nun HUIL NIUIT
BUITENLAND
r intsr?-"*
Het loon van de ongehuwden.
De Ondergang van een
Wereldmacht
Vrijdag 6 Juni Tweede Blad
C fi tte'sSTmï" 'r 'T
De gebeurtenissen van den dag.
WAT DE PERS ZEGT
SJ?ge2? ^heSbl?"nV WijkeQ d° SClia-
rït wKea S°rUie* Kru^li
KORTE BUITEKLANDSCHE BERICHTEN
^Ucia? z^de hij eenigsjsins
WnscheVn-
ontaarde dochter
Schijnbaar gaat het volgend betoog groo-
tendeels buiten de oorspronkelijke kwestie
om. Deze was toch alleen: Moeten de kinder
toeslagen beginnen bij 't eerste of boven het
gemiddeld aantal'? Maar in zooverre de op
lossing: „bij 't eerste kind'' niet maar een
voudig "dient om aan de bepaling van het
gemiddeld kinderaantal te ontkomen, doch
op principieele gronden geschiedt, loopt de
kwestie geheel parellel met die der huwc-
lijkstoeslagen. Gewoonlijk worden beide kwes
ties dan ook te samen behandeld en op de
zelfde gronden gemotiveerd. Terwijl dus
eigenlijk de vraag ging over het loon van on-
geliuwdcn en gehuwden zonder kinderen te
genover het loon van gehuwden met één,
twee of dTie kinderen, stel ik de kwestie bier
op de gebruikelijke wijze: moet er verschil
van loon zijn voor ongehnwden en voor ge
huwden zonder of met een klein aantal kin
deren? Een groet bezwaar zal dit niet blijken
te zijn: verschillende argumenten van Mr.
Loniane blijken juist in dit verband het best
te passen. Trouwens in zijin rede in de Tweede
Kamer, op 23 Mei, behandelde Mr. Bo mans
bij de bespreking over kindertoeslagen, zelf
beide kwesties gelijktijdig met bijna gelijke
argumentatie.
Het loon van den werkman mag niet los-
Bemaakt worden van zijn praestatie; het kan
evenmin geheel los gedacht worden van zijn
oeh oef tem Ieder, die niet in apriorismen ver-
strikt zit, moet dit Mr. Bomans toegeven.
Echter, niet alle behoefte-factoren mogen
'ftvloed uitoefenen. Er dient onderscheid ge
kraakt te worden en omtrent elke-behoefte-
factor moet worden aangetoond of hij in
vloed mag uitoefenen en hoe groot die in
vloed zijn mag. Mr. Bomans nu noemt zon
der onderscheid te maken, als meewerkende
behoefte-factoren op: „of de arbeid verricht
wordt door oen volwassen, volslagen man nf
door een vrouw of kirnl"; „den algemeewn ll
vensstaodaard en de duurte der SdeS"
Omtrent de twee laatste zal niemand !-"
^laVnfT' T at Ze in al'e loontheorieöm
grondslag schakelt men. meen it Ltkl a l'
gemeen werkende behoeftefant i
zelf "ouocuetactoren als van
ls mengeld de wdze van optelling
dig to« t t eersten factor óók spoe
den !i fi|™nen, ofschoon men hier met
1,. ,laiKiefe soort Erijgt te malven, n.l. de
P .ïÊOOiuy.&e behoefte, volgend uit verschil
y®Ji burgerlijken staat. Hieromtrent moest
juist bewijs geleverd worden.
Daarbfj is de uitdrukking zelf: „of de arbeid
Verricht wordt door een volwassen, volsla
gen man of door een vrouw of kind", is, door
gebrek aan onderscheiding, verwarring stich
tend. Indien Mr. Bomans hier alleen 't oog
heeft op specificieke mannen-, vrouwen en
kinderarfxdd, dan is 't natuurlijik waar, doch
dan volgt dit niet nit verschil van praesta
tie. Bedoelt hij er ook mee, dat de, gelijke
praestatie van volwassen arbeiders en arbeid
sters verschillend beloond mag worden, dan
moet dat eerst bewezen en niet apreorie aan
genomen worden.
