BINNENLAND
m
ïiaaö van
Conyr öb vanüeü H.-ii.Centraien
O
O F RU iiViiN
SCüOKNKj\
Nederland en België.
Luchtverkeer.
WOENSDAG 9 JÜLB 1989
«2ste JAAfiia&ïkG 9995
Ü- ABüiïNEMiLiiTSPfiliS BEDRAAGT vüOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN: PER KWARiAAL f2,35; PER WEEK 18
Bür.LAUX- NASSAüLAAN 49, HAARLEM - TELEFoM 1426 EN 2741 - TELEFOON AFDEELING „DRUKKERIJ" No. 1748
CENT; FRANCO PER POST PER KWARTAAL t 2,70 Bii VüORÜITBETAUk,.
ADVERTENTIEN 23 CENTS PER REGEL. BIJ CONTRACT BELANGRIJKE KOrtïiNG
P. W. ÏWEEHUIJSLrt
BARTELJÜRISSTRAAT 27.
Oe gewezen fcsuitsefte keize r
SS£ ELTA.
11 oden Werd ie s-uiavonhage iu het Ge
bouw voor Kunsten en YYeteiieohiip-peu, bet
eerste congres van een R.-K. Centr. Laad
va li Bwl rijven gebonden.
Aan bil Congres ging ues morgens 8 uur,
een pic-cli 1 ige ii. Mis voorat ril de St. Juco-
bnskerk. Oui huif tii werd een aanvang' met-
vv'er k/,aam heden gemaakt met de rede
waarmede de voorzitter van b. t Congres,
I lot Li'. J. A. Veraart, het emigres opende.
v volgens behandelde de minder, de beer
1- J. .\iYY ierdels de volgende conclusies
i. Geer werknemer kan, zonder geldige re
den, uü vu oi isl'»..,-., ring worden ontsla
gen.
i K. geldigiii-id van reden van een ont-
;.g en a.lle geschillen tus-schen werkgever
en werknemer wonlen uitsluitend bi hamileld
door rechtscolleges in bet bedrijf gevormd,
'n welke rechtscolleges evenveel werkgevers
nis werknemers zitting hebben,
III. De werknemer heeft recht op arbeid in
dien zin, nat geen werknemer mag worden
ontslagen, voor dat de werknemers, korter
dan hij in dienstbetrekking, zijn ontslagen.
tV. De organisaties der werknemers wor-
deu door de organisaties der werkgevers ge
raadpleegd ten aanzien van de prijsregelin
gen en de overige bedrijlspolitiek in verband
m< t de arbeidsvoorwaarden.
Op deze conclusies zijn een aantal amende
menten ingediend.
De heer YVierdels, ondervoorzitter der „Al-
gun eene it.-K. Werkgevers-vereeniging",
sprak ais volgt:
De eerste en voornaamste, grondslag van
de Collectieve Arbeicls-Overeenkomst is de
erkenning, dat bij bet bepalen van de voor
waarden, waarop de arbeider zijn arbeids
kracht ten bate van bet bedrijf van den pa
troon zal aanwenden, hij, die die arbeids
kracht behoeft en bij, die baar leveren kan,
geii.;k recht van spreken hebben.
Als nu, in dit Congres, wij, grootere en
kleinere werkgevers en arbeiders, gezamen
lijk uitspreken, welke de hoofdvoorwaarden
moeten w.zen, waarop de ar'beidsverbondin
gen ivon.cn geregeld, zullen er onder ons
werkgevers zijn, die meenen, dat zij, die den
inhoud van bet manifest der1 Katholieke vak-
»eweging verdedigen, het erop toeleggen,
aan hen rechten te ontnemen. Maar dit is n
dwaling. Zeer veel van wat zij hebben af te
geven zijn voorrechten, welke zij velen
hunner natuurlijk zonder persoonlijke schuld
zich hebben aangematigd. Wat die
werkgevers zullen helbiben prijs te geven,
zijn rechten van de arbeiders, aan wie zij
vel te lang reeds onthouden zijn. De Heilige
„rift spreekt van rechten van den eigen
dom en van plichten van den arbeid,
maar talloos veel malen meer spreekt zy
van de plichten van den eigendom en de
rechten van den arbeid.
