BINNENLAND
Nederland en België.
OPRUIMING
SCHOEN EN
WOENSDAG IS JULI 1919
42ste JAARGANG 9999
DE"ABONNEMENTSPRIJS BEDRAAGT VOOR HAARLEM EN AGENTSCHAPPEN: PER KWARTAAL f 2,35; PER WEEK 18 CENT; FRANCO PER POST PER KWARTAAL t 2,70 BIJ VOORUITBETALING
BUREAUX: NA3SAULAAN 49, HAARLEiV! - TELEFQN 1426 EN 2741 - TELEFOON AFDEELiNG „DRUKKERIJ" No 1743 ADVERTENTIEN 25 CENTS PER REGEL. BIJ CONTRACT BELANGRIJKE KORTING
EERSTE BLAD
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
Een onmaatschappelijke
beweging.
De uitlevering van csen Ex-Keizer
liSïet SsertaaGHdjkS
Na hetgeen het Zuiden, zooveel jaren van
gfet bezwaap van den tieei*
Dresselfauis.
Wat ©ana ïjesik rtsslcM,
omles*c8©ms»
v e pze ike n g 0
P. W. r ^EËHÜMÜËN
BARTELJORISSTRAAT 27.
A
Reeds meerdere malen is in de afgeloopen
Jaren hier en daar liet denkbeeld opgedoken
om voor vrijgezellen een speciale belasting te
•heffen. Vooral in Amerika deed het idee opgeld
en vergissen wij ons niet dan hebben
sommige der staten der Unie deze gedachte
ook verwezenlijkt
Niet onwaarschijnlijk zal na den oorlog
nu zooveel jonge levenskracht werd wegge
maaid hetzelfde denkbeeld ook wel in de
hoofden van de Europeesche ministers van fi
nanciën opkomen, wanneer hun speurende zin
zoeken gaat, waar- de fiscus nog iets vangen
kan.
Wij zeggen niet, dat zulke belastingen ons
sympathiek zijn en dat wij er gaarne voor
olei.ten .zouden. Maar toch ligt er een idee aan
ten grondslag, hetwelk in onzen tijd van ge-
meenschapszorg gemakkelijk een groote meer
derheid meekrijgt.
Lijnrecht hier tegenover en bijna ondenkbaar
in dezen tijd, is de beweging, welke de laatste
maanden hier te lande aan 't opkomen is en
waarvoor in deze streek vooral druk propa
ganda wordt gemaakt, om n.m. een bond te
stichten ter behartiging der belangen der on-
gehuwden. Men geeft aan deze maatschappe
lijke dwaasheid zelfs een politiek cachet en
óver eenigen tijdi zullen wij wellicht aan de
stembus naast een amusements- eri een mid
denstandspartij ook een groep kiezers zien op
treden met candidaten, die voor de ongehuw-
den opkomen! Of mén, wanneer men tot deze
vereeniging toetreedt, ook een eed moet doen
op de statuten, dat men nimmer den huwe-
lijksstaat zal omhelzen, wordt niet vermeld.
Wij vreezen, dat dan vele onzer kiesgerechtigde
burgeressen, welke thans, „coiifées St. Catha
rine'', gaarne haar teleurstelling in den bond
der ongehuwden willen verduwen, van het mal
le eedgenootschap verre zouden blijven. Maar
hieruit blijkt tevens wel, welk een wisselvallige
partij die bond van ongehuwden is. Wie van
daag lid is, maar het straks tot een gelukkig
huwelijk brengt, kijkt weldra medelijdend of
minachtend neer op de rijen, die hij1 verlaten
heeft.
