NIEUWE HURL. WUIF
BUITENLAND
feuilleton
Van Overal
De Ondergang van een
Wereldmacht.
Woensdag 25 Juni Tweede Biad
De gebeurtenissen van den dag.
Drie dagen in België.
\v lotcn toon
In Parijs is liet bericht van den vrede met
onbeschrijfelijke vreugde ontvangen: heel de
stad was in een oogenblik als een feestzaal
geworden. In Londen echter heeft men de
mededeeling zeer kalm opgenomen.
Men behoeft hier niet enkel aan verschil
van nationalen aard te denken; het teekenen
-van het vredesverdrag is indbrdaad voor
Clemeneeau een zeer groote overwinning
Men praat er nu over, wanneer het groote
feit zal plaats hebben; de een zegt Donder
dag; de ander Zaterdag a.s.
De stemming in Duitschland.
Ia Duitschland beginnen zich de gevolgen
nu reeds te openbaren, zooals wij verwacht
hadden. Dt al-Duitschers zetten een bewe
ging tegen de nieuwe regeering op touw. Al
thans do „Vorwarts" schrijft:
„De dreigende taal der al-Duitsehe pers
laat nauwelijks twijfel over, dat voor die
kringen de onderteekening van het vredes
verdrag als het sein voor de tegenrevolutie
v'ordt opgevat." -
Het blad citeert een artikel uit de „Deut
sche Zeitung", over de Duitschers in het
Dosten, die willen en zullen handelen. Uit
het Oosten zal volgens dit al-Duitsche blad
het licht komen, voor het geheele geliefde
Dnitsche vaderland en dan zullen de dagen
van het verraad en de verraders geteld zijn
Deze beweging, zegt de „Vorwarts", is
slechts in schijn tegen den „buitenlandschen
vijand" gericht, in werkelijkheid moet zij die
nen, om den opstand in het binnenland tegen-
de regeering te beginnen.
Behalve onder de al-Duitschers is er be
weging merkbaar onder de communisten en
onder de soldaten.
In Berlijn en do voorsteden is het weer
zeer rumoerig en men verwacht tegen Vrij
dag een oproep tot algemeene staking door
de Spartacistische leiders.
Ook in het leger gist het; er zijn afdeelin-
?en van de Rijksvolksweer, welke zich niet
ter beschikking willen stellen der nieuwe
regeering, die deze vredesvoorwaarden heeft
geaccepteerd. Het grootste deel van het le
ger is echter tot nu toe trouw gebleven.
Verder komen er allerlei protesten tegen
de uitlevering der Duitsche bevelhebbers.
Zoo heeft de Dnitsche officierenbond het
bogende telegram tot de Nederlandsche re
geering gericht:
ervuld van dankbaarheid voor de gast
vrijheid. welke Nederland den "Duitschen kei
zer verleent, verzoekt de Duitsche officieren-
bond, mede nit naain van millioenen Duit
schers, aan de regeering der Nederlanden,
(!o uitlevering van den keizer te weigeren!
VV ij kunnen onzen voormaligen krijgsheer
thans niet meer met ons leven verdedigen,
maar verwachten van de edelmoedigheid der
A C'derlandsehe regeering-, dat ons deze laat
ste en meest vernederende smaad bespaard
zal blijven."
Vorder weet de „Deutsche Tageszeitung"
te berichten, dat een aantal officieren der
tegenwoordige rijksweer in een telegram aan
Noske verklaard heeft, dat zij bereid zijn met
hun lichaam Ludendorff tegen uitlevering te
beschermen.
Teekenend voor de stemming in een deel
van het leger is ook het feit, dat in den nacht
van Maandag op Dinsdag zich voor het pa
leis te Weimar ren aantal soldaten verzamel
den, die minister Erzberger wilden oplichten,
daar hij volgens hen schuld heeft aan de on-
dertee': ning van het vredesverdrag.
Zij wilden dit op het laatste oogenblik nog
verhinderen. Misschien dachten zij het nood
lottige schriftstuk nog in het slot te zullen
Vinden en door de vernietiging daarvan de
Onderteekening te beletten. Na den geheelen
nacht vergeefe gewacht te hebben, dropen zij
af.
Wij laten hier verder eenïge persstemmen
over de bereidwilligheid der Duitschers om
to teekenen, volgen.
