WHIM lUILCttMII
BUITENLAND
sï^sr »r~
d«Flra 05
feuilleton
Wereldmacht.
Het loon van de ongehuwdeiï.
De gebeurtenissen van den dag.
WAT DE PERS ZEGT
De Ondergang van een
Vrijdag 6 Juni
Tweede Blad
op de viiEDfcte wok waarden voor
oostenrijk. H
KORTE BUITENLANDSCHE BERICHTEN
km
©on oukS.m? .Sr
w#?k©ii,i# ©rtwe
Schijnbaar gaat het volgend betoog groo-
tendeels buiten de oorspronkelijke kwestie
«m. Deze was toch alleen: Moeten de kinder
toeslagen beginnen bij 't eerste of boven het
gemiddeld aantel? Maar in zooverre de op
lossing: „bij 't eerste kind" niet maar een
voudig dient om aan de bepaling van het
gemiddeld kinderaantal te ontkomen, doeh
op principieele gronden geschiedt, loopt de
kwestie geheel parellel met die der huwe
lijkstoeslagen. Gewoonlijk worden heide kwes
ties -dan ook te samen behandeld en op de-
zelfdo gronden gemotiveerd. Terwijl dus
eigenlijk óe vraag ging over liet loon van on-
gehuwden en gehuwden zonder kinderen te
genover het loon van gehuwden met één,
twee of dr e kinderen, stel ik de kwestie bier
op do gebruikelijke wijze: moet er verschil
van loon zjn voor ongehuwden en voor ge
huwden zonder of met een klein aantal kin
deren? Een groot bezwaar zal dit niet blijken
te zijn: verschillende argumenten van Mr.
Bomans blijken juist in dit verband het best
te passen. Trouwens in zijn rede in de Tweede.
Kamer, op 23 Mei, behandelde Mr. Bomans
hij de bespreking over kindertoeslagen, zelf
heiue kwesties gelijktijdig met bijna gelijke
'rgumcutaüe.
Het loon van den werkman mag niet los-
*feteaakt worden van zijn praestatie; bet kan
fVen«iin geheel los gedacht worden van zijn
'Tliocfteu. Ieder, üie niet in apriorismen ver
wrikt zit, moet dit Mr. Bomans toegeven.
Echter, niet alle behoefte-factoren mogen,
hi vlo cd uitoefenen. Er dient ouderscheid ge
haakt te worden en omtrent elke-belioefto-
factor moet worden aangetoond of hij in
ched mag uitoefenen en hoe groot dik in
deed zijn mag. Mr. Bomans nu noemt zon
der onderscheid te maken, als meewerkende
bchoc i te-factoren op: „of de arbeid verricht
wordt door oen volwassen, volslagen imn nf
door een vrouw of kind"; „den algemeénen ie
veiifcstandaard en „de duurte der tilden"
Omtrent de twee laatste, zal niemand be-
zwaar maken, ome at ze m alle loontheorieën,
zelfs in <K louter economische tot bun rcc'ht
komen. Bij de bestrijaing van den behoefte-
grondsiag schakelt men, meen ik, zulke al
gemeen werkende bclioeftefaetoren als van
«ut sprekend uit. Door de wijze van optelling
d8i j"en Seneigd den eersten factor óók spoe-
r°e,te stemmen, ofschoon men hier met
n, Jee andere soort krijgt te maken, n.l. de
Oonlijkc behoefte, volgend uit verschil
n Inn'gorlijkeii staat. Hieromtrent moest
luist bewijs geleverd worden.
Daarbij is de uitdrukking zelf: „of de arbeid
verricht wordt door een volwassen, volsla
gen man of door een vrouw of kind", is, door
gebrek aan onderscheiding, verwarring stich
tend. Indien Mr. Bomans hier alleen 't oog
heeft op specificieke mannen-, vrouwen en
kinderarbeid, dan is 't natuurlijk waar, doch
dan volgt dit niet uit verschil van praesta
tie. Bedoelt hij er ook mee, dat de gelijke
praes talie van volwassen arbeiders en arbeid
sters verschillend beloond mag worden, dan
moet dat eerst bewezen en niet apreorie aan
genomen worden.