Eenzelfde verwarring schuilt m.i. in de
volgende passage. Mr. Bomans geeft dit
voorbeeld: „Gij hebt het loon van minderja
rigen en vrouwen te bepalen. Bepaalt gij de
minimumgrens op de behoefte van een ge
middeld huisgezin, terwijl ge toch weet, dat
uw loon op niemand slaat die voor de be
hoeften van nature en plichtmatig staat, zijn
de geen volwassen mannenaxbeiders in die
groep?
Gij hebt het loon te bepalen van dienstbo
den en grooms b.v.f"
Dezelfde verwarringl Dat dienstboden en
grooms geen familieioon krijgen ligt er niet
«■an, dat er do facto geen volwassen man
enarbeiders in die groep zijn, maar omdat
bun dienstp r a e s t a t i e uit den aard
der zaak geen mannenwerk is, dus geen fa
milieioon waard is, zelfs al rnn,\
omstandigheden volwassen arbeid!/1? °aA
groep verzeild zijn geraakt HW i
ling ifl dus geen exceptie on lo*nhepa-
maar valt er buiten. famiUeloon,
giiver en alleen gaat de kwestie hier over-
.".het maatschappelijk i u i
billijk te noemen, dat bij volkomen geliii!
praestatie de ongehuwde arbeidster minder
ontvangt dan de ongehuwde aribelder; deze
minder ontvangt dan de gehuwde zonder
en deze weer minder dan do vader
één kind of twee of drie kinderen?
ecW^i--01611 nu aanneemt, dat de nrnat-
iedrnvk e rechtvaardigheid vraagt: voor
v Q v<>lslageu arbeidskracht een loon dat
1 y i e n d e is voor een behoor-
zal m°tKteriioud van een middelgroot gezin,
T en om te kunnen komen tot een ver-
schil van loon voor genuwden en ongebuw-
den moeten aantoonen, dat de maatschap
pelijke beteekenis van beide groepen en van
haar behoeften inderdaad zeer veel verschilt.
De voorstelling van Mr. Bomans is in de
ze m.i. te eenvoudig.
Het verschil in behoeften zou volgens hem
zeer duidelijk blijken, „als men den vrijgezel
eens in natura zijn broed, groenten en klee
ding mee naar huis gaf en den huisvader
met vrouw en zes kinderen?"
Zeer zeker, als men een vergelijking mom
maken tusschen de graden van dezelfde
soort behoeften, dan is die voorstelling pak
kend cn juist. Maar men vergeet dan de tal
rijke behoeften, die de vrijgezel méér heelt
dan dc gehuwde, zooals daar zijn: de studie,
waarvoor hij meer tijd kan bestoden, deelna
me aan maatschappelijke werken, waaraan
hij zich meer kan geven, hulp meestentijds
voor de instandhouding van het ouderlijk ge
zin, voorbereiding voer een, ook in finan
cieel opzicht, goeden huwelijksdag, enz. enz.
Ze eischen van hem voel meer dan voor zijn
persoonlijk onderhoud neodig is. Mr. Bomans
kan mij in de waardeering van deze behoef
ten niet zoo volgen, evenmin als hij de scha
delijke gevolgen zoo hoog kan taxeeren, a s
men op het benoodigde voor deze behoeften
beknibbelt. Maar dat wordt dan ook niet ge
daan, zegt Mr. Bomans; we onthouden den
eenen niets, maar.geven den anderen er iets
boven op. Deze wijze van voorstelling is na
tuurlijk betrekkelijk en zal door de „misdeel
de" groep bij gelijke praestatie toch als iets
onbillijks gevoeld worden. Maar bovendien,
de zaak zal nu royaal worden opgezet, zoo
dat men werkelijk ook voldoende normaalloo-
nen heeft. De voldoende loonen van nu zijn
over een paar jaar ten eenenmale onvoldoen
de. En wat is er dan te vrcezen hij een sa
larisstelsel, waarin huwelijks- en kindertoe
slagen vau-'t-eerste-kind-af zijn vastgelegd?
Zal men dan nog in die royale bui verkeeren?
01' is er dan niet te vreezen, dat de geschie
denis zich herhalen zal? Wat is bij dergelijke
stelsels steeds middel tot „verbetering' ge
weest? Geld voor algeheele verhooging wordt
al spoedig niet beschikbaar geaeht en de ver-
botering bestaat dan in een verhooging der
toeslagen. Mr. Bomans zegge niet, dat rit
onvruchtbaar geschrijf wordt. Prof. Aenge-
nent gaf in zijn Haagsehe rede zelis als een
maatschappelijk voordeel van het toeslagen-
stelsel aan, dat de onderwijzers er een daad
van solidariteit mee konden stellen ten op
zichte van hun collega's met greottre gezin
nen. Immers, zoo geeft het verslag, een be
langrijke salarisverhooging voor a den is
meermalen niet doorvoer baar, omdat
de belastingschroeven niet naar willekeur
kunnen worden aangedraaid.