Maar zonder scherts! Is een dergelijke bewe-
êing niet eigenlijk een droevig verschijnsel.
nze tijd is er toe gekomen om wat meer dan
vroeger te letten op de gezinsbelangem De pu
blieke en particuliere overheid geeft kindertoe
slag bij het loon; er wordt ruimere aftrek
op de belastingen aan gezinshoofden toegestaan;
bij 't verstrekken van woningruimte gaan
als bij meerdere gelegenheden de groote ge
zinnen voor. Er komen bonden van groote ge
zinnen en niet zonder reden! Deze toch hebben
werkelijke belangen te verdedigen en in den
strijd voor hun gezin, strijden zij voor de in
standhouding der geheele maatschappij.
Terwijl deze christelijke gedachte van de be
scherming van het gezin hoe langer hoe meer
veld wint, komt daartegen in nu een tegenstroo-
ming van egoïstische naturen, die hun eigen
belangen bedreigd wanen door de gemeenschaps-
zorg. Mogen degenen, die in deze nieuwe leuze
eenige bekoring zien, bedenken, dat het werk
van een bond van ongehuwden nooit anders
dan negatief kan zijn, wil het iets bereiken.
Immers ongehuwden hebben geen speciale be
langen; alle redelijke eischen, welke zij kunnen
stellen, vormen een algemeen bellang, waar
naast dan nog de gezinshoofden afzonderlijke
belangen hebben. Wat dus de ongehuwden kun
nen bereiken is alleen afbreuk doen aan den
steun, welke thans meer en meer aan 't gezin
wordt verleend. Wij gaan natuurlijk van de ver-
ondestelling uit, dat men onder de voorrechten,
welke men aan gezinshoofden toekent, ook de
zg. kostwinners betrekt. Maar dat voorop ge
steld is er voor een bond van ongehuwden
geen vruchtbaar werk te dioen; integendeel, zulk
een vereeniging moet als onmaatschappelijk ge^
brandmerkt worden.
Moge de beweging op het nuchter oordeel
van het overgroote deel der ongehuwde Neder
landers spoedig doodloopen!
Een afdoend antwoord. In de „Gazet
van Antwerpen" stond dezer dagen te lezen:
„Een andere reeks invloedrijke personen
(wie zou. 't Loochenen?) zijn de Geestelijken.
Ik sprak er verschillende, in al de rangen
der hiërarchie. Eén onder hen, wiens naam
met eere genoemd wordt in de kunstwereld
dbch wien3 zedigheid ik niet wil kwetsen
door hem hier aan te kalen zegde mij
ongeveer, het volgende:
u *ee£e demarcatielijn van Noord-
Brabant tot Venray (Holt. L.) begrijpende
een gro,o,t deel van 't Bisdom van 's Her.
fogenbosch en clan. heel Limburg en ik ver
zeker, u dat de geestelijkheid van die streek
a,an .deze zijde dier, lijm, zonder in het minst
te kort te blijven aan liet machtnemen der
formen tegenover de Iiolland-sche confraters
eene op zich zelf staande kast© vormt, die
anders denkt, anders OiOtrjdéelt, hare levens
wijze en zelfs hare etensuren anders in
richt."
Het scheen ons toe schrijft de „Limb.
Kjoerier" dat hier Pastoor Pascal Schmeits
Van Venray, als zegsman bedoeld werd, en
wij wendden ons tot hem om inlichtingen.
Ziellier zijn antwoord
„Dat schrijver van dat artikeltje mij per
soonlijk bedoelt of insinueert, lijdt geen
twijfel. Over den .verschillenden aard .en ge
woonten der geestelijkheid die twijfel
loos tusschen Hollanders en .Brabanders en
Limburgers bestaat liet ik me nergens
uit, veel minder over eene zekere demar
catielijn die absoluut onjuist en onwaar is.
„Het eenige> waaromtrent ik me enkele
malen heb uitgtsproken is: dat het mij bij
de Belgischeinterneering nog eens te meer
overtuigend gebleken is, welk een ongeluk
ket godsdienstig en zedelijk voor elk ge
deelte van Nederland zijn zou, onder Bel
gischen, invloed te geraken en dat de slecht
ste Limburger nog altijd veel te goed is
om Belg te worden."