Wellicht zullen er zijn, die zeggen: Niet al
leen boos loon en k-orte arbeidsduur. ooK a
wat in bet Roomsche Manifest! van mij gevor
derd wordt, kost mü geld. tast miin eigendom
aan."
Maar voor ons> Katholieken, is de Schepper
van bet Heelal de oorsprong aller dingen en
wat wij houden voor ons eigendom, is ons door
Gc-d gegeven in gebruik, in leenbezit. en kan
ons door Hem worden ontnomen elk oogenblik
van den dag. Zelfs ons leven is in Zijn band.
Van al wat wil bezitten, zijn wii als rentmees
ters rekenschap verschuldigd, Onze goederen
zijn ons gegeven ter beproeving van onze ziel,
en hoe redelijker, rechtvaardiger, milder wii
daarvan afstand weten te doen, zooveel te
meer zullen wii God dienen, om Wien te dienen
en tot Wiens eeuwige glorie alles bestaat.
Op ons, werkgevers, rusit, een zware verant
woordelijkheid, vooral op hen, die over velen
goslwld zijn. De ondernemer mag niet alleen
maar zich erop toeleggen om rijker en riiker te
worden in geld. Hij moot ziin een 'voorbeeld
van ijver en van rechtschapenheid, ook een
voorbeeld van edelmoedigheid en van naasten
liefde. Hij moet gevoelen, dat hetgeen hij
wint in zijn bedrijf, hoog© waarde heeft als
middel om welvaart en levensgeluk om zich te
verspreiden. De arbeiders hebben levensbehoef
ten als wii en recht op voldoening daaraan j d-ie
behoeften moeten, zooveel als mogelijk is, uit
bet bedrijf worden bevredigd. Zij koesteren
verlangen naar een gevoel van veiligheid en
van levensvreugde voor zich en bun gezinnen
en deze moeten bun uit bet bedrijf, waarin zij
met den werkgever samenwerken, in gepaste
mate worden geschonken. Tevredenheid effent
voor den werkman den weg ter bereiking van
bet verbeven doel. waarvoor bii geschapen is
Door te voldoen aan die verplichtingen be
haalt de werkgever ook voor zich de winst, dat
zijn eigen levensgeluk daadwerkelijk en over
vloedig erdoor wordt vergroot.
Met bet- verdedigen en aanvaarden van de
stellingen van het Manifest dier Katholieke
Vakbewegingen, wil dit Congres, welbewust en
stelselmatig, de verhoudingen in de maat
schappij trachten te hervormen, ©en einde te
maken aan den chaos in de economische wereld,
die het gevolg is geweest van de eertijds mach-
bi#© werking van itët liboralo ndividualism1©.
De maatschappij moet een organisch en har
monisch geheel worden.
Na te hebben vastgesteld, dat ne Sociale
Rechtvaardigheid moet worden betracht in
broederlijken zin, zóó dat de arbeider broeder
lijk zün wenschen te kennen geeft en ae
patroon broederlijk afstaat, toonde spr. aan,
hoe zware plichten, niet minder dan op de
werkgevers, op de werklieden rusten.
Ook de werklieden moeten diep doordrongen
ziin van kun plicht van rechtvaardigheid en
van zelfbeheerscking. Niet door kracht van ge
weld; maar met verstand en met gevoel- van
sorüenhoorighcid, solidariteit', hebben zij te
streven naar de hervormingen, die hun levens
toestand zullen verbeteren. Werkende voor het
eigen belang, hebben zii ook op het algemeene
belang bet oog te houden. Zij hebben te besef
fen, dat nun weivaart slechts komen kan uit
een bloeiend bedriii en dat zii aan den bloei
ervan naar bun beste krachten hebben mede te
werken. Plichtbesef en offervaardigheid moe
ten oen leiden in de werkplaats én in bun
organisatie ook een goed besef van de werke-
Jijkkeid. De geest van Christus moet-leven iu
bun gemoederen, omdat zii Christenen zijn.
