NIEUWE IUIL GOURIKT
BUITENLAND
De Ondergang van een
Wereldmacht.
Van Overal
FEUILLETON
Woensdag 25 Juni Tweede Biad
De gebeurtenissen van den dag.
Ook na het eluiten van den vrede zullen
vraagstukken blijven rftzen, die met de 11-,
Drie dagen in België.
gemengde buitenlandsche berichten.
In Parijs is het bericht van den vrede met
onbeschrijfelijke vreugde ontvangen: heel de
stad was in een oogenblik als een feestzaal
geworden. In Londen echter heeft men de
mededeelicg zeer kalm opgenomen.
Men behoeft hier niet enkel aan verschil
van nationalon aard te denk oir, het teekenen
van het vredesverdrag- is inderdaad voor
Clemcneeau een zeer groote overwinning.
Men praat er nu over, wanneer het groote
feit zal plaats hebben: de een zegt Donder
dag; de ander Zaterdag a.s.
De stemming in Duitschland.
In Duitschland beginnen zich de gevolgen
nu reeds te openbaren, zooals wij verwacht
hadden. Dt al-Duitschers zetten een bewe
ging tegen de nieuwe regeering op touw. Al
thans de „Vorwiirts" schrijft:
„De dreigende taal der al-Duitselie pers
laat nauwelijks twijfel over, dat voor die
kringen de onderteekening van liet vredes
verdrag ais het sein voor de tegenrevolutio
wordt opgevat."
Het blad citeert een artikel uit de „Deut
sche Zeitung", over de Duitsokers ia het
Oosten, die willen en zullen handelen. Uit
het Ocsion zal volgens dit a'i-Duitsehe blad
het licht komen, voor het geheele geliefde
Duitsche vaderland en dan zullen de dagen
van het verraad en de verraders geteld zijn.
Deze beweging, zegt de „Vorwarts", is
slechts in schijn tegen den „buitenlandsehen
vijand" gericht, in werkelijkheid moet zij die
nen, om den opstand in het binnenland tegen
de regeering te beginnen.
Behalve onder de al-Duitschers is er be
weging merkbaar onder de communisten en
onder de soldaten.
In Berlijn en de voorsteden is het weer
zeer rumoerig en men verwacht tegen Vrij
dag een.oproep tot algemeeno staking door
öe Spartacistische leiders.
Ook in het leger gist het; er zijn afdeelin-
Kcn van de Rijksvolksweer, welke zich niet
ter beschikking willen stellen der nieuwe
•"egeeriiig, die deze vredesvoorwaarden heeft
geaccepteerd. Het grootste deel van het le
ger is echter tot nu toe trouw gebleven.
Verder komen er allerlei protesten tegen
de uitlevering der Duitsche bevelhebbers.
Zoo heeft de Duitsche officierenhond het
v<dgende telegram tot de Nederlandsche re-
geering gericht:
„Vervuld van dankbaarheid voor de gast
vrijheid. welke Nederland den Duitschen kei
zer verleent, verzoekt de Duitsche officieren-
b°nd, mede uit naam van millioenen Duit-
schers, aan de regeering der Nederlanden,
d®..uitlevering van den keizer te weigeren.
W ij kannen onzen voormaligren krijgsheer
thane niet meer met ons leven verdedigen,
maar verwachten van de edelmoedigheid der
'"dorlandscke regeering, dat ons deze laat
ste en meest vernederende smaad toespaard
zal blijven."
Verder weet de „Deutsche Tageszeitung"
te berichten, dat een aantal officieren der
tegenwoordige rijksweer in een telegram aan
Noske verklaard heeft, dat zij bereid zijn met
bun lichaam Ludendorff tegen uitlevering te
beschermen.
Teekenend voor de stemming in een deal
van hot leger is ook het feit, dat in den nacht
van Maandag op Dinsdag zich voor het pa-
b'is te Weimar een aantal soldaten verzamel
den, die minister Erzberger wilden oplichten,
(iftar hij volgens hen schuld heeft aan de on-
dcrteek 'uing van het vredesverdrag.
Zij wilden dit op het laatste oogenblik nog
verhinderen. Misschien dachten zij het nood
lottige schriftstuk nog in het slot te zullen
vinden en door do vernietiging daarvan d,e
onderteekening te beletten. Na den geheelen
Mekt vergeefs gewacht te hebben, dropen zij
*f.