Eenzelfde verwarring schuilt m.i. in de
volgende 'passage. Mr. Bomans geeft dit
voorbeeld: „Gij hebt het loon van minderja
rigen en vrouwen te bepalen. Bepaalt gij de
JL1?^mnmgrens op de behoefte van een ge-
uw huisgezin, terwijl ge toch weet, dat
hooft^n'1 OI> niemand slaat die voor de be
de VaQi natiUr° en plichtmatig staat, zijn-
groep? Wassen mannenarbeiders in die
Gij hebt het loon te bepalen van dienstbo-
den en grooms b.v.ï"
Dezelfde verwarring! Dat dienstboden en
grooms geen familicloon krijgen ligt er niet
nan, dat er de facto geen volwassen man
nenarbeiders in die groep zijn, maar omdat
hm» dienstp r a e s t a t i e uit den aard
uer zaak geen mannenwerk is, dus geen fa-
milieloon waard is, zelfs al zouden er door
omstandigheden volwassen arbeiders in de
groep verzeild zijn geraakt. Hun loojibopa-
ling is dus geen exceptie op 't familieloon,
maar valt er buiten.
Zuiver en alleen gaat do kwestie hier over:
kiir-i maatsehappelijk juistj
mihjk te noemen, dat bij volkomen gelijke
praestatie de ongehuwde arbeidster minder
ontvangt dan de ongehuwde arbeider; deze
minder ontvangt dan de gehuwde zonder
kinderen en deze weer minder dan de vader
van één kind of twee of drie kinderen!
Indien men nu aanneemt, dat de maat
schappelijke rechtvaardigheid vraagt: voor
Iedere volslagen arbeidskracht een loon dat
v o ldoende is voor een behoor-
b k onderhoud van een middelgroot gezin,
zal men om te kunnen komen tot een ver
schil van loon voor geïïuwHen en ongehuw
den moeten aantoonen, dat de maatschap
pelijke beteekenis van beide groepen en van
haar behoeften inderdaad zeer veel verschilt.
De voorstelling van Mr. Bomans is in de
ze m.i. te eenvoudig.
Het verschil in behoeften zou volgens hem
zeer duidelijk blijken, „als men den vrijgezel
eens in natura zijn brood, groenten en klee
ding mee naar huis gaf en den huisvader
met vrouw en zes kinderen?"
Zeer zeker, als men een vergelijking moet
maken- tusschen de graden van dezelfde
soort behoeften, dan is die voorstelling pak
kend en juist. Maar men vergeet dan de tal
rijke behoeft én, die de vrijgezel méér heelt
dan de gehuwde, zooals daar zijn: de studie,
waarvoor hij meer tijd kan besteden, deelna
me aan maatschappelijke werken, waaraan
hij zich meer kan geven, hulp meestentijds
voor de instandhouding van het ouderlijk ge
zin, voorbereiding voor een, ook in finan
cieel opzicht, goeden huwelijksdag, enz. enz.
21e eisehen van hem' veel meer dan voor zijn
persoonlijk onderhoud noodig is. Mr. Bomans
kan mij in de waardeering van deze behoef
ten niet zoo volgen, evenmin als hij de scaa-
delijke gevolgen zoo hoog kan taxeeren, a s
men op het benoodigde voor deze behoeften
beknibbelt. Maar dat wordt dan ook met ge
daan, zegt Mr. Bomans; we onthouden den
eCLien niets, maar geven den anderen er iets
boven op Deze wijze van voorstelling is na
tuurlijk betrekkelijk en zal door de „misdeel-
de" groep bij gelijke praestatie toch als iets
onbillijks gevoeld worden. Maar bovendien:
de zaak zal nu royaal worden opgezet, zoo
dat men werkelijk ook voldoende normaalloo-
xien heeft. De voldoende loonen van nu zijn
over een paar jaar ten eenenmale onvoldoen
de. En wat is er dan te vreezen bij een sa
larisstelsel, waarin huwelijks- en kindertoe
slagen van-'t-eerste-kind-af zijn vastgelegd?
Zal men dan nog in die royale bui verkeeren?