Engelsehe persstemmen.
De „Times" zegt in een hoofdartikel: In de
nota, waarin de Duitschers zich bereid ver
klaren om te teekenen, geven zij zeer duide
lijk te kennen, dat zij het tractaa.t, dat zij op
nat punt staan om te beëedigen, tegenover
hun geweten niet als bindend beschouwen.
Zij teekbnen het, zwichtend voor een overstel
pende macht en zonder hun opvattingen prijs
te geven over de ongehoorde onrechtvaar
digheid van de vredesvoorwaarden. Bauer
beeft vrijwel hetzelfde gezegd in zijn rede in
den Rijksdag. Wij zijn vrijwel gewaarschuwd,
dat de onderteekening van den vrede geen
«rede zal brengen. Dat kan alleen gebeuren
door de standvastige en hartelijke samen
werking van de geallieerden m een reeas
Van jaren, gedurende welke het nieuwe
Duitschland alle kunstgrepen van het dnde
Duitschland zal te baat nemen, om verdeeldr
held en scheiding tusschen hen teweeg te
brengen. Duitschland is van plan, oneerlijk
spel te spelen. Dat zit in zijn aard en het zegt
ons zelf, dat het dit van plan is van het be
gin af aan. Wij moeten op de waarschuwing
acht slaan en ons wapenen tegen de bedrei
ging. Eén arm kan maar baten, het ls de
arm, waarmee wij den oorlog gewonnen heb
ben. Die arm is onderlinge vriendschap, on
derlinge achting, onderling vertrouwen en
de gezamenlijke trouw aan onze gemeen
schappelijke beginselen.
De „Morning Post" zegt: Duitschland
sluit vrede met den haat in het hart. Het is
den geallieerden geraden op hun hoede te
zijn. Ze zullen ervaren dat geschreven voor
waarden, zelfs al zijn ze geschreven op per
kament, van nul en geenerlei waarde zijn;
tenzij ze worden gerugsteund door de macht
ze te doen nakomen. Indien niet, dan is het
al dwaasheid en zelfbedrog. We moeten zorg
dragen de macht te behouden deze voor
waarden met geweld te doen nakomen en
daartoe moeten we al het onze doen voor het
behoud van een nauwe en sterke verbintenis
met Frankrijk, Italië en met het nieuwe Po
len dat we trachten te stichten uit den chaos
van Oost-Europa.
De „Daily Telegraph" zegt: Vandaag we
ten we met zekerheid dat het sluiten van
den vrede zoo zeker is als de stem van de
meerderheid der Nationale Vergadering te
Weimar en de onvoorwaardelijke toestem
ming Tan de Regeering die maken kan en
do feitelijke onderteekening van het verdrag
te Versailles is deze week te verwachten. De
volledige uitvoering der voorwaarden van
liet verdrag is, gelijk immer is erkend, een
andere kwestie die de waakzaamheid en de
vastberadenheid der geallieerde mogendhe
den zal eischen voor een tijd als noodzake
lijkerwijs en met verstand in het verdrag
zelf is vastgesteld.
De „Daily News" zegt; Het beste wat we
hopen kunnen is dat men geen tijd verloren
zal laten gaan om de onderteekening een feit
te maken. Zij zal niet beteekenen, dat er aan
de krachten, die de verdeeldheid veroorzaak
ten, een einde zal worden gemaakt, maar zij
zal den toestand in Duitschland stabiel ma
ken en zal in heel de wereld de op vrede ge
richte factoren in werking brengen.
Met het sluiten van het verdrag zal het
denkvermogen der wereld zich niet langer
richten op het vraagstuk der vernietiging,
maar op dat der herbouwing. De hervatting
van het vrije internationale verkeer zal de
atmosfeer waarin wij vijf jaren geademd heb
ben, zuiveren en den weg bereiden voor den
grooten kruistocht ter ondersteuning van den
Volkenbond en tot den opbouw van dat groo
te instituut dat alleen het wereldgebouw in
veiligheid en vrede kan grondvesten. Het be
roep van Bauer op de plechtige belofte der
Entente wijst zijn volk over de harde voor
waarden van het verdrag heen, op de hoop
die de Volkenbond doet koesteren. Het is een
algemeen belang van elk volk de vervulling
van die hoop te verwezenlijken. Slechts een
besliste politiek die deze lijnen volgt, kan
een mislukking van de Vredesconferentie
voorfcomen.