Uitvoer naar Nederland. Men seint uit
Brussel:
De minister van bevoorrading heeft den
Uitvoer van zetmeelhoudende stoffen naar
Nederland verboden.
Nederiandsche kuip aan Belgische oorlogs-
wezon. .Uit Brussel wordt d.d. 15 Juli
geseind:
Morgenavond zal de Koningfn van Bel
gië in het Paleis te Laeken ontvangen de
dames Mevrouw Oldenvelt Otten, Mevrouw
Valtier Kraane en Mejuffrouw Valtier Kraa-
ne, presidente en secretaresse van het Ne-
derlandsch Paviljoen in het ffieeshuis van
Hare Majesteit de Koningin van België voor
BeLgische oorlogsweezen.
Minister-President Van Vollenhoven zal ,de
dames aan de Koningin voorsteden.
Herziening tractaat 1839.
Een draadloos telegram uit Lyion meldt:
Vertegenwoordigers der vijf groote mo
gendheden en van België en Nederland zul
len den 29sten Juli bijeenkomen om over de
herziening van het verdrag van 1839 te be
raadslagen.
De „New Statesman" wil niet gelooven. dal
Nederland bereid zo.u zijn den. ex-keizer uit te
leveren, niet omdat, ket ziek daartoe in rechte
verplicht zou voelen, maar wel om een poli
tieke daad van groote bet-eekenis mogelijk te
maken. Het blad meent zelfs, dat men in En
geland zeer graag zou zien dat Nederland de
uitlevering weigerde. Lloyd George moest, zijn
keizerproees hebben omdat bij het nu eenmaal
beloofd had in ziin verkiezingscampagne. Na
lang aarzelen hebben de bondgenooten voor
al Amerika en Japan voelden weinig voor de
zaak hunne toestemming gegeven op voor
waarde dat Engelsche rechters zouden oordee-
len en dat do heelo kwestie niet strafrechtelijk
maar politiek zou behandeld worden, zoodat
doodstraf uitgesloten en interneering eigenlijk
.ket eenig mogelijke besluit zou ziin.
Lloyd George heeft .zijn belofte dus gehou
den; wanneer Nederland nu nog weigert om
den keizer uit te leveren, dan was men nog
metoen. van alle moeilijkheden. die liet beloofde
proces zouden, meebrengen, verlost.
De New-Statesman," meent zelfs te weten,
dat dit de oplossing zou zijn welke door Lloyd
George zelf voor de verkiesliikste gehouden
wordt. Aldus zou hii aan het Engelsche volk,
dat voor de coalitie stemde en voor „han
ging the Kaiser" ziin goeden wil getoond
hebben, zonder onheilzame gevolgen.
J. A. schrijft in het „Katk, S. SYicekhLj"
„In „Het Volk" van 4 Juli lezen we:
„Het komt nog vrij veel voor, dat par-
tijgenooten hun boeken bestellen bij bur
gerlijke boekhandelaren. Dit i;s nu niet de
behoorlijke toestand. iWjj hebben een boek
handel, die in staat is alle boeken te Ver
schaffen, welke men bij een particulieren
boekhandelaar krijgen 'kan. Laten wij het
dan als iets vanzelfsprekends beschouwen
dat wij trachten onze eigen boekhandeL tot
zoo groot mogelijken bloei te .brengen."
„Het Volk" vindt het dus niet behoorlijk
dat sociaal-democraten hun boeken bestel
len bij burgerlijke boekhandelaren. Zij heb
ben zelf hun boekhandel.
Dan moet „Het Volk" het dus niet be
hoorlijk winden, als Katholieken hun boe
ken zouden koopen bij een eoc.-dem. boek
handel. Zij hebben, zelf hun Katholieke
boekhandels.
Maar heelemaal niet behoorlijk moet „Het
Volk" het dan vinden, dat Katholieke ar
beiders lid zijn van soc.-dem. vakvereeni-
gingen. Zij hebben zelf hun K.K. vakver-
eenigingen.