Of is er dan niet te vreezen, dat de geschie
denis zich herhalen zal? Wat is bij dergelijke
stelsels steeds middel tot „verbetering" ge
weest? Geld voor algeheele vexhooging wordt
al spoedig niet beschikbaar geacht en de ver
betering bestaat dan in een verhooging der
toeslagen. Mr. Bomans zegge niet, dat dit
onvruchtbaar geschrijf wordt. Prof. Aenge-
nent gaf in zijn Haagsche rede zelfs als een
maatschappelijk voordeel van het toeslagen
stelsel aan, dat de onderwijzers er een daad
van solidariteit mee konden stellen ten op
zichte van hun collega's met grootere gezin
nen. Immers, zoo geeft het verslag, een be
langrijke salarisverhooging voor allen is
meermalen niet d-oc.rvoerbaar, omdat
do belastingschroeven niet naar willekeur
kunnen worden aangedraaid.
De zegeningen van dat maatschappelijk
voordeel hebben de onderwijzers wel op af
schrikwekkende wijze ondervonden. Juist
aan het feit, dat In den loop der jaren door
al die toeslagen hun salarieering al radicaler
is verknoeid, moet ik het toeschrijven, dat
ondanks de rede van pref. Aengenent de VTe-
de in de onderwijzerswereld niet is terug
gekeerd en men daar nog steeds (soms zelfs
bij vaders van groote gezinnen) den sterik-
sten tegenstand tegen huwelijks- en kinder
toeslagen vindt. Hoezeer ik dan ook in de
theoretische kwesties Mr. Bomans 't grootste
gelijk kan geven, zal ik altijd blijven huive
ren om hic et nunc die toeslagen gewenscht
to vinden. Hij verontschuldige het met een:
„In 't huis van den gehangene spreekt men
niet graag over de strop."
In ieder geval, als men soms bang is voor
standsopdrijving en dergelijke kwaden, be
denke men maatregelen, om de uitbetaling
van 't gelijke loon op te schorten tot trouw
dag of geboorte van kinderen; dat is m ieder
geval m.i. beter en voor 't billijkheidsgevoel
bevredigender, dan een deel van t loon te
onthouden (of een ander meer te geven, net
naar men 't voorstelt).
Indien Mr. Bomans tijd voor een antwoord
kan vinden, wil ik hem gaarne, als autoriteit
op dit punt, het laatste woord laten.
L. H. VAN EMMERIK.
Het antwoord op de DUITSCHE TEGEN
VOORSTELLEN schijnt nog niet vastgesteld
De Parijsche correspondent van het „HM."
meldt, dat men verwacht, dat het antwoord van
de Entente op de Durtscfie tegenvoorstelen Dins
dag zal worden overhandigd. Men neemt aan,
dat over de essentieele en principieele kwesties
feen enkele concessie zal worden gedaan, maar
at over de minder belangrijke aangelegenhe
den de geallieerden zich zeer inschikkelijk zul
len toonen. De Duitsche wenschen, welke geen
de minste kans heben om ingewilligd te worden
betreffen die tot samenwerking van het herstel
der verwoeste streken en deelneming aan den
arbeid der commissies tot herstel.
Ook de Times heeft zich uit Parijs laten in
lichten en schrijft thans:
In'welingelichte kringen 'der vtéJescónreren-
tie verluidt dat er groote druk op Lloyd Ge
orge wordt uitgeoefend om de vredesvoorwaar
den te wijzigen. De druk komt van drie zijden:
ten eerste van de leiders der arbeiders- en
liberale partij, die de voorwaarden te scherp
achten en naar fundamenteele wijzigingen in
het verdrag streven; 2o. van finaucieele krin
gen, dóe nauwkeurig willen weten hoe Duitsch
land's positie in de toekomst zal zijn en er op
aandringen dat het bedrag van Duitschland's
oorlogsschuld aan de geallieerden definitief zal
worden vastgesteld; 3o. van invloedrijke Brit-
sche staatslieden, die het verdrag goed achten
zooals het er staat, doch van oordeel zijn dat
Duitschland's onderteekening eenige concessies
waard is, wegens de groote moeilijkheden, die
de geallieerden het hoofd zouden moeten bie
den indien Duitschland zou weigeren te ender-
teekenen en slechts een lijdelijke tegenstand zou
bieden.