De „Daily Herald" zegrt: Duitschland kan
niet en zal daarom ook niet zich aan dit
verdrag houden, waar het zich wel gehouden
zou hebben aan een verdrag gegrondvest op
het recht, terwijl dit voor hemzelf en voor
de geheele wereld van belang zou zijn ge
weest. Daarom is het een fout dat we
Duitschland tot teekenen dwingen, en daar
om zal het zeer dwaas zijn door ontijdig
vreugdebetoon een vrede te vieren, die geen
vrede ie.
De „Daily Mail'" zegt; Zelfs nu, nu de
grootste zegepraal in de geschiedenis is be
haald door inspanning van enorme kracht,
dreigt nog gevaar dat de vruchten van die
overwinning van lieverlede zullen gestolen
worden door nieuwe streken van den wilden
en verraderlijken Hun, als gevolg van de
slapheid onzer politici.
Duitsche persstemmen.
De „Vorwarts" schrijft onder den titel:
„Nog niet de laatste acte", als volgt:
„iWij zullen geen seconde vergeten dat 't zg.
vredesverdrag voor ons niet meer is dan
een vodje papier, waaraan wij elk glevoel van
achting ontzeggen. Wij zullen niet rusten
voordat dit document der schande, diat elk
begrip van eer en fatsoen in de wereld be
zoedelt, vernietigd en verscheurd op den
grond ligt. Clemeneeau, Wilson en Lioyd
George vieren goedkoope triomfen; wij wach
ten afl"
De „Germania"
„Het centrum had gehoopt, dat de En
tente wel het geringe voorbehoud zou heb
ben aanvaard. Toen zij dit evenwel niet
deed, was het centrum ontgoocheld en achtte
het noodig opnieuw haaf houding vast te
stellen".
In de alduitsche „Deutsche Tageszei
tung", die als opschrift gebruikt: „.Erzber
ger-vrede, Duifcse'Mana dood'
RcventlhTV etfn spjjjt aö
•eeH.gra.af
-r
Het schijnt ons" vanzelf sprekend; dat
de heer Erzberger als de waardigst© ©a ge-
schikete zijn wereldbekenden naam zet onder
het verdrag, van welks ontstaan hij zich met
recht ©n zonder in het minst© onbescheiden
te zijn het leeuwendeel mag toeëigenen. Mis
schien vereert do Entente hem een prachti-
gen penhouder."
De „Kreuzzeitungi" schrijft: Finis Ger-
maniae 1 De schande is bezegeld. Onze vijan
den hebben haat gezaaid; wij zullen dit zaad
korreltje koesteren tot het sterk genoeg is
om de onteerende boeiem te verbreken. Wij
moeten den ouden Pruisengeest weer op-
kweeken, want daaruit zal de redding'van
de natie geboren worden."
De „Tagliché Rundschau" schrijft: „Ook
in deze historische nota wordt een ïrase
uitgesproken, waar gezegd' wordt dat door
een daad van geweld de eer van het Duit
sche volk niet aangetast wordt. Dat zou
juist zijn indien wij niet met woorden maar
met een daad, een laatste» krachtigen tegen
stand tot het uiterste, tot de volkomen
uitputting ons tegen de Entente hadden ver
zet. Maar aan de zijde van den vijand wist
men zeer goed, dat er niet aan gedacht werd,
tegenstand te bieden Het was zeer gemak
kelijk, den sterken man te spelen en' met
den opmarsch te dreigen".
De „Börsen Courier" noemt de rekening
van het Duitsche volk l»11® en verschrik
kelijk. Zij ja opk h©den nog niet te over
zien. Maar een nieuwe rekening zal inge
diend worden: die van de wereld!verant
woordelijkheid1.
Het „Berliner TWblatt'' ten slotte zegt:
„Nadat de verbrokkeling van Duitschland,
de uitlevering van groote deelen der bevol
king aan vreemde heerschappij het prijs
geven der souvereine rechten en de econo
mische kneveling ;nje(; verhinderd konden
worden, mocht het sluiten van den vrede
niet mislukken 0p de eere-quaesties. Af-
leen een afwijzen van alle eischen, die wer
kelijk de levenskern der natie raakten, zou
zin en waarde gehad hebben. Slechts met
een sterke, uit de ware volkspartijen ge
vormde meerderheid zou deze politiek door
té voeren zijn gewe'est."