En daarom moet „Het Volk" het van de
Nederiandsche Bisschoppen heel behoorlijk
en het luide toegejuicht hebben, dat zij zul
ke onbehoorlijkheden streng hebben ver
boden.
't Is precies zoo gebeurd I 1
Geen durf?
Het volgende bericht circuleert in1 de pers:
„Naar, verluidt zal vermoedelijk bestemd
worden voor het ambt van inspecteur van
het Lager Onderwijs in de eerste insjsectie
Noord-Brabant, Gelderland en Limburg, in
de plaats van mr. L. E. H. baron Michielia
van Ressenich, Dh. mr. P, jWi. II. Eruijen
rechter in de arrondissementsrechtbank te
Roermond."
„Het Huisgezin" teekent hierbij aan:
„Van deze benoeming zal aanvankelijk1 wel
niemand hebben gedroomd.
Er waren twee onderwijsmannen, beiden
schooi-opzienera in de eerste inspectie, die
ernstig naar. het open gekomen ambt don
gen.
En men verwachtte, dat de minister pp
een van beiden zijn keus zou vestigen.
Beiden zijn kundig en hebben een in ooien
staat van dienst.
Terwijl van één' meer in het bjjzonlder
mag worden getuigd, dat zijn benoemen zoü
beantwoorden aan de aspiraties van de over
groote meerderheid der. katholieke bevol-.
hing im de inspectie.
het inspectoraat van Dh. Michiels heeft te
dragen gehad, zon zijn benoeming als een
voldoening aan het katholiek sentiment zijn
beschouwd. L
De Minister, van Gnderwijs durft het blijk-,
baar, niet aan en benoemt nu een outsider.
Dit stelt teleur, van een man als Minis
ter De Visser, die zich .tot heden onder
alle opzichten niet alleen een knap, maar
ook een krachtig minister 'heeft getoond."
Het .Unie-liberale „Vad." schrijft:
„yVnt ons verwondert is, dat de Hr, Dres-
selhuys als bezwaar tegen de 45-urige werk
week aanvoerde, dat de invoering daarvan
den werkgevers geld zal kosten. Heeft dan
de zoo vurige sociale hervorming van No
vember en December niet begrepen, dat eene
goede arbeidswetgeving den werkgever al
tijd geld moet kosten, en is het hem ont
gaan, dat de achturendag intrinsiek niet an
ders beteekent, dan dat men een stuk divi
dend uit de hoogte, verruiLt voor een jstuk
meerdere^ gezondheid en levensgenot tn de
laagte? Goede arbeiderswetgeving zonder
geld! Het herinnert ons aan het volgende
gesprek uit Molières Avare:
Harpagon. Ik heb mij verbonden heden
avond een souper te geven.
Baas Jacob (ter, zijde): Verbazend, wat
een wonder, r J
Harpagon: Z,eg eens je zult ons toch een
goede tafel voorzetten?
Baas Jacob: Ja, als u mij veel geld geeft.
Harpagon: jvVat duivel, geld, altijd weer
geld 1 Het lijkt wel of ze niets anders we
ten te zeggen dan: gekt, geLdl Het eienigie
woord wat .ze in den mond hebben is gelid.
Altijd spreken ze o.ver geld dat is het eeni
ge waarmee ze kunnen schermen.
Valerius: Ik heb nog nooft zoo'n onbe
schaamd antwoord gezien. Dat is me ook
eene kunst om lekker op te disschen voor
veel geld. Dat is de gemakkelijkste zaak
van de wereld en dat kan een boerenjongen
wel, maar wie zich een knappe kerel wil
toonen, geeft eeen fijne tafel voor weinig
geld."
Valerius: Dresselhuys is in gebreke ge
bleven uiteen te zetten, hoe wij op het ge
bied der Arbeidswetgeving eeh „fijne ta
fel" voor „weinig geld." kunnen krijgen.
