CtSSill
HET WITTE HUIS.
FEUILLETON
Kunst en Kennis
Zaterdag II October
Derde blad
VII
slot.)
'En nu vraagt men met alle ingenomenheid
over wat wij niet willen wat wij dan wel wil
len. Dit is uit het nagetieve reeds grootendeels
gebleken. Maar bouw een eigen stelsel op
Ik verwijs naar hetgeen ik in de Ilde Kamer in
opeenvolgende jaren hierover mocht zeggen,
de algemeene lijnen zijn wel degelijk van stonde
al aan getrokken. Maar de details
„Mijnheer de voorzitterik begrijp vol
komen, dat een Kamerlid, zelfs al wordt
„hij gesteund door vele deskundige adviezen
[[en veel vaklectuur, die hem automatisch
['geworden, geen afgepaald en gedetailleerd
„systeem van een nieuwe volksweerbaarheid
„kan en mag ontwikkelen en aanprijzen. Het
„zoude door een staf van regeeringsambte-
„naren uiteengerafeld kunnen worden."
Maar reeds dadelijk daarop gaf ik de lijnen
aan, die mij immer voor oogen hebben gestaan
en ik kan er slechts aan toevoegen dat ik verder
wil gaan dan eenig schrijver over reorganisatie
van ons leger gegaan is. Ik ben wellicht een
extremist geworden na jaren met dit vraagstuk
te hebben rondgeloopen, maar ik ben mij vol
komen bewust dat de eenige impuls van mijn
streven ishet belang van heel ons dierbaar
vaderland.
Hij die de regeenngsverantwoording draagt
moet zijn systeem ontwikkelen en verdedigen.
Een Kamerlid heeft recht van critiek op elk
wetsontwerp zonder daarom gehouden te zijn
een ander wetsvoorstel zijnerzijds te ontwerpen.
Als de begrooting in mijn geest te amendeeren
ware, zoude dit wapen gehanteerd worden,
maar dit is glad onmogelijk.
Wat de marine aangaat, hier worde gehand
haafd de gedachte, neergelegd in de z.g. lintworm
motie, welke ik, wegens ge Drek aan steun, onder
deze motiveering introk
„De hoofdgedachte, dat de tijden nu reeds
„rijp zijn, afgezien van hetgeen ons als dwang
„zal worden opgelegd, om vermindering van
„bewapening te overwegen, kan ik even goed bij
„Hoofdstuk VIII naar voren brengen. Waar
„ik geen steun van links krijg en ook van de
„rechterzijde geen aöhaesie aan mijn motie
„wordt betoond, wil ik niet genoemde hoofd
gedachte in gevaar brengen door misschien
„alleen te blijven staan, te meer waar ik wel
licht vanavond de gelegenheid zal krijgen
„die hoofdgedachte weer naar voren te bren
gen. Om die reden aangezien ik mij aan dat
„échec niet wil blootstellen, trek ik mijn
„motie' m.
Bekend is dat ik inderdaad eenige uren later
mijn motie bij oorlog indiende. Bekend zij nu
dat ik de marinemotie als leiddraad van mijne
houding nog steeds volkomen juist acht en dus
als zoodanig hier mag herhalen
„De Kamer,
,van oordeel dat thans kan worden overge
daan tot de vermindering van bewapening
„wat aangaat de weermacht ter zee,
,,vaiï oordeel dat een gedeelte van het bestaan-
..he materieel kan worden gedirigeerd naar
„Indiê, anderdeels kan worden ter beschik-
„king gesteld van het ministerie van oorlog
„ter kustverdediging,
„van oordeel dat mitsdien de landsverdedig
ing onder écu departement kan worden
„vereenigd,
„verzoekt de regeering maatregelen m dezen
„geest te willen overwegen en daarvan te doen
„blijken bij de eerstvolgende begrootingen
„en gaat over tot de orde van den dag."
Sindsdien is een nieuwe Minister van Marine
opgetreden, de hemel weet hoe hij in het vaar
water geraakte, en deze heeft het oirbaar ge
acht op 20 Juni 1919, vrij positief te zeggen dat
Hij wist wat hij wilde. Ik heb daarop het volgende
gezegd en herhaal liet ter herinnering
„ik wensch uit het betoog van den Minis
ter drie standpunten naar voren te brengen
„ik zeg niet dat de rest mij duidelijk is die
„mij buitengewoon duister zijn bebleven....
„Het tweede punt dat Zijne Excellentie zeer
„markant naar voren heeft gebracht is dit.