EEN NIEUWE NOTA VAN RENNER.
De Oostenrijksche staatssecretaris Renner
heeft uit naam van de Dui lach-Oost enrijk-
sche delegatie den president van de vredes
conferentie een nota over den volkenbond
overhandigd. Daarin zegt hijDat de vredes
conferentie ons de toegang tot den Volken
bond heeft ontzegd, heeft ons diep teleurge
steld, te meer daar de overige staten die op
het gebied van de voormalige monarchie zijn
ontstaan als leden zijn toegelaten en er niet
de minste reden is waarom D.-O. in dit op
zicht een andere behandeling moet onder
gaan. De D.-O. republiek heeft haar inter
nationale verplichtingen te allen t.ijden stipt
vervuld en sedert maanden het onaantastbare
bewijs geleverd dat zij zich meer moeite
geeft dan liaar buur: schap
pelijke orde te handhaven, en; zich uitslui
tend laat leiden door den geest van vrede
en achting der volkeren.
Ook ir&. het sluiten yn.ii <3en vrodo zullen
vraagstukken blijven rijzendie met de li-
quidatie der monarchie en de territoriale
gesteldheid der staten samenhangen. De op
lossing daarvan kan zonder medewerking
van den volkenbond piet geschieden, daar
bij de bekende strijdlustigheid tegen enkele
der nieuwe staten een oorlog anders moei
lijk te vermijden ware.
Duitsch-Oostenrijk verlangt, wegens zijn
geringe bevolking, zijn uitgestrekte en on
gunstige strategische grens en zijn volledige
militaire ontwapening een bijzondere be
scherming van het volkerenverbond en be-
scchouwt het als een eerste voorwaarde voor
zijn bestaan, dat aan dezen wensch na on
verwijlde opneming in het volkerenverbond
voldaan wordt.
De nota vestigt verder de aandacht op de
3Ök na' de ouder töeRenïng van aen rreöè met
DuitsAdhnd.
De economisch© raad moet tot de slotsom
fijn eekomen, dat. aangezien die blokkade was
ingesteld als oorlogsmiddel togen Duitschland,
het volkenrecht hare handhaving na het ein
digen van den oorlogstoestand, niet zon recht
vaardigen.
r, doen B'nken van de Dnitsche vloot.
Times meldt: Naar verluidt, zal admiraal
von Reuter wegens schending van den wapen-
stils tan d_ voor den "krijgsraad gebracht worden.
„Evening News" verneemt uit Thurso: Het
bergingswerk heeft tot gevolg gdha-d dat
twee of drie Duitsche kruisers en drie tor
pedojagers weer vlot zijn geraakt.
Het W. B. meldt uit Berlijn: In Marine-
kringen hier ter stede wordt herhaaldelijk
verzekerd dat er in Berlijn van het tot zin
ken brengen der Duitsche schepen in de Sca-
pa Flow niets bekend is geweest. Het in den
grond boren is noch aan een communisti-
sehen zet toe te schrijven, noch aan een daad
van vertwijfeling. Er moet een volkomen uit
gewerkt plan aanwezig zijn geweest. Rechts
gronden -voor de Engelsehen om de beman
ningen te bestraffen zijn er niet.
Joffre te Londen. Maarschalk J off re ia
gisterenavond t© Londen aangekomen, verge
zeld van Paul Cambon. Hij werd door een
groote menigte toegejuicht. De Maarschalk
gaat naar Oxford waar hem door de universi
teit een eeredootoraat zal worden aangeboden.
Daarna keert Joffre naar Frankriik terug»
Canada weer ,,nat". Met 84 tegen 24 stem
men heeft de Oanadeesche senaat Woensdag
een voorstel aangenomen, volgen» hetwelk het
verbod tot verkoop van eterken dirank alleen
voor den duur van den oorlog zal gelden. Dit
wetsvoorstel is ook al in het Oanadeesche
Lagerhuis aangenomen.
Oorspronkelijk had het verbod .gegolden voor
den duur van den oorlog en twaalf maanden
daarna.
