NIEUWE HAARL GOURAHT
srrö
qis™d» -i
BUITENLAND
feuilleton
Het loon van de ongehuwden.
De Ondergang van een
Wereldmacht.
ëTw-,Achter de ber«en-
WAT DE PERS ZEGT
Vrijdag 6 Juni Tweede Blad
De gebeurtenissen van den dag.
KORTE BUITENLANDSCHE BERICHTEN
R^r dLSt/011 *lü ai'-
Schijnbaar gaat het volgend betoog groo-
tendecls buiten de oorspronkelijke kwestie
om. Deze was toch alleen: Moeten de kinder
toeslagen beginnen bij 't eerste of boven het
gemiddeld aantal Maar in zooverre de op
lossing: „bij 't eerste kind"' niet maar een
voudig dient om aan de bepaling van het
gemiddeld kinderaantal te ontkomen, doch
op principieele gronden geschiedt, loopt de
kwestie geheel parellel met die der huwe
lijkstoeslagen. Gewoonlijk worden beide kwes
ties dan ook te samen behandeld en op de
zelfde gronden gemotiveerd. Terwijl dus
eigenlijk de vraag ging over het loon van on
gehuwden en gehuwden zonder kinderen te
genover hei loon van gehuwden met één
twee of drie kinderen, stel ik de kwestie hier
op de gebruikelijke wijze: moet cr verschil
van loon zijn voor ongehuwden en voor ge-
hu wo en zonder of met een klein aantal kin
deren! Len groot bezwaar zal dit niet blijken
tc zijn: verschillende argumenten van Mr
te,™» t ken •1lÜst in dit vei'i»and het best
ie passen, trouwens in zijn rede in de Tweede
mt-1' be'lll ;de;de Mr. Bomans
bei,7 klng,°.Ter kindertoeslagen, zelf
argumtnteüe.8 g6lljktljdig met ^lijke
gemaakl°\vorden vmVLrkrüan mag niet los-
evenmin geheel ln« prae'statie; het kan
behoeften S otged?ht morden van zijn
strikt zit, moet dit M 111 alJ1'iorismen ver-
Kchter, met al 1 eW" /ioi"aus to:^veu-
invloed uitoefenen •eLe"iacu)ren mogen
maakt tn „-r,,. i eieut onderscheid ge-
faetor rimof üen en omtrent elke-behoefto-
vlced nncr .y0l..f"en aangetoond of hij in
vloed zijn mag°eMreB GIi h°e groot fHe lu~
der onderscheid te mSH Uü n0Cmï W)n'
behoefte-factoren on™ of meewcrkeno©
wordt door een volw'^n vnM ld Vcrricht
door een vrouw of kind"- i !agen nian üf
vensstandaard"; en »Len flgemeeiua ]c-
Omtrent de tw£ tijden",
zwaar maken, omdat ze in alm i nien'aad bc-
zelfs in de louter economisch*feTwri"?
komen Bij de bestrijding van den^oeT
grondslag schakelt men, meen ik, zulke a i"
gemeen werkende behoeftefactoren als van
zeli sprekend uit. Door de wijze van optelling
ls men geneigd den- eersten factor óók spoe-
uig toe te stemmen, ofschoon men hier met
een heel andere soort krijgt te maken, n.l. de
persoonlijke behoefte, volgend uit verschil
van burgerlijken staat. Hieromtrent moést
juist bewijs geleverd worden.
Daarbij is de uitdrukking zelf: „of de arbeid
Verricht wordt door een volwassen, volsla
gen man of door een vrouw of kind", is, door
gebrek aan onderscheiding, verwarring stich
tend. Indien Mr. Bomans hier alleen 't oog
heeft op specificieke mannen-, vrouwen en
kinderarbeid, dan is 't natuurlijk waar, doch
dan volgt dit niet uit verschil van praesta
tie. Bedoelt hij er ook mee, dat de gelijke
praestatie van volwassen arbeiders en arbeid
sters verschillend beloond mag worden, dan
moet dat eerst bewezen en niet apreorie aan
genomen worden.
Eenzelfde verwarring schuilt m.i. in de
volgende passage. Mr. Bomans geeft dit
voorbeeld: „Gij hebt het loon van minderja
rigen en vrouwen te bepalen. Bepaalt gij de
minimumgrens op de behoefte van een ge
middeld huisgezin, terwijl ge toch weet, dat
uw loon op niemand slaat die voor de be
hoeften van nature en plichtmatig staat, zij n-
de geen volwassen mannenarbeiders in die
groep?