Vatten wii. wederzijds, onze plichten zoo op,
dan zullen wii een zegenriiken invloea oefenen
op de gezonde reformatie van de maatschappij.
Jaren geleden heeft ©en voorman van de toen-
ma iige radicale partij, mr. A. Kerdijk. gezegd:
„De sociaal-democraten dringen ons en wu
drijven de anderen." Dwaasheid zou het wezen-
niet te erkennen, dat wii bii de ontwikkeling
van onze denkbeelden den invloed ondergaan
van onze omgeving: van wat wii zien en
hoorenvan wat anderen doen. van de gebeur
tenissen,. die wii beleven. Eenerziids hebben tot
ons gesproken hervormers van andere politieke
en economische richting, anderzijds onze hoog
verheven Eausen en Bisschop- wien te ge
hoorzamen ons een heilige plicht is.
Nu het getal dergenen onder ons, die de
eiscken van dezen tijd begrijpen, steeds groo-
ter geworden is en hun iiveren voor een rede
lijke verbetering der maatschappelijke toestan
den is toegenomen, moge eens worden gezegd:
-,De Katholieken drijven allen, ook de sociaal
democraten, in de goede richting voor de op
lossing van de Sociale Quaestie." De wereld
móet worden hersteld, naar het woord van
Pius X, in Christusl
De werkman heeft recht op ziin plaats in
de nijverheid, recht op arbeid en, indien daul
de arbeider ziin plicht naar behooren vervult
en de patroon heeft werk voor hem, (mag de
patroon den werkman niet uit den arbeid
stooten. Dit wordt uitgedrukt in onze
eerste stelling: „Geen' werknemer kan zon
der geldige reden uit zijn dienstbetrekking
worden ontslagen."
Met sc-hier alle stellingen heeft ideze ge
meen, dat zij- kort en krachtig, kras wordt
uitgesproken.
Zii beteekent echter niet, dat geen (werkne
mer mag worden ontslagen zonder dat hij ten
volle en openlijk de reden van ziin ontslag zelf
erkent. Indien onze conclusie tot wet zou wor
den verheven, zou daarvan niet het gevolg zün,
dat ongeveer nooit meer een werknemer zou
kunnen ontslagen worden. Wordt in een C. A
O. onze stelling neergeschreven, dan volgt
daarop onmiddellük, dat geldige redenen, voor
ontslag ziin die van art. 1639 p van do Wet op
het Arbeidscontract, ook gebleken onbekwaam
heid, slapte in de werkzaamheden, bijvoorbeeld
ook valsohe opgave om de uitfceeringen te ver-,
kriigen, die voor zieken bestemd zün. of valsohe
opgave om recht te doen gelden op een d'ag
vrii-ai met behoud van loon iu overeengeko
men gevallen, herhaald ongeoorloofd verzuim
en wellicht meer. Het ontslag wordt gegeven
op zekeren termün en binnen dat tüdsverloop
kan de geldigheid van het ontslag, indien niet
de ontslagene zelf of de organisatie, waarvan
hii lid is, haar erkent, worden onderzocht door
het rechtscollege, waarvan sprake is in onze
tweede conclusie.
Als wij 'zeggen, dat wij met o-oze- stelliqg
bedoelen den arbeider bij te etaan in zijn
zwakke economische 'positie;, wordt vaak
hiertegen aangevoerd, dat tegenwoordig, in
de eeuw 'van den werkman en van het kind,
de arbeider waarlijk genoeg kracht vindt
in zijn organisatie. Dit geldt echter voor
de massa der werklieden en bij een ontslag
wordt de eenling getroffen. Moge den pa
troon eenig nadeel berokkend worden tjipor
het gemis van een arbeider, als deze zijn
dienstbetrekking heeft opgezegd, de ontsla
gen gezel 'wordt bpoodeloos gemaakt en met
hem in vele gevallen diens gezin. Nu tracht
de krachtige organisatie terecht bjj hot ont
slag alle onredelijks te voo-rkomen.