„Z. Ex. lieeft een lijn getrokken. Hij kent
„dielijn; bij zag die lijn gaan ten einde toe, wat
„er ook gebeure en boe men ook moge cri-
„tiseeren. Het wekt vertrouwen. Ik mag het
„dat men een lijn trekt en zich bewust is
„van de conseqenties. Maar, toen de Minis
ter er toe kwam een tipje op te lichten van
„wat eigenlijk bij hem vaststond, zeide hij,
„dat hij zich op het oogenblik nog niet ge
rechtigd gevoelde om daarover iets te zeg-
„gen, aangezien hij eerst het geheele terrein
„nog eens moest overzien om precies te weten
„in welke richting hij wilde gaan. Zonder te
„zeggen dat liet'nmethet ander in tegenspraak
„is want dat geloof ik niet wil ik er
„op wijzen, datde Minister wil: vertrouwen van
„het publiek in de vloot en in de bemanning.
„Maar, willen wij goede zaken maken met dc
„marme dan moet ei ook zijn vertrouwen
„van de Kamer in Zijne Exellentie en dat
„kan alleen voorkomen, wanneer de Minister
[[datgene, wat hij zich voorstelt te doen tot
„het einde toe, mededeelt aan de Kamer
[[dat hij kome, nu nog niet, dat kan ik vatten,
„maar bij de eerstvolgende gelegenheid, bij
„de begrooting, met zijn plannen tot het einde
[[toe, zoowel omvattende het materieel als
[[het' personeel, maar zoolang hij in het vage
[[blijft zeggenik ga mijn richting, maar gij,
„Kamer, weet daarvan niet af, kan het niet
[[anders, of de eerste de beste botsing in de Ka-
„mer zou hem nopen afstand te doen en dat
„kan hij niet doen na zijn verklaring, dus
„zou hij moeten verdwijnen."
Tot toelichting diene dat deze Minister zijn
legrooting indient zonder één letter program
matische toelichting. Het eindbedrag is 6 mili-
oen gulden hooger.
Verwerken wij ten slotte als verduidelijking
van ons standpunt het slot van het boven ge-
citeerde
„Verder heeft de Minister gezegd en ik
„hoop dit goed verstaan te hebben, dat hij
„er niet eerder toe zal overgaan om het ma
terieel op peil te brengen dan wanneer de
.tijddaarvoorr ijp is, d.w.z. 't moge eenigs-
„zins idealistisch gedacht zijn wanneer het
„personeel een dergelijk materieel waardig is.
„Daaraan wil ik den Minister houdenals
[[datde fair trial is, die hij bedoelt, zeg ik hem
„van harte mijne medewerking toe. Eerst
'[moet men't personeel op een peil hebben, dat
„het vertrouwen wekt in de defensie van
„Nederland, dan eerst kunnen wij praten
„over het materieel, dat aan dat personeel
„in gebruik wordt gegeven."
Wederom tot toelichtingde Minister is
voortvarend in nieuwen aanbouw. Onder-
tusschen is het personeel van het socialisme
plus minus afgezakt tot het bolsjewisme. Als
men het bestaan van zijn eigen neus vergeten
was, zou Mr. Bijleveld ons pijnlijk aan dat
bestaan herinnerd hebben. Onzerzijds 't aller
laatste citaatje van dienzelfden dag
„Naar mijne meening is wetgeving, ook op
„marinegebied, overleg, samengaan van de
„Staten Generaal met de Regeering en het
„gaat niet aan te zeggenik weet wat ik wil,
„maar laat 11 in het duister.
Mr. BOMANS.
ACHTTIENDE ZONDAG NA
PINKSTEREN.
De genezing van een geraakte.
Evangelie volgens den H. Mattheus IX, I8.
In dien tijde klom Jesus in het schip en voer
over en kwam in zijne stad. En ziet, zij brachten
Hem een beroerde, die op een bed lag. En Jesus
hun geloof ziende, zeide tot den beroerdeBe
trouw zoon, uwe zonden worden u vergeven. En
ziet, eenige Schriftgeleerden zeiden bij zich zei
ven Hij lastert. En Jesus, hun gedachten
ziende, zeideWaarom denkt gij kwaad in uw
harten Wat is lichter te zeggenSta op, uw
zonden worden u vergeven, of te zeggen Sta
op en wandel Opdat gij echter zoudt weten
dat de Zoon des menschen op aarde macht heeft
om de zonden te vergeven, zoo zeide Hij tot
den beroerdeSta op, neem uw bed op en ga
naar huis. En hij stond op en ging naar zijn huis.