Naar verluidt is Lloyd George zoo onder den
indruk door deze verschillende argumenten,
dat hij het doen van concessies aan Duitsch
land heeft bepleit. Clemeneeau wordt een vol
strekte tegenstander geacht van elke wijziging
in het verdrag en hij zou deze meening in den
Raad van Vier met zijn gebruikelijke heftigheid
kenbaar hebben gemaakt Wilson is er over vol
daan, dat het verdrag zooals het er staat, in
stipte overeenstemming is met de beginselen
van het recht en de rechtvaardigheid. Hij ziet
zich zelf onder den meest sterken dwang ge
plaatst om niet toe te stemmen in eenige wij
ziging van de voorwaarden welke met zooveel
moeite* in elkaar zijn gezet 'en alhoewel hij een
lichte wyziging in d<> opstelling wil aanvaar
den, blijft hij onveranderlijk gekant iegen elke
concessie ten aanzien der beginselen.
Orlando zou het houden met degenen, die
van oordeel zijn dat Duischlandfe onderteeke
ning den prijs van een compromis waard is.
Tot zoover het Londensche blad. Het meest
waarschijnlijke in dit relaas is de teekening van
de houding van Clemeneeau, de minst aanne
melijke die van Wilson Toch zal de Fransche
premier goed doen niet al te koppig te zijn.
Bij de vele protesten tearen de vredesvoorwaar
den heeft zich nu ook een krachtig manifest
van de Belgische arbeiderspartij gevoegd. In
dien algemeenen raad dier partij is oen motie
aangenomen, welke de volg®1^ zeven punten
omvat:
le. De vrede die op handen is zal alleen
eiken nieuwen oorlog weren voor zoover hii
een reehtevrede ia.
2e. De toekomstige vrede wordt in gevaar
gebracht door het feit. dat talriike Duiteohe,
Oekrajiensohé en Lettisehe bevolkingen in
srüu met het zelfbeschikkinKsreeht der volke
ren aan een Groot-Polen worden gekoppeld.
3e. De Raad keurt af. dat de groote mo-
gendlieden zich. de Duits<sb^ koloniën alleen oip
grond van het veroveringsreoht toeSigenen; hii
eisoht voor alle koloniale bevolkingen oen
waarborg van internationale cont e en ver
-ï i u+' w» «tel6ol. wa&rbü kolo-
zet zichkrachtigi tegen een win_
niale bevolkngen als buit aan den sterkste wor
den toegewezen. Hii is bovendien va
dat het voor Europa een groot gevaar oplevert
als Duiteohland van koloniale grondstoffen en
zijn koloniale markt wordt beroofd.
4e. Duitschland moet ten volle de schade
herstellen, die het heeft aangericht. De mcr
gendeden moeten vooral waarborgen, dat de
verwoeste landen volkomen worden hersteld,
doch onverwijld dient het bedrag der schade te
worden bepaald. Onaanneemlijk is het. dat on
der voorwendeel van aohadeveraroodiruar Duitsoh-
land een blanco wissel zal moeten oncferteeke-
aen en dat een commissie waarin Duitschland
niet vertegenwoordigd is, echade en betalings
wijze van c^e schade zal bepalen, waardoor de
Duitsehera economisch tot alavernii zouden
worden gedwongen.
Be. België en Frankrijk dienen ernstige
moreele en stoffelijke waarborgen te kriigen
tegen eiken nieuwen Duitschen aanval. Éven
groote zekerheid moeten die landen krijgen als
I Engeland. dat sun °ot behoudt, doah de
waarborgen mogen niet liggen in verhoogde
bewapening bij de ge all leerden of de bezetting
van Duitsche gebied611, doch wel in een steeds
uitgebreidere algeine6na ontwapening en in het
toekennen van gTOOtere macht aan den Vol
kerenbond.
6. De eociaal-d«mocratie heet de Walen van
Malmedy hartelijk we OIa, maar geen Duit
sche bevolkigen teken haar wil gean
nexeerd worden. caa dient het voor Mal
medy en Eupen vaa teioe referendum ern
stig ingericht.
7e. Frankrijk heott echt m het Baarbekken
vergoeding te 8 Franeoho kolen
mijnen, die door h6 teche legerbestuur op
zettelijk zijn verwoest, noch dew compensatie
mag niet een vaorTl11 bovniv? OD1 een onTetwii-
feld zuiver Dmtsche polking verkapt te an-
nexeeren en te k6e gedurende vijf
tien jaar een ga,aSi' dpm°yinci° te benooven
van een nationaal 6 o^atisch bestuur.