Het moet Uit zijn met de hebbelijkheid
van sommige patroons, en veel meer nog
van meesterknechts, aan wie veelal t-e veel
bevoegdheid gegeven wordt, dlat zij om de
minste kleinigheid den arbeider, voor wien
zij werk hadden, óp straat zonden, met hun
gezinnen aan armoede prijs gaven. Door de
arbeiders-organisatie is er. reeds verbetering
gekomen, maar 'vpoeger kwam het al te veel
vuldig voior, thans is het,, gelukkig, zeld
zamer, zooals ik mij ook elders heb uifcge
drukt, d,at patroons en meesterkneents met
den arbeider 'te werk gingen als de bezoe
kers van de herberg met de kegels in de
kegelbaan. [Wjie 'onzer, bot nu toe ten opzichte
van het ontslag van werknemers niet over-
schillig waren maar hierbij hebben gehandeld
naar, hun verantwoordelijkheid als Christe
nen, kunnen tegen den inhoud van1 onize-
eerste conclusie 'geen bezwaar hebben.
De geldigheid 'der reden van een ont
slag en Wie geschill!e(u tussehen werkge
ver en werknemer worden uitsluitend be
handeld door rechtscolleges, in het bedrijf
gevormd, in 'welke rechtscolleges evenveel
werkgevers als "werknemers zitting hebben
Neemt de arbeider met het hem gegeven
ontslag geen genoegen ,dan wendt hij zich
tot zijn organisatie. Deze onderzoekt het ge
val en, "bevindt zij. dat 'de aanleiding tot het
ontslag inderdaad van voldoende ernstige
beteekenis is geweest, zoo zal zij' haar. lid
weten terug te houden vau het instellen van
een actie bij het rechtscollege. Maar, wordt
de zaak tiaar gebracht, dan werkt tiiat college
als een scheidsgerecht van der zake volledig
deskundigen. Patroons en arbeiders, djie erin.
zitting hebben, 'moeten het geschil bezien
met onbevangenheid, 'en ik spreek uit on
dervinding, als ik zeg, dat van tifte onbevan-
genneid Dij de uitspraak van die colleges
door de arbeiders-vertegenwoordigers zeer
vaak op de ondubbelzinnigs te wijze getuige-
»js wordt gegeven. Meermalen wordt met
algemeene stemmen van zulk een rechtbank
een arbeider in het ongelijk gesteld, de gel
digheid van het hem gegeven ontslag erkend,
en dan valt hierbij nog in aanmerking te ne
men, dat het besiuur dein werklieden-orga
nisatie, datc— zooals ik straks reeds heo aan
gestipt, voorat' het gevat onderzoekt, als
de zaak zwak staat voor. den ontslagene, de
zen met wijs beleid weet te bewegen tot
berusting.
Maar het geschiedt ook, helaas, maar al te
vaak, dat de patroon in het ongeluk moet
worden gesteld, ook door zün. medepatroons.
Patroons die vroeger hebben biljjik gegeven,
met het ontslag hunner werklieden zeer roe
keloos en ongevoelig om te gaan en die
souis geuwongen waren, ontslagenen in
dienstbetrekking terug te nemen en het loon
van den tijd der werkloosheid van den ar
beider aan te zuiveren, op den duur radioaal
waren genezen. Geen klacht werd meer over
hun imiehting gehoord. Het is wel voorge
komen, dat patroons, tengevolge van de be
handeling van hun vele zaken door het vak-
rechtscollege tot het verstandige inzicht wa
ren gekomen, dat zy goed handelden, door
een meesterknecht te ontslaan. Hierdoor heb
ben zü, tot heil van hun werklieden en tot
eigen voldoening, <je verhouding in hun
werkplaats veel verbeterd.
Zoo billijk en zoo nuttig als de rechtscolle
ges, die in onze tweede stelling worden aan
bevolen, kunnen werken bü de quaestiën vata
ontslag, zoo nuttig en verheffend kan ook
hun werking wezen bü alle overige geschil
len, die zich tussehen werkgevers en werk
nemers voordoen. Herhaaldelük blijkt, dat
met veel vertrouwen, gaarne zeifis, party en
haar vraagstukken betreffende de wederzyd-
sche verhouding, by twijfel, vrijwillig aan die
colleges voorleggen.
