NIEUWE HAARL COURANT
buitenland
iinr rssirs»— m inM»
In en om Haarlem.
FEUILLETON
Om huis en hof.
Woensdag 13 Augustus.Tweede Blad
ios. Aug. de Lobel,
wS k^volk«V van belang is. dat de Engel
dep winter nog uit de gevang. vcnrc>liWeilJ sehe missie niet alleen wordt gehandhaafd.
GEMENGDE BUITENLANDSCHE iBERICH TEN
>■-1
I.
Welke Roomsche Haarlemmer kent de Lobel
niet? Zijn naam treft u telkens weer als die
van een der sprekers op de katholieke vergade
ringen door heel het Haailemsche diocees, en
meermalen daar buiten. Als ge hem ontmoet,
klinkt zijn stem meermalen schor van het vele
redtevoeren dat hij gedaan heeft, en ge hoort het
hem aan, hoe weinig hij zich ontziet. En wie
nooit zijn vierkante gestalte met den stevigen
kop en de heldere oogen vol levenslust boven
den lezenaar in den Bavo zag verschijnen, \yie
nooit genoten heeft van zijn echt-populaire
volkswelsprekendhedi, die is een vreemdeling in
Jeruzalem, en het katholieke leven onzer stad
gaat langs zoo een heen.
De Lobel is al meer dan twintig jaar in
Haarlem.
En al die jaren door was hij beschikbaar voor
tik Roomsch, vooral sociaal werk, dat zijn hand
te doen vond Zulke menschen, die overal maar
voor klaar staan, zijn eigenlijk héél gevaarlijke
lui voor zichzelf. Want in minder dan géén
tijd hebben ze zooveel op hun horens, dat er
aan vrijen tijd, aan ontspanning en rust zoowat
niet meer te denken valt.
't Is waar dat de Lobel er niet enkel den slag
van had, maar ook dén tijd er voor. Of moet' ik
het omdraaien en zeggen dat zijn drukke bezig
heden voor het „gemeen welzijn" hem geen
gelègenheid1 gelaten hebben om eigen haard te
stichten? Hoe dit zij, nü is hij; zoowat getrouwd
met den Volksbond, en ik zou dén Volksbonders
maar raden aan het dogma der onontbindbaar
heid van dit huwelijk vast te houden.
We zaten te hoornen over alles en nog wat,
maar hij zette een heel bedenkelijk gezicht toen
ik van interviewen sprak. Een oogenblik ging
hij geloof ik met het booze voornemen om van
op te staan en voor den onbescheiden journalist
de vlucht te nemen. Maai' hij is zelf zoo'n beetje
courantenschrijver de Bond heeft z'n eigen
pittig orgaantje en zal dus allicht wat meer
dan een ander toegevendheid toonen voor de
soms lastige eischen der journalistiek.
Laat het zijn zooals het wil binnen vijf
minuten had ik hem aan het praten gekregen
over zijn twee beschermelingen en zorgkinderen
de Bond en de Bavo.
Die twee zijn niet één hoor, en dé Lobel heeft
er het zijne toe gedaan om ze tot twee bepaald
©Parte dingen te maken. Misschien is dat, al
ik zijn andere verdiensten niet onderschat-
ten, wei jje^ beste wat hij voor Volksbond en
Gebouw gedaan heeft.
Ik stelde voor eerst eens over den Bond te
praten. Hij vond het uitmuntend en begon te
vertellen, welke veranderingen de R.-K. Volks
bond in den loop der jaren alzoo doorgemaakt
had. Zoo gezellig kan hij praten over de zes-
eents-menschen van vroeger, de zoogenaamde
losse leden, diie in geen enkele onderafdeeling
lid zijn. Zulke leden vroeger waren er uitslui
tend zulke zijn er nu nog maar 260, tegen
over een kleine tweeduizend leden van de
vakafdeelingen.