Gij hebt het loon te bepalen van dienstbo
den en grooms b.v.?"
Dezelfde verwarring! Dat dienstboden en
grooms geen familieloon krijgen ligt er niet
aan, dat er de facto geen volwassen man
nenarbeiders in die groep zijn, maar omdat
hun diens tp raestatie uit den aard
der zaak geen mannenwerk is. dus geen fa
milieloon waard is. zelfs al zouden er door
omstandigheden volwassen arbeiders in de
g-roep verzeild zijn geraakt. Hun loombepa-
ling is dus geen exceptie op 't familieloon,
maar valt er buiten.
Zuiver en alleen gaat de kwestie hier over:
Is het maatschappelijk juist,
billijk te noemen, dat bij volkomen gelijke
praestatie de ongehuwde arbeidster minder
ontvangt dan de ongehuwde arbeider; deze
minder ontvangt dan de gehuwde zonder
kinderen en deze weer minder dan de vader
van één kind of twee of drie kinderen?
Indien men nu aanneemt, dat de maat
schappelijke rechtvaardigheid vraagt: voor
iedere volslagen arbeidskracht een loon dat
voldoende is voor een behoor-
1 ij k onderhoud van een middelgroot gezin,
zal men om te kunnen komen tot een ver
schil van loon voor gehuwden en ongehuw
den moeten aantoonen, dat de maatschap
pelijke beteekenis van beide groepen en van
haar behoeften inderdaad zeer veel verschilt.
De voorstelling van Mr. Bomans is in de
ze m.i. te eenvoudig.
Het verschil in behoeften zou volgens hem
zeer duidelijk blijken, „als men den vrijgezel
eens in natura zijn brood, groenten en klee
ding me© naar huis gaf en den huisvader
met vrouw en zes kinderen?"
Zeer zeker, als men een vergelijking moet
maken tusschen de graden van dezelfde
soort behoeften, dan is die voorstelling pak
kend en juist. Maar men vergeet dan de tal
rijke behoeften, die de vrijgezel méér heeft
dan de gehuwde, zooals daar zijn: de studie,
waarvoor hij- meer tijd kan besteden, deelna
me aan maatschappelijke werken, waaraan
hij zich meer kan geven, hulp meestentijds
voor de instandhouding van het ouderlijk ge
zin, voorbereiding voor een, ook in finan
cieel opzicht, goeden huwelijksdag, enz. enz.
Ze eischen van hem v. el meer dan -voor zijn
persoonlijk onderhoud noodig is.' Mr. Bomans
!;an mij in de waardeering van de e behoef
ten niet zoo volgen, evenmin als bij de scha
delijke gevolgen zoo boog kan taxeeren, als
men op het bencoiigde voor deze behoeften
beknibbelt. Maar dat wordt dan ook niet ge
daan, zegt Mr. Bomans; we onthouden den
eeiuMj niets, maar geven den anderen er iets
boven op. Deze wijze van voorstelling is na
tuurlijk ei rekkelijk en zal door de „misdeel
de"-groep bij gelijke praesta'ic toch ais Ms
onbillijks gevoeld worden. Maar bovendien:
:e zsuk zal nu royaal worden opgezet, zoo
dat men kol ijk ook voldoende hormaalloo-
nen heeft. De voldoende loonen van nu zijn
over ccn paar jaar ren cencnmaïe onvoldoen
de. Eu wat is er dan tc vreezen bij een sa
laris-stelsel, waarin huwelijks- en kindertoe
slagen van-'t-eerste-kincl-af zijn vastgelegd?
Zal men dan nog in die royale bui verkeeren?
Of is cr dan niet te vreezen, dat de geschie
dt nis zich herhalen zal? Wat is bij dergelijke
stelsels steeds middel tot „verbetering' ge
weest? Geld voor algeheele verhooging worut
al spoedig niet beschikbaar geacht en de ver
betering bestaat dan in een verbooging der
toeslagen, Mr. Bomans zegge niet, dat :t
onvruchtbaar ges oh rijf wordt. Prof. Aer.ge-
nent gaf in zijn Ilaagsche red- zelfs ais een
maatschappelijk voordeel van het toeslagen-
stelsel aan; dat de onderwijzers cr een daad
van solidariteit mee konden stellen ten op
zichte van hun collega's met grootere gezin
nen. Immers, >o geeft het verslag, een be
langrijke salarisverhooging voor aden is
meermale n niet doorvoer baar, omdat
de be'astiugscliroeven niet naar willekeur
kunnen worden aangedraaid.