De rechtspraak doet weldaden aan pap
tr-oons en aan werklieden. Dezen vooral geeft
zy het gelukkige gevoel van rechtszekerheid;
zü verschaft hun een rechtspositie, waarte
gen toch wij, Katholieken, ons allerminst mo
gen verzetten.
De inleider kwam nu tot zyn derde stel
ling:
De werknemer heeft recht op arbeid in
dien zin, dat geen werkman mag worden
ontslagen voor dat de werknemers, kor
ter dan liü in dienstbetrekking, zijn ontsla
gen.
In haar kortheid en eatagorisehen vorm
spreekt zij luider dan zij wensoht te doen.
Als de eerste jeugd van. den arbeider voor
bij is en hij iheeft een gezin gevestigd, of hij
zal weldra een gezin vestigen, dan verlangt
hij naar een vaste betrekking. Terecht!
(De een beschikt over minder gaven dan
de andere en, laat men aan lederen niet goed
willenden patroon, met volle vryheid, over,
by noodzakelijk ontslag van één of meer van
de medewerkenden in zyn bedrijf, de keuze
te doen, wie hy, in zyn belang, in zyn eigen
voordeel, als den allerbeste behouden wil,
dan wordt met het recht van den arbeider op
arbeid gespot, dan bestaat geen rechtszeker
heid. Dfus wordt in deze stelling uitgespro
ken, dat wie reeds gedurende eenigen tijd
door den werkgever den arbeid is waardig
gekeurd, bij hem meer vastheid van positie
heeft dan wie pas kort geleden bij hem in
dienstbetrekking is getreden, al moge deze
laatste wellicht in de hoedanigheid van zyn
arbeid den anderen overtreffen. Het bedryf
bestaat niet alleen om aan de allergesckikste
arbeiders werk te verschaffen. De doorsnee-
memseh is verre van volmaakt.
Maar ook op deze onze algemeene bepaling
kunnen uitzonderingen worden toegelaten.
Zoo kras uitgevoerd als zy luidt, zou zy tot
onrechtvaardige handelingen aanleiding ge
ven.
In de C. A. O. kan een termijn iworden vast
gesteld, binnen welken d'e stelling niet van toe
passing is, zoodat bij ontslag met de geldige
redien van slapte van werkzaamheden of in
krimping van de onderneming, de -keuze uit dé
arbeiders, die mog niet één of twee jaren in
dienstbetrekking zijn, vrij blijftmen moet den -
arbeider toch leeren kennen. Heeft echter de
patroon gedurende dien tijd den werknemer in
dienst gehouden, zoo kan worden ondersteld,
dat hij hem stilzwijgend een brevet van geschikt
heid gegeven heeft.
Ook spreekt het van zelf, dat het hier vast
gestelde recht blijft beperkt tot een bepaald on
derdeel van het bedrijf. Een machinefabri-
kanit kan niet worden verplicht, als zijn laatst
aangekomen gezel een bankwerker is, voor wien
hij arbeid heeft, dezen te ontslaan, indien hij
wegens slapte in de modél-makerij een model
maker moet heenzenden- Is de laatste aange
komene bijzonder vertrouwd met een bepaalde
machine, een van nieuwe en bijzondere ingewik
kelde constructie misschien, is die arbeider juist
om het bezit van die machine aangesteld, dan
zal hij- in de werkplaats kunnen blijven-, terwijl
e enandere, die meer jaren dienst heeft, ontsla
gen wordt. Een gehuwde of een andere kostwin
ner, voor wiens ontslag een gezin zou worden
getroffen, kan hierom aanspraak maken op eenig
voorrecht boven een jonggezel.
-De vierde stelling luidt:
„de organisation der werknemers doo» «1c
organisation der werkgevers worden ge
raadpleegd ten aanzien van de prüsrege-
lingen en de overige prijspolitiek ver
band met de arbeidsvoorwaarden."