Het hart van den Volksbond in zijn tegen
woordige samenstelling is de Bestuursraad, die
bestaat uit het hoofdbestuur dér Haarlemsche
wfdeelmg mèt dagelijksche besturen van alle
ondterafdeehngen. Die Bestuursraad vergadert
gewoonlijk eiken derden Woensdag van de
maand, en ik beken dat ik al eens maar
mis hoor gehengeld heb naar een invitatie
wn zoon vergadering mee te maken, niet uit
bloote lueuwsgierigheid, maar omdat ik voel hoe
h F>sten kijk men daar moet krijgen pp wat
er) m kringen van onze Roomsche werk-
l rif°®dai daar een flink stuk van ons
kat onek sociaal leven gemaakt wordt. Maar
me journalisten zijn gevaarlijke lui; weet ge,
eL Men moet voor ze oppassen. Vertel ze
vandaag wat morgen staaf het in de cou
rant, zooals een goede kennis van ffi? meent,
e dé stuipen op z'n lijf krijgt als een kranten
ban te dicht bij hem komt. Hij moest eens
wéten hoeved de journalist verzwijgt en
dat men, als er iets niet 'in dé courant mag
komen, het best doet door hef de redactie in
de puntjes te gaan vertellen
Toch droom ik mij iedereen heeft zoo z'n
idealen van een tijd waarin de redactie der
katholieke cuorant ex officio Baar plaats inden
Bestuursraad heeft en zóó den nauwen band
vormt tusschen Roomsche-werkliedenvereenigin-
gen en onze pers.
Of hij ook een diepgaande verandering m
het leven en werken van den Volksbond
bemerkte, vroeg ik den heer dé Lobel zoo oonoo-
zel-weg. Och ja, interviewen is óók een kunst.
Daar kwam het los. „Kijk eens," vertelde hij,
niet bad gewild1, maar 'onrecatvaarïlïfi' was aan
gevallen. De voorwaarden voor een rechtvaar
digen vrede waren duidelijk in de antwoord-
Daar kwam 'het los. „Kijk eens," vertelde mj, digen vrede waren auideiuK m de anxwoora- jxu.hu vnjuag ji. aan u
de invloed van den Volksbond op heel ons nota aan den Paua geformuleerd. Het was dus geering heeft gezonden:
leven is zóóveel gfooter en sterker aan de Duitsehe regeering. om een verklaring „De vredesconferentie
de mvioea van uen vuiiu>iwiiiu: v/p «ai vxio uuia ucui ueu xnu.a «ciuijiiuiüciu.
stedelijk leven is zóóveel grooter en sterker aan de Duitsehe regeering. om een verklaring
geworden dan vroeger, dat men die toestanden af te leggen. Werd dit gedaan, dan zou de Bei-
eigenlijk niet meer vergelijken kan. Dat komt gische regeering antwoorden,
stellig deels daarvandaan, dat het karakter van Graaf Törring zond nu aan den Belgischen
den Volksbond gewijzigd is. Vroeger een orga- gezant een schrijven, waarin hii hem verzocht
nisatie van een belangrijk getal afzonderlijke bii zijn regeering er op aan te dringen een
leden vereenigd behalve door hun godsdienst, verklaring uit te lokken van Engeland en
óók 'door gemeenschappelijke deelneming in- Frankrijk, hoe deze zich zouden houden tegen
sommige fondsen en. dóór het elkaar ontmoeten over de vredes'kwestie wanneer aan België vol
in het eigen gebouw van den Bond, is de doening werd geschonken.
Volksbond nü géwordén tot de standsorgani- Aldus werd besloten, maar de rede van
satie omvattende alle plaatselijke afdeel in gen Graaf Hertlingi in den rijksdag op 11 Juli
der machtige Roomsche vakorganisaties, en aan maakte aan alle besprekingen een einde,
deze laatste ontleent hij thans zijn groote Op 10 Augustus deed de Belgische regeering
wederom aan den Beierschen diplomast een no
ta overhandigen, waarin verklaard werd, dat
na de redevoeringen van den rijkskanselier op
11 en 12 Juli geen gevolg kan worden gegeven
aan het verzoek op 30 Juni gedaan. De theorie
van het vuistpand en van waarborgen was
lijnrecht in strijd met het program van Bel
gië. zooals dat in het antwoord aan den Paus
was neergelegd. Was deze theorie gehand
haafd, dan kon niets worden gedaan.
Graaf Törring gaf echter de zaak niet °P
en vertrok persoonlijk naar Berlijn.
Hii overtuigde admiraal von Hintze van de
noodzakelijkheid, om de onderhandelingen
weer aan te knoopen en werkelijk 23 Augustus
werden de besprekingen hervat.
Graaf Törring verklaarde nu, dat de Duit
sehe regeering! de Belgische souvereiniteit wilde
eerbiedigen en de oorlogsschade zou herstellen.