De zegeningen van dat maatschappelijk,
voordeel lubben de onderwijzers wel op uf-
seïirikwi i-kende wijze ondervonden. Juist
aan het feit, dat in den loop der jaren door
al die toeslagen hun salavieering al radicaler
is verknoeid, moet ik het toeschrijven, dat
ondanks de rede van prof. Aengenent de vre
de in de onderwijzerswereld niet is terug
gekeerd en men daar nog steeds (soms zelfs
bij vaders van. groote gezinnen) den sterk-
sten tegenstand tegen huwelijks- en kinder
toeslagen vindt. Hoezeer ik dan ook in de
theoretische kwe sties Mr. Bomans 't grootste
gelijk kan-geven, zal ik altijd blijvep huive
ren om hic et nunc oio toeslagen gewe.nscht
to vinden. Hij verontschuldig© het mrt can:
„lil 't huis van den gehangene spreekt men
niet graag over de strop."
In ieder geval, als men soms bang is voor
standsopdrijving en dergelijke kwaden, be
denke men maatregelen, om d© uilbetaling
van 't gelijke loon op te scholden tot trouw
dag of geboorte van kinderen; .iat is in ieder
geval m.i. heter en voor *t billijk].- idsgovoel
bevredigender, dan een deel van t 1-oou te
onthouden (of een ander meer te- geven, net
naar men 't voorstelt).
Indien Mr. Bomans tijd voor een am woord
kan vinden, wil ik hem gaarne, ais autoriteit
op dit punt, het laatste woord foten.
L. H. VAN EMMERIK.
liet antwoord op tie DUITSCHE TEGEN
VOORSTELLEN schijnt nog niet vastgesteld.
De Parijsdie correspondent van het „tibl."
meldt, dat men vei wacht, dat het antwoord van
de .Entente op de Duiische h gen voort Men Dins
dag zal worden overhandigd. Men neemt aan,
dat over de essentieele en principieele kwesties
geen enkele concessie zal worden gedaan, maar
dat over de minder belangrijke aangelegen he
den de geallieerden zich zeer inschikkelijk, zul-
ren toonen. De Duitsche wensckea, wede
ck minste kans heben om ingewilligd ie weden
betreffen óre tot samenweriopg van hei Inusieï
der verwoeste streken en deelneming aan den
arbeid oer commissies tot herstel.
Ook de Times hemt zich uit Parijs laren in
lichten en schrijft thans:
In welingelichte kringen der vredesconferen
tie verluidt dat er groote druk op Lloydi Ge
orge wordt uitgeoefend om de vredesvoorwaar
den te wijzigen. De druk komt van drie zijden:
ten eerste van de leiders der arbeiders- en
liberale partij, die de voorwaarden te scherp
achten en naar fundamenteele wijzigingen in
het verdrag streven; 2o. van financieele krin
gen, die nauwkeurig willen weten hoe Duitsch
land's positie in de toekomst zal zijn en er op
aandringen d'at het bedrag van Duitschland's
oorlogsschuld aan de geallieerden definitief zal
worden vastgesteld; 3o. van invloedrijke Brit-
sche staatslieden, die het verdrag goed achten
zooals het er staat, doch van oordeel zijn dat
Duitschland's onderteekening eenige concessies
waard is, wegens de groote moeilijkheden, die
de geallieerden het hoofd zouden moeten bie
den indien Duitschland zou weigeren te onder
teekenen en slechts een lijdelijke tegenstand zou
bieden.
Naar verluidt is Llovd George zoo onder den
indruk door deze verschiHerl'de argumenten,
dat hij het doen van concessies aan Duitsch-
land heeft bepleit. Clcmcnceau wordt een vol
strekte tegenstander «eacht van elke. Wljzigl,ng
in het verdrag en hij .zou deze mcemngin den
Raad van Vier met ziin gebruikelijke heftigheid
kenbaar hebben gemaakt. Wilson is er over vol
daan, dat het verdrag zooals het er staat, in
stipte overeenstemming is met de beginselen,
van het recht en de rechtvaardigheid. Hij ziet
zich zelf onder den meest steiken dwang ge
plaatst om niet toe te stemm'-U, m eenige wij
ziging van cle vooi waarden, welke met zooveel
moeite in elkaar zijn gezet, en alhoewel hij een
liciue wijziging in de opsiellihh wil aanvaar
den, blijft hij onveranderlijk gekant tegen elke
concessie ten aanzien der beginselen.