De zegeningen van dat maatschappelijk
voordeel hebben de onderwijzers wel op af
schrikwekkende wijze ondervonden. Juist
aan het feit, dat in den loop der jaren door
al die toeslagen hun salarieoring al radicaler
is verknoeid, meet ik het toeschrijven, dat
ondanks de rede van prof. Aengeueiit de vre
de in de onderwijzerswereld niet is terug
gekeerd en men daar nog steeds (soms zelfs
bij vaders van groote gezinnen) den sterk-
sten tegenstand tegen huwelijks- en kinder
toeslagen vindt. Hoezeer ik dan ook ln de
theoretische kwesties Mr. Bomans 't grootste
gelijk kan geven,, zal ik altijd blijven huive
ren om hie et nunc die toeslagen gewenscht
te vinden. Hij verontechnldige het met een:
„In 't hnls van den gehangene spreekt men
niet graag over de strop."
In ieder geval, als men soms hang is voor
standsopdrijving en dergelijke kwaden, be
denke men maatregelen, om de uitbetaling
v an 't gelijke loon op te schorten tot trouw
dag of geboorte van kinderen; dat is in ieder
geval m.i. heter en voor 't billijkheidsgevoel
bevredigender, dan een deel van t loon te
onthouden (of een ander meer te geven, net
naar men 't voorstelt).
Indien Mr. Bomans tijd voor een antwoord
kan vinden, wil ik hem gaarne, als autoriteit
w dit punt, het lantefe wW Ute».^
Het antwoord op de DUITSCHE IECii-h-
VOORSTELLEN schijnt nog niet vastgesteld.
De Parijsche correspondent van het „lun.'
meldt, dat men vernacht, dat het antwoord van
de Entente op de Duitsche legen voorstelen Dins
dag zal worden overhandigd. Men neemt aan,
dat over de cssentieele en principieele kwesties
geen enkele concessie zal worden gedaan, maar
flat over de minder belangrijke aangelegenue-
w, 8eaHieerden zich zeer inschikkelijk nul
de Duitsche wenschen, weike geen
n om "^wüligd te women,
betreden du. tot samenwerking van het herstel
der verwoeste streken en deelneming aan dal
arbeid der commissies tot herstel.
Ook de Times heelt zich uit Parijs laten in
lichten en schrijft thans:
in welingelichte kringen der vredesconferen
tie verluidt dat er groote druk pp Uoydi Ge
orge wordt uitgeoefend) om de vredesvoorwaar
den te wijzigen. De druk komt van drie zijden:
ten eerste van de leiders der arbeiders- en
liberale partij, die de voorwaarden te scherp
achten en naar fundamentcele wijzigingen in
het verdrag streven; 2o. van financieele krin
gen, die nauwkeurig willen weten hoe Duitsdi-
land's positie in de toekomst zal zijn en er op
aandringen dat het bedrag van Duitschland's
oorlogsschuld aan de geallieerden definitief zal
worden vastgesteld; 3o. van invloedrijke Brit-
sche staatslieden, die het verdrag goed- achten
zooals 'het er staat, doch van oordeel zijn dat
Duitschland's onderteekening eenige concessies
waard is, wegens de propte moeilijkbeden, die
de geallieerden het hoofd zouden moeten bie
den indien Duitschland zou weigeren te onder
teekenen en slechts een lijdelijke tegenstand zou
bieden.
Naar verluidt is Lloyd George zoo onder den
indruk door deze verschillende argumenten,
dat hij het doen van concessies aan Duitsch
land heeft bepleit Clêmenceau wordt een vol
strekte tegenstander geacht van elke wijziging
in het verdrag en hii zou deze meening in den
Raad van Vier met zijn gebruikelijke heftigheid-
kenbaar hebben gemaakt Wilson is er over vol
daan, dat het verdran zooals het er staat, in
stipte overeenstemming is met de beginselen
van het recht en de rechtvaardigheid. Hij ziet
zich zelf onder den meest sterken dwang ge
plaatst om niet toe te stemmen in eenige wij
ziging van de voorwaarden, welke met zooveel
moeite in elkaar zijn «ezet en alhoewel hij een
lichte wijziging in de opstelling wil aanvaar
den, blijft hij onveranderlijk gekant tegen elke
concessie ten aanzien der beginselen.
