak verstaat, op
maatschappelijke gronden zulk een loon vra
gen, dat voldoende is voor een behoor-
1 ij k gezinsonder boud, dan moet men
toch toestemmen, dat kinder
toeslagen van af 't eerste
kind en zeker huwelükstoe-
lagen overbodig z y m
De kindertoeslagen-clansulo uit het ge
meenteprogram blijkt daarom m.i. een com
promiskarakter te. hebben, dat ik na den
eisch van een „behoorlijk" gezinsloon niet
verwacht had (en dat het volgens de inlich
tingen van Mr. Bomans oorspronkelijk niet
had).
Over bet mil-minimum en de sociale eisch
van kindertoeslagen voor groote gezinnen
zijn wo het allen eens.
Maar daartusschen in: eischt het maat
schappelijk belang, opvoering van 't gezins
loon voor elke volwaardige arbeidskracht,
of zijn afzonderlijke steunmaatregelen voor
gehuwden met, één, twee, of drie kinderen te
prefereerent
En nu lette men vooral hierop: als men
zonder zeer sterke motiveering de gelijke ar-
beidspraestatie van den volslagen vakman
verschillend gaat beloonen, veroorzaakt men
terecht spoedig ontevredenheid. Voor de
groote gezinnen is die motiveering gegeven.
Bestaan ze ook voor de kleinere en klein
ste gezinnen?
Daarover in een slotartikel.
L. H. VAN EMMERIK
Wij maakten gisteren onder de telegram
men melding van EEN ALGEMEENE STA
KING IN FRANKRIJK. De Parijsche cor
respondent van het „Hbld." seinde over de
uitbreiding der staking gisterenavond het
volgende:
Het aantal en de belangrijkheid der sta
kingen nemen steeds toe. Sedert het personeel
der omnibussen en trams zich bij dat der Mé
tro heeft gevoegd, is Parijs feitelijk zonder
verkeersverbinding. Men is bezorgd over de
houding van het spoorwegpersoneel, dat voor
Vrijdag een bijeenkomst heeft aangekondigd
en zich wel eens hij de beweging zon kunnen
aanslniten. Het meest kenmerkende is, dat de
stakingen spontaan zijn uitgeroepen zonder
een besluit der syndicaten, zelfs somtijds ter
gen den raad der leiders.
Het is inderdaad, zooals Hervé in de „Vic-
toixe" schrijft, een „windvlaag van dwaas
heid", Hervé laakt', do arbeiders, dat s3J nïet
wachten tot de vrede is geteekend, want door
thans stakingen af te kondigen wordt Brock-
dorff Ranteau tn zijn verzet aangemoedigd.
De „Temps" beklaegde zich gisteren, dat
men in do bijeenkomsten der stakers die be
roepsaanspraken met politieke eischen ver
mengt, als de interventie in Rusland en de
herziening van het vredesverdrag. Men
krijgt echter niet den indruk, dat de bewe
ging in haar geheel een politieke is. De ar
beiders willen met bet oog op de gestadige
toeneming van de levensduurte hun deel en
zij achten het oogenblik gunstig om de meest
voordieelige voorwaarden te erlangen, wat
betreft de werkuren cn de loonen. Het
spreekt van zelf dat de socialisten van de
beweging gebruik trachten te maken om hun
doel te bereiken. In de Humanitc" trekt Ca-
chin een parallel tussc'hen 1782 en thans en
kondigt de aanstaande revolutie aan. De be
hoefte aan welbehagen en vrijheid is drin
gender dan ooit, schrijft hij. en om er zich
van te verzekeren rekenen tientallen millioe-
nen arbeiders heden nog slechts op de her
vorming van het bezit Wh gaan voortaan
met spoed op dit doel aan, door alle beroe
ring en crisis heen, welke onze bourgeois
met afschuw vervullen
Dat ziet er fraai uit'en men kan de ver
zuchting van een der bladen begrijpen, dat
uitroept: Duitschland kan n« nog wel een
tüdje op een antwoord" wachten, want Clo
meneeau heeft zijn handen thans vol met an
der werk.