In „Het Volk" schrijft Abraham Kleere-
koper een hatelijk vers over den jongsten
tocht der Koningin op zee.
ÖVij citeeren het laatste couplet;
O, Oranjevrouwe,
Groot zijt Gij in moed,
Nazaat van Nassauwe,
■Friso's laatste bloed.'
Schild ende betrouwen;
Van onz' Have en Goedv
fTracht uw macht te hou&ft
Varend zonder hoed....
Varen, varen, is toch je ware.
Varen, varen, over deze.
De .„Byzantijnen" zet hij er boven, doze
.politieke parvenu, die nooit protesteer.! als
z'n lijfcrgaan 't verslgg van zijn pedante rede
voeringen ontsiert met ByzantijnsoJia oijvoe
gingen als: „langdurig', daveren' applaus,
donderende toejuichingen" en zco voort.
De rijmelarij is naast hat beleedigenide
af.
Vrage: hoever .is het gekomen met de
neutraliteit van een deel van het Iveder-
landscho volk, al is het socialistisch Ge
kleurd, dat het smaakt cn duMit sqat
do vertegenwoordiger van do beste natio
nale tradities wordt gehoonu en heleadigd
door een politieleen mijnheer: van een an
deren nationa'iteit? (O ver ijs, D.)
Verscheidene leden der Tweede Kamer
konden zicb, blijkens bet desbetreffend voor-
loopig verslag, niet het voorstel tot invoe
ring van een vrijwillige ouiclerdomsverzeke-
ring voor met-arbeiders, wier economische
positie met die van arbeiders gelijk staat,
niet vereenigen. Zii meenden, dat die invoe
ring op mislukking &°u uitloopen. Van pro
paganda door de Baden van Arbeid ver
wachtte men niet veel. Men beriep zich op de
ervaring in België opgedaan. De uitkeering
van 100 bij overlijden past niet In het stel
sel en zou meer op haar plaats zijn in com
binatie met de ?AekLever«ekering. Aan een
vrijwillige verzekering van staatswege, zoo
werd verder betoogd', bestaat hier te lande
geen behoefte. Sommigen meenden, dat de
vrijw. verzekering alleen dan zou kunnen
slagen, indien verlaging der premie en ver
booging der uitkeeringen werd' mogelijk ge
maakt door jniddel van toekenning eener
staatsbijdrage.
Eenige leden betreurden, dat de regeering
niet heeft voorgesteld ook voor de niet-ar-
beiders bet stelsel van verplichte verzeke
ring in te voeren. Met betrekkelijke geringe
wijzigingen van de Invaliditeitswet ware
'dit doel te bereiken. Het is immers met het
'algemeen belang niet overeen te brengen dat
breede groepen der bevolking niet rekenen
met de noodén van den ouden dag en dien
tengevolge op gevorderden leeftijd niet In
staat ziin in hun behoeften te voorzien. Eeni
ge dwangmiddelen, zonden, met inachtne
ming van do omstandigheden, zeer wel kun
nen worden gehanteerd.
Vele andere leden konden zich met het
'voorstel dor regeering vereenigen. Opge
merkt werd, dat in België eigenlijk geen
vrijwillige verzekering bestaat. Een vergelij
king gaat daarom niet op. In ons land is
de levensverzekering zeer populair, maar
niet zonder misbruiken. De aanneming van
vh'et voorstel der regeering zal eén veilige ge
legenheid tot verzekering met zicb brengen.
Sommige leden meenden, dat het gewenscht
is, ten aanzien van de toetreding tot de ver
zekering, geen leeftijdsgrens te stellen. Eeni
ge leden waren wel niet gerust op het we-1-
slagen der vrijwillige verzekering, maar
meenden, dat daarmede toch een proef be
hoort te worden genomen. In geval van mis
lukking zou ook voor niet-arbeiders de verze-
kering&plicht ingevoerd behooren te worden.