Wij laten hier verder eenige persstemmen
over de bereidwilligheid der Duitsobers om
te teekenen, volgen.
Engelsehe persstemmen.
Dc „Times" zegt ln een hoofdartikel: In de
nota, waarin de Duitschers zich bereid ver
klaren om te teekenen, geven zij zeer duide
lijk te kennen, dat zij het tractaat, dat zij op
het punt staan om te beëedigen, tegenover
hun geweten niet als bindend beschouwen.
Zij teekenen het, zwichtend voor een overstel
pende maoht en zonder hun opvattingen prijs
te geven over de ongehoorde onrechtvaar
digheid van de vredesvoorwaarden. Bauer
heeft vrijwel hetzelfde gezegd in zijn rede in
den Rijksdag. Wij zijn vrijwel gewaarschuwd,
dat de onderteekening van den vrede geen
vrede zal brengen. Dat kan alleen gebeuren
door de standvastige en hartelijke samen-
weridng van <2$ geallieerden in een reeks
Van jaren, gedurende welke het nieuwe
Duitschland alle kunstgrepen van het oude
Dultsohland zal te baat nemen, om verdeeld
heid en scheiding tusscben hen teweeg te
brengen. Duitschland is van plan, oneerlijk
spel te spelen. Dat zit ln zijn aard en het zegt
ons zelf, dat het dit van plan la van het be
gin af aan. Wij moeten op de waarschuwing
acht slaan en ons wapenen tegen de bedrei
ging. Eén arm kan maar baten, het is de
arm, waarmee wij den oorlog gewonnen heb
ben. Die arm is onderlinge vriendschap, on
derlinge achting, onderling vertrouwen en
de gezamenlijke trouw aan onze gemeen
schappelijke beginselen.
De „Morning Post" zegt: Duitschland
sluit vrede met den haat ln het hart. Het is
den geallieerden geraden op hun hoede te
zijn. Ze zullen ervaren dat geschreven voor
waarden, zelfs al zijn ze geschreven op per
kament, van nul en geenerlei waarde zijn;
tenzij ze worden gerugsteund door de macht
ze te doen nakomen. Indien niet, dan is het
al dwaasheid en zelfbedrog. We moeten zorg
dragen de macht te behouden deze voor
waarden met geweld te doen nakomen en
daartoe moeten we al het onze doen voor het
behoud van een nauwe en sterke verbintenis
met Frankrijk, Italië en met het nieuwe Po
len dat we trachten te stichten uit den chaos
van Oost-Europa.
De „Daily Telegraph" zegt: Vandaag we
ten we met zekerheid dat bet sluiten van
den vrede zoo zeker is als de stem van de
meerderheid der Nationale Vergadering te
Weimar en de onvoorwaardelijke toestem
ming van de Regeering die maken kan en
de feitelijke onderteekening van het verdrag
te Versailles is deze week te verwachten. De
volledige uitvoering der voorwaarden van
het verdrag is, gelijk immer is erkend, een
andere kwestie die de waakzaamheid en de
vastberadenheid der geallieerde mogendhe
den zal eischen voor een tijd als noodzake
lijkerwijs en met verstand in het verdrag
zelf is vastgesteld.
De „Daily News" zegt: Het beste wat we
hopen kunnen is dat men geen tijid verloren
zal laten gaan om de onderteekening een feit
te maken. Zij zal niet beteekenen, dat er aan
do krachten, die de verdeeldheid veroorzaak
ten, een einde zal worden gemaakt, maar zij
zal den toestand in Duitschland stabiel ma
ken en zal in heel de wereld de op vrede ge
richte factoren in werking brengen.
Met hot sluiten van het verdrag zal het
denkvermogen der wereld zich niet langer
richten op het vraagstuk der vernietiging,
maar op dat der herbouwing. De hervatting
van het vrije internationale verkeer zal de
atmosfeer waarin wij vijf jaren geademd heb
ben, zuiveren en den weg bereiden voor den
grooten kruistocht ter ondersteuning van den
Volkenhond en tot den opbouw van dat groo
te instituut dat alleen het wereldgebouw in
Veiligheid en vrede kan grondvesten. Het be
roep van Bauer op de, plechtige belofte der
Entente wijst zijn volk over de harde voor
waarden van he,t verdrag heen, op de hoop
die de Volkenbond doet koesteren. Het is een
algemeen belang van elk volk de vervulling
van die hoop te verwezenlijken. Slechts een
besliste politiek die deze lijnen volgt, kan
een mislukking van de Vredesconferentie
voorkomen.