Toch gaat de Vredesconferentie wel met
haar werk door. De Raad van Vier ging Dins
dagmiddag voort met liet onderzoek aer Dmt-
sche tegenvoorstellen, betgeon Woensdag moeet
worden vervolgd. Men' denkt algemeen, dat men
aldus (beden) Donderdag tot een beslissing zal
komen, wat betreft bet antwoord, aan de Duit-
sche delegatie te geven
In afwachting van dé publicatie der belang
rijke beslissing, welke de Raad 7811 8tfat
te nemen, moeten wij ons getroosten mei; be
richten. welke uit de sectievergaderingen uit
lekken of wel met de phantasi«ël1 der corres
pondenten van de groote bladen.
Zoo meldt hedenochtend het Hollandscb
Nieuwsbureau uit Pariis:
Het Amerikaansche economisch0 comité voor
de vredescommissie beeft heden langdurig v -
gaderd. Naar verluidt willen de leden n ot to
nen aan de algemeene voorwaarden Ya,
vredesverdrag, maar zijn zii volkomen
om de inkleeding van sommige bepalingen te
wijzigen, wat betreft de voorwaarden voor e
schadeloosstelling. De conference.
voorgezeten door Barucb. wa® e?8
Woensdag een volledig verslag betreffende de
Duitsobe vredesvoorstellen over te eggen.
Fra„ch„ .Hideale k,l
ROMAN UIT HET POOLSCH.
120
Servius noodigde tbans de gasten naar de
eetzaal, die door een smalle gai_g met de ont
vangzaal was verbonden, waaraan gelijk
In de woningen der aanzienlijke Romeinen
de studeerkamer vanden heer der buizes
grensde.
Intusschen was Servius, nadat Willibald en
Rudheb hun plaats hadden ingenomen, naar
Thusnelda teruggekeerd.
Sedert den middag heb ik Mucia niet
gezien, spiak hij tot zijn jonge vrouw.
Al 1S> zooals gewoonlijk, naar het woud
gereden, antwoordde Thusnelda.
Servius fronste het voorhoofd.
Het is nog nooit gebeurd, dat zij zoo lang
Uitbleef. Onze bosschen zijn thans voor buiten
landers» sa vooral voor Romeinsche vrouwen.
geen geschikte verblijfplaats. Er is veel vreemd
volk op de been en ook de wilde dieien ver-
toonen zich talrijker dan te voren.
De oude Wunibald begeleidt baar als ge
woonlijk die zal haar weten te beschermen.
Ook Wunibald kan voor een overmacht
het onderspit moeten delven.
Nu hief Thusnelda levendig het hoofd
°P en zag haar echtgenoot onrustig aan.
Ach, zend dan dadelijk boden uit
n "(;la,ls zo° ongelukkigzij verlangt zoozeer
naar haar vaderland.
Na df.£a ZeU jlaar zoeken,
en klapte in de JLden8
bevalSenrriuT°Cldadelijk miJn Paard 2adelen>
vpr™AprAe. A aroP een der soldaten zich
verwijderde. Aan den anderen vroeg hij
,j SI met bemerkt, welke richting
Wunibald met de Romeinsche jonkvrouw inge
slagen is?
Zij zijn naar het heilige bosch gereden,
antwoordde de soldaat.
In het hof ontstond een twist. Hier le
gerden om talrijke vuren groepen van Germanen
die zich met het dobbelspel vermaakten. Het
waren de vrije volgelingen der adellijke heeren,
met wie zy naar de bijeenkomst in den zetel'
Clemenceau niet «eneigd i.
cessie te noen. maar «ndem da de voorstft]len
clausules zoodanisr te wiiriK011' a 620 wpzl-
«ieen da toepassing der bepalingen zullen
bevorderen,, zoodat Duitschland beter in ataax
zal wezen de voorwaarden nit te voeren. In
dit ffeval is do toestemming van Olemenceau
mogelijk.
Onze opvatting van gisteren, dat ear nu -wel
weer spoedig meeningsverscbil in den Raad
van Vier zal blijken, schijnt bevestigd te
worden.
De „Daily Telegraph heeft, naar nlt Ion-
den wondt geseind, een bericht nit Parijs ont
vangen, waarin nogmaals de bewering wordt
tegengesproken als zouden zioh meenings-
vers llen yoordoen onder do leden der vre
desconferentie en in het bizonder bij de
Britsche afvaardiging. Naar te verwachten
was stemmen de meemngeu der leden niet
op al e punten overeen doch van groote on-
eemgheid is geen sprake.