Verder deelde hij nog mede. dat Duitschland
geen pand verlangde, maar alleen verzocht, dat
België bij de geallieerden zou tusschenbeide
komen, om de Duitsehe koloniën aan Duiteoh-
land terug te geven.
kracht en invloed.
Maar ook de omstandigheden van het oogen
blik, de distributie-maatregelen vooral en niet
minder de uitvoering der sociale wetten, voor
welker goede toepassing, de stands- en vakorga
nisaties onontbeerlijk zijin, hebben tot gevolg
gehad dat óók onze Roomsche Volksbond meer
erkend, geraadpleegd en gewaardeerd wordt
door allerlei autoriteiten. En dat zal nog sterker
worden, naarmate de vak- en stands-organisa
ties méér gebruikt zullen worden dóór 's lands
regeering als organen om medé te werken aan
de uitvoering dér voortdurend dieper in ons
maatschappelijk leven ingrijpende sociale en
economische wetten en bestuursmaatregelen."
„Weet ge wat óók in den Bond heelemaal
hervormd is," vroeg de Lobel mij, op zijn beurt
de leiding van het gesprek nemend. En zonder
mij tijd tot raden te laten', ging hij voort: „De
coatributiebetaling. Op de eerste plaats is deze
contributie zoo ongeveer vertienvoudigd en
bovendien is heel en al gebroken met het
systeem dat de leden, afzonderlijk moesten neta-
len aan den Bond èn aan hun vakvereeniging.
Daar had iedereen het land aan. Behalve de
losse lederi', betaalt nü iedereen énkel aan zijn
vakorganisatie, en de penningmeesters van deze
dragen volgens een allereenvoudigst systeem
een^deel der contributie af aan dien penning
meester van het Hoofdbestuur. Dat gaat nu
even vlot en regelmatig als het vroeger dikwijls
gezanik gaf en den penningmeesters onaange
name oogenblikken bezorgde."
Wilt ere het lijstje der vakafdeelingen op het
contributie-formulier eens hooren, lezer? Daar
staan de bakkers, de bloemisten, de bouwvak
arbeiders, de gemeentewerklieden, de haven- en
transportarbeiders, de kanto o rbediendende
kleermakers, de meubelmakers, de metaalbewer-
kers de naaisters, de post- en telegraafmannen',
de sigarenmakers, de slagers, de mannen van
spoor en tram, de typografen, fabrieksarbeiders,
leerbewerkers, zuivel-bewerkers, wijnkoopers-
knecMs.^ nu dje vakafdeelingen eens wilt
zien in haar volle, echt-Roomsche glorie, ga dan
naar een der groote processiën kijken in onze
mooie kathedraal aan de Leidsche Vaart, be
wonder er de banieren en vaandels, waarvan
die dier vakorganisaties verreweg het grootste
deel uitmaken, en de heerlijkste herinneringen
aan den gouden tijd der Middeleeuwsche gilden
met hun nauwen band tusschen godsdienst en
ambacht, komt in uwen geest op.
Ook over de Jaarfeesten van den. Bond heb
ben we liet gehad, die groote ïeesturtvoeringen,
die acht-, negenmaal herhaald moeten worden
om al de leden en hun vrouwen en mesjes in de
gelegenheid ie stellen ze mee te maken. Over cte
Rerum-Novarum-meetings de laatste uiaal m
OM11 jucht toen het een studie werd hoe
zich voor die duizenden verstaanbaar te maken
en eindelijk kwamen we eens voorgoed op
het onderwerp de Bavo.
Daar schrijf ik eens apart over!
waarin
aan
in
hebben""plaats gehad tusschen graat Törring, UIT ERANHKiJK.
•een vooraanstaanden liberalen persoonlijkheid ite Entente en Roemenië.
van Beieren, verwant aan de Belgische konin "- Wptnri caUibon, de Rran&che zaakgelastig-
lijke familie en den Belgischen gezant m Zv Boekarest, heeft aan, Bratianu, den
seriand. T jRoenieenschen minis ter. president drie nota's
Nadat de Belgische gezant, aldus h overgebracht door den oppersten raad der
nal de Genève" aan zijn regeering machtig g „eallieerden ''tot de Roemeensehe regeering
tot. besprekingen had gevraagd en deze op - bloeiden vooral die regeering
Maart verkregen had werden de onderhande- niet Uit eigen initiatief te
Q ^rsaf lërring een nota overhandi- sluiten te voegen naai' de besluiten van de
„eu,"waarin gezegd werd. dat België den oorlog 1 gedelegeerden der Entente te Bpedapeat.
te zien. Zij verklaarden geen vertrouwen
meer. in tie regeering te nebben en willen
de zaak zelf ter hand nemen.