De „Daily Herald** Dultoohland
niet en zal daarom ook niet zich aan dit
verdrag honden, waar het zich wel gehouden
zou hebben aan een verdrag gegrondvest op
het recht, terwijl dit voor hemzelf en voor
de geheele wereld van belang zou zijn ge
weest. Daarom is het een fout dat we
Duitschland tot teekenen dwingen, en daar
om zal het zeer dwaas zijn door ontijdig
vreugdebetoon een vrede te vieren, die geen
vrede is.
De „Daily Mail" zegt: Zelfs nu, nu de
grootste zegepraal in de geschiedenis te be
haald door inspanning van enorme kracht,
dreigt nog gevaar dat de vruchten van die
overwinning van lieverlede zullen gestolen
worden door nieuwe streken van den wilden
en verraderlijken Hun, als gevolg van de
slapheid onzer politici.
DiUiiteche persstemmen.
De „Vorwarts" schrijft onder den titel:
„Nog niet de laatste aote", als volglt:
„5VJj zullen geen seconde vergeten dat 'tzg.
vredesverdrag! voor ons niet meer is 'dan
een vodje papier, waaraan wij elk gevoel van
achting ontzeggen. Söj zullen niet rusten
voordat dit document der schande, dat elk
begrip van eer en fatsoen in de wereld be
zoedelt, vernietigd en verscheurd op den
grond ligt. Cleinenceau, Wilson en Lteyd
George vieren goedkoop© triomfen; wij wach
ten af 1"
De „Germania":
„Het centrum had gehoopt, dat de En
tente wel het geringe voorbehoud zou heb
ben aanvaard. Toen zij dit evenwel niet
deed, was het centrum ontgoocheld en achtte
het noodig opnieuw haar houding vast te
"stellen".
In de alduitsche „Deutsche Tageszei
tung", die ale opschrift gebruikt: ,„Erzber-
cgraaf;
r-vrede, Duifechland is dofd",
-ventiow zajn epijt al» volgt
„Het schijnt ons vamze® éprekwuu-,
de heer Erzberger ate de waardigste, en ge-
tschikste zijn wereldbekenden naam zet onder
het verdrag, van welks, ontstaan hij zich met
recht en zonder in het minste onbescheiden
te zijn het leeuwendeel mag toeëigenen. Mis
schien vereert de Entente hem een prachti-
gen penhouder."
De „Krenzzeitungf' schrijft: Finis Ger
manise 1 De schande te bezegteld. Onze vijan
den hebben haat gezaaid; wij zullen dit zaad
korreltje koesteren tot het sterk genoegis
om de onteerende boeien! te verbreken. Wij
moeten den ouden Pruis en geest weer op-
kweeken, want daaruit zal de redding; van
de natie geboren worden."
De „Tagliclié Rundschau" schrijft; „Ook
in deze historische nota wordt een frase
uitgesproken, waar gezegd wordt dat door
een daad van geweld de eer van het Duit
sche volk niet aangetast wordt. Dat zou
jutet zijn indien wij aïet met woorden maar
met een daad, een laatsten krachtigeu tegen
stand tot het uiterste., tot de volkomen
uitputting ons tegen de Entente hadden ver
zet. Maar aan de zijde van den vijand wist
men zeer goed1, dat er niet aan gedacht werd,
tegenstand te bieden. Het was zeer gemak
kelijk, den sterken man te spelen en met
den opmarsch te dreigen".
D© „Börsen Courier" noemt de rekening
van het Duitsche volk lang ©u verschrik
kelijk. Zij te ook -fesden nog niet te over-
"zien. Maar een nieuwe rekening zal inge
diend worden: die van de wereüdl-verant
woordelijkheid.
Het „Berliner Tageblatt" ten slotte zegt:
„Nadat de verbrokkeling van Duitschland,
de uitlevering van groote dee ten der bevol
king aan vreemde heerschappij het prijs
geven der eouvereine rechten en de econo
mische kneveling niet verhinderd konden
worden, mocht het sluiten van den vrede
niet mislukken op de eere-quaes ties. Af-
lean een afwijzen van alle eischen, die wer
kelijk de levenskern der natie raakten, zou
zin en waarde gehad hebben. Slechts met
een sterke, uit de ware volkspartijen ge
vormde meerderheid, zou deze politiek door
te voeren zijn geweest."