Orlando zou het houden met degenen, die
van co ded zijn dat Duischlandfs onderteeke
ning den prijs van een compromis waard is.
lot zoover het Londeüsche blad. Het meest
waarschijnlijke in dit relaas is de teekening van
de houding van Clemenceau, de minst aanne
melijke die vua Wiieon Toch zal de Fransche
premier goed doen niet al te koppig te zijn.
Bij de veie protesten tegen de vreuesvoorwaar-
den heeit zich nu ookcett krachtig manifest
van de Belgische aroeiderspardj gevoegd. In
den algemecnen raaó dier partij is een motie
aangenomen, welke de volgende zeven punten
omvat:
le. De vrede die oP handen is zal alleen
eiken nieuwen oorlog weren voor zoover hij
een rechts vrede ia
2e. De toekomstige vrede wordt in gevaar
gebracht door het feit» dat talruke Duitsche,
Oekrajienacko en Leri-Hclie bevolkingen in
erijb met het zelfbeschikkingsrecht der voike-
ren aan een Groot-Polen worden gekoppeld.
3e. De Read keurt af- dat de «roote mo-
gendheden zicü de iDuitsck® koiom n alleen op
grond Tan het ver ovoriwf»reeiil*"b-;KoIlea: hu
eischt voor alle koloniale bevolkingen «cn
waarborg van krternawouaio 0001 ®.a v®'
zet zichkrechtig tegen een stelsci, u
niaJo bovoikngen els buit as" den sterkste wor
den toegewezen. Hij is bovendien van oordeel,
dat het voor i-urooa oen. «root gevaar Oplevert
els Duitochland van koloniale grondstoffen en
zijn koloniale markt wordt beroofd.
4e. Duitechlancf meet ten volle de schade
herstellen, die het heeit aangericht. De mo-
genheden moeten vooral waarborgen, dat de
verwoeste lauden volkomen worden hersteld»
docu onverwiu-d dient het Iw-drag der schade te
worden bepaald. Onaanneoro lök is het. dat on
der voorwendsel ven schadevergoeding Duitsch
land een blanco witsel zal moeten onuerteeke-
nen en dat oen commissie waarin DuUeciiland
niet vertegenwoordigd is. schade en betalings
wijze van die schade zal bepalen, waardoor de
Duiteohers economisch tot slavernij zouden
worden gedwongen.
5o. België en frankrijk dienen ernstig©
morecle en stoffeluhe waarborgen te krijgen
tesen eiken nieuwen Du; schep aanval. Even
groote zekerheid moeten die landen krijgen als
Engeland, dat ziin vloot behoudt, doch de
waarborgen mogen -et liggen in verhoogde
bewapening Mi «e. -*eorden of de bezetting
van Duitsche gebieden, doch wel in een steeds
uitgebreidere algemeene ontwapening en in het
toekennen van g'c0 ere macht aan den Vol
kerenbond.
0. De sociaM-democratie heet de Walen van
klaimedy hartaluk w ei kom, maar geen Duit
sche bevolkit'.cB mogen togen haar wil gean
nexeerd worden, «aa-oni dieat het voor Mal-
medy en Eupeo vac Kesteïde referendum ern
stig ingelicht.
7e. Frankrijk heelt recht in hot Saarbekken
vergoeding t« zoeker) voor de Fransche kolen
mijnen, die duo1' 'lC UJte«he legerbeetuur op
zettelijk ziju verv ,0c.. doze compensatie
mag niet een vocr';t J<^6c zijp om een ongetwij
feld zuiver DöMscbe ^olkrjtg V€rkaul te an-
nexooren en f1 om gedurende vijf
tien jaar eou d ^avin,>-i0 te berooven
van een natio»eal en d"moeratiSch bestuur.