Een niet malste. ®aar onjuiste critiek
vert het \Veensch° 6 Keun Freie Presee
Het blad lirl"t' efi1' "'l"1"""1""'"
redhtsfbreuE Inoïen "2e nationale «Eaten tot Eet
inhouden en likwideeren van Ootenriikaoho
vermogens zouden overgaan. Een maatregel
die het geheel e volk aan den bedelstaf brengt
en volgens de bepalingen van de Haagsche con
ventie zelfs in den oorlog verboden ia. Is er niet
duizendmaal verzekerd, dat de mogendheden
der oonferentie ter bescherming van den trouw
aan verdragen ten oorlog zijn getogen? Kan het
voor het geweten worden verantwoord arbeiders
en hun gezinnen hun brool te ontnemen en den
honger en ellende bii den middenstand uit te
breiden? De leugen als zou D ui toch-O oaten r ij k
ooit in oorlog met de Tsjechen, Polen en Zuid-
Slaven zijn geweest, schreit dermate ten hemel
dat niemand kan begrijpen hoe de hoofden der
groote staten zulke onwaarheden kunnen ver
kondigen. De Tsjechische afgevaardigen heb
ben tot aan het openbaar maken van het mani
fest onder den voormaligen keizer Karei in
het parlement gezeten, en hébben aan de wet
geving medegewerkt. De Polen in de beide
Huizen van den Rijksraad hébben er niet aan
gedacht dat zij ooit in het vredesverdrag ak
met Oostenrijk in oorlog zijnde zouden worden
gekenschetst. Zü wilden den vroegeren keizer
tot koning van Polen maken, en dat is waarliik
geen^ oorlogshandeling. Waar de oorlogstoc-
s and ontbreekt, kan geen inbeslagneming
plaats vinden.
Omtrent DE STAKINGEN IN FRANKRIJK
komen gunstiger berichten. Clemeneeau ont
ving een deputatie van het spoorwegpersoneel.
Na een onderhoud tusschen het stakings
comité uit het personeel en de directie van
de magazijnen „Printemps" werd overeenstem
ming bereikt. Het personeel besloot 6 Juni des
morgens het werk te hervatten: zijn wenschen
werden gedeeltelijk ingewilligd.
Ook tussohen de directie van de „Métro" en
de stakers is een regeling getroffen. Alleen
moet men het nog eens worden over de ver-
hooging der loonen, over welke quaestie men
het hedenmiddag hoopt eens te worden. De
employés besloten het werk te hervatten, wan
neer hun eisehen en die van dé kameraden van
trams en autobussen vervuld zullen zijn.
De Londensche modewerker van de Manches
ter Guardian schrijft: Een Franschman, die
met de arbeiderskringen ziin eigen land in»
aanraking ia en dien ik vanavond sprak, twü-
felt er niet aan, dat de stakingen in Frankrijk
Politieke beteekenis hebben. Niet alleen, zeide
hij, vallen zij samen met de openbaarmaking
van een manifest door de Fransche socialis
tische partij, waarin zü een beroep doet op de
arbeiders# om zich gereed te houden voor een
oproep van hun organisaties, teneinde de Rus
sische revolutie te redden, maar zü ziin gevolgd
op het besluit van de Italiaansche socialistische
partü. na het bezoek van McDonald en Longuet
aan Italië, om een beweging in menigte van de
drie proletariaten van Frankrijk. Italië en
Engeland tegen de tuseohenkomst in Rusland
te beginnen. Reeds hebben zeelieden te Genua
het werk gestaakt, om te beletten, dat er muni
tie naar Rusland, vervoerd wordt, en er is nu
een algemeene staking van de Fransche zeelie
den beraamd.
Er zü'n natuurlük velerlei redenen van onte
vredenheid in Frankrijk, met name de schrik
barende kosten van het leven, die volgens een
officieel verslag bijna het viervoudige vau de
kosten in 1910 bedragen en die nog altitd
stijgen.
De OEuvre heeft gezegd, dat de priizen te
Parijs in de laatste drie maanden alleen 20 pot.
gesteeen waren.