Tweemaal zijn in het parie-uiern pogingen
gedaan om te verkrijgen, dat de krijgsge
vangenen in Siberië nog voor net piuiten
van den vrede van St. Germain, naar nun
land zouden kunnen .terugkoeren.
Een 'deputatie uit de vrouwen, die nog
angstiger zijn geworden dioor de laatste ,be-
rienten, welke haai- van haar mannen uit
Siberië bereikten, Reeft nu bij de Japansehe
militaire missie over deze kwestie gesproken
De vrouwen .werden door den Japanschen
overste Holta ontvangen en zij smeekten
hem om bjj zijn regeering stappen to doen,
opdat haar. echtgenooten toch voor den win
ter. uit Siberië zouden kunnen terugkeeren.
Deze bede werd ojoder grpote ontroering; door
ee,u aantal kiiider&ii, dio den Qvorsto om
huil vaders smeekten, ondersteund.
O vers to rloita belo.ofde alles .w*tt lp, zij n
vermogen was voor de ongeiukkigen to doeij,
doch voegde er, voor de Duitsch-Oosteurijk-
sche regeering weinig vleiende voorwaarde
aan toe„wanneer de Duitscii-Oostenrijksche
regeering zich de zaak aantrekt."
Toen trokken de vrouwen naar de Ita-
liaansche missie, waar haar ook de meest
mogelijke troost gegeven werd.
Ten slotte begaven zij zich naar het ge
bouw, van buitenlandsche zaken, .waar zij
,Tirn na lang wachten ontvangen werden en ook
UIT BELG1E. daar kaai. bekLag indienden.
Een opzienbaiende vredes- aJdeelings-chef JLppen beloofde, daar de
poging in 1918. vrouwen hel? antwoord des Zaterdags na
Thans blijkt uit het ..Journal de Geneve, eluiü d;er gTOi0te demonstratievergaderirg
rin belangrijke onuitgegeven doe wilden afhalen, de deputatie voor den staats-
de openbaarheid worden prusgegoven. dat Eenner te brengen.
Maart 1918, ernstige vredesbesprekingen kanseue
tOTt* l'arijs wordt aan „ue Telegraaf" nog
de tekst geseind der nota, die Üe Opperste
Raad Vrijdag jl. aaM de Roemeensehe re-
JJIT DU1ISCH-OGSTENRIJJL
Het afsmeekejn van den te
rugkeer dei' krijgsgevan
genen.
Eed levendig en n ar tv e rs cheurend beeld
van de vreeselijke gevolgen van den oor
log, gaven dezer dagen de straten in L\v.ee-
neu weer. te .aanachouw.en. Een lange, drp-e-
ve stoet van vrouwen en kinderen der
ki'ijgsgevangenen in Siberië .trok van de
eene vreemde missie naar. de ander© om
dezen hun nar is loch tei jj ken wensch kenbaar
juvvx v g cnoxiuvix
„De vredesconferentie heeft tót nu toe nog
geen rechtstreeksch antwoord van de Roe
meensehe regeering ontvangen. De confe
rentie verneemt, dat Roemeensehe generaals
weigeren de instructies der geallieerde ge
neraals op te volgen en de publicatie van
het telegram vain den voorzitter der vredes
conferentie aan de HongaarBche regeering
hebben verhinderd. Bovendien staan zij hun
soldaten toe, particuliere eigendommen te
plunderen en nemen zij levensmiddelen en
rollend materiaal in beslag. Zdj onderwerpen
Boedapest, waar hongersnood h'eerscht, aan
een onnoodige blokkade en vernielen sjpoor-
wegen, o.a. die van Boedapest naar LWee
nen, in één woord, zij begaan tal vanhan
delingen, in strijd met de besluiten, dier G.
en G. mogendheden en met de eerste be
ginselen van menschelijkheid.
„De Opperste Raad verneemt tevens, dat
de socialistische regeering in Hongarije door
een staatsgreep is omver geworpen, dat de
ministers zijn gearresteerd en dat de regee
ring is vervangen door een nieuwe met
aartshertog Joseph1 aan het hoofd.