Wie in den oorlog een beetje kijk op dit
soort beriebtgeveru gekregen heeft, vertaalt
deze regels als volgt: de heeren zijn het niet
eens, maar willen het niet weten!
Over die meeningsverscihillen wee{ nu na_
tuurlijk iedere Parijeehe correspondent van
de groote bladen het een en ander te vertel
len. Den besten kijk °P de zaak krijgt men
vermoedelijk uit de vo gende uiteenzetting
in de Daily News
Er is ongetwijfeld een geest van verzoening
in de lucht. Ik wensch geenszins een overmatig
gowicht te hechten a^n .de vreemde dingen,
die in de lucht van aius worden verspreid,
b.v. de ongerijmde nonsens, <j;0 eea Ameri-
kaaneeh blad te Parii8 heeft (repubiiceer<j. n.].
dat Lloyd George, al» sy00t aanhanger van een
compromis, er aandacht aan wijdt om Olemen-
ceau van zijn steun tegen Wilson te verzeke
ren, daar de president Pal staat en op het
oogenblik in het gehee geen wijzigingen in
het verdrag aangehraont wil zien. In werke
lijkheid echer staat Preel eilt Wilson, evenals
de geheele Amerikaansche afvaardiging, on
voorwaardelijk op het standpunt Tan jjer.
ziening van het vei drag. Lloyd George
wordt niet geacht «enigerlei wiize van
de meening van ziin c?11.ega's teuw.d'
len afscheiden, daar hu wee^dat ^ch krachtige
invloeden in het UaJfdoen gelden
die öp een verbetering van £ët verdaag aan
sturen. In den minieerraad van Zondag was de
in deze richting gaande stroom versterkt. Het
verdrag heeft op de geallieerden, evenzeer als
op den vijand, indruk gemaakt Isedert er ge
legenheid heeft bestaan het in zijn geheel te
bestudeeren, en het belang om den Duitsohers
voor een uiteindeliike onderteekening een
document voor te leggen, dat zoowel recht
vaardig als uitvoerbaar zal ziin. hetgeen met
het verdrag in ziin huidigen vorm niet het go-
val is, neemt gestadig toe.
Er meet natuurlijk volkomen rekening wor
den gehouden met de houding der Franschen.
Zii hebben, naar te begriipen is, niet dezelfde
gevoelens over het verdrag als Amerika en
het is duidelijk dat de verwoesting van hun
land hen in de ziel brandt, terwijl de verwezen
lijking hunner financieele voorwaarden en hun
beschadigd productievermogen tevens hun
verminderde bevolking hen met werkelijke be
zorgdheid over de toekomet vervult, doch ge
voelens kunnen de feiten niet uitwisschen. Het
over eersehende feit voor Frankrijk in verband
met et verdrag is het gewicht om een vrede
vanm!»o?j« 1 3>erusten zal op den grondslag
van overeenkomsten, welko feitelijk uitvoerbaar
zpn. Ar is geen sprake van dat, wat da be-
Su^tanteiellfdB"U—en in \'et VerQ"rat? betreft.
Dit ziin overwegingen, welke, naar kan wor
den verwacht, een groote plaats in de bespre
kingen van deze week zullen innemen. Het is
voorbarig in eenig opzicht te voorspellen wax
de besprekingen zullen opleveren. Ik zelf ge
loof. voor zoover zulks van waarde is. dat wh
wijzigingen van meer dan formeel belang zul
len zien in de bepalingen ten aanzien van het
Saarbekken, de schadevergoeding en de havens
en waterwegen, en mogelijk mede ten opzichte
van de territoriale verordeningen in Oost-
Europa.
Aldus de correspondent van de Daily News.
Men kan er uit opmaken, lste diat Clemenceau
nog altijd de meest vasthoudende is en 2de dat
er werkelijk veranderingen in de voorwaarden
zullen komen, al "wordt dit zoo veel mogelijk
verdoezeld door te zeggen, dat het contract
„substantieel" ongewijzigd zal blijven.
De Duitsohe delegatie sohiiut inmiddels pes
simistisch gestemd.