Do algemeene ontevredenheid en de wijd ver
spreide ellende, die van dezen toestand het ge
volg zijn. zijn ten deelo oorzaak van die
stakingen en er worden ook bepaalde econo
mische eisehen in sommige, ofschoon niet in
alle. gevallen gesteld. Maar mün Fransche
vriend is overtuigd, dat bü de tegenwoordige
«temming onder de Franecho arbeiders een be
weging van dezen aard elk oogeniblik een ern
stige wending kan nemen. Hü zeide. dat do
Fransche werklieden büna eenstemmig gekant
zün tegen de politiek van de geallieerden in
Rusland en tegen de voorwaarden van het
vredestractaat. De stemming in het Fransche
leger en op de vloot is gebleken bü voorvallen
in den laateten tüd in de Zwarte Zee en te
Odessa.
De veroordeeling van Leviné. De Groot-
Berlü'nsche Vollzugerath heeft aan de Beier-
eche regeering een telegram gexioht. waarin
gezegd wordt, dat de arbeiders in Berlijn diep
verontwaardigd rijn over het doodvonnis, dat
over Leviné geveld ia. In de belangrijkste
groote beariiven bestaat het vaste voornemen
het werk neer te leggen, indien het doodvon
nis mocht worden voltrokken. Dit zal ten ge
volge kannen hebben, dat breede kringen van
Duiteohe arbeiders hetzelfde doen. Om het
Duitsche economische leven voor ©en dérgoliike
ramp te behoeden öischen wü. heet het in het
telegram, dat de Beierecho regeering er voor
zorgt. dat het doodvonnis niet voltrokken
wordt.
Het ..Berliner Tageblatt," sokitet het dood-
vennis geen algemeen© staking waard te vin
den en heeft «r nu dit op gevonden„De Rua-
sfeaEé agitator, die met gewéld trachtte ideeën
te verwezenlijken, dié wü voor verkeerd en ver-
derfelük houden, is ©venwel niet sohnldig aan
een gewoon miedrüf. als de moord der gij^o*
laars. Het zal dan ook ons democratisch rechts
bewustzijn niet voldoen, indien Leviné wordt
doodgeschoten, terwül Vo'gel. die toch werke-
80 u 18 aan den moord op Rosa Luxem-
urg, zoo mild behandeld werd en door middel
van vrienden zoo gemakkelijk uit de gevange
nis kon ontkomen.'1
(Zie voorts onder de Telegrammen).
Nog een Vogel -- Het Wolff-bureau meldt,
dat de le luit. Otto Marloh. tegen wien een
bevel tot inhechtenisneming wegen© doodslag
was ingediend, gevlucht is. en dat 1000 Mark
beJcunmg wordt uitgeloofd voor zün tehechte-
nisneming. Marloh is de man. die in de bïsts
dagen van Maart 62 matrozen van de Volki
Marine Divisie heeft laten doodschieten, toen
deze m de Franzoeche Strasse hun traktement
wilden komen halen Op het oogenblik dat men
hem arresteerde wilde, was hii plotseling wog
Het kan met ander», of hü is vóór het bevel
tot arrestatie werd uitgevaardigd van de een
of andere züde welwillend gewaarschuwd, en
vier volle dagen na zün vlucht komt ©ers't I6
publiekmaking. De „Vorwarts" schrüft nu»
„Een regeering. die hier niet met iizeren vuist
ingrijpt en het geheele nest uitroeit, die zulk»
dingen zonder meer laat voorbügaan. moet
haar aanzien verliezen. Wij eisehen dat do
regeering onmiddellijk ingrü'pe. vóór het te laai
18."
T"rkite 6>' de Vrede. Naar wordt gemeld
18 jj. V.ü uiigenoodigd vertegenwoordiger»
naar 1 arus te zenden voor de vredesonderhan
delingen.
De Duitsche vlag. In de gisteren gehouden
zitting van de grondwetecommissie werd hot
regeeringsvoorstcl. waarin de kleuren zwart-
rood-goud als riikskleuren werden gekozen,
aangenomen met 13 tegen 11 stemmen. Tevens
werd het voorstel van sociaal-democratische
zijde aangenomen, om de kandelsvlag door een
rükswet te doen vaststellen.
De verkiezingen in Polen. De resultaten
der verkiezingen in Polen, welke tot duw or
bekend zijn, toonen de overwinning aan van de
nationalistische elementen. Er zal geen enkele
socialist worden gekozen.
De Portugeoche president blijft. Reuter
meldt uit Lissabon: De president heeft beslo
ten in zün ambt te blüven.
OVER H. K. BURGEMEESTERS.