Orlando' zou het houden met degenen, die
van oo.'deel ziin dat puischland s onuerteeke-
hing den prijs' van een «WK? ï*?"Lïï
lot zoover het Londensche r mecst
waarschijnlijke in dit relaas is de tcekenmg van
de houding van Clomenceau, de muist aanne
melijke die van Wilson. Toch zal de rranscnc
premier goed doen niet al te koppig te zijn.
Bij de veie protesten tegen de vredesvoorwaar
den heeft zich nu ook een krachtig manrfest
van de Belgische aibeidcrspariij gevoegd. In
den algemeeuca raad dier paraj is een motie
aangenomen, weike de volgende zeven punten
omvat
Ie. De vrede die oP banden is "Aalle®n
eiken nieuwen oorio* weren voor zoover hu
een rechtevrede ia.
2e. De toekomstige vrede wordt in gevaar
gebracht door het feit. dat talruko Dnitsehe,
Oekrajiensolic en Dattische bevolkingen in
srüd met het zelfbeschikkingsrecht der volke
ren aar. e< :i Groot-Polen worden k© opoe
be. De Raad keurt. af. dat de groote mo-
gendheden zich de ^^^^htHoeGgenen^ hii
waai-iborsr van int-oynatiOD^0 c0.
zu-hkrachtiR- tcj.:on een stelsel, \vaar o
uisio bevolkn^on ais buit aan den sterkste wor
den toesewezen. liij is bovendien van oordeel,
kat hot, voor Buropa een groot gevaar oplevert
ais Duitschland van koloniale grondstoffen en
ziin koloniale markt wordt 'beroofd.
4e. Duitschland1 moet ten volle de schade
nerste!die het heeft aangericht. De mo-
Rendeden moeten vooral waarborgen, dat dt
verwooto landen volkomen worden hersteld.
dccsh cmverwijia dient-i«t bedrag dor schade te
worden bepaald. (InaanneemUik ia liet. dat on
der voorwendsel van schadevergoeding Duitsch
land een blanco wissel zal moeten onöerteeke-
nen en dat een commissie waarin Duitschland
met vertegenwoord gd is, schade en betalings
wijze van d^e scuane zal bepaien, waardoor -de
Duitsehers economiseh tot slavernii zouden
worden gedwongen.
óo België eu.Trankrük dienen ernstige
more; ie en stoffemke waarborgen te krijgen
togen eiken nieuwen Duitsciien aanval. Even
groote zekerheid moeten die landen kriigen als
Engeland. Üat z.un vloot behoudt, doch de
waarborgen mogen met ligKen ;n veriioogde
bewapening hii d® LLa,lieerden of de bezetting
van Duitsche gcmc en, dooh wel in een steeds
uitgebreidere algemeen© ontwapening en in het
toekennen van R 'er® macht aan den Vol
kerenbond.