In een vergadering van werkgevers is mij
dezer dagen gebleken, dat een aanwezige, mis
schien meer dan één, deze stelling opvatte, alsof
de patroon niet de prijzen van de producten
zijner fabriek zou mogen verhoogen zonder
vooraf aan zijn eigen werklieden te hebben ge
vraagd, of zij zich daarmede willen vereenigen.
Een ander werkgever geloofde, dat, als hij deze
stelling zou hebben onderschreven, zijn arbei
ders hem zouden kunnen dwingen, de prijzen
van zijn koopwaar te verlagen, als hij door een
vernuftige vinding in staat zou zijn geraakt,
voordeehger te fabriceeren.
Het eenvoudige antwoord op die bedenkingen
luidt, dat in onze stelling gesproken wordt, niet
van de eigen werklieden eener fabriek, maar van
de organisation dér werkgevers en de organisa-
tiën der werknemers. En nu is het toch, meen
ik, niet aan twijfel onderhevig, dat de goede ver
houding tussehen die beide, welke wij nastre
ven aanmerkelijk zal worden bevorderd, als
de geheimzinnigheid verdwijnt, waarachter zij,
die de ondernemingen leiden, de algemeene uit
komsten van het bedrijf, den werkelijken toestand
van het vak plegen te verbergen voor de verte
genwoordigers van hen, die dagelijks in het vak
met hen samenwerken; nog wel op het oogen-
blik, waarop zij met hen spreken over loonen en
andere arbeidsvoorwaarden. Het denkbeeld van
medezeggenschap is de erkenning van het feit,
dat de arbeider een factor van veel beteekenis is
in het harmonische geheel van het bedrijf.
Moeten, tengevolge van een, als noodzakelijk
erkende, loonsverhooging, de prijzen dér voort
brengselen van een tak van nijverheid door de
werkgevers-organisatie worden verhoogd, dan
is er toch geen bezwaar tegen, dat dit aan de
leiders dér arbeiders-organisatiën in dien nij
verheidstak niet met een enkel woord slechts
wordt gedeceteerd, maar dat eenige preciseering
gegeven wordt.
Het is hoogst nuttig voor de goede verhou
ding, dat de arbeidfers-leiders inzicht krijgen in
de mogelijkheden en de onmogelijkheden van het
vak, hetwelk zij- zeiven beoefenen, of 't welk,
zoo' zij „vrijgestelden'' zijn, beoefend wondt door
degenen, voor wier belangen zij hebben op te
komen. Worden zij in bijzondere gevallen ge
raadpleegd over de bestudeering van die mo
gelijkheden, dan zullen zij hierdoor minder on
verschillig zijn, zullen zij des 'te beter gevoe
len dat de welvaart van de leden hunner bon
den alleen komen kan van een bloeiend bedrijf.
Uit de medezeggenschap kan voortkomen op
wekking tot een meer helder besef van plicht-
Zoo kunnen de arbeiders-organisatiën «pk
wordén geraadpleegd en kunnen zij zelfs -steun
verkenen bij bet zoeken en toepassen van mid
delen, welke erop zijp gericht, om te voorko
men, dat op het verderfelijke prijsgeknoei van
werkgevers wordt geparatiseerd door afne
mers, tot schade voor het vak, waaronder nood
zak kijk op den duur ook dé arbeiders te lijden
hebben.
Maar dat alles kan niet de bedoeling hebben,
dat de weflkgevers-organiisatiën de werkelijke
leidiing van het bedrijf uit hun handen zouden
geven- en zouden leggen in die van dé werkne
mers. Al wie medezeggenschap heeft, kan wijse
lijk medé deelen in de verantwoordelijkheid,
doch de kracht van een advies is nooit het stel
len van de daad-. Wie zijn procuratiehouder en
zijn meesterknecht raadpleegt, ontneemt met
zichzelf het recht, bij de uitvoering van de daad,
zelfstandig te beslissen.