De Broequevillo trekt zich terug. jje
Brocqueville heeft aan zijn kiezers doen weten,
dat hii geen vernieuwing wensebte van zijn
mandaat als afgevaardigde en dat hii zich uit
het openbare leven terugtrekt.
meer
erst weer aan
H. (Slot.)
Waarover de Vlamingen ook te klagen
mogen hebben de namen van straten en
pleinen vindt ge overal terug in de twee talen
vermeld. Hier en daar is de vertaling wel een
beetje onhandig in het gebruikzoo ben ik
bijvoorbeeld nieuwsgierig hoe de Brusselaar
den Franschen naam voor den „Warmoeeberg"
een straat vlak bii de St. Gudulo han
teert. Boven het woord „Warmoesberg" toch
leest men daar: Rue-Montagne-aux-hecrfbes-
potagéres. Als het geen mondvol genoeg is.
breng het dan maar terug!
Die scheiding tusschen Vlamingen en Walen
doet zach ook, misschien vooral, te Brussel
gevoelen. Brussel is oorspronkelijk een«Vlaam-
sche stad, maar het sterker wordend interna
tionaal karakter en de invloed der regeering
hebben ex het Fxansch "de ovexhand doen
krijgen. De volksklasse echter „klapt" nog
Viaamsch.
1 raneoho dag- en weekbladen aan. en «r
Sfrangids©" darT" *eVaar v00r ^infiltration
TT ii i i n te grooten invloed van het
W.?h eloment" Ik heb geen enkele Hol-
il ,Rn lC0Ur£T in die drie dagen,
tb Ron W .f W'6 \en oourantenverkoopers op
de Bou evards en m do koffiehuizen - een echt
Bxussekch tvpe heeft meer Fransen©
couranten bn zich dan Belgische i
Om met ©en sprong uit de politiek te gera
ken weet ge hoe men te Brussel de O.W'eis
noemt? Ze heeten er ..z-eepbaronnen," naar het
artikel waaraan het meeste gebrek was en
waarin „dus" het meeste geld verdiend isl
Merkwaardig mag het »verigen8 heeten dat
in Hit zooveel zwaarder getroffen iflnd' het
brooo, eerste volksvoedsel immerSi zooveel beter
i© dan hier. Ik heb de courantenberichten niet
willen gelooven. ma ar heuech, de kleine Brug
se sche broodje© Iwaren zoó goed en zoó smako-
luk. dat ik bu mijn thuiskomst het baksel dat
men je hier als ibrookl voorzet, onmogelijk
kon waardeeren. Ik moest er Ie
wennen.
Een gxappigen indruk maakt het in de Bei-
gisehe (hoofdstad dat on sommige punten de
cip de heuvels gebouwde, nieuwere en fraaiere
bovensta'! óver de oude en minder aanzienlijke
benedenstad heenligt, zoodat de straten der be
nedenstad dwars onder Idie van de bovenstad
hn°^K&a^' k enitde tun ten liggen dan ook de
huazen der bovenstad recht boven die der be
nedenstad en kan men van Hen kelder in den
zolder vallen!
Boven de geweldige steenmassa van het
.Falai© 1de Justice" hebben we den reueachti-
gen driedekker ..Goliath" zien manceuvreeren.
die in weinig meer dan eén unr de rei» van
Brussel naar Parijs maakt.
Zondag den loden heeft de plechtige over
brenging der lijken van een aantal voor het
vaderland gevallenen, Idie in den dood nog dooi
den koning gedecoreerd werden, plaat© gehad
Het BruËselsohe volk bracht een stille hulde
aan die slachtoffer» dooi en file voorbij de door
zwaren rouw omgeven „Cereueik" te trekken,
wie in den ondergang van het Br us©©] soke stad"
huas waren opgesteld. De volksmond fluisterde
W di? *fTaU®uea de hulde van
het dankbare vader and zoo voluit verdienden
oxdiu»f dor
Ier moeten rare lui onder geweest zijn En
eir zijn ook Belgen die dergelijke pleohtigh^den
slechts beschouwen als kunstmiddelen om de
alweer langzamerhand latent wordende vader
landsliefde wat warm te houden
Veel meer dan de sombere rouw van die
dood en imponeert, als men uit het stadhuis
weer naar buiten komt. de Brusseleche Markt.