6. De soeiaaMtmocratie heet de Walen van
Malmedy harteln* welkom; maar Been Dait-
sohe bevolkte'®» m°£en tegen haar wil gean
nexeerd wore "-" iir°m dient het voor Mal
medy "en Eu pen v a°-gestelde referendum ern-
stig ingericht'
7c. Frankrck echt in het Saarbekken
vergoeding te zoo caiioor de Fransclie kolen
mijnen. die door bc r uitgehe legerbestuur op-
zerti uk zij» vtI*..1°cb deze compensatie
mag niet een .vi°" j/ j V ^in om een ongetwij
feld zu ver P'u tv°lking verkapt te an-
nexeeren en i» KÖVal om gedurende vijf-
een g'j'j Provincie te berooven
rechtsbrouk indien dc nationale etaten tot het
inhouden en likwideeren van Öotenriikeohe
vermogens zouden overgaan. Een maatregel
die het geheele volk aan den bedelstaf brengt
en volgens de bepalingen van de Haagsche con
ventie zelfs in den oorlog verboden is Is er'niet
duizendmaal verzekerd, dat de mogendheden
der conferentie ter bescherming van den trouw
aan verdragen ten oorlog zijn getogen? Kan het
voor het geweten worden verantwoord arbeiders
en hun gezinnen hun brool te ontnemen en den
honger en ellende 'bij den middenstand uit te
breiden? De leugen als zou Duitsoh-Oostenriik
ooit in oorlog met de Tsjechen, Pelen en Zuid-
Slaven ziin geweest, schreit dermate ten hemel
dat niemand kan begrijpen hoe de hoofden der
groote staten zulke onwaarheden kunnen ver
kondigen. De Tsjechische afgevaardigen heb
ben tot aan het openbaar maken van het mani
fest onder den voormaligen keizer Karei in
et parlement gezeten, en hebben aan d© wet
geving medegewerkt. De Polen in de beide
-Duigen van den Riiksraad hebben er niet aan
gedacht dat zü ooit in het vredesverdrag als
met t ostenrijk in oorlog zijnde zouden worden
gekenschetst. Zij wilden den vroegeren keizer
tot koning van Polen maken, en dat is waarlijk
ftW 00rI^slTdeh?K" Waa' de oorlogstoe
stand ontbreekt, kan
plaats vinden.
geen inbeslagneming
van sta ,jl"' 011 ''v""-—auvo!. bestuur.
Een niet nials(-Te' maar niet onjuiste critiek
levert bet Wee""0"0.. 18 - de Aeue Ireie Pre-><-
op DE VRET V ÜUR AAK D DN VOOR
JJet blad Meen sehaamtelooze
Omtrent DE STAKINGEN IN ERANKRIJK;
komen gunstiger berichten. Clemeneeau ont
ving een deputatie van het spoorwegpersoneel.
Na een onderhoud tusschen het stakings
comité uit het personeel en de directie van
de magazijnen „Printempa" werd overeenstem
ming bereikt. Het personeel besloot 6 Juni des
morgens het werk te hervattenziin wenschen
werden gedeeltelijk ingewilligd.
Ook tusschen de directie van de ..Métro" en
de stakers is een regeling getroffen. Alleen
moet men het nog eens worden over de ver
hooging der loonen, over welke quaostie men
het hedenmiddag hoopt eens te worden. De
employés besloten het werk te hervatten, wan
neer hun eischen en die van de kameraden van
trams en autobussen vervuld zullen ziin.
De Londensche medewerker van de Manches
ter Guardian schrijft: Een Franschman, die
met de arbeiderskringen in ziin eigen land in
aanraking is en dien ik vanavond sprak, twij
felt er niet aan, dat de stakingen in Frankrijk
Politieke beteekenis hebben. Niet alleen, zeide
hij, vallen zii samen met de openbaarmaking
van een manifest door de Fransche socialis
tische partij, waarin zii een beroep doet op de
arbeiders, om zich gereed te houden voor een
oproep van hun organisaties, teneinde de Rus
sische revolutie tereouen, maar zii ziin gevolgd
op het besluit van de itaiiaansche socialistische
partii, na het bezoek van MoDonald en Longuot
aan Italië, om een beweging in menigte van de
uno proletariaten van Frankriik, Italië en
Engeland tegen de tusschenkomst in Rusland
te beginnen. Reeds hebben zeelieden te Genua
het werk gestaakt, om te beletten, dat er muni
tie naar Rusland vervoerd wordt, en er is nu
een aigemeene staking van de Fransche zeelie
den beraamd.
Er zijn natuurlijk velerlei redenen van onte
vredenheid in Frankrijk, met name de schrik
barende kosten van het leven, die volgens een
officieel ve#slag bijna het viervoudige van de
kosten, in 1910 bedragen en die nog altiid
stijgen.
De OEuvre heeft geaegd, dat de priizen te
Parijs in de laatste drie maanden alleen 20 pot.
gesteeen waren.
De aigemeene ontevredenheid en de wijd ver
spreide ellende, dio van dezen toestand het ge
volg ziin, ziin ten dcele oorzaak van die
stakingen en er worden ook bepaalde econo
mische eischen in sommige, ofschoon niet i»
alle. gevallen gesteld. Maar mün Fransche
vriend is. overtuigd, dat bii do tegenwoordige
stemming onder de Fransche arbeiders een be
weging van dezen aard elk oogenblik een ern
stige wending kan nemen. Hii zeide. dat de
Fransche werklieden bijna eenstemmig gekant
zijn tegen de politiek van de geallieerden i»
Rusland en tegen de voorwaarden van het
vredestractaat. De stemming in het Fransche
leger en op de vloot is gebleken bij voorvallen
in den laatsten tiid in de Zwarte Zee en te
Odessa.