Sommige voorstanders van staatspensioen
verklaarden, dat zii over liun bezw-aren te
gen de vrijwillige verzeikéring zouden heen
stappen, omdat zij het niet verantwoord
achtten aan de vele oude van dagen, welke
volgens bet wetsontwerp op kosten van den
staat een uitkeering te onthouden. Verder
werd dezerzijds aangedrongen op het ver
leunen van terugwerkende kracht aan de
wet tot 1 Januari 1919. Men herinnerde hier
bij aan de met slechts geringe meerderheid
door de Kamer verworpen motie van den
heer Sannes. (Handelingen 1918-1919, blz. 1569
v.) Van andere zijde wend terugwerkende
kracht bestreden.
Zoowel onder de voorstanders als tegen
standers van het staatspensioen waren er le
den, die het voorstel der regeering als een
zeer vérgaande concessie aan dat stelsel be
schouwden.
DE KONINKLIJKE PALEIZEN.
Het Huis ten Bosch en het Koninklijk Pa
leis aan het Noordeinde te 's-Gravenhage
zullen van 21 dezer tot nader bericht, voor
do publieke bezichtiging zijn opengesteld.
De Invaliditeitswet. Verschenen is het
Voorlocpig Verslag op het wetsontwerp tot
wijziging der Invaliditeitswet, waaraan wij
het volgende ontleenen:
Algemeen bleek hii het afdeelingsonden-
zoek, dat d-it ontwerp eene bevredigenden in
druk had gemaakt. Ook zij, die de invoering
van het staatspensioen nocdig achtten ver
klaarden met dit ontwerp mede te kunnen
gaan daar het belangrijke concessies bevatte,
zoo als verlaging van den leeftijd, voor het
erlangen der ouderdomsrente, weduwenrente.
en het ontslaan van de betaling van premies
door de arbeiders. Met de in 1913 door den
heer Aalborse verdedigde meeningen is de
thans voorges tele regeling inzake premiebe
taling niet te rijmen. Men vroeg, op welke
gronden de minister van het door hem in
1913 verdedigd® gevoelen teruggekomen is.
Van andere zijde werd opgemerkt, dat,
wanneet de voorgestelde wijzigingen zullen
zijn aangenomen, het pensioen zal wonden
genoten ter zake van verrichten arbeid en
werden betaald uit de opbrengst van dien
arbeid, terwijl in het stelsel van staatspen-
sionneering eensf uitkeering wordt gegeven
op grond van behoeftigheid uit de Staatskas.
Eenigo leden wenschten den leeftijdsgrens
op CO jaar gesteld te zien en acJhitten een
grootere verhoog)ng de.r renten nooidlg we-
gem do verminderde koopkracht van het
geld. Dp denrcelfden grond; werd aangedron
gen op verhooging van alls in de Invalidi
teitswet bedoelde renten.
Tegenover deze wensóhen wertd aangevoerd
dat verhooging der renten zou moeten lei
den tot verhooging der premies en dat d®e
verhooging althans vooralsnog geenszins
veTiPchriijh' ware.
Tegen het brengen van de geheele premie
voor de invaliditeltsrenten ten laste van de
werkgevers werden verschillende bezwaren
geopperd.
Verscheidene leden waren van oordeel, dat
da voorgestelde regeling te bezwarend is
voor de kleine iniddcnstandsbetdrijven.
Enkelen wenschten de kleine werkgevers
van de betaling der premies vrij te Mallen.
Anderen waren van oordeelt dat de voor
gestelde regeling ook voor kleine werkgevers
geen overwegend 'bezwaar zon opleveren,
omdat 'huns Inziens de last der premiebe
taling op de afnemers zou worden afgewen
teld.
Ten gunste der vcorgestelda regeling werd
verder aangevoerd, dat zii eene belangrijk»
vereenvoudiging met zich brengt. Het voorn
stal tot toekenning van -.veduwenrenten vonid
algemeene toejuiching.