Het volk nu dit ziende werd verbaasd en ver
heerlijkte God, die zoodanige macht aan de
menschen gegeven heeft.
SecretarisGelukkig niet veel zwaar-te-ver-
duwen Theologie vandaag dat Evangelie-schets
je ziet er zoo heel diepzinnig niet uit
PastoorMaar toch een prachtige bladzijde,
die ons een aantrekkelijk beeld schildert van
een middag uit het leven onzes Heerenvooral
met de frappante details, die Sint Marcus en
Lucas ons aan de hand doen, wordt het een
Oostersch binnenhuisje, het penseel van Gustave
Dorée wel waard. Maar dan dienen we de zaak
voor onzen geest te halen zooals ze in Jesus tijd
moet hebben plaats gegrepen. Na zijn verblijf
in het land der Gerazeners, waar de inwoners
zoo vertoornd waren over het verhes van hun
zwijnen, dat zij Hem baden uit hun landpalen
te willen vertrekken, klom Jesus in het schip
en voer over en kwam in zijn stad.
Jansen Hola, even stoppen Op geen stuk
ken na kan ik me oriënteeren. De rivier, die
werd overgestoken, was de Jordaan, veronderstel
ik, en Zijne stad waarschijnlijk Jerusalem
Pastoor Precies, maar zet dan in plaats van
de Jordaan.het meer Genezareth en Caphar-
naum in plaats van Jerusalem
Jansen Ah, Jesus reisde dus om zoo te
zeggen het platteland af
Pastoor Alweer precies, alleen maar, was dit
platteland toentijds een centrum van scheep
vaart, nijverheid en vreemdelingenverkeer. Te
genwoordig beteekent de streek niet veel, be
halve voor eenige omliggende visschersplaatsen,
waarvan de bewoners een niet al te ruim bestaan
vinden, doch vroeger was er blijkbaar een druk
ke scheepvaart, zooals ook uit de Evangeliën
valt op te maken. Tiberias, Galilea en Gene
zareth waren drie namen voor hetzelfde meer.
Marcus II, 1-
i-ucas V, 17-
Het lag in een gordel van tropische plantengroei.
De naburige heuvelen, mét weelderige terrassen,
glooiingen en kloven, waren als zoovele hangende
tuinen van schoonheid, Nederwaarts over rot
sen van grijze en roode kalksteen bruisten er
watervallende valleien en landtongen waren
tijdens de omwandeling onzes Heeren dicht be
groeid en zoo groot was er het verschil in klimaat
dat de palmboom der verzengende zóne en de
noteboom der koude luchtstreek op kleinen af
stand van elkander bloeiden. De arbeiders in
de olijftuinen vergaderden er schatten voor de
oliepers. Het scheen alsof God een golf van
schoonheid over het landschap had doen spoe
len Chorazin en Capharnaum lagen langs den
oever, gonzend van de raderen der nijverheid
en blinkend van vogelvlugge schepen, die hun
lading naar Damascus brachten. Pleziervaar
tuigen van Romeinsche patriciërs en visschers-
booten van dorpelingen gleden elkaar voorbij
met hoofdknik en geroep, paleizen en badplaat
sen en wijngaarden zagen neer op dit heflijk
tooneel, terwijl de avondschaduwen begonnen
te vallen en Hermon met zijn onder sneeuw
bedolven kruin in den rossen gloed der onder
gaande zon er uitzag als een oude profeet met
langen grijzen baard, gereed om zoo aanstonds
een vurigen wagen te bestijgen.
Broers Jongen, U maakt ons gretig met een
vacantiereis. En nu het prikkeldraad is wegge
ruimd
PastoorTrek gerust naar het meer van
Genezareth, dan ook nu nog een Eldorado van
natuurschoon zijn moet. Dr. Aalders, die in 1913
Palestina bezocht, geeft den indruk,dien het op
hem maakte, aldus weer
Geheel in de diepte wordt de zeespiegel zicht
baar. Rondom bergwanden van vrij gelijke hoog
te. Aan de overzijde achter het onherbergzame
land der Geraseners, verheffen zich uit het land
Basan de bultige bergen, die de psalmdichter
ziet opspringen en die hij durft uitdagen, om
dat God den berg Sion, hoewel de mindere hoog
te, tot Zijn woning heeft begeerd in eeuwigheid.