Naar aanleiding, van de benoeming van den
CLristelijk-Historischen heer Maarschalk tol
burgemeester van Haarlem, schreef Mr. Bo
mans een artikel in ,JJe Maasbode"# dat wü
hier biina onverkort overnemen
„"Verre van ons om op deze benoeming
iets aan te merken opziohteng den persoon
van den nieuwen burgemeester, dien wü on
bevooroordeeld willen ontvangen en steunen
xn zun zwaren arbeid.
Ons bevreemdt echter do keuze der rich
ting waar de 0.-TL partü te Haarlem een
der kleinste partijen ia, met één vertegen
woordiger in den Raad van 33.
Men heeft de twee groote partüen gepas
seerd. da S. D. A. P. en de R. K.
Moeten wij hieruit besluiten dat terugge
komen is op een meer en meer in zwang ko
mend stelsel bij burgemeestersbenoemingen
om n.l. te letten op de partijverhoudingen
in de gemeente? Alsdan ware in casu een
R. K. benoemd. Men heeft er dus niet op
gelet en slechts een geschikt persoon geko
zen, die „toevallig" niet Katholiek is maar
integendeel geen sterke partü de züne mag
noemen in de gemeente Haarlem.
Goed. Bü alle benoemingen küke men naai
de geschiktheid, 't is alleen wanhopig won
derbaar dat wü. Katholieken, er dan immer
uitvallen, en vooral bii burgemeestersbe
noemingen niet in aanmerking komen.
Boven den Moerdijk leven evenveel Katho
Reken als er onder. Zelfs de etemcüfers wij
zen het uit: Noord-Brabant en Limburg be
vatten niet de meerderheid van het R. K.
volk. Vele groote steden bezitten wü in bet
Noorden. Wü hebben niei de pretentie naar
Katholieke burgemeesters te verlangen in
plaateen als Leeuwarden en Groningen,
waar wü een klein partijtje vormen. Slechts
aan O.-H. mannen kan een dergelüke situa
tie gunstig zün (1) Wii gelooven het. ook
niet goed.
Maar er rijn. tal van steden met gemeng
de bevolking, als Amsterdam, Rotterdam,
Een Haag. Utrecht. Haarlem. Leiden. Arn
hem enz. enz., waar de Roomach-Katbolieken
vergelijkenderwijs een zeer sterk politiek en
■oeiaal leven toonen en waar een R. K. bur
gemeester niet zou kunnen beschouwd wor
den als een kat in een vreemd pakhuis."
Na het burgemeesterschap van Amsterdam en
Rotterdam, respectievelük der Katholieke hee-
ROMAN UIT HET POOLBCH,
1Z7
Ik vraag Thuajtcida en u om vergif-
fenie, Servius. Het rumoer rond en in a'w
huis ia mij onaangenaam. Hier gevoel ik mii
Achter de bergen...
zon" ze££en„glanst de Romeinsche
H^rdo^brak den gin af.
me#.*0601®!*! ontging echter aan Ser-
We
Mucia? zeide hij oenigszins
Tt ov®techn^iert do Romeinache gren-
tj** v^^dah hebben, wijken de scka-
z5n°^eid «iet van uw gelaat.
uw **1 b^f6ida ea voor u «en
vw «mart ajet T^eder. .Omso Relde heelt
j»aansche gastvrijde eerlijke Ger-
°P aw hpTi„d breü£t geen vroolijk
fau heeft men h i ïteAr achter die ber-
een ontaarde doohter
mishandeld en veroordeeld. Rome heeft u
verloochend en vers,tooteul
En toch ie Rome de plaats waar mijn
voorvaderen woonden... antwoordde Mucia
gebroken stem.
terüS do(xl u iwaclit, wil ik u mei
atn h l Maar vellicht zullen do zor
zijn hart veranderen rnJW0Jk verzamelen,
koeren om ate meZt^ïL Vadcfland ,teruS'
geluk en vreugd#- in Fublius huis
ik uw edel h rf smaken. Voor hem wil
kïn SfhVhoofd £ered kebben.
m"iMS bleek'> ee^
Hij zal nooit ophouden, in allee een
echte Romein te zijn, zeide zij zacht.
Ook steenen worden zacht onder de
geduldige werking van den .tijd. Houd goe
den moed en beproef, vooreerst niet mter
aan Rome te denken.