Verscheidene leden achtten de voorge
stelde regeling in tusschen onvoldoende, om
dat de renten alleen ten goede zouden komen
aan weduwen die geheel invalide zijn of den
leeftijd van 60 jaar hebben bereikt. Deze le
den wenschten de rente aan alle weduwen
toegekend te zien met ingang van den dag
van het overlijden van den echtgenoot.
Anderen konden zich met deze beschouwin
gen niet vereenigen. Zij merkten op, diat we
duwen, die met jonge kinderen achterblij
ven, jo hunnen behoeve do weezenrente ont
vangen, waarvan het bedrag gelijk is aan de
weduwenrente, terwijl er volstrekt geen re
den is aan jonge weduwen zonder kinderen
een rente te verleenen. Zulke personen be
hooren zeiven in hun onderhoud te voorzien.
Sommige leden meenden, dat reeds bij de
ze gelegenheid! verschillende andere wijzigin
gen, dan in het wetsontwerp zijn opgenomen,
in de Invaliditeitswet gebracht behooren te
worden, o.a. verhooging van den leeftijd,
waarop de weezenrente eindigt.
Ook werd aangedrongen op opneming van
de geneeskundige behandeling m do Invali
diteitsverzekering en van bepalingen tor
voorkoming van invaliditeit.
Verder verlangden eenige loden eeno re
geling van de risico-overdracht, in de wet
opgenomen te zien, overeenkomende met die
der Ongevallenwet.
Vele leden waren van oordeel, dat uitbrei
ding van de voorgestelde wijzigingen, ook al
moekten dezen op zich zelf beschouwd, won-
scheJijik zijn, thans geen aanbeveling verdient
omdat daardoor het tot stand komen dier
wijzigingen zou worden vertraagd, hetgeen
deze led'en niet verantwoord zouden achten-
Journalistiek. Met. ihghng va<n. 15. Aug.
INGEZONDEN MEDEDEELING.
a.s. is benoemd tot redacteur van „Onze,
Courant" te Hoorn, de heer A. L. G. M.
van Oorschot, tot dusverre redacteur aan
„De Leidsche Courant" te Leiden.
Do Noierl. gedelegeerd»} prof. Slniycken.
Het „Laatste Nieuws," het blad van «J.
Hoste begroet inet voldoening- de benoeming
van prof, Struycken als een der Aederlandsche
gedelegeerden, die met vertegenwoordigers
der Belgische regeering de herziening van qs
traetaten van 1930 zullen bespreken. Dit blad
noemt prof. Stryeken iemand, die meer dan
wie ook, steeds een open oog had voor do
groote verwantschap der Belgische en der
Nederiandsche belangen.
Plattelauilspariij. Het bericht in de pers
dat de heer E. Bos. lid van de Plattelandspartij,
zijn ontslag zou nemen als lid der Tweede
Kamer, is in zooverre juist, dat de heer Bos
zich bereid heeft verklaard, ten behoeve van.
den heer K. Dilling. inspecteur der Ned.
Hcide-Mij. No. 3 der lijst, zijn zetel beschik
baar te stellen.
Bij bedanken is echter opvolger van den
heer Bos, de heer A. Braat, te Hekelingen.
(N. v. d.D.)
Eerste Nederiandsche schip in de Hamburg-
sche haven. Het Nederiandsche stoomschip
Mars is. naar Wolff meldt, de Hamburgsche
haven binnen gevaren. liet schip voer voor
den oorlog reeds regelmatig tusschen Neder
iandsche havens en Hamburg. Het is het eerste
Nederiandsche stoomschip, dat na de opheffing
der blokkade in Hamburg binnengeloopen is.