Paul Block seint uit Versailles aan het
,Berl. Tagëbl.": Ik heb den indruk gekregen,
dat in de kringen van de Duitsohe delegatie
met een afwijzend antwoord van de Entente
en met een ultimatum rekening wordt gehou
den. hetgeen het onderteekenen van het ver
drag voor de delegatie onmogelijk zou maken.
De delegatie zal aan. naar te voorzien is, ver
trekken om met de regeering overleg te plegen
en haar de beslissing over aannemen of ver
werpen over te laten. Waarschijnlijk zal in dit
geval bet vertrek des Zaterdags voor Pink
steren of op eeu der Pinksterdagen plaats
nebben.
Over den Engelseben ministerraad die gisteren
e 1 ar ijs is gehouden om over eventueele wii-
zaging van eenige vredesvoorwaarden te be
raadslagen, wordt meegedeeld, dat weliswaar
getracht isLloyd George tot grootere toegevend
heid te bewegen, dat echter tot dusver er geen
aanwijzing is voor zijn bereidwilligheid om aan
het aandringen van de „Manch, Guardian'*
e.s. toe te geven. De krachtigste tegenstand
zou van Wilson, komen, die van geen tegemoet
koming zou willen weten. Het zal dus ver-
stadig zua op «enige wijziging- van beteekenis
in de vredesvoorwaarden niet te rekenen en
zich op alle mogelijkheden voor te bereiden.
Indien tegen alle verwachting toch nog een
uitweg zou worden verkregen, waardoor mon
delinge oncterandelingen mogelijk zouden wor
den, zou dat een verrassing zijn.
Ter dood veroordeeld. Na een zitting
die twee dagen duurde, is door dien krijgs
raad van München dr. Fugen Leviné, ge
boren 1883 te Petersburg, van beroep re
dacteur, onderdaan van Baden, valn Jood-
schen godsdienst, wegens hoogverraad. ,ter
dood veroordeeld.
Zijn medebeklaagde, de architect Wilhelm
Zimmer, werd. wegens medeplichtigheid aan
hoogverraad naar den gewonen strafrechter
verwezen. Do overige beklaagden, privaat
docent dr. Adolf Arthur Salz van München
en de kunstschilder. BpUie Schmidt vv.erden
vrijgesproken.
Een reusachtig krachtwerk In Beieren.
Volgens de „Kölnische Volkszeitung" heeft
de financieele commissie van den Beierschen
Landdag als eerste termijn voor den bouw
van het grootste waterkrachtwerk van Euro
pa, {liet „Bayern-IWerk", 6 mfllioen Mark
gevoteerd. De toston van dft werk beloo-
pen 250 millioen Mark; het zal ln 1921 ge
reed zijn. Deze kracht installatie zal door
middel van een net van leidingen, totaal
1270 K.M. lang, de geheele Beiers,ch© nij
verheid en landbouw van jicht en kracht
voorzien. Tengevoljgle van do geweldige stij
ging der 'Iconen en materialen is de raming
der kosten (zooals gezegd 250 millioen M-)
op het vijfvoudige van de vred es berekening
gestegen.
De soMaliseering der Hevensvefzekeringen.
Naar uit Dresden aan de „Deutsche AUg,
Ztg." wordt gemeld, is daar ter stede da
oprichting van een levensverzekerings-maat-
scnappjj der spaarbanken in (Saksen tot stand
gekomen. Dit is de eerste poging tot socia<
land™8 3evensverzekeringen in Duitsch-
Dokters als schuitenvoerders of wakei's.
De „Golos Rossu» meldt, dat de doktoren-
stand n Odessa geheel tot vertwijfeling is
gebracht. Om zich voor honger te behoeden,
melden zy zich voor all© lichamelijken arbeid-
aan. Een zeer bekende arts heeft zi«h nis
schuitenvoerder verhuurd; een ander als wa
ker of bij de vereeniging voor handel en
scheepvaart
De diktatuur van het proletariaat In de
„Wiener Mittagpost" Is een interview gepu
bliceerd, dat een reporter van da'; blad had
met den Oostenrijkschen „vrijen socialist"
P. Ramus. Over do revolutie in Hongarije'
oordeelt deze socialist niet bijzonder gunstig
en over de dictatuur vau h?t prol: ar iaat
heelemaal niet.