EEN NIEUWE NOTA VAN RENNER.
De Oostenrijksche staatssecretaris Renner
heeft uit naam van de Puitsch-Oosteurijk-
sche delegatie den president van de vredes
conferentie een nota over den volkenbond
overhandigd. Daarin zegt hij: Dat de vredes
conferentie ons de toegang tot den Volken
bond heeft ontzegd, heeft ons diep teleurge
steld, te meer daar de overige staten die op
het gebied van de voormalige monarchie zijn
ontstaan als leden zijn toegelaten en er niet
de minste reden is waarom D.-O. in dit op
zicht een andere behandeling moet onder
gaan. De D.-O. republiek heeft haar inter
nationale verplichtingen te allen tijden stipt
vervuld en sedert maanden het onaantastbare
bewijs geleverd dat zij zich, meer. moeite
geeft dan haar brum;. ^schap
pelijke orde te handhaven, en zich' uitslui
tend laat leiden door den geest van vrede
en achting der wolkeren.
quidatie der monarciiie on «lo tcrritoria.l«
gesteldheid der staten samenhangen. De op
lossing daarvan kan zonder medewerking
van den volkenbond niet geschieden, daar
bij de bekende strijdlustigheid tegen enkele
der nieuwe staten een oorlog anders moei
lijk te vermijden ware.
Duitsch-Oostenxijk verlangt, wegens zijn
geringe bevolking, zijn uitgestrekte en on
gunstige strategische grens ett zijn volledige
militaire ontwapening een bijzondere be
scherming van het volkerenverbond en be-
scchouwt het als een eerste voorwaarde voor
zijn bestaan, dat aan dezen wensch na on
verwijlde opneming in het volkerenverboud
voldaan wordt.
De nota vestigt verder de aandacht op de
voorstellen van prof. Lamasch ten aanzien
,-jjjk' na' dfe ondorto^sen'InR wa den yateüe mot
0Óit#ohl*nd.
De eoouomieoh© raad moot tot de «dotsoxn
rijn Kekomen, dat, aangezien die blokkade wan
Ingesteld als oorlogsmiddel tegen Duitachland,
het volkenrecht hare handhaving na het ein
digen van den oorlogstoestand, niet zou
ya,a rdigen.
Het doen zinken van 'de Duitacho vloot,
De Times meldt: Naar verluidt, zal admiraal
von Reuter wegens sohending van den wapen
stilstand voor den krijgsraad ««bracht worden,
„Evening News verneemt uit Thurso: Het
bergingswerk heeft tot gevolg gehad dat
twee of drie Duitsche kruisers en drie tor
pedojagers weer vlot zijn geraakt.
Het W. B. meldt uit Berlijn: In Marine
kringen hier ter stede wordt herhaaldelijk
verzekerd dat er in Berlijn va® het tot zin
ken brengen der Duitsche schepen in de Sou
pa Flow niets bekend te geweest. Het in den
grond boren te noch aan een communisti-
gchen zet too te schrijven, noch aan een daad
van vertwijfeling. Er moet een volkomen uit
gewerkt plan aanwezig zijn geweest. Rechts
gronden voor de EngeJsohen om die beman
ningen te bestraffen zijn eer niet.
Joffre te Londen. Maarschalk Jcxffre te
gisterenavond te Londen aangekomen, verge
zeld ren Paul O&mbon, Hij werd door een
groote menigte toegejuicht. De Maaïsritalk
gaat naar Oxford waar hem door de universi
teit een eeredoctoraat ral worden aangeboden
Daarna keert Joffre naar Frankrijk terug-
Canada weer „nat". Met 84 t»gen 24 stem
men heeft de Ganadeeeche senaat Wpensdag
een voorstel aangenomen, volgen» hetwelk het
verbod tot verkoop van «terken drank alleen
voor den duur van den oorlog zal gelden. Dit
wetsvoorstel is ook al in het Canadeesohe
Lagerhuis aangenomen.
Oorspronkelijk had het verbod gegolden voot
den duur van den oorlog en twaalf maanden
daarna.