CRISIS A A N G ELEG EN HED EN
Nederland en de blokkade. Op vragen
van het Kamerlid:, den lieer De Jonge, betref
fende het deelnemen door ons land aan een
eventueele economische blokkade van Duitscli-
land, antwoordde de Minister van Buitenland-
sche Zaken:
De vertegenwoordigers der geassocieerde re-
geeringen alhier hebben tot de Nederiandsche
regeering de vraag gericht of deze, indien om
standigheden het voor de geassocieerde regee
ringen noodzakelijk maakten verdere maatrege
len tegen Duitschland te nemen, bereid zouda
zijn allen uitvoer, her-uitvoer ol doorvoer van
goederen te verbieden.
Dit voorstel werd toegelicht met de mededee-
ling, dat het ingegeven was door den wensch
der geassocieerde regeeringen om zooveel mo
gelijk aan de neutrale landen eventueele nadee»
len van hun invoefhandel te besparen.
De Regeering heeft op dezen stap geantwoord
dat zij van oordeel was, dat, indien de geassc
deerde Regeeringen besloten om weder in haai
vollen omvang toe te passen de beperkende be
palingen, welke worden samengevat onder den
naam „blokkade", die toestand zou zijn hersteld
welke bestond voor den wapenstilstand.
In dien toestand van oorlog had Nederland
met do geassocieerde landen een nog steeds vas
kracht zijnde schikking gesloten, die rekening
hield met de speciale positie van Nederland eif
ons land eenige vrijheid van handelen liet, web
ke erkend was onmisbaar te zijn voor' zijn eco>
nomisch leven.
Da Nederiandsche Regeering was van oor-
.died, dat de door de geassocieerde Regeeringen
.thans voorgestelde maatregelen geen rekening
hielden met de speciale positie van Nederland;
zoowel op politiek als economisch gebied innam
en zag zich derhalve niet in staat de gevraagd
<le garanties te verleenen.
Er werd 'bovendien de aandacht op gevestigd
dat naast andere bezwaren, die konden woraep
opgeworpen, de Regeering niet in staat zou zij»
den doorvoer door Nederland te beletten zondef
daarmade de Rijn vaart-Acte te schenden, difl
uitdrukkelijk de vrijheid van doorvoer bepaalde.
De hooge melkprijs. De hoogo melkprijs
houdt verband met den hoogen kaasprijs, al
dus het „Utr. Dgbl."
„Dat weten we nu zoo langzamerhand alle
maal. En óók weten we dat de minister den
uitvoer van kaas verboden heeft, met de bedoe
ling' den kaasprijs te drukken, als gevolg daan
van den melkprijs te drukken, enz., enz-, zon
der dat die maatregel iets heeft geholpen,
De uitvoer van kaas is alzoo verboden.
Maar vanmorgen vonden we in het „Zuivel
blad" van de firma Misset Co., te Doetiir
chem een groote annonce van een Nederland*
sche firma, die leukweg adverteert:
„Speciale kaasdienst naar het buitenland
België, Frankrijk en Spanje.
Dat noemt men dan: gesloten uitvoer!
öeen wonder dat de melkprijs van 18 op 2C
cent moest worden gebracht. alm
Maar dat men bij gesloten
adverteert' Speciale kaasdiensf; naar het bui
25 - éai is toch wel het toppunt
van ja, waarvan?"
Kolen'vorvoer irit BelgiS. De extra-kolen)
trein Essohen—Roosendaal is opgeheven.
Vervoer hoepels. Onder hout. rvaarvan a?
ultyoer verboden as. moet ook worden gerekend
te vallen, hoep- en teenhout. doch niet de
daaruit vervaardigde hoepels.
Uitvoer honing oogst 1918. De N. U. M.
heeft da volgende regeling vastgesteld voor.
Jen uitvoer van honig van den oogst 1918.
De exporteurs zenden hun aanvragen voor
Vergunning tot uitvoer van honig, oogst 1618,
aan de .Vereeniging tot Bevordering van den
Bijenteelt in Nederland, onder bijvoeging van
tw'eo 3) vorzegelüe monsters van de uit te
voeren partij. Voldoen de monsters niet aan
da door do Vereeniging gestelde eischen, daf