„De -vredesconferentie is genoodzaakt aan
te nemen, dat de Roemeensehe regeering be
sloten heeft de conferentie te trotseeren en
zieh van de G. en G. mogendheden los te
maken. Mocht de conferentie zich hierin ver
gissen, dan verzoekt zij de Roemeen
sehe regeering deze mededeeüingen terstond
tegen te spreken, niet door woorden, doch
door daden, waaruit openlijk blijkt, dat Roe
menië de politiek, welke de conferentie be
sloten heeft t© volgen, aanvaardt en te goe
der trouw wil naleven."
De vredesconferentie heeft o.p deze nota
geen antwoord ontvangen; daarentegen zijn
er berichten ingekomen, waaruit blijkt, dat
de Roeimeniërs voortgaan de bena-Hngen van
bun nltirnatniu aan Hongarije uit te voeren.
i.'bi Z-SoZLAiNi),
De Ejugelsche regeering en de H. Stoel.
De onthullingen van Minister Erzberger,
zoo spoedig volgend op de pogingen in zekere
kringen aangewend, om het Engelscho gezant
schap bij het Yaticaan te doen opheffen, tullen
hen in hun overtuiging versterken, die meenen
dat bet, in de toekomst voor de Engelsoh-spre-
maar dat de betrekkingen tusschen het Brit-
sche rijk en den H. Stoel nauwer en intiemer
worden.
Over deze kwestie schrijft de Kanunnik Bar
ry in verband met de Duitsehe onthullingen
over de vredesactie, waarin de H. Stoel zoo n
belangrijke rol vervulde:
Het is nu geen tijd de oude gereserveerd
heid weer aan den dag te leggen of de hulp,
wolke Kome gaarne voor de in gevaar ziinde
•beschaving aanbiedt, af te wijzen. Engeland
heeft zijn plichten in het nabiie Oosten, in Po
len, Egypte, Palestina en in Syrië, terwül het
bovendien duidelijk blijkt, dat millioenen ka
tholieken uit geheel het Engehche ruk zeer
veel belang stellen in de Iersche kwestie, ra
de moeilijke arheidersconflieten en in het
goede en kwade van ons opvoedings-aysteem.
Hoe dan ook. welk© middelen ook dienstig
zijn: de EngeJsohe regeering moet niet. in het
duister gelaten worden ten opzichte van onze
verlangens en ideeën, waarvan zij zoo weinig
afweet.
Onder deze middelen behooren ook de diplo
matieke betrekkingen met Rome.
Het Yaticaan zal de Engelsche staatslieden
inlichten langs wegen, die niet voor pers. rede
naarsgestoelte of de ibinnenlandsche hiërarchie
openstaan en dat met gezag. Ik beschouw, zoo
besluit Bary, de Engelsche legatie te Rome als
een voortdurend intiem contaot tusschen de
twee machten, waarvan de toekomst, der we
reld hoofdzakelijk afhangt.
Duitschland en P°len.
In de commissie voor de onderhandelingen
tusschen Duitschland en Polen zijn door den
Opperste Raad als Entente-vertegenwoor f>
gers aangewezen voor Fraoikrijlk; generaal
Dupornt; voor Engeland; generaal Maroold;
voor Italië: generaal Benebenga. Verder
heeft de Opperste Raad aan de commissie
voor de Duitsch-Poolsche onderhandelingen
een Japansch officier toegevoegd.
De drankbestrijding in de Vereenigde Staten
Het drankverbod is nu een maand in wer
king en het resultaat is, zoo vertelt de oor
respondent van de „Times" te New-York,
dat ieder, dio den weg weet, een hartigen
slok kan krijgen. i\ u is trouwens ue wetge
ving op dat gebied eenigszins ingewikkeld
en noch voor de verkoopers, noch voor de
verbruikers is het geheel en al duidelijk
wat verboden is en wat nog mag worden
verkocht. .Voor sterken drank staat het ver
bod wel vast, maar ten aanzien van bier en
lichte wijnen is er nog verschil van uitleg-
ging van de wettelijke bepalingen moge
lijk en tal van bars en restaurants hebben
dus den verkoop van deze dranken voortge
zet. Bovendien zijn er nog tal van inrichtin
gen waar clandestien sterken drank wordt
verkocht. De eigenaars dezer meestal kleine
inrichtingen redeneeren eenvoudig zoo: „We
zettm den drankverkoop voort; worden we
gesnapt, dan betalen we de boete, sluiten en
gaan in Europa wonen."