De Brccqueviile trekt zich terug. De
Brocqueville heeft aan ziin kiezers doen weten,
dat hij geen vernieuwing wensckto van zijn
mandaat als afgevaardigde en dat hij zich uit
het openbare leven terugtrekt.
H. (Slot.)
-Waarover de Vlamingen ook te klagen
mogen hebben do namen van straten en
pleinen vindt ge overal terug in de twee talen
vermeld. Hier en daar te de vertaling wel een
beetje onhandig in het gebruik: too ben ik
bijvoorbeeld nieuwsgierig hoe de Brusselaar
den Fransehen naam voor den „Warmoeeberg"
©en straat vlak bii de St. Gudule han
teert. Boven het woord „War moesberg" took
leest men daar: Rue-Montagne-aux-lierbes-
potagères. Als het geen mondvol genoeg is»
breng het dan maar terug!
Die scheiding tusscben Vlamingen en Walen
doet zich ook, misschien vooral, te Brussel
gevoelen. Brussel is oorspronkelijk een Vlaam-
gche stad, maar het sterker wordend interna
tionaal karakter en de invloed der regeering
hebben er het Kruaisah do overhand doen
krijgen. De volksklasse eototer „klapt" neg
Vlaamsdh.
Niet minder scheiding der geesten brengt
Op JUt oo<renbiik do vofioudina tot .Jfollaxid.lL
Op alle sc&irt tinken ziet uien er <ie «roote
biljetten, waarop België met drie helrood© aan
hangsels voorzien is: Zeeuwsch-Vlaanderen,
heel Limburg tot Mook toe, en Luxemburg.
Zouden de annexionteten meenen dat men véél
moet vragen om weinig te krijgen? „Wij
eischen een vol ksetemmang in Limburg," staat
er schuin overheen gedrukt, en elder® heeft een
verwoede annexiomtet er nog boven geechreven:
A baa van Gauwelaert: hij drijft Hollandsche
politiek! Maar de verstandige Belgen zeggen
het u ronduit, dat een volksstemming in Lim
burg als Nederland die bón toestaan de
ergst© kou» op den kop der annexionisten zou
ziin, die ze maar krijgen konden. Zij citeeren
het woord van een hunner professoren, dat
België's geschiedenis nog te jong is dan dat nu
reeds zou kunnen beoordeeld worden of de sóhei-
van het volkenverbond en herhaalt drin- king in 1880 van Belgischen kant een verstandige
giend het verzoek, om Duitsch-Oostenrijk te
gelijk met het sluiten van den, vred© ate ge
lijkgerechtigd lid in het volkervenbond op
te nemen. 5
Italië en Frankrijk- In een onderhoud, dat
de correspondent te Rome van de „Temp®" ge
had heeft met Nitti, zeide deze, dat hij vooral
zal streven naar een hartelijke, vriendschappe
lijke entente met Frankrijk, Hij voegde eraan
toe. dat hij wensch te. dat men in Frankrijk
wist dat hij ginds jaren een oprecht vriend van
Frankrijk was en dat hiigeen enkel middel zou
achterwege laten om den band tussehen Frank
rijk en Italië niet alleen door gevoelen*maar
vooral door daden en werken te doen blijken.
De blokkade van Rimland. De Daily
Herald verneemt uit Barb's, dat daar stellig
verluidt, dat de Groote Ader besloten hebben,
de blokkade van Rusland op te heffen, dade-
daad of wel een fout geweest is. En in ieder
geval blijken er daar ginos velen geneigd' om»
•met behoud van ieders souvereiniteit, door
nauwere aaneensluiting de scheiding van 1830
zooveel mogelijk te oorrigeeren.
Hot wordt tijd, dat de geesten tot kalmte
komen doordat deze zaak haar oplossing krijgt.