De veroordeeling van Leviné. Do Groot-
Beriijnache Volizugarath hoeft aan de Beïer-
sche regeering een telegram gericht, waarin
gezegd wordt, dat de arbeiders in Berliin diep
verontwaardigd zijn over het doodvonnis, dat
over Leviné geveld is. In de belangrijkste
groote bedrijven bestaat het vaste voornemen
het werk neer te leggen, indien het doodvon
nis mocht worden voltrokken. Dit zal ten ge
volge kunnen hebben, dat breede kringen van
Duitsobe arbeiders hetzelfde doen. Om het
Duitsche economische loven voor een dereeliike
ramp te Lehoeden eischen wij. heet het in hot
telegram, dat do Boiersche regeering er voor
zorgt, dat het doodvonnis niet voltrokken
wordt.
Het Berliner Tageblatt," achiint het dood
vonnis geen aigemeene staking waard te vin*
den en heeft er nu dit op gevonden: „De Rus
sische agitator, die met geweld trachtte ideeën
te verwezenlijken, die wii' voor verkeerd en ver*
derfeliik houden, is evenwel niet schuldig aan
een gewoon misdrijf, als de moord der gijze
laars. Het zal dan ook ons democratisch rechts
bewustzijn niet voldoen, indien Leviné wordt
doodgeschoten, terwijl Vogel, die toch werke
lijk schuldig is aan den moord op Rosa Luxem
burg, zoo mild behandeld word en door middel
van vrienden zoo gemakkelijk uit de gevange
nis kon ontkomen."
(Zie voorts onder de Telegrammen).
Nog een ogol. Het Wolff-bureau meldt,
dat de le luit. Otto Marloh, tegen wien een
bevel tot inhechtenisneming wegens doodslag
was ingediend, gevlucht is, en dat 1000 Mark
belccning wordt uitgeloofd voor ziin inhechte
nisneming. Marloh is de man, die in de eerste
dagen van Maart 62 matrozen van de Volk^
Marine Divisie heeft laten doodschieten, toen
deze in de Französche Strasse hun traktement
wilden komen halen. Op het oogenblik dat men
hem arresteerde wilde, was hii plotseling weg.
liet kan niet anders, of hii is vóór het bevel
tot arrestatie werd uitgevaardigd van de een
of andere zijde welwillend gewaarschuwd, en
vier volle dagen na ziin vlucht komt eerst de j>
publiekmaking. De „Verwarts" schrijft nu-,
„Een regeering, die bier niet met iizeren vuist
ingrijpt en het geheele nest uitroeit, die zulke
dingen zonder meer laat voorbijgaan, moet
haar aanzien verliezen. Wii eischen dat do
regeering onmiddellijk ingrijpe. vóór hét te laat
is.
Turkije en de Vrede Naar wordt gemeld j
ie Turkne mtgenoodigd vertegenwoordigers
naar 1 arijs te zenden voor de vredesonderhan-
delingen.
De Duitsche vlag. In de gisteren gehouden I;
zitting van de grondwetscommissie werd hét
rcgeeringsvoorstel, waarin de kleuren zwart-
rood-goud als riikskleuren werden gekozen, ij]
aangenomen met 13 tegen 11 stemmen. Tevens
werd het voorstel van sociaal-democratische!
zijde aangenomen, om de handelsvlag door een
rijkswet te doen vaststellen.
De verkiezingen in Polen. De resultaten
der verkiezingen in Polen, welke tot dusver
bekend zijn, toonen de overwinning aan van del
nationalistische elementen. Er zal geen enkele
socialist, worden gekozen.
Do Portugeeche president blijft. Reuter
meldt uit Lissabon: De president heeft beslo
ten in zijn ambt te bliiven.
OVEB R. K, BURGEMEESTERS.
Naar aanleiding van de benoeming van den i
ChristeHjk-Historischen heer Maarschalk tot
burgemeester van Haarlem, schreef Mr Bo I
mans een artikel in „De Maasbode", dat wii
hier bh'na onverkort overnemen:
„Verre van ons om op deze benoeming
iet* aan te merken opzichtens den persoon
van den hieuwen burgemeester, dien wii on
bevooroordeeld willen ontvangen en steuneu
lil ziin zwaren arbeid.