Hoe het tegenwoordig toegaat te New-
York leert het volgende voorbeeld waar,
trouwens kent men deze slimmigheden niet,
als het gaat om drankbepalingen te ontdui
ken. Iemand komt een bar binnen en
vraagt om een glas witten wijn.
„We hebben geen witten wijn. WTel sherry,"
is het antwoord van den buffehbouder, die
tevens een glas lichtbruin vocht den bezoe
ker aanbiedt.
„Neen, ik wil Rijnwijn!"
„Dat goedje is even goed," antwoordt de
bui'i'ethouder weer. „Proef maar eens."
De bezoeker, die nu lont begint te ruiken,
proeften drinkt zijn gia« whisky uit,
In restaurants bestelt iemand een cocktail
De keJJner zegt niet te weten of die wel te
krijgen is, gaat heen en waarschuwt eenigen
tijd later den bezoeker, dat er iemand aan de
telefoon is De bezoeker gaat naar de tele-
foonzaal en vindt daar ziin cocktail gereed
staan.
Overigens worden natuurlijk overal in zul
ke gevallen gebruikelijke foefjes toegepast:
hier brengt men den gasten den drank in
koffiekoppen; elders bestelt men den keilner
een glas „speciale sherry". Het bureau voor
paspoorten deelt mede, dat een aantal per
sonen zich daar hebben aangemeld voor een
reis naar Havana, in de kolom op het aan-
vraagbaljet em een paspoort, waarin de re
den voor de reis moest worden opgegeven,
zetten zij eenvoudig: „het drankverbod".
Daar ook schepen onder Amerikaansehe
vlag- „droog" moeten zijn, maar op buiten
landsche schepen drank mag worden ver
kocht, vreest pien in Amerika, dat nu de pas
sagiers bij voorkeur van Britsche, Fransehe
en Nederlandsehe schepen gebruik zullen
maken. „Hbld."
ito duurte te Hrussei <_iu x
„Gns Vaderland" het in de Belgische hoofd,
stad verschijnend orgaan geeft de volgende
vergelijkende cijfers over den prijs van em
kele levensmiddelen te Brussel en Parjjs:
Aardappelen: te Piarjjs 60 ct. per kilo,
te Brussel 30 et.
Wortels: te Parijs .60 ct. tot .75 ct. pet
bussel, te Brussel 25 ct.
Koleh: te Parijs 65 tot 76 ct. 't stuk, te
Brussel 25 ct.
Tomaten: te Parijs 60 tot 70 ct. per y2'
kilo, te Brussel 1.60 fr. per kilo.
Groetne boonen: te Parijs 40 en 80 ct. per.
ï/s Kilo, te Brussel 25, 30, 35 en 50 ct. kilo
Groein© erwten: te Rarijs 30 en 65 ct. pet
i/s Kilo, te Brussel 50 ct. tot lfr. per kilo.
Boter: te Parijs 3.50 tot .4 fr. per }/s kilo.
te Brussel 7.20 tot 7.50.
Eierente Parijs 3.60 tot 4.50 fr. de 12
te Brussel 7.20 tot 7.60 de dozijn.
Melkte Parijs 50 tot 60 ct. de liter, te
Brussel 45 ct. voor afgeroomde melk, 80 tot
1 fr. voor volle melk.
Suiker.: te Parijs 2.20 fr. per. kilo, te Brus
sel 1.95 Ir. .Van toekomende maand af zal
de prijs van de suiker te Parijs 1.90 fr,
per kilo bedragen. Doch. te Parijs staan de
metnschen nog op. suikerrantsoeo.
Zoioals uit de hierbovenstaaade cijfers blijkt
schrijft 't blad dan verder, zijn de groenten
hier. beterkoop, maar d© boter, de melk en
de eieren zijn hier veel duurder. De reden
ligt voor de hand. Groenten worden hier ge
kweekt en zijn in voldoende hoeveelheid'
voor. handen. Wij voeren er reeds tamelijk
veel uit. Dit jaar. is er ook veel fruit, vooral
appels en peren. De prijzen voor die vruch
ten dalen en zullen noj; dalen. Boter, melk
en eieren zijn hier zoo duur omdat de vee
stallen en de neerhoven onder den oorlog
veel hebben geleden. D© leemten zijn nog
niet ingevuld. Zjoo gauw onze vee- en hoen
derstapel weer op p.eil is zullen, de prij
zen van melk, boter, en eieren snel afnemen.