Zwijgend hielp hij Mucia op haar paard
\^rgo&I mij# Servius^ dat ik ondank
baar ben, dat ik uw goedheid niet we&t
te schatten. Maar heimwee naar. Rome heelt
alk- andere
Servius antwoord ^niet. beiden gaven
JUe
den vrijen te°P het^ite^e'taCilt'öa.
Romeinsche voeSwoagen a h 7T
toestand, zij wafvrg|tid^an fen
ken van de gastV^meinsehe l °Pï'°er^'eïl
nrel'ecf van lte' ■L7^^ IeS.er. De Ger-
maau was VerWOhcle^d ef. haar vaderiandis-
lickh- welke do ex het gèleden onrecht en
den haar aangehaBen ste^ad niet tot zwij-
gen was geomhulde voor Servius'
oog^een nieuwe zijho van het Romeinsche
oogen een m v de ^Iaeiasühe
karakter reusachtige staatslichaam
^eWCld^ Kracht
moest wei lecieiuaten, ZeilS ulfi ve,..
snri'uT'en afgestootcn Waren, zmh nog dee#
STdit gJKei /ubilua' moorden
kwamen hem wedei in de geaacJtite. Ecu
„.„„pink zijn, hat dit verweek.elijkte en
titeens den voorspoed Uchümn.ge voia zien
een ernstïg gevaar bedreigd gevoelde? Zoo
vaak reed^ had het geschenen, dat het Ro
meinsche Rijk onder de .wraak der over-
wonncn volkeren zou verpletterd .worden, m
toch Lad het tenslotte ook de dappeisti
vijanden bedwongen... 1 i i
Met een. krachtige beweging hief Servius
het hoofd op, dat genogen was, onder den
Rrukkenden last zijner ge-dachten, jtlij duri-
de zich niet overgeven aan den twijfel, die
in staat zou zijn, zijn energie to verzwakken.
Het was zijn plicht, op zich zeiven en op
do kracht t'jin het yereenigde Germanië te
vertrouwen. i
X HOur-uBTUK XXL
Reeds waren Servius en Mucia niet yerre
van den zoom van het woud, toen het oor
van den Germaan getroffen ,wenl door de
tonen van een hoorn pit de verte, die door
den nachtwind werden overgedragen.
Vergeef mij, Mucia, sprak hij, dat ik
u thans aan de hoede van {Wjunibald over
geef. Nu dreigt u geen gevaar meer.
Mucia en iWunibald reden verder. Ser
vius hield zijn paard in, kruiste de armen
over de borst en luisterde.
De tonen werden herhaald; het waren
geen jachtsignalen. Hij legde beide hand
palmen aan de ooren; do klankem werden
steeds duidelijker hoorbaar. Het was een
Romeinsche krij gsmareoher naderden (ius
soldaten.
Dat moet Hermann zijn, dacht Servius.
Want welke legioen-soldaten zouden den
nen? Hij zelf had zich vroeger als xuomei#w. h
prefect niet ver van de grenzen verwij
derd, ais hij Germaansclie benden vervolgde
Plotseling viel het hem in, dat hij Her
mann had opgedragen Fabius op te sporen
De gebeurtenissen der laatste weken hadden
Fabius geheel en al uit Servius' gedachten
verdrongen. Als Hermann den slavenhande
laar in handen gekregen hadl... Als hij
thans dien Egyptenaar levend bracht!
Reeds bij deze gedachte balde Servius de
wreat **Deze natuurkinderen, dia van zelf-
beperking in het belang der maatechuppe-
beperking m reoht6 begnp had-
do Christelijke leer der naas
tenliefde nog onbekend was, noemden wraak
een recht en een heiligen plicht van iedereR
vrijen man. Do Germaan schonk zelfs zijö
eigen broeder geen vergiffenis; leven ea
eigindcn. v„u ue trouwste vrienden waren»
m all ge#;, ij vu i eieediging, ia gevaar.
De lange rij van jaren, dia Servius in heti
Romeinsche Rijk met zijn good geregelde
rechtspraak doorgebracht had, bleken niet
toereikend om in zijn borst de van zijn va-
moed hebben, in deze onrustige tijden door deren geërfde gevoelens, te onderdrukken,
te dringen tot in het land der. Markomato-J Wordt vtrvoigd.)