Het denkbeeld van de medezeggenschap der
arbeiders-organisatiën in het bedrijf, of meer
beperkt gesproken1, het raadplegen van die
lichamen over de prijspolitiek, is nog fonkel
nieuw. Wordt het in beginsel niet versmaad,
wil dit Congres het openlijk aanvaarden, dan
zal het tot "ontwikkeling kunnen komen en met
goeden wil aan beide zijden, kan die ontwikke
ling gezond zijn, want het'denkbeeld zelve is,
naar mijn innige overtuiging, kern gezond van
lijf en leden.
Na deze toelichting zijner conclusies, be
handelde de heer Wiertiels de talrijke amen
dementen, welke door de Bedrijfsraden wa
ren ingediend op de stellingen van het „Ma
nifest der R.-K Vakbeweging", van den 16en
April 3.1., dat in het Congres wordt behan
deld. De meeste van deze waren reeds onwil
lekeurig besproken in de inleiding.
In het bijzonder stond spreker stil bij de
voorstellen om aan de rechtscolleges in het
vak van een gelijk getal werkgevers en
werklieden een „onpartyidig voorzitter toe
te voegen. Hem is bekend, dat onder juristen
verschil van gevoelen bestaat bü de vraag,
of in de C. A. O. rechtskracht kan worden
verleend aan uitspraken van colleges, die be
staan uit even getallen, welke kracht het
Weth. van Burgerl. Redhtv. aan gewone
scheidsgerechten van even getallen niet toe-
V S-pr. zou liet betreuren, ais dit laatste hét
geval zou zijn, want bü de rechtspraak vol
gens de C. A. in de typografie met rechts
colleges van een even getal rechters is het
gemis van een dekse-l daarop nooit gevoeld
en aan de instelling van dem „onpartydig
voorzitter" zyn vele bezwaren verbonden.
Z-oo zal er zeer moeilyk iemand te vinden
ziin, die èn by de werkgevers èn bij de werk
nemers voldoende onpartydig wordt geacht
In de vakrechtbanken worden ook altyd
haast altyd zaken behandeld, die voor, een
vakkundige vrij eenvoudig zijn, maar om
haar ingewikkeldheid hoogst lastig voor een
ondeskundige. In hot genval, ™°ea
„onpartijdige" noodig zal zuu^ de be-
partyen tegenover ekaar Mnnm
slissmg dan juisn kaa niet des-
3iga™. nleT'«beeld een oud-pa-
troon of een oud-werkman, want dan gelooit
weer do éene of andere partij niet in hem.
Elke „onpartijdige", die één of twee keer in
éénc richting schijnt to hebben gestemd, is
zijn invloed kwijt voor het vervolg. Bij ge
wone scheidsgerechten, die maar één uit
spraak te doen hebben, staat het geheel an
ders. Spr. hoopte van harte, dat het vak
rechtscollege van een even getal zal mogen
behouden blyven. Mogelyk lykt het hem, dat
INGEZONDEN MEDEDEELING.
deze colleges niet rechtspreken, maar advie
zen geven, evenals de Kamers van Arbeid en
dat de contractanten der C. A. O. zich dan
verbinden om die adviezen op te volgen.
Maar hy achtte het in elk geval verstandig
niet te trachten in dit Congres die moeiJy-
ke quacs-tie op te lossen; zy kan te pas ko
men bq de vaststelling van statuten en re
glementen voor de Bedrijfsraden.
Hetzelfde ried spr. aan naar aanleiding
van meer amendementen met bijzonderheden
over de samenstelling der rechtscolleges.
Bü conclusie III beoogden de meeste amen-
edmenten wat reeds door den inleider was
toegegeven: de voorkeur by een ontslag te
beperken tot een onderdeel van het bedrijf,
de quaestie der gehuwden en kostwinner® en
de schade, die door het ontslag van een be
paald persoon kan worden toegebracht aan
den geregelden gang van het bedrijf. Waar
echter in amendementen pogingen werden
gedaan, om door toevoegingen als: „bij voor
keur", „in den regel" e.d„ Conclusie III te ver
zwakken, wat zou ziin totaal te ontwrichten
wees spr. dat beslist af.