Een wolkbreuk.
DpOF e©n wolkbreuk )s na^r de „Times"
uit Toronto verneemt, ernstige schade aan»
gericht in Gathurst, Nieuw inuxiswdk^Uui-
12).
Huppel is een goed man," troostte de huis-
hondster haar. „Nog nooit heeft iemand
zich over hem beklaagd."
Eva zei niets daarop, doch ging snel heep.
Onder den zoom van het woud. zette zij zich
neer en weende bitter.
De Paasohweek bracht een nieuwtje lm
A-chtdal, dat alles in beweging zette: Pech-
eieder is gekomen.
«2>ou dat waar zijn?Onmogelijk, dat
hef uiett Als ik hem zelf niet zie, geloof ik
niet!" Zoo spraken de menschen. Maar
Was waar. Peebsiader was teruggekomen.
_*teor verscheidene jaren was hij met vele
j^jdoren over het groote water naar Brazi-
vortrokken en sindsdien had niemand
weer iote vau hem gehoord. En nu dook hij
komenPh.1100 hij in het vaderland was ge-
hom toe zelf niet. Iedereen ging naar
waar hij ©©bieder vertelde. In het land,
heet, dat dJv®©st was, zei hij, was het zoo
vielen, dat allI ^T? gebraden uit de lucht
het gras in 7etoen verdorden en de zon
moesten daar omE, Me°f©h en vee
velen geloofden hem vcrteld® hy en
De boeren, die W anderen nle£
w i voornemen hadden,
naar Braailie te verhnizon> keken op hun
neus en menigeen onder hen ging stilletjes
naar zijn notaris en zei. dat de verkoop van
zijn boerderij niet doorging, dat hii van ge
dachten was veranderd.
Toen den Roodboer dit ter oore kwam, was
het hem, als brak na lange regendagen de
zon weer eens door de donkere wolken. Hy
liep van den eenen naar den anderen en
vroeg, of zij nog wilden vertrekken.
„Ik ben van gedachten veranderd, kreeg
hij overal ten antwoord en toen hij dit van
den laatste der trekzuchtigen gehoord had
Wilde hij het uitgalmen van geluk. Aohtdal
was behouden!
Den volgenden dag nam hij bij het eerste
morgenlicht den stok in do vuist en begaf
zich naar de naburige stad, naar de recht
bank, om naar zijn zoon te informeeren.
„De onschuld van uw zoon is voor den dag
gekomen," zei de rechter hein. „De dader
heeft zich zelf aangeklaagd, hij is in Ame-
rika,"
„En wie is het," vroeg de Roodlboer ver
baasd.
„Een zekere Antoon Hoch'blicher geeft zich
'als de dader aan."
Toni Hochblidher? Aan dezen had niemand
gedacht. Geen mensoh was het opgevallen,
dat hij sedert dien avond verdwenen was.
„Aan dezen heeft niemand gedacht." De
Roodboer schudde ongeloovig het hoofd.
„Maar hij schrijft het zelf. Gunther is on-
'sobuldig, zegt hij, ik zelf heb den ell ene ti
ling neergeschoten. Ik was e,
Seffel, die ik graag de mime had gonoernë
neerschoot en toen he'b ik on mum beurt hem
neergeschoten en zijn liik in het woud ver
borgen. Gunther is dus onschuldig.
Nog denzelfden dag keerdo de Roodboer
met ziin zoon naar bet dal terug
VIII.
Het liep tegen den avond en bij Rüppel
hielden de knechts en meiden schalt. Eva
zat met de anderen buiten on de bank.
Daar kwam een man aan; Eva herkende
hem aanstonds, het was de Beukeniboer. Hij
was op zijn Zondagseh geUeed en een van
Klippels dochters zei schertsend: „Die komt
zeker om een vrouw 1
Eva beefde. Zou hij om Kegërl komen, de
oudste dochter van Rüppeht
De Beukenboer had ecu lang gesprek met
Rüppel. Daarna nain hu deel aan het ge
meenschappelijk avondmaal. De vrouw van
Rüppel riep Eva te komen eten, doch het
meisje bleef alleen buiten zitten en weende.
Hij kwam dus om K©£er
Plotseling vQjelde zij eon arm om haar
hals en een haar welbekende stem zei smee-
kend„Eva, kom binnen.