Een niet nial^h*' a'et onjuiste critiek
levert het Wec»'«^fv,.R^® -;««e Freie Preses
op DE AAItDHN VOOK
OOSTEN ..,t. yjet
j!irurt^f„_ls «en schaamtelooze
rechtsibrouk indien de nationale etaten tot het
inhouden en likwideeren van Ootenriiksoho
vermogens zouden overgaan. Een maatregel
die het geheele volk aan den bedelstaf brengt
en volgens de bepalingen van do Haagsühe con
ventie zelfs in den oorlog verboden is. Is er niet
duizendmaal verzekerd, dat de mogendheden
der conferentie ter bescherming van den trouw
aan verdragen ten oorlog zijn getogen i Kan het
voor het geweten worden verantwoord1 arbeiders
en hun gezinnen hun brool te ontnemen en den
honger en ellende bii den middenstand ul t te
breiden? De lengen als zou Duitsch-Oostenriik
ooit in tforlog met do Tsjechen. Polen en Zuid-
Slaven zijn geweest, schreit dermate ten hemel
dat niemand kan begrijpen hoe de hoofden der
groote 6taten zulke onwaarheden kunnen ver
kondigen. De Tsjechische afgevaardigen heb
ben tot aan het openbaar maken van het mani
fest onder den voormaligen keizer Karei in
het parlement gezeten, en hebben aan do wet
geving medegewerkt. De Polen in de beide
Huizen van den Rijksraad hébben er niet aan
gedacht dat zij ooit in het vredesverdrag als
met Oostenrijk in oorlog zijnde zouden worden
gekenschetst. Zij wilden den vroegeren keizer
tot koning van Polen maken, en dat is waarlijk
geen^ oorlogshandeling. Waar de oorlogetoe-
s ana ontbreekt, kan geen inbeslagneming
plaats vinden.
Omtrent DE STAKINGEN IN FRANKRIJK
komen gunstiger berichten. Clemenceau ont
ving een deputatie van het spoorwegpersoneel.
Na een onderhoud tusschen het stakings
comité uit het personeel en de directie van
de magazijnen „Printemps" werd overeenstem
ming bereikt. Het personeel besloot 5 Juni des
morgens het werk te hervatten: zijn wenschen
werden gedeeltelijk ingewilligd.
Ook tusschen de directie van de'..Métro" en
de stakers is een regeling getroffen. Alleen
moet men het nog eens worden over de ver
hooging der loonen, over welke quaestie men
het hedenmiddag hoopt eens te worden. De
employés besloten het werk te hervatten, wan
neer hun eischen en die van de kameraden van
trams en autobussen vervuld zullen zijn.
De Londensciie medewerker van de Manehes-
ter Guardian schrijft: Een Pransehman, die
met de arbeiderskringen in zijn eigen land in
aanraking ia en dien ik vanavond sprak, twij
felt er niet aan, dat de stakingen in Frankrijk
politieke beteekenis hebben. Niet alleen, zeide
liij, vailen zij samen met de openbaarmaking
van een manifest door de Fransche socialis
tische partij, waarin zij een beroep doét op de
arbeiders- om zich gereed te houden voor een
oproep van hun organisaties, teneinde de Rus
sische revolutie te roeden, maar zij zijn gevolgd
op het besluit van de Italiaaueche eocialistische
partij, na het bezoek van MoDonald en Longuet
aan Italië, om een beweging in menigte van de
drie proletariat-en van i'rankriik. Italië en
Engeland tegen de tusochenkomst in Rusland
ie beginnen. Reeds lebben zeelieden te Genua
liet werk gestaakt, om te beletten, dat er muni
tie naar Rusland vervoerd wordt, en er is nu
een aigemeene staking van de Frarmche zeelie
den beraamd.
Er zijn natuuniik velerlei redenen van onte
vredenheid in Frankrijk, met name de schrik
barende kósten van het leven, die volgens een
officieel verslag bijna het viervoudige van de
kosten in 1Ö10 bedragen en die nog altiid
etcgen.
De DEuvre heeft gezegd, dat de prijzen te
Parijs in de laatste drie maanden alleen 20 pot.
gestegen waren.
De aigemeene ontevredenheid en de wüd. ver
spreide eilende. die van dezen toestand het ge
volg zijn, zijn ten deele oorzaak van die
stakingen en or worden ook bepaalde eoonc
miscke eischen in sommige, ofschoon niet in
alle. gevallen gesteld. Maar mijn Fransche
vriend is overtuigd, dat bii de tegenwoordige
irtenimins: onder de Fransche arbeiders een be
weging van dezen aard elk oogenblik een ern-
stige wending kan nemen. Hij zeide. dat de
Fransche werklieden bijna eenstemmig gekant
zijn tegen de politiek van de geallieerden in
Rusland en tegen de voorwaarden van het
vredestractaat. De stemming in het Fransche
leger en op de vloot is gebleken bii voorvallen
in den laatsten tiid in de Zwarte Zee en te
Odessa.