En links, verder af, maar door zijn massieviteit
schijnbaar dichterbij, het machtig hooggebergte
van Libanon en Anti-Libanon met den grooten
Hermon op den voorgrond. Dat is weer een echte
berg met besneeuwden top, of, zooals de Ara
bier het beeldsprakig noemt „de berg van den
grijsaard met witte haren." Des te lager en
kleiner schijnt in deze omgeving het meer van
Genezareth te zijn, met zijn helderblauwen
spiegel. Ook deze naam sluit beeldspraak in zich.
Hij vergelijkt het meer bij een cither om zijn
ovalen vorm, die aan het geheel zulk een harmo
nisch karakter geeft.
Na den overtocht van dit meer, waar ge nu
iets meer van weet, begaf Jesus zich naar het
gastvrije huis van Petrus en Andreas, Van zijn
komst onderricht, kwam al spoedig een dichte
menigte zijn kamer vullen, den hof bezetten,
alle uitgangen van het huis belegeren. Op den
eersten rang natuurlijk, opzettelijk daarvoor uit
Jerusalem overgekomen, de onafscheidelijke
Schriftgeleerden, Overpriesters en Pharizeën.
PeetersOm een oogje in 't zeil te houden
Hadden echter beter kunnen wegblijven, want,
naar ik meen kregen ze een harde noot te kraken.
PastoorZooals we zien zullen. In Caphar
naum lag een man verlamd door een beroerte.
Zijn vrienden, op de hoogte van Jesus" mirakele,n
hadden de handen ineen geslagen om zijn gene
zing te bewerken. Met bed en al wordt de kranke
na kort beraad opgenomen en in de nabijheid
van Jesus' verblijf gedragen. Hier was goede raad
duur, alle ingangen bleken opgepropt met volk,
dat van geen wijken weten wilde. Om nu een
zuiver idee te krijgen yan wat gebeuren ging,
dient gg £0 Weten, hoe in het Oosten een huis
was ingericht. In de steden waren ze gewoonlijk
van groote, geelwitte steenen gebouwd. Aan
de straatzijde ziet men meestal niet veel meer
dan den ingang en hier en daar een klein venster.
Het dak is plat en van een borstwering voorzien.
Het is de geliefkoosde verblijfplaats na een
smoorheeten dag. Meestal vindt men daar een
of meer kamers. Aan sommige huizen is de trap
naar het dak aan de straatzijde, bij anderen in
het huis.
Aangezien de huizen vaak de zelfde hoogte
hebben en tegen elkaar gebouwd zijn, is het ge
makkelijk van het eene dak op het andere te
komen, waarvan meermalen gebruik gemaakt
wordt. Dit verklaart den raad van Jesus aan
zijn discipelen om, wanneer de oordeelen over
het land zouden losbarsten, niet naar beneden
te komen teneinde iets uit huis mee te nemen.
Veel liever moesten ze van het eene dak op het
andere vluchten en zoo ontkomen.
De geraakte nu werd tot Jesus gebracht door
hem langs den trap aan de buitenzij van het
huis naar boven te dragen en daar de losse stee
nen weg te nemen, waardoor men bij min gunstig
weer de zoldering kon sluiten. Toen konden zijn
vrienden hem gemakkelijk tot voor de voeten
des Heeren neerlaten op de lichte matras die
zijn bed was.
Willems Dat werpt ook licht over de woorden
die me eerst niet helder waren Jesus, ziende
hun geloofWant waarlijk, wat zij deden,
was wel de moeite waard.
Pastoor En dat het geloof der vrienden f esus
drong den lijder te genezen, werpt weer licht op...
Pastoor: Maar ook de kranke had zonder
twijfel geloof en zag met deemoed en vertrouwen
tot Jesus pp. Denkelijk „was zijn verlamming,
het gevolg van een ongebonden leven, jesus,
van zins den man totaal te genezen, gaat nu eerst
de oorzaak vernemen, zijn zondigheid, daarna
het gevolg, de ziekte. Zijn stem is vol teere
liefde en toch trilt zij van eeuwige kracht, de
stem, die spreektBetrouw mijn zoon, uwe zon
den worden u vergeven.
SecretarisVerbazend, hoe die woorden een
geheel verschillenden indruk op de omstanders
maakten.
JansenEenige schriftgeleerden poetsten de
oude beschuldiging weer eens opHij lastert.