Ons bevreemdt echter de keuze der rich-j
ting waar de C.-H. partij te Haarlem een'
der kleinste partiien is, met één vertegen
woordiger in den Raad van 33.
Men heeft de tweo frroote partiien gepas-
öeerd, de S. h. A. P. en de K, K.
Moeten wü hieruit besluiten dat terugge
komen is op een meer en moor in zwang ko
mend stelsel bii burgemeestersbenoeming n''
om n.l. to letten op de Partijverhoudingen
in de gemeente? Alsdan ware in casu een
R. K. benoemd. Men heeft er dus niet op
gelet en slechts een geschikt persoon geko
zen. die „toevallig" niet Katholiek is maar
integendeel geen sterke partij de zijne tnag
noemen in de gemeente Haarlem.
Goed. Bii alle'benoemingen kiike men naar-
de geschiktheid, 't is alleen wanhopig won.
derbaar dat wii. Katholieken. er dan immer
uitvallen, en vooral bii burgemeestersbe
noemingen niet in aanmerking komen.
Boven d'en Moerdijk leven evenveel Katho
lieken als er onder. Zelfs de stemcijfers wii-
zen bet uit: 'Noord-Brabant en Limburg be-
vatten niet de meerderheid van het R. K.
volk. \ele groote steden bezitten wii in het
Noorden. Wij hebben niet de pretentie naar
Katholieke burgemeesters te verlangen in
plaatsen als Leeuwarden en Groningen,
waar wij een klein partijtje vormen. Slechts
aan O.-JEI. mannen kan een dergelijke situa
tie gunstig ziin 1) Wii gelooven het ook
niet goed.
Maar er zijn tal van steden met gemeng
de bevolking, als Amsterdam, Rotterdam,
Een Haag. Utrecht. Haarlem. Deiden. Arn
hem enz. enz., waar de Koomsch-Katholieken.
vergelijkenderwijs een zeer sterk-politiek en
sociaal loven toonen en waar een R. K. bur
gemeester niet zou kunnen beschouwd wor
den als een kat in een vreemd pakhuis."
Na het burgemeesterschap van Amsterdam e»
Rotterdam, respectievelijk der Katholieke hee-
roman uit het POuLSCH.
127
Ik vraag Thu&aeida en u om vergii-
fenis, Servius. Het rumoer rond en in uw
fhis is mij onaangenaam. ar gevoel ik mij
zou- X!v!e peggen: „glanst de ïtomeinsche
viua nieL eicl ontging echter aan Ser-
verwjjten<Lt^Jducia? 201(10 dij eenigszins
zen overschreden tW u do &omeinsche gren-
va« dShete beilj WlJKeü de s^a-
Tevergeei's zijn J van uw gelaat,
zuster en eeil fcelda^en ik voor "u oen
uw smart niet vcr.AA ÜU2e liefd0 deelt
maansche gastvrijheid k de eerlijke Ger-
lachje op uw lipneil -n ngt-^een vroolijk
gen heelt men u aki 'aar ^nter die ber-
®en ontaarde dochter
mishandeld en veroordeeld. Rome heelt u
verloochend en verstooLeul
En toch is ltoino du plaats waar iniju
voorvaderen woonden... antwoordde Mucia
mot gebroken stern.
öurvius zweeg coniga oogenbiikken naden
kend en sprak daarop:
det tegenwoordige ftome waar
koeren 'mi UW Vaaoi'lamd terug-
e nieesteres in a u, Lus huai
gmuk en treugde te s,maken. oor hem wd
ik uw edel hoofd gered hebben.
Een licht rood ©vertoog net bleeke ge
zicht van Mucia.
Hij zal nooit ophouden, in alles een
echte Romein te zijn, zeide zij zacht.
Gok stëenen women zacht onder de
geduldige werking van den .tijd. Houd goe
den moed en beproef, vooreerst niet m er
aan Rome te denken.