Ook enkele amendementen op Conclusie IY'
werden krachtig ontraden, als overbodig ol
een verminking ervan. Met name „voor zoo
ver een bepaald bedryf dit toelaat", zou, vol
gens spr., aan kwaadwillenden de gelegen
heid geven, om te trachten, juist hun bedrijf
onder de afwykingen te rangschikken, terwijl
spr. van oordeel is, dat elk bedrijf de me
dezeggenschap toelaat.
(Wordt vervolgd;.
De Londensche redacteur van de „Manch
Guardian" zegt, dat hij reden heeft om aan te
nemen, dat de Nedferlandsche regeering vaster
besloten is dan ooit, om den Keizer niet aan de
geallieerden over te leveren, en er, voegt hij er
aan toe, geen middel bestaat waardoor zij ge
dwongen kan worden dat te doen.
Ook dé Keizer zelf moet gezegd hebben, dat
hij niet voor een hof van de geallieerden zou
willen verschijnen.
de nieuwe itondayswei,
Naar wij1 vernemen, is de voorbereiding van
een nieuwe Zondagswet, die door den minister
van binnenlandsche zaken is toegezegd^ in han
den gelegd van een commissie, waarin hoofd
ambtenaren van verschillende departementen van
algemeen bestuur zitting hebben en welke reeds
haar werkzaamheden heeft aangevangen.
Een te Belgisehgezind Tweede Kamerlid?
De redacteur van de „Msb." te Brussel teinti
..Volgens stellige geruchten, welke ons ter
oore kwamen, zou een lid der Nederlandsck©
Tweede Kamer gedurende de laatste dagen in
België, speciaal te Brussel, propaganda maken
voor het houden van een volksstemming in
Nederlandsoh Limburg.
Zou de Nederlandsche regeoring geen aan
leiding kunnen vinden, de waarheid- dezer ern<
stig! geruchten te onderzoeken.''
(Officiëel.) Het ministerie van buiteniandsche
zaken deelt mede, d'at Hr. Ms. gezant te Londen,
jhr. mr. dir. R. de Marees van Swi-ndferen, en- het
lid van den Raad van State, prof. mr. A. A. H,
Struycken, Nederland zullen vertegenwoordigen
in de internationale commissie inzake de herzie
ning van de tracta-ten van 1839, welke eerlang
te Parijs zal samenkomen en welke overeenkom
stig dé getroffen regeli-ng. Nederland en België
zal uitnoodigen, gemeenschappelijke formules
aan te bieden met betrekking tot de waterwegen.
Met hot oog; op den heerschenden woning-eft
V.ensioniiood is hot te voorzien, dat één c or
voorname vraagstukken voor lietEltabestuur
zal zün, een regeling te treffen, waardoor men
die bezoekers zooveel mogeliik onder dak kan
brengen.
In samenwerking nu met de vereeniging
Koggesekip heeft men besloten gedurende de
tentoonstelling een logiesbureau op het terrein
te vestigen. A-an dit bureau kunnen al degenen
zich opgeven, die zich willen verbinden gedu
rende de twee maanden hun kamers ter
schikking te stellen, zoodat toj^'^chocven
bezoekers van de hlta 2^.^^ oen -tickot ont-
ep te geven en tegen kamer kfügen toe-
vangen. waarop zn d(ul eoa
gewezen. hotels is men, schrijft ..De
Mab.". bezig oen special© regeling te treffen,
waardoor het mogelijk wordt de bezoeker®
vanaf het tentoonstellingsterrein door middel
-van het bureau over de disponibele hotelruimte
te distribueeren. llictoe aal men door, middel
van ordonnancen des middags om 4 en 3 uur,
de beschikbar© kamers laten opnemen. Yoor
-dit laatst werkje hoopt men büv. een paar pad
vinders te vinden, die zich daarmee belasten.
Wat betreft het passage-bureau, dat de ver
schillend© vliegdiensten zal orgamseeren, kun
nen wii reeds meedeelen, dat het de beschikking
-heeft over een 20 p-ersonen. Hand-ley Page, eon
Viokerstoesteh een 4 persooiistoestel van