Wat ongetwijfeld hierop sloeg,' dat Jesus zich
het goddelijk praerogatief van zondenvergif-
fenis toeschreef. Maar eenmaal aangenomen, dat
ze in Hem tout court een mensch zagen, sneed
hun opwerping toch wel hout. Zonden vergeven
is geen menschenwerk.
PastoorZóó hadden ze integendeel moeten
denkenDie man daar schrijft zichzelf godde
lijke eigenschappen toe. Laat ons zien of h j
in staat is te bewijzen wat Hij zegt. En wat
hadden ze dan gezien Dat Hij een zichtbaar
wonder wrochtte om Zijn onzichtbare macht
te staven. Maar wat deden ze vlak omgekeerd
Alvorens te onderzoeken waren ze met hun
oordeel klaar. Wat zegt die mensch Hij lastert.
Maar Jesus kende de gedachten huns harten.
Eerst las hij het geloof in de ziel van
JansenVan de dragers, die den kranke tot
Jesus voerden.
PastoorDaarna het berouw in het geweten
van
JansenVan den kranke zelf.
PastoorEn ten slotte ontdekt Hij uit
zichzelf, zegt Sint Marcus de booze gedachten
gerezen in de booze harten der Schriftgeleerden.
Om hem aan de kaak te stellen neemt Hij weer
zijn geliefkoosde methode te baat, en antwoordt
met een wedervraagWat is lichter te zeggen
uwe zcmden worden uw vergeven, of te zeggen
Sta op en wandel. Waarop zijn tegenstanders..
Secretaris Zwegen als visschen.
PastoorAntwoord gij dan eens voor hen.
SecretarisIk denk dat zieken genezen mak
kelijker valt dan zonden vergeven.
Pastoor: En je hebt gelijk, maar toch
Secretaris Maar.... al is dan zonden vergif
fenis moeilijker, het is gemakkelijk gezegd. De
Schriftgeleerden konden altoos antwoorden Ja,
U zegt dat nu wel, maar zoo iets valt buiten
contróle, we kunnen het niet verifieeren. Terwijl
bij het: Sta op en wandel, geen enkel weer
partijder nog iets had in te brengen, vermits
het wonder zienderoog voor hen gebeurde.
Het eenig middel om aan te toonen, dat Hij
waarheid sprak, was bijgevolg een zichtbaar mi
rakel om de werkelijkheid van het onzichtbaar
mirakel in de ziel van den kranke te bewijzen,
PastoorEn dit is het juist, wat Jesus deed,
Opdat gij echter weten zoudt, dat de Zoon des
menschen op aarde macht heeft om zonden te
vergeven, sta op, neem uw bed op en ga naar
huis.
JansenZonde en jammer dat van Gent en
Loos toentijds nog niet bestond. Zoo pas na zijn
genezing had ik dien armen stakker dat ver
moeiend karweitje zoo graag bespaard.
Pastoor: Kom, de man had je uitgelachen,
als ge hem een handje had willen helpen. De
Oosterling, moet ge weten, ontkleedt zich niet
bij het naar bed gaan, maar doet alleen den
mantel af, maakt den gordel los, en trekt de
schoenen uit. Dikwijls dient de mantel, die men
daags draagt, 's nachts als deken. Daarom
wordt in Exodes22 bevolen een in pand genomen
kleed voor den avond terug te brengen Indien
gij uw naasten kleed te pand neemt, zoo zult
ge het hem wedergeven, eer de zon ondergaat,
want dat is zijn eenige bedekking. Het doet
weldadig aan wanneer we reeds in die oude
dagen zulke humane geboden vinden als bekend
onder het volk. Door deze wijze van gaan
slapen is het mogelijk, dat in deze huizen met
één vertrek, waar de geheele famiüe slaapt, men
toch gasten logeeren kan zonder eenig bezwaar.
Het bed zelf bestaat uit een soort dunne ma
tras, of liever een opgevulde mat, zeer licht en
buigzaam, die na gebruik gemakkelijk kan wor
den opgerold, onder den arm weggedragen en
opgeborgen. Op zulke matrassen (beddekens)
werden de zieken tot den Heer Jesus gebracht.
Niets natuurlijker, dan dat de Heiland tot den
geraakte zeideNeem uw bed op en ga heen
naar huis.
Tot finaal dezer pericoop een drievoudige
vraagWat waren op het zien van dit wonder
de gevoelens der Pharizeën, wat die der menigte,
en wat zijn onze gevoelens
BroersVan de Schriftgeleerden zegt het
Evangelie verder geen woord. Ze schenen uit
gepraat
PastoorMaar het laat zich gissen, hoe het
van binnen bij hen woelde. In plaats dat het
wonder hen trof, maakte het hen rebelsch.