De veroordoeling van Leviné. De Groot-
Berliinsche Vollzugsrath heeft aan de Beier-
sche regeering een telegram gericht, waarin
gezegd woïdt. dat de arbeiders in Berlijn diep
verontwaardigd zijn over het doodvonnis, dat
over Leviné geveld is. In de belangrijkst©
groote bedrijven bestaat het vaste voornemen
bet werk neer te leggen, indien het doodvon
nis mocht worden voltrokken. Dit zal ten ge
volge kunnen hebben, dat breede kringen van
Duitsche arbeiders hetzelfde doen. Om het
Duitsche economische leven voor een dergelijke
ramp te behoeden eischen wii. heet het in het
telegram, dat de Beiersche regeering er voor
zorgt,* dat het doodvonnis niet voltrokken
wordt.
Het ,-Berliner Tageblatt." schijnt het dood
vonnis geen aigemeene staking waard te vin
den en heeft er nu dit op gevonden: „De Rue-
sische agitator, die met geweld trachtte ideeën
te verwezenlijken, die wij voor verkeerd en ver»
derfelijk houden, ie evenwel «iet schuldig aan
een gewoon misdrijf, als de moord der gijza*
laars. Het zal dan ook ons democratisch rechte-
lewustzijn niet voldoen, indien Leviné wordt'
doodgeschoten, terwijl .Vogel, die toch werkc
Ul s© uldi-g is aan <3en moor(j op Hoga Luxem-
urg, zoo mild behandeld werd en door middel
van vrienden zoo gemakkelijk uit de gevangen
nis kon ontkomen.''
(Zie voorts onder de Telegrammen).
Nog een Vogel. Het Wolff-bureau meldt,
dat de le luit. Otto Marloh. tegen wien een
bevel tot inhechtenisneming wegens doodslag
was ingediend, gevlucht is, en dat 1000 Mark
belccning wordt uitgeloofd voor zijn inhechte
nisneming. Marloh is do man, die in de eerste
dagen van Maart 62 matrozen van de Volka
Marine Divisie heeft laten doodschieten, toen
deze m de Franzosche Strasse hun traktemenv
wilden komen halen. Op het oogenblik dat men
hem arresteerde wilde, was hii plotseling weg.
Het kan niet anders, of hii is vóór het bevel
tot arrestatie werd uitgevaardigd van de oen
of andere ziide welwillend gewaarschuwd, en
vier volle dagen na zün vlucht komt eerst de
publiekmaking. De „Yorwarts" schrijft nu,
,,Een regeering, die hier niet met iizeren vuist,
ingrijpt en het geheele nest uitroeit, die zulk»
dingen zonder meer laat voorbijgaan, moet
haar aanzien verliezen. Wij eisohen dat da
regeering onmiddeTliik ing-rijpe. vóór het te laat
18."
Türkde.Cn de Vrede- Naar wordt gemeld
is Turkue mtgenoodigd vertegenwoordiger»
naar Parus te zenden voor de vredesonderhan
delingen.
De Duitsche vlag. In de gisteren gehouden
zitting van de grondwetscommissie werd het
regeeringsvoorstel, waarin de kleuren zwart
rood-goud als rijkekleuren werden gekozen,
aangenomen met 13 tegen 11 stemmen. Tevi-na
werd het voorstel van sociaal-democratische f
zijde aangenomen, om de handelsvlag door een
rijkswet te doen vaststellen.
De verkiezingen in Polen. De resultaten 1
der verkiezingen in Polen, welke tot duvver
bekend zijn. toonen de overwinning aan van de 1
nationalistische elementen. Er zal geen enkele
socialist worden gekozen.
De Portugeeehe president blijft. Reuter
meldt uit Lissabon: De president heeft beskr
ten in zijn ambt te blijven.
OVEB H. K. BURGEMEESTEi.ö.