Wat een schitterende historie van de Markt is
de glorie dei oude Vlaamsche gemeente spreekt
hier tot ul De prachtige middeJeauwech© kunst
yan liet staidliuis, liet zei d z,aam - mo oi e Brood
huis en de kostelijke «©vela der oude Gilden-
litLTzen ellea etadsei«endoin doen u. begrij
pen den trots, waarmee de Brusselaar zijn
Markt het prachtigste plekje van Europa
neemt. Hier moet de echt© kunstliefhebber wel
haast niet vandaan te krijgen zijn!
Met een bezoek aan het Oongo-Museum
schitterend van kostbaar marmer en bewonde^
ring opwekkend door de uitstalling der riik-
aommen aan bout en rubber QTl JUnn-B 1*1
op JTet oogenblik do verhouding tot .xSolland."
Op alle schuttingen ziet men er de groote
biljetten, waarop België met drie helrood© aaur
hangsels voorzien is: Zeeurwsch-VIaanderen,
heel Limburg tot Mook toe, en Luxemburg.
Zouden de annexionisten meen en dat men véél
moet vragen om weinig te krijgen? ,,Wij
eischen een volksstemming jn Limburg," staat
er schuin overlïeen gedrukt, en elders heeft een
verwoede annexiomst er nog boven geschreven:
A bas van Cauwolaert: hii driift Hollandscho
politiek 1 Maar de verstandige Belgen zeggen
het u ronduit, dat een volksstemming in Lim
burg als Nederland die kón toestaan de
ergste kous op den kop der annexionisten zou
zün> die ze maar krijgen konden. Zii citeer en
het woerd van een hunner professoren, dat
België'© ge-s-ehiedenis nog te jong is dan dat nu
voorstellen van Bamascli ten aanzien roods zou kunnen beoorcioold worden of de ©eikei-
van het volkenveruond en herhaalt drin- fcing in 183Ü van Belgischen kant een verstandige
gend het verzoek. om Huitsch-Oostenrijk te
gelijk met het sluiten van den vrede als ge
lijkgerechtigd. lid in eet volkervenbond op
te nemen. 1
GEMENGDE BUlTENLANDSCHE BERICHTEN.
Italië ©n Frankrijk- In een onderhoud, dat
de correspondent te R°me van de „Temps" ge
had heeft met Nitt5' «leze, dat hjj vooral
zal streven naar een hartelijke, vrien'd&chappe-
lijk© entente met i'ranu kBij voegde eraan
toe, dat hij wensuht®- dat men in Frankrijk
wist dat hjj siuds jaren ©en oprecht vriend van
Frankrijk was en dat hu geen enkel middel zou
achterwege-laten om den band tusschen Frank
rijk en Italië niet alleen door gevoelens, maar
vooral door daden en w erken te doen blijken.
De blokkade van.B"sland. De Daily
Herald verneemt uit 1 arjjg, dat daar stellig
verluidt, dat de Gr00,tö 16r besloten hebben,
de blokkade van ffusIalld °U' te heffen, dade-
daad of wel een fout geweest is. En in ieder
geval blijken er daar ginds velen geneigd om,
met behoud van ieders soevereiniteit, door
nauwere aaneensluiting de scheiding van 1830
zooveel mogelijk te co-rrigeeren.
Het wordt tijd, dat de geesten tot kalmte
komen doordat deze zaak haar ooioseina krijgt.
Pas op als men u met een paar annexionisten
heeft zien praten: ge kunt bii vele Vlamingen
geen goed meer doen. En omgekeerd: al» men
u ,.Ons Vaderland." het nogal radicale ©n daar
door druk gelezen dagblad der frontsoldaten,
heeft zien lezen, behoeft ge bij de Fransoh-
gezinden i^iet meer aan te komen!
En die allen ziin toch zonen van éen. nog
kort geleden zoo zwaar bedreigd en getroffen
vaderland
Men mooht er ander© dingen vreezen dan
den Hollandschen invloed. Als België zichzelf
wil blijven, laat het dan oppassen niet
verfransoht te worden. Want iederen
dag brengen de treinen uit Parijs heele balen
cn rubber en ivoor van dit
r«ke en toch zoo ongelukkige Afrikaansohe
land, en een auto-rit door het heeiliike Bois de
dwingen om óok nan de zaken te denken v aai-
voor je gekomen bent. a
Wilson? II ne viendra pas," die komt
hier niet. voorspelde men t© Brussel. Hij i3
tóch wèl gekomen, maar ik vrees dat hij in
ander 'opzicht België nog zal moeten teleur
stellen. Ze verwachten te veel van hem
G."