Voor Jesus. macht en aangrijpende goedheid
sloten ze zich moedwillig de oogen, om zich
blind te staren op die ééne zaak die „mensch"
kreeg te veel macht op de scharen, zoodat hun
invloed begon te tanen. Gerust kan men zeggen,
dat ze Hem van dien dag een doodelijken haat
toedroegen. Wat de schare zelf betreft
JansenGeeft u mij het woord voor de slot
vraag: De schare verheerlijkte God, die zoodanige
macht „aan de menschen" gegeven had. Die
zagen dus ook niet in, dat Jesus wel waarlijk
God was
32.)
..Indien gij ons eemge opheldering kunt geven,
mevrouw, zult ge ons en u zelve waarschijnlijk
een grooten dienst bewijzen, daar het in het be-
£!.ng. ,van uwe gezondheid zeer aanbevelens-
yvaar ig iS) zeide de dokter op bijna smeekende
toon. r J
Vimc? 11,onrn°gelijkeene verklaring
geven, fineerde z,j mit een heesche stem8
„O mijn God wat een verschrikkelijk mensch
„Hebt gij dien man meer in mv jJeven j
mevrouw," vroeg Eduard. b
„Neen,neen, sprak zij zuchtend,
den dokter van zich afstootende„neen
ik ken hem niet.... Vraag mij, ik bid u, niets
meer
Dc dokter bespeurende dat er niets met
haar was uit te richten, sloeg haar voor zich ter
rust te begeven, aan welken raad zij eerst geen
gehoor wilde geven, doch nadat er nog een half
uur verstreken was, gedurende welks tijdsverloop
men haar geheel aan zich zelf had overgelaten en
zij in een veel kalmer toestand was geraakt, begaf
zij zich, door Laura en den dokter ondersteund,
naar haar kamer, en weldra scheen zij haar ver
loren krachten in een rustigen slaap te zullen
herwinnen.
Een geruimen tijd onderhielden de gasten zich
nog met elkander. Verwondering en ontzetting
verdreef den slaap uit hunne oogen en het werd
drie uren in den nacht, vóór men besloot naar
huis te gaan.
Het was de gewoonte, dat men, na afloop van
een avondpartijtje, op het dorp elkander tehuis
bracht, en doorgaans verlieten al de genoodigden
met den gastheer en de gastvrouw aan het hoofd
gezamenlijk het huis waar de vroolijke bijeen
komst had plaats gevonden. Ook besloot men
zulks weder te doen. Laura haakte naar verade
ming, niets was haar welkomer dan een wande
ling in de koele nachtlucht, en met genoegen
nam zij, daar de toestand harer moeder in die
oogenblikken geen hulp vereischte, het geleide
van den dokter aan, die haar, niet alleen in
haar belang maar ook tot zijn genoegen, het
voorstel had gedaan, om daardoor nog langer
haar bijzijn te kunnen genieten.
Laura ging heen om hare kleederen te halen
terwijl de overige dames in 'n ander vertrek zich
in hoed en mantel staken, intusschen op dien
dringenden, fluisterden toon met elkander van
gedachten wisselden, die zoo duidelijk de be
langstelling van het onderwerp, dat men behande
delt, aantoont. Na eemge oogenblikken kwam
het meisje terug, zoo mogelijk in nog treuriger
stemming dan zij de kamer had verlaten geheel
gekleed droeg zij een voorwerp ln jlaar hand, dat
zij, eensklaps in tranen uitbarstende en onder lui
de'snikken, aan haar vnenden en vriendinnen
vertoonde met de woorden
„Zie eens, gerechtige hemel! Zie.... ach,
wat moet dat beteekenen Dat vind ik vertrapt
in de gang liggen
Het was een klein portret van haar vader
in olieverf, thans geheel onherkenbaar, daar
het doek aan flarden hmg en het vergulde lijstje
gekneusd en gebroken was. Gedurende al den
tijd dat zij met hare moeder het witte huis be
woonde, had het in de voorkamer gehangen en
het was hetzelfde schilderstukje wijze waaropwij
mevrouw Traumbach op zekeren morgen met
verontrustend gepeins zagen staren, toen de
dokter haar in een van hare zenuwachtige vlagen
had aangetroffen.