„Wat in Hongarije gebeurde," zegt bij,
„komt slechts hierop neer, dat de macht over
het volk uit de banden van deu ecu in die
van anderen is overgegaan, die daardoor,
omdat zij machthebbers gewreden zyu, pre
cies geljjk worden als de bevoorrechten om. t
db vroegere regeerïngsstelseis. Socialisme en
communisme beteekenen monopoiiseering
der voortbrenginsn^iddeleu, grond en bodi al
en niet de staatsmenopoliseermg daarvan.
Het is voor 't arbeidende volk volkomen e-
lijfc of het door het privaat-kapitaal ol o' i
deu staat uitgebuit wordt en het ligt nice m
het persoonlijk karakter van degenen, die te-
macht eu gezag gekomen zijn, of zij 'die i.it-
buiting bestendigen willen of niet. Zij moe
ten haar bestendigen, want in- ai eg
van een staatssysteem n in aap
pij niet geschieden zonder uithui, fg en on
derdrukking."
Bijzonder eenstemmig denkt men in deu re
volutionairen hoek nog niet.
Die portretten der vmu agodel e rdeu. -
Engelscke schilder Sir William ürpen ver
tegenwoordigt de kunst in de vredesoord, e-,
rentie. Hij is officieel door de Jdritsoh© re „ra
ring aangewezen om de portretten te ver
vaardigen van de verschidenae er-
den en tevens de zittingen der comm. e
op het doek te ver-eeuwigen. Zyn oeuviv
zal uit drie groote stukueu bosbaan: la-i
eerste zal een voltallige zitting der vreu s-
conferentie voorsteden in het ministers aau
de Quai d'Orsay, het tweede een groep v*n
gedelegeerden in de Salie d'Horloge m dn
ministerie, het derde de pnderteekeiring v. a
het vredesverdrag in de spiegelzaal te Ver
sailles
Sir William heeft den Parijschen corres
pondent van de „Daily News" medegedeeld
dat zijn inleidende werkzaamheden bestaan
uit het maken van studies van de gedelegeer
den afzonderlijk. In het geheel zuLlen 85 ge
delegeerden op de doeken een plaats vinden,
waartoe elk van hen drie keeren, gedurende,
één uur, moet poseeren. Alle afgevaardig
den schijnen zich met gelatenheid m hun
lot te schikken, behalve president Wilson,
die neiging' toont om zich aan deze taak te
onttrekken. De heer VenizeLos behoort tot
de lastigste modellen; hij is te bewegelijk.
Daarentegen is de schilder geestdriftig ge
stemd over markies Sajonji, die veel beiang-
itelling voor zijn beeltenis .toont.
Het portret van Balfour, kolonel House,
jeneraai Botha en generaal Smits is reeds
gereed, doch de raad van Vier heeft nog
steeds geen tijd gevonden pm te posec.en.
De moeilijkheid doet zich voor de Duit.-t he
gedelegeerden te schetsen. Op het oogenblik
zijn de heeren te druk bezig met het opstel
len en doorlezen van nota's en waneer de
vrede eenmaal is geteekend zullen ze Ver
sailles stellig haastig verlaten.
Evenals bij zoo vele kwesties ter vredes
conferentie is dus in dit vraagstuk ook nog
geen definitief besluit genomen.
(„Hbld.'l
Wü leaen in „Katholiek Nederland":
»Jn de (Ohr.-Hiatoriscke) Nederlander kwam
onlangs een beschouwing voor van do-miné
van Bémmel, waarin de gestelde vraag werd
onderzocht, of het niet noodig zou ziim de
vroeger aan de Katholieken ontnomen kerken
'terug te geven.
De Eerw. heer van Bemmel y/aa «laar niet
vóór te vinden, omdat zoodoende zijns inziens
'do Nedorlandaoihe Hervormde predikanten zou,
'den meewerken om in bepaalde gebouwen den
katholieken eeredienet te verrichten, welke de
protestanten voor afgoderij, due vóór misdadig
houden."