Naar aanleiding van de benoeming van den
Christelijk-IIietorisclien heer Maarschalk tot
burgemeester van Haarlem, schreef Mr Bo
mans een artikel in „De Maasbode", dat wii
hier bijna onverkort overnemen:
„Verre van ons om op deze benoeming
iets aan te merken opzichtens den persoon
van den nieuwen ourgemeester, dien wii on
bevooroordeeld willen ontvangen en steunen
in zijn zwaren arbeid.
Ons bevreemdt echter de keuze der rich
ting waar de C.-H. partij'te Haarlem een
der kleinste partijen ia. met één vertegen
woordiger in den Raad van 33.
Men heeft de twee groote partijen gepas,
eeerd, de S. D. A. jp. en de B. K.
Moeten wii hieruit besluiten dat teruggen
komen is op een meer en meer in zwang ko
mend stelsel bij burgemeestersbenoemingen
om n.l. te letten op de Partijverhoudingen
in de gemeente? Alsdan ware in casu een
II. K. benoemd. Men heeft er dus niet op
gelet en slechts een geschikt persoon geko
zen. die „toevallig" niet Katholiek i» maar
integendeel geen sterke partij de zijne maa
noemen in de gemeente Haarlem.
Goed. Bij allo beuoemingen kiike men naa*
de geschiktheid, 't is alleen wanhobig won
derbaar dat wü. Katholieken. 0r dan immer
uitvallen, en vooral bij burgemeestersbe
noemingen niet in aanmerking komen.
Boven den Moerdijk leven evenveel Katho
lieken als er onder. Zelfs de stemcijfcrs wij
zen het uit: Noord-Brabant en Limburg be-
vaUen niet de meerderheid van het R. K.
voik. Vele groote steden bezitten wij in het
Noorden. Wü hebben niet de pretentie naar
Katholieke burgemeesters te verlangen in
plaatsen als Leeuwarden en Groningen,
waar wü een klein partijtje vormen. Slechts
aan C.-H. mannen kan een dergelijke situa
tie gunstig ziin (1) Wij gelooven het ook
niet goed.
Maar er zijn tal van steden met gemeng
de bevolking, als Amsterdam. Rotterdam,
Ken Haag. Dtrooht. Haarlem. Leiden. Arn
hem enz. enz., waar de Hoomsch-Katholieken
vergelijk en derwije een zeer sterk politiek en
aooiaal leven toonen en waar een R. K. bur
gemeester niet zou kunnen beeehou-wd wor
den als een kat in een reemd Dakhuis."
Na het burgemeesterschap van Amsterdam cm
Rotterdam, respectievelijk der Katholieke hee-
ROMAN UIT het POOLSCB.
127
Ik vraag Tkusnelda en u om' vergif
fenis, Servius. Het rumoer rond. en in uw
nis ia mij onaangenaam. JtLier gevoel ik mii
Achter de bergen...
ton" ^dde zeggen: „glanst de ïtomeinsche
SssT? toak den zin af.
Tlu* „i,.alx>eflieid ontging echter aan Ser-
«O, loett
mishandeld en veroordeel!. Rome Jdeeit u
verloochend en verstootenl
En toch is Rome de plaats waar mijn
voorvaderen woonden.., antwoordde Mueia
met gebroken stem.
kÜirViUS ZWfre£ e<mige oogenblikken naden
kend en sprak daarop:
Naar het tegenwoordig© Rome waar
een onteerende dood u wacht, wil ik u niet
teruurzp.nHfVD Ulo» „-..ii- i u niöl
terugzenden. Maar wellicht zuilen ue
als*' een g^e& 2™* AUre^^
zijn hart veranderen p!?0* verzamelen,
der onterfden Ster t m V00r de'tt Göd
Dan stemmen.
keeren om üaar Uw Vaci^rland terug-
geluk Meesteres in Buohus' hum
ik uw ©dei e te s,maken. Voor hem wil
ik uw edel hoofd gered hebben.
11CÜLrood over toog het bleeke ge-
zïcnfc van Mucia.
zaj- nooit ophouden, in alles een
echte Romein te zijn, zeide zij zaohfc.
Ook steenen woixien zacht onuer de
geduldige werking van den tijd- Houd goe
den moed en beproef, vooreerst niet meer
aan Rome te denken.