,Wat moet dat beteekenen, herhaalde het
verschrikte meisje, terwijl zij, als uitgeput van
vermoeienis, op een stoel nederzonk en t ver-
havend portret haar uit dé handen viel. „Don
kere wolken pakken zich boven onze hoofden
samen, want zoo iets gebeurt niet, of het heeft
eene vreeselijke beteekenis," vervolgde zij en
met haar handen haar oogen bedekkende,
schreide atii bitter. De aanwezigen wendden alle
moeite aan haar om te troosten en vooral was
het Eduard Roestel die haar wilde bemoedigen
en het onaangenaam voorval als eene toevallig
heid doen beschouwen. Doch al zijn troost
redenen baatten hem niet, Laura was en bleef
treurig en hield vol dat zoo iets niet kon ge
beuren dan door boos opzet.
„Het is," zeide zij „het dierbaarste voorwerp
dat mijne moeder bezit, het eenige wat haar
zoo duidelijk mijn lieven vader herinnert. O,
hoe gelukkig ben ik nog mijn portretje te be
zitten En bevend trok zij het kleine medail
lon, dat zij altijd bij zich droeg en waarin zich
de miniatuur beeltenis haars vaders bevond,
uit haar boezem en overlaadde het met harts
tochtelijke kussen. Daarna hief zij haar blikken
vragend omhoog.
„Als die mijnheer de toerist dat heeft ge
daan," sprak de notaris, „dan is hij een echte
Wandaal, wat daarmede ook zijn oogmerk mag
geweest zijn, want het is inderdaad een goed
portret, met één woord een waar kunststuk.
„Zeg niet is, maar was, mijnheer de notaris,
hernam Laura; „helaas, de goedige trekken
mijns vaders, die mij te vroeg ontvallen is, zijn
nog maar flauw te onderscheiden hoe zal mijne
moeder dit ongelukkig geval vernemen
„Wees tevreden," maande Eduard haar aan,
„ik weet een goed middeltje om het portret in
vorigen welvarenden staat te doen herleven. De
PastoorOmdat dc Joacn insgelijks de Tro
feten groote wonderen hadden zien werken. De
gaaf der mirakels bewijst op zichzelf Jesus'
Godheid niet, tenzij
Jansen: Tenzij Hij zichzelf tegelijk daarvoor
uitgaf.
Broers En dat immers deed Hij hier door dc,
zonden te vergeven
Jansen Dan had het volk Hem ook als God
moeten verheerlijken.
Pastoor O maar, het volk maakt niet altoor
de juiste gevolgtrekkingen. Bovendien waren er
slechts enkele getuigen bij die zonde-vergiffenis
tegenwoordig. Dat was afgespeeld in de kamer
tusschen Jesus, den verlamde en enkele Schrift
geleerden. Maar de lichamelijke genezing had
een menigte getuigen, men haastte zich ruin;
baan te maken voor den held van den dag,
dien ieder in den omtrek als een verlamde kende
en die daar met zijn bed onder den arm vroolijk
kwam aanstappen. Dat is het, waarom ze it,
Jesus slechts een buitengewoon mensch, een var
God gezonden profeet huldigden.
Wat ons betreft, we erkennen eens te meei
in Hem onzen Meester en onzen God. Wij roe
men er in, dat Hij aan menschen zijn pries
ters macht gegeven heeft om in zijn naarr
de zonden te vergeven. En vergeten niet, dat
de verlamde ten slotte zijn vergiffenis en gene
zing te danken had.... aan wie
Secretaris Aan hem die hem tot Jesus droe
gen.
PastoorZonder dat ware hij niet genezen,
Duizenden zielen leven er op aarde die insgelijks
nog niet genezen zijn. Aan ons nu de nobele taal
ze in gebed aan Jesus aan te bieden, en ziend<
ons geloof zal Hij medelijden hebben en ze bc-
keeren ten leven.
MAX.
Do tunnel onder het Engeische Kanaal.
Het plan ara Engeland met het vasteland
door een ondeuzeeschen tunnel te verbinden
aldus leizen wij in de „Revue Général des beien'
ces" is reeds oud. In 1802 diende de inge
nieur Mathieu daartoe reeds een voorstel in bij)
den eersten consul. In 1835 ondernam een ander
Fransch ingenieur, Thomé de Gamond, een ge-
ologisch onderzoek naar den aar v. d. boden
der zeeengte. Hij was de eerste, die vermoedde
dat de kalklagen van Frankrijk tot in Engelanc
doorloopen. Eerst van af 1875 neemt het plan
vastere vormen aan. Op initiatief van Michel
Chcvallier, Léon Say, en den ingenieur Laval-
ley wordt de Société Fracaise du tunnel sous
la Manche gesticht. Deze maatschappij, erkend
als te zijn van algemeen nut bij de wet van 2
Augustus 1875, en voorzien van een concessie
voor den duur van 99 jaar, is gereed aan den
arbeid te gaan zoodra de Engeische regeering
officieel hare toestemming zal gegeven hebben.