Zwijgend hielp hij Mucia op haar paard
Vergeef mij, Servius, dat ik ondank
baar ben, dat ik uw goedheid niet weet
te schatten. Maar heimwee, naar. Rome heeft
dm vrijen
Romcinsd
tl) cs tui
keu Vü
ndere gevoeLens in mij vcisiikt.
i rvius an'tkeomue met: beiden gaven
\u iüüp aau hunne gjnachten. De
ho gevocme hot pijnlijke van haar
z i vva3 ^"Tkongon georuik te ma-
toostana, „^tvrijhem van ccn oproerigui
vaU, het Romemsche leger. De Gor-
piuicv veJ-vvonderu over haar vaderlands-
ninau w g0or het geieden onrecht eu
'1<i;1Uh",ar aa-ngedanea smaad niet tot zwy-
ir c „ebmciD'
gun vv^s Ourüojhmd onthulde voor Servius'
C mi! ui<èuvV° 2iiau vnu het Romeinsche
oog-u 6a iegelijk van de Koineuische
k"*a'k 0 YVnnt d»t reusachtige staatslichaam
maent. een geweldige mnernjKu Krachi
rm.eu "als d€ Duema.cn, sous ais zij ver-
r a gestooten waren, zich nog dce,
v^n dit goheet voelden. Rublius' woorden
kwamen hem weder in de gedachte, hou
het mogelijk zijn, dat dit verweekelijkte en
,Ln voorspoed lichtzinnige zien
oS»8 "iet «le iet lich door
een ermtig gevaar bedreigd gevoelde? Roo
vaal- reeds had het geschenen, dat het lio-
meinsche Rijk onder de .wraak üer over
wonnen volkeren zou verpletterd .worden, en
toch had het tenslotte ook de dapperste
vijanden bedwongen... 1 ij,
Met een krachtige beweging hief Servias
het hooid op, aai geuoecn was, ouoor ueu
drukkenden last z,j„er gunaeh.en. juj durf
de zich niet overgeven aan den twijfel, die
in staat zou Zijn, z.jn energie te verzwakken.
Het was zijn plicht, op zich zeiven en op
de kracht \„n het yereenigde Germanië te
vertrouwen.
X HOvumSTUK XXI.
Reeds waren Bervius en Mucia niet verre
van den zoom van het woud, toen het oor
van den Germaan getroffen .werd door de
tonen v^n een hoorn .uit de verte, die door
den nachtwind werden overgedragen.
Vergeef mij, Mucia, sprak hij, dat ik
u thans aan de hoede van tWiunibald over
geef. Nu dreigt u geen gevaar meer.
Mucia en YV'uniuaid reden verder. Ser
vius hield zijn paard in, kruiste de armen
over do borst en luisterde.
De tonen werden kernaald; het waren
geen jachtsignalen. Hij legde beide lianu-
pulmen aan de ooren; de Klanken werden
steeds duidelijker hoorbaar. Het was een
Romeinsche krijgsmarsch; er naderden dus
soldaten.
Dat moet Hermann zijn, dacht iéervrns.
Want welke legioen-spldaten zouden den
moed hebben, in deze onrustigs tijden door
te dringen tot in het land der, Markoman-
nén? Hij zeli had zich vroeger ais imtnuu... h
prefect niet ver van de grenzen verwij
derd, als hij Germaansche benden vervolgd
Plots©ling viel het hem in, dat hij Her
mann had opgedragen Eabius pp te spore
De gebeurtenissen der laatste weken hadoei
F abius geheel en al pit Servius' gedachte
verdrongen. Als Hermann den slavenhand
laar in handen gekregen hadl... AD hij
thans d;en Egyptenaar levend bracht I
Reeds bij deze gedachte balde Servius d
vuist.
Servius behoorde tot een volk, dat min
mcr een onrecht of persoonlijke beleedigin
vergat Doze natuurkinderen, die van zelf
beperking in het belang der maatschappe
lijke orde nog niet het rechte begrip had
den en aan wie de Christelijke leer der naas
tenliefde nog onbekend was, noemde®, wraak
een recht en een heiLigen plicht van iederei
vrijen man. Be Germaan schonk zelfs zijr
eigen broeder geen vergiffenis,; leven ein
eiguidc v..u ue trouwste vrienden waren,
Ik nliging, iin gevaar.
in all ai ging, ïin gevaar.
Do lange rij van jaren, die Servius in het
Romeinsche Rijk met zijn goed geregelde
rechtspraak doorgebracht had, bleken nie
toereikend pm in zijn borst de van zijn va
deren geërfde gevoeiens^ond^rdmkken