Pater van Ginneken over 't blozen. Een
der lezers of was het een lezeres? van
de „Voorhoede" heeft hij de redactie van dit
blad gevraagd om uitkomst tegen den bloos
nood.
D© redactie, die zelve van blikken nooh blo-
zen weet, raadde den vrager zich te wenden
tot Pater van Ginniken.
De vrager volgde den niet van originaliteit
ontblooten raad en thans vinden wij den vol
genden brief van den Pater in de „Voorhoe
de" afgedrukt:
„Naar aanleiding van uw goeden(?) raad
om zich voor een radikaal middel tegen het
blozen, tot mij te wenden, heb ik niet minder
dan een tiental brieven ontvangen om uit
komst uit den bloosnood.
Om van m'n Christelijke liefde aan de vra
gers te doen blijken, sohrjjf ik deze regels»
hoewel ze hun niets nieuws zullen leeren,
waarschijnlijk.
Het blozen is een storing in den bloeds
omloop door de inwerking der zenuwen op de
bloedvaten. Het komt bii allerlei gevoelepg,
vooral bij licht-gevoelige zenuwachtige men-
sohen voor. Het radikale middel is nu: niet
meer overgevoelig, niet meer zenuwachtig te
ROMAN UIT HET POOLSCH.
140
„tt. n Uicb moest aan dit doeilooze moorden een einde
worded Ca een deel van bet le8loon voor Borne gered
od '!?S r'cbtte zich op en sprak tot ziju omgeving
m 1J zullcn ons een weg banen midden door deze
Xich Mars in het leven behoudt, die melde
worgen aan in Juvanum Daaar zullen wij ons
zamelen en onze hoofden tellen.
°P' ^wachtend of misschien een der over-
Di Van do Cohorten een opmerking zon maken. Daar
Z'cb be* kooren, omdat allen zich volkomen
den ernstigen stand der zaak bewust waren, bevaj
verder;
b,e eerste kohorte doet den uitval door de ooste-
-o I)oort, de tweede door de westelijke alle overige
He i' zuideüjke. De ruiterij zal ons den weg banen
°°gschutters en slingeraars stellen zich aan de
banken op de. zwaardvechters en lanciers komen in
dubbelen wigvorm in het midden. Gij moet trachten
de slagorde tot op het uiterste oogenblik te handhaven.
Steeds moet gij voor oogen houden, dat men barbaren
door orde en snelheid overwint.
Hij gaf den tubablazer en den hoornisten een teeken
en zeide nog
En nu, kameraden, tot weerziens morgen in Ju
vanum of over eenige oogenblikken in het rijk der schim
men.
Met een vriendeiijken blik nam hij afscheid van zijne
onderbevelhebbers en daalde het eerst den toren af»
Juist naderde weder eon versche troep Markomannen
Plotseling worden de poorten geopend e de
Komeinsche ruiterij springt te midden der verbaasde
barbaren, haar doodelijken arbeid aanvangend. De
uitval komt zoo onverwacht en zoo heftig, dat de le
vende muur rond de legerplaats op drie plaatsen door
gebroken wordt. De lange zwaarden der ruiterij heb'
ben in weinige minuten breede wegen voor het voet
volk gebaand. Voor de belegeraars recht begrijpen
wat er plaats heeft, is de geheele bezetting van de
bedreigde legerplaats reeds buiten de poorten.
Publ us ging met het grootste deel der kohorten
recht uit naar het zuiden, in de richting waar Serviüs
stelling genomen had. Hij hield zich in het midden der
troepen eu beheerschte zoo hunne bewegingen.
Zijn vermoedden, dat Servius don uitval verwachtte,
bleek gegrond. Van den heuvel, waarop laatstgenoem
de stond, renden hoornblad1'3 naar alle zijden om n eu-
we bevelen over te breD§en' Maar slechts de Marko
mannen en de OuadeU gehoorzaamden en sloten zich
haastig aaneende wiW® halfnaakte Germanen uit
het noorden hieven ijsehjk geschreeuw aan en zetten
den strijd op eigen haud voort. Een deel hunner klom
over de verlaten muren n hot legerkampde anderen
stortten zich op Je Romeinen.