Hiertegen nu komt in hetzelfde blad ..oen
protestant" ofh dia de. van Bommel er atten.1
van het opperhoofd ,vaa rden stam gekomen
waren. Geen hunner had d© wapens afgelegd,
en allen dronken s3-0C
Q^v,r-, nan dQ ïn de legioenen
vius, di afkeer van deze drank-
gewend was, hadJ®Jelijk tot twisten lelddt,
He°t geShreeïw en de vechtpartijen namen
gesch-eeu daverde daarvan reeds
schen prefect ergerde wUm teugeUoosheid
maar als Germaansch? v«f.m,oest Servius zich
temghouding opleggen- Want tuj WSt dat
gasten het hem zeer kwgk^zouden nemen, als
hij hun bier of het dobbelspel zou verbieden
of hen zou gelasten dc wapens binnen zijn ge
bied af te leggen. Nog was hij met tot hertog
uitgeroepen.
Gaarne had hij ten minste den tijd bepaald,
waarop de beraadslagingen zouden aanvangen
en deze dan zooveel ino^elijk bespoedigd. Doch
de Markomansche hccrcn bekommerden zich
weinig om den tijd zij kwamen de een na den
andersommigen lieten zich meer dan een
week wachten. De een werd opgehouden door
een jachtpartij -r een tweede gaf een feestmaal
een derde had een bloedige twist uit te vechten
tegen persoonlijke vijanden. Geen hunner kwam,
vóór het hem beliefde.
En wederom ontwaakte in Servius dezolf-
<te twjjfol, die hm ia Roift® reeds veront
rustte. Hij had geleerd, dat in tijden van ge
vaar eeu u,ur hooge waarde had; zijne lands
lieden verbeuzelden echter geheels .weken 1
Zou het hem gelukken, die eigenzinnige hoof
den van geslachten te dwingen, tot militaire
volgzaamheid? Zou hij in staat zijn, de losse
afdeelingen samen te voegen tót een ge
sloten geheel, dat hot leger van den Impe
rator. het hoofd kon bieden?.
In zulke gedachten verdiept besteeg Se-
vius zijn ros, Toen hij buiten de poort van
den hof kwam, waar de kalme .avondlucht
hem tegemoet waaide, hief hij, d'e oogen
ten hemel en fluisterde; J LI
Onbekende God, die Rome's, gewelds
daden tegen JJwe belijders, zag, help, mij
mijn grootsche onder neming, ten .uit voor te
leggen l I
Aan do grens van het woud gekomen
blies hij op zijn jachthoorn. Do tonen klon
ken diep het woud binnen en nadat de
laatste echo was weggestorven, bukte Ser
vius over den kop van h©t paard en luis
terde. Maar niemand antwoordde heni, Thans
dreef hij hot paard verder, het woud in
en zoo dikwijls hij een boschpad kruiste
bleef hij s.taau om het signaal te herhalen
Een heele mijl had hij reeds gereden, toen
hij eindelijk een zwakken weerklank! ver
nam Nu was. hij ge.ruatgeateld
..J
Hij vond Muoia in het witte, met breeds
purpere zoomen omboorde kleed, dat Ro-
,?meinsche patricische vrouwen steeds droe
gen, op een tamelijk hooggelegen plaats
waar het woud was uitgerooid en een vrij
uitzicht naar hét zuiden was geboden.
zat op een tronk van een gevoiden eik.
den blik op het donkerte gebergte gericht
achter welks hoogten het Romeinsche ge
bied een aanvang nam. Pp, een .bescheiden!
afstand stond de oude Permaansche krijga-.
man, dje haar bewaakte.
Bervius sprong van het paard, schreed qp
®unibaM toe en berispe hem halfluid;
GM hebt reeds kleinzonen en toch hebt
gij nog niet getooid, bevelen na te komettk
Eon vrouw is niet goed beschut door hem
die haar toestaat, op, dit uur. nog. in hdj
woud te verwijlen-
In plaats van een antwoord wees de Gei>
maan op. zijn wapen.
Een speer en een zwaard tellen wei»
nig tegen een troep, wolven, hernam Ser
vius op, afkeurenden toon en wendden zich,
tot Jduoia.
Thusnelda Ja wegens H bezorgd, Jluota,
sprak hij.
7.ij atond Oip en keerde haar door tranen
bevochtigd gelaat tot Servius.
(Wordt vervolgdJk