Deze schijnt daartoe nu bereid te zijn, voor zoo
ver althans blijkt uit de verklaringen uit naam
der regeering in het parlement afgelegd door
Bonar Law den 11 en Maart li. De kwestie
wordt dus actueel.
E>e onderzoekingen>, voor rekening van boven
genoemde maatschappij verricht door de geolo
gen Potier en De Papparent, hebben de vermoe
dens van Thomé de Gamond bevestigd, met na
me wat betreft het volkomen parallelisme tus
schen de geologische formaties aan weerszijden
van het Kanaal. In het gebied waar de tunnel
moet komen ligt een laag leemhoudend krijt
zonder keisteen, het zoogenaamde grijze krijt»
van Rouen, zacht genoeg om zich te laten be
werken, maar toch genoegzaam resistent ont
niet in te storten, en ondoordrimggbaar vanwe
ge de leem die 't bevat. De tunnel heeft slechts
deze geologische laag te volgen Zij zal dan als»
het ware den toestand herstellen uit den tijd
toen Engeland aan het vasteland verbonden
was door de landengte van het miocene tijdperk
Het plan van de tunnel, zooals deze waar
schijnlijk zal uitgevoerd worden, is het werk
van de ingenieurs L Breton en A. Sartiaux. De
totale lengte zal ongeveer 60 K.M. bedragen,
waarvan 39 onder zee, 14 onder land en 7 bo
ven land ten behoeve van de aansluitingen in
Frankrijk en in Engeland. De tunnel zal gegra
ven worden op een diepte van 95 M. onder den/
zeespiegel en van 50 M. onder den zeebodem.
Deze laag van 50 M. zal voldoende bescher
ming geven tegen onderzeeers en mijnen. De
spoorlijnen van de tunnel zullen, evenals do
ondergrond treinen van Londen, loopen door
twee afzonderlijke cirkelvormige palerijen, met
een ouderlingen afstand van 15 M. Het tracé
van de tunnel vangt aan bij Dover en eindigt
in rankrijk bij 'het station van Marquise, aan da
groote lijn Calais—-Bouloge, waar een groot em
placement zal aagelegd worden met aansluitin
gen naar Rijssel en Brussel.
Het traject van de tunnel zal door personen
treinen in 40 minuten afgelegd kunnen worden,
door goederentreinen van 800 tot 1200 ton in
anderhalf uur. Men schat dat dagelijks 120 tot
150 treinen in beide richtingen zullen kunnen
passeeren. Het traject LondenParijs zal door
de reizigers in 5% uur kunen worden afgelegd,
zoodat men gemakkelijk in een dag heen en
grootste schilderstukken, als zij oud en vervallen
zijn worden tegenwoordig in liun vorigen staat
hersteld, wanneer althans het onderwerp op doek
behandeld is onderdoeken dit zal dus ook met
deze kleine schilderij kunnen gebeuren en zoo
dit gelukt, dan is het portret zoo goed als nieuw,
Stel u maar gerust, dat zal wel gaan."
Een hoopvolle glimlach was haar antwoord
op deze troostrijke taal, hoewel zij niet juist
begreep wat Eduard bedoelde en zij droogde
hare tranen af, terwijl zij opstond en zeide
,Kom, laat ons nu gaan, ik heb behoefte aan
frissche 'lucht en 't wordt laat."
De koele nachtlucht verfnschte hare glcei-
ende slapen en zij ademde met volle teugen den
stroom in van den killen noordoostenwind.
Nauwelijks was zij eenige schreden met het
gezelschap den weg opgewandeld, of een op
wekkend gevoel doortintelde haar aderen en al
de onaangename gebeurtenissen, welke er op
het laatst van den avond hadden plaats gevon
den, al had zij de macht niet die geheel uit haai
geest te bannen, verkregen toch een ander«
kleur en lustig en met nieuwe hoop bezield,
stapte zij aan den arm van Eduard voort.
(Wordt vervolgd.)
-VZ
-26.