Met de koelbloedigheid vaa ervaren meesters in het
handwerk van den oorlog, die z ch door het wilde ge
schreeuw van deze thans zonder eenige orde kampen
de barbaren niet van de wijs lieten brengen, baande
Publius's afdeeiing zich eon weg door de bruisende
golven van menschelijke lichamen. Als een ploeg den
akker, doorboorden de legioensoldaten de massa's
Germanen. Tevergeefs beproefden de wilden hen op
te houden. De zwaarden der Romeinen pareerden de
stooten met de lange stangen en hieuwen ieder neer,
die tot op een zwaardlengte naderde. Viel echter een
leg oensoldaat onder de steken der barbaren dan trok
ken zijn kameraden hem en zijn paard dadelijk in het
midden en de ontstane ruimte werd aangevuld.
Daar werd een gedruisch gehoord. Het was het ge-
'uid van de pijlen der Jasigers, vermengd met het ge-
klapper van hunne eigenaardige pantsers. De Romein-
scho boogschutters en slingeraars beantwoordden drie
maal hun aanval. Ongelukkig waren thans hun pijlen
verbruikt, eri moesten zij, daar zij niet verder aan den
tfariitj konden dee nemen, in het midden terugtrekken.
Steeds vaker weerklonk thans het commando der cen-
turio's Aansluiten I, want er vielen nu zoovele dooden
en gewonden, dat men zich om hen niet moer bekom
meren kon, doch zich hoeden moest voor verbreking
der marschorde.
Nauwelijks hadden de Jasigers zich teruggetrokken,
of de afdeeiing van Publius werd op beide flanken door
de aangerukte troepen der Markomannen aangevallen.
Het duurde niet lang, of aan beide zijden werden lan
sen en speren weggeworpen en een gevecht van man
tegen man op het zwaaxd ontstond .Wel konden de
Markomannen met dit wapen n'et zoo goed overweg
als de Romeinen, maar zij hadden de overmacht. De
Romeinsche flanken waren spoedig doorgebroken, en
de vijand drong tot liet midden de afdeeiing door. Ach
ter de Markomansche zwaardvechters stortten zich
de onbesuisde wilde Germanen met hun stangen in de
Romeinsche troepen en verwijdde de open ugen. De
legioensoldatoa streden met de wanhoop der glad a-
toren, doch hunne arnem waren reeds vermoe d. Slechts
met de uiterste krachtinspanning gelukte het Publius,
de slagorde nog eenigermate te doen bewaren.
Daar dreunde de grond plotseling onder den hoefslag
van duizenden paarden. Publus zag naar de zijde,
van waar dit nieuwe gevaar dre gend naderde het
was Servius aan het hoofd zijner keurtroepen. In den
beginne reed hij recht op Publius' afdeeiing toe,
voor het front maakte hij eensklaps een zwenking naar
links, om dadelijk daaroc met zijn ruiterij in wigvorm
de Romeinsche kohorten in de flank aan te vallen es
wel met zulk een onstuimige kracht, dat hij ze dadelijk
in twee helften sneed.
Nu was het teu einde met de slagorde der Romei
nen Romeinen en Germanen mengden zich dooreen
Publiuf waakzaamheid was overbodig, oja komman
do onmogelijk. Thans was hjj «en gewoon soldaat al.
alle anderenzijn taak was, als die van de andore krij
gers zjjn leven zoo duur mogelijk te verkoopen.
En 'het was hoog tjjd voor hem, zelf het zwaard f8
zwaaien, want hjj was dra omringd door vijanden, die
het allereerst op de veldteekens gemunt hadden. Dcio
moesten voor alles verdedigd worden. Zich dekkend
met het schild, hieuw hjj met vaste hand op do vjjan-
delijke soldaten in, die met elkander wedijverden eon
der standaarden te veroveren, en een kleine schare van
het legioen, die zich ten deele door den vijand moes
h^r,craan om haar veldheer te bereiken, putte uit zijn
voorbeeld nieuwe kracht. Zeer onderscheidde zich ten
oude soldaat, die zich tusschen Publius en de vijanden
wierp en onder dezen een vreeselïjk bloedbad aanricht
te. Ofschoon zelve teer bedreigd, wierp de legaat co
en dan een blik naar den dapperen krijger Het wai
Rufius.
Wordt vervolgd.)