Als door een adder geheten, sprong zjj op
en zei: „Laat mij!"
Een krachtige arm weerhield haar. „Eva,
waar wilt gij heen? Waarom loopt gu van
mij weg?"
„Laat mij," herhaalde zu, „wat gaat het u
aan, of ik buiten zit? Ga maar alleen bin
nen."
„Eva, wees geen kind! Luister eerst naar
hetgeen ik je wil zeggenIk ben by oom
Rüppel geweesten waarom, denkt gy:
„Laat mij," krijechte zii en wilde wegloo-
pen, maar hij hield haar vast.
„Om uw hand heb ik gevraagd, omdat
Rüppel uw voogd is. Wat zegt gij daarvan?
Ja of neen?"
-Roer," zei zij builend en over al haar le
den bevend, „wat hebt gii er aam, met mij
den spot te drfiven?"
„Ik met jou den spot drijven, Eva?"
Zij rukte zich los, maar bleef toch staan.
„Indien ik je zeg, dat het heilige ernst is.
Ja of neen? Ik weet wel, dat gij dacht, dat
ik om Regerl kwam en dat gij daarom niet
binnen wilde. Zeg ja, Eva! Maar ga nu
mee naar binnen."
Hij sloeg den arm om haar en zij liet zipli
willoos leiden. Maar aan de huisdeur, vroeg
zij nog: Je het je wezenlijk ernst?"
Hij drukte haar een sehuchteren kus op
het voorhoofd en leidde haar binnen.
Vau uit den Beukenhof bewoog zich oen
stoet, voorop de Beukenboer, den grooten
boed eenigszins schuin op het hoofd, met 'n
witte roos in het knoopsgat. Aan zijn arm
schreed Eva, de oogen neergeslagen en een
lichten blos op de wangen Achter hen liepen
'de vrienden en kennissen, allen van harte
meelevend in het groote geluk, wat het jon
ge paar te wachten stond: zij gingen naar de
'kerk, waar het huwelijk tusschen den Beu
kenboer en Eva voltrokken zou worden. Het
kleine kerkje, beneden in het dal, was over
vol met belangstellenden, want de Beuken
boer had zieh in den korten tijd» ónt hij den
Beukenhof bestuurd had, bemind gemaakt
bij groet en klein. De grijze dorpspastoor, die
bruid en bruidegom zelf gedoopt had, weende
van aandoening bij de plechtigheid.
Na de H. Mis ging bet bruidspaar met de
beste vrienden naar de pastorie, waar de
buishoudster van den pastoor voor e,en keu
rig gedekte tafel gezorgd bad.
Aan bet einde van bet maal. stond de pas
toor op en verzocht stilte. Iedereen zag hom
aan.
„In de kerk heb ik bet bruidspaar den ze
gen gegeven als priester en plaatsbekleeder
van God," begon bij. „Thans nog eenige
woorden als menech. Ik weet, dat alleen,
ediele beweegredenen beiden te zamen ge
voerd en voor het leven vereenigd bobben.
Dit is de eerste vereischte voor een Gode
welgevallige eohtvereeniging. Maar toch zul
len dagen vas kommer en rampen niet uit
blijven, zy blijven niemand besnaard. Wan
delt steeds volgens Gods gebod in liefde en
eendracht; dan zult gii beproevingen en don-
kere dag"en met gelatenheid dragen.
Daarna stond de Roodboer op en zei„En
ik zeg er dit nog bij; Hebt steeds uw ge
boortegrond lief 1 Wat onze voorouders be-
gonneu hebben, zet dat voort! Ik kan niet
zeggen wat ik denk, maar gu zult my begry-
P6Eva trok haar man aan den arm: „Een
WHijdvoigde haar in het voorhuis. „Ik heb u
een verzoek te doen, bet eerste. Weiger mij
dit niet," verzocht aii
„Dat is?"
„Daar beneden op het kerkhof ligt iemand.
Zij heeft mij nooit mogen lijden, maar van u
heeft zij veel gehouden. Ik heb bet zelf be
merkt, toen zij mii uitschold- Kom, laten we
een onze Vader op baai; graf bidden."
Hand in hand. gingen zij naar 't kerkhof
knielden neer voor een prachtig graf en ba-
den voor de rust voor de barones. Zii ook zou
iets beben van den bruilofsdag.
EINDE