Pas op ate men u met een paar annexionteten
heeft zien pratenge kunt bii vele Vlamingen
geen goed moer doen. En omgekeerd t als men
u ..Ons "Vaderland," het nogal radicale en daar
door druk gelezen dagblad der frontsoldaten,
heeft zien lezen, behoeft ge bij de Frausch-
gezinden niet meer aan te komen 1
En die allen zijn toch zonen van éen, nog
kort geleden zoo zwaar bedreigd en getroffen
vaderland 1
Men mocht er ahder© dingen vreezen dan
den Hollanidschen invloed. Als België zichzelf
wil blii'ven, laat het dan oppassen niet
verfra nacht te worden. Want iederen
dag brengen de treinen uit Parijs heele balen
Ïfrflïi^oh© dag- en weekbladen aan» en er te
tienmaal meer gevaar voor een infiltration
Sfrangarse' dan roer te grooten invloed van het
Hollandsohe element. Ik heb geen «»Wto Böl-
lamasche oouraart eezieo in die drie dogen,
al rijn zo ex wel, en de oeurantenverboopers pp
S3© Boulevards en in de i o££i«huken ten echt
Bxuaseteoh type heeft meer Fransehe
couranten bij zich dan Beksteahe!
Om met een sprong uit de politiek te gera
ken weet «e hoe men te Brussel de O.W'era
noemt! Ze heeten er „zeepbaromnen," naar het
artikel waaraan het meeste gebrek was en
waarin „dus" het meeste geld verdiend isl
Meikwaardig mag. liet overigens heeten, dat
in /dit zooveel zwaarder getroffen land het
brood, eerste volkevoedsel immers, zooveel beter
is dan hier. Ik heb de courantenberichten niet
willen gelooVsninsar henach» de kleine Brus-
eelache broodjes 1 we ren zoó goed en zoó smake
lijk, dat ik bij mijn thuiskomst het baksel dat
men-je hier al» broold voorzet, onmogelijk meer
kon v.aardcoren. Ik moest er leeTst weer aan
wennen
Een grappigeu indruk maakt hot in de Rd-
gisohe Ihoofdstad dat op sommige punten de
op de heuvels gebouwds, nieuwere en fraaiere
bovenstald óver de oude en minder aanzienlijke
benedenstad been ligt, zoodat öe straten der be
nedenstad dwars onder Idie van de bovenstad
doorgaan. Op enkele punten liggen dan ook do
huizen der bovenstad reaht boven die dsr be
nedenstad en kan men van Iden kelder in den
zolder vallen!
Boven de geweldige steemnasaa van het
„Palais kle Justioe" hebben we den reusachti-
gen driedekker „Goliath" zien manr.euvreeren,
die in weinig meer dan «én uur de rare van
Brussel naar Parijs maakt, I
Zondag den lbden heeft de plechtige over
brenging der liihen van een aantal voor het
vaderland gevallenen. Idie in den dood nog door
den koning gedecoreerd werden, plaat® gehad.
Het Brusseteohe volk bracht een stille hulde
aan die slaehtoffsro door en file voorbij de door
ziwarea rouw'omgeven „Oercueile" te trekken.
Idie in den ondergang van het Bruseelsche stad"
hui» waren opgesteld. De volksmond fluietarde
dat niot juist ii die gevallenen de hmde van
liet dankbare vaderland ioo voluit verdienden
Ier moeten rare lui onder geweest zijn. Kn
eir zijn ook Belgen die dergelijke plechtigheden
slechts beschouwen ais kunstmiddeieii om de
alweer langzamerhand latent wordende vader
landsliefde wat warm te houden
Veel meer dan öe sombere rouw van die
dooden imponeert, als men uit het stadhuis
weer naar buiten komt. de Brusseische Markt.
Wat een schitterende historie van do Markt i«
de glorie der oude Vlaamsche gemeente s. reakt
hier tot u! De prachtige middeleeuw&ehe kunst
van het stadhuis, het zeldzaam-moois Brood
huis en de kostelijke gevels der oude (iiidon-
huizen alles etadseigsndom doen u begrij
pen den trots, waarmee de Brusselaar zün
Markt het praehtigste plekje van Europa
neemt. Hier moet de echte kunstliefhebber wel
haast niet vandaan te krijgen zijn!
Met een bezoek aan het Oongo-Museutn,
schitterend van kostbaar- marmer en bewonde
ring opwekkend door de uitstalling der rijk
dommen aan hout en rubber en ivoor van dit
rüke en touh zoo ongelukkige Afrikaansoiie
land. en een auto-rit door het heerlijke Bois de
Cambre hebben we ons bezoek aan Brussel be
sloten. 3© moet de gastvrije Brusselaars haast
to dorjheo waar
voor je gekomen bent.
gWilson? II ne viendra pas." dic komt
hier niet, voorspelde men te Brussel. Hii i®
tóch wèl gekomen, maar ik vrees dat hii in
arüder opricht België nog eal moeten teleur
stellen. Ze verwachten te veel van hem
G.