Zwijgend hielp hij Mucia op haar paard
Vergeef mij, Servius, dat ik ondank
baar ben, dat ik )iw goedheid niet woei
to schatten. Maar heimwee, haar Biome hoeft
Ml7au^ VCr£:lkt'
S( rvins 1- °maeu gaven
dm vrijen kk>? aa.U 1111110b'«dachten. De
Romeiihe U^e-,vaf hatu
i v.as er, gooruik te nw-
f:n van'de g;tótvryJie vau uuu öproerigutt
ken vanue b itómeUm.eHc leger. De Ger-
preiect vanti,vvüliderd over haar vaderlanda-
rnaan was d0or het geleden onrecht on
dmi huai-Cauiiy^:daaeU niet tot twij
gen was
Mucin's
"vracht-
V "droefheid onthulde voor Servius
"W,„ nieuwe zijde .van het Romeinsohe
en van de Romeinsdie
kanak ^at reusachtige slaafs lichaam
»i0,, ais de ledemai,en, zeüs als zij vef-
ii m. a, „stooten wai'en, z.eh nog üeei
v^ dit g-n©ei voelden. Rubiius' woorden
Iwamin hem weder m de gooaehte. Zou
het mogelijk z-jm dal dlt verweekelijkte en
tiidens den vooisp0^ lichtzinnige volk zich
wfrkelijk onihoog hxef, als het zich door
een ernstig gevaar bedreigd gevoelde? Zoo
vaal- reeds had het geschenen, dat het Ro-
mein&che Irijk onder de wraak der over
wonnen volkeren zou verpletterd .worden, ei.
toch had het tenslotte pok de dapperst©
vjjanden bedwongen... j 1 i
Mot een krachtige beweging hief Servius
het hoofd op, dat geoogon was onder uen
drukkc-nden last zijucr geuachum. j.uj dun
de zich niet overgeven aan don twijfel, die
in staat zou zijn, z»jn energie te verzwakken.
Het was zijn plicht, op zich zeiven en op
dt> kracht vjtm he.t yereenigde Germanië t»e
vertrouwen.
X. HDwraiprTUK XXL
Reeds "Varen Servius en Mucia niet verre
van den zoom van het woud, toen het oor
van den Germaan getroffen werd door de
tonen van een hoorn .uit de verte, die door
den nachtwind werden overgedragen.
Vergeef mij, Mucia, sprak hij, dat ik
u thans aan de hoede van iWlunibald over-
g< of. Nu dreigt u geen gevaar meer.
Mucia en Wuniuaid reden verder. Ser
vius hield zijn paard in, kruiste de< armen
over de borst en luisterde.
De tonen werden herhaald; het waren
geen jachtsignalen. H-Ü iegdé beide hanu
palmen aan de ooren; de klanken werden
steeds duidelijker hoorbaar. Het was een
Komeinsche krijgsmarech; er naderden dus
soldaten.
Dat moet Hermann zijn, dacht Semus
Want welke legioen-soldaten zouden den
moed hebben, iu deze onrustige tijden door
te dringen tot in het land der Markomam-
ntn? Hij zelf had z.cii vroeger uL, non,©i„_n
prefect met ver van de grenzen verwij
derd, als hij Germaauache benden vervol-Me
Rlotetlmg viel het hem in, dat hij Her
mann had opgedragen Fabius op te sporen.
De gebeurtenissen der Ivalste weken haooen
babius geheel en al uit Servius' gedachten
verdrongen. Als Hermann den. slavenhande
laar in handen gekregen had 1— Als hjj
thans den Hgyptenaar levend bracht!
Reeds bij deze gedachte balde Servius da
vuist.
Servius behoorde tot een volk, dat nim
mer een onrecht of persoonlijke beleediging
vergat. Deze natuurkinderen, die van zelf
beperking in het belang der maatse,..V(Je-
lijko orde nog niet het rechte begrip had
den en aan wie de Christelijke leer der naas
tenliefde nog onbekend was, noemden wraak
een recht en een heiligen plicht van iedereri
vrijen man. De Germaan schonk ze U's zijm
tigtn broeder geen verguienis,; leven ea
eigene uouwsio vrienden waren,
Ut uli .ig.ng, in gevaar.
De lange rij van jaren, die Servius in liet
Romeinsche Rijk met zijn goed geregeld®
rechtspraak doorgebracht had, bleken niet
toereikend om in zijn borst dc van z.jii va
deren geërfde gevoelens to onderdrukken.
Wordt vervolgd.)