Pater van G inn eken over 't blozen. Een
der lezers of was het een lezeres? van
de „Voorhoede" heeft bij de redactie van dit
blad gevraagd om uitkomst tegen den bloos-
nood.
De redactie, die zelve van blikken noeh blo
zen weet, raadde den vrager zich te wenden
tot Pater van Ginniken.
Do vrager volgde den niet van originaliteit
ontblooten raad en than« vinden wij den vol
genden brief van den Pater in de „Voorhoe
de" afgedrukt:
„Naar aanleiding van uw goeden(?) raad
om zich voor een radikaal middel tegen het
blozen, tot mij te wenden, heb ik niet minder
dan een tiental brieven ontvangen om uit
komst uit den blooanood.
Om van. m'n Christelijke liefde aan de vra
gers te doen blijken, sohrijf ik fl^ze regels,
hoewel ze hun niets nieuws zulfen leeren,
waarschijnlijk.
Het blozen is eien storing in den bloeds
omloop door de inwerking der zenuwen op de
bloedvaten. Het komt bij allerlei gevoelens,
vooral bij licht-gevo.-lige zenuwachtige men-
schen voor. Het radikale middel is nuniet
meer overgevoelig, niet meer zenuwachtig t©
ROMAN UIT HET POOLSOH.
140
En toch moest aan dit doellooze moorden een einde
femaakt en een deel van het legioen voor Rome gered
Worden
Publius richtte xich op en sprak tot zijn omgeving
Sp vastbesloten toon
Wij zullen ons een weg banen midden door deze
■«assa. Wieg Mars in het leven behoudt, die melde
■ich morgen aan in Juvanum Daaar zullen wij ons
Verzamelen en onze hoofden tellen.
Hij hield op, afwachtend of misschien een der over
sten van de kohorton een opmerking zou maken. Daar
■demand zich liet hooien, omdat allen zich volkomen
van den emetigen stand der zaak bewust waren, bevaj
kif verder
De eer»te kohorte doet den uitval door de ooste-
H|ke poort de tweede door de westelijkealle overige
4©jr de zuidelijke. De ruiterij aal ons den weg banen<
De boogschutters en slingeraars stellen zich aan de
banken op de zwaardvechters en lanciors komen in
dubbelen wigvorm in het midden. Gij moet trachten
de slagorde tot op het uiterste oogenblik te handhaven.
Steeds moet gij voor oogen houden, dat men barbaren
door orde en snelheid overwint.
Hij gaf den tubablazer en den hoornisten een teeken
en zeide nog
En nu, kameraden, tot weerziens morgen in Ju-
vanu m oi over eenige oogenblikkcn in het rijk der schim-
m.:l.
Met een vriendelijken blik nam hij afscheid van zijne
onderbevelhebbers en daalde het eerst den toren af.
Juist naderde weder oen versche troep Markomaanea
Plotseling worden de poorten geopend e de
Romeinsche ruiterij springt te midden der verbaasde
barbaren, haar doodclijkea arbeid aanvangend. De
uitval komt zoo onverwacht en zoo heftig, dat de le
vende muur rond de legerplaats op drie plaatsen door
gebroken wordt. De lange zwaarden der ruiterij heb"
beu in weinige minuten breede wegen voor het voet"
volk gebaand. Voor de belegeraars recht begrijpen
wat er plaats heeft, is de geheele bezetting van de
bedreigde legerplaats reeds buiten de poorten.
Rubl us ging met het grootste deel der kohorten
recht uit naar het zuiden, in de richting waar Servius
stelling genomen had. Hij hield zich in het midden der
troepen en beheerschte zoo hunne bewegingen.
Zijn vermoedden, dat Servius den uitval verwachtte,
bleek gegrond. Van den heuvel, waarop laatstgenoem
de stond, renden hoornblazers naar alle zijden om n eu-
we bevelen over te brengen. Maar slechts de Marko"
mannen en de Ouaden gehoorzaamden en sloten zich
haastig aaneen; de wilde halfnaakte Germanen uit
het noorden hieven ijselijk geschreeuw aan en zetten
den strijd op eigen hand voort. Een deel hunner klom
over de verlaten muren 11 Boerkamp de anderen
stortten zich op de Rom^ncn.
Met de. koelbloedigheid van ervaren meesters in het
handwerk van den oorlog, die zch door het wilde ge
schreeuw van deze thans zonder eenige orde kampen
de barbaren niet van de wijs lieten brengen, baande
Publius's afdeeling zich een weg door de bruisende
golven van meuschelijke lichamen. Als een ploeg den
akker, doorboorden de legioensoldaten de massa s
Germanen. Tevergeefs beproefden de wilden hen op
te houden. De zwaarden der Romeinen pareerden de
stooten met de lange stangen en hieuwen ieder neer,
die tot op een zwaardlengte naderde. Viel echter een
leg'oensoldaat onder de steken der barbaren dan trok
ken zijn kameraden hem en zijn paard dadelijk in het
midden en de ontstane ruimte werd aangevuld.
Daar werd een gedruBch gehoord. Het was het ge*
'uid van de pijlen der j'asigers, vermengd met het ge-
klapper van hunne eigenaardige pantsers. De Romein
sche boogschutters en slingeraars beantwoordden drie
maal hun aanval. Ongelukkig waren thans hun pijlen
verbruikt, en moesten zij,-daar zij niet verder aan den
strijd konden dee nemen, iü het midden terugtrekken.
Steeds vaker weerklonk thans het commando der cen-
turio'8 Aansluiten 1, want er vielen nu zoovele dooden
en gewonden, dat men zich om hen niet meer bekom
meren kon, doch zich hoeden moest voor verbreking
der marschorde.
Nauwelijks hadden de Jasigers zich teruggetrokken,
of de afdeeling van Publius werd op beide flanken door
de aangerukte troepen der Markomannen aangevallen.
Het duurde niet lang, of aan beide zijden werden lan
sen en speren weggeworpen en een gevecht van man
tegen man op het zwaard ontstond .Wel konden de
Markomannen met dit wapen n'et zoo goed overweg
als de Romeinen, maar zij hadden de overmacht. De
Romeinsche danken waren spoedig doorgebroken, en
de vijand drong tot het midden de afdeeling door. Ach
ter de Markomansche zwaardvechters stortten zich
de onbesuisde wilde Germanen met hun stangen in de
Romeinsche troepen en verwijdde de open ngen. De
legioensoldaten streden met de wanhoop der glada-
toren, doch hunne araem waren reeds vermoe d. Slechts
met de uiterste krachtinspanning gelukte het Publius,
de slagorde nog eenigermate te doen bewaren.
Daar dreunde de grond plotseling onder den hoefslag
van duizenden paarden. Publ os zag naar de zijde,
van waar dit liieuwe gevaar dre gend naderde het
was Servius aan het hoofd zijner keurtroepen. In den
beginne reed hij recht op Publius' afdeeling toe, maar
voor het front maakte hij eensklaps een zwenking naar
links, om dadelijk daarop met ziin ruiterii in wigvorm
de Romeinsche kohorten in de flank aan te vallen en
wel met znlk een onstuimige kracht, dat hij ze dadelijk
in'twee helften sneed.
Nu was het teu einde met de slagorde der Romei
nen Romeinen en Germanen mengden zich dooreen
Publius' waakzaamheid was overbodig, zijn komman
do onmogelijk. Thans was hij een gewoon soldaat al.
alle anderen zijn taak was, als die van da andere krij
gers zijn leven zoo duur mogelijk te verkoopen.
En het was hoog tijd voor hem, zelf het zwaard te
zwaaien, want hjj was dra omringd door vijanden, die
het allereerst op de veldteekecs gemunt hadden. Deze
moesten voor alles verdedigd worden. Zich dekkend
met het schild, hieuw hij met vaste hand op de vijan
delijks soldaten in, die met elkander wedijverden een
der standaarden te veroveren, en een kleine schare van
het legioen, die zich ten deelo door den vijand moes
heenslaan, om haar veldheer te bereiken, putte uit zijn
voorbeeld nieuwe kracht. Zeer onderscheidde zich «en
oude soldaat, die zich tusschen Publius en de vijanden
wierp en onder dezen een vreesehjk bloedbad aanricht
te. Ofschoon zelve «eer bedreigd, wierp de ,egaat na
en dan een blik naar den dapperen krijger Het was
Ruflus
(Wordt vervolgd
